kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[Αθήνα] Αντιπολεμική πορεία

Ο πόλεμος στην Ουκρανία εντάσσεται στην αναδιανομή της παγκόσμιας κυριαρχικής ισχύος και γιγαντώνει τη δυστοπία της εποχής μας. Οι κυρίαρχοι οργανώνουν και πάλι την υποδούλωσή μας, με χειρότερα δεσμά και μας καλούν να διαλέξουμε τους σφαγείς μας. Μέσα σε ένα διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης των τελευταίων δεκαετιών, όπου οι κοινωνίες και η καθημερινή ζωή στρατιωτικοποιούνται συστηματικά. Από τις "αντι"τρομοκρατικές σταυροφορίες και τον σταθερό συνοριακό πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών που παρουσιάζονται ως "ανεπιθύμητοι/-ες εισβολείς", μέχρι τις καραντίνες, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τους υγειονομικούς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς της τελευταίας διετίας. Ενώ ήδη ανακοινώνονται τα επόμενα επεισόδια "κρίσεων": ενεργειακή, οικονομική, επισιτιστική...

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΡΩΣΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΧΘΟΥΜΕ ΠΟΛΥΜΟΡΦΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ,ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ "ΕΙΡΗΝΗ" ΤΟΥΣ

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 29/4, 18.30, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 7/5, 12.00 ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

κάλεσμα : ΑΝΟΙΧΤΗ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1618190/

ΤΑ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

H Ουκρανία είναι το πιόνι που θυσιάζεται στην πλανητική γεωστρατηγική σκακιέρα τόσο των ανατολικών όσο και των δυτικών ηγεμονιών: χιλιάδες νεκροί, 10 εκατομμύρια εκτοπισμένοι (τα 4 εκατομμύρια πρόσφυγες εκτός συνόρων), ανθρώπινα και κτιριακά ερείπια, de facto διαμελισμός (ο οποίος θα επιβληθεί από το ρωσικό κράτος και δεν θα αναγνωριστεί από το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας ούτε προφανώς το ουκρανικό κράτος), εκατέρωθεν εθνοποιητικές διαδικασίες (με επίκεντρο τον διαχωρισμό σε φιλορώσους και φιλοδυτικούς), προστάτιδες-εγγυήτριες "μεγάλες δυνάμεις".

Το ρωσικό κράτος με την εισβολή του κινείται να καταλάβει και να κατοχυρώσει τις ανατολικές και νότιες περιοχές, κάτι το οποίο δεν φαίνεται να θέλουν να αποτρέψουν στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ και η ΕΕ, για να καταχωρηθεί η ρωσική ομοσπονδία ως «κράτος-παρίας» από το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας και ο Πούτιν ως εγκληματίας πολέμου. Με αυτόν τον τρόπο, διαμορφώνεται το περιβάλλον ενός νέου «ψυχρού πολέμου», πιο θερμού από ποτέ σε όλα τα επίπεδα: από την εκμετάλλευση των πρωτογενών πόρων, τον έλεγχο των ενεργειακών αγωγών, τη γεωγραφική αναδιάταξη των μονάδων βιομηχανικής παραγωγής, την χάραξη νέων εμπορικών δρόμων και την όξυνση των ανταγωνισμών ως την ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών διεθνώς και τη διεύρυνση των πολεμικών μετώπων. Παράλληλα, η ανακοίνωση κατασκευής νέων πυρηνικών εργοστασίων στον ευρωπαϊκό χώρο επαναφέρει τη συζήτηση για περισσότερη χρήση πυρηνικής ενέργειας, πλέον με τον χαρακτηρισμό της ως «πράσινης», με τη διεύρυνση των κινδύνων για νέα πυρηνικά ατυχήματα και τον πολλαπλασιασμό των ραδιενεργών αποβλήτων.

ΕΞΑΚΤΙΝΩΝΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

«Ο πόλεμος στην Ουκρανία εντάσσεται στην αναδιανομή της παγκόσμιας κυριαρχικής ισχύος και γιγαντώνει τη δυστοπία της εποχής μας. Οι κυρίαρχοι οργανώνουν και πάλι την υποδούλωση μας, με χειρότερα δεσμά και μας καλούν να διαλέξουμε τους σφαγείς μας. Μέσα σε ένα διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης των τελευταίων δεκαετιών, όπου οι κοινωνίες και η καθημερινή ζωή στρατιωτικοποιούνται συστηματικά. Από τις "αντι"τρομοκρατικές σταυροφορίες και τον σταθερό συνοριακό πόλεμο κατά των μεταναστ(ρι)ών που παρουσιάζονται ως "ανεπιθύμητοι/-ες εισβολείς", μέχρι τις καραντίνες, τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, τους υγειονομικούς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς της τελευταίας διετίας. Ενώ ήδη ανακοινώνονται τα επόμενα επεισόδια "κρίσεων": ενεργειακή, οικονομική, επισιτιστική.» (Ανοιχτή Αντιπολεμική Συνέλευση Αναρχικών)

Ο καπιταλισμός παράγει διαδοχικές και αλληλοτροφοδοτούμενες κρίσεις, τις οποίες διαχειρίζεται προς όφελός του επιβάλλοντας μια συνεχή κατάσταση συναγερμού και διαρκούς «έκτακτης ανάγκης»: αυταρχικότερη ποδηγέτηση, επιστημονική χειραγώγηση, εντατικότερη εκμετάλλευση των «αναλώσιμων» της καπιταλιστικής μηχανής, επέκταση και θωράκιση των αποκλεισμών με όρους θανατοπολιτικής, κατά όσων κρίνονται «περισσευούμενοι» ή «ανεπιθύμητοι» πληθυσμοί. Έτσι, ζούμε μια διαρκή πολεμική συνθήκη, που κανονικοποιεί τις εκκλήσεις για κοινωνική πειθάρχηση και υπακοή στις διαταγές της κρατικής εξουσίας και των κάθε είδους «ειδικών». Το καθεστώς φόβου με τη μόνιμη απειλή του εκτοπισμού, της εξαθλίωσης και του θανάτου εντείνει και επιταχύνει τη στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας με τις κοινωνίες να εκπαιδεύονται σε συνθήκες μόνιμου ασφυκτικού ελέγχου, ψηφιακής επιτήρησης και αστυνομοκρατίας.

Ταυτόχρονα, η κυριαρχία -με την κατασκευή εσωτερικών και εξωτερικών, ορατών και αόρατων εχθρών -επιδιώκει να συστρατεύσει τους υπηκόους της κάτω από την φαντασιακή κοινότητα του έθνους και μέσω της εθνικής ομοψυχίας να διασφαλίσει τα συμφέροντά της. Ο πόλεμος αποτελεί ένα ακραίο αλλά και διευρυμένο πεδίο εμπέδωσης και αναπαραγωγής του εθνικοπατριαρχικού προτύπου. Στο πλαίσιο της «αναγκαιότητας» του πολέμου και του μιλιταριστικού εθνικιστικού λόγου καλλιεργείται, φωλιάζει και διογκώνεται τόσο η μυθολογία του «καθαρού έθνους», όσο και η μυθολογία του «γενναίου άντρα στρατιώτη» και της «φροντιστικής γυναίκας μάνας», του «αρσενικού - προστάτη» και της «ανυπεράσπιστης θηλυκότητας». Μια γενικότερη αναπαράσταση της ηγεμονικής αρρενωπότητας που ανυψώνει τους άνδρες στον κόσμο των όπλων και της δόξας και υποβιβάζει τις γυναίκες στον κόσμο της γέννας και του πένθους. Η αναπαραγωγή τέτοιων μυθολογιών από τη μια εξυπηρετεί πρακτικά τη διεξαγωγή των εθνικών πολέμων προσφέροντας τα σώματα των στρατιωτών ως κρέας στις πολεμικές μηχανές και από την άλλη εδραιώνει τις εξουσιαστικές συμπεριφορές και τους διαχωρισμούς, κανονικοποιεί και διαιωνίζει τα έμφυλα στερεότυπα και τον ρατσισμό που αναπαράγονται οργανωμένα μέσα σε αυτό που ονομάζουμε ειρήνη των κυρίαρχων.

ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ

Δεν υπάρχουν πια περίοδοι ειρήνης, η πολεμική συνθήκη γενικεύεται ως καθημερινότητα και ως τρόπος λειτουργίας του κεφαλαιο-κρατικού συστήματος. Πόσους παγκόσμιους πολέμους αλήθεια έχουν κηρύξει τα τελευταία χρόνια τα κράτη πλανητικά;

Όλες οι συστημικές κρίσεις και η πολεμική διαχείρισή τους είναι στην ουσία διαφορετικές όψεις της κρίσης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, αφενός ως υλική δύναμη, δηλαδή ως αυξανόμενη κερδοφορία και διαρκής επέκταση (βλ. ανάπτυξη) και αφετέρου ως συγκεκριμένος τύπος κοινωνικών σχέσεων εκμετάλλευσης, εμπορευματοποίησης, ιεραρχίας, ιδιοκτησίας και διαχωρισμών. Ενώ για την αντιμετώπιση της όποιας κρίσης απαιτείται περαιτέρω υποτίμηση της ζωής και εργασίας των «αναλώσιμων» υποτελών, εφαρμογή στρατηγικών αντιεξέγερσης, ακόμα περισσότερη συγκεντροποίηση κεφαλαίου, περιθωριοποίηση ή συντριβή ανταγωνιστών, θεσμικές και παραγωγικές αναδιαρθρώσεις, τεχνολογικός εκσυγχρονισμός.

Στον ελλαδικό χώρο, μετά από μια δεκαετία λυσσαλέου «μνημονιακού» ταξικού πολέμου της εγχώριας πολιτικής και οικονομικής άρχουσας τάξης σε συνεργασία με τους υπερεθνικούς οργανισμούς, μετά από μια διετία με καθημερινά πολεμικά διαγγέλματα από κρατικούς αξιωματούχους, ειδικούς και ΜΜΕ, καραντίνες και απαγορεύσεις κυκλοφορίας, ψηφιακό έλεγχο, αναστολές εργασίας, τηλεργασία και τηλεκπαίδευση, υγειονομικά πιστοποιητικά και check points, νέου είδους αποκλεισμούς και επίπλαστους διαχωρισμούς, στο πλαίσιο του πολέμου κατά ενός «αόρατου εχθρού», αυτό που βιώνουμε στην καθημερινή μας ζωή είναι η συνεχιζόμενη και εντεινόμενη ασφυξία, σύνθλιψη και ανέχεια. Η αλματική αύξηση τιμών στα είδη διαβίωσης, δεν είναι ένα ατυχές πρόβλημα οικονομικής διαχείρισης αλλά μια από τις βασικές λειτουργίες του καπιταλισμού, της συσσώρευσης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Πρόκειται για θεμελιώδεις νόμους ενός κοινωνικού-οικονομικού-πολιτικού συστήματος που αφορά στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στη λεηλασία της φύσης, στην εγκαθίδρυση του ανταγωνισμού και της ανισότητας ως καταστατικές κοινωνικές αρχές, στην αυξανόμενη συγκέντρωση ισχύος και πλούτου στις οικονομικές και πολιτικές ελίτ.

Διαχρονικά, η στρατηγική επιλογή του ελληνικού κράτους, ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, είναι να μετατρέπεται σε γεωστρατηγικό βραχίονα και προκεχωρημένη βάση της νατοϊκής πολεμικής μηχανής. Αυτή τη φορά η επισφράγιση της σύνταξης με το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας, την ΕΕ & το ΝΑΤΟ, ήρθε με την αποστολή όπλων στο ουκρανικό καθεστώς, επιλέγοντας έτσι την εμπλοκή του στην πολεμική σύρραξη όπως κατά το παρελθόν έχει πράξει με άλλους τρόπους σε άλλες πολεμικές επιχειρήσεις (Ιράκ, πρώην Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Συρία κ.α.). Η στρατηγική αυτή αφορά στις βλέψεις των εγχώριων πολιτικών και οικονομικών αφεντικών για ισχυροποίηση της θέσης τους στο διεθνή ανταγωνισμό και προώθηση των συμφερόντων τους στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Γι' αυτό και το ελληνικό κράτος καταλαμβάνει σταθερά μια από τις πρώτες θέσεις κατάταξης διεθνώς στην ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών, πάντα στο όνομα του «αιώνιου» εξ' ανατολάς εχθρού και πάντα δεσμεύοντας τεράστιους πόρους που κατόπιν δεν υπάρχουν για τις ανάγκες της κοινωνικής βάσης.

Το μήνυμα έχει γίνει σαφές: ή θα γίνουμε οι νεκροθάφτες του κεφαλαιο-κρατικού συστήματος καταπίεσης, εκμετάλλευσης και πολεμικής επιστράτευσης ή θα γίνουμε τα πτώματά του.

ΣΤΕΛΝΟΥΜΕ ΣΙΝΙΑΛΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Σε όσους/ες βιώνουν τη φρίκη του πολέμου, στους ανυπότακτους/ες κάθε κράτους-έθνους-στρατού, στις αντιπολεμικές διαδηλώτριες/ες στη ρωσία, στους καταπιεσμένους/ες και εκμεταλλευόμενες/ους όπου γης, σε όσους και όσες αγωνίζονται για τη συλλογική και ατομική απελευθέρωση, για έναν αυτοοργανωμένο κόσμο ελευθερίας, αλληλοβοήθειας και κοινοκτημοσύνης, χωρίς κράτη, σύνορα, ηγεμόνες, αφεντικά και πατριαρχία, μακριά από κάθε επίπλαστο διαχωρισμό εθνικό/θρησκευτικό/φυλετικό/έμφυλο.

ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Μοτοπορεία : Παρασκευή 29/4- 6.30μμ, Προπύλαια

Πορεία: Σάββατο 7/5 - 12μμ, Μοναστηράκι

κάλεσμα : Συνέλευση αναρχικών ενάντια στα αυτονόητα του κόσμου της εξουσίας

αυτονόητο: πόλεμος και «ειρήνη» των κυρίαρχων agaiexnst_obviexous@espiexv.net

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1618306/

Αντιπολεμική μοτοπορεία στις 29/04 και αντιπολεμική πορεία στις 7/05. ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ «ΕΙΡΗΝΗ» ΤΟΥΣ

Η ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΣΕΛΙΔΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Συνεχίζουν να σπέρνουν ανείπωτη δυστυχία, τον πόνο, τον θάνατο, να ξεριζώνουν εκατομμύρια ανθρώπους από τις εστίες τους και να υποκρίνονται ότι διαφέρουν μεταξύ τους. Ο πόλεμος θα διαρκέσει και θα εξαπλωθεί με την φωτιά και το σίδερο, όσο οι πιο θηριώδεις εξουσιαστικοί μηχανισμοί του πλανήτη, οικονομικοί, πολιτικοί και στρατιωτικοί, παίζουν ουσιαστικά «τα ρέστα τους» για μια θέση στον «ήλιο» της παγκόσμιας κυριαρχίας.

ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΜΙΑ «ΝΕΑ» ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΠΥΡΗΝΙΚΩΝ ΟΠΛΩΝ

Από την κήρυξη του πολέμου κατά της παγκόσμιας «τρομοκρατίας» το 2001 μέχρι σήμερα, μια αλληλουχία «κρίσεων» έχουν κατοχυρώσει για δύο δεκαετίες μια διαρκή κατάσταση «έκτακτης ανάγκης». Ο Γ´ παγκόσμιος πόλεμος κηρύχθηκε επίσημα εναντίον ενός ακόμη «αόρατου εχθρού» πριν από 2 χρόνια, ενώ σήμερα ο όλεθρος του πολέμου γιγαντώνει τον εφιάλτη μιας στρατικοποιημένης πανδημικής, επισιτιστικής, οικονομικής, ενεργειακής και προσφυγικής «κρίσης».

ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΓΟΥΜΕ ΠΛΕΥΡΑ

Γιατί δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» σ' αυτό το λυσσαλέο κυριαρχικό παιχνίδι, γιατί δεν έχουμε κάποιο λόγο να αναζητούμε ίχνος διαφορών μεταξύ τους, γιατί κανένας εξουσιαστικός πόλεμος δεν ήταν και δεν θα γίνει δικός μας, επειδή δεν υπηρετήσαμε ποτέ κάποια ιδεολογία, κανέναν αφέντη και κανένα δυνάστη.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΗ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ «ΕΙΡΗΝΗ» ΤΟΥΣ

-ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ - 29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 18.30
-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 12.00 - 7 ΜΑΪΟΥ

κάλεσμα : Συσπείρωση Αναρχικών

πηγή : https://anarchypress.wordpress.com/2022/04/19…

Κείμενο για τον πόλεμο στην Ουκρανία - Πανό καλέσματος στην αντιπολεμική πορεία, Σάββατο 7/5 στις 12:00, Μοναστηράκι

το κείμενο σε pdf

ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ, ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ-ΤΑΞΙΚΟΣ

Στις 24 Φλεβάρη, με πρόφαση την υπεράσπιση του ρωσόφωνου πληθυσμού από τα φασιστικά τάγματα του ουκρανικού καθεστώτος, το ρωσικό κράτος εισβάλλει στην Ουκρανία, καθιστώντας γρήγορα σαφές ότι δε θα επιτρέψει την ένταξή της στο ΝΑΤΟ και την πρόσδεσή της στο δυτικό μπλοκ κυριαρχίας.

Πράγματι, τα τελευταία 8 χρόνια, ο ρωσόφωνος πληθυσμός της νοτιοανατολικής Ουκρανίας, με την ανοχή του ουκρανικού καθεστώτος που παρέχει ομπρέλα προστασίας σε εθνικιστικές παραστρατιωτικές ομάδες, βιώνει εκφοβισμό, άγριες διώξεις, απαγωγές, καταστροφές σπιτιών και δολοφονίες. Ωστόσο, είναι τουλάχιστον υποκριτικό από την πλευρά του ρωσικού κράτους να ισχυρίζεται ότι «κόπτεται» για την τύχη των ρωσόφωνων που ζουν στην Ουκρανία, την ίδια στιγμή που ο πληθυσμός της Ρωσίας ζει κάτω από ένα αυταρχικό-απολυταρχικό καθεστώς που συγκροτήθηκε πάνω στον φόβο και την καταπίεση. Ανατρέχοντας στο πρόσφατο παρελθόν, θα δούμε ομάδες αξιωματούχων που είχαν προνομιακές σχέσεις με το πρώην κρατικοκαπιταλιστικό καθεστώς να κατασκευάζουν το νέο δημοκρατικό καθεστώς πάνω στην όξυνση του εθνικισμού και του ρατσισμού, τον απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ, την καταστολή των αντιφρονούντων, την ποινικοποίηση της ομοφυλοφιλίας και πολλές ακόμα καταπιεστικές-κατασταλτικές πρακτικές. Κι όλα αυτά, εκμεταλλευόμενες το ερημωμένο πεδίο των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων από τη χρόνια τρομοκρατία του σοβιετικού καθεστώτος. Είναι παραπάνω από προφανές, λοιπόν, ότι βασικός στόχος της ρωσικής ομοσπονδίας είναι να μην απεμπολήσει τον έλεγχο πάνω σε ένα κράτος στο οποίο χρόνια τώρα ασκούσε βαθιά επιρροή και εισέπραττε οικονομικά οφέλη από τον διαμετακομιστικό ρόλο του τελευταίου στην προώθηση των υδρογονανθράκων της.

Από την άλλη, όσον αφορά στην Ουκρανία και τη συγκρότησή της ως ανεξάρτητο κράτος, έπειτα από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, βυθίστηκε -όπως όλες σχεδόν οι πρώην σοβιετικές δημοκρατίες- περαιτέρω στη φτώχεια και την καταπίεση του πληθυσμού της. Από την σύστασή της, φλέρταρε ανάμεσα σε δύση και ανατολή ανάλογα με τα συμφέροντα των εκάστοτε προνομιούχων ομάδων, οι οποίες εναλλάσσονταν στην εξουσία υποβοηθούμενες από ένα περιβάλλον διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα. Η φτώχεια, η εκμετάλλευση και η καταπίεση που υφίσταντο οι «από κάτω», καθώς και το όνειρό τους να γίνουν κομμάτι μιας ευρώπης δημοκρατικής και φαινομενικά ευημερούσας, γρήγορα μετέτρεψαν την κοινωνική δυσαρέσκεια σε οργή. Χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους του Κιέβου και άλλων πόλεων, με επίκεντρο των εξελίξεων την πλατεία Μαϊντάν, το 2014. Αφορμή στάθηκε η απόφαση της τότε φιλορωσικής κυβέρνησης Γιανουκόβιτς να διακόψει τη διαδικασία σύνδεσης της Ουκρανίας με την ευρωπαϊκή ένωση. Ωστόσο, στις συγκρούσεις που ακολούθησαν με τις αστυνομικές δυνάμεις, οι φασιστικές-ακροδεξιές ομάδες ηγήθηκαν και καθόρισαν τις εξελίξεις, ενισχύοντας το μεταβατικό φιλοδυτικό καθεστώς ενσωματωμένες, πλέον, στον κρατικό μηχανισμό. Έκτοτε, τα φασιστικά τάγματα, όπως το τάγμα Αζόφ, δε σταμάτησαν να επιτίθενται στους ρωσόφωνους και σε όσες/ους αντιστέκονταν στο νέο καθεστώς εκμετάλλευσης.

«Πόλεμος είναι απλώς η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα» (Κλαούζεβιτς, Περί πολέμου)

Καθώς το ζήτημα της ενέργειας διαδραματίζει κομβικό ρόλο για το καπιταλιστικό οικοδόμημα, η παραγωγή, διακίνηση και κατανάλωσή της αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό παράγοντα ισχύος στα διεθνή τραπέζια συνομιλιών, βασικό στοιχείο διαμόρφωσης της θέσης και των αξιώσεων των εθνικών-κρατικών σχηματισμών και των οικονομικών ελίτ. Στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών, ο ενεργειακός έλεγχος καθορίζει την εξωτερική πολιτική, την άμυνα, τα επίπεδα στρατιωτικοποίησης των κρατών, αλλά και τα επίπεδα του κοινωνικού ελέγχου, φτάνοντας μέχρι και στη διενέργεια πολέμων, οι οποίοι, πέρα από τις καταστροφικές τους συνέπειες, αναδιατάσσουν τη γεωγραφία της ισχύος των κρατών.

Σ' αυτήν την εξελισσόμενη ενδοκυριαρχική διαμάχη, ενεργό ρόλο έχουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, με απώτερο στόχο την επαναδιευθέτηση της ισχύος τους στο γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ιδεωδών, αφενός επιβάλλουν οικονομικές κυρώσεις στο ρωσικό κράτος και στέλνουν οπλισμό στην Ουκρανία, αφετέρου ενισχύουν στρατιωτικά τις νατοϊκές τους θέσεις περιφερειακά της Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Δεν πρέπει να παραλείψουμε και την εμπλοκή του ελληνικού κράτους, το οποίο έχει επιλέξει να συνταχθεί με το δυτικό κυριαρχικό μπλοκ. Η αποστολή όπλων στην Ουκρανία, η στρατιωτική ενίσχυση των θέσεων της βορειοατλαντικής συμμαχίας και η πρόσφατη «φιλοξενία» του ουκρανού προέδρου και των φασιστών του τάγματος Αζόφ στη βουλή το κατατάσσουν στα πλέον ενεργά μέρη της εκτυλισσόμενης πολεμικής σύγκρουσης. Επιπλέον, η γεωγραφική του θέση τού δίνει το «πλεονέκτημα» να διεκδικεί ενεργό ρόλο στον διακρατικό και καπιταλιστικό ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου.

