kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική συγκέντρωση: Κάτω τα κράτη, όχι μόνο οι χούντες

Ακριβώς έναν χρόνο πριν, και εν μέσω καθολικού lockdown, το κράτος είχε εξαπολύσει τα σκυλιά της
καταστολής για να επιτεθούν στους αγωνιζόμενους. Οι περσινές συγκεντρώσεις για τη 17 Νοέμβρη είχαν κηρυχθεί απαγορευμένες πανελλαδικά, καθώς, σύμφωνα με την κυρίαρχη ρητορική, αυτές θα ήταν υπαίτιες για τη περαιτέρω διασπορά του ιού και την αύξηση των κρουσμάτων.
Παρά τις κρατικές προσταγές, ο κόσμος του αγώνα δεν το έβαλε κάτω και επέλεξε για ακόμη μία φορά, να κατέβει στους δρόμους στην επέτειο του Πολυτεχνείου και να διεκδικήσει τη θέση του στο δημόσιο χώρο. Συγκεκριμένα, η πόλη των Ιωαννίνων καταλήφθηκε από νωρίς το πρωί από τις δυνάμεις καταστολής, με αποτέλεσμα πολλοί και πολλές από εμάς να προσαχθούν προληπτικά πριν καν πραγματοποιηθεί η συγκέντρωση. Όσοι κατάφεραν να συγκεντρωθούν, ήρθαν αντιμέτωποι με την επίθεση της αστυνομίας που οδήγησε σε συλλήψεις και τραυματισμούς. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι φυσική συνέχεια ήταν να έχουμε όλοι στις πλάτες μας κι από ένα εκδικητικό πρόστιμο, αφού δεν δεχτήκαμε να παραμείνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, αλλά επιλέξαμε να αντισταθούμε σ' αυτή τη νέα δυστοπία που μας επέβαλαν. Γιατί μας έπνιγε το δίκιο. Και ακόμα μας πνίγει.
Γιατί ένας χρόνος έχει περάσει και δεν έχει αλλάξει τίποτα. Ασταμάτητοι έλεγχοι, πιστοποιητικά που
ενισχύουν τους διαχωρισμούς και οικονομική εξόντωση μέσω των υποχρεωτικών rapid test αποτελούν πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Από το ξέσπασμα της πανδημίας μέχρι την παγκόσμια εξάπλωσή της, το κράτος και το κεφάλαιο, μέσω μιας νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, αξιοποιεί την συνθήκη της κρίσης, ώστε να υλοποιηθούν γρηγορότερα και με σκληρότερους όρους οι συνολικές αναδιαρθρώσεις, που εξασφαλίζουν τα κέρδη της οικονομικής και πολιτικής ελίτ, ισοπεδώνοντας την ζωή της εργατικής τάξης.
Εξαπολύοντας συνολική επίθεση, κάνει σαφές πως ποτέ δεν νοιάστηκε και ούτε σκοπεύει να νοιαστεί για την κάλυψη της οποιασδήποτε κοινωνικής ανάγκης. Από την πλήρη διάλυση της δημόσιας υγείας, την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, τις ιδιωτικοποιήσεις, την αγορά εξοπλιστικών και την ενίσχυση των μονάδων καταστολής, η ταξική εκμετάλλευση εντείνεται ακόμα περισσότερο, με την ψήφιση του αντεργατικού και αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη. Η εργοδοτική τρομοκρατία απελευθερώνεται περαιτέρω, ενώ νεκροί συνεχίζουν να πέφτουν στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, όπως το πρόσφατο παράδειγμα του λιμενεργάτη στην COSCO και των δύο ντελιβεράδων στην Καλλιθέα και στη Θεσσαλονίκη.
Παράλληλα, οι δολοφονημένες από την πατριαρχία, ενός ακόμη θεμελιώδους στοιχείου του
καπιταλιστικού κόσμου, έφτασαν τις 13 για τη φετινή χρονιά, ενώ, οι συνεχείς επαναπροωθήσεις
