kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Διαδήλωση

8 ΜΑΡΤΗ - ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Πίσω από τους βολικούς για την κυριαρχία µύθους, που διαστρεβλώνουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης παρουσιάζοντάς την ως αίτηµα "ισότητας" στη διαχείριση της εξουσίας, κρύβεται η ιστορία αιματηρών, μαχητικών αγώνων και εξεγέρσεων γυναικών από τα κάτω. Οι ρίζες της 8ης Μάρτη, ως ημέρας μνήμης των γυναικείων αγώνων και αντιστάσεων, βρίσκονται στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες μεταναστριών εργατριών που ξέσπασαν στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Αγώνες ριζοσπαστικοί και μαχητικοί, που ξεσπούσαν μέσα από τους κόλπους του πιο άγρια εκµεταλλευόµενου κοµµατιού της κοινωνίας. Αγώνες που δείχνουν τον δρόμο στο σήμερα, σε μια περίοδο όπου η όξυνση της πατριαρχικής βίας προς τις γυναίκες, ιδιαίτερα των πληβειακών στρωμάτων, πάνω στα σώματα τους και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής τους ζωής, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας: των θανάτων λόγω της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, της θεσμικής αδιαφορίας για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και της συνεχούς επίθεσης απέναντι στους φτωχούς, τους αποκλεισμένους, τους αδύναμους.

Αυτοί που γαλουχούν και οπλίζουν τους δολοφόνους, τους βιαστές, τους κακοποιητές και εκμεταλλευτές μας και έπειτα σπεύδουν να τους καλύψουν και να τους δικαιολογήσουν είναι ένα ολόκληρο σύστημα που έχει όνομα και λέγεται κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία: από τις δεκάδες γυναικοκτονίες, που καταγράφονται σε σχεδόν καθημερινή βάση, με πλέον πρόσφατη τον ξυλοδαρμό 79 χρονης γυναίκας μέχρι θανάτου από τον σύζυγό της στα Ιωάννινα και τις απόπειρες γυναικοκτονίας, όπως η απαγωγή γυναίκας στην Ξάνθη, την οποία ο δράστης κράτησε δεμένη επί 20 ώρες και αποπειράθηκε να πνίξει καθώς και η περίπτωση της 20χρονης Μαριάννας από τον πρώην σύζυγό της ο οποίος αφού την ξυλοκόπησε και προσπάθησε να την πνίξει, έβαλε φωτιά στο διαμέρισμα προκειμένου να την κάψει· από τους βιασμούς - με πλέον πρόσφατο το παράδειγμα της Γεωργίας που ανέδειξε τη συστηματική εγκληματική δράση ενός κυκλώματος, στο οποίο εμπλέκονται μεγαλοαφεντικά, παράσιτα-γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών και μαφίες - και τους παιδοβιασμούς, την υπόθεση του άλλοτε εκλεκτού της ΝΔ, Δ. Λιγνάδη, την περίπτωση του παιδεραστή καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Α. Δράκου και τον βιασμό ανήλικης από ιερέα στην Αθήνα μέχρι τα κυκλώματα trafficking και παιδικής πορνογραφίας, και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στα σχολεία και τις σχολές. Πρόκειται για μια σειρά εγκλημάτων που συγκαλύπτονται και ξεπλένονται από τους κρατικούς θεσμούς, την αστυνομία, το δικαστικό σύστημα και τα ΜΜΕ.

Είναι το ίδιο σύστημα που δαιμονοποιεί τη φτώχεια, εντείνει το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, και μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωση όσων θέτει στο περιθώριο και τους προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, των φτωχών, των απόκληρων, των αποκλεισμένων και εκμεταλλευόμενων. Εκείνο που υιοθετεί τις παράνομες επαναπροωθήσεις και τον εγκλεισμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως επίσημη κρατική πολιτική απέναντι στις προσφύγες, τις μετανάστριες ακόμα και σε εγκύους και ανήλικα παιδιά, στο πλαίσιο της οποίας οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έχουν την ασυλία να τις καταδιώκουν, να τις απαγάγουν, να τις βιάζουν, να τις βασανίζουν, να τους αποσπούν ακόμα και τα ελάχιστα υπάρχοντά τους και έπειτα τις εγκαταλείπουν να πνιγούν στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Εκείνο που ευθύνεται για τη δολοφονία του 18χρονου ρομά Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα από αστυνομικές δυνάμεις μέσα σε έναν καταιγισμό από 38 σφαίρες. Εκείνο που νομιμοποιεί τη στοχοποίηση, και τις διακρίσεις εις βάρος των ΛΟΑΚΤΙ ατόμων. Δεν ξεχνάμε τη συμμετοχή των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο λιντσάρισμα και τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh!, τον ρόλο των ΜΜΕ στην σκύλευση της ζωής και της ταυτότητας του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή, και των δικαστικών στην απελευθέρωση των φασιστών δολοφόνων του. Εκείνο που μέσα από την εφαρμογή του δόγματος μηδενικής ανοχής, επιστρατεύει τη στυγνή καταστολή και τις διώξεις, απέναντι στις διαδηλώσεις, στις αγωνιζόμενες και τους αγωνιζόμενους, σε όσους αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Είναι οι ίδιοι οι κρατικοί θεσμοί που εντείνουν την περαιτέρω φτωχοποίηση των γυναικών των πληβειακών στρωμάτων, που τις αποκλείουν από τα αγαθά της παιδείας, της υγείας, της στέγασης, που περικόπτουν τις ελάχιστες κοινωνικές παροχές για την αξιοπρεπή τους διαβίωση. Εκείνοι που ψηφίζουν νόμους που ενισχύουν την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία, που ωθούν εργαζόμενες στην ανεργία και σε μισθούς πείνας. Εκείνοι που συστηματικά προωθούν και καλλιεργούν τον ακροδεξιό συντηρητισμό, προωθώντας μεταξύ άλλων καμπάνιες που υπονομεύουν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους.