Ο πόλεμος και η ειρήνη των κυρίαρχων ρημάζει τις ζωές των όπου γης καταπιεσμένων

Ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία έχει αφήσει πίσω του ως τώρα χιλιάδες νεκρούς/ές και εγκλωβισμένους/ες στις πολιορκούμενες περιοχές. Εκτελέσεις αμάχων, βιασμοί, βασανισμοί, ισοπεδωμένες πόλεις και χωριά έρχονται να μας υπενθυμίσουν όλη τη φρίκη του πολέμου. Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια εκτοπισμένες/οι αναγκάζονται να αφήσουν τις εστίες τους και να ψάξουν για ασφαλές καταφύγιο σε ευρωπαϊκές χώρες, ενώ στις πλάτες τους εκτυλίσσεται ένα παιχνίδι χυδαίου θεσμικού ανθρωπισμού που τους διαχωρίζει με ρατσιστικά κριτήρια από τους/τις υπόλοιπους/ες μετανάστ(ρι)ες, χωρίς βέβαια στην πράξη να διασφαλίζεται γι' αυτές/ούς ένα διαφορετικό μέλλον χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Πέρα από τις συνέπειες που υφίστανται όσες/οι βιώνουν τον πόλεμο, υπάρχουν και αυτές που έρχονται με μορφή ντόμινο για όλους τους «από κάτω» σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο καπιταλισμός, μέσα από τις αλλεπάλληλες «κρίσεις» των τελευταίων δεκαετιών και την διαχείρισή τους μέσω μιας συνθήκης διαρκούς «έκτακτης ανάγκης», ανοίγει συνεχώς νέα πεδία αναπαραγωγής, αναδιάρθρωσης και κερδοφορίας για να επιβιώνει. Σ' αυτή τη λογική, οι προαναγγελθείσες «κρίσεις» -ενεργειακή και επισιτιστική-, καθώς και η επιθετική επαναφορά της πυρηνικής ενέργειας έρχονται με μεγαλύτερη ώθηση από αυτήν την πολεμική σύγκρουση, κι ακόμα δεν έχουν δείξει τα δόντια τους.

Το φάντασμα του «ψυχροπολεμικού» εφιάλτη επανέρχεται μαζί με την όξυνση του εθνικισμού και του μιλιταρισμού που τον συνοδεύει. Η ειρήνη των κυρίαρχων αποτελεί την άλλη όψη του πολέμου, καθώς η απαιτούμενη προεργασία για τον «μη πόλεμο» συνοδεύεται πάντα από ενίσχυση της στρατιωτικοποίησης των εμπλεκόμενων κρατών, αλλά και διαρκή αναβάθμιση των εξοπλιστικών τους συστημάτων. Οι επιλογές αυτές δε μπορούν να ιδωθούν ξέχωρα από το γενικότερο μιλιταριστικό καθεστώς που εγκαθιδρύεται και στοχεύει σε κάθε πτυχή της ζωής: κοινωνικός έλεγχος, επιτήρηση, εκπειθάρχηση, καταστολή.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δε συντασσόμαστε με κανένα κυριαρχικό μπλοκ. Δε θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους, ούτε θα συμμετάσχουμε στην εκτυλισσόμενη ανθρωποσφαγή μεταξύ των από κάτω. Ο δικός μας πόλεμος είναι κοινωνικός - ταξικός απέναντι στους δυνάστες μας. Απέναντι σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία. Απέναντι σε έθνη, σύνορα, στρατούς. Απέναντι στους πολέμους και την ειρήνη των κυρίαρχων.

Να σαμποτάρουμε την πολεμική μηχανή.

Να σταθούμε δίπλα με όσους υφίστανται τη φρίκη του πολέμου, με όσες λιποτακτούν από τα εθνικά κελεύσματα.

Να χτίσουμε γέφυρες αλληλεγγύης μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των

καταπιεσμένων στην Ουκρανία, τη Ρωσία και παντού.

Για έναν κόσμο ανεξούσιο και ελεύθερο. Για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ - ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ - ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΜΑΙΟΥ στις 12:00, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

κάλεσμα : Αγρός - Αυτοδιαχειριζόμενο Κατειλλημένο έδαφος

πηγή : https://agros.espivblogs.net/2022/05/04/keime…

Ενάντια στον πόλεμο και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς να ανατρέψουμε τους πολεμικούς σχεδιασμούς τους.

Η εισβολή των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στα ουκρανικά εδάφη αποτελεί συνέχεια των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ για τον παγκόσμιο έλεγχο, την εξουσία και τις πλουτοπαραγωγικές πήγες. Ο πόλεμος εντάσσεται στο πλαίσιο των ανταγωνισμών μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ. Η επιδίωξη του ΝΑΤΟ να επεκταθεί στα ουκρανικά εδάφη λειτούργησε τόσο ως σειρήνα κινδύνου για τη Ρωσία όσο και μια ευκαιρία ώστε να στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα στη Δύση ότι οι συσχετισμοί δύναμης έχουν αλλάξει.

Τα τελευταία χρόνια η απόσυρση των αμερικάνικων στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και η ταυτόχρονη επικράτηση του στηριζόμενου από τη Ρωσία καθεστώτος Άσαντ, αποτέλεσαν δείγματα τριγμών στην παντοκρατορία των ΗΠΑ δημιουργώντας περιθώρια αμφισβήτησης των παγκόσμιων συσχετισμών εξουσίας και των σφαιρών επιρροής. Το «κενό εξουσίας» πυροδοτεί νέους ανταγωνισμούς και ένα πραγματικά ρευστό μωσαϊκό κεντρικών και περιφερειακών δυνάμεων, οι οποίες συνάπτουν λυκοσυμμαχίες και μάχονται μεταξύ τους για δύναμη, εξουσία και έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών. Η παρατεταμένη και ολοένα εντεινόμενη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί δεν προμηνύουν τίποτα άλλο πέρα από διευρυμένες πολεμικές συρράξεις, εκτοπισμούς πληθυσμών, φτωχοποίηση, εξαθλίωση και θάνατο για τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η οικονομική και στρατιωτική ανάπτυξη της Ρωσίας σε συνδυασμό με την ενίσχυση της συνεργασίας της με την Κίνα, το Ιράν και την Τουρκία δημιούργησαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε η Ρωσία να δηλώσει και πάλι παρούσα στην κορυφή της παγκόσμιας πυραμίδας και να ξαναδιεκδικήσει τον τίτλο της παγκόσμιας υπερδύναμης. Η εισβολή στην Ουκρανία δεν αποτελεί μόνο ένα μήνυμα στη δύση. Η γεωστρατηγική της θέση την καθιστά για τη Ρωσία έναν φυσικό προμαχώνα απέναντι στα νατοϊκά κράτη και ταυτόχρονα το νότιο τμήμα της δίνει στην Ρωσία τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας και κατ' επέκταση την έξοδο στην Μεσόγειο θάλασσα. Ταυτόχρονα είναι μια χώρα πλούσια σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, από τα εδάφη της περνάνε αγωγοί φυσικού αερίου, αποτελεί τον σιτοβολώνα της Ευρώπης και έχει πολλά πυρηνικά εργοστάσια. Επομένως ο πολιτικός έλεγχός της, για όποιον τον έχει, δίνει πρόσβαση και σε τεράστια οικονομικά οφέλη. Αυτό αποτελεί έναν ακόμα λόγο για τον οποίο η Ρωσία επιδιώκει διαρκώς τον έλεγχο της Ουκρανίας.

Είναι ξεκάθαρo, λοιπόν, ότι ο πόλεμος που διεξάγει αυτή τη στιγμή η Ρωσία δεν γίνεται για την προστασία του πληθυσμού της ανατολικής Ουκρανίας, ούτε για την αποναζιστικοποίηση. Η ολοκληρωτική ισοπέδωση πόλεων, οι χιλιάδες νεκροί και τα εκατομμύρια ξεριζωμένων το καταδεικνύουν με τον πιο εμφατικό τρόπο. Έτσι κι αλλιώς το ρωσικό κράτος είναι ένα αυταρχικό καθεστώς το οποίο έχει στηρίξει και ενισχύσει τα φασιστικά μορφώματα στην επικράτεια του, καθώς και μια σειρά ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης (μεταξύ των οποίων στο παρελθόν και τη Χρυσή Αυγή). Ενώ κάθε φωνή διαμαρτυρίας, αμφισβήτησης και αντίστασης στο καθεστώς έχει βρεθεί αντιμέτωπη με την τρομοκρατία, την καταστολή, τη φυλακή, ακόμα και τον θάνατο. Από την άλλη μεριά η επικράτηση του φασισμού, του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας στην Ουκρανία οδήγησαν στην εδραίωση ενός καθεστώτος βαρβαρότητας, απέναντι στο οποίο τα εκεί αγωνιζόμενα κομμάτια δεν μπόρεσαν υψώσουν αναχώματα. Ο στρατιωτικός και κρατικός μηχανισμός στελεχώθηκε με ναζί, έχοντας τη διαρκή στήριξη των ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στο πλαίσιο του περιορισμού και της περικύκλωσης της Ρωσίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι δυο πλευρές εδώ και 8 χρόνια διεξήγαγαν έναν χαμηλής έντασης εμφύλιο πόλεμο στην ανατολική Ουκρανία που μετράει ήδη 14.000 νεκρούς, όπου από την μια υπήρχαν οι λαϊκές δημοκρατίες του Ντόνμπας, ευθγραμμισμένες πλήρως με τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της Ρωσίας, με εξαίρεση κάποια προοδευτικά κομμάτια στο εσωτερικό τους, τα οποία είχαν ένα αντιφασιστικό και κομμουνιστικό πρόταγμα (όπως η ταξιαρχία φάντασμα), τα οποία σταδιακά περιορίστηκαν και κατεστάλησαν. Και από την άλλη το ουκρανικό κράτος με τα φασιστικά τάγματα εφόδου στην πρώτη γραμμή κρούσης να καλύπτουν τα κενά του αποδιοργανωμένου ουκρανικού στρατού, προχωρώντας μεταξύ άλλων σε σφαγές στην ανατολική Ουκρανία αλλά και στην Οδησσό με τον εμπρησμό του κτηρίου των συνδικάτων.

