Τρίτη 8 Μαρτίου 2022 στις 18.00
Διαδήλωση 8η Μάρτη
8η ΜΑΡΤΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ & ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Σημαντική τομή για την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως ημέρα της γυναίκας, αποτελούν οι ριζοσπαστικοί και αιματηροί αγώνες που έδωσαν εργάτριες -κατά κύριο λόγο μετανάστριες- σε εργοστάσια και βιομηχανίες στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου αιώνα. Διεκδικώντας αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, ισότητα ως προς την αμοιβή τους, αλλά και αμφισβητώντας τους παραδοσιακούς ρόλους που τους επιβάλλονταν λόγω του φύλου τους, συγκρούστηκαν τόσο με τα αφεντικά όσο και με τις δυνάμεις καταστολής.
Παρόλες τις προσπάθειες της κυριαρχίας να αποχαρακτηρίσει την συγκεκριμένη μέρα, αποκόπτοντας την από τις ρίζες της και υποβαθμίζοντάς την σε «γιορτή της γυναίκας», η 8η Μάρτη ως μέρα αντίστασης και αγώνα είναι πιο επίκαιρη και αναγκαία από ποτέ. Οι αγώνες ενάντια στην πατριαρχία που δόθηκαν και δίνονται καθημερινά κρατούν ακόμα ανοιχτό τον δρόμο για την γυναικεία χειραφέτηση και τη συντριβή του κόσμου της εξουσίας, δημιουργώντας αναχώματα στην ολοένα και εντονότερη επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, φωνάζοντας ότι οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί και οι παρενοχλήσεις δεν θα γίνουν κανονικότητα, ότι δεν θα συνηθίσουμε τον θάνατο και τον εξευτελισμό.
Η έμφυλη βία είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός, όσο το εξουσιαστικό κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα γαλουχεί, οπλίζει και ξεπλένει γυναικοκτόνους, βιαστές και παιδοβιαστές. Μοιάζει σαν τα αδιέξοδα μίας ολόκληρης κοινωνίας να τα κουβαλούν οι γυναίκες με τα σώματά τους. Καθώς οι εγγενείς αντιφάσεις του συστήματος αναδύονται με σφοδρότητα και ο κοινωνικός κανιβαλισμός θεριεύει, μετράμε πάνω από 20 γυναικοκτονίες, ενώ αμέτρητες φαντάζουν οι καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, βιασμούς και σωματική κακοποίηση.
Μπάτσοι - Μ.Μ.Ε. - Κράτος & θεσμοί, όλοι μαζί ξεπλένουνε τον κάθε βιαστή: Όταν ένας καθηγητής πανεπιστημίου στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε. κατηγορείται για παιδεραστία και το εκπαιδευτικό ίδρυμα αποσιωπά το γεγονός μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση∙ όταν καθηγητής των Τ.Ε.Ι. συνεχίζει να διδάσκει, ενώ κατηγορείται για σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε βάρος φοιτητριών, δωροδοκώντας με βαθμούς όσες κατέθεταν δικαστικά υπέρ του∙ όταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου κατηγορείται για παιδοβιασμούς και κύκλωμα παιδεραστίας και η κατ' οίκων έρευνα αργεί μία εβδομάδα∙ όταν γόνοι αστικών οικογενειών, μεγαλοεπιχειρηματίες και άνθρωποι της νύχτας -με προσβάσεις και επιρροή στην αστυνομία και στις δικαστικές αρχές- ναρκώνουν και βιάζουν ομαδικά μία 24χρονη και συνεχίζουν ατάραχοι τις επαγγελματικές δραστηριότητες τους, γίνεται εμφανές ότι καμία εμπιστοσύνη δεν πρέπει να υπάρξει στην αστική δικαιοσύνη, καμία αυταπάτη ότι η έμφυλη βία μπορεί να λειανθεί εντός του συστήματος που την θρέφει και την καλλιεργεί.
