Σάββατο 12 Μαρτίου 2022 στις 13.00
Συγκέντρωση ενάντια στη διάλυση της ψυχικής υγείας
ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ|
ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ
Αν η κρίση που, εν μέσω της πανδημίας, μαστίζει το σύστημα της Υγείας στο σύνολό του, έχει μια από τις κύριες παραμέτρους της την σκόπιμα επιβεβλημένη δραματική υποστελέχωσή του, η κατάσταση στην Ψυχική Υγεία είναι ακόμα χειρότερη.
Το προσωπικό που έχει απομείνει, μετά τις διαδοχικές, επί σειρά ετών, συνταξιοδοτήσεις, χωρίς νέες προσλήψεις προς αντικατάσταση των απερχομένων, καθώς και με την τελείως αδικαιολόγητη και εκβιαστικού χαρακτήρα αναστολή της εργασίας χιλιάδων μη εμβολιασθέντων νοσηλευτών (και άλλων ειδικοτήτων), είναι ελάχιστο. Οι βάρδιες βγαίνουν με μεγάλη δυσκολία, έτσι ώστε, για πολλούς/ές, ακόμα και η λήψη των κανονικών εβδομαδιαίων ρεπό να έχει γίνει αδύνατη (με δεκάδες και εκατοντάδες χρεωστούμενων ρεπό και κανονικών αδειών να συσσωρεύονται) και η λειτουργία, τόσο των τμημάτων εισαγωγών, όσο και των στεγαστικών δομών (ξενώνων, οικοτροφείων κλπ), να χάνει, με γοργούς ρυθμούς, όχι μόνο την όποια θεραπευτική διάσταση της είχε απομείνει, αλλά και τον στοιχειωδώς ασφαλή χαρακτήρα της.
Αξιοποιώντας για μιαν ακόμα φορά την «κρίση ως ευκαιρία» για την εφαρμογή προαποφασισμένων, νεοφιλελεύθερης κοπής, μέτρων (κρίση που οι διαδοχικές κυβερνήσεις δημιούργησαν με τις δραστικές μνημονιακές περικοπές σε προσωπικό, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ), η κυβερνητική πολιτική έδειξε πολύ καθαρά το πού στοχεύει: πρώτον, με την απόπειρα να ξανανοίξει το ψυχιατρείο της Λέρου, ως κολαστήριο «νεκρών ψυχών» (απόπειρα που, αν και την πήρε πίσω μετά τις αντιδράσεις, δεν την έχει εγκαταλείψει ως πολιτική της στην ψυχική υγεία), και δεύτερον, την απόπειρα, που αμέσως ακολούθησε, να καταργήσει, με το πρόσχημα της έλλειψης προσωπικού, τρεις εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές του ΨΝΑ. Και πάλι εδώ, ήταν η αντίδραση των εργαζομένων που έβαλε (ένα προσωρινό έστω) φρένο. Ωστόσο, το κλείσιμο, πριν μερικούς μήνες, του ξενώνα του Ευαγγελισμού στην πλ. Βάθης είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της πολιτικής που έχει ήδη μπει σε εφαρμογή.
Ταυτόχρονα, η αντιμετώπιση της πανδημίας της covid-19 στις ψυχιατρικές μονάδες, όχι μόνο στα τμήματα εισαγωγών, αλλά και στις εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές, ταυτίστηκε με την ακραία καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των νοσηλευομένων και των ενοίκων των δομών (για έξοδο, επικοινωνία κλπ), με μέτρα τυχάρπαστα που πιο πολύ συντελούσαν στην μετάδοση του κορονοϊού παρά στην προφύλαξη από αυτόν. Οι ανέκαθεν κυρίαρχες, στις ψυχιατρικές μονάδες, λειτουργίες και πρακτικές της κλειδωμένης πόρτας (ακόμα και σε στεγαστικές δομές), των μηχανικών καθηλώσεων και γενικά των κατασταλτικών πρακτικών, πατώντας πάνω και στην δραματική υποστελέχωση, πήραν ακραίες διαστάσεις.
Και την ίδια στιγμή που η αλλοπρόσαλλη και σε κατασταλτική λογική αντιμετώπιση της πανδημίας δημιουργούσε όλο και περισσότερη ψυχική δυσφορία και ανάγκες για βοήθεια, τόσο περισσότερο οι αρμόδιες υπηρεσίες αραίωναν την άμεση πρόσβαση και τόσο περισσότερο άνοιγαν το έδαφος στην τηλε-ψυχιατρική και στην τηλε-ψυχολογία.
