Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2011 στις 14.00
Συλλογική κουζίνα
ακριβής τοποθεσία : αίθριο του παιδαγωγικού
Ο νέος νόμος-πλαίσιο δεν αφήνει τίποτα όρθιο.
Τα πτυχια με δικαιωματα και η δωρεαν φοιτηση τεινουν να γινουν παρελθον. Πλεον, θα οφειλουμε να τρεχουμε πισω απο πιστωτικες μοναδες (επι πληρωμη πολλες φορες) ανταγωνιζομενοι διαρκως τους συμφοιτητες και τις συμφοιτήτριές μας αφου καταργειται η εννοια του πτυχιου. Το πανεπιστημιο γινεται μονοδρομος, επιβαλλονται εντατικοι ρυθμοι, κι οποιος δεν ανταπεξερχεται τρωει πορτα, καταργειται το ασυλο και άλλα πολλα...
Με όλα τα παραπάνω, το πιθανο κόστος μιας χαμενης εξεταστικής ή ενός εξαμηνου δεν μας φαίνεται μεγάλο αφου απλα θα καθυστερήσει την ενταξη μας στο 50% της ανεργιας. Δεν έχουμε ονειρωξεις με καταλήψεις.Όμως, με κλειστες σχολες σταματα η παραγωγικη διαδικασια του πανεπιστημιου, δεν εφαρμοζεται ο νομος και τα κτηρια αυτα λειτουργουν σαν κεντρο αγωνα που μαζευομαστε, συζηταμε και συνδιαμορφωνουμε την απαντηση στην επίθεση που δεχομαστε.Μια απάντηση που θα θέτει τους δικούς της όρους στη γνώση. Βέβαια, δεν ειναι αγώνας μια απλη ψηφος σε μια συνελευση ή η αναθεση της υποθεσης σε επαγγελματιες αγωνιστες, αλλα η συμμετοχη σε μια ζωντανη διαδικασια που αποφασιζει αυτονομα για το πως θα κινηθει.
Και τι σχέση έχει η κουζίνα(?)
Η επιθεση του κρατους στους φοιτητες είναι η ιδια που δεχεται και η υπολοιπη κοινωνια(περικοπες, χαρατσια, καταστολη κλπ κλπ), που θα δεχομαστε πιο αμεσα οταν βγουμε απ το μικροκοσμο των πανεπιστημιων. Και για όσους και όσες δεν πηραν χαμπαρι ως τώρα, οι πολυτέλειες τις καπιταλιστικης φουσκας τελειωσαν,η ζωή μας υποβαθμίζεται και οι δρόμοι είναι 2. Ή θα πατησεις τα κεφάλια των άλλων για να γίνεις απ τους λιγους που ευημερουν, ή θα δημιουργησεις σχέσεις αλληλεγγυης και συλλογικές λύσεις των συλλογικών αναγκών. Από το μοίρασμα του φαγητου σε μια συλλογικη κουζινα στη δημιουργία σχεσεων και δομών αντίστασης και επίθεσης ενάντια στο υπάρχον.
Ας μη γίνουμε κανίβαλοι.
Ας φάμε το φαγητό που φτιάχνει ο ένας για την άλλη.