kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΣYΝΟΡΑ: Ρατσισμός , ε παναπροωθήσεις και η πόλη

19 Μαρτίου: Παγκόσμια μέρα ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Συγκέντρωση: Σάββατο 19 Μαρτίου 14:00 Πλατεία Βικτωρίας

[English below]

Στις 19 Μαρτίου 2022 συμπληρώνονται 6 χρόνια από την ψήφιση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Θεμελιώδες σε αυτή τη συμφωνία αποτελούσε το να δοθούν στην Τουρκία χρήματα και πρόσβαση σε ευρωπαϊκές βίζες με αντάλλαγμα το κλείσιμο των συνόρων της, την αποδοχή ταχείας απόρριψης αιτημάτων ασύλου, την κατασκευή στρατοπέδων συγκέντρωσης και την αύξηση των περιπολιών στα θαλάσσια σύνορα. Με τα χρόνια ο Σύριζα και η Νέα Δημοκρατία αγκάλιασαν αυτή τη συμφωνία για να οχυρώσουν τα σύνορά τους, να χτίσουν εξευτελιστικά «hotspot» στρατόπεδα στα νησιά και την ηπειρωτική χώρα και, πιο πρόσφατα, για να αυξήσουν τις βίαιες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και στον Έβρο. Το 2021 η Ελλάδα αναγνώρισε την Τουρκία ως ασφαλή τρίτη χώρα για τους υπηκόους της Συρίας, του Αφγανιστάν, του Πακιστάν, του Μπαγκλαντές και της Σομαλίας μέσω κοινής υπουργικής απόφασης (αρ. 42799/2021). Όλα αυτά τα μέτρα έχουν καταδικαστεί από ΜΚΟ, την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όλοι αυτοί οι υπαίτιοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ταυτόχρονα τις βίαιες πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας μέσω της συμμετοχής τους , είτε για οικονομικό είτε για πολιτικό κέρδος. Η ΕΕ περιγράφει την Ελλάδα ως την «ασπίδα» της κατά της μετανάστευσης, αναπαράγοντας μία αφήγηση ποινικοποίσης και ελέγχου για να κανονικοποιήσει έτσι το μαζικό εγκλεισμό, τον έλεγχο, τη φτώχεια και το θάνατο.

Τα ρατσιστικά σύνορα δεν περιορίζονται στα σύνορα των εθνών αλλά εξαπλώνονται στο εύρος του κοινωνικού ιστού ενός έθνους και ενός κράτους. Ο ρατσισμός (και η «φυλή») είναι ένας σκόπιμος διαχωρισμός για τη δημιουργία ιεραρχιών στους ανθρώπους και για να υποδηλώσει την αξία τους για το κράτος και τον καπιταλισμό. Στη Βικτώρια τέτοιοι διαχωρισμοί ή σύνορα υπάρχουν σε κάθε υφή της γειτονιάς, είτε πρόκειται για εξακριβώσεις στοιχείων από μπάτσους, είτε για τη συμπεριφορά υπαλλήλων σε δημόσιες υπηρεσίες, την αγορά εργασίας, τη πρόσβαση στη στέγαση ή τον αποκλεισμό από την υγειονομική περίθαλψη. Γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι η εστίαση της Νέας Δημοκρατίας στα εξωτερικά σύνορα και τις επαναπροωθήσεις, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης-φυλακές υψίστης ασφαλείας εκτός αστικών περιοχών, μια σκόπιμα ανίκανη υπηρεσία ασύλου που επικεντρώνεται στην παρακράτηση ταυτοτήτων και η υποστήριξη μιας βαριάς εργασίας εκμετάλλευσης εκτός των αστικών κέντρων, είναι συντονισμένες ενέργειες για να «καθαρίσει» η Αθήνα αλλά και για τον περαιτέρω εγκλεισμό ανθρώπων που βρίσκονται εν κινήσει.