Και παρόλο που η δυσφορία που βιώνει ο καθένας και η καθεμιά αυξάνει και τα αιτήματα για παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης διογκώνονται, οι απαντήσεις που συνήθως δίνονται, αν τελικά διαθέτεις χρήματα για να συναντήσεις κάποιον επαγγελματία, είναι μονοσήμαντες και περιστρέφονται γύρω από τη συνταγογράφηση φαρμάκων. Οι νέες τεχνολογίες έρχονται να υποστηρίξουν αυτή την μονοδιάστατη και ατομικίστικη φιλοσοφία και πρακτική. Το κοινό όλων των παρεμβάσεων, αναλογικών και ψηφιακών, έγκειται στο ότι το πρόβλημά σου δεν είναι κοινωνικό, δεν είναι πολιτικό, αλλά εδράζεται κάπου στον ψυχισμό σου, ενδεχομένως σε μια αλληλουχία γονιδίων ή/και στις λάθος επιλογές σου στη ζωή.
Όλα λοιπόν στην «ατομική ευθύνη». Η μόνη «κρατική ευθύνη» που απέμεινε, δεν είναι στη στελέχωση των υπηρεσιών υγείας και ψυχικής υγείας, δεν είναι στην ανάπτυξη της όσο ποτέ αναγκαίας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, δεν είναι στην αντιμετώπιση του συνωστισμού στα ΜΜΜ και στους χώρους εργασίας, δεν είναι στη λειτουργία του σχολείου, αλλά στον εκβιαστικά υποχρεωτικό εμβολιασμό, στα πρόστιμα, στην αναστολή εργασίας (που, όπως αποδείχτηκε, δεν αποσκοπεί στην καθαυτό ανάγκη του εμβολιασμού, αλλά στις απολύσεις), στην κατάργηση της μονιμότητας και στην εισαγωγή ως κύριας σχέσης εργασίας τις κακοπληρωμένες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας και της Ψυχικής Υγείας (μέσω ΣΔΙΤ κλπ).
Αυτό είναι το πλάνο που έχει το Υπουργείο του Πλεύρη και της Ράπτη προς εφαρμογή. Το σχέδιο για το «βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρείων», για το οποίο μιλούσαμε πριν μερικά χρόνια, δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει. Και ήταν ήδη, όπως τονίζαμε από τότε, σε εφαρμογή με την σχεδιασμένη όλο και μεγαλύτερη υποστελέχωση των ψυχιατρείων, ώστε το «βίαιο κλείσιμο» (δηλαδή, όχι ο μετασχηματισμός, αλλά η διάλυση) να φανεί ως η μόνη δυνατή λύση.
Αντίθετα, όπως υποστηρίζαμε πάντα, και αυτός πρέπει να είναι ο επιδιωκόμενος στόχος, «κλείσιμο των ψυχιατρείων» θάπρεπε να σημαίνει ριζικό μετασχηματισμό του υπάρχοντος, αντικατάσταση των κλειστών υπηρεσιών με κοινοτικές υπηρεσίες, πλήρως στελεχωμένες με το προσωπικό που ήδη τώρα εργάζεται και με πολύ περισσότερο που πρέπει να προσληφθεί. Κλείσιμο των ψυχιατρείων θάπρεπε να σημαίνει την χειραφέτηση των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία και των εργαζομένων από κοινού. Θάπρεπε να σημαίνει αμφισβήτηση και κατάργηση των κατασταλτικών πρακτικών.
Επαρκής στελέχωση και ριζική αμφισβήτηση της όποιας κατασταλτικής πρακτικής πάνε μαζί.
Το ζήτημα της ψυχικής υγείας είναι υπόθεση όλων, των άμεσα ενδιαφερόμενων ατόμων, των εργαζόμενων στο χώρο και όλης της κοινωνίας.
Καλούμε όλες και όλους σε κινητοποίηση στις 12 Μάρτη, 13.00, με συγκέντρωση έξω από το ΨΝΑ (Δαφνί). Διεκδικούμε και απαιτούμε:
-Καμιά στεγαστική δομή να μην κλείσει.
-Πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα των νοσηλευομένων και των ενοίκων των στεγαστικών δομών.
