Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2021 στις 17.00
[Θεσσαλονίκη] Συγκέντρωση κατά των γυναικοκτονιών και της έμφυλης βίας
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΕΧΤΙΣΕ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Τον τελευταίο χρόνο έχουν καταγραφεί τουλάχιστον δεκαοχτώ υποθέσεις γυναικοκτονίας και αμέτρητες υποθέσεις έμφυλης βιας, οι νοηματικές συγγένειες των οποίων είναι -ή θα έπρεπε να είναι- έκδηλες.
Σε διάστημα 20 περίπου ημερών, έγιναν γνωστές 5 γυναικοκτονίες. Στις 29 Νοεμβρίου, άντρας στην Θεσσαλονίκη σκοτώνει την σύζυγό του και μια μέρα μέρα, μια 55χρονη από το Αγρίνιο μαχαιρώνεται από τον γιο της, ο οποίος ξυλοκόπησε και την γιαγιά του. Αρχές Δεκέμβρη, καταγράφεται στην Λακωνία ο στραγγαλισμός μιας μητέρας δύο παιδιών από τον άντρα της, με το πρόσχημα ότι την απατούσε και στις 10/12 καταλήγει 29χρονη στην Αλεξανδρούπολη, μετά από άγριο ξυλοδαρμό που δέχθηκε από την άντρα της. Τελευταίο περιστατικό που καταγράφεται, είναι αυτό στην Θεσσαλονίκη όπου ο εν διαστάσει σύζυγός μιας γυναίκας εισέβαλε μέσα στο ζαχαροπλαστείο που βρισκόταν η ίδια και την πυροβόλησε με καραμπίνα, ταυτίζοντας την θανάσιμα.
Το Νοέμβριο στην Ιεράπετρα Κρήτης επιτέθηκε με μαχαίρι σε γυναίκα ο πρώην σύντροφος της, την ώρα που αυτή πήγαινε να συζητήσει για εργασία. Ο θάνατος της ήταν ακαριαίος και οι μαχαιριές περίπου δεκαέξι. Λίγους μήνες πριν υπήρξε υπόθεση γυναικοκτονίας στη Ρόδο, όπου εκτελέστηκε εν ψυχρώ μια γυναίκα από τον πρώην σύζυγο της με κυνηγετική καραμπίνα, ο οποίος μετά τη δολοφονία επέλεξε να αυτοκτονήσει και να αφήσει ραβασάκι θέλοντας να κάνει θεαματικό φινάλε. Μία από αυτές τις υποθέσεις, ήταν και αυτή της γυναικοκτονίας στα Γλυκά Νερά, με τον γυναικοκτόνο να σκηνοθετεί τη δολοφονία της συζύγου του, ως ληστεία και αργότερα να ομολογεί. Άλλη υπόθεση αυτή που αφορά τον βιασμό εργάτριας στην καθαριότητα, σε σπίτι στα Πετράλωνα.
Τόσο οι ίδιες οι υποθέσεις όσο και η μετέπειτα αντιμετώπισή τους από το κοινωνικό σύνολο έχουν να καταδείξουν με τον πιο απεχθή τρόπο την πατριαρχία που είναι ριζωμένη σε κάθε πτυχή της κοινωνίας στην οποία ζούμε.