Απέναντι στο υποκριτικό ενδιαφέρον των θεσμών για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και των διακρίσεων, στέκονται οι χιλιάδες γυναίκες που σπάνε τη σιωπή, που αρνούνται το ρόλο του θύµατος, που στέκονται αλληλέγγυες η µία δίπλα στην άλλη, που χτίζουν µέσα από την ατοµική και συλλογική τους εξέγερση την προοπτική ενός κόσµου πραγµατικής ισότητας και ελευθερίας. Ως αναρχικές και ως γυναίκες, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μέχρι το γκρέμισμα του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Για να οικοδομήσουμε στα συντρίμμια του, τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αθήνα:

Πλ. Κλαυθμώνος

-Απεργιακή Συγκέντρωση και πορεία, 13.00

-Διαδήλωση, 18.00

Θεσσαλονίκη:

- Πορεία, 18.00, Καμάρα

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία/ Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

---

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ ΜΑΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

Ενάντια στον πόλεμο, στον μιλιταρισμό και στην ειρήνη των κυρίαρχων

Στο πέρας των χρόνων, η 8η Μάρτη απονοηματοδοτήθηκε και αποπολιτικοποιήθηκε από την κυριαρχία, η οποία επιχείρησε να μετατρέψει μια ιστορική μέρα συμβολισμού της γυναικείας, μαχητικής, ταξικής και κοινωνικής διεκδίκησης σε επιφανειακή, καταναλωτική και εμπορευματοποιημένη γιορτή, απογυμνωμένη από κάθε πολιτικό και ιστορικό υπόβαθρο. Διαιωνίζοντας έτσι, και αναπαράγοντας την cis-ετεροκανονικότητα, με τις γυναίκες σήμερα να γιορτάζουν με ένα τριαντάφυλλο την ύπαρξή τους, η οποία αποτυπώνεται ξανά μέσα από ένα στερεοτυπικό και βαθιά πατριαρχικό πρίσμα. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, η 8η Μάρτη επιχειρεί να ξαναβρεί τον χαρακτήρα της, με γυναίκες και queer άτομα σε διάφορα μέρη του κόσμου να κατεβαίνουν μαζικά στο δρόμο για να απεργήσουν και να διεκδικήσουν ξανά όλα όσα τους ανήκουν.

Δεν θέλουμε απλά να διαπραγματευτούμε «λίγο καλύτερους όρους» με τους οποίους θα συνεχίζεται η έμφυλη καταπίεση και η βία, αφήνοντας συνεχώς άλλους να αποφασίζουν για εμάς. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε την εκμετάλλευση των φεμινισμών από ένα κράτος το οποίο επιδιώκει να διαμεσολαβεί στη επίλυση των προβλημάτων μας και που αναπαράγει την πατριαρχία, τον ρατσισμό και την ταξική καταπίεση μέσα από τους θεσμούς του, με σκοπό να αφομοιώσει και να αποριζοσπαστικοποιήσει τα κινήματα και να περιφράξει τις αντιστάσεις τους σε «μη επικίνδυνα» όρια, απομακρύνοντάς τα έτσι από τα πολιτικά τους χαρακτηριστικά. Σκοπός μας δεν είναι να δούμε ισόποσα μερίδια στην εκμετάλλευση, αλλά να αγωνιστούμε για τη συντριβή της. Θέλουμε να παλέψουμε για την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας, να ορίσουμε εμείς τις ανάγκες και τη σεξουαλικότητά μας, πέρα από τα κοινωνικά πρότυπα που μας έχουν επιβληθεί από την γέννηση μας ως ιερές αξίες.

Βλέπουμε ως ρίζα της πατριαρχίας την ίδια την εξουσία και έτσι θεωρούμε ως μοναδικό δρόμο την αντίληψη ότι η καταπίεση δεν είναι μόνο έμφυλη, αλλά είναι και ταξική και φυλετική. Για τους εξουσιαστές μας, δεν έχουν όλες οι ζωές -ανθρώπινες και μη- την ίδια αξία και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει αν δεν αμφισβητήσουμε εκ βάθρων την εξουσία στο σύνολό της. Σήμερα, με το ξέσπασμα ενός νέου πολέμου μετά τα γεγονότα στην Ουκρανία, αρνούμαστε ξανά την καταδυνάστευση των ζωών μας από την κυριαρχία. Είναι η ίδια κυριαρχία που λεηλατεί τον φυσικό κόσμο για το κέρδος, που μας βυθίζει στην φτώχεια και την εξαθλίωση, που απομυζεί την καθημερινότητά μας με τη μισθωτή σκλαβιά, που μας καλεί να τεκνοποιούμε για να παράγουμε καταναλωτές και κρέας για τις οβίδες των κρατών και του κεφαλαίου. Είναι η εξουσία που προωθεί τον μιλιταρισμό, τον ολοκληρωτισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας, και δεν θα σταματήσει αν δεν αγωνιστούμε ενάντια σε κάθε της μορφή. Αν δεν αποκτήσουμε δυναμικές πρακτικές, μακριά από το δίπολο του «μάχιμου αρσενικού» και του «φροντιστικού θηλυκού», πρακτικές που θα αποτελέσουν την μετουσίωση των ουρλιαχτών μας, των δικών μας αναγκών και προταγμάτων, θα απειλήσουν να διαρρήξουν την κανονικότητα που μας έχουν επιβάλει και μας κοστίζει ακόμη και ζωές. Αν δεν μετατρέψουμε την καταπίεση και τον φόβο μας σε εξέγερση...

Συνέλευση για την οργάνωση αναρχοφεμινιστικού μπλοκ την 8η Μάρτη

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1617207/

---

8η Μάρτη : Ημέρα Πάλης και Αγώνα | Όλες και όλοι στον δρόμο

Τρίτη 8 Μάρτη - συγκέντρωση 6μμ στην πλ. Κοραή (μετρό Πανεπιστήμιο)

Το 1910 κατά τη Β' Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη, η επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν προτείνει την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως ημέρα εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας των Εργαζόμενων Γυναικών τιμώντας την ηρωική θυσία των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, οι οποίες έπεσαν μαχόμενες από τα πυρά της αστυνομίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων διεκδικώντας «δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών».