-Αμεση και επαρκή στελέχωση όλων των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
-Η ελευθερία είναι θεραπευτική. Και για να είναι πραγματικά θεραπευτική πρέπει να στηρίζεται από ένα σύστημα ψυχικής υγείας κοινοτικά βασισμένο σε συνάρτηση με μια κοινωνική πολιτική που νοιάζεται για την αξιοπρεπή στέγαση, την επαρκώς αμειβόμενη εργασία και την κοινωνική πλαισίωση.
12/2/22
κάλεσμα : ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Κάλεσμα στη συγκέντρωση ενάντια στη διάλυση της ψυχικής υγείας [Σάββατο 12/3, 13.00, ΨΝΑ Δαφνί]
ΣΑΒΒΑΤΟ 12 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022, 13.00 - ΨΝΑ ΔΑΦΝΙ
Οι δημόσιες δομές Ψυχικής Υγείας βρίσκονται διαρκώς στο στόχαστρο των κρατικών σχεδιασμών, στα πλαίσια της γενικότερης υποβάθμισης & ιδιωτικοποίησης της Δημόσιας Υγείας αλλά και ως μέρος της συνολικής επίθεσης που δεχόμαστε ως κοινωνία.
Παλαιότερα η χρόνια υποστελέχωση και υποχρηματοδότηση βαφτίζονταν «ψυχιατρική μεταρρύθμιση». Έπειτα, στη μνημονιακή περίοδο, η νεοφιλελεύθερη επίθεση επιχείρησε το βίαιο κλείσιμο των ψυχιατρικών δομών. Σήμερα, εν μέσω πανδημίας, η κρατική εξουσία επιχειρεί την πλήρη συρρίκνωση του δημόσιου Συστήματος Ψυχικής Υγείας και την ολοκληρωτική μετατροπή του σε ένα καθαρά διεκπεραιωτικό σύστημα καταστολής, εξυπηρετώντας παράλληλα τα κέρδη των ιδιωτικών ψυχιατρείων. Κύρια παραδείγματα το πρόσφατο κλείσιμο του ξενώνα του Ευαγγελισμού στην πλατεία Βάθης, οι απόπειρες κατάργησης τριών εξω-νοσοκομειακών στεγαστικών δομών του ΨΝΑ και το σχέδιο επαναλειτουργίας του κολαστήριου της Λέρου.
Η ψυχική υγεία δεν είναι άλλο ένα από τα πολλά κοινωνικά προβλήματα, αλλά κεντρικό πρόβλημα μιας κοινωνίας που συνθλίβεται στη μέγγενη της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ακόμα περισσότερο σήμερα που η πανδημία δημιουργεί νέες ιστορικές τομές, που η εγκληματική κρατική διαχείριση διευρύνει το βιωμένο κοινωνικό τραύμα του θανάτου, τον Φόβο και την Άρνηση, τα ιδεολογικά και υλικά αδιέξοδα και τη διάλυση κάθε έννοιας κοινωνικής αλληλεγγύης και συλλογικής αντιμετώπισης των κοινωνικών προβλημάτων.
Η κοινωνία και οι «ασθενείς» αντιμετωπίζουμε παράλληλα τη διάλυση των δομών ψυχικής υγείας αλλά και τη βαρβαρότητα του κυρίαρχου συστήματος «θεραπείας» που βασίζεται στις κατασταλτικές πρακτικές και την αθρόα φαρμακευτική αγωγή. Δεν ξεχνάμε τους βασανισμένους και ταλαιπωρημένους από την ψυχιατρική καταστολή και τους αγώνες που έχουν δοθεί ενάντια στη βαρβαρότητα κυρίως από «ασθενείς» της ψυχικής υγείας, στηρίζουμε τις προσπάθειες κινηματικών απαντήσεων και την αγωνιστική δράση της Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία.
