kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνικη αλληλεγγύης σε Θ. Χατζηαγγέλου, Γ. Βούλγαρη, Π. Καλαϊτζή

Αλληλεγγύη στα προφυλακισμένα συντρόφια Θ. Χατζηαγγέλου, Γ. Βούλγαρη, Π. Καλαϊτζή

Τα ξημερώματα της 08/02 συλλαμβάνονται στη Θεσσαλονίκη ο σύντροφος Θάνος Χατζηαγγέλου, και η συντρόφισσα Γεωργία Βούλγαρη, μετά από επιχείρηση της αντιτρομοκρατικής. Είχε προηγηθεί εμπρηστική επίθεση στο Ίδρυμα Εθνικού και Θρησκευτικού Προβληματισμού (ΙΕΘΠ), το προηγούμενο βράδυ, για την οποία τα δύο συντρόφια αναλαμβάνουν την ευθύνη στο μέτρο που αναλογεί στο καθένα. Το απόγευμα της 08/02 συλλαμβάνεται και ο φίλος, σύντροφος και συνάδελφος του Θ. Χατζηαγγέλου, Πάνος Καλαϊτζής, ο οποίος είχε παραχωρήσει στον πρώτο ένα διαμέρισμα, με σκοπό να το χρησιμοποιήσει ως χώρο καραντίνας και ανάρρωσης από το covid-19. Οι σύντροφοι και η συντρόφισσα κατηγορούνται για την εμπρηστική επίθεση στο ΙΕΘΠ, όπως και για ένταξη στην «Οργάνωση Αναρχική Δράση», με βάση την αντιτρομοκρατική νομοθεσία. Τρεις μέρες μετά, στις 11/02, και οι τρεις περνούν από ανακριτή, όπου και αποφασίζεται η προφυλάκισή τους.

Σε κείμενο που δημοσιεύουν οι Θ. Χ. και Γ. Β. αμέσως μετά τη σύλληψή τους, επισημαίνουν πως «η αντιτρομοκρατική, όταν αποπειράται να τσακίσει ανθρώπους και ιδέες, αναζητά μανιωδώς τρεις ανθρώπους για να στηρίξει και να στήσει ποινικά το άρθρο 187Α, που αφορά τη σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης». Τη θέση του τρίτου ατόμου στην περίπτωση αυτή ήρθε να πάρει ο τρίτος σύντροφος, Π. Κ., ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας, αποκλειστικά με βάση τη φιλική, συντροφική και συναδελφική σχέση του με τον Θ. Χ. Βρίσκεται προφυλακισμένος χωρίς να υπάρχει κανένα στοιχείο στη δικογραφία που να τον συνδέει με τον εμπρησμό του ΙΕΘΠ ή με τη δράση της οργάνωσης.

Έναν μήνα μετά τις συλλήψεις τους, στις 11/03, ο Θ. Χ. αναλαμβάνει δημόσια την ευθύνη για συμμετοχή στην «Οργάνωση Αναρχική Δράση». Η «Οργάνωση Αναρχική Δράση» είναι ενεργή από το 2016, στην πόλη της Θεσσαλονίκης, και έχει αναλάβει την ευθύνη για πληθώρα εμπρηστικών και εκρηκτικών επιθέσεων με ανάλυση αντιμιλιταριστική (στον στρατώνα και την οικία του Γενικού Ταξίαρχου του ΝΑΤΟ), αντικαπιταλιστική (στο σπίτι του προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος, Αθανάσιου Σαββάκη), αντικρατική (σε οικίες προέδρων εφετών, ειδικών ανακριτών και αστυνομικών), αντιπατριαρχική (στο γραφείο του δικηγόρου Θεόφιλου Αλεξόπουλου, που διατελεί συνήγορος υπεράσπισης των βιαστών στην υπόθεση βιασμού την πρωτοχρονιά του 2022 στη Θεσσαλονίκη), αντιφασιστική (στην οικία και τα γραφεία του παραστρατιωτικού φασίστα Δημήτρη Βαλασίδη), ενάντια στο εκκλησιαστικό κατεστημένο (στα διοικητικά γραφεία της Ιεράς Μητρόπολης Νεάπολης-Σταυρούπολης)· καθώς και επιθέσεων σε αλληλεγγύη με πολιτικούς κρατούμενους (στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης κατά την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα), σε αλληλεγγύη με τις ανά τον κόσμο εξεγέρσεις (στα κεντρικά γραφεία της Manpower Group), ως ένδειξη ταξικής αλληλεγγύης (σε φορείς που ευθύνονται για εργοδοτικές δολοφονίες).

