Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021 στις 18.00
Διαδήλωση Πολυτεχνείου
Όλοι και όλες στην διαδήλωση του Πολυτεχνείου 17 Νοέμβρη, 6μμ, πλατεία Ελευθερίας.
Δεν υπάρχει δρόμος κοινοβουλευτικός, ο δρόμος του Νοέμβρη επαναστατικός!
ΣΕΚ στις σχολές
ΟΥΤΕ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΟΥΤΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
απ' το Νοέμβρη του '73 σύνθημα μας είναι κάτω η εξουσία
Στις 14 Νοέμβρη του 1973, φοιτητές αποφασίζουν να καταλάβουν το κτίριο του Πολυτεχνείου, μετά από επιθέσεις που δέχθηκαν συγκεντρώσεις τους απ την αστυνομία. Εώς το βράδυ της ίδιας μέρας οι κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο ξεπερνάνε τους 3000, καθώς μαζί με τους φοιτητές δεν άργησαν να εμφανιστούν εργατες και άνθρωποι από διάφορα κομμάτια της κοινωνίας, με έναν κοινό παρονομαστή: την αντίσταση στο καθεστώς γενικευμένης επιβολής. Το Πολυτεχνείο γίνεται εστία πολύμορφου αγώνα που περιλάμβανε πανώ, φοιτητικές συνελεύσεις, εργατικές συνελεύσεις, συνθήματα, ραδιοφωνικό σταθμό, κάψιμο της σημαίας της 21ης Απριλίου, προκυρήξεις, συγκρούσεις. Μετά την αποτυχία της αστυνομίας να αποτρέψει τον κόσμο να προσεγγίσει το κατειλλημένο κτίριο, η κυβέρνηση προχωράει στην επέμβαση με 3 τανκ και την εισβολή του ενός στο χώρο του Πολυτεχνείου. Ακολουθούν ανεξέλεγκτοι πυροβολισμοί στο πλήθος που αντιστεκόταν με απολογισμό 24 νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Το γεγονός αυτό πυροδότησε το ήδη υπάρχον αλλά καταπιεσμένο συναίσθημα αγανάκτησης απέναντι στη χούντα τροφοδοτώντας την ανάγκη για αντίσταση και το τελειωτικό ξεπέρασμα του φόβου.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τα κινήματα και έμπνευσης για τους αγώνες αντίστασης απ τη μεταπολίτευσή μέχρι σήμερα. Σημειώνουμε αναφορικά την κατάληψη του Χημείου μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά κατα την πορεία 17 Νοέμβρη 1985, την κατάληψη του Πολυτεχνείου το 1990 και το 1995, την εξέγερση του 2008 με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, τις φοιτητικές κινητοποιήσεις 2000-2007...
Γιατί ακόμα βγαίνουμε στο δρόμο την ίδια μέρα πέντε δεκαετίες;
Tα τελευταία 2 χρονια με την πανδημία του covid19, το ελληνικό κράτος βρήκε ευκαιρία να αποκαλύψει σε όλο του το μεγαλείο το αυταρχικό του προσωπείο. Αυτό, περιλαμβάνει μέσα σε άλλα την αναβάθμιση της καταστολής και του κοινωνικού ελέγχου με σκοπό τη αναδιάρθρωση του κεφαλαίου διεθνούς και εγχωριου, την εξαθλίωση της εργατικής τάξης και τη συνολικοτερη ατομική καταπίεση. Παραλληλα στο κοινωνικό προσκήνιο παρατηρείται ένας διάχυτος εκφασισμός και μια πιο εντατική προσπάθεια συσπείρωσης του εθνικόυ κορμού με γνώμονα πάλι την εθνική ενότητα και το καλό της πατρίδας απέναντι σε "εθνικές πρόκλησεις" και "ασύμμετρες απειλές".
...γιατί όποιος θυσιάζει την ελευθερία για την ασφάλεια, καταλήγει να χάσει και τα δύο.
Για μας το πολυπόθητο πέρασμα στην ελευθερία δεν έγινε ποτέ. Η δημοκρατία αντικατέστησε τη δικτακτορία, αποτελώντας τον επόμενο διαχειριστή της κοινωνικής πραγματικότητας, μόνο που τώρα είναι εκλεγμένος. Τα χρόνια της δημοκρατίας μας επιβεβαιώνουν πως όποιος κι αν βρίσκεται στην εξουσία, με όποια πολιτική ταυτότητα ο σκοπός παραμένει ίδιος. Διατήρηση της κοινωνικής νάρκωσης με το πρόσχημα της κοινωνικής ειρήνης. Η διαιώνιση της απόλυτης κυριαρχίας του κράτους και της υπεράσπισης του κεφαλαίου με το πρόσχημα της εθνικής ενότητας και της ανάπτυξης. Η επιβολή αυτών με όποιο μέσο διαθέτει, στο όνομα της ασφάλειάς μας: εντατικοποιηση του κοινωνικού ελέγχου στο όνομα της ασφάλειάς μας, τρομοκρατία, ψέμματα, παραπλάνηση και κοινωνικός χειρισμός απ' τα ΜΜΕ στο όνομα της ασφάλειάς μας, μέχρι και αστυνομία που μας δολοφονεί εν ψυχρώ στο όνομα της ασφάλειας μας.
Σήμερα η καταστολή συγκατοικεί μαζί μας μέρα νύχτα. Δε βρίσκεται μόνο γύρω απ' τη ζωή μας, βρίσκεται μέσα στο ίδιο μας το μυαλό. Κι ήρθε η ώρα να τη βγάλουμε για να κάνουμε χώρο για σπουδαιότερα πράγματα, για να θυμηθούμε ξανά το παρελθόν και να οραματιστούμε ξανά το μέλλον.