Για οποιονδήποτε βιασμό, οποιαδήποτε γυναικοκτονία ή περιστατικό έμφυλης βίας θα πρέπει να αναζητούμε τις αιτίες στο πατριαρχικό οικοδόμημα που αναπαράγεται και συντηρείται από την κοινωνία και διαμορφώνει αντιλήψεις και συνειδήσεις. Αυτό, δηλαδή, το οικοδόμημα που περνάει από μικρή ηλικία μέσω της οικογένειας, της εκπαίδευσης αλλα και γενικότερα της κοινωνίας στη συνείδηση των ανδρών ότι μπορούν - και πρέπει- να επιβάλλονται και να υποτάσσουν οποιαδήποτε θηλυκότητα και να αντιμετωπίζουν ένα θηλυκό σώμα με όρους ιδιοκτησίας, αλλά και στη συνείδηση των γυναικών ότι οφείλουν να τηρούν πάντα μία παθητική και δεκτική στάση στην κάθε επιθετική ανδρική συμπεριφορά. Όταν, λοιπόν, μια θηλυκότητα υπερβεί τον κοινωνικό της ρόλο, αυτόν της υποταγής στο ανδρικό φύλο, και είτε αντισταθεί, είτε θελήσει να φύγει από μια σχέση, είναι ήδη νομιμοποιημένη στην ανδρική συνείδηση η βία, ακόμα και η δολοφονία. Γι'αυτό είναι εξοργιστικό να βαφτίζονται οι γυναικοκτονίες ως «εγκλήματα πάθους», για τα οποία ευθύνεται «η κακιά στιγμή». Θα πρέπει να γίνει σαφές, ότι ευθύνεται αποκλειστικά ο γυναικοκτόνος, το πατριαρχικό σύστημα που τον θρέφει και όσοι αναπαράγουν και διαιωνίζουν σεξιστικές αντιλήψεις, από το πιο μικρό σεξιστικό «αστείο» μέχρι την κανονικοποίηση της έμφυλης βίας. Καμία σεξιστική συμπεριφορά δεν πρέπει να νομιμοποιείται ως "ακίνδυνη" ή "φυσιολογική", καθώς η αναπαραγωγή σεξιστικών και παραβιαστικών συμπεριφορών ανοίγει το δρόμο για την έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες.
Μετά από κάθε τέτοια υπόθεση βλέπουμε ένα συγκεκριμένο μοτίβο που ακολουθούν τα ΜΜΕ, τα οποία αναπαράγουν την είδηση με όρους θεάματος και τις περισσότερες φορές ξεπλύματος του γυναικοκτόνου/ βιαστή. Συγκεκριμένα, στην περίπτωση της γυναικοκτονίας στα Γλυκά Νερά, όταν αποκαλύφθηκε, ότι ο γυναικοκτόνος είναι αυτό που θεωρείται ως «πρότυπο άνδρα» (έλληνας, λευκός, με λεφτά και καλή δουλειά), αμέσως είδαμε το αφήγημα να αλλάζει, με ένα μέρος της κοινωνίας να σιωπά και ένα άλλο επηρεασμένο φυσικά και από τα ΜΜΕ, να επιρρίπτει ευθύνες στην Καρολάιν που "τον απειλούσε με χωρισμό", δικαιολογώντας τον γυναικοκτόνο ως αγανακτισμένο σύζυγο. Η πατριαρχία έχει στήσει τόσο καλά το παιχνίδι της, ώστε οι θηλυκότητες να φέρουν πάντα το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης των όσων τους συμβαίνουν, ακόμα και όταν βρίσκονται δολοφονημένες στο κρεβάτι τους.
Στις παρέες μας, στους χώρους εργασίας, στο δρόμο και στο οικογενειακό περιβάλλον, να μην ανεχόμαστε τη αναπαραγωγή αυτών των αντιλήψεων που διαιωνίζουν την καθιερωμένη πατριαρχική λογική. Να αναζητήσουμε το μερίδιο της ευθύνης που μας αναλογεί σε αυτή τη διαιώνιση και να αγωνιστούμε σε ατομικό αλλά και συλλογικό επίπεδο για να τελειώνουμε μια και καλή με το σάπιο εξουσιαστικό σύστημα που συντηρεί την πατριαρχία, μέχρι να είμαστε όλες ασφαλείς και ελεύθερες. Μέχρι να μπορούμε να περπατάμε χωρίς φόβο στο δρόμο. Μέχρι ο φόβος να αλλάξει πλευρά.
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΚΑΜΊΑ ΑΛΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΗ
ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ 20/12 στις 17:00, Καμάρα.
