kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[Θεσσαλονίκη] Πορεία ενάντια στην ακρίβεια

Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στην ακρίβεια

---

ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ "ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ" ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΑΝΕΣ

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΡΕΥΜΑ - ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ - ΒΕΝΖΙΝΗ

Αύξηση τιμών:

Ηλεκτρικό ρεύμα: 79,3%,

Φυσικό αέριο: 68,3%,

Πετρέλαιό θέρμανσης: 58,5%,

Καύσιμα: 29%,

Μεταφορές: 15,4%

Από το Δεκέμβριο του 2021 και έπειτα έχουμε όλοι και όλες δει τους λογαριασμούς του ρεύματος και του φυσικού αερίου να εκτινάσσονται. Η αιτία για αυτό ήταν διπλή: αφενός η ευρωπαϊκή τιμή αναφοράς ρεύματος εκτινάχθηκε, αφετέρου η τιμή του ρεύματος στην Ελλάδα παραμένει σταθερά η ακριβότερη στην Ευρώπη. Την 21η Δεκεμβρίου, συγκεκριμένα, η ευρωπαϊκή τιμή αναφοράς έφτασε τα 162,775 € ανά μεγαβατώρα (MWh), καταγράφοντας αύξηση 20% σε σχέση με το προηγούμενο κλείσιμο. Την ημέρα εκείνη στην Ελλάδα το κόστος της μεγαβατώρας ανερχόταν στα 415,94 €, σημειώνοντας αύξηση +546%. Και την ίδια μέρα η αύξηση στο φυσικό αέριο ήταν +941%. Έκτοτε οι τιμές αυξομειώθηκαν αρκετές φορές, παραμένοντας όμως σε δυσθεώρητα υψηλά επίπεδα. Σχετικά με το ρεύμα, ο ρόλος της κυβέρνησης όλους αυτούς τους μήνες ήταν απλός. Για να ευνοηθούν τα συμφέροντα των "φίλων τους" ιδιοκτητών ιδιωτικών εταιριών ενέργειας (Πόσο καιρό έχει που "κρίθηκε αθώος" ο Μιλιώνης της energa; Πόσο καιρό που αποφυλακίστηκε ο Φλώρος επίσης της energa; Πόσο καιρό που ο Χατζηδάκης, ως υπουργός, φωτογραφιζόταν στο αμαξάκι της Protergia;) άφησαν ανεξέλεγκτες τις τιμές και τις εταιρίες να καθορίζουν πόσο θα μας "γδάρουν" για το ρεύμα και το φυσικό αέριο.

Η κατάσταση έγινε ακόμα χειρότερη μετά το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, με την τιμή τόσο του πετρελαίου θέρμανσης και κίνησης, όσο και της βενζίνης και του αερίου να εκτινάσσονται περαιτέρω. Με τις ΗΠΑ να είναι ο μεγάλος κερδισμένος του πολέμου, οι χώρες της Ε.Ε. συμφώνησαν μαζί της, ώστε να προμηθεύονται από την ίδια υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG), ώστε να "πλήξουν" τη Ρωσία. Συγκεκριμένα, οι χώρες της Ε.Ε. και οι ΗΠΑ υπέγραψαν συμφωνία προμήθειας 15 δισ. επιπλέον κυβικών μέτρων υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) έως το τέλος του 2022, σε τιμή πολλαπλάσια αυτής που έδιναν στη Ρωσία. Κάπως έτσι η η τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, του ολλανδικού TTF, έχει εκτοξευθεί πάνω στις ήδη αυξημένες πριν τον πόλεμο τιμές του, με την τιμή να έχει συνολικά 14πλασιαστεί μέσα σε έναν χρόνο. Να πούμε, βέβαια, ότι μέσα σε όλο αυτό το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο μπορεί στα λόγια να καταδικάζει την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στην πράξη όμως θησαυρίζει μεταφέροντας όλο και μεγαλύτερο μέρος του ρωσικού πετρελαίου: από 39% πριν τον πόλεμο έχουμε ήδη φτάσει στο 52%.

Είναι εξαιρετικά σημαντικό, όμως, να σημειωθεί το ότι η αιτία της εξωφρενικής εκτόξευσης τιμών της ενέργειας στην Ελλάδα δεν είναι ο πόλεμος, όπως ισχυρίζεται τόσο η κυβέρνηση όσο και τα καλό-ταϊσμένα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η τιμή του ρεύματος στην Ελλάδα παραμένει σταθερά η ακριβότερη στην Ευρώπη. Εντός της "ενεργειακής κρίσης" οι 4 ολιγάρχες της ενέργειας (Βαρδινογιάννης, Λάτσης, Περιστέρης, Μυτιλιναίος) αύξησαν τα κέρδη τους σε πρωτοφανή επίπεδα. Συγκεκριμένα, ενώ την προηγούμενη χρονιά τα κέρδη τους ήταν 2 έως 3 € ανά μεγαβατόρα, φέτος τα κέρδη τους είναι 49€ (!) ανα μεγαβατόρα. Φυσικά αυτός ο αδιανόητος μαυραγοριτισμός τους έχει επιτραπεί από την κυβέρνηση, η οποία τους αφήνει να παίζουν με την τιμή μέσω του χρηματιστηρίου ενέργειας, όπου παίρνουν πάντα την υψηλότερη τιμή μεγαβατόρας. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της ιδιωτικοποίησης του ρεύματος που υποτίθεται ότι θα έφερνε ανταγωνισμό και άρα μείωση των τιμών, όπως ακριβώς συνέβη και σε όλους τους κλάδους που ιδιωτικοποιήθηκαν πριν από αυτόν. Έτσι φτάσαμε το 2020 η ΔΕΗ να αυξάνει τα κέρδη της κατά 32,8 % σε σχέση με το 2019. Έτσι φτάσαμε το κέρδος των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας να είναι 1,7 δισεκατομμύρια (!) € σε 8 μήνες. Η ίδια η Ρυθμιστικής Αρχή Ενέργειας έχει δημόσια ανακοινώσει ότι οι ιδιώτες πάροχοι ενέργειας έχουν προχωρήσει σε μονομερείς αλλαγή συμβολαίου, αλλά φυσικά η κυβέρνηση δεν επεμβαίνει με κανένα τρόπο και ενώ αποδέχεται ότι υπάρχει εξωφρενική αισχροκέρδια, δίνει απλά κενές υποσχέσεις για επιστροφή μέρους (!) των υπερκερδών των εταιριών στο δημόσιο (!) κάποια στιγμή στο μέλλον (!). Ίδια ήταν η στάση της ελληνικής κυβέρνησης άλλωστε, και στη Σύνοδο Κορυφής, όπου Πορτογαλία και Ισπανία πέτυχαν να τους επιτραπεί να νομοθετήσουν ενάντια στις αυξήσεις, αλλά η Ελλάδα μάλλον ήταν πολύ απασχολημένη για να ζητήσει κάτι ανάλογο. Θα το ξαναπούμε για να γίνει αντιληπτό: δεν είναι η αύξηση του κόστους της ενέργειας που φουσκώνει τους λογαριασμούς σου - είναι ο μαυραγοριτισμός των εταιριών που βγάζουν κυ-ριο-λε-κτι-κα 20πλάσιο κέρδος, και η κυβέρνηση που τους ενθαρρύνει να το κάνουν και σου πλασάρει και δικαιολογίες ότι αυτό συμβαίνει λόγω του πολέμου.

Αποτέλεσμα αυτής τη πρωτόγνωρης κατάστασης είναι για ακόμα μία φορά να μετράμε νεκρούς της τάξης μας. Η έρευνα του πρώην υπαρχηγού της Πυροσβεστικής, Αδριανού Γκουρμπάτση, δείχνει πως το 2021 σημειώθηκε κατακόρυφη αύξηση των θανάτων από φωτιές σε σπίτια. Συγκεκριμένα, το 2021 εκδηλώθηκαν 34.343 αστικές πυρκαγιές, αριθμός που σε σχέση με το 2020 είναι αυξημένος κατά 70,8% και σε σχέση με τον μέσο όρο της δεκαετίας 2010-2020 είναι αυξημένος κατά 84,2%. Από τις φωτιές αυτές μετρήσαμε 83 νεκρούς - αριθμός που είναι ο μεγαλύτερος από το 2010 μέχρι σήμερα (είχαμε 68 νεκρούς το 2020, και μέσο όρο 29 νεκρούς τον χρόνο από το 2010 ως το 2019, άρα αύξηση 22% από το 2020 και 186,2% από τον προηγούμενο μέσο όρο). Ένας από τους βασικούς λόγους αυτών των πυρκαγιών, άρα και των νεκρών που μετράμε, είναι η αύξηση του κόστους ηλεκτροδότησης και θέρμανσης που οδηγεί τους από τα κάτω στην αδυναμία εξασφάλισης ασφαλούς θέρμανσης, ωθώντας του αναγκαστικά στη χρήση μη ασφαλών μέσων.

ΣΤΕΓΑΣΗ- ΕΙΔΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ - ΕΝΔΥΣΗ

Και πάνω στις εξωφρενικές αυξήσεις στο ρεύμα, πετρέλαιο, τη βενζίνη και το φυσικό αέριο έρχονται μία σειρά άλλων αυξήσεων που καθιστούν την κατάσταση πλέον κυριολεκτικά μη βιώσιμη για τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνικής βάσης. Μέσα σε ένα χρόνο (Μάρτιος 2021 - Μάρτιος 2022):

Αύξηση τιμών:

Στέγαση: 29,9 %,

Διατροφή: 8,1%

Ένδυση / υπόδηση: 6,5%

Συγκεκριμένα τα είδη διατροφής αυξήθηκαν: έλαια και λίπη 19,9%, νωπά λαχανικά 13,6%, νωπά φρούτα κατά 7,6%, γαλακτοκομικά και αυγά 8,4%, δημητριακά και αλεύρι 7,6%, κρέατα είχαν αύξηση 6,4%, ψάρια 3,5%, καφές 5,4% κτλ).