Η πατριαρχία είναι εξουσία και η εξουσία είναι συστημική βία. Διαχέεται σε όλα τα κοινωνικά πεδία και αποσιωπάται για όσες καταπνίγεται η φωνή τους λόγω του περιθωρίου που η κυριαρχία τους επιβάλλει. Πρόσφυγες, μετανάστριες και φυλακισμένες -της γης οι κολασμένες-, στοιβαγμένες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και σωφρονιστικά ιδρύματα, υφίστανται τις πιο βάναυσες και εξευτελιστικές συμπεριφορές, βιάζονται και κακοποιούνται χωρίς κανείς να το μαθαίνει, χωρίς οι κραυγές τους να διαπερνούν τα ψηλά τείχη.
Σχολεία, κράτος και εκκλησία όλα αναπαράγουν την πατριαρχία. Παραβιαστικές συμπεριφορές, σεξιστικά σχόλια και έμφυλες διακρίσεις αποτελούν καθημερινότητα και μέσα στις σχολικές κοινότητες. Οι καθηγητές -εκμεταλλευόμενοι την θέση ισχύος τους- δεν διστάζουν να απλώσουν χέρι σε ανήλικες, να σχολιάσουν την σεξουαλικότητα τους, να γίνουν παραβιαστικοί, ενώ παπάδες και λοιπά καθάρματα ασελγούν σε ανήλικες/ους.
Η οργάνωση των από τα κάτω και ο αγώνας απέναντι στους εξουσιαστές αυτού του κόσμου είναι μονόδρομος. Καμία διαμαρτυρία που δεν επιλέγει να βγει στον δρόμο του αγώνα δεν αρκεί. Ο δρόμος για την εξάλειψη της έμφυλης βίας περνάει μέσα από τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση, έναν αγώνα συνολικό ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε μορφή εξουσίας. Καμία μόνη. Στεκόμαστε αλληλέγγυες η μία δίπλα στην άλλη, χέρι με χέρι και αγωνιζόμαστε για την εξάλειψη της έμφυλης καταπίεσης και όλων των μορφών εξουσίας. Αγωνιζόμαστε μέχρι να καταστρέψουμε κάθε μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και φωνάζουμε μαζί με τις αδερφές μας σε όλο τον κόσμο ότι καμιά δολοφονία και καμία κακοποίηση δε θα μείνει αναπάντητη! Η συλλογική μας φωνή μπορεί να σπάσει όλα τα δεσμά και να ρίξει όλα τα τείχη. Μέχρι να κάνουμε τη φλόγα, φωτιά και να κάψουμε συθέμελα το σάπιο εξουσιαστικό πατριαρχικό σύστημα. Μέχρι να φτιάξουμε έναν κόσμο που θα χωρά μέσα του όλους τους κόσμους.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ & ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
Ελεύθερες Γυναίκες, Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό "Μαύρο & Κόκκινο" - Α.Π.Ο.-Ο.Σ.
Πίσω από τους βολικούς για την κυριαρχία µύθους, που διαστρεβλώνουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης παρουσιάζοντάς την ως αίτηµα "ισότητας" στη διαχείριση της εξουσίας, κρύβεται η ιστορία αιματηρών, μαχητικών αγώνων και εξεγέρσεων γυναικών από τα κάτω. Οι ρίζες της 8ης Μάρτη, ως ημέρας μνήμης των γυναικείων αγώνων και αντιστάσεων, βρίσκονται στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες μεταναστριών εργατριών που ξέσπασαν στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Αγώνες ριζοσπαστικοί και μαχητικοί, που ξεσπούσαν μέσα από τους κόλπους του πιο άγρια εκµεταλλευόµενου κοµµατιού της κοινωνίας. Αγώνες που δείχνουν τον δρόμο στο σήμερα, σε μια περίοδο όπου η όξυνση της πατριαρχικής βίας προς τις γυναίκες, ιδιαίτερα των πληβειακών στρωμάτων, πάνω στα σώματα τους και σε κάθε πτυχή της κοινωνικής τους ζωής, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας: των θανάτων λόγω της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας και της απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής, της θεσμικής αδιαφορίας για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και της συνεχούς επίθεσης απέναντι στους φτωχούς, τους αποκλεισμένους, τους αδύναμους.