κάλεσμα : Ελεύθερος κοινωνικός χώρος "ΣΧΟΛΕΊΟ"
Ανοιχτή Πολιτική Συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 19:00
Βασιλέως Γεωργίου & Μπιζανίου γωνία
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
"Η αιτία έγκειται στο σύστημα ανισότητας της ατομικής ιδιοκτησίας, στο Κράτος και την Εκκλησία, στο σύστημα που νομιμοποιεί την κλοπή, τη δολοφονία και την κακοποίηση των αθώων γυναικών και των ανήμπορων παιδιών"
Emma Goldman
Σε ένα εξουσιαστικό σύστημα που έχει ανάγκη καταπιεσμένους/ες για να μπορεί να ελέγχει και να εξουσιάζει με σκοπό την επιβίωσή του και την αύξηση της δύναμής του δεν θα μπορούσε σε καμία των περιπτώσεων να ενδιαφέρεται πραγματικά για το σπάσιμο των έμφυλων διαχωρισμών και ρόλων.
Εν καιρώ πανδημίας, η κρατική διαχείριση της υγειονομικής αυτής κρίσης, ήταν τέτοια που το μόνο που προσπάθησε να κάνει ήταν να περισώσει τον καπιταλισμό και την οικονομία. Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται ακόμα περισσότερο στις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ταυτόχρονα με την επίταση της ταξικής εκμετάλλευσης των εργαζόμενων γυναικών, παρακολουθήσαμε να έρχονται στη δημοσιότητα 13 γυναικοκτονίες, απόπειρες βιασμού, βιασμοί, υποθέσεις trafficking με τη συγκάλυψη της αστυνομίας και των πολιτικών της προϊσταμένων, συγκάλυψη κυκλωμάτων παιδικής πορνογραφίας και παιδοβιασμού, καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βασανισμούς μέσα σε αστυνομικά τμήματα.
Δεν έχει τελειώσει ο χρόνος ακόμα και σε κάθε μήνα αντιστοιχεί τουλάχιστον από 1 γυναικοκτονία. Ονόματα γυναικών και μέρη της Ελλάδας στιγμάτισαν τη μνήμη μας και δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ. Κάρολαιν, Γαρυφαλλιά, Κωνσταντίνα, Ελένη, Μόνικα Φολέγανδρος, Πετράλωνα, Γλυκά Νερά, Μακρυνίτσα, Δάφνη, Αγία Βαρβάρα, Χανιά, Θεσσαλονίκη, Κυπαρισσία. H πατριαρχία είναι τόσο καλά ριζωμένη στην κοινωνία που συνεχίζει να δολοφονεί και θα συνεχίζει μέχρι να παταχθεί οριστικά κάθε μορφής εξουσίας.
Η ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Μέσα στις συνθήκες προϊούσας αποσύνθεσής του, το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται, προωθώντας τη βία εναντίον των γυναικών, κυρίως εκείνων που ανήκουν στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, με στόχο την καθυπόταξή τους. Η πατριαρχική βία είναι συστημική βία και είναι οργανικό κομμάτι του εξουσιαστικού και καπιταλιστικού κόσμου. Αποτελεί ένα ακόμα όπλο στην φαρέτρα του συστήματος για τη διαίρεση των καταπιεσμένων, για τη διάχυση του κοινωνικού κανιβαλισμού και την επιβολή της σιωπηρής αποδοχής των ανισοτήτων που το ίδιο αναπαράγει.
Η αντιμετωπιση της εμφυλης βίας περνάει μέσα από τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση, ενάντια στο κράτος το κεφάλαιο και κάθε μορφής εξουσία.