ΤΟ ΣΥΝΟΛΟΝ

Συνολικά ο πληθωρισμός που καταγράφηκε το μήνα Μάρτιο 2022 είναι της τάξης του 8,9 %. Και όλα αυτά πρέπει εμείς να τα καλύψουμε με 663 € βασικό μισθό, μ-ι-κ-τ-ο. Για να το πούμε απλά. Με περίπου 570 € καθαρό μισθό το μήνα, τα ψίχουλα αυτά που παίρνουμε πλέον «αξίζουν» συνολικά 8,9 % λιγότερο. Οι ανατιμήσεις των βασικών αγαθών και η αύξηση του κόστους ζωής δεν είναι κάτι άλλο από μία έμμεση μείωση μισθού. Ευτυχώς, όμως, που η κυβέρνηση έχει περάσει τον νόμο Χατζηδάκη που καταργεί το 8ωρο και μας κόβει μέχρι και τις υπερωρίες, οπότε έχουμε την άπλετη δυνατότητα να μαζέψουμε πολλές, πολλές ελιές, μπας και "βγούμε".

Για ακόμα μια φορά θα τονίσουμε το ίδιο: όχι ο πληθωρισμός δεν είναι αποτέλεσμα του πολέμου. Ο πόλεμος απλά είναι μία τέλεια δικαιολογία για να πείσουν τους καταπιεσμένους που πλέον κυριολεκτικά δεν θα μπορούν ούτε τις ανάγκες τους σε διατροφή να καλύψουν, να μην εξεγερθούν. Ο πληθωρισμός ξεκίνησε να ανεβαίνει πριν τον πόλεμο: ήταν 4,8 % τον Δεκέμβριο, 6,2 % τον Γενάρη και 7,2 % τον Φλεβάρη.

Και όταν ζητάμε οποιαδήποτε -αυτονόητη- παροχή, όπως επιδότηση του ρεύματος ή του πετρελαίου ή δωρεάν τεστ και ενίσχυση του ΕΣΥ, μας απαντούν ότι, αν τα δώσουν δωρεάν, θα τα πληρώνουμε πάλι εμείς από την τσέπη μας! Και αυτό το λένε αυτοί που εκτίναξαν το δημόσιο χρέος στο το 235%, μοιράζοντας λεφτά σε παπαγαλάκια των ΜΜΕ, σε ιδιοκτήτες αυτοκινητοδρόμων, σε μεγαλο-καρχαρίες ιδιωτικών κλινικών, σε νέες προσλήψεις μπάτσων και πιο πολλά μπατσικά από όσο θα μπορούσε οποιοσδήποτε να φανταστεί, σε αεροπλάνα Rafale και ελικόπτερα Romeo, σε αναβάθμιση των F16 και φρεγάτες Belhara, σε μεγάλους περιπάτους, σε συναυλίες με το Ρουβά και ότι άλλη μαλακία μπόρεσαν να σκεφτούν.

Μας δουλεύουν μέσα στα μούτρα μας και μας εξαθλιώνουν οικονομικά. Πλέον μόνο το ενοίκιο μας είναι ο μισός μηνιαίος μισθός μας, ενώ είναι απολύτως αδύνατον να πληρώσουμε τους λογαριασμούς μας, ακόμα και να φάμε.

Να το δούμε με αριθμούς;

300 € ενοίκιο

100 € ρεύμα

200 € είδη διατροφής

50 € είδη καθαρισμού/ σπιτιού

50 € ίντερνετ/ τηλέφωνο

40 € κοινόχρηστα

=

740 €

καθαρός μισθός: 570 €

Και αυτό υποθέτοντας ότι::

* Δεν είναι χειμώνας, ή και να είναι… απλά θα παγώσουμε

* Πάμε στη δουλειά κάθε μέρα με τα πόδια, για να είμαστε φιτ (ιδίως άμα δουλεύουμε σε καμιά Σίνδο, θα γίνουμε έξτρα φιτ!)

* Έχουμε ρούχα, παπούτσια, κουζινικά και μικρο-εξοπλισμό σπιτιού για μια ζωή και δε θα χρειαστούμε ποτέ ξανά, μέχρι να πεθάνουμε

ΕΣΥ ΤΑ ΜΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ;

Αν δε θέλουμε να πεθάνουμε -κυριολεκτικά- της πείνας έχει έρθει προ πολλού η ώρα να αντιδράσουμε.

Να αντιδράσουμε σε αυτούς που μας κόβουν τους μισθούς ανά μερικούς μήνες, που ψηφίζουν πτωχευτικούς νόμους, για να μας αρπάξουν την πρώτη κατοικία, αλλά και νέους ασφαλιστικούς νόμους, για να δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε κυριολεκτικά στη δουλειά, όσοι από εμάς δουλεύουμε, γιατί η χώρα μας έχει και την ευρωπαϊκή πρωτιά στα ποσοστά της ανεργίας στους νέους.

Να αντιδράσουμε σε αυτούς που αυξάνουν το κόστος της διαβιώσής μας με όλους τους πιθανούς τρόπους, σε τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, στέγαση, μετακίνηση, ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ | ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ | ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ | ΔΟΜΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6/5 | 18:00 | ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)

blog: libertasalonica.wordpress.com

e-mail επικοινωνίας: lib_thess@libthess

κείμενο που μοιράζεται:

πηγή : https://libertasalonica.wordpress.com/2022/04…

---

Το 2008 αρχίζει να διαφαίνεται η αδυναμία του ελληνικού κράτους να διαχειριστεί την οικονομία της χώρας και να ανταπεξέλθει σε αυτά που είχε υποσχεθεί. Το ελληνικό δημόσιο αδυνατεί να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια από τις διεθνείς αγορές, με συνέπεια να μην μπορεί να σταθεί αντάξιο στις δεσμεύσεις του απέναντι στο τραπεζικό σύστημα και τον καπιταλισμό εν γένει. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας αρχίζει να καταρρέει και ξεσπάει η οικονομική κρίση, με αρχή τη ψήφιση του πρώτου μνημονίου το 2010. Ακολουθούν άλλα δύο μνημόνια, το 2012 και το 2015 αντίστοιχα, τα οποία επέφεραν αύξηση της ανεργίας, μειώσεις των βασικών μισθών, περικοπές, ιδιωτικοποιήσεις, μεταρρυθμίσεις που οδήγησαν στην περαιτέρω όξυνση των κοινωνικών και ταξικών ανισοτήτων στη χώρα με αποτέλεσμα να προκληθεί ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης και πολλές κοινωνικές αναταραχές.

Το βιοτικό επίπεδο των κατώτερων στρωμάτων υποβαθμίστηκε ακόμη περισσότερο καθώς το κόστος ζωής ανέβηκε κατακόρυφα με αυξήσεις σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης, με την επιβίωση πλέον να μετατρέπεται σε έναν καθημερινό αγώνα, ακόμη και με το βασικό μισθό. Καλείται λοιπόν, το σύνολο των εκμεταλλευόμενων να επωμιστεί την υποτίμηση των ζωών τους δουλεύοντας ακόμη περισσότερο απλά για να ξεπληρώνει χρέη, αδυνατώντας να πληρώσουν το νοίκι και να καταλήγουν άστεγοι, πεθαίνοντας από το κρύο, βάζοντας τέλος στις ζωές τους έχοντας φτάσει σε αδιέξοδο. Καλούνται δηλαδή οι από τα κάτω να "σώσουν" τα αφεντικά, τις τράπεζες και την αγορά για να συνεχίσει να ρέει το χρήμα μέσα στον καπιταλισμό, προς όφελος πάντα των "ισχυρών".

Η κατάσταση χειροτερεύει όταν αρχίζουν να καταπατούνται και τα στοιχειώδη κοινωνικά και ταξικά δικαιώματα και ελευθερίες. Ψηφίζεται το αντεργατικό νομοσχέδιο όπου άρονται τα απεργιακά δικαιώματα και οι χρόνια συνταγματικά κατοχυρωμένες συνδικαλιστικές ελευθερίες. Αντίστοιχα ψηφίζεται το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο με τις/τους φοιτητ(ρι)ές να δίνουν αγώνες για να μην διαγραφούν, ενάντια στην κατάργηση του ασύλου, για δωρεάν στέγαση, σίτιση κλπ. Ακολουθεί η ψήφιση κι άλλων νομοσχεδίων που καταπατούν και λεηλατούν το φυσικό κόσμο, που βγάζουν σε πλειστηριασμό πρώτες κατοικίες ευάλωτων προφανώς νοικοκυριών και παράλληλα καταστέλλονται βίαια διαδηλώσεις, εκκενώνονται καταλήψεις ενώ την ίδια στιγμή οι συνθήκες εγκλεισμού στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης υποτιμάνε πλήρως την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

Μέσα σε όλη αυτή τη δυστοπική συνθήκη στην Ελλάδα ανατιμήθηκαν προς τα κάτω οι αξίες των ακινήτων και καθώς αποτελεί τουριστικό θέρετρο, ντόπιοι και ξένοι επενδυτές άρπαξαν την ευκαιρία αγοράζοντας ακίνητα και ολόκληρες περιοχές για τις ανάγκες της τουριστικής βιομηχανίας. Ο εξευγενισμός ήρθε και ισοπέδωσε ολόκληρες γειτονιές και περιοχές με κοινωνικά χαρακτηριστικά και ένα πολιτισμικό παρελθόν, απ' όπου εκδιώχθηκαν τα πιο χαμηλά οικονομικά στρώματα παίρνοντας τη θέση τους νεόπλουτοι για να εκμεταλλευτούν την περιοχή φτιάχνοντας hostel, ξενοδοχεία, εμπορικά καταστήματα, βγάζοντας περισσότερο χρήμα από τη μαύρη εργασία κάποιων άλλων. Από την άλλη διάφοροι ιδιοκτήτες εκμεταλλευόμενοι αυτή τη συνθήκη, ανέβασαν τα ενοίκια και μετέτρεψαν τα σπίτια σε airbnb, με αποτέλεσμα να ξεσπιτωθούν κάτοικοι χαμηλών κυρίως στρωμάτων. Ο νεοφιλελευθερισμός σε όλο του το μεγαλείο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια συγκροτείται και λειτουργεί με τη χειρότερη μορφή της ληστρικής επιδρομής απέναντι στο μεγαλύτερο κοινωνικό σύνολο.

