Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2022 στις 18.00
Εκδήλωση/Ενημέρωση για την υπόθεση του Χάρη Μαντζουρίδη
Την Πέμπτη 17/02, στις 18:00, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση/ενημέρωση για την υπόθεση του Χάρη Μαντζουρίδη και καφενείο οικονομικής ενίσχυσης, στην κατάληψη Παραρτήματος. Στην εκδήλωση θα παρέμβει τηλεφωνικά κι ο ίδιος ο σύντροφος.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΧΑΡΗ ΜΑΤΖΟΥΡΙΔΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
Λίγα λόγια για την υπόθεση του Χάρη Ματζουρίδη
Στις 13 Οκτώβρη 2021 ο σύντροφος Χάρης Μαντζουρίδης, απήχθη από μπάτσους μπρόστα στα μάτια της συντρόφισσάς του και του παιδιού τους και οδηγήθηκε στη ΓΑΔΑ, με τη πρόφαση της προσαγωγής. Στην ΓΑΔΑ του αποσπάται βίαια DNA ενώ παράλληλα στήνεται το αδίκημα της απείθειας με σκοπό την κράτηση του συντρόφου υπό την διαδικασία του αυτόφωρου. Εντέλει την επόμενη μέρα εκδίδεται ένταλμα σύλληψης του συντρόφου για ληστεία σε βάρος χρηματαποστολής το Φλεβάρη του 2018, με τους μπάτσους να προβαίνουν στην προσπάθεια να ταυτίσουν ένα "ορφανό" δείγμα DNA που βρέθηκε σε έναν γεμιστήρα κοντά στο σημείο της ληστείας με το DNA του συντρόφου. Το "μαγείρεμα" έρχεται να συμπληρώσει η γνωστή πλέον πρακτική του "ανώνυμου τηλεφωνήματος" που δήθεν καταδεικνύει τον Χάρη ως δράστη της ληστείας και "τρομοκράτη". Στην ήδη υπάρχουσα κατάσταση έρχεται να προστεθεί με την ίδια πρακτική (σαθρή ταύτιση DNΑ) η κατηγορία για εμπρησμό αντιπροσωπείας αυτοκινήτων το 2009 με αφορμή ένα γάντι που οι μπάτσοι υποστηρίζουν πως βρέθηκε κοντά στην αντιπροσωπεία.
Με τα παραπάνω ο σύντροφος καταλήγει να προφυλακίζεται και οδηγείται στον Κορυδαλλό από μια δικογραφία σκοπίμως στοιχειοθετημένη από την αστυνομία ακριβώς για την πραγμάτωση του στόχου της προφυλάκισης και της παρατεταμένης σωματικής και ηθικής εξόντωσής του. Η συνεχής λοιπόν ομηρία του από το κράτος από την αρχή σε συνδυασμό με τη βίαιη μεταχείρισή του και τη σαθρότητα του κατηγορητηρίου που του αποδόθηκε, έφεραν τη ψυχική κατάσταση του συντρόφου στα όριά της.
Με τον ερχομό του στον Κορυδαλλό ο σύντροφος υπέστη κρίση πανικού με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο κεφάλι. Ως συνέπεια, η φυλακή αναγκάστηκε να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο Αττικόν για να του παρασχεθεί ιατρική περίθαλψη. Η κατάσταση της ψυχικής του υγείας οδηγεί στην απόφαση για τη μεταφορά του συντρόφου στο ψυχιατρικό νοσοκομείο στο Δαφνί, συνοδευόμενου από αστυνομική φρουρά. Ωστόσο η εκδικητική μεταχείριση του συντρόφου δε σταματά εδώ. Οι μπάτσοι τον μεταφέρουν ξανά στη φυλακή και του στερούν τα επισκεπτήρια, την επικοινωνία και την έξοδο από το θάλαμο και έτσι η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται.