Εμείς, ως αγωνίστριες, ως αναρχικές και ως γυναίκες οργανωνόμαστε και συλλογικοποιούμαστε απέναντι στο κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία. Προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών, για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΔΕΥΤΕΡΑ 20/12, 17:00 ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Ελεύθερες Γυναίκες - Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο»
Τα αμέτρητα περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών που έρχονται διαρκώς στο φως, δεν συνιστούν φυσικά εξαιρέσεις, ούτε μεμονωμένες περιπτώσεις. Αντιθέτως, αποτελούν προϊόντα της ίδιας της κανονικότητας στην καπιταλιστική- πατριαρχική κοινωνία, αποτέλεσμα των πολλαπλών καταπιέσεων που προκύπτουν από τη σχέση τάξης- φύλου και ταυτόχρονα, από τη διείσδυση της πατριαρχίας, στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων. Της πατριαρχίας ως ιδεολογίας, που παρότι προϋπήρχε του καπιταλισμού, αποτέλεσε δομικό στοιχείο συγκρότησής του και προϋπόθεση της επιβίωσης του. Στην καπιταλιστική Δύση, που διατείνεται πως ξεμπερδεύει πλέον με αιώνες έμφυλης καταπίεσης, μέσα από την καλλιέργεια ενός φιλελεύθερου αστικού φεμινισμού και την απόδοση θέσεων εξουσίας στις γυναίκες, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη για τις εργαζόμενες και τις άνεργες, τις γυναίκες του λαού και της εργατικής τάξης. Την ίδια στιγμή, για τις απόκληρες, τις μετανάστριες και τις προσφύγισσες, τις «χωρίς χαρτιά», αλλά και για τα φτωχά ΛΟΑΤΚΙ άτομα, η ένταση της εκμετάλλευσης είναι ακόμα μεγαλύτερη, καθώς υφίστανται τη βία του κοινωνικού και εργασιακού αποκλεισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα των ζωών τους.
Στις συνθήκες της έντονης συστημικής κρίσης που έχουν διαμορφωθεί στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης πανδημίας, η σκληρή ταξική αναδιάρθρωση σηματοδοτεί και το βάθεμα της έμφυλης εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Με σημείο καμπής για το εγχώριο παράδειγμα την ψήφιση του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη, που εδραίωσε την απόλυτη ελαστικοποίηση της εργασίας, οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων και της εργατικής τάξης παλεύουν να ανταπεξέλθουν παράλληλα στους ρόλους τους ως μητέρες και τροφοί, μια εργασία ανέκαθεν απλήρωτη και μη αναγνωρίσιμη από το κράτος, αλλά και την κοινωνία. Ο νόμος θέτει έμμεσα υπό διευθέτηση (!) και το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης, για το οποίο προβλέπει επίσης «συνεννόηση» με τους εργοδότες. Στο έδαφος της νέας εργασιακής δυστοπίας, χαρακτηριστικό είναι το πολύ πρόσφατο περιστατικό μητέρας γιατρού που δεν προσλήφθηκε σε θέση εργασίας σε μεγάλο νοσοκομείο της χώρας, με την αιτιολογία πως «έχει δύο μικρά παιδιά», με την αναπληρώτρια Υπουργό Υγείας Μ. Γκάγκα να νομιμοποιεί την απόφαση, απορρίπτοντας την προσφυγή της εργαζόμενης στο Υπουργείο Εργασίας. Αποκαλυπτικά είναι, σχετικά με τα παραπάνω, τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών σχετικά με τις επιπτώσεις που επέφερε στη ψυχική υγεία των κοινωνιών ο υποχρεωτικός εγκλεισμός στο σπίτι στην πανδημία, που έδειξαν εξαιρετικά υψηλά ποσοστά κατάθλιψης και διαταραχών άγχους για τις γυναίκες και περισσότερο τις μητέρες, λόγω των πολλαπλών βαρών που καλούνται να σηκώσουν.
Στον καπιταλισμό και την πατριαρχία, η έμφυλη βία, η βία που οι γυναίκες, αλλά και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, υφίστανται καθημερινά, στους χώρους εργασίας, στο δρόμο, στο σπίτι είναι καθεστώς, και όσο η συστημική σήψη προχωράει, το φαινόμενο θα εντείνεται. Μια από τις επιπτώσεις που επέφερε η αναγκαστική παραμονή των γυναικών ανά τον κόσμο στο σπίτι την περίοδο της πανδημίας, υπήρξε η ραγδαία αύξηση των περιστατικών έμφυλης βίας, γεγονός που φάνηκε μέσα από τον τεράστιο αριθμό κλήσεων σε γραμμές υποστήριξης. Καθώς το έτος 2021 φτάνει στο τέλος του, μέχρι σήμερα, έχουν γίνει γνωστά 18 περιστατικά γυναικοκτονιών με δράστες συζύγους, συντρόφους, πατέρες.