Η φετινή 8η Μάρτη έρχεται σε μια περίοδο όπου καθημερινά βρισκόμαστε μπροστά σε περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, κακοποιήσεων, βιασμών και γυναικοκτονιών. Σε μια περίοδο όπου οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του αστικού κράτους επιτίθενται στο δικαίωμα στην άμβλωση μέσω μεταφυσικών-αντιεπιστημονικών θεωρημάτων και «επιστημονικών» συνέδριων γονιμότητας ενώ παράλληλα επιλέγουν να διαπαιδαγωγήσουν τη νεολαία με απαξιωτικές και απαρχαιωμένες αντιλήψεις σχετικά με τη γυναικεία φύση και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία που μας γυρνά πίσω στον 19ο αιώνα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο επίθεσης ενάντια σε κεκτημένα δικαιώματα των γυναικών του λαού έρχεται να ενταχθεί και ο νόμος της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τη θέση των γυναικών και των παιδιών μέσα στην οικογένεια.

Η φετινή 8η Μάρτη έρχεται σε μια περίοδο όπου καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από το αφήγημα των ΜΜΕ τα οποία αναλαμβάνοντας τον ρόλο τους ως ιδεολογικοί μηχανισμοί υπεράσπισης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος συγκαλύπτουν «αυτοδημιούργητους» επιχειρηματίες της «καλής κοινωνίας» που συμμετέχουν σε κυκλώματα μαστροπείας και βιάζουν ομαδικά, «πέφτουν από τα σύννεφα» που ανήλικα κορίτσια και αγόρια κακοποιούνται σεξουαλικά από παπάδες, δίνουν βήμα σε «επιφανείς προσωπικότητες» να ξεπλένουν τους διάφορους Λιγνάδηδες που μέσω της ταξικής τους θέσης και του εργοδοτικού τους ρόλου εκβιάζουν, εκμεταλλεύονται και κακοποιούν. Ενώ την ίδια στιγμή που τα αστικά δικαστήρια αφήνουν ελεύθερους τους επιχειρηματίες που βιάζουν (Θεσσαλονίκη) να σουλατσάρουν, ασκούν διώξεις σε κομμουνιστές / κομμουνίστριες, αναρχικούς / αναρχικές και αντιφασίστες / αντιφασίστριες αποδεικνύοντας για ακόμα μια φορά τον ρόλο τους ως οργανικό κομμάτι εξυπηρέτησης των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Τα παραπάνω δεν έπεσαν από τον ουρανό, συμβαίνουν μέσα σε μια συνθήκη όξυνσης της επίθεσης ενάντια στην εργατική τάξη και τον λαό στα πλαίσια της βαθιάς κρίσης στην οποία έχει μπει το σύστημα, με την δυνατότητα επιβίωσης της εργατικής τάξης και του λαού να μειώνεται δραματικά, και η οποία χτυπάει τις γυναίκες του λαού που υφίστανται διπλή καταπίεση, στο σπίτι και στη δουλειά. Οι γυναίκες της εργατικής τάξης και του λαού βρίσκονται μετέωρες δεχόμενες χτυπήματα σε όλες τις πτυχές της ζωής τους. Όχι μόνο δεν μπορούν να επιβιώσουν λόγω της ταξικής εκμετάλλευσης που υφίστανται στη δουλειά (πενιχροί μισθοί - φτηνά εργατικά χέρια, εχέγγυα ότι δεν θα θελήσουν να κάνουν οικογένεια, ανεργία) αλλά παράλληλα «απογυμνώνονται» από την ανθρώπινη φύση τους και συχνά χρησιμοποιούνται ως αντικείμενα από τους άντρες (βιασμοί, σωματική και ψυχολογική κακοποίηση, γυναικοκτονίες) ως συνέπεια του μισογυνισμού που αναπαράγεται από το σύστημα σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Το γεγονός αυτό δεν είναι τυχαίο, οι γυναίκες της εργατικής τάξης και του λαού, πρώτα και κύρια, βιώνουν την πατριαρχία όντας εγκλωβισμένες σε καταπιεστικά οικογενειακά και κοινωνικά περιβάλλοντα από τα οποία αδυνατούν να ξεφύγουν λόγω της απουσίας κοινωνικών παροχών και δημόσιων και δωρεάν δομών σχετικά με την ανατροφή των παιδιών (οικονομική ενίσχυση, πρόσβαση σε κρατικούς παιδικούς/βρεφονηπιακούς σταθμούς κλπ), την εγκυμοσύνη (άδειες, πρόσβαση σε δωρεάν και ασφαλή άμβλωση, δημόσιος και δωρεάν προγεννητικός έλεγχος κλπ), την διαφυγή από περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας (έλλειψη κρατικών δομών για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά, εργασιακή αβεβαιότητα και οικονομική εξάρτηση από το οικογενειακό εισόδημα ή/και το εισόδημα του συζύγου κ.ά.).

Οι γυναίκες του λαού και της εργατικής τάξης είναι αυτές που πρέπει να μετατρέψουν την 8η Μάρτη σε ημέρα πάλης και αγώνα ενάντια στο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ενάντια στην γυναικεία ανισοτιμία και την πατριαρχία ως ιδεολογικό μηχανισμό της αστικής τάξης.

