Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021 στις 18.00
Πορεία 6 Δεκέμβρη
Τι θέλει από εμάς ο Δεκέμβρης,13 χρόνια μετά
Ίσως θα μπορούσε να πει κανείς, κοιτώντας τα γεγονότα της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008 από την απόσταση των 13 χρόνων, ότι οι άνθρωποι που βγήκαν παρατεταμένα και επιθετικά στους δρόμους και ύψωσαν το ανάστημα και τις γροθιές τους ενάντια στην κρατική καταστολή και τις δολοφονίες της αστυνομίας έθεσαν μια σειρά από ερωτήματα αμφισβήτησης της τότε αλλά και διαρκούς συνθήκης που ακόμα μένει να απαντηθούν. Η επερχόμενη εκείνη την εποχή βαθιά οικονομική κρίση και η μετατροπή του ιδιωτικού κράτους κατανάλωσης σε κράτος έκτακτης ανάγκης ακόμα δεν είχαν φανεί στον ορίζοντα. Ωστόσο, ο δρόμος του Δεκέμβρη δεν ήταν μόνο η πυρπόληση των συμβόλων των ημερών της αφθονίας και η συλλογική απάντηση στη δολοφονία του 15χρονου Γρηγορόπουλου, αλλά επίσης και η δημιουργία ανοιχτών πολιτικών συνελεύσεων και συνελεύσεων γειτονιάς, η διάδοση του προτάγματος της αυτοοργάνωσης ως απάντηση στην από τα πάνω διαχείριση των ζωών μας, οι λειτουργικές καταλήψεις πολιτικής, πολιτισμού, στέγης, τροφής, υγείας, παιδείας.
Πιθανόν το κίνημα των πλατειών και των λαϊκών συνελεύσεων που ακολούθησε το 2011 να προσπάθησε να δώσει κάποια απάντηση ως προς τα πολιτικά ερωτήματα του Δεκέμβρη στην κατεύθυνση της γενικευμένης κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης. Όμως λίγα χρόνια μετά, η κατάρα της ανάθεσης έκανε πάλι την εμφάνισή της και την ελπίδα για ριζική αναδιάταξη των κοινωνικών σχέσεων καπηλεύτηκε μια αριστερο-ακροδεξιά πλευρά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Τέλος, η πανδημία και η κρατική της διαχείριση σήμαναν την περαιτέρω οπισθοδρόμηση του ανταγωνιστικού κινήματος και την εδραίωση του ατομικισμού ως κοινωνική πρακτική σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Τα σύγχρονά μας δεκεμβριανά μπορούν να μας διδάξουν δύο πράγματα. Κατά πρώτον, το κράτος έχει απόλυτη συνέχεια, οι εναλλαγές στην εξουσία δεν είναι παρά μια ακόμα κίνηση αποπροσανατολισμού των πολιτών και το κεφάλαιο οξύνει προς όφελος του τον ανταγωνισμό σε βάρος της εργασίας. Ο Κορκονέας απελευθερώθηκε και κυκλοφορεί ανάμεσά μας και η αστυνομία συνεχίζει να δολοφονεί κατά το δοκούν, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του Ρομ Νίκου Σαμπάνη. Το ελληνικό λιμενικό σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή συνοριοφυλακή πνίγουν κατατρεγμένους πρόσφυγες στο Αιγαίο καταπατώντας τις διεθνείς συμβάσεις, όπως στην πολύ πρόσφατη περίπτωση δολοφονίας ενός ανθρώπου και του τραυματισμού τεσσάρων ατόμων (μεταξύ αυτών υπάρχουν και ακρωτηριασμένοι) μετά από τριπλό διεμβολισμό του πλοίου, στο οποίο επέβαιναν πρόσφυγες, από σκάφος του λιμενικού ανοιχτά της Κρήτης. Τα εργατικά "ατυχήματα" (Cosco, ΗΣΑΠ, διανομείς κ.α.) αποτελούν μια συνηθισμένη καθημερινότητα, για την οποία ως είθισται τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ και η δικαιοσύνη αδιαφορούν. Η έμφυλη βία έχει οξυνθεί και η πιο ακραία μορφή της, οι γυναικοκτονίες έχουν αυξηθεί επικίνδυνα, μετρώντας ήδη στην Ελλάδα 15 από την αρχή του έτους.