Μέσα στη δίνη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, οι οποίοι ξεδιπλώνονται αυτή τη στιγμή στα ουκρανικά εδάφη, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τις κινήσεις των κυρίαρχων πρέπει να κινηθούμε μακριά από λογικές ταύτισης, καλού και κακού ηγεμόνα και «μικρότερου κακού». Να σταθούμε απέναντι στα ιμπεριαλιστικά μπλοκ και τις αφηγήσεις, οι οποίες παρουσιάζουν την επιλογή πρόσδεσης σε αυτά ως αναγκαία και μοναδική λύση επιβίωσης και χρησιμοποιούν ρητορικές που προσπαθούνε μάταια να ξεπλύνουν τα εγκλήματά τους, βαπτίζοντας τις επεμβάσεις ως αμυντικές/αντιφασιστικές, φιλειρηνικές ή ότι υπερασπίζονται τον φιλελεύθερο δημοκρατικό πολιτισμό. Θα πρέπει να δούμε τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ως συνέχεια του πολέμου στα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας, των εισβολών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, των πολέμων στη Λιβύη, την Υεμένη και τη Συρία, της εισβολής στο Καζακστάν, της στρατιωτικής συμφωνίας ΗΠΑ-Αυστραλίας-Αγγλίας (AUKUS).

Ο πόλεμος δεν θεωρούμε ότι ξεκίνησε πριν μερικές μέρες ούτε και αφορά μονάχα τη Ρωσία και την Ουκρανία. Αφορά σχεδόν ολόκληρο τον πλανήτη καθώς γίνεται για την κυριαρχία πάνω σε αυτόν. Έτσι κάθε κράτος, με τη θέση και τον ρόλο που επιλέγει, επιχειρεί μέσω του πολέμου να κερδίσει όσο περισσότερα οικονομικά και γεωστρατηγικά οφέλη. Η αποστολή όπλων από το ελληνικό κράτος δεν αποτελεί μια μεμονωμένη ενέργεια, αλλά μια κίνηση η οποία έρχεται ως συνέχεια της αποστολής αντιπυραυλικών συστημάτων Patriot στη Σαουδική Αραβία, την αποστολή στρατιωτικών στο Μαλί της Αφρικής. Το ελληνικό κράτος προσδεμένο στο άρμα της ΕΕ και του ΝΑΤΟ λαμβάνει μέρος στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς επιδιώκοντας την προώθηση των συμφερόντων του, καθώς και μια καλύτερη θέση στην παγκόσμια ιεραρχία. Μέσω της όλο και πιο μεγάλης συμμετοχής του στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και της ΕΕ επιχειρεί να ενδυναμώσει τη θέση του έναντι του τουρκικού κράτους και να κερδίσει έδαφος στην κούρσα για την λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών στην ανατολική Μεσόγειο. Για αυτό το λόγο έχει αναβαθμίσει και αυξήσει τις νατοϊκές βάσεις οι οποίες βρίσκονται στην ελληνική επικράτεια (Σούδα, Άραξο, Λάρισα, Ανδραβίδα, Αλεξανδρούπολη), συνάπτει συνεχώς νέες οικονομικοστρατιωτικές συμφωνίες με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, ενώ ταυτόχρονα ακολουθεί κατά γράμμα τις προσταγές των ισχυρών του δυτικού μπλοκ εξουσίας παρέχοντας εξοπλισμό και ανθρώπινο δυναμικό στις εκστρατείες της δύσης. Το ίδιο συμβαίνει και με τον πόλεμο στην Ουκρανία όπου το ελληνικό κράτος πέρα από την αποστολή στρατιωτικού υλικού στο καθεστώς του Κιέβου, δηλώνει πρόθυμο να στείλει και στρατεύματα, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες νατοϊκές βάσεις εξορμήσεων. Παράλληλα το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, φαίνεται πως θα είναι από τους μεγάλους κερδισμένους της πολεμικής σύρραξης. Οι κυρώσεις στο ρωσικό κράτος και η συμφωνία ΗΠΑ-ΕΕ για προμήθεια 15 δις. κ.μ. υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), από την Ευρώπη για το 2022 ώστε να απεξαρτηθεί από το ρωσικό αέριο, αποτελούν τεράστια ευκαιρία για τους Έλληνες εφοπλιστές μιας και ελέγχουν σχεδόν το 20% του παγκόσμιου στόλου LNG Carriers.

Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι και ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι απλά ένας άδικος πόλεμος κάποιων ή κάποιου παρανοϊκού δικτάτορα, είναι η συνέχειά της «ειρήνης» των κυρίαρχων με άλλα μέσα. Είναι η συνέχεια του πολιτικού και διπλωματικού ανταγωνισμού των κρατών για δύναμη και κέρδη. Δύναμη και κέρδη τα οποία βασίζονται στη λεηλασία των κοινωνιών και της φύσης. Στον πόλεμο, λοιπόν, στην Ουκρανία όπως και σε κάθε ενδοκαπιταλιστική πολεμική σύγκρουση το αίμα των πληβείων, που χύνεται στα ένδοξα πεδία των μαχών, θεμελιώνει την κυριαρχία των νικητών και γεμίζει τα θησαυροφυλάκια των καπιταλιστών. Από τη μια οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί για την εξουσία, τον έλεγχο και τα κέρδη και από την άλλη η φτώχια, η εξαθλίωση, η καταστροφή, ο θάνατος και ο ξεριζωμός. Είναι γελοίο και εντελώς υποκριτικό οι πολέμαρχοι και τα καθεστωτικά ΜΜΕ να προσπαθούν, στα πλαίσιο του ιδεολογικού και προπαγανδιστικού πολέμου, να παρουσιαστούν ως μεγάλοι ανθρωπιστές και να μιλάνε για τον θάνατο ανθρώπων και τον πόνο των προσφύγων. Όλοι αυτοί, που στην εικόνα της φρίκης του πολέμου με τους συνεχόμενους βομβαρδισμούς στις ουκρανικές πόλεις, χύνουν τα κροκοδείλια δάκρυα τους, έχουν ρημάξει κάθε γωνιά του πλανήτη με τις οικονομικές και στρατιωτικές τους επεμβάσεις. Έχουν ισοπεδώσει πόλεις και έχουν σκορπίσει τον θάνατο με τα «έξυπνα» και υπερσύγχρονα όπλα τους. Όλοι αυτοί που τώρα δήθεν έχουν ανοίξει διάπλατα τις πόρτες για τους ουκρανούς πρόσφυγες, προσβλέπουν στην εισροή νέου φτηνού εργατικού δυναμικού και έχουν ήδη φροντίσει τα θύματα των δικών τους πολέμων να σκοτώνονται κατά χιλιάδες στα σύνορα της Ευρώπης φρούριο (ενισχύοντας τον δολοφονικό μηχανισμό της Frontex), να στοιβάζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, να κερδοσκοπούν πάνω στη φτώχεια και την πείνα, εκμεταλλευόμενοι τις στοιχειώδεις ανάγκες εκατομμυρίων ανθρώπων για νερό, στέγη και ενέργεια. Και ενώ μιλούν για την ειρήνη παράλληλα προετοιμάζουν το έδαφος για νέους πολέμους, δημιουργώντας μια συνθήκη περαιτέρω πόλωσης και μιλιταρισμού εντός των δυτικών κοινωνιών με πολιτικές εξαγγελίες για περεταίρω στρατιωτικοποίηση των κρατικών προϋπολογισμών και πολεμική ετοιμότητα.