Οι κοινωνικές και κινηματικές δυνάμεις, οι άνθρωποι που ζουν ή μπαινοβγαίνουν στις δομές ψυχικής υγείας και οι εργαζόμενοι οφείλουμε να αγωνιστούμε μαζί για ένα χειραφετητικό κοινοτικό σύστημα ψυχικής υγείας, παράλληλα με τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά κράτους και κεφαλαίου και το χτίσιμο της κοινωνίας της αλληλεγγύης και της συνεργασίας.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ
Αυτοδιαχειριζόμενος Κοινωνικός Χώρος
κάλεσμα : Pasamontaña
1/3/2022
για την Ψυχική Υγεία…
Παρόλο που η παρατεταμένη οικονομική κρίση, σε συνδυασμό με την πανδημία, έχουν δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες όπου η εμφάνιση της ψυχικής νόσου αυξάνεται ραγδαία, οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας μειώνονται, υπολειτουργούν και κλείνουν η μια μετά την άλλη εξ αιτίας της υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν διαλύσει το ήδη υποβαθμισμένο ΕΣΥ και το μοντέλο για την υγεία που επεξεργάζεται η ακροδεξιά κυβέρνηση είναι αυτό της ιδιωτικοποίησης ή της σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα (ΣΔΙΤ), όπως φάνηκε και σε όλη την περίοδο της πανδημίας.
Αν η κατάσταση στις υπηρεσίες γενικής υγείας είναι κακή και η πρόσβαση σε αυτές γίνεται όλο και πιο δύσκολη, στις υπηρεσίες ψυχικής υγείας είναι κατά πολύ χειρότερη και η πρόσβαση σε αυτές συχνά είναι αδύνατη. Αυτό συμβαίνει μάλιστα την ίδια την στιγμή που η ψυχική δυσφορία που βιώνουμε ο καθένας και η καθεμιά μας αυξάνεται και τα αιτήματα για ψυχοκοινωνική υποστήριξη πολλαπλασιάζονται.
Στην γειτονιά μας βρίσκονται τα δύο από τα τρία μεγάλα ψυχιατρικά νοσοκομεία της χώρας, το ΨΝΑ (Δαφνί) και το Δρομοκαΐτειο. Τόσο αυτά τα δύο, όσο και το Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και όλες οι ψυχιατρικές κλινικές που βρίσκονται στα γενικά νοσοκομεία, λειτουργούν κάτω από το όριο ασφάλειας για τους ασθενείς και τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα οι εξωνοσοκομειακές δομές αποκατάστασης, ξενώνες και οικοτροφεία, κινδυνεύουν να κλείσουν, όπως έχει γίνει ήδη με την δομή της ψυχιατρικής κλινικής του Ευαγγελισμού το καλοκαίρι ενώ μόλις πριν δύο μήνες κινδύνεψαν με κλείσιμο τρεις ψυχιατρικοί ξενώνες του ΨΝΑ (Δαφνί). Τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας που καλύπτουν σε πρωτοβάθμιο κυρίως επίπεδο τα αιτήματα για την ψυχική υγεία είναι πολύ λιγότερα από τις πραγματικές ανάγκες.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες κυριαρχεί η πρακτική της καθεστωτικής ψυχιατρικής που αντιμετωπίζει τον ψυχικά πάσχοντα σαν σύνολο συμπτωμάτων και όχι σαν υποκείμενο με ιστορία. Οι πρακτικές της καθήλωσης - καταστολής, με το φάρμακο ή τον ιμάντα (δέσιμο στο κρεβάτι) για τους ¨ανήσυχους¨ εφαρμόζονται καταχρηστικά όλο και περισσότερο. Μια πρακτική τραυματική για την προσωπικότητα του ασθενή που μετατρέπει επίσης τον εργαζόμενο από θεραπευτή σε φύλακα. Τα δικαιώματα των ψυχιατρικών ασθενών έχουν συρρικνωθεί, οι έξοδοι και οι προαυλισμοί έχουν μειωθεί ενώ τα δύο τελευταία χρόνια της πανδημία είχαν σταματήσει τελείως. Οι εργοθεραπείες και όλες οι θεραπευτικές παρεμβάσεις έχουν μειωθεί δραματικά.
Το όραμα της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης για το κλείσιμο του ασύλου και για μια ψυχιατρική ανοιχτή στην κοινότητα έχει πλήρως διαψευσθεί. Την ίδια στιγμή το στίγμα της ψυχικής νόσου, ο φόβος για την ¨τρέλλα¨ , το ¨μη κανονικό¨ και η ¨επικινδυνότητα¨ του ψυχασθενή που αναπαράγεται από τα ΜΜΕ ανακινεί όλα τα φοβικά και ρατσιστικά κοινωνικά στερεότυπα. Οι ψυχικά πάσχοντες και οι οικογένειές τους μη μπορώντας να αντέξουν το στίγμα και χωρίς καμιά υποστήριξη καταρρέουν.