Τα τελευταία 2 χρόνια μέσα σε όλα αυτά το κράτος με την δικαιολογία της πανδημίας αποφασίζει να εκμεταλλευτεί κάθε ευκαιρία για να χρεώσει επιπλέον το κοινωνικό σύνολο σε όλα τα επίπεδα. Με υπερωρίες, πρόστιμα και ποινικοποίηση οποιασδήποτε πολιτικής δράσης. Οι υπάλληλοι σούπερ μάρκετ και μεταφορικών βρίσκονται σε καθεστώς σκλαβιάς ενώ ο υπόλοιπος κόσμος ζει με την ελπίδα του επιδόματος. Τη στιγμή, δηλαδή, που καταπατώνται όλα τα δικαιώματα της ανθρώπινης ύπαρξης επιλέγει να επιβάλλει πρόστιμα ύψους 150 και 300 ευρώ σε κόσμο που αψηφά τα δικτατορικά μέτρα και επιλέγει να βγει από το σπίτι. Στη συνέχεια, αφού ξεκινά η τουριστική περίοδος αποφασίζει πως δεν υπάρχει πλέον πανδημία, επιβάλλει τον εμβολιασμό όλων και επιβάλλει σε όσα δεν θέλουν να εμβολιαστούν υποχρεωτικά rapid test, με δικά τους έξοδα και στην συνέχεια πρόστιμα στους άνω των 60 αν δεν εμβολιαστούν. Αυτό, προφανώς, οδηγεί τον κόσμο που δεν θέλει να δίνει το ¼ του μισθού του σε φαρμακεία και κλινικές να εμβολιαστεί έτσι ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να ζει έστω και με τα βασικά. Παράλληλα στον τομέα της υγείας παρατηρείται η εντατικοποίηση του ταξικού διαχωρισμού μεταξύ αυτών που μπορούν να πληρώσουν για ένα κρεβάτι σε ΜΕΘ των ιδιωτικών κλινικών και σε αυτούς που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν, καθώς η κυβέρνηση νομοθετεί με βάση το κρατικό και καπιταλιστικό συμφέρον, αντιμετωπίζοντάς τους ως απλή στατιστική. Όλο αυτό είχε ως αποτέλεσμα να πρέπει να γίνει διαλογή ανάμεσα στους ασθενείς, μία συνθήκη που καθρεφτίζει τη σαπίλα του συστήματος και καταδεικνύει την κρατική αδιαφορία για την προστασία της κοινωνικής βάσης. Τα δημόσια νοσοκομεία επιφορτίστηκαν τραγικά ενώ οι ιδιωτικές κλινικές συνέχιζαν να κερδοσκοπούν και με το παραπάνω. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση έθεσε σε αναστολή ανεμβολίαστους γιατρούς, δεν προχώρησε στις απαραίτητες προσλήψεις ιατρικού προσωπικού και άφηνε τον κόσμο να περιμένει σε κέντρα για rapid test με τις ώρες, ενώ φρόντισε να βγάλει λίγο ακόμα χρήμα κλείνοντας τις δημόσιες δομές.

Το παιχνίδι του χρήματος δεν σταματά πουθενά για το ελληνικό κράτος. Ήδη μέσα στην πανδημία επέλεξε να επανδρώσει τον μπατσικό στόλο με καινούρια περιπολικά, μηχανές και προσλήψεις σε σώματα ασφαλείας ενώ το ιατρικό προσωπικό υποστελεχώνεται και οι υπεύθυνοι κραυγάζουν για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας. Παράλληλα ενδυνάμωσε τους στρατιωτικούς του δεσμούς με την Γαλλία αγοράζοντας Rafale παίρνοντας ξεκάθαρη θέση στη μιλιταριστική ευρωπαϊκή σκακιέρα. Από τις πρώτες μέρες της ρωσικής εισβολής στα ουκρανικά εδάφη οι ανατιμήσεις και οι υπερχρεώσεις αγαθών θεωρούνται δεδομένες λόγω της θέσης της Ελλάδας στην ΕΕ. Τη στιγμή που ο πόλεμος μαίνεται στην Ουκρανία, το ελληνικό κράτος αποφασίζει τον Μάρτιο του 2022 τη συνεργασία του με την Τουρκία επισυνάπτοντας μία καινούρια συμφωνία για την ΑΟΖ έτσι ώστε να διανέμεται το φυσικό αέριο από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη, ως αντικαταστάτης του ρωσικού φυσικού αερίου. Ο πόλεμός τους επιφέρει ανατιμήσεις και στα καύσιμα στο συν 11,5 % μέχρι και 27,4 %, στο ηλεκτρικό ρεύμα και τα τρόφιμα ενώ ο πληθωρισμός τον Φεβρουάριο αυξήθηκε ήδη στο 7.2 %. Η λύση του κράτους σε όλα αυτά ονομάζεται για άλλη μια φορά επιδότηση και κουπόνια.

Η αντιμετώπιση της ακρίβεια λέγεται συλλογικοποίηση των αρνήσεών μας. Στους καιρούς που ήρθαν, έρχονται και θα έρθουν ως αναρχικά υποκείμενα δεν μπορούμε να μιλάμε με ποσοστά ούτε να παρακαλάμε για τα αυτονόητα. Δεν θα αφήσουμε κανέναν και καμία αβοήθητη και εκτεθειμένη απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική θανατοπολιτική. Σε όλα αυτά τα πρόστιμα να μην πληρώσουμε ούτε ένα ευρώ. Να συλλογικοποιήσουμε τις απαλλοτριώσεις μας σε μεγάλα σούπερ μάρκετ για να μπορέσουμε να υπάρξουμε μαζί μακριά από προσαυξήσεις, άγχη, τιμές σε καρτέλες. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της πανδημίας προτάσσαμε τις δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας γιατί δεν περιμένουμε από κανένα κράτος να μας βοηθήσει. Είμαστε εδώ η μία για την άλλη και μέσα από αυτές τις σχέσεις βρίσκουμε τρόπους να συνεχίζουμε να επιβιώνουμε σε έναν κόσμο γεμάτο εκμετάλλευση, ψέμα και προδοσία. Να ανοίξουμε καταλήψεις παντού. Να γίνουμε το άγχος των πλουσίων. Όλα μας ανήκουν στο εδώ και στο τώρα.

Ούτε ένα ευρώ δεν πρέπει να πληρώσεις, συγκρούσεις, απεργίες και απαλλοτριώσεις

Η ταξική βία είναι το καταφύγιο των εκμεταλλευομένων

Στηρίζουμε το κάλεσμα για πορεία της ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην ακρίβεια Παρασκευή 6 Μαίου, 18:00 Καμάρα

κάλεσμα : Κατάληψη Terra Incognita

---

//ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ

Καθημερινά βιώνουμε τι σημαίνει καπιταλιστική κρίση. Από το 2008 και μετά -τουλάχιστον- ακούγαμε και συνηθίσαμε να ζούμε στην οικονομική κρίση, μειώσεις μισθών, απολύσεις κι ανεργία, μαύρη κι επισφαλής εργασία, φουσκωμένοι λογαριασμοί, κομμένα «ρεύματα», απλήρωτα νοίκια, αποκλεισμοί από κοινωνικές παροχές όπως παιδεία και υγεία, ακρίβεια σε βασική είδη. Η φτώχεια, η ανισότητα, η λεηλασία κι η εξαθλίωση είναι ο βασικός τρόπος για να περιγράψουμε την κρατική-καπιταλιστική πραγματικότητα. Ήδη από τις προ-κόβιντ εποχές είχαν ξεκινήσει οι συζητήσεις για την οικονομική κρίση που έρχεται σ '΄έναν κόσμο που καταρρέει.

Δύο χρόνια μετά, με την πανδημία του κόβιντ να 'χει στοιχήσει τη ζωή σε τουλάχιστον 27.500 ανθρώπους μόνο στον ελλαδικό χώρο, αρχίζουμε και βιώνουμε ακόμα πιο έντονα την κρίση τα αποτελέσματα της υγειονομικής κρίσης. H κρίση στην εφοδιαστική αλυσίδα, λόγο του κόβιντ, η αισχροκέρδεια των βιομήχανων, των κλινικαρχών και των αλυσίδων εμπορίου, έχουν δημιουργήσει ενεργειακή φτώχεια. Τα κράτη κατηγορούν την κοινωνική βάση για υπερκατανάλωση ενέργειας που μολύνει το περιβάλλον, μετακυλώντας το κόστος της μετάβασης σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας σε εμάς. Την ίδια στιγμή οι ενεργοβόρες βιομηχανίες, εφοπλιστικές κι αεροπορικές εταιρείες ξεζουμίζουν τους φυσικούς πόρους του πλανήτη για να πλουτίζουν οι πλουσιότεροι αυτού του κόσμου. Ακόμα πιο έντονα τα κράτη σπαταλούν πόρους κι ενέργεια για να ενισχύσουν την πολεμική βιομηχανία και τις ένοπλες δυνάμεις για να αναβαθμίσουν τον γεωπολιτικό τους ρόλο σε βάρος των λαών αυτού του κόσμου.