Καθώς, λοιπόν, τα τύμπανα του πολέμου ηχούν όλο και πιο δυνατά γύρω μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ο εχθρός μας δεν είναι κάπου μακριά, αλλά στεγάζεται στις τράπεζες, τα υπουργεία και τις στρατιωτικές βάσεις και να ορθώσουμε αντιπολεμικά αναχώματα υψώνοντας τη σημαία της αλληλεγγύης μεταξύ των λαών. Ο εχθρός που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε ζώντας στην ελληνική επικράτεια είναι το ελληνικό κράτος και το κεφάλαιο, που διεξάγουν ήδη έναν πόλεμο εναντίον μας. Φτωχοποίηση και υποτίμηση της ζωής μας, μειώσεις μισθών, απολύσεις, ανατιμήσεις σε όλα τα βασικά αγαθά και πληθωρισμός, αστυνομική βία και καταστολή, «εργατικά ατυχήματα» και σφαίρες στο ψαχνό, απαγορεύσεις και έλεγχος, απαξίωση της δημόσιας υγείας και ιδιωτικοποιήσεις που οδηγούν στον αποκλεισμό μας από τις υπηρεσίες υγείας. Ο πόλεμος δεν είναι μια εικόνα στις ειδήσεις, είναι η πραγματικότητα που καλούμαστε να ανατρέψουμε για να μην ζήσουμε την «ειρήνη» του φασισμού, του εθνικισμού, των βομβαρδισμών και των επιστρατεύσεων.

Να μην επιλέξουμε τον δυνάστη μας, να αγωνιστούµε για να µην γίνουµε κρέας για τα κανόνια τους, για τον τερµατισµό του πολέµου και της σφαγής των πληβείων, που θυσιάζονται για τα συµφέροντα των αφεντικών. Να αγωνιστούμε ενάντια στον μιλιταρισμό προτάσσοντας την αυτοοργάνωση των καταπιεσμένων και τον πόλεμο ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Να αποδημήσουμε τις εθνικιστικές αφηγήσεις περί εθνικής ενότητας και εθνικών συμφερόντων ενάντια στο τούρκικο κράτος. Na σαμποτάρουμε τα σχέδια εγκαθίδρυσης και αναβάθμισης μια σειράς πολεμικών βάσεων-ορμητηρίων στην ελληνική επικράτεια. Να εναντιωθούμε στις στρατηγικές επιλογές του ελληνικού κράτους, οι οποίες ευθυγραμμίζονται με τα σχέδια ΝΑΤΟ-ΕΕ-ΗΠΑ και τις επιδιώξεις των καπιταλιστών, οι οποίοι αποτελούν τους σύγχρονους μαυραγορίτες. Να μην δεχτούμε να πληρώσουμε το κόστος του οικονομικού και στρατιωτικού πολέμου, της ανάμειξης του ελληνικού κράτους και των διαρκών αυξανόμενων πολεμικών εξοπλισμών του. Να σταθούμε δίπλα στις μετανάστριες-ες και να παλέψουμε από κοινού ενάντια στα σκλαβοπάζαρα και τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης που τους περιμένουν. Να παλέψουμε ενάντια στον πόλεμο και την «ειρήνη» των κυρίαρχων, για τη συνολική ανατροπή της κρατικο-καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Να προτάξουμε τη διεθνιστική αλληλεγγύη και να αγωνιστούμε με τους γειτονικούς λαούς για έναν κόσμο ισότητας-αλληλεγγύης-δικαιοσύνης και ελευθερίας.

Ούτε με τη Ρωσία, ούτε με το ΝΑΤΟ ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο.

Ενάντια στον πόλεμο, τον φασισμό, τη μισαλλοδοξία και τον μιλιταρισμό η διεθνιστική αλληλεγγύη θα νικήσει.

Δύναμη σε όσες και όσους αγωνίζονται στη Ρωσία και την Ουκρανία ενάντια στον πόλεμο και τον φασισμό.

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες από κάθε γωνιά του πλανήτη.

Να μπλοκάρουμε τα πολεμικά σχέδια του ελληνικού κράτους, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Να αντισταθούμε στην υποτίμηση της ζωής μας, να συνδέσουμε και να ενώσουμε τους αγώνες μας, για να μη ζήσουμε σαν δούλοι.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ Σάββατο 7 Μαΐου 12μμ - Μοναστηράκι

κάλεσμα : Πρωτοβουλία αναρχικών / κομμουνιστ(ρι)ών ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Μαΐου 22h

Συνέχεια αντιπολεμικών παρεμβάσεων στις περιοχές του Πειραιά

Μετά την παρέμβαση ενάντια στον πόλεμο και την "ειρήνη" των κυρίαρχων στις 9/4 σε Κορυδαλλό, Νίκαια, Δραπετσώνα (https://athens.indymedia.org/post/1618088/), οι αντιπολεμικές δράσεις συνεχίστηκαν με μοίρασμα κειμένου στην περιοχή του Κερατσινίου, μοίρασμα κειμένου και αφισοκόλληση χειρόγραφων αφισών στην περιοχή του Περάματος και τρία πανό που μπήκαν σε Κερατσίνι, Δραπετσώνα και Νίκαια, τα οποία καλούν και στη διαδήλωση του Σαββάτου 7/5, στις 12.00, στο Μοναστηράκι. Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ

Μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, με τη συμφωνία της Γιάλτας, η Ευρώπη χωρίστηκε σε δύο ζώνες επιρροής, η μία υπό τη Σοβιετική Ένωση και η άλλη υπό την Μεγάλη Βρετανία και κατόπιν τις ΗΠΑ, σηματοδοτώντας την εποχή του λεγόμενου «ψυχρού πολέμου» ανάμεσα στο δυτικό και ανατολικό μπλοκ κυριαρχίας. Η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ κυριαρχίας στις αρχές της δεκαετίας του '90 και το τέλος του «ψυχρού πολέμου» εγκαινίασε μια «νέα εποχή» που χαρακτηρίστηκε από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και μια σειρά στρατιωτικών επεμβάσεων («ανθρωπιστικών», «αντιτρομοκρατικών», «για την υπεράσπιση της δημοκρατίας») σύμφωνα με τις επιδιώξεις, τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα του δυτικού μπλοκ κυριαρχίας. Ταυτόχρονα, το NATO άρχισε να επεκτείνεται προς τα ανατολικά με τη σταδιακή ένταξη των περισσότερων πρώην κρατών-δορυφόρων της πάλαι ποτέ Σοβιετικής Ένωσης και την εγκατάσταση στρατιωτικών βάσεων στο έδαφός τους. Η ρωσική ομοσπονδία, 2η στρατιωτική υπερδύναμη στον πλανήτη, επιδίωξε την οικονομική ανάκαμψή της και την ενσωμάτωση εκείνων των εδαφών και πληθυσμών που αφορούσαν σε μια εθνοποιητική διαδικασία συνένωσης των «ρωσόφωνων», με εισβολές και προσαρτήσεις σε Τσετσενία, Γεωργία, Αρμενία, Ουκρανία.

Σχετικά με την περίπτωση της Ουκρανίας, από το 2014 μαίνεται ένας πόλεμος χαμηλής έντασης, μετά την εκδήλωση του κινήματος Euromaidan, που αρχικά είχε ένα μεταρρυθμιστικό φιλοδυτικό χαρακτήρα, ενάντια στη φιλορωσική κυβέρνηση Γιανουκόβιτς, το οποίο όμως μέσα σε μικρό διάστημα ελέγχθηκε από φασιστικές δυνάμεις. Ακολούθησαν συγκρούσεις στις ανατολικές (και διαφιλονικούμενες μέχρι σήμερα) επαρχίες, ανάμεσα σε ουκρανούς εθνικιστές και ρωσόφωνους αυτονομιστές, ενώ το ρωσικό κράτος απέσπασε την -γεωστρατηγικής σημασίας για το πολεμικό του ναυτικό- περιοχή της Κριμαίας και την προσάρτησε στη ρωσική ομοσπονδία.