Το ζήτημα της ψυχικής υγείας είναι υπόθεση όλων, των άμεσα ενδιαφερόμενων, των εργαζόμενων στο χώρο και όλης της κοινωνίας.
Να μην κλείσει καμιά στεγαστική δομή
Άμεση και επαρκή στελέχωση όλων των υπηρεσιών ψυχικής υγείας με μόνιμο προσωπικό
Πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα των ασθενών
Για ένα χειραφετητικό σύστημα Ψυχικής Υγείας ανοικτό στην κοινότητα.
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας για ένα Πολύμορφο Κίνημα για την Ψυχική Υγεία.
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στη διάλυση της Ψυχικής Υγείας
Σάββατο 12/3, 13.00 στο ΨΝΑ Δαφνί
κάλεσμα : Πρωτοβουλία για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης στο Χαϊδάρι
πηγή : https://synhaidari.blogspot.com/
πηγή : email που λάβαμε στις 11 Μαρτίου 14h
Κάλεσμα στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην διάλυση των δομών Ψυχικής Υγείας
Καλούμε το Σάββατο 12/3 στις 13:00 στο ΨΝΑ Δαφνί
Σε εποχές σαρωτικών αλλαγών, γενικευμένης δομικής κρίσης του καπιταλισμού, ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και ακραίας νεοφιλελευθεροποίησης, οι μετασχηματισμοί στο τομέα της υγείας υπό το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα, η υποβάθμιση και η ιδιωτικόποιηση του κλάδου καθώς και η ολοένα και πιο στενή πρόσδεση της δημόσιας υγείας με το κεφάλαιο είναι γεγονός. Σύμφωνα άλλωστε και με την αστική αντίληψη, η διασφάλιση της υγείας αποτελεί ατομική ευθύνη και όχι δημόσιο αγαθό και κοινωνικό δικαίωμα δικαιολογώντας έτσι τις περαιτέρω περικοπές των δημοσίων δαπανών για την υγεία.
Προφανώς το ζήτημα δεν είναι αν υπάρχει ατομική ευθύνη στην υγεία, αλλά αντιθέτως μέσα από τη διαλεκτική οπτική και τη σύνθεση των αντιθέσεων παλιού - νέου, την υλικότητα του φαινομένου και τις εκάστοτε κοινωνικό - οικονομικές και πολιτικές πρακτικές να ερμηνέυσουμε και να εντοπίσουμε τις αιτίες που υπονομεύουν τις συνθήκες διαβίωσης και καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον, δισχαιρένοντας έτσι την υγεία της κοινωνικής βάσης.
Με βάση αυτή την ανάλυση και όπως ακριβώς η υγεία αποτελεί εμπόρευμα, έτσι και η ψυχική υγεία εντάσσεται στα πλαίσια της καπιταλιστικής παραγωγής σε μια αστική μηχανιστική αντίληψη που διαχωρίζει το σώμα από τη ψυχή και άρα τις φυσικές παθήσεις από τις ψυχικές. Αυτή η αντίληψη αναιρεί την διαλεκτική οντότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και έρχεται σε αντίθεση με την πραγματική υλιστική ανάλυση, η οποία επισημαίνει πως ο άνθρωπος βρίσκεται σε μια διαρκή αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση με το περιβάλλον του ( φυσικό, κοινωνικό, οικονομικό) και συνεπώς διαμορφώνεται ανάλογα με τις υλικές συνθήκες της κάθε εποχής.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι δημόσιες δομές ψυχικής υγείας, τόσο από την τωρινή κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όσο και από τις προηγούμενες, υπονομεύονται διαρκώς με αποτέλεσμα το οριστικό κλείσιμο αρκετών από αυτών. Η υποβάθμιση και η ιδιωτικοποίηση των δημοσίων δομών ψυχικής υγείας είναι μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του '90 ενώ μέχρι και το 2015 έχουν κλείσει τα 6 από τα 10 Ψυχιατρικά Νοσοκομεία της χώρας ενώ λίγες παραμένουν οι διαθέσιμες κλίνες σε Γενικά Νοσοκομεία ή στα εναπομείναντα Ψυχιατρικά Νοσοκομεία της Αττικής.