Έτσι 2 μήνες μετά τη νοσηλεία του συντρόφου με βαριά φαρμακευτική αγωγή στο ΨΝΑ, η εκδικητικότητα του κράτους απέναντι στο πρόσωπό του κορυφώνεται. Στις 15 Δεκέμβρη, ο σύντροφος λαμβάνει κλήση από το συμβούλιο των φυλακών, κατηγορούμενος για τα πειθαρχικά παραπτώματα της απόπειρας αυτοκτονίας, του ψευδούς αυτοτραυματισμού και της απόπειρας απόδρασης στις 19 Οκτώβρη. Για τη τελευταία κατηγορία αθωώνεται, αλλά καταδικάζεται για ψευδή αυτοτραυματισμό με σκοπό την επίτευξη ευεργετήματος, ενώ του επιβάλλεται ποινή 15 βαθμών, δυσχεραίνοντας την υφ' όρων απόλυσή του και τις άδειές του σε ενδεχόμενο συνέχισης της φυλάκισής του.
Στις 24 Δεκέμβρη ο σύντροφος πήρε εξητήριο από το ΨΝΑ στο Δαφνί και μεταφέρθηκε στο ψυχιατρικό νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού. Εκεί μπήκε σε 20 μέρες καραντίνα καθώς νόσησε με κορωνοϊό λόγω των άθλιων συνθηκών κράτησης εντός των φυλακών και των ανύπαρκτων υγειονομικών μέτρων περίθαλψης και πρόληψης. Εντέλει μεταφέρεται σε κελί πτέρυγας του ψυχιατρείου κρατουμένων Κορυδαλλού. Μια δομή άθλια ως προς τις συνθήκες που επικρατούν εντός της λόγω της ασφυκτικής στοίβαξης κρατουμένων, με ελλείψεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό και ανύπαρκτη θέρμανση.
Τέλος η αίτηση αποφυλάκισής που κατέθεσε ο σύντροφος απορρίφθηκε από ανακριτή και εισαγγελέα και παράλληλα, κατά τη μεταφορά του πίσω στις εγκαταστάσεις του Κορυδαλλού, ήρθε σε επαφή με κρούσμα και τέθηκε σε απομόνωση πριν επιστρέψει στις φυλακές.
Το DNA ως νέα μεθόδευση της κρατικής καταστολής
Η δίωξη του συντρόφου με βάση ένα ορφανό δείγμα DNA δεν είναι τυχαία αλλά ούτε έρχεται σε κενό χρόνο. Το τελευταίο διάστημα οι αστυνομικές αρχές σε συνεργασία με τους δικαστικούς μηχανισμούς έχουν προχωρήσει σε μια πρωτοφανή κατασταλτική επιχείρηση ενάντια στα κοινωνικά και ριζοσπαστικά κινήματα. Πρωτοφανής όχι γιατί δεν έχουμε ξανασυναντήσει μεθοδεύσεις, σκευωρίες και τα επιμέρους στοιχεία που την αποτελούν, αλλά διότι διαφαίνεται μία σταθερή μεθοδολογία, με υποθέσεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα και με βασικό συστατικό την χρήση του DNA. Έχουμε, λοιπόν, τη συστηματική συλλογή γενετικού υλικού, ακόμα και από ανοιχτούς χώρους συγκρότησης αγώνα (όπως μία κατάληψη πρυτανείας από φοιτητές και φοιτήτριες), από άσχετα με οποιαδήποτε κατηγορία κινητά αντικείμενα (όπως μπουκάλια μπίρας), εισαγγελική διαταγή για απόσπαση γενετικού υλικού μαζικά από «υπόπτους». Επίσης, το άνοιγμα πολύ παλιών υποθέσεων και την προσπάθεια συσχέτισης δειγμάτων DNA που τις αφορούν (συνήθως από άσχετα κινητά αντικείμενα στην ευρύτερη περιοχή τέλεσης αδικημάτων), με συνήθης «υπόπτους» που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής λόγω της δράσης τους. Τέλος την αναγόρευση των αστυνομικών σεναρίων και μαγειρεμάτων σε αδιαμφησβήτητη αλήθεια μέσω του επιστημονικού χαρακτήρα της ταύτισης γενετικού υλικού.