Το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας επεδίωξε σταθερά την ένταξη του ουκρανικού κράτους στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Οι ναζιστικές παραστρατιωτικές ουκρανικές μονάδες συνέχισαν τη δράση τους για λογαριασμό του καθεστώτος και κάποια στιγμή εντάχθηκαν οργανικά στον ουκρανικό στρατό. Ενώ η συστηματική καλλιέργεια του εθνικισμού από τις αντίπαλες πλευρές έστρωσε το έδαφος για τον μετασχηματισμό του ενδοκυριαρχικού ανταγωνισμού σε πολεμική σύγκρουση.

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΡΩΣΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ

Η εισβολή του ρωσικού στρατού από τις 24 Φλεβάρη έφερε ξανά στο προσκήνιο όλες τις συνέπειες της φρίκης του πολέμου: χιλιάδες νεκροί, βομβαρδισμοί και ισοπέδωση πόλεων, εκτοπισμός ολόκληρων πληθυσμών, ήδη 4 εκατομμύρια πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες. Η Ρωσία με την κίνησή της αυτή αντέκρουσε έμπρακτα την επεκτατική πολιτική της νατοϊκής πολεμικής συμμαχίας για την υποστήριξη των δικών της γεωστρατηγικών συμφερόντων. Με τον τρόπο αυτό επανέρχεται μια νέα εποχή «ψυχρού πολέμου» και μαζί μια «ισορροπία τρόμου» ανάμεσα σε ανταγωνιζόμενα ηγεμονικά μπλοκ, αναβιώνοντας την πιθανότητα μιας νέας παγκόσμιας σύρραξης και την απειλή χρήσης χημικών, βιολογικών ή πυρηνικών όπλων.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη το ελληνικό κράτος επέλεξε την εμπλοκή του στην πολεμική σύρραξη μέσω της αποστολής όπλων στο ουκρανικό καθεστώς, πιστοποιώντας επιθετικά τη σύνταξη του με το δυτικό μπλοκ κυριαρχίας, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι οι νατοϊκές βάσεις στον ελλαδικό χώρο έχουν χρησιμοποιηθεί σε προηγούμενες πολεμικές επιχειρήσεις, στο Ιράκ, την πρώην Γιουγκοσλαβία, τη Συρία κ.α. Αυτή η στάση του «πρόθυμου» συμμάχου δεν είναι προϊόν κάποιας υποτέλειας αλλά της στρατηγικής επιλογής του ελληνικού κράτους, την οποία υπηρετούν χωρίς παρεκκλίσεις όλες οι κυβερνήσεις: να μετατραπεί σε γεωστρατηγικό βραχίονα και προκεχωρημένη βάση της νατοϊκής πολεμικής μηχανής, για την ισχυροποίηση της θέσης του στο διεθνή ανταγωνισμό και την προώθηση των συμφερόντων του στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Γι' αυτό και καταλαμβάνει σταθερά μια από τις πρώτες θέσεις κατάταξης διεθνώς στην ξέφρενη κούρσα εξοπλισμών, πάντα στο όνομα του «αιώνιου» εξ' ανατολάς εχθρού.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ

ΣΤΑ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ

Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα των διαδοχικών και αλλητροφοδοτούμενων συστημικών «κρίσεων», τις οποίες γεννά το ίδιο το κεφαλαιο-κρατικό σύστημα και στη συνέχεια τις διαχειρίζεται προς όφελός του με την επιβολή ενός καθεστώτος διαρκούς έκτακτης ανάγκης, στο πλαίσιο διαδοχικών καταστάσεων συναγερμού.

Οι διαρκείς εκκλήσεις και εκβιασμοί για κρατική συστράτευση των κοινωνιών και υπακοή στις διαταγές, συνιστούν αγωγή στον μιλιταρισμό και πολεμική προετοιμασία. Από το συστηματικά διαφημιζόμενο ιδεολόγημα της «ασφάλειας», τις «ασύμμετρες τρομοκρατικές απειλές» των προηγούμενων ετών, τη σταθερή παρουσίαση των μεταναστ(ρι)ών ως «εισβολέων» και «ανεπιθύμητων» ή των ενδεχόμενων «θερμών επεισοδίων» με το τουρκικό κράτος, μέχρι τη συνθήκη της υγειονομικής τρομοεκστρατείας της τελευταίας διετίας απέναντι σε έναν «αόρατο εχθρό». Μια συνθήκη όπου καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από «ειδικούς», κρατικούς αξιωματούχους και ΜΜΕ με πολεμική ορολογία, διαγγέλματα, διασπορά του φόβου, «έκτακτα μέτρα» απαγορεύσεων και μια λογιστική θανάτου, με διαγράμματα, καμπύλες και ανθρώπινες ζωές που εμφανίζονται ως νούμερα νεκρών ή «κρουσμάτων».

Πιο εστιασμένα στις περιοχές μας, δεν πρέπει να ξεχνάμε την πρόσφατη δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη από 38 σφαίρες μπάτσων στο Πέραμα, το εργατικό «ατύχημα»-εργοδοτική δολοφονία του Δημήτρη Δαγκλή από γερανογέφυρα στα ΣΕΜΠΟ της COSCO, όπως και τη δολοφονία της μικρής Όλγας στους Μύλους Σαραντόπουλου/Αλατίνη στο Κερατσίνι από συρόμενη πόρτα λόγω της αδιαφορίας της επιχείρησης και των εργαζομένων. Αυτό που βιώνουμε είναι μια εντεινόμενη ασφυξία και ανέχεια στην καθημερινή ζωή. Φτώχεια όχι μόνο υλική αλλά εξίσου διανοητική και συναισθηματική.

Όσο για την ενεργειακή, οικονομική-πληθωριστική και επισιτιστική «κρίση», τις οποίες επιχειρούν τα κρατικά επιτελεία να εμφανίσουν ως αποτέλεσμα του πολέμου, είναι σαφές πως έχουν ξεκινήσει από τον Σεπτέμβριο του 2021 με τις ανατιμήσεις όχι μόνο στην ενέργεια αλλά σε όλα τα βασικά είδη διαβίωσης. Και δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της αύξησης στις τιμές ενέργειας αλλά εξίσου του πληθωρισμού που είχαν προβλέψει τα ίδια τα δυτικά κράτη όταν έκοβαν χρήμα και έφτιαχναν φούσκες χρέους για την επιδότηση των επιχειρήσεων την τελευταία διετία των lockdown, όπως και της αύξησης του κέρδους που επιδιώκουν όλες οι μερίδες του κεφαλαίου (ενεργειακό, βιομηχανικό, εφοπλιστικό, εμπορικό, μεταφορές, εφοδιαστική αλυσίδα, logistics). Ο πόλεμος στην Ουκρανία εισάγει νέες παραμέτρους και επιταχύνει διαδικασίες που είχαν ξεκινήσει πριν τη ρωσική εισβολή.

ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν αφήνει μόνο ερειπωμένες πόλεις αλλά και ανθρώπινα ερείπια, χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια εκτοπισμένων, ενώ κάποιες πόλεις είναι πιθανό να μην κατοικηθούν ποτέ ξανά, με επιλογή των πολιτικών και στρατιωτικών διευθυντηρίων. Γιατί δεν είναι μόνο οι ενεργειακές πηγές και οι αγωγοί, τα ορυχεία και τα πολύτιμα μέταλλα, τα λιπάσματα και οι σιτοβολώνες. Τον όποιο συμβιβασμό, την όποια εκεχειρία, την όποια κατάπαυση του πυρός, αναμένεται να ακολουθήσουν η αποτροπή επιστροφής μεγάλου μέρους των εκτοπισμένων, οι μετακινήσεις και οι ανταλλαγές πληθυσμών, η επιδίωξη εθνικής ομογενοποίησης των κατοίκων σε φιλορώσους και φιλοδυτικούς στις εκατέρωθεν περιοχές επιρροής, ενσωμάτωσης ή κατοχής, υπό την «προστασία» ανταγωνιζόμενων κρατών και διακρατικών συνασπισμών. Κι όλα αυτά, την ίδια στιγμή που τα επιτελεία εργάζονται πυρετωδώς πάνω από τον παγκόσμιο χάρτη, σχεδιάζοντας και επαναχαράζοντας τη «νέα παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφάλειας». Για την καλύτερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των σχεδιασμών τους, πάντα εναντίον των υποτελών κοινωνικών ομάδων και τάξεων όπου γης.