μεταναστών/ριών που πραγματοποιούνται στο Αιγαίο από το ελληνικό κράτος ενισχύουν το ρατσιστικό καθεστώς εξαίρεσης. Πρόσφατα, είδαμε και ορισμένες φασιστικές γκρούπες να βρίσκουν ξανά έδαφος στο δημόσιο πεδίο, δίπλα στις επίσημες κατασταλτικές δυνάμεις, με έναν νέο γύρο παρακρατικών επιθέσεων, κάνοντας τις όποιες ψευδαισθήσεις για την ήττα του φασισμού μέσα στις αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης να καταρρέουν. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο 18χρονος Νίκος Σαμπάνης δολοφονείται εν ψυχρώ στο Πέραμα από σφαίρες μπάτσων, δίνοντας πάτημα σε ορισμένα κομμάτια της κοινωνίας να εκφράσουν τον ρατσιστικό οχετό τους για τις κοινότητες των Ρομά και να ηρωοποιούν τα ένστολα καθάρματα του κράτους και του κεφαλαίου.
Είναι προφανές πως δεν υπόσχονται τίποτα παραπάνω πέρα από τη συνέχεια της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας.
Το Πολυτεχνείο του '73 ήταν κοινωνική εξέγερση των από τα κάτω ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς.
Σήμερα, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα ψηφίζεται στην δημοκρατικά εκλεγμένη βουλή. Οι εικόνες του τελευταίου χρόνου με την παρουσία χιλιάδων μπάτσων στους δρόμους, ο «εξελιγμένος» κοινωνικός έλεγχος μέσω ψηφιακών πιστοποιητικών, η απαγόρευση κυκλοφορίας και συναθροίσεων, οι εκδικητικές συλλήψεις και τα δικαστήρια οικονομικής εξόντωσης σε όσους εναντιώνονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, μας υπενθυμίζουν την βίαιη επιβολή του κράτους πάνω στις ζωές μας ασχέτως πολιτεύματος. Χούντα ή αστική δημοκρατία εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Παρ'όλα αυτά, δεν χάνουμε το θάρρος μας, όσο και αν προσπαθούν να μας κατασπαράξουν. Δεν μένει παρά να βαδίσουμε οργανωμένα στο δρόμο που ανοίξαμε. Τον δρόμο που άνοιξαν οι φοιτητικοί αγώνες της περασμένης άνοιξης με τις καταλήψεις πρυτανειών, τις ανοιχτές συνελεύσεις πανεπιστημίων, τις κινητοποιήσεις για την επανοικειοποίηση των σχολών και τις μαζικές πανεκπαιδευτικές πορείες. Μία κατάσταση πρωτοφανής για τους φοιτητικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων. Όπως, φυσικά, δεν ξεχνάμε και τις αντανακλαστικές και δυναμικές απαντήσεις που δώθηκαν στους δρόμους της Νέας Σμύρνης, αποδεικνύοντας ότι τίποτα δεν μένει αναπάντητο. Μία ανάσα ζωής μας έδωσαν, επίσης, και οι εργαζόμενοι της COSCO και του e-food, που πρόσφατα διεκδίκησαν και κέρδισαν τα αιτήματά τους και απέδειξαν πως μόνο συλλογικά μπορούμε να νικήσουμε.
Να αντισταθούμε στον θάνατο που εξαπολύουν και να μην υποχωρήσουμε στα κεκτημένα των αγώνων μας.
Να περάσουμε στον συνεχή και οργανωμένο αγώνα μέχρι την οριστική παρακμή αυτού του σάπιου
κόσμου που προσπαθούν να επιβάλλουν. Μέχρι να οικοδομήσουμε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο, έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας.

ΕΙΤΕ ΣΕ ΧΟΥΝΤΑ, ΕΙΤΕ ΣΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ
ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΑ ΚΑΙ ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Καλούμε σε:

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ για την ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΗ της πορείας της 17 ΝΟΕΜΡΗ, την ΤΡΙΤΗ 16/11 στις 12 στην Περιφέρεια

και

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ στις 17 Νοέμβρη στις 18:00 στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΗΡΩΩΝ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Αναρχικοί/-ες

πηγή : email που λάβαμε στις 12 Νοεμβρίου 16h