Τις περισσότερες φορές οι υποθέσεις οι οποίες έχουν στηθεί με μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο το DNA έχουν καταλήξει σε φιάσκο για τις διωκτικές αρχές, με αποτέλεσμα την αθώωση των κατηγορούμενων στις δικαστικές αίθουσες. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν φυλακίστηκαν, δεν ταλαιπωρήθηκαν και δεν τους στοίχισε η όλη εμπλοκή τους στα κατασταλτικά σενάρια.
Η αλήθεια είναι ότι τους κατασταλτικούς μηχανισμούς δεν τους απασχολεί η τελεσίδικη απόφαση ενός δικαστηρίου αλλά το να φέρουν καίρια πλήγματα στον εσωτερικό εχθρό, έτσι όπως αναγορεύεται όποιος και όποια αγωνίζεται. Από την μία πλευρά προσπαθούν να καταστήσουν κινηματικά ανενεργούς, αγωνιστές, αγωνίστριες και το περιβάλλον τους, με πολύχρονες δικαστικές ομηρίες, φυλακίσεις και ψυχολογική φθορά. Από την άλλη προσπαθούν να χτίσουν την εικόνα της τεχνολογικά εξελιγμένης και παντοδύναμης αστυνομίας, που μπορεί να σε εμπλέξει όπου γουστάρει, για να λειτουργεί αποτρεπτικά ως προς την ενδυνάμωση των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών των κινημάτων και να ικανοποιούνται τα πιο ποταπά ένστικτα των συντηρητικών κομματιών τις κοινωνίας.
Φυλακές - συνθήκες κράτησης και ο ρόλος που επιτελούν στο καπιταλιστικό κόσμο
Η κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι ελληνικές φυλακές είναι χρόνια γνωστή. Οι ελλείψεις σε πρώτες βοήθειες και φάρμακα, σε υγειονομικό και ιατρικό προσωπικό (στη συντριπτική πλειοψηφία δεν υπάρχουν σταθεροί γιατροί σε ολόκληρες πτέρυγες), σε μέτρα πρόληψης και προστασίας των κρατουμένων έναντι ραγδαίων επιβαρύνσεων στην υγεία τους, σε συνδυασμό με τη πλήρη απαξίωση της υπόστασής τους από κράτος και τη σωφρονιστική υπηρεσία (χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα Αστυνομικών Υπαλλήλων Αχαΐας, την άνοιξη του 2021 πως "δε γίνεται οι κρατούμενοι να μεταφέρονται στο νοσοκομείο για ψύλλου πήδημα" την ώρα που δεκάδες κρατούμενοι νοσούσαν από κορωνοϊό στις φυλακές του Αγίου Στεφάνου Πάτρας), συνθέτουν τη δυσμενή πραγματικότητα μέσα στην οποία οι κρατούμενοι/ες καλούνται να επιβιώσουν. Ιδιαίτερα με την έξαρση της πανδημίας και στην ελληνική επικράτεια και με το πέρασμα του ιού από τις ελληνικές φυλακές, οι άθλιες αυτές συνθήκες διαβίωσης επιδεινώθηκαν ραγδαία. Αρκούν τα εκατοντάδες κρούσματα και οι δεκάδες θάνατοι στις φυλακές της Λάρισας, των Τρικάλων, της Πάτρας καθώς και οι ασφυκτικές συνθήκες που επικρατούν στις φυλακές Κορυδαλλού (κρούσματα εκατοντάδων κρατουμένων και μέχρι και δεκάδων σωφρονιστικών υπαλλήλων) για να καταδείξουν πως οι ζωές των "από τα κάτω" και ιδιαίτερα των πιο αποκλεισμένων κοινωνικών κομματιών (μετανάστες/στριες, κρατούμενοι/ες), όχι απλώς απαξιώνονται, αλλά βιώνουν την θανατοπολιτική μέσω της οποίας το κράτος ευρύτερα διαχειρίζεται την πανδημία (από την πλήρη απαξίωση του ΕΣΥ, τις απολύσεις χιλιάδων υγειονομικών, την μη επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, μέχρι την παντελή αδιαφορία υλοποίησης μέτρων αποσυμφόρησης των χώρων εγκλεισμού είτε στις φυλακές είτε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης).