Αυτοί που γαλουχούν και οπλίζουν τους δολοφόνους, τους βιαστές, τους κακοποιητές και εκμεταλλευτές μας και έπειτα σπεύδουν να τους καλύψουν και να τους δικαιολογήσουν είναι ένα ολόκληρο σύστημα που έχει όνομα και λέγεται κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία: από τις δεκάδες γυναικοκτονίες, που καταγράφονται σε σχεδόν καθημερινή βάση, με πλέον πρόσφατη τον ξυλοδαρμό 79 χρονης γυναίκας μέχρι θανάτου από τον σύζυγό της στα Ιωάννινα και τις απόπειρες γυναικοκτονίας, όπως η απαγωγή γυναίκας στην Ξάνθη, την οποία ο δράστης κράτησε δεμένη επί 20 ώρες και αποπειράθηκε να πνίξει καθώς και η περίπτωση της 20χρονης Μαριάννας από τον πρώην σύζυγό της ο οποίος αφού την ξυλοκόπησε και προσπάθησε να την πνίξει, έβαλε φωτιά στο διαμέρισμα προκειμένου να την κάψει· από τους βιασμούς - με πλέον πρόσφατο το παράδειγμα της Γεωργίας που ανέδειξε τη συστηματική εγκληματική δράση ενός κυκλώματος, στο οποίο εμπλέκονται μεγαλοαφεντικά, παράσιτα-γόνοι μεγαλοαστικών οικογενειών και μαφίες - και τους παιδοβιασμούς, την υπόθεση του άλλοτε εκλεκτού της ΝΔ, Δ. Λιγνάδη, την περίπτωση του παιδεραστή καθηγητή της ΑΣΟΕΕ Α. Δράκου και τον βιασμό ανήλικης από ιερέα στην Αθήνα μέχρι τα κυκλώματα trafficking και παιδικής πορνογραφίας, και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις στα σχολεία και τις σχολές. Πρόκειται για μια σειρά εγκλημάτων που συγκαλύπτονται και ξεπλένονται από τους κρατικούς θεσμούς, την αστυνομία, το δικαστικό σύστημα και τα ΜΜΕ.
Είναι το ίδιο σύστημα που δαιμονοποιεί τη φτώχεια, εντείνει το κυνήγι και την τιμωρία του αδύναμου στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, και μεθοδικά νομιμοποιεί την εξόντωση όσων θέτει στο περιθώριο και τους προγράφει επανειλημμένα ως «απειλή» για την τάξη και την ασφάλεια, των φτωχών, των απόκληρων, των αποκλεισμένων και εκμεταλλευόμενων. Εκείνο που υιοθετεί τις παράνομες επαναπροωθήσεις και τον εγκλεισμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως επίσημη κρατική πολιτική απέναντι στις προσφύγες, τις μετανάστριες ακόμα και σε εγκύους και ανήλικα παιδιά, στο πλαίσιο της οποίας οι κατασταλτικοί μηχανισμοί έχουν την ασυλία να τις καταδιώκουν, να τις απαγάγουν, να τις βιάζουν, να τις βασανίζουν, να τους αποσπούν ακόμα και τα ελάχιστα υπάρχοντά τους και έπειτα τις εγκαταλείπουν να πνιγούν στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Εκείνο που ευθύνεται για τη δολοφονία του 18χρονου ρομά Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα από αστυνομικές δυνάμεις μέσα σε έναν καταιγισμό από 38 σφαίρες. Εκείνο που νομιμοποιεί τη στοχοποίηση, και τις διακρίσεις εις βάρος των ΛΟΑΚΤΙ ατόμων. Δεν ξεχνάμε τη συμμετοχή των αστυνομικών της ομάδας ΔΙΑΣ στο λιντσάρισμα και τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh!, τον ρόλο των ΜΜΕ στην σκύλευση της ζωής και της ταυτότητας του ως οροθετικού, μέλους της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας και ακτιβιστή, και των δικαστικών στην απελευθέρωση των φασιστών δολοφόνων του. Εκείνο που μέσα από την εφαρμογή του δόγματος μηδενικής ανοχής, επιστρατεύει τη στυγνή καταστολή και τις διώξεις, απέναντι στις διαδηλώσεις, στις αγωνιζόμενες και τους αγωνιζόμενους, σε όσους αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.