Παρόλους τους αγώνες του προηγούμενου διαστήματος του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των δομών ψυχικής υγείας διεκδικώντας άμεσες μαζικές προσλήψεις νοσηλευτικού και άλλου προσωπικού, η κυβέρνηση επιμένει στην απόφασή της για κλείσιμο των εναπομείναντων δομών ή την υποστελέχωση αυτών, την ίδια στιγμή μάλιστα που οι ψυχολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές, εν όψει και της πανδημίας, έχουν αυξηθεί, οδηγώντας τους ασθενείς στα «αζήτητα» του περιθωρίου σε μια λογική όπου, όποιος δεν κάνει για την παραγωγική διαδικασία περισσεύει. Αν λάβουμε υπόψιν μας και έναν από τους ορισμούς του ΠΟΥ «η υγεία είναι ικανότητα του ατόμου, της ομάδας ή της κοινότητας να αναγνωρίζει και να κατανοεί τις φιλοδοξίες, να ικανοποιεί τις ανάγκες και να τροποποιεί ή να συμβιβάζεται με το περιβάλλον.», αντιλαμβανόμαστε πως η ψυχική υγεία, αποτελεί αναμφίβολα ένα ακόμα πεδίο καπιταλιστικής κερδοφορίας και μιας υγειονομικής καπιταλιστικής πολιτικής.
Η τάση αυτής της συρρίκνωσης, της ιδιωτικοποίησης ή και του οριστικού κλεισίματος των δομών Ψυχικής Υγείας και της συγκεντροποίησης του κεφαλαίου σε λίγες καπιταλιστικές επιχειρήσεις (στις πιο ισχυρές που δραστηριοποιούνται στο χώρο αυτό) θα επιβαρύνει οικονομικά ακόμα περισσότερο το σύνολο της εργατικής τάξης καθώς μετακυλίεται το κόστος θεραπείας στις πλάτες της, την ίδια στιγμή που οι επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο κερδοφορούν εις βάρος του λαού. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τη ψυχολογική πίεση που ασκείται με αφορμή το άκουσμα του κλεισίματος μιας δομής ή μονάδας ψυχικής υγείας λειτουργεί ανασταλτικά σε οποιαδήποτε λογική θεραπείας των ασθενών. Είναι εξάλλου διαπιστωμένο, πως η ανεργία, η φτώχεια, η επισφάλεια, η εντατικοποίηση της εργασίας και η εργασιακή ανασφάλεια, η κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου κ.α είναι μερικοί παράγοντες που συνθέτουν τα αίτια των ψυχικών νοσημάτων.
Όσο κυριαρχεί ο κρατικομονωπολιακός καπιταλισμός και η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που εφαρμόζεται στο χώρο της ψυχικής υγείας, διευρύνοντας τις άθλιες συνθήκες της ψυχιατρικής περίθαλψης, τόσο καθίσταται αναγκαίος ένας αγώνας ενάντια στο βωμό του κέρδους και της κεφαλαιοποίησης των αθρώπινων κοινωνικών αναγκών. Ο αγώνας για να παραμείνουν ανοιχτές οι δομές Ψυχικής Υγείας είναι ένας αγώνας ενάντια στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και της ταξικής εκμετάλλευσης που εντείνουν τα ψυχικά και σωματικά τραύματα της εργατικής τάξης.
Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε λογική και σε κάθε σύστημα που με βάση την αναπτυξιακή επιχειρηματική προοπτική της αστικής τάξης και του κεφαλαίου αντιμετωπίζει με βαρβαρότητα, περιθωριοποίηση, αποκλεισμό και εγκατάλειψη τις κοινωνικές ανάγκες του λαού και τις μετατρέπει σε μετρήσιμα οικονομικά μεγέθη για τα συμφέροντά της. Παλεύουμε για να οικοδομήσουμε ταξικές δομές αλληλεγγύης και αυτοάμυνας έξω από το καπιταλιστικό φαντασιακό που ατομικοποιεί τις κοινωνικές και ταξικές ανάγκες παράγοντας μια κουλτούρα επιβιωτισμού. Μέσα από τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες και τις λαϊκές κινητοποιήσεις να χτίσουμε την ταξική επαναστατική συνείδηση για την προλεταριακή χειραφέτηση.
Η ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ
ΑΜΕΣΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΜΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
ΚΑΜΜΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ
Ταξική Αντεπίθεση Αθήνας (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστ(ρι)ών)