Ακόμη, αμέτρητα είναι τα καταγεγραμμένα περιστατικά έμφυλης βίας, βιασμών, σεξουαλικών παρενοχλήσεων και επιθέσεων και μπορούμε να φανταστούμε πόσα ακόμη συντελούνται καθημερινά που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Η υπόθεση της Ηλιούπολης υπήρξε αποκαλυπτική της πατριαρχικής και της ακραίας βίας που υφίσταται μεγάλο ποσοστό γυναικών και ατόμων ανά τον κόσμο εντός των κυκλωμάτων σωματεμπορίας και πιο ειδικά, του διαχρονικού ρόλου της ΕΛΑΣ ως εγγυητή της κερδοφορίας τους. Της αστυνομίας ως του κατ' εξοχήν κρατικού μηχανισμού που νομιμοποιεί την έμφυλη βία, που την ώρα που χτυπάει με τα γκλοπς αγωνιζόμενες γυναίκες στις διαδηλώσεις, εξευτελίζει και κακοποιεί κρατούμενες, στις φυλακές, τα camps και την Αμυγδαλέζα, αδιαφορεί προκλητικά στις κλήσεις κακοποιημένων γυναικών, πολλές εκ των οποίων τελικά καταλήγουν δολοφονημένες.
Και φυσικά, οι «καθημερινοί» άντρες-βιαστές, όπως στην περίπτωση της 50χρονης καθαρίστριας- εργάτριας στα Πετράλωνα, όπως το κάθαρμα ιδιοκτήτης κέντρου μασάζ στα Εξάρχεια, μια πολύ σοβαρή υπόθεση που ήρθε στο φως το περασμένο καλοκαίρι.
Ως απόληξη της πατριαρχίας, η έμφυλη βία εκδηλώνεται και αναπαράγεται διάχυτα σε όλο το φάσμα των κοινωνικών σχέσεων. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία σε επίπεδο ΕΕ, το 1/3 των γυναικών έχουν δεχθεί σωματική ή/ και σεξουαλική βία, ενώ το 75% καταγγέλλουν σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας τους, όπου το ανύπαρκτο προστατευτικό πλαίσιο και φυσικά, ο εκβιασμός της απόλυσης επιβάλλουν τη σιωπή. Τα περιστατικά που έρχονται στο φως τελευταία είναι ενδεικτικά μιας συνθήκης βαθιά ριζωμένης στη βαθιά πατριαρχική ελληνική κοινωνία. Πρόσφατα μόλις έγινε γνωστή η υπόθεση της εκπαιδευτικού στη Λάρισα, που καταγγέλλει το βιασμό από τον προϊστάμενό της, ο οποίος φαίνεται να εμπλέκεται και σε πολλές ανάλογες επιθέσεις. Ακόμη, έχει αναδειχθεί πλήθος περιστατικών σεξουαλικών επιθέσεων σε σχολεία και πανεπιστήμια, με πρόσφατες τις καταγγελίες δύο μαθητριών για βιασμό από συμμαθητή τους σε σχολείο στα δυτικά της Θεσσαλονίκης, όπως το περιστατικό σεξουαλικής παρενόχλησης 11χρονης μαθήτριας από καθηγητή στο Μοσχάτο, αλλά και των φοιτητριών μαιευτικής από καθηγητή τους, οι οποίες βγήκαν μπροστά και αγωνίστηκαν για την υπόθεσή τους.