Είναι οι ίδιοι οι κρατικοί θεσμοί που εντείνουν την περαιτέρω φτωχοποίηση των γυναικών των πληβειακών στρωμάτων, που τις αποκλείουν από τα αγαθά της παιδείας, της υγείας, της στέγασης, που περικόπτουν τις ελάχιστες κοινωνικές παροχές για την αξιοπρεπή τους διαβίωση. Εκείνοι που ψηφίζουν νόμους που ενισχύουν την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία, που ωθούν εργαζόμενες στην ανεργία και σε μισθούς πείνας. Εκείνοι που συστηματικά προωθούν και καλλιεργούν τον ακροδεξιό συντηρητισμό, προωθώντας μεταξύ άλλων καμπάνιες που υπονομεύουν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους.
Απέναντι στο υποκριτικό ενδιαφέρον των θεσμών για την εξάλειψη της έμφυλης βίας και των διακρίσεων, στέκονται οι χιλιάδες γυναίκες που σπάνε τη σιωπή, που αρνούνται το ρόλο του θύµατος, που στέκονται αλληλέγγυες η µία δίπλα στην άλλη, που χτίζουν µέσα από την ατοµική και συλλογική τους εξέγερση την προοπτική ενός κόσµου πραγµατικής ισότητας και ελευθερίας. Ως αναρχικές και ως γυναίκες, οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μέχρι το γκρέμισμα του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Για να οικοδομήσουμε στα συντρίμμια του, τον κόσμο της κοινωνικής ισότητας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
Αθήνα: Πλ. Κλαυθμώνος
-Απεργιακή Συγκέντρωση και πορεία, 13.00
-Διαδήλωση, 18.00
Θεσσαλονίκη: Πορεία, 18.00, Καμάρα
Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία/ Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
8η Μάρτη: Ημέρα Αντίστασης και Αγώνα
//ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
"Κατι μέρες σαν κι αυτές, δήθεν γιορτινές
ξυπνάνε στο κεφάλι μου εικόνες με φωτιές"
"Γυναίκες που 'χαν μέσα τους την δίψα για ζωή, και τη λόξα εκείνου που γι'αυτή θ' αγωνιστεί, τώρα εσείς θριαμβευτικά ρίχνετε στην πυρά, ό,τι είχε διασωθεί απ' αυτή την πυρκαγιά"
Η 8η Μάρτη δεν είναι απλά η «γιορτή τη γυναίκας», όπως οι αφηγήσεις της κυριαρχίας θέλουν να παρουσιάζουν και να εξυμνούν, αποχαρακτηρίζοντας και υποβαθμίζοντάς την. Στις αρχές του 20ου αιώνα, στις βιομηχανίες και τα εργοστάσια των ΗΠΑ ξέσπασαν ριζοσπαστικοί και αιματηροί αγώνες εργατριών, διεκδικώντας αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και ίσους μισθούς με αυτούς των αντρών. Τα αφεντικά κλείδωναν τις εργάτριες στα εργοστάσια, κατά την διάρκεια της δουλειάς, αποτρέποντας κάθε συνδικαλιστική δράση και επαφή, έως ότου σε ένα εξ αυτών ξέσπασε φωτιά και 146 εργάτριες κάηκαν ζωντανές. Ακολούθησαν ισχυρές απεργίες και διαδηλώσεις που συγκρούστηκαν με την εργοδοσία και τις δυνάμεις καταστολής. Ακόμη μια φορά, η προσπάθεια αφομοίωσης κοινωνικών και ταξικών αγώνων από τον κόσμο της εξουσίας, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό και την αδράνεια της κοινωνίας, γίνεται έκδηλη.