Το ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα πρέπει να βγει ξανά στο προσκήνιο, να συγκροτήσει τους όρους για τη ισότιμη και πλατιά συμμετοχή των φτωχών εργαζόμενων γυναικών, των γυναικών του λαού σε όλα με μέτωπα πάλης του ταξικού-λαϊκού κινήματος, ενάντια στο σύστημα που γεννά και θρέφει την ανισοτιμία των γυναικών, που αναπαράγει την πατριαρχία σαν κυρίαρχη αστική ιδεολογία, που κουρελιάζει την δυνατότητα επιβίωσης της εργατικής τάξης και του λαού.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, καλούμε αγωνίστριες/ες, συντρόφισσες/ους, την εργατική τάξη, το λαό και τη νεολαία να συναντηθούν μαζί μας, να συμμετέχουν στο μπλόκ μας την Τρίτη 8 Μάρτη, με σημείο συγκέντρωσης την πλ. Κοραή στις 6μμ, για να διαδηλώσουμε οργανωμένα και δυναμικά βάζοντας ανοιχτά το γυναικείο ζήτημα από ταξική σκοπιά. Είναι καθήκον των γυναικών της εργατικής τάξης και του λαού να μετατρέψουν την 8η Μάρτη ξανά σε ημέρα πάλης και αγώνα ενάντια στο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ενάντια στην γυναικεία ανισοτιμία και την πατριαρχία που ως ιδεολογικός μηχανισμός της αστικής τάξης προσπαθεί να διαχωρίσει την εργατική τάξη βάσει του φύλου και να καθυποτάξει τις γυναίκες που είναι το μισό του ουρανού.

Να διαδηλώσουμε από κοινού κρατώντας πάντα στο νου μας ότι οι γυναίκες του λαού, ιστορικά, σμίλεψαν την λευτεριά και την ισοτιμία τους οργανωμένες και αυτοτελώς σε γυναικείες οργανώσεις-επιτροπές που όμως βρίσκονταν πάντα και απαραίτητα συνδεδεμένες με την συνολική πάλη απέναντι στο σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης που γεννά τη γυναικεία ανισοτιμία.

Κάλεσμα: Τρίτη 8 Μάρτη - συγκέντρωση 6μμ στην πλ. Κοραή (μετρό Πανεπιστήμιο)

ΚΑΤΩ Η ΔΙΠΛΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ

Η ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΣΜΙΛΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ-ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ

Πρωτοβουλία Γυναικών για μια Ταξική 8η Μάρτη

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Μαρτίου 22h

---

Η 8η Μάρτη αποκαλείται μια επέτειος, μια γιορτή.

Μια γιορτή των επιτευγμάτων των κινημάτων για την ισότητα των φύλων, τα αναπαραγωγικά μας δικαιώματα και την καταπολέμηση της κακοποίησης και της βίας κατά των γυναικών.

Τι από όλα αυτά θα μπορούσε να γιορτάσει κάποια, όμως, μόλις λίγες ημέρες έπειτα από ακόμη μία γυναικοκτονία, από τις συνεχείς παρενοχλήσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό χώρο, από τις αλλεπάλληλες επιθέσεις εκκλησίας - κράτους - κεφαλαίου στα σώματα και στα κεκτημένα α δικαιώματά μας;

Η 8η Μάρτη δε θα μπορούσε ποτέ να είναι μια γιορτή.

Η 8η Μάρτη μπορεί μόνο να είναι μία μέρα υπενθύμισης για τις υπόλοιπες 364 ημέρες κάθε χρόνου που η πατριαρχία και ο καπιταλισμός συνεχίζουν να μας δυναστεύουν.

Μια μέρα υπενθύμισης για κάθε επόμενη που οφείλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε μέχρι την ολική κατάρρευσή τους.

Θα μπορούσε να τα αλλάξει όλα μία μέρα; Όχι, αλλά μπορεί να τα αλλάξει ο συνολικός αγώνας των ατόμων που θα ενωθούν για αυτόν τον σκοπό.

Διότι όπως έθεσε και η Silvia Federici:

...το πιο σημαντικό πράγμα είναι πάντα η διαδικασία, όχι η ημερομηνία, αλλά η διαδικασία της οικοδόμησης. Η 8η Μαρτίου είναι η εκδήλωση αυτή που έχει προηγηθεί, είναι μια πολύ σημαντική συμβολική στιγμή, αλλά το πιο σημαντικό είναι αυτό που έχει χτιστεί στη διαδικασία της επαφής με τις γυναίκες που, αν και συχνά έχουν κοινά συμφέροντα, δεν συναντώνται - η διαδικασία δημιουργίας νέων χώρων.

Είναι επίσης μια στιγμή για να εμβαθύνουμε σε αυτό που θέλουμε. Στη συνέχεια, αφενός για να δημιουργήσουμε στην πράξη νέες μορφές οργάνωσης, νέους χώρους - επειδή ο χώρος είναι θεμελιώδης - όπου να μπορούμε να συναντηθούμε. Αφετέρου, για να δημιουργήσουμε το πρόγραμμα, αυτό που θέλουμε, γιατί έχουμε ακόμα πολλά πράγματα να ξεκαθαρίσουμε…

Καλούμε στη συμμετοχή όλων στις πορείες της 8η Μάρτη, για τη δημιουργία αυτών των χώρων, για τη δημιουργία αυτής της συμπόρευσης, για τη συνέχεια αυτών των απαιτήσεων κάθε επόμενη ημέρα.

Πλατεία Κλαυθμώνος - 13:00 και 18:00

Φεμινιστικός Τομέας Ρουβίκωνα

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1617406/

---

Η 8Η ΜΑΡΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (+eng)

"Η 8Η ΜΑΡΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΟΡΤΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"

Μας λένε ότι η "Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα" αφορά τη συνεισφορά του άνδρα στον ανθρώπινο πολιτισμό. Η "Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας" θεωρείται ημέρα γιορτής, ενώ είναι ημέρα μνήμης και συνέχισης των αγώνων του κινήματος των γυναικών, για έναν άλλο κόσμο χωρίς αιχμάλωτα και καταπιεσμένα. Μία υπόδειξη ότι οι άνδρες πρέπει να χαίρονται την ύπαρξή τους ενώ οι γυναίκες να μάχονται για μια σπιθαμή ζωής και μάλιστα να γιορτάζουν αυτή τη γενετήσια διεκδίκησή τους στις 8 του Μάρτη. Ίσως για να μη ξεχάσουν ποτέ ότι η δική τους ζωή είναι καταδικασμένη σε μια συνεχόμενη πάλη. Πρόκειται για ακόμα μία προσπάθεια θεσμοποίησης του αγώνα ενάντια στην πατριαρχία με στόχο να αφομοιωθεί και να προβληθεί ως κάτι που έχει κλείσει και αρκεί να το γιορτάζουμε μία φορά τον χρόνο.