Η προϊούσα πτώχευση και εξαθλίωση πολλών ανθρώπων έχει ξεπεράσει πλέον τα δέκα συναπτά έτη, ενώ η υποτιθέμενη προστασία της υγείας μας μέσα στην πανδημία ήρθε για να ισχυροποιήσει τον απόλυτο έλεγχο, τη λογοκρισία, τη συστηματική καταστολή και τον διαχωρισμό της κοινωνίας σε καθαρούς και μολυσματικούς. Οι κυβερνώντες και οι εντολοδόχοι τους δεν διέκοψαν τις αντικοινωνικές τους πρακτικές και ούτε πρόκειται να το κάνουν από μόνοι τους, οχυρωμένοι πίσω από τους θεσμούς, τους οποίους οι ίδιοι φτιάχνουν σύμφωνα με τα εκάστοτε συμφέροντά τους.
Κατά δεύτερον όμως, η εξέγερση του Δεκέμβρη, όσο κι αν αφορμήθηκε από την ακαριαία αντίδραση στη δολοφονία του Γρηγορόπουλου, μας έδειξε ότι όλα είναι πιθανά και εφικτά φτάνει οι άνθρωποι να το πιστέψουν. Οι λόγοι να επιδιώκουμε τη συνολική ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος αξιών, ηθικής και πολιτικής διευθέτησης των ανθρωπίνων σχέσεων δεν εκλείπουν και είναι σταθερά μπροστά μας: η καθημερινότητα και ό,τι καινούργιο αυτή κομίζει κάθε φορά είναι εδώ για να μας υπενθυμίζουν ότι η πραγματική ελευθερία των ατόμων και των κοινωνιών μπορεί να έρθει μόνο από ακηδεμόνευτη συντονισμένη και επίμονη δράση των από τα κάτω.
Η καταστολή που βιώνουμε τα τελευταία δύο χρόνια με ξύλο, εξευτελισμούς, συλλήψεις, πρόστιμα και τηλεπρόστιμα δεν έχουν κάμψει στο ελάχιστο τη θέλησή μας για ζωή. Κανένα κράτος δεν μπορεί να αποσπά συναίνεση μονάχα με τη βία, είτε αστυνομική, είτε με τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς που έχει επιστρατεύσει. Οι συλλογικές μας αρνήσεις στον αυταρχισμό και η συμμετοχή μας στους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες είναι αδιαπραγμάτευτες.
Οι αφορμές πάντοτε θα είναι παρούσες. Σκοπός είναι να εντοπίσουμε τους επίκαιρους λόγους για τους οποίους η εξέγερση προς την κοινωνική απελευθέρωση είναι ο μόνος δρόμος. Ο Δεκέμβρης του 2008 θα είναι πάντοτε ένας φωτεινός οδοδείκτης προς αυτόν.
Εργατικά "ατυχήματα" | πνιγμοί στο Αιγαίο |
γυναικοκτονίες και σφαίρες στο ψαχνό
Τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ
Πορεία | 6 Δεκέμβρη | 18.00 | πλ.Αγοράς
Θα ακολουθήσει εκδήλωση-συζήτηση στην κατάληψη:
"Τι θέλει από εμάς ο Δεκέμβρης, 13 χρόνια μετά"
Συνέλευση Αυτοδιαχείρισης στον Λόφο Καστέλι,
Χανιά, Δεκέμβρης 2021
ΝΑΡ-νΚΑ: Ούτε στο Ρέθυμνο, ούτε πουθενά τσακίζουμε τον φασισμό σε κάθε γειτονιά!
Οι οργανώσεις Κρήτης του ΝΑΡ και της Νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση καταγγέλλουμε την επίθεση φασιστών σε χώρο σχήματος ΕΑΑΚ στο Ρέθυμνο!