"Θυμάμαι αυτό το πρωί πρίν από κάποιο καιρό, πήγαινα στη δουλειά και χάθηκα. Με σταμάτησε η αστυνομία και μου έκαναν έλεγχο ενώ προσπαθούσα να βρω τον δρόμο μου. Μου ζήτησαν ταυτότητα και τους την έδωσα. Όταν τους έδειξα φωτογραφίες των χαρτιών μου στο κινητό μου, μου το άρπαξαν και άρχισαν να κοιτάνε τις φωτογραφίες μου. Όταν βρήκαν φωτογραφίες από πορείες και αναρχικά πανό με πέταξαν κατευθείαν μέσα στο περιπολικό χωρίς εξηγήσεις. Στο τμήμα με ρωτούσαν διαρκώς για την ταυτότητά μου, παρόλο που τους την είχα δώσει και όταν τους το είπα με είπαν ψευτή, μαλάκα και άλλες βρισιές. Μου πήραν όλα τα πράγματα, το κινητό μου, τα εργαλεία της δουλειάς μου και με έβαλαν σε ένα κελί.Μετά από κάποιες μέρες, μια νύχτα με έβαλαν σε ένα όχημα και με πήγαν στο αστυνομικό τμήμα της Καβάλας, στη βόρεια Ελλάδα, κοντά στα σύνορα του Έβρου. Ζήτησα δικηγόρο αλλά κανείς δε με βοήθησε. Η κατάσταση είχε ως εξής: άνθρωποι μπαίνουν στα σύνορα της Ελλάδας και τους πιάνει η αστυνομία. Τους επιτίθενται, τους χτυπάνε και τους κλείνουν σε κελιά. Η κατάσταση σε αυτά τα κελιά είναι πολύ ανθυιγεινή και το φαγητό πολύ λίγο. Τη νύχτα που το κελί γέμισε με μεταναστά, ειδικοί αστυνόμοι με φουλ φείς και αλεξίσφαιρα μας έβαλαν με τη βία σε μια βάρκα και μας επαναπροώθησαν από το ποτάμι του Έβρου πίσω στην Τουρκία.Πώς αυτοί οι άνθρωποι επιστρέφουν στην Ελλάδα, αφού τους έχουν κλέψει, τους έχουν φυλακίσει, βασανίσει και αναγκάσει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους; Έρχονται πίσω με τα πόδια, περπατώντας και περπαντώς, περνώντας ξανά τα σύνορα. Για μένα αυτός ο δρόμος κράτησε επτά μέρες. Τα έχεσα τα σύνορά τους.''

''Κάθε μέρα η αστυνομία σταματά άτομα στο δρόμο με βάση το χρώμα του δέρματός τους. Οι ρατσιστικές πρακτικές τους περιλαμβάνουν το να σταματούν και να ελέγχουν αυτά τα άτομα ως ύποπτα για διακίνηση ναρκωτικών. Γιατί τοποθετούν κατευθείαν ένα μαυρό άτομο ως ύποπτο για διακίνηση; Γιατί ρατσισμός. Ελέγχουν άτομα στο δρόμο ανάλογα με το εάν μοιάζουν με μεταναστά ή όχι. Στην Ελλάδα, μια χώρα μέλος της ΕΕ, οι αρχές δρουν ρατσιστικά σε εμάς κάθε στιγμή της ζώης μας. Πρέπει να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση.''

Κεντρικό ζήτημα στην αποδυνάμωση και το διαχωρισμό ατόμων, όπως έχει δείξει η ιστορία, είναι η έμφαση σε έγγραφα ταυτοποίησης. Για όσες βιώνουν το συστημικό ρατσισμό ταυτότητες, ΑΦΜ και ΑΜΚΑ έχουν περισσότερη αξία από το άτομο που τα κατέχει, ακόμα και αν οι κάτοχοί τους αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, αστεγίας το χειμώνα, αστυνομικούς ελέγχους ή αντίστοιχη υποστήριξη κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Χρόνια τώρα το κράτος παρακρατά ταυτότητες και διαβατήρια ή καθυστερεί ανανεώσεις εγγράφων ανθρώπων εν κινήσει με την πρόθεση να τους αποκλείσει από τη στέγαση, υγεία, εκπαίδευση και εργασία βασιζόμενο στον εφιάλτη της ελληνικής γραφειοκρατίας, η οποία αποτελεί και το απλότερο σύνορο για τον αποκλεισμό ατόμων από την πρόσβαση σε βασικές ανάγκες. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού το 2020 όταν 1000 άτομα κοιμόντουσαν στην πλατεία Βικτώριας, ήταν απλά η έλλειψη ΑΦΜ λόγω της ανικανότητας της υπηρεσίας ασύλου αυτή που απέτρεπε πολλές από το να νοικιάσουν, εξαναγκάζοντας τες να διαλέξουν ανάμεσα στο να κοιμηθούν στη πλατεία ή τον εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όμως, όπως πράττουν πάντα εκείνοι που στιγματίζονται από το συστημικό ρατσισμό, εκείνο το καλοκαίρι οι άνθρωποι αντιστάθηκαν στο να μείνουν αόρατοι και να αποσιωπηθούν από το κράτος. Αντιμέτωπες με την αστυνομική βία, τον πειθαναγκασμό των ΜΚΟ και τους ρατσιστές γείτονες, αρνήθηκαν να κρυφτούν παραμένοντας στους δρόμους και απαιτώντας πρόσβαση σε όσα χρειάζονταν. Και καθώς χρειάζεται πολύ περισσότερη δράση ένα βασικό θεμέλιο της αντιπαράθεσής μας πρέπει να έρχεται με την αναγνώριση αυτου του καθημερινού αγώνα.