Απέναντι στην καταχνιά που απλώνει η εξουσία το στοιχειώδες που μπορούμε να κάνουμε είναι να διατρανώσουμε την αλληλεγγύη μας με όσους και όσες βιώνουν τη φρίκη του πολέμου, με τις ανυπότακτες και τους λιποτάκτες κάθε κράτους-έθνους-στρατού είτε στον πόλεμο είτε στην «ειρήνη» τους, με όσους και όσες αγωνίζονται ενάντια στο σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης, ιεραρχίας, διακρίσεων και θανάτου. Να αντιταχθούμε σε κάθε επίπλαστο διαχωρισμό εθνικό/φυλετικό/θρησκευτικό/έμφυλο. Να κάνουμε σαφές ότι δεν είμαστε γρανάζια της καπιταλιστικής μηχανής, δεν είμαστε πιόνια στις διαταγές των κρατών, δεν είμαστε αναλώσιμοι/ες ούτε περισσευούμενοι πληθυσμοί στη λογιστική των εξουσιών, δεν είμαστε κρέας για τα κανόνια τους. Γιατί ο μόνος πόλεμος στον οποίο αξίζει να συμμετάσχουμε είναι ο κοινωνικός-ταξικός, αυτός που θα καταργήσει όλους τους πολέμους μαζί με το κρατικό/καπιταλιστικό/πατριαρχικό σύστημα που τους γεννά και τους εξαπλώνει.

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ανυπότακτοι/-ες από τις περιοχές του Πειραιά

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1618390/

Αντιπολεμική πορεία: Σάβ. 7/5, Μοναστηράκι

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ- ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ & ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Ενάντια στον πόλεμο, τα κράτη και το κεφάλαιο, τον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό

Το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας βρίσκεται σε συνολική και βαθιά κρίση, λόγω των ίδιων των αντιφάσεών του, που τις προκαλεί η αθεράπευτη σύγκρουση που επιβάλλει η βασική του αρχή, η εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Ο χρεοκοπημένος κόσμος της εξουσίας δεν έχει να προσφέρει τίποτα πλέον στους από τα κάτω πέρα από πόλεμο και φασισμό, τίποτα πέρα από προσφυγιά, λεηλασία της φύσης και των κοινωνιών, τίποτα πέρα από εξαθλίωση και θάνατο. Αδυνατώντας πλέον να παράξει οποιοδήποτε συνεκτικό κοινωνικό όραμα, προοπτική και ελπίδα για τους από τα κάτω και προκειμένου να συνεχίζει να επιβάλλει και να διαιωνίζει την κυριαρχία του και να επεκτείνει την ισχύ του, κλιμακώνει συνεχώς την επιθετικότητά του. Έτσι, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, εξαπολύει μια ολομέτωπη επίθεση απέναντι στην κοινωνική βάση, στους φτωχούς και τους απόκληρους και επιχειρεί να αναχαιτίσει την όποια έκφραση κοινωνικής δυσαρέσκειας στοχεύοντας στην πλήρη καθυπόταξή της ανθρωπότητας στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών.

Αυτή η αποσάθρωση του κόσμου της βαρβαρότητας είναι που προκαλεί την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών. Τα αστικά επιτελεία μπορεί να στοχεύουν, το κάθε ένα για τον εαυτό του, στη διεύρυνση της «σφαίρας επιρροής» του προκειμένου να επεκτείνουν τα πεδία ελέγχου και εκμετάλλευσης, όμως σύσσωμα κράτη και αφεντικά προσπαθούν να περισώσουν απ' την κατάρρευση τον κρατικό-καπιταλιστικό μηχανισμό και μπροστά σε αυτή την προοπτική καθόλου δεν διστάζουν να διεξάγουν στρατιωτικές επιχειρήσεις και να διαμορφώνουν εμπόλεμες κοινωνίες.

Σε αυτή την κατεύθυνση η διάχυση των εθνικισμών αποτελεί απαραίτητο όπλο στη φαρέτρα των κυρίαρχων. Ο πόλεμος αλλά και η συνεχής απειλή πολέμου καλλιεργείται ως συνθήκη, προτάσσοντας μία φαντασιακή κοινότητα εθνικών συμφερόντων, αρνούμενη οποιαδήποτε άλλη ταυτότητα πέραν της εθνικής, στοχεύοντας στον κατακερματισμό των καταπιεσμένων, στον αποπροσανατολισμό τους από τα πραγματικά συμφέροντα και ανάγκες τους και στη σύμπλευση και συμμετοχή τους στο πολεμικό σφαγείο. Ταυτόχρονα, διαμορφώνουν το στρατόπεδο της Αντεπανάστασης, επιστρατεύοντας τις ακροδεξιές και φασιστικές εφεδρείες τους ώστε να τσακίσουν τον «εσωτερικό εχθρό» και όλους όσοι αγωνίζονται ενάντια στους αντικοινωνικούς και καταστροφικούς τους σχεδιασμούς.

Τα σύννεφα του πολέμου πύκνωναν εδώ και χρόνια στην περιοχή των Βαλκανίων. Η ύπαρξη των στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ -σημεία από τα οποία εφορμούσαν, εξοντώνοντας χιλιάδες ανθρώπους στην «καπιταλιστική περιφέρεια»- αλλά και η εξάπλωσή τους στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου αποτελούσε κομμάτι του σχεδιασμού των ΗΠΑ για την επέκταση του ζωτικού τους χώρου. Στην Ουκρανία, οι δυτικοί δυνάστες χρηματοδοτούσαν την ακροδεξιά και επέβαλλαν μία φιλελεύθερη και δυτικόφιλη κυβέρνηση, η οποία νομιμοποίησε δολοφονικές νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες και ήταν πρόθυμη να προσδεθεί στον ιμπεριαλιστικό πόλο της Δύσης. Το ρωσικό κράτος, χρησιμοποιώντας προσχηματικά το αφήγημα της αποναζιστικοποίησης, την ίδια στιγμή που πριμοδοτεί σταθερά φασιστικές και νεοναζιστικές οργανώσεις τόσο στο εσωτερικό του όσο και στο Ντονμπάς και σε περιοχές που την αφορούν (Συρία, Λιβύη), διεκδικώντας να ανατρέψει το υπάρχον πολιτικό σκηνικό της Ουκρανίας ώστε να την επαναφέρει στη δική της σφαίρα επιρροής, εισβάλει στην Ουκρανία. Βόμβες, οβίδες, καταστροφή πόλεων και χωριών, άνθρωποι σκοτώνονται, οδηγούνται στην εξαθλίωση στερούμενοι τα στοιχειώδη για την επιβίωση αγαθά και παίρνουν τον δρόμο της προσφυγιάς.

Το ελληνικό κράτος, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, είναι σταθερά προσανατολισμένο στις επιδιώξεις της κυρίαρχης πολιτικής και οικονομικής ελίτ, της οποίας αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα. Η αναβάθμιση των ήδη υπαρχουσών στρατιωτικών βάσεων αλλά και η διεύρυνση της παρουσίας τους σε όλο τον ελλαδικό χώρο δεν σηματοδοτεί παρά την πρόθεση για ενίσχυση του ρόλου του στη νευραλγική θέση των Βαλκανίων και την επικύρωση πρόσδεσης της ελληνικής αστικής τάξης στο άρμα συμφερόντων του Ευρωατλαντισμού. Παράλληλα η ενίσχυση του πολεμικού εξοπλισμού όλων των κρατών δεν σηματοδοτεί παρά την πιθανότητα γενίκευσης του πολέμου.

Απέναντι στον πόλεμο, που αποτελεί μονόδρομο σωτηρίας για το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, απέναντι στο σχέδιο αλληλοεξόντωσης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, απέναντι στον εθνικισμό, τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό η μόνη ελπίδα είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, η οργανωμένη αντεπίθεση των από τα κάτω. Ο μόνος δικός μας πόλεμος είναι ο κοινωνικός και ταξικός! Για την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης!

Αντιπολεμική πορεία: Σάββατο 7/5, Μοναστηράκι στις 12.00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ - ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ & ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΟΔΗΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΑΣΤΕΛΛΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΑΤΟ, ΤΗΝ Ε.Ε. ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ

Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ- ΡΩΣΙΑ- ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ!

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1618403/