Μόλις 3 μέρες πριν την επέτειο της δολοφονίας του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου και μέσα σε μια περίοδο κινηματικών διεργασιών των φοιτητικών συλλόγων, οι οποίοι συνεδριάζουν και παίρνουν αγωνιστικές αποφάσεις, η Αριστερή Ενωτική Πρωτοβουλία, το σχήμα ΕΑΑΚ που παρεμβαίνει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στο Ρέθυμνο, δέχτηκε στοχευμένη επίθεση από φασίστες στον χώρο της. Η εικόνα που αντίκρισαν οι φοιτητές σήμερα το πρωί, ήταν ένας χώρος γεμάτος στοχάδια και κατεστραμμένο υλικό του σχήματος.
Καθόλου τυχαία δεν είναι αυτή η επίθεση. Ένα χρόνο μετά την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, είναι ολοφάνερο ότι οι δίκες δεν αρκούν για να τσακιστεί το φίδι του φασισμού. Όσο ζούμε σε αυτό το βάρβαρο σύστημα το οποίο τον γεννά και τον θρέφει, οι επιθέσεις αυτές θα συνεχίζουν να υπάρχουν στους χώρους που ζει, σπουδάζει και εργάζεται η νεολαία. Ως το μακρύ χέρι του συστήματος προσπαθούν να εισχωρήσουν σε σχολεία και πανεπιστήμια, να αποπροσανατολίσουν την νεολαία από τα πραγματικά της προβλήματα ποτίζοντας την με εθνικιστικό και φασιστικό δηλητήριο. Φαίνεται ενοχλεί η αντικαπιταλιστική αριστερά στα πανεπιστήμια και προσπαθούν με κάθε τρόπο να την τρομοκρατήσουν!
Η ΕΑΑΚ και τα σχήματα της έχουν αποδείξει πολλές φορές πως όχι απλά δεν τρομοκρατούνται αλλά όπως πάντα θα μάχονται τον φασισμό μέσα από τους φοιτητικούς τους συλλόγους! Οι φοιτητές, πλάι στους εργαζόμενους και το νεολαιίστικο κίνημα θα συνεχίσουν να παλεύουν ενάντια στην φτώχεια, τον φασισμό και τις πολιτικές που του δίνουν χώρο και τον αξιοποιούν!
Με ένα δυνατό, μαχητικό φοιτητικό κίνημα και αντικαπιταλιστική, σύγχρονα κομμουνιστική αριστερά, να βάλουμε το φίδι του φασισμού στην τρύπα του!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ, ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
Όλοι/ες στις αντικατασταλτικές πορείες 06/12 σε όλη την Κρήτη!
Ηράκλειο: 18:00 | Λιοντάρια
Χανιά: 18:00 | πλατεία Δημοτικής Αγοράς
Ρέθυμνο: 18:00 | Δημαρχείο Ρεθύμνου
Παρασκευή 3/12/2021, ΝΑΡ - Νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση οργανώσεις Κρήτης
ΕΛΛΑΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ…
Ως πότε;
Δεκατρία χρόνια πέρασαν από την κρατική δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε. Για εβδομάδες, χιλιάδες άνθρωποι συγκρούστηκαν με την αστυνομία και διαδήλωναν ενάντια σε μια κοινωνία χωρίς όραμα, μια κοινωνία γεμάτη δυσαρέσκεια για την κλοπή των κοινωνικών κατακτήσεων και την όξυνση των ανισοτήτων. Εκείνο τον Δεκέμβρη, φάνηκαν οι δυνατότητες μιας κοινωνικής ανατροπής: μέσα από μαζικές καταλήψεις, συνελεύσεις, πορείες και εκδόσεις αναδύθηκε ένας λόγος αντιεξουσιαστικής αναζήτησης νοήματος που αμφισβητούσε μια ζωής χωρίς ουσία, δικαιώματα και μέλλον, ιδίως για την νεολαία. Το μέγεθος και το εύρος των συγκρούσεων ήταν τέτοιο που κάποια φασιστοειδή στελέχη της τότε κυβέρνησης Καραμανλή του Β', πρότειναν να βγει στους δρόμους ακόμα και ο στρατός.