Όσο λοιπόν η οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή, περιβαλλοντική -κι οποιαδήποτε άλλη- κρίση αποτελούν απλά ένα συμπλήρωμα της κρατικής-καπιταλιστικής πραγματικότητας το βασικό ερώτημα για τα αφεντικά και την εξουσία είναι πως θα μετακυλήσουν την κρίση στις πλάτες της κοινωνικής βάσης. Πώς αλλιώς θα συνεχίσει το κράτος να αναπαράγεται και να επιβάλλεται, αν δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυρίαρχης οικονομικής ελίτ που το συντηρεί και το επιβάλλει; Πώς αλλιώς θα συνεχίσουν τα αφεντικά να πλουτίζουν, να συντηρούν τα προνόμια τους και το καπιταλιστικό σύστημα να αναπαράγεται και να κερδοφορεί σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής, σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας;

Από τις αρχές του φθινοπώρου του 2021 βρίσκεται σε εξέλιξη ένα κύμα ανατιμήσεων σε καταναλωτικά και βιομηχανικά είδη, ένα νέο κύμα ακρίβειας που επηρεάζει βασικά αγαθά, όπως ρεύμα, φυσικό αέριο, καύσιμα, τρόφιμα. Με αυτόν τον τρόπο συντελείτε έμμεση μείωση μισθών και αναδιανομή του πλούτου προς τα αφεντικά, αφού ο βασικός μισθός δεν φτάνει καν να καλύψει αυτές τις ανάγκες. Την ίδια στιγμή η κοινωνική βάση συμπιέζεται και αποκλείεται από όλο και περισσότερα πεδία επιβαρύνοντας την καθημερινότητα της, ενώ τα αφεντικά καρπώνονται τον πλούτο ιδιωτικοποιώντας και ενισχύοντας την κερδοφορία τους.

Το παράδειγμα της πανδημίας ανέδειξε με τον χαρακτηριστικότερο τρόπο τις προθέσεις των αφεντικών. Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης το κράτος αδιαφόρησε για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, αντί να ενισχύει το ΕΣΥ, να προσλάβει προσωπικό, να πάρει μέτρα για την πρόληψη της μετάδοσης του ιού επέλεξε να αναπαράγει το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης», να απολύσει, να σπρώξει χιλιάδες ασθενείς στον ιδιωτικό τομέα, να συγχωνεύσει κλινικές και νοσοκομεία και να βοηθήσει το ιδιωτικό κεφάλαιο να κερδοφορεί σε κοινοπραξίες κι εργολαβίες.

Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ "ΛΙΓΩΝ"

Αντίστοιχη διαχείριση γίνεται και στο κομμάτι της εκπαίδευσης. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση επιταχύνθηκε στα χρόνια της πανδημίας, κλείνοντας τον μεταπολιτευτικό κύκλο, καταργείται το άσυλο, περνάνε νόμοι για όριο φοίτησης και διαγραφές φοιτητ(ρι)ών, η αστυνομία αποκτά ειδικό «σώμα» για τα πανεπιστήμια, τα σχολεία κι οι σχολές συγχωνεύονται, λειτουργούν με κριτήρια ανταγωνισμού και στόχους εταιρείας, οι εξετάσεις είναι διαρκείς κι αυξανόμενες, «ανεβάζοντας» το κόστος φοίτησης κι αποκλείοντας δεκάδες χιλιάδες από την τριτοβάθμια. Την ίδια στιγμή προωθείται η επαγγελματική εκπαίδευση, η οποία αντανακλά με τους πιο χυδαίους όρους την καπιταλιστική πραγματικότητα, της μαύρης κι επισφαλής εργασίας που αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της.

Η ΜΕΡΙΜΝΑ ΚΕΡΔΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΡΓΟΛΑΒΙΕΣ

Η επιβολή διδάκτρων σε παροχές που μέχρι πριν θεωρούνταν δωρεάν, είναι απλά η επιτομή μιας αέναης διεργασίας κέρδους κι αποκλεισμών. Ήδη ορισμένες σχολές ξεκινούν προπτυχιακούς κύκλους σπουδών με αντίτιμο, ενώ τα μεταπτυχιακά και τα ενισχυτικά εκπαιδευτικά προγράμματα, απαραίτητα για την αγορά εργασίας, είναι σχεδόν κανονικοποιημένα με αντίτιμο. Παρ' όμοια η άλλοτε μέριμνα για τους/ις φοιτητ(ρι)ές είναι απλά πεδίο κερδοφορίας για εργολάβους. Τα νοίκια ακριβαίνουν σε όλες τις πόλεις και η αξιοπρεπής στέγαση απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Την ίδια στιγμή οι φοιτητικές εστίες βαράνε διάλυση και οι θέσεις είναι ελάχιστες. Οι εστιακοί/ες φοιτητ(ρι)ές αντιμετωπίζουν καθημερινά προβλήματα όπως η έλλειψη ζεστού νερού, θέρμανσης, ίντερνετ και σίτισης. Με τις σχολές απομακρυσμένες, τις εστίες μακριά από τα ιδρύματα και τα αυξημένα ενοίκια ακόμα και η μετακίνηση των φοιτητ(ρι)ών αποτελεί ένα επιπρόσθετο βάρος για το κόστος φοίτησης.

Η ίδια κατεύθυνση, δηλαδή της κερδοφορίας των αφεντικών και του αποκλεισμού με ταξικά κριτήρια, υπάρχει κι όσον αφορά την σίτιση. Ήδη από το 2013 γίνονται κοινοπραξίες ή εξ ολοκλήρου αναλήψεις από εργολαβίες, φυσικά δε μιλάμε για «φιλάνθρωπες» εταιρείες αλλά για αφεντικά που επιθυμούν να κερδοφορούν. Αποτέλεσμα είναι η μείωση της ποιότητας και της ποσότητας του φαγητού, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ο προϋπολογισμός παραμένει σταθερός. Επιπλέον ιδιαίτερα στα χρόνια της πανδημίας είδαμε προσπάθειες περιορισμού της σίτισης με κάρτες εισόδου, ελέγχους πιστοποιητικών και πάσο. Αποτελεί διαχρονική επιδίωξη των εργολάβων και των διοικήσεων η μείωση των εξυπηρετούμενων από την λέσχη παρά την ολοένα και μεγαλύτερη φτωχοποίηση. Επιπλέον μειώσεις γίνονται και στο προσωπικό με αποτέλεσμα τεράστιες ουρές, ελλιπή εξυπηρέτηση κι αποκλεισμό για όσους/ες δεν έχουν τον χρόνο να περιμένουν.

Η εργασία είναι σχεδόν υποχρεωτική, οι μόνες επιλογές είναι η μαύρη εργασία κι η επισφάλεια, οι μόνες προοπτικές. Με τις προαναφερθείσες συνθήκες τόσο στις ανατιμήσεις βασικών αγαθών αλλά και στην αύξηση του κόστους φοίτησης - κυρίως με την μείωση της μέριμνας- καθίσταται η εργασία υποχρεωτική και για τους/τις φοιτητ(ρι)ές.

Ενάντια στην ολοένα αυξανόμενη επίθεση στην τάξη μας να εντείνουμε την ταξική σύγκρουση με το κράτος και τα αφεντικά. Με όπλα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε σε κάθε κοινωνικό πεδίο για να οργανώσουμε την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Με μαζικές γενικές συνελεύσεις, ανοιχτά πλαίσια, οργάνωση στην βάση, καταλήψεις, συγκρούσεις και διαδηλώσεις να υπερασπιστούμε το δημόσιο έξω και πέρα από το κράτος ενάντια στους αντεργατικούς νόμους και την εντεινόμενη φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΣΧΟΛΕΣ, ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ & ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ - ΥΓΕΙΑ - ΤΡΟΦΗ - ΣΤΕΓΑΣΗ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

κάλεσμα : Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere

---

ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ & ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ

Πορεία την Παρασκευή 5/5 στις 18:00, Καμάρα.

Αυτό που ονομάζεται «κρίση» σοβεί στον κόσμο τουλάχιστον μετά το 2008 και εξακολουθεί παίρνοντας ανεξέλεγκτες και απρόβλεπτες διαστάσεις. Με απλά λόγια όταν ακούμε για κρίση σημαίνει ότι τα αφεντικά, οι κατέχοντες τεράστια μερίδα του κοινωνικού πλούτου δεν είναι ικανοποιημένοι από το ποσοστό και τον ρυθμό αύξησης των κερδών τους -όταν μια καπιταλιστικού οικονομία καταρρέει λόγω των εγγενών αντιφάσεών της- ετοιμάζοντας έναν νέο κύκλο επίθεσης, στους μισθούς, τα δικαιώματα και τη ζωή μας, στις ζωές δηλαδή των φτωχών, των εργαζόμενων, των ανέργων.

Αν από το 2008 η κρίση εμφανίστηκε στην Ελλάδα εξαιτίας της θέσης της ως αδύναμου κρίκου της Ε.Ε., σήμερα αυτή βαθαίνει και εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Η εμφάνιση της πανδημίας του Covid-19 επιτάχυνε την διαδικασία ανάπτυξης της κρίσης, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ των κοινωνικών τάξεων, με τις κυρίαρχες εξ αυτών να βρίσκουν άλλη μια ευκαιρία για περαιτέρω αύξηση των κερδών τους και τους ανθρώπους των κατώτερων, πληβειακών τάξεων να πεθαίνουν κατά εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο και οι ζωές τους να υποτιμούνται εκ νέου. Στην χώρα μας περίπου 27.500 άνθρωποι έπεσαν θύματα της συνδυασμένης οικονομικής και υγειονομικής κρίσης, η οποία χαρακτηρίστηκε από την πανθομολογούμενη απροθυμία του κράτους και της κυβέρνησης να λάβει οποιοδήποτε ουσιαστικό μέτρο υπεράσπισης της κοινωνικής βάσης, πλην του σημαντικού -μα όχι αρκετού από μόνο του- μαζικού εμβολιασμού.