Σα να μην έφτανε αυτό, το 2022 το ελληνικό κράτος ξεκινά μια τεράστια επιχείρηση-«σκούπα» στοχεύοντας ήδη σε τρεις κεντρικές περιοχές της Αθήνας όπου συχνάζουν πολλά μη λευκά άτομα από διάφορες χώρες. Στις 16 Μαρτίου 2022 η πλατεία Βικτωρίας γέμισε με μπάτσους που ελέγχαν τα χαρτιά κάθε μη λευκού ατόμου, θέτοντας άμεσα υπό κράτηση σε κλούβες όσα είχαν «ελλειπή», «λάθος» ή και καθόλου χαρτιά. Την προήγουμενη μέρα το ίδιο είχε γίνει και στην πλατεία Ομόνοιας με 125 άτομα να καταλήγουν στο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας, με το κράτος να υπονοεί πως τέτοιες επιχειρήσεις θα συνεχίσουν.

Ληγμένες ταυτότητες, μια αδιαφανής διαδικασία ασύλου και μια αργή γραφειοκρατία είναι επιπλέον εμπόδια σε μια ήδη περιορισμένη και εκ των προτέρων προκαθορισμένη (καθαριότητα, χειρονακτική εργασία και δουλειά σε εργοστάσιο) αγορά εργασίας. Οι συνθήκες ανεργίας και εκμετάλλευσης εργασίας στην ελλάδα είναι ενδημικές και η μεταναστευτική εργασία, τόσο εδώ όσο και παντού, εκπροσωπεί τους πιο εκμεταλλευμένους. Η γεωργία είναι τομέας που χρόνια τώρα εκμεταλλεύεται τον (μετανάστη) εργάτη αφαιρώντας αποδοχές έναντι της παροχής υποβαθμισμένων συνθηκών επιβίωσης ή καταστέλλοντας διαφωνίες επειδή οι εργάτ(ρι)ες έχουν επισφαλή χαρτιά. Το 2022 η ελλάδα υπέγραψε μια συμφωνία με τις κυβερνήσεις του Πακιστάν καιι του Μπανγκλαντές που στηρίζει τη μεταναστευτική εργασία στη γεωργική βιομηχανία. Η «νόμιμη» μετανάστευση, που ρίχνει μισθούς και προάγει την υπακοή στα αφεντικά και δικαιολογείται από την παγκόσμια ανισότητα και το συστημικό ρατσισμό, βάζει πλάτες για την πιο διαδεδομένη «παράνομη» απασχόληση καθώς οι πρακτικές εκμετάλλευσης είναι οι ίδιες.