Ως Σπίτι των Γυναικών, στεκόμαστε απέναντι σε κάθε τέτοιου τύπου "γιορτή". Αναγνωρίζουμε όμως την ιστορικότητα της ημέρας, τα πολυάριθμα λάβαρα του φεμινιστικού κινήματος, από το δικαίωμα ψήφου μέχρι τον αγώνα για νόμιμες, ασφαλείς και ελεύθερες αμβλώσεις, που σήμαιναν και συνεχίζουν να σημαίνουν πολλά για ένα μεγάλο μέρος γυναικών, παρόλο που η ικανοποίηση για κάποιες από αυτές τις (νομικές) νίκες εκπορεύεται μέσα από την κοινωνική εξοικείωση με τους θεσμούς και όχι από την απόδοση ουσιαστικής δικαιοσύνης.

Σε αυτό το κείμενο θέλουμε να εστιάσουμε και να αναλύσουμε το κεντρικό μας σύνθημα :

ΟΣΟ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

Η 8 του Μάρτη αποτελεί για εμάς τρανό παράδειγμα ότι ο φεμινισμός μας οφείλει να ξεφύγει από το θεσμικό, λευκό, και δυαδικό "φεμινισμό" που εν τέλει καταλήγει να μην είναι φεμινισμός αλλά μία νίκη για την πατριαρχία. Απορρίπτουμε την καπιταλιστική και θεσμική αφομοίωση του φεμινισμού που επιβάλλει η δυτικοποίηση των κοινωνιών μας και συντασσόμαστε με όσα παλεύουν για μια αταξική, αντιεξουσιαστική, αλληλέγγυα και συμπεριληπτική κοινωνία με αφετηρία την κατάρριψη της πατριαρχίας.

Εν έτει 2022, τόσο ο Covid όσο και το #metoo, έχουν αναδείξει τις πραγματικές επιπτώσεις της πατριαρχίας όχι μόνο στην ψυχική μας υγεία και την κοινωνική μας υπόσταση, αλλά ακόμα και στην ίδια μας την ύπαρξη. Η αύξηση των γυναικοκτονιών, των σεξουαλικών κακοποιήσεων, της ενδοοικογενειακής βίας στο πλαίσιο του εγκλεισμού, της μιντιακής εκμετάλλευσης και του cyber-bullying, έχουν φέρει τις θηλυκότητες και τα κουήρ υποκείμενα στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αλλά και στην πρώτη γραμμή του αγώνα.

Επιπλέον, γίνεται ακόμα πιο εμφανής η κοινωνική ομάδα του "Δεν είναι όλοι ίδιοι" που με την υποκρισία - κυρίως προς τον εαυτό τους - και το φλερτ τους με την γκρίζα ζώνη, διεγείρουν συζητήσεις με τη ψευδαίσθηση ότι η πατριαρχία είναι επιλογή και όχι μια βαθιά ριζωμένη θεώρηση για τον κόσμο. Στο "Δεν είναι όλοι ίδιοι", λοιπόν, απαντάμε ότι ενώ δεν είναι όλοι οι άντρες ίδιοι, ΟΛΕΣ οι θηλυκότητες έχουν παραβιαστεί από άντρες. Αυτό και ανθρωπολογικά μας δίνει "ενδιαφέροντα" ποσοστά για το ανθρώπινο είδος, όμως πρωτίστως μας υποδεικνύει το μακρύ αγώνα που πρέπει να δώσουμε ενάντια στην ευθιξία και την ατομικιστικότητα της σημερινής κοινωνίας.

Ακόμα, εντός του αναρχικού χώρου, ακόμα και σε φεμινιστικές συλλογικότητες, παρατηρούμε έντονα πως η πατριαρχία μπαίνει σε τρίτη μοίρα. Η πάλη με κράτος και καπιταλισμό έρχεται πρώτη καθώς υποστηρίζεται πως μόνο έτσι θα πάψει να υπάρχει πατριαρχία. Αρκετά οξύμωρο, όταν η ύπαρξη του κράτους δε θα ήταν εφικτή χωρίς την πατριαρχία, μία ανδρογραμμική θεώρηση του κόσμου βασισμένη στην αρχέγονη βία πάνω στα σώματα των γυναικών και της φύσης. Η θεώρηση μας είναι απλή: Οι κοινωνίες βρίσκονται αδιάκοπα υπό την επιρροή της πατριαρχίας, του κράτους, της θρησκείας, του ρατσισμού και του καπιταλισμού και εμείς φέρουμε αυτές τις επιρροές μέσα μας ως μέρος της κοινωνίας που μεγαλώσαμε. Οφείλουμε λοιπόν, να εμβαθύνουμε στην ιστορία - την ιστορία σε όλη της την πραγματικότητα και όχι έτσι όπως γράφτηκε αργότερα από άνδρες σε θέσεις εξουσίας, εξαιρώντας τα άλλα φύλα, μεμονωμένα και λανθασμένα, ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πώς φτάσαμε στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα και ποιες δυνατότητες προκύπτουν από αυτή τη συνειδητοποίηση. Αρκεί για τη Χειραφέτηση μας, μόνο η απουσία του καπιταλισμου;

Στη δική μας 8 του Μάρτη θέλουμε να φωνάξουμε και να μοιραστούμε όσα έχουμε μάθει από την κοινοτική φεμινίστρια Χουλιέτα Παρέδες γύρω από την αναγκαιότητα εδραίωσης/διεκδίκησης ενός κοινοτικού φεμινισμού: "Κοινοτικός φεμινισμός σημαίνει τη φύτευση των εαυτών μας με ρίζες που μας θα μας βοηθήσουν να θυμηθούμε πως να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε και να υφαίνουμε τα νήματα των ριζών που μας τρέφουν και να κόβουμε τα νήματα εκείνων των ριζών που μας σκοτώνουν και μας παραβιάζουν."