Οι παρατεταμένες κρίσεις του καπιταλιστικού συστήματος, οι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί για τη νομή των φυσικών ενεργειακών πόρων, τη διαχείριση και την επιβολή σε διάφορες αγορές, σε συνδυασμό με την παντοτινή λαιμαργία των κατά τόπους αφεντικών για όλο και μεγαλύτερα κέρδη, οδηγούσαν πάντα στις πολεμικές συγκρούσεις. Όσο οι κοινωνίες βρίσκονται δέσμιες του λεγόμενου «εθνικού συμφέροντος», του ιδιωτικού κέρδους και της καπιταλιστικής συσσώρευσης ο πόλεμος θα αποτελεί τον μονόδρομο των αυτοκρατοριών σε σύγκρουση. Έτσι η παρατεταμένη καπιταλιστική κρίση κορυφώνεται γι' ακόμη μια φορά με τον τωρινό πόλεμο στην Ουκρανία.

Η τεχνητή ενεργειακή κρίση που προηγήθηκε και συνδέθηκε άμεσα με ότι ονομάστηκε στροφή στον «πράσινο καπιταλισμό» και την «καθαρή ενέργεια» απηχούσε ουσιαστικά στην εφαρμογή μιας νέας ενεργειακής στρατηγικής των αφεντικών στη Δύση, με σκοπό την επαναχάραξη των γεωστρατηγικών συσχετισμών, στοχεύοντας μακροπρόθεσμα στην απόκτηση μεγαλύτερων κερδών και την εξασφάλιση αυτάρκειας ενεργειακών πόρων. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο για την κοινωνική βάση: υποτίμηση των ζωών μας μέσα από την ραγδαία αύξηση της τιμής ενέργειας εν μέσω χειμώνα. Οι λογαριασμοί στα νοικοκυριά και το κόστος παραγωγής αυξήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα -όσο ποτέ άλλοτε- φτάνοντας έως και το εξωφρενικό 300% για την ίδια ποσότητα κατανάλωσης σε κιλοβατώρες. Το ρεύμα και το αέριο -όπως επίσης και το πετρέλαιο- εκτοξεύτηκαν, συμπαρασύροντας ασφαλώς και όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες μαζί τους. Ακόμα και την η τιμή του ψωμιού έφτασε σε ασύλληπτα μέχρι πρότινος ύψη... Με αυτό το τρόπο υποτιμάται και υποβαθμίζεται με γρήγορες διαδικασίες η οικονομική και κατ' επέκταση η καταναλωτική δυνατότητα των φτωχών, εξαθλιώνοντας ακόμη περισσότερο τις ζωές τους. Εν τω μεταξύ, οι μισθοί είτε παραμένουν στα ίδια επίπεδα, είτε αυξάνονται κατά γελοίο βαθμό (αυξήσεις της τάξεως των 13€), πράγμα που σημαίνει στην ουσία πως μειώνονται, αφού δεν ανταποκρίνονται ούτε ως κλάσματα στην αύξηση του κόστους ζωής. Η προηγούμενη ενεργειακή κρίση, ανατέλλει τώρα στον εφιαλτικό ορίζοντα της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Βασικά προϊόντα όπως το ψωμί, το ηλιέλαιο κ.ά. αυξάνονται ακόμη περισσότερο, ενώ οι τιμές των καυσίμων και εν γένει των υδρογονανθράκων ορυκτών διαμορφώνουν μια πραγματικότητα στην οποία τα κατώτερα στρώματα αδυνατούν να εξασφαλίσουν ακόμη και τα βασικά, με όρους επιβίωσης. Η επονομαζόμενη ''πραγματική οικονομία'' φλερτάρει εκ νέου με μια ολοκληρωτική κατάρρευση.

Εν τω μεταξύ η κυβέρνηση, πιστή στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ντόπιων ολιγαρχών, αποποιείται όποιας ευθύνης, μεταφέροντας το φταίξιμο στη διεθνή συγκυρία, τον πόλεμο κ.λ.π. Ωστόσο, αυτή η δήθεν αληθοφανής δικαιολόγηση αποκρύβει, πέρα ως πέρα, την ενσυνείδητη επιλογή της να μην λάβει κανένα απολύτως ουσιαστικό μέτρο ανακούφισης των εργαζομένων και πραγματικής στήριξής της κοινωνίας μέσα σε αυτήν τη δυσμενή συνθήκη. Το μοντέλο διαχείρισης που εφαρμόστηκε εναντίον της πανδημίας επανέρχεται ανανεωμένο, οδηγώντας σε απόγνωση τους εργαζόμενους και τα ευρύτερα πληβειακά στρώματα.

Το μόνο πιο γελοίο από την ίδια την πολιτική που ασκούν οι ελίτ μοιάζει να είναι οι φωνές των υπαλλήλων τους στα ΜΜΕ, από τους δέκτες των οποίων διατείνονται ότι όλα βαίνουν καλώς σε ευθεία αντιπαράθεση με την πραγματικότητα που βιώνουν ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια του πληθυσμού. Έφτασαν αυτοί οι γελωτοποιοί του βασιλιά να λένε ξεδιάντροπα ότι τα καύσιμα και η ενέργεια είναι ούτως ή άλλως είδη πολυτελείας και αφορούν την ''παραγωγική'' ελίτ που τα χρειάζεται και όχι τη βάση της κοινωνίας.

Αυτή είναι η πραγματικότητα αυτή που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και μέσα στην οποία οφείλουμε να δράσουμε. Είναι ο δυστοπικός μονόδρομος που έχει να μας υποσχεθεί η καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κρατική διαχείριση της πανδημίας, αλλά και γενικότερα η προσπάθεια αναδιάρθρωσης μέσω περαιτέρω καταπίεσης και εξαθλίωσης των πληβείων του καπιταλισμού, κάνει ακόμα πιο εμφανή τα αδιέξοδα του και την αδυναμία του ίδιου του συστήματος να επιτρέψει στους καταπιεσμένους να ζήσουν με αξιοπρέπεια. Ενόσω οι πολεμικές εμπλοκές και συρράξεις σε διάφορα σημεία του πλανήτη φέρνουν το τέρας του πολέμου όλο και πιο κοντά.

Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό είναι για ακόμη μια φορά η στιγμή να προτάξουμε την αξιοπρέπεια, την αντίσταση, την αλληλεγγύη. Από τις πιο δύσκολες μέρες της πανδημίας έγινε σαφές πως μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό. Απέναντι στην ακρίβεια, την υποτίμηση των ζωών, τη φτωχοποίηση και την καταπίεση, απέναντι σε πολέμους και εθνικισμό, απέναντι σε κράτη και αφεντικά που καταδυναστεύουν τις ζωές μας να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να σταθούμε όλοι και όλες μαζί στο δρόμο και τους αγώνες της κοινωνικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ: Αναλαμβάνουμε μια πρωτοβουλία κινητοποίησης δυνάμεων του αναρχικού/ελευθεριακού κινήματος για την επικέντρωση της κίνησης μας στην κατεύθυνση της ενεργοποίησης της κοινωνίας αναφορικά με το ζήτημα της ακρίβειας και την άσκηση πολιτικής πίεσης ενάντια στην αύξηση του κόστους διαβίωσης των πληβείων, των εργαζομένων, των ανέργων, των φτωχών, των φοιτητών και των μαθητών. Στοχεύουμε στην διάχυση της αναρχικής πολιτικής στα κατώτερα στρώματα του πληθυσμού, εκεί όπου είναι η φυσική της θέση, ώστε να συσπειρωθούν ευρύτερες δυνάμεις σε μια κατεύθυνση εργατικών διεκδικήσεων, μέσω της συνδικαλιστικής οργάνωσης σε σωματεία, την απόπειρα δημιουργίας νέων εργατικών συλλογικοτήτων και πρωτοβουλιών, την αύξηση της κοινωνικής αλληλεγγύης, την όξυνση της ταξικής αντιπαράθεσης με το κράτος και τα αφεντικά.

Πορεία, Παρασκευή 6/5 στις 18:00, Καμάρα.

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης -

Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

κάλεσμα : Τοπικός συντονισμός Θεσσαλονίκης της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

---

ΖΟΥΜΕ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΚΟΣΤΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ

Παγκόσμια και εγχώρια, ατομικά και συλλογικά, τα τελευταία πολλά χρόνια φαίνεται πως το επίπεδο ποιότητας της ζωής έχει μειωθεί σημαντικά, καθώς ζούμε σε μία εξαιρετικά παρατεταμένη περίοδο "εκτάκτων συνθηκών", όπου οι κρίσεις, οικονομική, οικολογική και υγειονομική, αλληλοτροφοδοτούνται, διαδέχονται η μία την άλλη και γίνονται κανονικότητα. Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008 και του χρηματοπιστωτικού συστήματος στις ΗΠΑ, η οικονομική κρίση εξαπλώθηκε γρήγορα στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, επηρεάζοντας κυρίως τις εθνικές οικονομίες του Ευρωπαϊκού Νότου, φέρνοντας την εποχή των μνημονίων.