Διανύουμε μια περίοδο που η δημόσια σφαίρα κατακλύζεται από στρατιωτικές αναφορές, αναλύσεις διεθνολόγων, πολεμικές ιαχές και ανταποκρίσεις από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο μιλιταριστικός μονόλογος της κυριαρχίας λειτουργεί -μεταξύ άλλων- αποπροσανατολιστικά από τον πόλεμο που βιώνουμε καθημερινά εδώ, και περιλαμβάνει επισφαλή/ελαστική/μαύρη εργασία και εργατικά «ατυχήματα», γυναικοκτονίες και βιασμούς, εντεινόμενη ακρίβεια και φτώχεια, καταπάτηση και λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος, βιοπολιτικό έλεγχο και διαχωρισμούς βάσει υγειονομικών επιλογών, θεσμικό αυταρχισμό μέσω διαδοχικών νομοθετικών μεταρρυθμίσεων που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αφεντικών και επιχειρούν να συρρικνώσουν τις κοινωνικές αντιστάσεις.

Στην καθημερινότητα του κοινωνικού-ταξικού πολέμου κάποια από μας επιλέγουν να απαντήσουν στους καταπιεστές, επιστρέφοντάς τους ελάχιστη από τη βία που δεχόμαστε. Είμαστε κομμάτι των καταπιεσμένων υποκειμένων αυτού του κόσμου, και μέρος του αναρχικού χώρου. Αναγνωρίζουμε την αντιβία ως τμήμα των αντιστάσεων των καταπιεσμένων απέναντι στην κυριαρχία, και ως πολιτική επιλογή ρήξης στον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης και καταπίεσης, επομένως και σε όσους επωφελούνται από αυτήν.

Η αντιβία αποτελεί ένα μόνο κομμάτι των αντιστάσεών μας. Η οργάνωση σε πολιτικές συνελεύσεις και συνελεύσεις γειτονιάς, η κατάληψη άδειων κτιρίων για τη στέγαση των αναγκών μας, η συμμετοχή σε σωματεία βάσης, η συλλογικοποίηση και αυτοοργάνωση των επιθυμιών μας, η ενίσχυση των δομών και των υποδομών του κινήματος (συλλογικές κουζίνες, ομάδες αυτοβοήθειας, τυπογραφικές δομές, εργαστήρια αυτομόρφωσης, εγχειρήματα αντιπληροφόρησης κ.λπ.), η κοινωνικοποίηση των σκέψεων και των αναλύσεών μας με μοιράσματα και αφισοκολλήσεις, η δημιουργία χώρων και χρόνων ασφαλών και προσβάσιμων για όλα συνθέτουν το πλαίσιο της πολυμορφίας του αγώνα.

Η αλληλεγγύη με τα συντρόφια που επέλεξαν, μέσα από ενέργειες άμεσης δράσης, να τοποθετηθούν στον κοινωνικό ανταγωνισμό είναι αδιαπραγμάτευτη. Εξίσου αδιαπραγμάτευτη είναι και η αλληλεγγύη μας στους συντρόφους που στοχοποιούνται για τις φιλικές και τις πολιτικές σχέσεις τους.

Απέναντι σε αυτούς που παίρνουν τις ανθρώπινες σχέσεις και τις χρησιμοποιούν όπως θέλουν και όπως τους ταιριάζει για να συνθέσουν το παζλ που σχεδιάζουν.

Αλληλεγγύη στα προφυλακισμένα συντρόφια Θ. Χατζηαγγέλου, Γ. Βούλγαρη, Π. Καλαϊτζή

Στους νόμους της υποταγής, η επαναστατική δικαιοσύνη είναι μονόδρομος

συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστριών
Απρίλιος 2022
syneexlevsi_aa@espiv.nexet

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Απριλίου 19h