Η πατριαρχία δεν αποτελεί ζήτημα προσωπικής επιλογής και τρόπου ζωής των ανδρών. Είναι μία ανδρογραμμική θεώρηση του κόσμου, που αναπαράγεται μαζικά και συστημικά, δημιουργώντας έμφυλες σχέσεις εξουσίας. Η Αντριάνα Γκουζμάν, ακόμα μία κοινοτική φεμινίστρια από τη Βολιβία αναφέρει: "Η πατριαρχία δεν είναι ένα σύστημα, αλλά είναι "το" σύστημα. Δεν είναι προϊόν του καπιταλισμού, δεν αποτελεί συνέπεια της αποικιοκρατίας ή είδος ρατσισμού. Είναι το σύστημα που τρέφει όλες τις καταπιέσεις, διακρίσεις, και τη βία που βιώνει η ανθρωπότητα και η φύση, ιστορικά κατασκευασμένη πάνω στα σώματα των γυναικών." Βίντεο από συνέντευξει της Adriana Guzman https://www.youtube.com/watch?v=bJ7WnZXi_Lk

Η 8 του Μάρτη είναι για εμάς ημέρα πάλης για την αποπατριαρχικοποίηση με τα εαυτά μας και όλα τα πατριαρχικά κατάλοιπα του εσωτερικευμένου μισογυνισμού και της αντανακλαστικής υπεράσπισης του δυνάστη μας, με το πρόσωπο της πατριαρχίας, όπως το αναγνωρίζουμε στο κράτος και τον καπιταλισμό, με την εκφασισμένη κοινωνία, που σιωπά, με τους άντρες-εξουσιαστές, τα αφεντικά, τους θεσμούς και τους κρατικούς μηχανισμούς που μας επανατραυματίζουν και μας καταστέλλουν.

Ως Σπίτι των Γυναικών για την Ενδυνάμωση και τη Χειραφέτηση:

Προτείνουμε την επανανοηματοδότηση των κλασικών φεμινιστικών όρων όπως εκείνες του κοινωνικού φύλου και της πατριαρχίας.

Εντάσσουμε την αντιεξουσιαστική, αντισυστημική, αντισπισιστική και ταξική πάλη στους αγώνες μας.

Βάζουμε μπροστά την έννοια και τα εργαλεία της αυτοοργάνωσης, τόσο για τη στήριξη των επιζώντων, όσο και για τη δημιουργία αναχωμάτων και περιφρουρήσεων για την άμεση προστασία μας από τους παραβιαστές και κακοποιητές μας.

Δίνουμε έμφαση στην αυτομόρφωση, ώστε να αναγνωρίζουμε τα πατριαρχικά εργαλεία στο σπίτι, τη δουλειά, το δρόμο, την εκπαίδευση, την ιστορία, τις σχέσεις μας και τον εαυτό μας και να τα πολεμάμε σε πραγματικό χρόνο.

Προτάσσουμε την ανάγκη μας να είμαστε στο δρόμο, να ενημερώνουμε, να αποκτούμε ορατότητα στις γειτονιές μας, να ανοίγουμε συζητήσεις και να χτίζουμε σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης.

Δημιουργούμε συλλογικές διαδικασίες αντιμετώπισης των παραβιαστών, κακοποιητών, με βάση τις επιθυμίες της επιζώσας αδελφής μας, αλλά και ασφαλείς χώρους για όλα μας.

Η απελευθέρωση μας δεν παίρνει αστερίσκους ούτε αιτήματα διαλλακτικά απέναντι στο υπάρχον καθεστώς.

Αγωνιζόμαστε ενωμένα για την εξάλειψη κάθε εξουσίας.

O ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΊΑ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ, ΒΙΆΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΏΝΕΙ. ΣΤΗΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΛΑΟΥΣ ΞΕΡΙΖΏΝΕΙ ΚΙ ΕΞΟΝΤΏΝΕΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΩΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΩΝ ΕΠΙΚΥΡΙΑΡΧΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗ ΨΕΥTIKH ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ

ΣΤΟ ΔΡΌΜΟ, ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΆ, ΣΤΑ CAMPS ΚΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ/ΜΟΝΟ

ΜΕ ΤΑ ΣΕΞΕΡΓΑΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΝΤΑΒΑΤΖΗ

ΜΕ ΤΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΑ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΑ, ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΣΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

ΟΛΑ ΜΑΖΙ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ, ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΑΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

8η ΜΑΡΤΗ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΜΕ ΌΛΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΠΟΡΕΙΑ 18:00

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ, με είσοδο από Μασσαλίας: 17:00

κάλεσμα : Συνέλευση της Φεμινιστικής Συλλογικότητας από τα κάτω: "Το Σπίτι των Γυναικών για την Ενδυνάμωση & τη Χειραφέτηση"

Email spitexi.gynaikexon@gmailex.com

---

Eng

"8th of March IS NOT A CELEBRATION, IT IS OUR EVERYDAY RESISTANCE"

We are told that "World Men's Day" is about man's contribution to human civilization. "International Women's Day" is considered a day of celebration, when it is a day of remembrance and continuation of the struggles of the women's movement, for a world without prisoners and oppressed. It is a hint that men should rejoice in their existence while women shoud fight for a glimpse of life and even celebrate their claims on March 8th. Perhaps in order not to forget that their own lives are doomed to a constant struggle. Women's day is another attempt to institutionalize the struggle against patriarchy in order to make it assimilated and promoted as something not dangerous anymore.