Την κρίση αυτή πλήρωσαν οι φτωχοί με το εισόδημα να συρρικνώνεται και τα ποσοστά ανεργίας να αυξάνονται ραγδαία καθώς όλο και περισσότεροι/ες χάναμε καθημερινά τη δουλειά μας ή μέρος του εισοδήματός μας. Παράλληλα, το κόστος ζωής αυξήθηκε με τα τρόφιμα, τους λογαριασμούς (ρεύμα, νερό, τηλεπικοινωνίες), τα ενοίκια, τις μετακινήσεις να είναι πολύ πιο ακριβά. Σε αυτή τη συνθήκη, άνθρωποι πληγωμένοι και μόνοι, σε ένα περιβάλλον εξατομικευμένης ευθύνης, έμειναν πίσω χωρίς τροφή, υγεία, στέγη και ζεστασιά. Την ίδια στιγμή, διαχειριστές της εξουσίας παγκοσμίως, όλων των πολιτικών αποχρώσεων, εντόπιζαν το δημοσιονομικό πρόβλημα στη "σπατάλη" πολιτικών κοινωνικής πρόνοιας και διατείνονταν για το καλύτερο πολιτικό πρόγραμμα λιτότητας που θα εγγυούνταν "την γρήγορη έξοδο από τα μνημόνια" και την "επίτευξη των στόχων ανάπτυξης" ως μοναδικό εγγυητή της ζωής.

Η υγειονομική κρίση της Covid-19, η οποία είναι η ίδια απότοκο της αλόγιστης επιβολής του κεφαλαίου στη φύση, βρήκε τις κοινωνίες εξουθενωμένες και κάθε έννοια κοινωνικής φροντίδας να έχει πάρει το δρόμο της απαξίωσης. Η αποτυχία των κρατών να αντιμετωπίσουν ορθολογικά την πανδημία έφερε ως αποτέλεσμα περισσότερους από 5.5 εκατομμύρια νεκρούς παγκοσμίως μέχρι στιγμής. Φυσικά, καμία πανδημία δεν αρκεί για να αναθεωρηθεί το πλιάτσικο της αέναης ανάπτυξης και να αναχαιτιστεί η επέλαση στους φυσικούς πόρους του πλανήτη. Τα κράτη και το κεφάλαιο παραμένουν πιστά στο ιδεολόγημα της συνεχούς οικονομικής μεγέθυνσης, που είναι υπεύθυνο για την κλιματική κρίση και τις χιλιάδες ανθρώπινες ζωές και εκατομμύρια καταστροφών που έχει ήδη κοστίσει.

Σε μια τέτοια συνθήκη ανασφάλειας και απαισιοδοξίας για το μέλλον σε παγκόσμιο επίπεδο, έρχεται η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία να φέρει μια ακόμα "έκτακτη" κρίση. Το αποτύπωμα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι πολυεπίδεδο και πάντα στις πλάτες της κοινωνίας, αφού ο κάθε πόλεμος αφήνει πίσω φτώχεια, εξαθλίωση, περισσότερο εθνικισμό και μίσος. Στην Ουκρανία το βίωμα του πολέμου είναι άμεσο με ζωές να χάνονται από βομβαρδισμούς και άλλες να εκτοπίζονται από τα σπίτια τους για να γλιτώσουν. Από την άλλη, στη Ρωσία η καταστολή εντείνεται με τις συλλήψεις διαδηλωτών ενάντια στον πόλεμο να ξεπερνούν τις 12.οοο! ενώ σε όλη την Ευρώπη το κόστος ζωής εκτοξεύεται και η φτωχοποίηση βαθαίνει, με τον πόλεμο να έχει δημιουργήσει ένα νέο ντόμινο αύξησης των τιμών στα βασικά αγαθά.

Φυσικά κανένα κράτος δεν διατίθεται να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής των πολιτών, δαπανώντας χρήματα για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι απανωτές κρίσεις, εφόσον τα κρατικά χρήματα δαπανώνται σε τομείς που αποτελούν προτεραιότητες για το κεφάλαιο. Την ίδια στιγμή που μιλάμε για ενεργειακή κρίση, υπερ-πληθώρα καταναλωτικών προϊόντων εξακολουθούν να παράγονται σε βάρος της φύσης, εξαντλώντας τους φυσικούς πόρους και επιστρέφοντας σε αυτή άπειρους τόνους αποβλήτων αχρείαστων ανταγωνιστικών προϊόντων.

Το κεφάλαιο εξακολουθεί να κερδίζει μεταβιβάζοντας το ενεργειακό κόστος στη δική μας πλάτη με όλα τα βασικά αγαθά να παίρνουν φωτιά. Το νερό, η τροφή, η ενέργεια, η μετακίνηση, η στέγη και η υγεία, που ήδη από την εποχή των μνημονίων έχουν χάσει το κοινωνικό τους πρόσημο, στην παρούσα συνθήκη εκτοξεύονται στη δίνη της ανταγωνιστής αγοράς.

Οι λογαριασμοί ρεύματος έχουν τετραπλασιαστεί και οι τιμές στα ράφια έχουν αυξηθεί κατακόρυφα ακολουθώντας τους νόμους του χρηματιστηρίου ενέργειας. Τα ενοίκια έχουν απογειωθεί με τα κτηματομεσιτικά funds να έχουν ήδη στρώσει το έδαφος πολύ νωρίτερα και το κεφάλαιο να χειροκροτά την ανάπτυξη και την αυτορρύθμιση της αγοράς. Τα κράτη, που πολύ εύκολα βρήκαν τους πόρους για να καλύψουν τις εξοπλιστικές δαπάνες στρατού και αστυνομίας, ώστε να επιτελέσουν τον κυριαρχικό τους ρόλο, δύσκολα εκταμιεύουν έστω και ένα ευρώ για την ενίσχυση της κοινωνίας που έχει επωμιστεί όλο το κόστος, καθώς για ακόμη μία φορά οι δικές τους κρίσεις χρεώνονται στις δικές μας πλάτες.

Μέσα σε όλο αυτό το πλαίσιο διαμορφώνεται και παγιώνεται ο νέος τρόπος ζωής, αυτός του φόβου, της ανασφάλειας και της ατομικής και συλλογικής αδράνειας, όπου τα πάντα εξελίσσονται πέρα από τη σφαίρα του ανθρώπου. Ο πολεμικός λόγος κανονικοποιείται, όλοι στρέφονται εναντίων όλων και βέβαια όλοι εναντίων των αδύναμων. Οι μετανάστες διακρίνονται στους αυθεντικούς -αυτούς από την Ουκρανία- με τα κράτη να εξασφαλίζουν την άμεση και ασφαλή ενσωμάτωσή τους στις ευρωπαϊκές κοινωνίες και στην ασύμμετρη απειλή -αυτούς της αφρικανικής ηπείρου- με τα κράτη να εξασφαλίζουν την εξόντωσή τους σε στεριά και θάλασσα. Όσοι/ες φτάσουν ή θα φυλακιστούνε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή θα τους λιντσάρουν σκατόψυχοι ακροδεξιοί με το τέρας της λευκότητας της Ευρώπης να βρυχάται.

Σε αυτή τη συνθήκη υψώνουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις απέναντι στην εξουσία που μας θέλει υπάκουους να σηκώνουμε το βάρος των κρίσεων με ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση των ζώων μας.

Παίρνουμε θέση σε τροχιά σύγκρουσης με την ακροδεξιά συμμορία, που εκτοπίζει κάθε τι διαφορετικό στο σκοτάδι του κλειστοφοβικού εθνοκρατισμού.

Καλούμε στην πορεία ενάντια στην ακρίβεια: Παρασκευή 06/05 στις 1800 στην Καμάρα

κάλεσμα : ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

---

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΥΞΗΜΕΝΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

Μετά από 10 και πλέον χρόνια οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης η ελληνική κοινωνία έρχεται αντιμέτωπη με μία ακόμα επίθεση στα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας, μέσω του νέου κύματος ακρίβειας που εκτυλίσσεται από το καλοκαίρι του '21, και το οποίο έχει πλέον αρχίσει να διογκώνεται ραγδαία, επηρεάζοντας βασικές ζωτικές ανάγκες και αγαθά. Η νέα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση πυροδοτήθηκε, μεταξύ άλλων, από την πανδημία και προκάλεσε τεράστια αύξηση των τιμών διαφόρων προϊόντων με βασικότερο την ενέργεια (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, ρεύμα, καύσιμα). Η αύξηση των τιμών στην ενέργεια, όπως και σε πρώτες ύλες, τα οποία ακολούθως ώθησαν σε αύξηση πολλά άλλα βασικά προϊόντα, έρχεται να χτυπήσει την κοινωνική βάση με μια σειρά τεράστιων ανατιμήσεων, που αυξάνουν δραματικά το κόστος ζωής, μειώνοντας εμμέσως το εισόδημα.

Ο κρατικός σχεδιασμός των μεγάλων αφεντικών και του νεοφιλελευθερισμού έχει να καταδείξει μέσα από τα δύο χρόνια πανδημίας, αλλά και το νέο κύμα ακρίβειας, ότι προτεραιότητα δεν είναι η επιβίωση των οικονομικά ασθενέστερων κομματιών της κοινωνίας, που έχουν αφεθεί στην εξαθλίωση, αλλά η διασφάλιση ή/και η αύξηση των κερδών των καπιταλιστών (χρηματοδοτήσεις, συμφωνίες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για την υγεία, την ενέργεια κτλ). Όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω το μέσο νοικοκυριό αδυνατεί να αγοράσει τα απαραίτητα αγαθά και τρόφιμα από τα σούπερ μάρκετ προκειμένου να καλύψει τις βασικές βιοτικές του ανάγκες, αδυνατεί να βάλει πετρέλαιο ή να ανάψει την θέρμανση, όσο χρειάζεται, καταδικασμένο σε συνθήκες κρύου επικίνδυνες για την υγεία του και τέλος αδυνατεί να πληρώσει ένα υπέρογκο νοίκι ή τις δόσεις του δανείου, με κίνδυνο να χάσει το σπίτι του σε πλειστηριασμό και να μείνει στο δρόμο. Μολονότι, λοιπόν, εν έτει 2022, η ανθρωπότητα παράγει ποσότητες αγαθών ικανές να εξασφαλίσουν ποιοτική ζωή για όλους/ες, όλα τα παραπάνω προβλήματα μπορεί ακόμα και να φαντάζουν προνόμιο για κάποιον που μένει στο δρόμο και στερείται φαγητού και στέγης.