Η χαμηλά αμοιβόμενη γεωργική εργασία στην επαρχία υποστηρίζει έναν ακόμα στόχο του κράτους: να απωθήσει εκείνα που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για εργασία, και πιο συχνά μη λευκά άτομα, από τις πόλεις. Αυτό αποτελεί μια ακόμα μέθοδος ελέγχου και φυλάκισης, κατά την οποία απαιτείται η υποταγή με αντάλλαγμα τη στέγαση. Μέσα στις αστικές περιοχές, οι αποδεκτές θέσεις εργασίας για μετανάστ(ρι)ες, αποτελούν δουλειές στην καθαριότητα και στο τομέα της ανακύκλωσης, ενώ τα εργοστάσια και η εργασία στο delivery πληρώνουν συνήθως λιγότερο από 20 ευρώ για 10 με 12 ώρες εργασία την ημέρα, καθιστώντας έτσι αδύνατη την πληρωμή ενοικίου, λογαριασμών και φαγητού. Υπερπλήρης στέγαση, καθημερινός ρατσισμός από αφεντικά και συναδέλφους και στοχοποίηση από μπάτσους, γίνονται απαραίτητες προϋποθέσεις για πρόσβαση στην υγεία, την εκπαίδευση και την υπηρεσία ασύλου στην Αθήνα. Καθώς η ατελείωτη γραφειοκρατία και η παρακράτηση εγγράφων σπρώχνει τους ανθρώπους σε πιο επισφαλείς δουλειές, το κράτος δημιουργεί τη δική του ρατσιστική αφήγηση, δικαιολογεί τη βία του και εργαλειοποιεί τους «μετανάστες» στο πόλεμο του εναντίον της εργατικής τάξης, οχυρώνοντας έτσι και την εθνικιστική ρητορική του.

Η πρόσβαση στη στέγαση είναι ένα σταθερό μέτωπο βίας και διαχωρισμού. Το κέρδος από τη στέγαση είναι θεμελιώδες για τον έλεγχο της κοινωνίας. Λόγω της κεντρικής τοποθεσίας της η Βικτώρια αντιμετωπίζει εκ νέου μια τεράστια απειλή ''ανάπτυξης'' και εξευγενισμού. Τα σπίτια έχουν μείνει άδεια και οι καταλήψεις εκκενώνονται, σε μία προσπάθεια να εμποδίσουν όσες από εμάς ζούμε εδώ από το να οργανωθούμε και να αντεπιτεθούμε. Στη Βικτώρια, όσοι κατάφεραν να πέρασουν τα σύνορα και τη κολάση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, αντιμετωπίζουν περαιτέρω εμπόδια στη στέγαση είτε στο πρόσωπο ρατσιστών ιδιοκτητών, είτε από τις ΜΚΟ. Το πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ που παρέχει διαμερίσματα που διαχειρίζονται ΜΚΟ έχει μειωθεί δραστικά από τότε που η κυβέρνηση ανέλαβε τον έλεγχο από την Ύπατη Αρμοστεία το 2019. Καθώς ορισμένες ΜΚΟ αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τη νέα δομή, η οποία ειρωνικά οδήγησε σε μαζικές εξώσεις, άλλοι έτρεξαν να καλύψουν το κενό. Κάτω απο τον έλεγχο των νέων δομών που δημιούργησε η ΝΔ, το κέρδος μιας ΜΚΟ βασίζεται στην έξωση όσων εκδίδονται αποφάσεις για τις αιτήσεις ασύλου, δίνοντας έτσι κίνητρο για βίαιες επιχειρήσεις με τη συνεργασία των μπάτσων, κάτι που η ΜΚΟ ΝΟΣΤΟΣ έχει πραγματοποιήσει πάμπολλες φορές. Αυτή η επισφάλεια της στέγασης και η πίεση που ασκείται, σημαίνει συνεχές άγχος στις ζωές των ανθρώπων και έχει αναγκάσει πολλές να εγκαταλείψουν την πόλη για να εγκατασταθούν ανεπίσημε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το γεγονός οτι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης παρουσιάζονται ως λύση για στέγαση αποτελεί παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η ελλάδα, με τη συνενοχή της ΕΕ, και την εφαρμογή των προτοκόλων των διεθνών ΜΚΟ κανονικοποιεί τη φυλάκιση ατόμων που βρίσκονται εν κινήσει και αναπαράγει τη βία από τα σύνορα εως τις πόλεις στο όνομα της «ασφάλειας» και του ελέγχου.