Η βάρβαρη δολοφονία ενός μαθητή έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους της ριζοσπαστικής, έμπρακτης αμφισβήτησης της κρατικής βίας και ασυδοσίας. Τον Δεκέμβρη του 2008, πολύς κόσμος θυμήθηκε ποιος είναι ο ρόλος της αστυνομίας, από την δικτατορία του Μεταξά και από το μετεμφυλιακό κράτος και την χούντα, από την συμπόρευση με τις κρατικές μαφίες στην παραοικονομία διακίνησης ουσιών και σωμάτων μέχρι την καθημερινή τραμπούκικη στάση της. Ας μην ξεχνάμε επίσης εκείνα τα Μ.Μ.Ε. και τα πολιτικά πρόσωπα που επιχείρησαν το πρώτο βράδυ να κουκουλώσουν το γεγονός, ή αργότερα να πέσουν στα μαλακά οι δολοφόνοι.
Σήμερα, δεκατρία χρόνια μετά, το κράτος ακόμα δολοφονεί στα εργατικά κάτεργα, στα προσφυγικά καμπς, στα υποστελεχωμένα νοσοκομεία που έχουν εσκεμμένα εγκαταλειφθεί χωρίς πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας. Ο μεγαλύτερος εχθρός αυτού που ονομάζουμε κράτος των αφεντικών είναι η εργατική τάξη. Κρατικό όπλο των εκμεταλλευτών είναι η αστυνομία και οι αιματοβαμένες μπίζνες του στρατού. Ξέρουν καλά ότι ενώ υποτιμούν την εργασία μας και τις ζωές μας, παράλληλα μεγαλώνει και ο κίνδυνος η τάξη των καταπιεσμένων να εξεγερθεί. Η αστυνομία είναι όπλο για ό, τι απειλεί τις τσέπες των εκμεταλλευτών. Για αυτό οι μπάτσοι χτυπάνε τους κοινωνικούς αγώνες για μια καλύτερη ζωή, τα κινήματα, τις εργατικές και τις μαθητικές πορείες, τις διαμαρτυρίες των συνταξιούχων, στις πλατείες, στις γειτονιές ή τις περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις ενάντια στην μπίζνα των ανεμογεννητριών στα βουνά.
Η ελληνική χωροφυλακή ήταν πάντα όργανο των καθαρμάτων. «Εσείς είστε το κράτος» τους έλεγε - άλλωστε - και ο Μητσοτάκης ο Α', που επονομάστηκε κάποτε από πλατιά λαϊκά στρώματα και ως «κάθαρμα» για τα γεγονότα της χρηματοδότησης της αποστασίας και της εκτροπής του 1965 που οδήγησαν στα Ιουλιανά και στο φασιστικό πραξικόπημα των συνταγματαρχών. Σήμερα - μετά την αριστεροακροδεξιά κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που άνοιξε τον δρόμο για αυτά που ζούμε - έχουμε τον Κυριάκο Μητσοτάκη τον Β'. Ένα ακόμα κάθαρμα, από τους βασικούς υπεύθυνους για το μέγεθος των νεκρών της πανδημίας, για τις δολοφονίες και τις απάνθρωπες επαναπροωθήσεις προσφύγων, για την κλοπή μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, όπως και από τους υπεύθυνους για την περικοπή κρίσιμων δαπανών για την δημόσια υγεία σε συνθήκες πανδημίας.