Όμως η ακρίβεια και ειδικότερα η ακρίβεια στην ενέργεια, δεν είναι ακριβώς ένα παγκόσμιο φαινόμενο που το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει γιατί το υπερβαίνει. Το ελληνικό κράτος έχει τεράστια ευθύνη για την ανεξέλεγκτη κατάσταση στο εσωτερικό του. Η (πλήρης) απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας, η οποία αντί να φέρει καλύτερες τιμές στο κοστολόγιο της ενέργειας έφερε ακριβώς το αντίθετο, η στρατηγική της πράσινης ανάπτυξης που εκτόξευσε το κόστος παραγωγής, όπως και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί (που το ελληνικό κράτος προσπαθεί να συμμετέχει ενεργά), συντελούν στις υπέρογκες τιμές της ενέργειας. Την ίδια στιγμή λοιπόν που το κράτος αγοράζει πανάκριβα όπλα για να συμμετέχει σε επεκτατικούς πολέμους και διεθνείς ανταγωνισμούς (όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία) που ανεβάζουν, και προβλέπεται να ανεβάσουν ακόμα περισσότερο, την τιμή της ενέργειας, αφήνει το δημόσιο σύστημα υγείας υποστελεχωμένο και υποχρηματοδοτούμενο απαξιώνοντας έτσι την υγεία της κοινωνικής βάσης.

Γίνεται λοιπόν σαφές, ότι και αυτή η οικονομική κρίση έρχεται για να πλήξει μόνον τα οικονομικά ευάλωτα στρώματα - χαμηλόμισθους, συνταξιούχους, φοιτήτ(ρι)ες, μετανάστ(ρι)ες - με τις ανατιμήσεις να τοποθετούνται σε κοινωνικά αγαθά πρώτης ανάγκης. Προκειμένου δε να ελαχιστοποιηθεί το σοκ της ακρίβειας και να ελεγχθεί η αντίδραση των πληττόμενων, δίνονται επιδόματα - τυράκια, όπως αυτό του επιδόματος θέρμανσης, τα οποία σαφώς θα πάψουν πολύ σύντομα να υφίστανται. Με άλλα λόγια, μπορεί φαινομενικά το κράτος να ανακοινώνει "μέτρα στήριξής" που απορροφούν, εν μέρει, τα υπέρογκα κόστη στην ενέργεια, αλλά στην πραγματικότητα βάζει το χέρι στην τσέπη μας και μας τα δίνει πίσω για να τα δώσουμε στους μεγαλοπαραγωγούς ενέργειας, τους οποίους η ίδια δημιούργησε υπό το πρόσταγμα της Ε.Ε. και το πρόταγμα της Ευρωπαϊκής πορείας του Ελληνικού κράτους. Η εξαθλίωση πλέον αποτελεί μία καθημερινότητα. Το περιστατικό της υπερήλικης που αναγκάστηκε να πάρει λίγα τρόφιμα χωρίς να πληρώσει, για να μπορέσει να φάει, να κυνηγείται αδυσώπητα από την αλυσίδα - κολοσσό - σούπερ μάρκετ ή οι άνθρωποι που χάνουν την ζωή τους από αναθυμιάσεις μέσα στον χειμώνα πάνω στην προσπάθειά τους να ζεσταθούν σκιαγραφούν την βάρβαρη πραγματικότητα που ζούμε.

Επιπρόσθετα, η εν λόγω οικονομική κρίση, δεν ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία για την κοινωνική βάση, μιας και η οικονομική και εργασιακή εξαθλίωση είχαν ήδη ξεκινήσει με κυβερνητική εντολή, από τους πρώτους μήνες της περασμένης χρονιάς. Το κύμα ακρίβειας, έρχεται να επικαθίσει σε μία ζοφερή εργασιακή πραγματικότητα που εγκαθιδρύεται με τον αντιεργατικό Ν.Χατζιδάκη, που ψηφίστηκε την περασμένη άνοιξη. Ο συγκεκριμένος νόμος εδραιώνει μία ολομέτωπη επίθεση σε σύσσωμη την εργατική και χαμηλόμισθη μερίδα της κοινωνίας, αφού, μεταξύ άλλων, νομιμοποιεί την 10ωρη εργασία, αποδεσμεύει τους εργοδότες από την υποχρέωση δήλωσης των υπερωριών των εργαζομένων, ποινικοποιεί τις απεργιακές κινητοποιήσεις και αποδυναμώνει το θεσμικό κύρος των σωματείων, τα οποία είναι οι μοναδικοί μοχλοί πίεσης των εργαζομένων προς το κράτος, για διεκδίκηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Ενώ, λοιπόν, το κύμα ακρίβειας δεν φαίνεται να κοπάζει, πλέον με την ευχή της κυβέρνησης οι μισθοί παραμένουν εξευτελιστικά χαμηλοί, τα ευέλικτα ωράρια, οι απλήρωτες υπερωρίες και οι ατομικές συμβάσεις εργασίας δίνουν και παίρνουν, οι συλλογικοί αγώνες για διεκδίκηση των πλέον αυτονόητων εργασιακών κεκτημένων αποτελούν δικαιολογία για νομικές διώξεις όσων αντιδρούν και η μόνη έγνοια της κυβέρνησης είναι να αυξήσει τους, ήδη υπέρογκους, μισθούς των υψηλόβαθμων στελεχών σε κρατικές υπηρεσίες.

Η εξαθλίωση των ζωών μας έχει λόγο και αιτία. Δεν είναι άλλος από τον καπιταλισμό, τους οικονομικούς ανταγωνισμούς που χωρίζουν τους λαούς, τις ιδιωτικοποιήσεις των κοινών αγαθών όπως η ενέργεια, που θα έπρεπε να είναι δημόσια και να ελέγχονται από την κοινωνία και όχι από ένα μάτσο κερδοσκόπους. Απέναντι λοιπόν στο νέο κύκλο επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και αφεντικά και μας έχουν καταδικάσει να δουλεύουμε μια ζωή για να επιβιώσουμε και όχι για να ζούμε, οφείλουμε να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας. Δίπλα ο ένας στην άλλη να χτίσουμε δίκτυα αλληλοβοήθειας και να αγωνιστούμε συλλογικά μέσα στις γειτονιές μας, στους χώρους δουλειάς, στα πανεπιστήμια για τα κοινά αγαθά, όπως η υγεία, η παιδεία, η στέγαση, η τροφή, η ενέργεια και το νερό, να βάλουμε φρένο στην ακρίβεια και στην υποβάθμιση των ζωών μας, να διεκδικήσουμε όσα μας ανήκουν, ένα αξιοπρεπές παρόν και μέλλον για όλους και όλες.

ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΤΡΟΦΗ, ΣΤΕΓΗ, ΝΕΡΟ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΜΑΪΟΥ 18:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος "Σχολείο για την Μάθηση της Ελευθερίας"

Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία

Ανοιχτή πολιτική συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 19:00

@ekxsxoleio

---

Σύλλογος φοιτητών αρχιτεκτονικής ΑΠΘ

πηγή : https://twitter.com/laf_portal

---

ΟΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ :

Λίγα λόγια για την ακρίβεια

Η υγειονομική κρίση του covid οδήγησε σε εκατομμύρια θανάτους,
απολύσεις, περαιτέρω φτωχοποίηση για τους/τις από τα κάτω, ενώ οι οικονομικά
κυρίαρχοι αύξησαν κατακόρυφα τα κέρδη τους. Παράλληλα επανεπικυρώθηκε η
εμπιστοσύνη στο κράτος "προστάτη" το οποίο επέλεξε να επενδύσει το δημόσιο
χρήμα σε στρατό, μπάτσους, μιντιακούς παπαγάλους και όχι σε μέτρα θωράκισης της
δημόσιας υγείας.

Ενώ η υγειονομική κρίση είναι ακόμη σε εξέλιξη η εισβολή της Ρωσίας στην
Ουκρανία και το συνακόλουθο κλίμα τρόμου ενόψει του ψυχροπολεμικού σκηνικού
ήρθε να επιτείνει την εξαθλίωση της τάξης μας. Θάνατοι, μετανάστευση, διώξεις,
υλικές καταστροφές, κατακόρυφη αύξηση τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης και ενέργεια
εντείνουν την φτώχεια και την υποτίμηση των ζωών μας.

Οι κρίσεις κάθε μορφής (οικονομική, ανθρωπιστική, υγειονομική, οικολογική,
μεταναστευτική) αποτελούν δομικά συστατικά του κράτους και του καπιταλισμού.
Το ίδιο ισχύει και για τον πόλεμο, ο οποίος δεν αποτελεί συγκυριακό γεγονός
ανταγωνισμού των κρατών, αλλά μία ακόμα ευκαιρία για την κυρίαρχη τάξη να
αυξήσει τα κέρδη της.
Άλλωστε, η σύγχρονη εικονική παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν λειτουργεί
αμιγώς βάσει του νόμου προσφοράς και ζήτησης καθώς οι τιμές των προϊόντων
πλέον καθορίζονται από κλειστά μονοπωλιακά κέντρα χρηματιστηριακού τύπου.