Η κρατική διαχείριση του Covid-19, ήταν μια τέλεια δικαιολογία για την εφαρμογή αυστηρότερων, πιο βάναυσων ταξικών πολιτικών για τον περαιτέρω διαχωρισμό των ανθρώπων, από τις επιθέσεις σε διαδηλώσεις, την εκκένωση καταληψιακών εδάφων αγώνα και τον παραπάνω αποκλεισμό των ανθρώπων με βάση το χρώμα του δέρματός τους. Το συχνά μη λειτουργικό προσωρινό ΑΜΚΑ παρείχε μια ψευδαίσθηση υποστήριξης και ίσης πρόσβασης, ενώ η εφαρμογή σκληρών «lockdown» και η σταδιακή θεσμική εγκατάλειψη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, απέδειξε το πραγματικό ρατσιστικό πρόσωπο του κράτους. Η οικοδόμηση τσιμεντένιων τοίχων γύρω από τη Μαλακάσα και τη Ριτσώνα, η εφαρμογή πυλών εισόδου και εξόδου υψηλής ασφάλειας και η πρόσληψη περισσότερων φυλάκων απ' ότι γιατρών, δικηγόρων και κοινωνικών λειτουργών, είναι ακόμα ένα παραδείγματα του οπορτουνισμού του κράτους κατά τη διάρκεια των lockdown εξαιτίας του COVID, για τον διαχωρισμό του πληθυσμού αιτούντων ασύλου σε ελεγχόμενες φυλακές. Στις πόλεις, σε πλατείες γεμάτες κόσμο στόχος των μπάτσων ήταν οι μη λευκοί ήταν οι μη λευκοί για την καταβολή προστίμου.

Η γειτονιά της Βικτώριας, αντικατοπτρίζει τα σύνορα του Έβρου και του Αιγαίου: Αν οι άνθρωποι δεν υποταχθούν, θα αντιμετωπίσουν τη βάναυση καταστολή. Αλλά, οι άνθρωποι αντιστέκονται, εδώ στη Βικτώρια καθημερινά. Αντιστέκονται στη ρατσιστική μεταχείριση στις δημόσιες υπηρεσίες, στις επικείμενες εξώσεις τους από σπίτια των ΜΚΟ και στην εκτεταμένη βαρβαρότητα και τις διακρίσεις των μπάτσων. Η εικόνα μιας γυναίκας να αυτοπυρπολείται στο Καρα-Τεπέ μετά την ακύρωση της μετεγκατάστασής της στη Γερμανία, το 2021, είναι μόνο μία από τις πολλές περιπτώσεις, όπου το ελληνικό κράτος είναι ο δολοφονικός υπαίτιος ενός καλά ενορχηστρωμένου εγκλήματος, που ονομάζεται ''μεταναστευτική πολιτική''. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αποτελεί περαιτέρω απόδειξη ότι ενώ όσοι αγωνίζονται στη Βικτώρια για το δικαίωμά τους να ζήσουν ενάντια στον θεσμοθετημένο ρατσισμό, η ΕΕ ανοίγει την αγκαλιά της στους λευκούς Ουκρανούς πρόσφυγες, ενώ τα σύνορα της Πολωνίας κλείνουν για τους υπόλοιπους που είναι επίσης παγιδευμένοι στην Ουκρανία...

Στεκόμαστε στο πλευρό τους και παρόλο που όλοι αντιμετωπίζουμε την καταπίεση και την καταστολή, αναγνωρίζουμε τα προνόμιά μας και χρησιμοποιούμε τη διαπίστωση αυτή, όχι για να εμβαθύνουμε τον τεχνητό διαχωρισμό που έχει δημιουργηθεί από το κράτος, αλλά για να κατανοήσουμε ότι πρέπει να αναχαιτίσουμε το κύμα εσωτερικευμένου ρατσισμού και σεξισμού, τόσο στη καθημερινή μας ύπαρξη, όσο και μέσα από τα πεδία του αγώνα μας.

ΚΑΤΕΙΛΗΜΜEΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΖΙΖΑΝΙΑ

ΑΠΟ ΤΗ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΚΑΝΕΝΑ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

ΣΤΟ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ ΣΤΟ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟ

//////////

[ENG]