Η διαχείριση της πανδημίας γίνεται εξαρχής με όρους αστυνομικούς. Η εκτός ελέγχου αστυνομοκρατία είχε στόχο να μην υπάρξει κοινωνική αντίδραση από τα κινήματα αλληλεγγύης για χιλιάδες θανάτους λόγω υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης της υγείας. Σε ένα αξιοπρεπές σύστημα υγείας, πολλοί από τους θανάτους αυτούς θα είχαν αποφευχθεί. Τι έχουμε δει τον τελευταίο ενάμιση χρόνο; Καραντίνα, πρόστιμα, απαγόρευση κυκλοφορίας και διαδηλώσεων, κόψιμο επιδομάτων για τις ευπαθείς ομάδες, αλλά ταυτόχρονα επιχορηγήσεις στα αφεντικά της κυβέρνησης, υπόθαλψη του ανορθολογισμού, δεκάδες χιλιάδες απολύσεις και μαζική χρηματοδότηση των ΜΜΕ για προπαγάνδα εκτός ελέγχου…
Και βέβαια έλεγχοι και πρόστιμα. Έστειλες μήνυμα; Έκανες γυμναστική; Πόσοι τρώτε στο σπίτι σας; Πίνεις μπύρα στη πλατεία; Ξύλο. 10:20 έξω από το σπίτι σου; Πρόστιμο. Ποιος ξεχνάει τους άστεγους που πήραν πρόστιμο εν μέσω lockdown, την ίδια ώρα που στελέχη της κυβέρνησης έκαναν διακοπές ή/και προκαλούσαν την νοημοσύνη μας - την ίδια ώρα που η δημόσια υγεία είναι διαλυμένη. Ποια είναι η κρατική ατζέντα όταν αυξάνονται οι νεκροί από covid; Είναι η μπατσοκρατία. Και όχι η οργανωμένη και χρηματοδοτημένη μέριμνα για την προστασία της κοινωνίας και κυρίως των ευπαθών ομάδων…
Το κράτος αυτό επέλεξε να αντιμετωπίσει την πανδημία, όχι με ενίσχυση του συστήματος υγείας, ούτε με προσλήψεις και επίταξη γιατρών, ούτε με διαγνωστικά τεστ σε όλους από την πρώτη μέρα. Αλλά με καταστολή και υποταγή. Λεφτά φύγανε βέβαια άπειρα στον εξοπλισμό της αστυνομίας και του στρατού, πολλά ακόμα σε καναλάρχες για να αναπαράγουν ό, τι η κυβέρνηση θέλει. Έκαναν και κάποιες φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές. Λεφτά για την υγεία, την παιδεία, την προστασία των ευπαθών ομάδων δεν υπάρχουν για το κράτος των αφεντικών. Την ίδια στιγμή βέβαια που μας έβαζαν σε καραντίνα επ' αόριστόν η κυβέρνηση συνέχιζε το έργο της κανονικά. Πολλά τα νομοσχέδια που πέρασαν από τη βουλή για την καταστροφή του περιβάλλοντος, τα ξεχασμένα πλέον εργατικά δικαιώματα, για την υποβάθμιση της παιδείας και άλλα…
Πολλά ακόμα μπορούμε να γράψουμε για τα εγκλήματα τους κράτους. Τους πνιγμούς μεταναστών/τριών στο Αιγαίο, τους ξυλοδαρμούς και τα βασανιστήρια στα αστυνομικά τμήματα και τα σύνορα, την εκτέλεση 18χρονου Ρομ για ένα κλεμμένο αμάξι, εργατικά δυστυχήματα που δεν τελειώνουν και μένουν ατιμώρητα και άλλα πολλά αλλά δεν χωράνε σε μιαμιση σελίδα όλα αυτά.
Υπάρχει κάτι όμως που χωράει να γραφτεί. Όπως στην εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, όπως στα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη, το κράτος μαζεύει τους καουμπόηδες όταν οι ινδιάνοι ξεσηκώνονται. Και όσο υπάρχει εκμετάλλευση και φασίστες μπάτσοι, είμαστε όλοι Απάτσι. Με τις μαχητικές απεργίες των εργατών της COSCO και των ντελιβεράδων της e-food είδαμε ότι όταν οργανωθούμε και αντισταθούμε μπορούμε να ανατρέψουμε το υπάρχον σύστημα. Με ενότητα στη βάση και αγώνα μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Η ταξική πάλη, οι ζωές και οι αγώνες μας ισότητα, δικαιοσύνη, πρόσβαση στην υγεία και ζωή με αξιοπρέπεια δεν μπαίνουν σε καραντίνα.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟ/ΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Κατάληψη Rosa Nera - Μαύρο Ρόδο, Λόφος Καστέλι, Δεκέμβρης 2021