Η πραγματικότητα την οποία αντιμετωπίζουν οι κρατούμενοι/ες δεν αποτελεί κομμάτι λανθασμένης διαχείρισης από πλευράς της εξουσίας, ούτε αναδεικνύει απλώς την απουσία μέριμνας από το κράτος ως προς αυτούς. Αντίθετα αποτελεί κομμάτι της συνολικότερης αντίληψης που έχει η εξουσία για τις ζωές των "από τα κάτω" και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της συνολικότερης λειτουργίας που επιτελούν οι φυλακές και οι δομές εγκλεισμού. Από την παραγωγή του προφίλ του "παρεκκλίνοντος" και "εγκληματικού" κοινωνικού υποκειμένου, τη διαρκή επιτήρηση, τον έλεγχο και τους "κανονιστικούς" μηχανισμούς διαρκούς πειθάρχησης και σωφρονισμού εντός των φυλακών, μέχρι τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, την καταστολή, τα βασανιστήρια και τα πειθαρχικά, το κράτος κάνει ξεκάθαρη την αντίληψή του για τον σκοπό των δομών εγκλεισμού. Ο σωφρονισμός σημαίνει τιμωρία, σημαίνει ταπείνωση, σημαίνει βίαιη(φυσική και πνευματική) αναπροσαρμογή των κρατουμένων στην καπιταλιστική κανονικότητα του κέρδους, του κανιβαλίσμού, των διαχωρισμών, του ρατσισμού και του σεξισμού. Δεν είναι τυχαίο πως ανέκαθεν η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που κρατούνται στις φυλακές προέρχονται από τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις είτε πρόκειται για φτωχοδιάβολους,μετανάστες/στριες είτε για αγωνιστές/στριες που αντιστέκονται ενάντια στη καπιταλιστική λεηλασία των ζωών τους καταδεικνύοντας μαζί με τα παραπάνω την ξεκάθαρα ταξική και ιδεολογική φύση των τόπων εγκλεισμού. Έτσι καταλήγουμε στην δομική ουσία της φυλακής που πέραν της τιμωρητικής της φύσης αποσκοπεί στον παραδειγματισμό της κοινωνίας και τη δημιουργία αυτοματισμών εγκληματικοποίησης, στιγματισμού και στηλίτευσης της υπόστασης των κρατουμένων.
Η αλληλεγγύη ως αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού αγώνα
Για εμάς, ως αναρχικοί και αναρχικές, η αλληλεγγύη ως προς το σύντροφο Χάρη Μαντζουρίδη είναι δεδομένη. Δεν είναι μια κενή έννοια αλλά δομικό και αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού αγώνα καθώς αντικατοπτρίζει το περιεχόμενο των σχέσεων που προτάσσουμε, κόντρα στην εξατομίκευση, των κανιβαλισμό, τη πατριαρχία, τον σεξισμό, τον ρατσισμό και κάθε μορφής καταπίεσης και εξουσίας που κράτος και κεφάλαιο προτάσσουν ως κοινωνικές αξίες και τρόπους κοινωνικής οργάνωσης. Από την υλική και ηθική στήριξη των έγκλειστων συντρόφων/ισσών και αγωνιστριών, μέχρι τους κοινούς αγώνες ντόπιων - μεταναστών/στριών και την ένταση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, η αλληλεγγύη παίρνει μορφή και πραγματώνεται στο παρόντα χρόνο καταδεικνύοντας έμπρακτα τον κόσμο τον οποίο θέλουμε να οικοδομήσουμε. Έναν κόσμο μακριά από τα πρότυπα της εξουσίας, ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΑΛΛΗΕΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΧΑΡΗ ΜΑΝΤΖΟΥΡΙΔΗ
ΚΑΝΕΝΑΣ / ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας
Κάθε Δευτέρα στις 19:00, στην Κατάληψη Παραρτήματος
asapatras.espivblogs.net / asapatras@espiv.net