BORDERS: RACISM, PUSHBACKS, PRISONS & THE CITY

19th March: International Day of Action Against detention Centres

Gathering: Saturday 19th March 2pm Plateia Viktori

The 19th of March 2022 marks 6 years since the passing of the EU-Turkey deal. Fundamental to this agreement was to give money and EU visa access to Turkey in exchange for closing its borders, accepting fast-tracked rejected asylum claims, building camps and increasing sea border patrols. Over the years Syriza and New Democracy have embraced this deal to fortify its own borders, build degrading, "hotspot" camps on the islands and mainland and more recently to increase violent pushbacks in the Aegean and on the Evros river. In 2021 Greece recognised Turkey as a safe third country for nationals of Syria, Afghanistan, Pakistan, Bangladesh and Somalia through a Joint Ministerial Decision (No 42799/2021). All of these measures have been condemned by NGOs, UNHCR and the European Parliament. However, all of these actors simultaneously endorse New Democracy's violent, prison centred policies through their participation for financial or political profit. The EU describes Greece as it's "shield" against migration, reiterating a narrative of criminalisation and control to legitimise mass incarceration, control, poverty and death.

Racist borders are not limited to the frontiers of nations but exist in the fabric of a nation and state. Racism (and "race") is itself an intentional division to create hierarchies of people and their worth to the state and capitalism. In Viktoria such divisions or borders are present in every part of the neighbourhood, whether it is targeted ID checks by cops, the behaviour of staff inside bureaucratic offices, the labour market, access to housing or the exclusion from healthcare. It has become increasingly clear that New Democracy's focus on external borders and pushbacks, high security prison-camps outside of urban areas, an intentionally inept asylum service centred around withholding ID documents and support for exploited out of city employment are coordinated actions to whiten Athens and incarcerate people on the move.

"I remember that morning sometime ago, I was going to work and I got lost. The police stopped me and checked me while I was trying to find my way. They asked me for my ID which I gave them. When I showed them photos of my documents on my smartphone they took it from me and started going through my pictures. When they found photos of demos and anarchist banners they immediately threw me into the police car and took me to the police station without any explanation. At the station they kept asking me for my ID even though I had already given it to them, when I told them that they already had it they called me a liar, malaka and other insults. They took all of my belongings, my smart phone, my work tools and they put in a cell. After some days there one night they put in a car and transferred me to the police station of Kavala, in northern Greece near the Evros border. I asked for a lawyer and no one helped me. The situation there was like this: people entering the border to Greece are then caught by the police. They are beaten, assaulted and then caged in prison cells. The condition in these cells was very unhealthy and the food was too little. The night when the cell became full of migrants special commando police in full faces and full body armour forced us onto a boat and pushed it onto the Evros river, the border, and back to Turkey. How these people return to Greece, after being stolen, caged, tortured and forced to abandon their homes? They come back on foot, by walking and walking, passing again the borders. For me this passage took seven days. I fucked the border."

"Everyday people who are distinguished by the color of their skin are stopped by the police. Their racist practice is to stop and check these people as suspects for drug dealing. Why if a black person appears the first thing they do is to put him in the position of a drug suspect? Because of racism. They control people in the street according to whether they look like migrants or not. In Greece, a country which is part of the EU, the authorities act racist to us in every moment of our lives. We have to change this situation."

Central to disempowerment and segregation, as shown in history, is the emphasis on identity documents. For those experiencing systemic racism IDs, AFM or AMKA have more worth than the person holding them, whether they face health issues, homelessness in winter, police checks or equal support during a pandemic. For years now the state has withheld IDs and passports or delayed renewing documentation with the intention of excluding people from housing, health, education and employment relying on the nightmare of greek bureaucracy to be the simplest border to deny access to basic needs. During the summer of 2020 when 1000 people slept on Plateia Viktoria it was a simple lack of AFMs because of the asylum services incompetence that prevented many from renting, forcing them to chose between sleeping outside and imprisonment in a camp. However, that summer, as those targeted by systemic racism always do, people resisted becoming invisible and muted by the state. Facing police violence, NGO coercion to move to camps and racist neighbours they refused to be hidden, by staying on the streets and demanding access to everything they need. And while much more action is needed a basic foundation of our confrontation must come in the acknowledgement of this daily fight.

To make matters worse the greek state has launched a huge sweeping operation targeting already three central areas where a lot of non-white non-greek people hang out. On the 16. March 2022 Viktoria square was again swarming with cops checking the papers of every person of colour passing by, immediately detaining the ones with 'lacking', 'wrong' or no papers in riot buses. The same thing happened the previous day in Omonia square where about 125 people ended up in the hellhole of Amygaleza and the state has implied that these operations will continue.