As House of Women, we stand against any such "celebration". But we recognize the history of the day, the numerous vested claims of the feminist movement, from the right to vote to the struggle for legal, safe and free abortion, which meant and continue to mean a lot to many women, although satisfaction for some of them stems from the social acquaintance with the institutions and not from any substantial justice.

In this text we want to focus and analyze our central motto:

AS LONG AS THE PATRIARCHY IS A REGIME

THERE WILL BE STATE AND CAPITALISM

March 8 is a great example for us that our feminism must escape from the institutional, white, and binary "feminism" which in the end ends up not being feminism but a victory for patriarchy. We reject the capitalist and institutional assimilation of feminism imposed by the westernization of our societies and we stand with those who fight for a classless, anti-authoritarian, solidarity and inclusive society starting with the overthrow of patriarchy.

In the year 2022, both Covid and #metoo, have highlighted the real effects of patriarchy not only on our mental health and our social status, but even on our very existence. The rise of femicided, sexual abuse, domestic violence, media exploitation and cyber-bullying, have brought femininities and queer subjects to the forefront of the news, but also to the forefront of the struggle.

Moreover, the social group of "Not everyone is the same" becomes even more obvious, who by hypocrisy - especially towards themselves - and their flirtation with the gray zone, provoke discussions with the illusion that patriarchy is a choice and not a view of the world. In "Not everyone is the same", we answer that while not all men are the same, ALL femininities have been in some way violated by men.

Still, within the anarchist spaces, even in feminist collectives, we strongly observe that patriarchy takes a third place. On the contrary, the struggle with state and capitalism comes first as it is argued that only then will patriarchy cease to exist. Quite an oxymoron, when the existence of the state would not be possible without patriarchy, a cis-man view of the world based on the primal violence on the bodies of women and nature. Our view is simple: Societies are constantly under the influence of patriarchy, state, religion, racism and capitalism, and we carry these influences within us as part of the society we grew up in. So we have to delve into history - history in all its reality and not as it was later written by men in power, excluding the other sexes, individually and wrongly, so that we can understand how we got to where we are now and what possibilities arise from this awareness. Is it right to say that after the absence of state and capitalism it will be enough for our emancipation?

In our 8/3, we want to shout and share what we have learned from community feminist Julietta Paredes about the need to establish / claim a community feminism: "Community feminism means planting ourselves with roots that will help us remember how to continue to cultivate and weave the threads of the roots that feed us and cut the threads of those roots that kill us and violate us. "

Patriarchy is not a matter of personal choice and lifestyle of men. It is the cis-man view of the world, reproduced massively and systematically, creating relations of power. Adriana Guzman, another Bolivian community feminist, says: "Patriarchy is not a system, it is 'the' system. It is not a product of capitalism, it is not a consequence of colonialism or a kind of racism. It is the system that feeds all the oppression, discrimination, and violence experienced by humanity and nature, historically constructed on the bodies of women. " Video from an interview with Adriana Guzman https://www.youtube.com/watch?v=bJ7WnZXi_Lk

March 8 is for us a day of struggle for de-patriarchalisation with ourselves and all the patriarchal remnants of internalized misogyny and the reflexive defense of our tyrant, as we recognize it in the state and capitalism, in the face of a society that is silent, with the men in power, the bosses, the institutions and the state mechanisms that re-injure and oppress us.

As House of Women for Empowerment and Emancipation:

We propose reinterpreting classic feminist terms such as those of gender and patriarchy.

We include anti-authoritarian, anti-systemic, antispe struggle in our fights.

We put forward the concept and tools of self-organization, both to support the survivors and to create embankments for our immediate protection from our abusers.

We emphasize on self-education in order to recognize the patriarchal tools at home, work, the streets, education, history, our relationships and ourselves and to fight them in real time.

We propose our need to be on the road, to inform, to gain visibility in our neighborhoods, to open discussions and to build relationships of trust and solidarity.

We create collective procedures for dealing with violators, abusers, based on the wishes of our surviving sister, but also safe places for all of us.

We fight together to eliminate all power.

---

8 ΜΑΡΤΗ - ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ - MARCH 8TH - SEE YOU ON THE STREETS

από Ζιζάνια

---

Στις 8 Μαρτίου, την παγκόσμια ημέρα των Γυναικών, οι φεμινιστικός και αντιπατριαρχικός αγώνας αποτελεί κεντρικό κομμάτι των ζωών και πολιτικής μας ατζέντας. Απορρίπτουμε τον τρόπο που ιδρύματα, κυβερνήσεις, οικονομικές δυνάμεις και ο καπιταλισμός γενικότερα έχουν θεσμοθετήσει, εμπορευματοποιήσει και εργαλοιποιήσει την ημέρα. Αυτή η μέρα δεν είναι ένας εορτασμός, αλλά μια υπενθύμιση ότι ο αγώνας που συμβαίνει για όλες τις γυναίκες, θυληκότητες, τρανς και μη δυαδικά άτομα, και οποιοδήποτε που δε βρίσκεται στην επιτομή της πατριαρχικοκεντρικής ιεραρχίας, είναι καθημερινός. Η καταπίεσή μας βρίσκεται παντού: στις πιο προσωπικές μας στιγμές, τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, την οργάνωση του σπιτιού, της δουλειάς και χώρους ψυχαγωγίας μας, και, φυσικά, στο αντιεξουσιαστικό/αναρχικό κίνημα και τους χώρους των αγώνων μας. Δντιστεκόμαστε και μαχόμαστε διαρκώς εναντίον κάθε έκφρασης της πατριαρχικής και σεξιστικής βίας· αυτή η μέρα είναι η συνέχεια αυτού του αγώνα.