Και ενώ ο τρόπος καθορισμού των τιμών έχει μετεξελιχθεί η ουσία του καπιταλιστικού
μηχανισμού παραμένει αναλλοίωτη: οι άνθρωποι που παράγουν τα προϊόντα δεν τα
καρπώνονται αλλά τα αγοράζουν και μάλιστα υπερτιμημένα.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι αυτοί που ευθύνονται για τις κρίσεις θα μας
δώσουν διέξοδο από αυτές. Οι κρίσεις είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και
καπιταλισμός. Συμμετέχουμε σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και διεκδικούμε
μέσα από: πορείες, σωματεία, διαδηλώσεις, συγκρούσεις και απεργίες.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΔΙΚΤΥΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ/ΤΑ/ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΕΣ/Α/ΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΕΣ/Α/ΟΥΣ
κάλεσμα : Ελευθεριακός Χώρος Sabot

ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ

ΚΑΜΑΡΑ 6/05, 18.00

---

ΠΟΡΕΙΑ ενάντια στην ακρίβεια

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Τελειώνει ο μήνας, αρχίζει ο επόμενος και οι λογαριασμοί δε σταματάνε να 'ρχονται. Ρεύμα, φυσικό αέριο, ο μισθός δε φτάνει ούτε για τα απαραίτητα στο σούπερ μάρκετ κι η βενζίνη ανέβηκε όσο δεν πάει. Πού σταματάει αυτή η κατρακύλα; Πότε θα αρχίσουμε να ανεβαίνουμε εμείς αντί για τις τιμές;

Εδώ και πάνω από μια δεκαετία, βλέπουμε τη μια κρίση να διαδέχεται την άλλη. Η ονομαζόμενη ανθρωπιστική κρίση μετατρέπεται σε υγειονομική, σε περιβαλλοντική, σε οικονομική, ξανά σε ανθρωπιστική και δεν έχει τελειωμό. Γι' αυτό και η συζήτηση για την κρίση που θέλει να την παρουσιάζει ως κάτι που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, να ξεπεράσουμε και πρέπει απλά να ανεχτούμε, θέλει να παρουσιάσει αυτόν τον κόσμο ως αναπόδραστο, θέλει να δεχτούμε τον κόσμο των εμπορευμάτων ως τον μόνο εφικτό κόσμο για όσο ζούμε. Σίγουρα, αντιλαμβανόμαστε πως η κρίση δεν είναι κάποιο παροδικό φαινόμενο το οποίο θα περάσει με υπομονή και καλή διάθεση. Οι εντεινόμενες περικοπές στον άμεσο και έμμεσο μισθό μας, η όλο και πιο επισφαλής και υποτιμημένη εργασία μας, η εξαφάνιση των όποιων κοινωνικών δικτύων, που παλαιότερα μπορεί να έκαναν πιο εύκολη την καθημερινότητά μας, πλάθουν ένα ζοφερό τοπίο που μας θέλει πιο μόνες, πιο κατακερματισμένες, πιο αδύναμες.

Μέσα στην κρίση, αντιλαμβανόμαστε εντονότερα τη λογική του κόσμου του κεφαλαίου. Μπορούμε να διακρίνουμε τις προτεραιότητες του κράτους, ως ρυθμιστή των σχέσεων παραγωγής. Η κρατική διαχείριση της πανδημίας μάς έκανε πολύ ξεκάθαρο ποιες είναι αυτές: στήριξη της οικονομίας, διατήρηση μίας υποτυπώδους κοινωνικής συνοχής και καταστολή για όσες αντιστέκονται στην υποτίμηση της ζωής τους. Τα δεκάδες δισεκατομμύρια, τα οποία έδωσε η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια της πανδημίας, κατευθύνθηκαν προς την ενίσχυση των επιχειρήσεων, που παρέμεναν κλειστές, μέσα από επιδοτήσεις και φοροελαφρύνσεις. Όσα χρήματα δόθηκαν, είχαν ως σκοπό να συντηρήσουν την κλειστή οικονομία μέχρι να έρθει η τουριστική περίοδος και να καλυφθεί η χασούρα μέσω της υποτιμημένης εργασίας των εργαζομένων στον τουρισμό. Άλλοι κλάδοι της οικονομίας βέβαια, όπως το ντελίβερι, τα σούπερ μάρκετ και εταιρίες σαν την amazon και το netflix κερδοφόρησαν λόγω του υποχρεωτικού εγκλεισμού στο σπίτι. Παράλληλα, το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της πανδημίας το επωμιστήκαμε εμείς, τόσο μέσα από τη μετακύλιση του κόστους περίθαλψης και τον αποκλεισμό μας από το σύστημα υγείας, όσο και μέσα από την αστυνομοκρατία σε κάθε δημόσιο χώρο και την απαγόρευση οποιασδήποτε δραστηριότητας δε σχετίζεται με την οικονομία.

Επομένως, το να περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια από το κράτος να μας φροντίσει ως καλός πατέρας παρέχοντάς μας επιδόματα, παροχές ή αυξήσεις μισθών φαντάζει τουλάχιστον γελοίο, αν όχι δυστοπικό. Όλα φαίνεται να περιστρέφονται γύρω από την ανάκαμψη της οικονομίας και άρα την κερδοφορία των αφεντικών, η οποία αναμφίβολα σκιαγραφείται μέσα από τη δικιά μας οξυμένη υποτίμηση. Το μόνο που μας φαίνεται να βγάζει νόημα μέσα σε μια συνθήκη που την παλεύουμε όλο και λιγότερο και νιώθουμε όλο και πιο μόνες, είναι να συναντηθούμε ώστε να βρούμε ξανά τους τόπους και τους τρόπους να συλλογικοποιηθούμε, να συζητήσουμε από κοινού τα ζόρια μας, να διεκδικήσουμε όλα αυτά που θεωρούμε αυτονόητα. Δηλαδή, να διεκδικήσουμε μια ζωή που δεν θα μεταφράζεται σε στείρα επιβίωση.

Κι αυτή η ζωή φαίνεται να σκιαγραφείται από τους καθημερινούς αγώνες ενάντια στην υποτίμηση του μισθού και την πειθάρχηση στην εκμετάλλευσή μας. Τα περσινά παραδείγματα είναι πολλά: οι απεργίες στο λιμάνι της Cosco για καλύτερες συνθήκες εργασίας και συμβάσεις αορίστου χρόνου, οι φοιτητικές καταλήψεις στα πανεπιστήμια και οι καθημερινοί αγώνες των φοιτητριών ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, οι τοπικοί αγώνες στα βουνά και στα νησιά της χώρας ενάντια στην τοποθέτηση αιολικών πάρκων, η απεργία των ντελιβεράδων στην e-food, αλλά και οι συνεχείς καταγγελίες εργατριών στην επιθεώρηση εργασίας για δεδουλευμένα, ένσημα και συνθήκες εργασίας, αποτελούν κινήσεις για την ανατίμηση του μισθού μας.

Έτσι, όταν ακούμε για "γενναία" αύξηση του κατώτατου μισθού της τάξης των 50 ευρώ, δεν ξέρουμε αν πρέπει να βάλουμε τα γέλια ή να εξοργιστούμε, καθώς πρόκειται για αμελητέο ποσό μπροστά στις εντεινόμενες αυξήσεις τιμών. Για άλλη μια φορά, οι παρεμβάσεις του κράτους δεν κατευθύνονται προς τα δικά μας συμφέροντα, αλλά προς τη διαφύλαξη της κερδοφορίας των αφεντικών. Από τη μία, προσαυξάνει τα κέρδη των παρόχων ενέργειας μέσω επιδοτήσεων ελάφρυνσης στους υπέρογκους λογαριασμούς και στην τιμή της βενζίνης. Από την άλλη, τιμωρεί όσους ανέργους αρνούνται 3 συνεχόμενες θέσεις εργασίας πετώντας τους εκτός λίστας ΟΑΕΔ. Δηλαδή, τιμωρεί όσες από εμάς δεν δεχόμαστε να πάμε να δουλέψουμε με άθλιους μισθούς, σε άθλιες συνθήκες εργασίας.

Παράλληλα, το κράτος προσπαθεί με κάθε τρόπο να καταστείλει όσους αγώνες βγαίνουν στην επιφάνεια και να περιθωριοποιήσει όσες αγωνίζονται, στοχοποιώντας τες ως "ακραίες", ώστε να ενταθεί ο κατακερματισμός και η ηττοπάθεια. Η είσοδος των μπάτσων στο ΑΠΘ, οι οποίοι στρατοπέδευσαν έξω από τη ΣΘΕ κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα, επιβάλλουν την αποστείρωση του πανεπιστημίου και έτσι τον αποκλεισμό μας από έναν ακόμα δημόσιο κοινωνικό χώρο. Η μαζική παρουσία τους στο λιμάνι του Πειραιά μαζί με 3 πούλμαν απεργοσπάστες έχει σα στόχο να σπάσει η απεργία, να σταματήσει η χασούρα του κεφαλαίου, που συμβαίνει λόγω του αποκλεισμού του λιμανιού, και τελικά να ηττηθεί ο αγώνας των λιμενεργατών για καλύτερες συνθήκες εργασίας. Όλες αυτές οι κινήσεις της αστυνομίας προσβλέπουν στην καταστολή των αγώνων που αναδύονται σε αυτή τη συγκυρία, ώστε να εμπεδωθεί σε όλους μας ότι δεν υπάρχει συλλογικός δρόμος για την ανατίμησή μας, ότι είμαστε μόνοι σε αυτή την κρίση και ότι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάμε την πάρτη μας.

Σημασία, λοιπόν, έχει να αναδείξουμε και να στηρίξουμε όλους αυτούς τους αγώνες. Να μην αφήσουμε κανένα μόνο του στην καταστολή και να δημιουργήσουμε δίκτυα συνάντησης και κυκλοφορίας, ώστε να βρούμε την αυτοπεποίθηση να τους πολλαπλασιάσουμε σε κάθε πτυχή της ζωής. Να ξανανακαλύψουμε τους τρόπους, ώστε να μην μείνει κανένα μόνο του απέναντι στον βούρκο της απόγνωσης και να καθορίσουμε συλλογικά τους όρους ζωής μας. Να φέρουμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας στην επιφάνεια και να βγούμε ξανά μαζικά στον δρόμο για να πάρουμε πίσω την κλεμμένη μας ζωή.

ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ

Φάμπρικα Υφανέτ