Δεν έχουμε αυταπάτες.
Δεν είμαστε υπέρ ούτε μιας κυβέρνηση μειοψηφίας ουτε μιας κυβέρνηση πλειοψηφίας.
Δεν είμαστε υπέρ ούτε της δικτατορίας ούτε της δημοκρατίας.
Όπως και το 1973 έτσι και τώρα,
Κάτω Η Εξουσία
Κάτω το Κράτος
Ζήτω η Αναρχία!
Αναρχικοί - αναρχικές Ηρακλείου
Το Πολυτεχνείο ζει!
Αγώνας για υγεία και ζωή με δικαιώματα!
Καλούμε στο συλλαλητήριό για την 48η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, την Τετάρτη 17 Νοεμβρίου, στις 18:00, πλατεία Ελευθερίας.
Ο αγώνας ενάντια στη χούντα και η εξέγερση του Πολυτεχνείου εμπνέει μέχρι και σήμερα όλους τους αγώνες για εργατικά και δημοκρατικά δικαιώματα. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, πρέπει να φωνάξουμε το δικό μας «Ψωμί - Παιδεία- Ελευθερία» ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ η οποία γίνεται όλο και πιο καταστροφική για την υγεία, το εισόδημα και τις ζωές των εργαζομένων.
- Η εγκληματική διαχείριση της πανδημίας συνεχίζεται με δραματικά αποτελέσματα για τις ζωές μας. Τα μέτρα της κυβέρνησης όχι μόνο δεν μας προστάτευαν από τον ιό αλλά αποτελούν και νέες πληγές στα δημοκρατικά μας δικαιώματα. Παράλληλα, η κυβέρνηση συνεχίζει με τη συστηματική διάλυση της δημόσιας υγείας.Αξιοποιούν την πανδημία για να επιβάλλουν αντεργατικά και αυταρχικά μέτρα σε συνέχεια και πλήρη συνεκτικότητα με αυτά που είχαν φέρει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
- Την ίδια στιγμή, η ακρίβεια κατατρώει το λαϊκό εισόδημα. Ο πληθωρισμός ξεπερνάει το 3% με τους μισθούς μας στάσιμους, ενώ οι αυξήσεις σε βενζίνη, αέριο και ηλεκτρικό ρεύμα είναι αλματώδεις.
- Ο νόμος Χατζηδάκη, που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, επιδιώκει να επιβάλει τα συμφέροντα των αφεντικών, θέλει να αλυσοδέσει του εργαζόμενους, να δουλεύουν σύμφωνα με τις ανάγκες της επιχείρησης, χωρίς δικαιώματα, χωρίς 8ωρο, με μισθούς πείνας, χωρίς συλλογική αντίσταση και μαχόμενα συνδικάτα.
- Ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη φέρνει μέσα στους χώρους των πανεπιστημίων την αστυνομία, πειθαρχικά σε φοιτητές, διαγραφές φοιτητών, και ελάχιστη βάση εισαγωγής με αποτέλεσμα χιλιάδες νέοι να πετιούνται έξω από την δημόσια εκπαίδευση.
- Οι συμφωνίες τόσο με τις ΗΠΑ, όσο και με την Γαλλία, στο πλαίσιο της συμμαχίας του ΝΑΤΟ και οι αγορές εξοπλισμών, μόνο χρέη φορτώνουν στις πλάτες των εργαζομένων, ενώ αυξάνουν τον πολεμικό κίνδυνο στην περιοχή.
- Από την αρχή της πανδημίας, ο κρατικός αυταρχισμός και η δολοφονική αστυνομική καταστολή είναι η απάντηση για όλα. Με ακραία καταστολή αντιμετώπισαν και τις περσινές κινητοποιήσεις για την 47η επέτειό από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ήταν συγκεντρώσεις υποδειγματικές, με τήρηση όλων των υγειονομικών μέτρων, μαχητικές, αγωνιστικές που φώναξαν τα διαχρονικά και επίκαιρα συνθήματα του Πολυτεχνείου αλλά και τα αιτήματα που είναι άμεση ανάγκη να υλοποιηθούν για την προστασία της ζωής, της υγείας και των δικαιωμάτων μας.
Οι νικηφόροι αγώνες δείχνουν τον δρόμο!
Η νίκη των εργατών της Cosco και της E-food, αποδεικνύουν ότι κανένας αντίπαλος δεν είναι ανίκητος. Μέσα από την συλλογική δράση, που θα δημιουργεί γεγονότα και θα πετυχαίνει νίκες.
Με τις ανάγκες μας μπροστά απαιτούμε εδώ και τώρα:
- Μείωση του χρόνου εργασίας. 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο.
- Συλλογικές συμβάσεις εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς.
- Κατάργηση του ΔΠΥ και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας.
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
- Όχι στην ιδιωτικοποίηση - κατεδάφιση της επικουρικής ασφάλισης
- Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας μετά το πέρας της πανδημίας
- Επαναφορά της Κυριακάτικης αργίας σε όλους τους κλάδους
- Τήρηση όλων των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας σε όλους τους χώρους εργασίας και τα εργοστάσια.
- Θωράκιση της πρωτοβάθμια δημόσιας υγείας. Αύξηση δαπανών για το ΕΣΥ.
- Αποφασιστική ενίσχυση της δημόσιας εκπαίδευσης. Άσυλο στα Πανεπιστήμια.
Το Πολυτεχνείο ζει!
Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (Ηράκλειο)