Η έμφυλη βία είναι καθεστώς, όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός. Οι αγώνες ενάντια στην πατριαρχία του παρελθόντος, φωτίζουν τον δρόμο για τους αγώνες του σήμερα, για την γυναικεία χειραφέτηση και την συντριβή του εξουσιαστικού συστήματος. Για μας, η πατριαρχία είναι εξουσία και η εξουσία δολοφονεί. 21 γυναικοκτονίες, βιαστές, επιχειρηματίες του trafficking, παιδοβιαστές, βασανιστές και δολοφόνοι, καθώς και η συγκάλυψη αυτών, από μπάτσους ΜΜΕ και δικαστική αρχή. Για μας, η πατριαρχία, το κράτος και ο καπιταλισμός είναι αλληλοεξαρτώμενα, ένα ολόκληρο σύστημα κακοποίησης, εξευτελισμού της ανθρώπινης ζωής και ξεπλύματος των δραστών. Οι δράστες, γόνοι αστικών οικογενειών, παπάδες, καθηγητές σχολείων και σχολών, μεγαλοεπιχειρηματίες της νύχτας, διευθυντές θεάτρων, γιατροί, δηλαδή άνθρωποι με θέσεις εξουσίας, αλλά και απλοί άνθρωποι, όπως ο δολοφόνος της πιο πρόσφατης γυναικοκτονίας στα Γιάννενα και οι καθημερινές σεξουαλικές παρενοχλήσεις στο δρόμο, στο σπίτι, στην δουλειά, στο σχολείο, στην σχολή (όπως το πρόσφατο παράδειγμα στο 3ο γυμνάσιο και λύκειο Θεσσαλονίκης και ο παραβιαστής καθηγητής στο ΔΙΠΑΕ). Μη ξεχνάμε τα περιστατικά που αποσιωπούνται και δεν αγγίζουν την σφαίρα της δημοσιότητας καθημερινά, τις πρόσφυγες και μετανάστριες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακισμένες στα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη, που ξυλοκοπούνται και βιάζονται από τους εκάστοτε φύλακες.
Για μας, η εμπιστοσύνη στην αστική δικαιοσύνη τρέφει μόνο αυταπάτες λύτρωσης και σωτηρίας των καταπιεσμένων γυναικών. Η έμφυλη βία δεν μπορεί να καταπολεμηθεί από το σύστημα που την καλλιεργεί και οπλίζει το χέρι κάθε βιαστή και δολοφόνου. Αντίστοιχα, δεν μπορεί και να καταπολεμηθεί ατομικά, καθώς η εξάλειψη της έμφυλης καταπίεσης περνά μέσα από τον αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση. Για μας ο μόνος δρόμος λύτρωσης είναι η αυτοοργάνωση και ο αγώνας των καταπιεσμένων απέναντι στους δυνάστες εξουσιαστές. Ο αγώνας αυτός, λοιπόν, πρέπει ναι είναι συνολικός και όχι μονομερής και αποκομμένος, πρέπει να είναι συνολικός ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Από τις Κούρδισες αντάρτισσες και τις εξεγερμένες Ζαπατίστριες μέχρι τους αγώνες γυναικών εντός της χώρας παλεύουμε για ένα κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης. Ενάντια στον φόβο και στην καταστολή της εξουσίας, ενάντια στον θεσμικό φεμινισμό της αφομοίωσης και της υποταγής, έχουμε δίκιο και θα νικήσουμε.
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ , ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ, ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ, ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΕΣ - ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ - ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
κάλεσμα : Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/ριών Quieta Movere
https://quieta-movere.espivblogs.net/2022/03/…
//ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ
8η Μάρτη: Ημέρα Αντίστασης και Αγώνα
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΣ, ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΟΙ ΦΙΛΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΥΡΑ ΠΟΥΛΙΑ ΚΑΙ ΣΥΡΜΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ
Η έμφυλη βία είναι καθεστώς
Το τελευταίο διάστημα, πληθώρα καταγγελιών έρχονται στο φως, οι οποίες κάνουν λόγο για κακοποιητικές, σεξιστικές, ομοφοβικές συμπεριφορές. Πολλές από αυτές παραμένουν στην αφάνεια, ενώ όσες γίνονται γνωστές συνοδεύονται με συνήθεις τακτικές απενοχοποίησης των θυτών. Από τις πρόσφατες παραβιαστικές συμπεριφορές καθηγητών στο 3ο και 4ο λύκειο Θεσσαλονίκης, τις παρενοχλήσεις πανεπιστημιακών καθηγητών σε βάρος δεκάδων φοιτητριών και τον βιασμό της 24χρονης στη Θεσσαλονίκη, έως τις τουλάχιστον 19 αναγνωρισμένες γυναικοκτονίες του τελευταίου χρόνου.