Σήμερα το ακροδεξιό πολιτικό προσωπικό της χώρας, η κατ' εξοχήν ιστορικά πολιτική δύναμη των δοσίλογων, των βασανιστών και των βιαστών, εκφράζει και πριμοδοτεί στο απόλυτο την ελληνική εκδοχή της πατριαρχίας, του δόγματος Πατρίς- Θρησκεία -Οικογένεια, διαχρονικού και αδιαμφισβήτητου από όλες τις αστικές κυβερνήσεις πυλώνα του ελληνικού παρασιτικού καπιταλισμού, μέσα από το οποίο η γυναίκα προσλαμβάνεται αποκλειστικά ως μηχανή αναπαραγωγής του «έθνους». Απόλυτη έκφραση αυτού, υπήρξε η απόπειρα διοργάνωσης το περασμένο καλοκαίρι του «Συνεδρίου Γονιμότητας», υπό την αιγίδα της ελληνικής alt right και της Εκκλησίας που ακυρώθηκε υπό την πίεση της κοινωνικής κατακραυγής και που προσπάθησαν να επαναφέρουν σε ανάλογη διαδικτυακή εκδήλωση του δήμου Κατερίνης με τη συμμετοχή του γελοίου περιφερειάρχη Πατούλη. Η πατριαρχική επίθεση στα γυναικεία δικαιώματα και τις κατακτήσεις, πραγματοποιείται από την κυβέρνηση μέσα από διάφορες νομικές πρωτοβουλίες, με σημαντικότερη το νόμο Τσιάρα για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, που αποτελεί πλέον ένα γερό όπλο και εργαλείο εκβιασμού των κακοποιητικών πατεράδων προς τις μητέρες, ενώ μάλιστα, ευρωβουλευτές της ΝΔ πρόσφατα ψήφισαν ενάντια σε νόμο για τις αμβλώσεις στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Στη σημερινή συγκυρία, μέσα από τις αντιθέσεις του συστήματος, έχει αναπτυχθεί μια τεράστια κοινωνική δυναμική στους κόλπους του γυναικείου κινήματος παγκοσμίως, από τους αγώνες των γυναικών στην Πολωνία για την υπεράσπιση του δικαιώματος στις αμβλώσεις, στην Τουρκία ενάντια στις πολιτικές του φασιστικού καθεστώτος Ερντογάν, τις γυναίκες στο Αφγανιστάν που διαδήλωναν με κίνδυνο της ζωής τους ενάντια στους Ταλιμπάν, μέχρι τις αγωνιζόμενες γυναίκες στο Μεξικό, μια χώρα όπου διαπράττονται περίπου δέκα γυναικοκτονίες την ημέρα. Με αφετηρία τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και ενώ καθημερινά διαπράττονται αμέτρητες γυναικοκτονίες ανά τον κόσμο, το φεμινιστικό κίνημα παγκοσμίως διεξάγει αγώνες για τη νομική κατοχύρωση του όρου και για την πλατιά κοινωνική του αναγνώριση. Παράλληλα, παρατηρείται διεθνώς και μέσα από τα social media, ένα κίνημα που πριμοδοτεί τις δημόσιες καταγγελίες περιστατικών έμφυλης βίας, που παρότι μπορεί να αφομοιώνεται εύκολα από την κυρίαρχη ιδεολογία και τον αστικό φεμινισμό λόγω των διαταξικών του χαρακτηριστικών, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την απελευθερωτική του διάσταση, αναγνωρίζοντας τις προοπτικές του, όταν αυτό συνδέεται με ευρύτερα κοινωνικά - ταξικά προτάγματα.
Για όλες εμάς, τις αγωνιζόμενες γυναίκες, τις κομμουνίστριες και τις αναρχικές, τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις γυναίκες του λαού και της εργατικής τάξης, ο αγώνας για τη γυναικεία χειραφέτηση είναι διαρκής και αλληλένδετος με το συλλογικό και επίμονο αγώνα για την κοινωνική και την ταξική απελευθέρωση, με το πανόραμα των αγώνων της εποχής μας, στους εργασιακούς χώρους, στη διεκδίκηση δημόσιας, δωρεάν και καθολικής υγείας και παιδείας, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον πόλεμο, απέναντι στην κρατική καταστολή.