Expired IDs, an opaque asylum process and slow bureaucracy are further barriers to an already limited and categorised (cleaning, manual work and factories) job market. Unemployment and exploited labour conditions in Greece are endemic and migrant labour represents the most exploited. Agriculture has long been a sector that exploits the body of the worker and manipulates wages by deducting pay for the provision of sub-standard living conditions. In 2022 Greece signed a deal with the governments of Pakistan and Bangladesh to encourage migrant labour in the agriculture industry. 'Legal' migration which drives low wages and submission to the bosses, justified by global inequality and systemic racism, provides cover for the more widespread 'illegal' employment because the practices of exploitation are the same. Low paid agricultural work in isolated locations supports another of the state's aims: to push those most in need of work, and most often people of colour, out of the cities.This is another method of control and imprisonment in which submission is demanded in return for housing. Inside urban areas the accepted migrant jobs of cleaning, collecting of recyclable material, delivery and factories typically pay less than 20 euros for 10 or 12 hour days making the paying of rent, bills and food an impossibility. Overcrowded housing, daily racism from bosses and fellow workers and targeting by the police become necessary conditions to access health, education and the asylum service in Athens. As endless bureaucracy and the withholding of documents pushes people into more precarious work the state creates it's own racist narrative, justifies its violence and weaponises "migrants" in the war on the working classes and to benefit the nationalist rhetoric. Access to housing is a constant front of violence and division. Profit from housing is fundamental in control over society. With Viktoria's central location, it faces a massive threat of re-development and gentrification. This means that today homes are left empty and squats evicted to try and stop those of us who live here now from organising and fighting back. In Viktoria those that made it passed the frontiers of Greece and the hell holes of the camps, face further walls in housing in the form of racist landlords or by NGOs. The ESTIA program which provides apartments run by NGOs has been reduced drastically since the government took control from UNHCR in 2019. As some NGOs refused to cooperate with ESTIA 2, ironically leading to mass evictions, others rushed to fill the gap. Under the new funding structures of New Democracy an NGO's profit relies on the eviction of those receiving asylum decisions. This incentivises rapid, violent evictions and collaborating with police, something the NGO, Nostos has done on numerous occasions. Such temporality and pressure means a constant stress on people's lives and has forced many to move out of the city to overcrowded camps unofficially. The fact that prison-camps represent a housing option exemplifies how Greece, with the EU's complicity, and International NGOs implementation normalises incarceration for People on the Move and reproduces violence from its borders to it's cities in the name of "security", and control.

The state management of Covid- 19, has been a great excuse to implement stricter, more brutal class policies to segregate people even further, from attacking demonstrations, evicting squatted grounds of struggle and further excluding racialised people. The often non-functional provisional AMKA provided an illusion of support and equal access while the quarantining and abandonment of camps demonstrated the state's real racist face. The building of concrete walls around Malakasa and Ritsona, implementation of high security entrance and exit gates and employing more security guards than doctors, lawyers and social workers are further examples of the State's opportunism during COVID lockdowns to segregate the asylum seeking population into controlled prisons. Inside the cities in squares full of people it was the people of colour who became the main target of the cops to be fined

The neighbourhood of Victoria, reflects the borders of Evros and the Aegean: If people don't submit they will face repression brutally. But, people do resist, here in Victoria daily. They resist the racist treatment in public services, their imminent evictions from NGO houses and the extensive police brutality and discrimination. The image of a woman setting herself on fire in Kara-Tepe after the annulment of her re-location to Germany in 2021 is just one of the many cases, where the Greek state is the murderous perpetrator of a well orchestrated crime, called ''migration politics''. The war in Ukraine is further evidence that while those in Viktoria struggle for their right to live against institutionalised racism the EU open's its arms to white Ukrainian refugees while the borders of Poland close to people of colour also trapped inside Ukraine.

We stand with them and although we all face oppression and repression, we recognise our privileges and we use this, not as a way to deepen the artificial division that's been created by the state, but to understand that we have to intercept the wave of internalised racism and sexism in our every day existence and through our grounds of struggle.

ZIZANIA SQUATTED SOCIAL CENTRE

AT THE FENCES OF EVROS & AT THE BOTTOM OF THE AEGEAN THIS IS WHERE THEY BUILD THE SECURITY OF EVERY EUROPEAN. GREECE MUST DIE SO THAT WE CAN LIVE!

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/87068/