Καλούμε όλα όσα νιώθουμε την πατριαρχική και σεξιστική βία να μας διαπερνά να σταθούμε στις 8 Μάρτη και να οργανωθούμε για να προστατεύσουμε εμάς τα ίδια, τα σώματά μας και τα φίλα μας, να καταλάβουμε τους δρόμους και να τους γεμίσουμε με τον αντιεξουσιαστικό διαθεματικό από τα κάτω φεμινισμό μας για να διεκδικήσουμε το χώρο μας στο δημόσιο χώρο, και σήμερα και κάθε μέρα.

Στα Ζιζάνια, υπερασπιζόμαστε έναν αναρχικό, αντιθεσμικό, διατομικό, queer, αντιρατσιστικό, αντικαπιταλιστικό και αυτοοργανωμένο φεμινισμό.Αντιμαχόμαστετης μονοπώλησης του λόγου και του αγώνα μας από τον θεσμικό λευκό και καπιταλιστικό φεμινισμό, που δεν έχει κανένα ουσιώδες περιεχόμενο για τη δική μας και την κοινωνική χειραφέτηση, και αντιθέτως συνεργάζεται με τις καταπιεστικές δυνάμεις του κράτους και του συστήματος που όχι μόνο μας εκμεταλλεύεται, αντικειμενοποιεί, θυματοποιεί, τιμωρεί, χτυπά, βιάζει, και σκοτώνει. To έργο μας στην γειτονιά αποσκοπεί στην δημιουργία κοινοτήτων αγώνα, αντιθεσμικών εναλλακτικών που βασίζονται στην αλληλοϋποστήριξη και στην αλληλεγγύη.Προάγουμε τη σημασία της αυτομόρφωσης, της ανάπτυξης της αναγκαίας αυτογνωσίας, εργαλείων και στρατηγικών που μας επιτρέπουν να στεκόμαστε συλλογικά υπεύθυνα για εκείνες τις πατριαρχικές δομές και δυναμικές που (ανα)παράγονται και διαιωνίζονται, ακόμα και από τα εαυτά μας.Πιστεύουμε ότι μέσα από την αυτοάμυνα, την εκπαίδευση και την αλληλοϋποστήριξη, μπορούμε όχι μόνο να απαντήσουμε στην σεξιστική βία πάνω και γύρω μας, αλλά και να σχηματίσουμε την κοινωνία που θέλουμε.

Καλούμε όλες τις γυναίκες και queer άτομα να σκορπίσουν την αντιπατριαρχική τους οργή, και να καταλάβουν όσο χώρο θέλουν μεταμορφώνοντας τους δρόμους σε ασφαλείς για εμάς χώρους- να δημιουργήσουμε φεμινιστικές νησίδες ελεύθερες από την πατριαρχική βία. Στις 8 Μαρτίου υπενθυμίζουμε στους cis-άντρες συντρόφους να ανασκοπήσουντα προνόμιά τους και να δουλέψουν στον σεξισμό τους, να αναλάβουν ευθύνες και να υποστηρίξουν τα συντρόφια που θα καταλάβουν τους δρόμους.

Καλούμε σε απεργία και συμμετοχή στις ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ της 8ης Μαρτίου, στη 13.00 και τις 18.00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ. Συμμετέχουμε στο αναρχαφεμινιστικό και το κοινοτικό μπλοκ.

ΣΕΞΙΣΤΕΣ, Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

8 ΜΑΡΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ, ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΑΣ

κάλεσμα : Κατειλλημένο Κοινωνικό Κέντρο «Ζιζάνια»

---

[English]

On March 8th, the international Women's Day,the feminist and anti-patriarchal struggleis central to our lives and political agendas. We reject the way institutions, governments, economic powers, and capitalism in general have institutionalized, traded, and instrumentalized the day. This dayis not a celebration, but a reminder that thestruggle happening for all women, femmes,trans and non-binary people, and anyone not at the pinacle of patriarchy's gendered hierarchy is daily. Our oppression iseverywhere: from our most intimate moments, our interpersonal relationships, the organization of our homes, work and entertainmentspaces, and of course, the anti-authoritarian/anarchist movement and our spaces of struggle. We are constantly resisting and fighting back against every expression of patriarchal and sexist violence, and this day is a continuation of that struggle.

We call all people who feel traversed by patriarchal and sexist violence to stop on March 8thand strike to organize ourselves, to defend ourselves, our bodies and our friends, to occupy the streets and fill them with our anti-institutional intersectional grassroot feminism to claim our place in public space, today and every day of the year.

In Zizania, we defend an anarchist, anti-authoritarian, intersectional, queer, anti-racist, anti-capitalist, and self-organized feminism. We stand against the monopolization of our discourses and struggle from institutional white and capital-washed feminism which isdevoid of any meaningful contentfor our and societal emancipation, and instead works hand-in-hand with the oppressive powers of the state and system that not only exploits, objectifies, victimises, punishes, hits, rapes, but also kills us. Our work in the neighbourhood aims at the creation of communities of struggle, anti-authoritarian alternatives that are based on mutual support and solidarity. We defend the importance of self-education, the developing of the necessary self-awareness, toolsand strategies that allow us to be collectively accountable for those patriarchal structures and dynamics that are (re)produced and perpetuated, even by ourselves.We believe thatthrough self-defense, education and mutual support, we can not only answer sexist violence that takes place on ourselves and around us, but also give shape to the society we want to be part of.

We call all women and queer people to shake out their anti-patriarchal rage, take up as much space as they want and transform the streets into safer spaces -- to create feminist spaces free of patriarchal violence. On the 8th of March we remind our cis-malecomrades to review their privileges, work on their own sexism, assume accountabilityand support the comrades who will take the streets.

We call to strike and participate on the 8th of March DEMOS, happening at 13.00h and 18.00h, KLATHMONOS SQUARE. We participate in the anarchafeminist and the communitarian blocks.

SEXISTS, YOUR TIME IS UP

NO AGGRESSION WITHOUT RESPONSE

EVERY DAY IS MARCH 8TH, EVERY DAY WE RESIST.

κάλεσμα : Squatted Social Center Zizania