Έχοντας πλήρη συνείδηση των αιώνων έμφυλης καταπίεσης που κουβαλάμε στις πλάτες μας, ως γυναίκες στο σύγχρονο καπιταλιστικό κόσμο, ενδυναμώνουμε τη θέση μας μέσα στην κοινωνία και το κίνημα, συλλογικοποιούμε τις ανάγκες, τις αγωνίες, τις κραυγές και τις επιθυμίες μας, παλεύουμε στην καθημερινότητά μας, ώστε να δώσουμε τέλος στην πατριαρχία, την έμφυλη βία και την καταπίεση.
Να συναντηθούμε στον αγώνα για την ταξική απελευθέρωση και τη γυναικεία χειραφέτηση!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 20/12 ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Ταξική Αντεπίθεση Θεσσαλονίκης (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών
πηγή : email που λάβαμε στις 18 Δεκεμβρίου 20h
Συμμετέχουμε στη συγκέντρωση ενάντια στις γυναικοκτονίες και στην έμφυλη βία την Δευτέρα 20/12 στις 17:00 στη Καμάρα!
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΛΛΟ ΘΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΦΥΛΗΣ ΒΙΑΣ!
κάλεσμα : WITCHES FIGHT BACK
πηγή : email που λάβαμε στις 18 Δεκεμβρίου 23h
ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΕΣ
Τα τελευταία περιστατικά γυναικοκτονιών, αυτό της 55χρονης στη Θεσσαλονίκη που την πυροβόλησε ο πρώην σύζυγός της με καραμπίνα, επειδή τον είχε εγκαταλείψει, καθώς και της 29χρονης στην Αλεξ/πολη που ξυλοκοπήθηκε βίαια μέχρι θανάτου, έρχονται να προστεθούν σε μια λίστα γυναικών που τα τελευταία χρόνια χάνουν τη ζωή τους από το χέρι ενός άνδρα. Μόνο μέσα στο 2021 συνολικά 17 γυναίκες (επίσημα καταγεγραμμένες ) έχουν δολοφονηθεί λόγω του φύλου τους. Οι γυναικοκτονίες δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός, είναι η κορύφωση της πατριαρχικής βίας, η οποία είναι παρούσα ως αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Τα τελευταία 2 χρόνια ζούμε μια πρωτόγνωρη συνθήκη, αυτή της πανδημίας, με το κράτος όχι απλά να μην παίρνει τα απαραίτητα μέτρα προστασίας (ενίσχυση υγείας, παιδείας, δομών αποκλεισμένων ομάδων, ΜΜΜ), αλλά αντίθετα να σπέρνει θάνατο και τρομοκρατία. Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, το εξουσιαστικό πατριαρχικό σύστημα επιτίθεται ακόμα περισσότερο στις γυναίκες των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Μέσα σε έναν μόλις χρόνο ταυτόχρονα με τις 17 γυναικοκτονίες, παρακολουθήσαμε να έρχονται στη δημοσιότητα απόπειρες βιασμού, βιασμοί, υποθέσεις trafficking με τη συγκάλυψη της αστυνομίας και των πολιτικών της προϊσταμένων, καταγγελίες για σεξουαλικές παρενοχλήσεις και βασανισμούς μέσα σε αστυνομικά τμήματα, συγκάλυψη κυκλωμάτων παιδοβιασμού, παιδικής και γυναικείας πορνογραφίας με πιο πρόσφατο γεγονός αυτό του γνωστού παρουσιαστή σατιρικής εκπομπής, Σ. Παναγιωτόπουλου, o οποίος διατηρούσε προσωπικό μπλογκ με πορνογραφικό υλικό στο οποίο δημοσίευε σεξουαλικού περιεχομένου βίντεο με τις πρώην του.