Με τις «ευλογίες» του κράτους, πολλοί κακοποιητές βαφτίζονται και προωθούνται από τα ΜΜΕ ως ψυχικά άρρωστοι (εσφαλμένος συσχετισμός και συντήρηση του στίγματος της ψυχικής υγείας), οι οποίοι χρήζουν ειδικής μεταχείρισης. Παράλληλα, η εκάστοτε πράξη χαρακτηρίζεται συχνά ως μια άτυχη στιγμή, αγνοώντας το πολιτικό και κοινωνικό υπόβαθρο της.
Πατριαρχία, κράτος και κεφάλαιο
Τα περιστατικά έμφυλης βίας που γνωστοποιούνται, αποτελούν ψήγματα μπροστά στη συνολική καθημερινή καταπίεση των θηλυκοτήτων. Τα σχόλια στο δρόμο, ο εκβιασμός στη δουλειά, η παρενόχληση στο σχολείο και τη σχολή, ο φόβος στο σπίτι είναι μερικές από τις πτυχές της καθημερινότητας στην πατριαρχία. Σε ένα σύστημα που απαρτίζεται από εξουσιαστικές σχέσεις, συμπεριφορές και αντιλήψεις και στο οποίο κοινός παρονομαστής της καταπίεσης είναι οι έμφυλες ταυτότητες και ρόλοι.
Ο σεξισμός και η έμφυλη βία τρέφονται και αναπαράγονται στην πατριαρχική κοινωνία εδώ και αιώνες. Ενώ αναγνωρίζουμε ότι είναι ένα αυθύπαρκτο καταπιεστικό σύστημα, αντιλαμβανόμαστε την αλληλεξάρτηση και αλληλοτροφοδότησή του με το κράτος και το κεφάλαιο. Το κράτος είναι δομημένο και οργανωμένο στη βάση της οικογενειακής παραγωγικής μονάδας και το κεφάλαιο επιστρατεύει την πατριαρχία, όπως και κάθε μορφή εξουσίας, προς όφελός του. Θεσμοθετώντας την τεκνοποίηση ως το βασικό ρόλο του γυναικείου σώματος και συντηρώντας το αφήγημα της ετεροκανονικής πυρηνικής οικογένειας, καθορίζεται ο (ανα)παραγωγικός ρόλος της γυναίκας, δηλαδή την ανατροφοδότηση του εργατικού δυναμικού.
Η πατριαρχία στον νεοφιλελευθερισμό και οι αγώνες μας
Η εξέλιξη του καπιταλισμού και η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, μετασχημάτισαν τις κοινωνικές σχέσεις, αναδιαμορφώνοντας και τους έμφυλους ρόλους μέσα σε αυτές. Η γυναίκα απέκτησε θέση στην εργασία και στην κοινωνική ζωή, τόσο για τις ανάγκες αύξησης της παραγωγής, όσο και υπό τις πιέσεις του φεμινιστικού κινήματος του περασμένου αιώνα για παραχώρηση δικαιωμάτων. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, προωθείται η ψευδαίσθηση της ισότητας και επισκιάζονται οι έμφυλες και ταξικές διακρίσεις, εξασφαλίζοντας έτσι την "κοινωνική ειρήνη". Η ειρήνη που περιφράζει και βεβηλώνει σώματα, που αθόρυβα δολοφονεί και συγκαλύπτει. Η ειρήνη που πνίγει κορμιά μεταναστριών στο Αιγαίο, που εκμεταλλεύεται και εξαθλιώνει εργάτριες. Η ειρήνη που βίαια επιβάλλεται στις καταπιεσμένες αυτού του κόσμου.
Στην πραγματικότητα, δεχόμαστε κοινωνικό πόλεμο και όσο αυτός διαρκεί θα απαντάμε με αυτοοργανωμένους φεμινιστικούς αγώνες, με ριζοσπαστικό και διαθεματικό χαρακτήρα που εντάσσονται στο ευρύτερο αντικρατικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα. Αγωνιζόμαστε η μία δίπλα στην άλλη μέχρι την ολική χειραφέτηση και την κοινωνική απελευθέρωση.
Είναι Μαρία - δε θέλω να λέω ψέματα -
δύσκολοι καιροί.
Και θα 'ρθουνε κι άλλοι.
Θα την αλλάξουμε τη ζωή!
Παρ' όλα αυτά Μαρία.
Κ. Γώγου
κάλεσμα : Ελευθεριακό Σχήμα Παιδαγωγικού
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Μαρτίου 23h