Είναι απόλυτα σαφές πως εκείνο που οπλίζει τα χέρια των βιαστών και δολοφόνων και ξεπλένει τα εγκλήματά τους είναι ένα ολόκληρο σύστημα, που έχει όνομα και λέγεται πατριαρχία, κράτος και καπιταλισμός. Οι δράστες γαλουχούνται, ενθαρρύνονται, οπλίζονται και στο τέλος καλύπτονται και δικαιολογούνται από τις κυρίαρχες αξίες και τους ίδιους μηχανισμούς. Γιατί η έμφυλη βία είναι συστημική βία και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Οι κρατικοί φορείς που διατυμπανίζουν ότι νοιάζονται για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, οργανώνοντας καμπάνιες και ημερίδες κατά αυτής, είναι οι ίδιοι που καθημερινά αναπαράγουν τα έμφυλα στερεότυπα, οι ίδιοι που αναπαράγουν την καταπίεση των γυναικών. Είναι αυτοί που απολύουν εγκύους, αθωώνουν βιαστές και γυναικοκτόνους, ψηφίζουν νομοσχέδια ενάντια στις αμβλώσεις και την αυτοδιάθεση των σωμάτων των γυναικών, κρατούν κατά χιλιάδες έγκλειστες πρόσφυγες-μετανάστριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις πνίγουν στο Αιγαίο, τις απειλούν, τις ξυλοκοπούν και τις βιάζουν στα σύνορα, τις παρενοχλούν σεξουαλικά και καταστέλλουν αγωνιζόμενες γυναίκες που δεν σκύβουν το κεφάλι μπροστά στην κρατική, καπιταλιστική και πατριαρχική βαρβαρότητα.
Ως αγωνιζόμενες, ως αναρχικές και ως γυναίκες, δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυες η μία στην άλλη και όλες μαζί να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε απ' άκρη σ' άκρη σε όλη τη γη, μαζί με όλους τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου, δίπλα και μαζί με τους συντρόφους μας, έχοντας πάρει θέση μάχης ενάντια στον σάπιο κόσμο της Εξουσίας. Απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν οι εξουσιαστές σε ολόκληρο τον πλανήτη, προτάσσουμε την οργάνωση των από τα κάτω και τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν. Την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση όλων των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών, για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας, ελευθερίας, για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ
ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ, ΔΕΥΤΕΡΑ 20/12 στις 17:00, Καμάρα.
Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμό// μέλος ΑΠΟ- ΟΣ
https://libertatiasquat.blogspot.com/
Συγκέντρωση κατά των γυναικοκτονιών και της έμφυλης βίας
Μετά και την εξιχνίαση της γυναικοκτονίας στη Νέα Μάδυτο της Θεσσαλονίκης, και όλες τις γυναικοκτονίες που προηγήθηκαν, τα λόγια έχουν στερέψει. Ας είμαστε στην Καμάρα όσες περισσότερες θηλυκότητες μπορούμε.
- Νομική αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία εδώ και τώρα!
- Αντισεξιστική σεξουαλική αγωγή στα σχολεία κάθε βαθμίδας και απαλοιφή όλων των σεξιστικών αναφορών που υπάρχουν στα σχολικά βιβλία.
- Συμβουλευτικοί σταθμοί θηλυκοτήτων και λοατκια+ ατόμων, σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα και σε κάθε δημοτική ενότητα σε πόλεις, συνοικίες και χωριά.
- Περισσότερες δομές φιλοξενίας γυναικών και ίδρυση δομής και για λοατκια+ άτομα στη Θεσσαλονίκη.
Χρειαζόμαστε έμπρακτη στήριξη και αλλαγή της νομοθεσίας σε αντισεξιστική κατεύθυνση.
Γιατί οι γυναικοκτόνοι έχουν τα κλειδιά του σπιτιού μας!
Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου
17:00
Καμάρα
ομάδα Sylvia Rivera - για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 20/12 17:00 Καμάρα
Δεν είμαστε μόνες! Δεν επιτρέπουμε καμία εξουσία στα σώματα μας! Στεκόμαστε απέναντι σε κάθε επίδειξη πατριαρχικής δύναμης, τοξικής αρρενοπώτητας, καταπιεστικών και κακοποιητικών συμπεριφορών!
Χρέος όλων μας είναι να ΔΡΟΥΜΕ άμεσα απέναντι σε οποιοδήποτε δείγμα κακοποίησης και έμφυλης βίας οπουδήποτε αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη του
AN.OMA
πηγή : email που λάβαμε στις 20 Δεκεμβρίου 08h
