Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2021 στις 18.00
Διαδήλωση Πολυτεχνείου
17 Νοέμβρη, όλοι/ες στη Διαδήλωση του Πολυτεχνείου
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ!
17 Νοέμβρη, όλοι/ες στη Διαδήλωση του Πολυτεχνείου
Αθήνα: 14:30 πλατεία Κλαυθμώνος
Θεσσαλονίκη: 17:00 Πολυτεχνείο
Ιωάννινα: 18:00 Δόμπολη
Πάτρα: 18:00 Παράρτημα
48 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου και η σημασία και τα διδάγματά της παραμένουν σήμερα επίκαιρα περισσότερο παρά ποτέ. Κι αυτό γιατί η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, έχουν υποστεί τεράστια δεινά από την οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, τις άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τα μνημόνια, την πανδημία, τα «ακραία καιρικά φαινόμενα» που οφείλονται στην καταστροφή του περιβάλλοντος (που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και οι αστικές κυβερνήσεις παγκόσμια δημιούργησαν) αλλά ταυτόχρονα και στην διάλυση των κρατικών υπηρεσιών προστασίας από αυτά.
Κυριολεκτικά, όλες οι κατακτήσεις, του Πολυτεχνείου και των μετέπειτα αγώνων, στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, στο δικαίωμα στην καθολική ασφάλιση, στην Παιδεία και την Υγεία, στη διεύρυνση των συνδικαλιστικών, δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων, στην ισότητα των γυναικών και στην αξιοπρέπεια των εργαζομένων, ξηλώνονται από τις άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές όλων των κυβερνήσεων εδώ και δεκαετίες.
Η κυβέρνηση της ΝΔ μετατρέπει τους εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους, ιδιωτικοποιεί πλήρως Παιδεία - Υγεία
Σε αυτή την τροχιά, η κυβέρνηση της ΝΔ, αξιοποιώντας την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε αστικό μνημονιακό κόμμα και την εφαρμογή των μνημονίων από την κυβέρνησή του, της «πρώτης φοράς αριστερά», εγκαινίασε μια νέα άγρια επίθεση σε ότι έχει απομείνει από τα δικαιώματα των εργαζομένων και της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας. Αξιοποίησε την πανδημία για να υλοποιήσει πληθώρα αντεργατικών επιθέσεων (με πολυάριθμες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου) στο βιοτικό επίπεδο, στις σχέσεις εργασίας και την τηλε-εργασία, στην υγεία και στην παιδεία, στα δημοκρατικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά δικαιώματα.
Η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε το αντεργατικό έκτρωμα, τον νόμο Χατζηδάκη, που ξηλώνει ότι απέμεινε από το 5νθήμερο-8ωρο, αυξάνει τον αριθμό των υπερωριών και μειώνει την αμοιβή τους και κυρίως προωθεί τις ατομικές συμβάσεις εργασίας με το αφεντικό. Από την άλλη, προωθεί την παρέμβαση του κράτους στα συνδικάτα με έλεγχο και φακέλωμα των μελών τους, με την ηλεκτρονική συνέλευση και ψηφοφορία στις αρχαιρεσίες και στις αποφάσεις για απεργία, με το να καθιστά εύκολα κάθε απεργία παράνομη. Ο νόμος Χατζηδάκη, ήρθε να συμπληρώσει τη δημιουργία ενός Κράτους Έκτακτης Ανάγκης μετά τον νόμο για την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Η εφαρμογή του είναι στην ημερήσια διάταξη: στην απόπειρα μετατροπής των εργαζόμενων διανομέων στην e-food σε freelancer, στις δικαστικές αποφάσεις που έκριναν «παράνομη» την απεργία-αποχή των εκπαιδευτικών από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας.
Ο άξονας της πλήρους ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και Υγείας αποτελεί πρωταρχικό στόχο της κυβέρνησης της ΝΔ, με τα αλλεπάλληλα νομοσχέδια που ψήφισε για την αξιολόγηση των σχολείων, την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα ΑΕΙ κ.ά. Καθόλου καλύτερα δεν είναι τα πράγματα για τη δημόσια υγεία, που με την υποχρηματοδότηση, τις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, το κλείσιμο νοσοκομείων από την κυβέρνηση Σαμαρά, σήκωσε το βάρος της πανδημίας. Ούτε ένα ευρώ παραπάνω δεν διατέθηκε για τη δημιουργία ΜΕΘ, για τις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού. Τα νοσοκομεία μετατράπηκαν σε κλινικές Covid-19, αφήνοντας τις άλλες ασθένειες στον ιδιωτικό τομέα για όσους είχαν λεφτά ή στην τύχη τους. Δεν παρέλειψε να χρηματοδοτήσει αδρά τον ιδιωτικό τομέα της Υγείας και ετοιμάζεται να κλείσει περιφερειακά νοσοκομεία, να παραδώσει σε ιδιώτες τμήματα-«φιλέτα» των δημόσιων νοσοκομείων μέσω ΣΔΙΤ. Στόχος, να μετατραπούν η Παιδεία και η Υγεία από κοινωνικά αγαθά σε εμπορεύματα που θα αγοράζει όποιος έχει χρήματα.
Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ αποτελεί επίσης ένα σημαντικό βήμα για την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων της ΝΔ, που ξεπουλά ή καλύτερα χαρίζει στους άρπαγες ιδιώτες τη δημόσια περιουσία, την ώρα μάλιστα που οι αυξήσεις στην ενέργεια απειλούν την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων με τον παγωμένο χειμώνα και την πείνα.
Το κύμα ανατιμήσεων και ακρίβειας που έχει ήδη έρθει, πραγματικά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την πενιχρή ελεημοσύνη των επιδομάτων που εξήγγειλε η κυβέρνηση. Το φάσμα της φτώχειας αφορά μεγάλο μέρος των εργαζομένων, καθώς: «η Ελλάδα είναι από τα λίγα κράτη μέλη της ΕΕ στα οποία ο καθαρός μέσος μισθός μειώθηκε το 2020, ενώ είναι το μόνο κράτος-μέλος στο οποίο ο καθαρός μέσος μισθός είναι χαμηλότερος από αυτόν του 2010» ενώ «ο κατώτατος μισθός βρίσκεται κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας», σύμφωνα με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ. Από την άλλη, οι έλληνες εργαζόμενοι έχουν το υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ απασχολούμενων που εργάζονται με παρατεταμένο ωράριο (πάνω από 49 ώρες την εβδομάδα) και το υψηλότερο ποσοστό μισθωτών που εργάζονται Σάββατο και Κυριακή. Επιπλέον, ένας στους τέσσερις εργαζόμενους, κυρίως στις μικρές επιχειρήσεις, αμείβεται με τον κατώτερο μισθό. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι υποαπασχολούμενοι που αμείβονται με χαμηλότερο μισθό από τον κατώτατο.
Η ΝΔ απέτυχε!
Η κυβέρνηση της ΝΔ απέτυχε σε μια σειρά ζητήματα, με πρώτα και κύρια την αντιμετώπιση της πανδημίας και την κρίση του ελληνικού καπιταλισμού. Η επιχείρηση «Ελευθερία» και το «τείχος ανοσίας» που θα υπήρχε ήδη από το καλοκαίρι, αποδείχθηκαν ψεύτικες διακηρύξεις της ΝΔ, ενώ ένα νέο θανατηφόρο κύμα της πανδημίας βρίσκεται σε εξέλιξη. Η πλήρης αποτυχία του επιτελικού κράτους στις πυρκαγιές και τις πλημμύρες ολοκληρώνουν την παταγώδη και μνημειώδη αποτυχία της. Οι άγριες νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΝΔ και τα δεινά που επιφέρουν στους εργαζόμενους, όχι μόνο δεν βγάζουν τον ελληνικό καπιταλισμό από τη βαθειά κρίση του, αλλά αντίθετα τον βυθίζουν περισσότερο σε αυτή. Οι πραγματικοί δείκτες της οικονομίας είναι πολύ χειρότεροι σήμερα από το 2010 που έφεραν τα μνημόνια. Το δημόσιο χρέος έχει εκτοξευτεί στα 388 δισ. (236% του ΑΕΠ, ενώ το 2010 ήταν 240 δισ. και 127% του ΑΕΠ), το έλλειμμα έχει ξεπεράσει ήδη τα 31δισ. του Ταμείου Ανάπτυξης (33 με 34 δισ.). Και βέβαια, η ελληνική οικονομία ποτέ δεν βγήκε από τα μνημόνια και είναι κάτω από την ενισχυμένη εποπτεία των δανειστών.
Ολοένα και περισσότερο, η κυβέρνηση της Ν.Δ. προσδένεται στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, με τη μετατροπή της χώρας σε αμερικανική βάση, με τις εξοπλιστικές δαπάνες (βλέπε: «αμυντική συμφωνία» με τη Γαλλία) υπέρογκες, ειδικά για την ελληνική οικονομία που βρίσκεται σε καθεστώς διαρκούς χρεοκοπίας. Στηριζόμενη στους ιμπεριαλιστές, η ελληνική αστική τάξη επιχειρεί να αντιμετωπίσει την τουρκική. Ο συσχετισμός δύναμης είναι βέβαια αρνητικός για την ελληνική αστική τάξη, που δεν είναι καθόλου έτοιμη για επώδυνους συμβιβασμούς αλλά είναι και επιρρεπής σε επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς, και κυρίως είναι έτοιμη να μας μεταχειριστεί ως «κρέας για τα κανόνια» της σε περίπτωση πολεμικής σύγκρουσης.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία αντιστέκονται!
Από την άλλη, οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα αμφισβητούν ολοένα και περισσότερο την πολιτική της κυβέρνησης. Αυτό πλέον φαίνεται είτε με την συνεχή φθορά της είτε με τις κινητοποιήσεις που ξεσπούν. Ο νόμος για την ουσιαστική απαγόρευση των διαδηλώσεων επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί με πρόσχημα την πανδημία στις περσινές πορείες του Πολυτεχνείου, με τον συμβολισμό που αυτό έχει. Το σπάσιμο της απαγόρευσης, παρά την καταστολή, τα πρόστιμα και τις διώξεις, από τις οργανώσεις της άκρας αριστεράς, συνέβαλε καθοριστικά στο να μην εφαρμοστεί ο νόμος αυτός. Έδωσε τη δυνατότητα, μαζί με τις κινητοποιήσεις για τον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα, να «ξεσπάσει» η κινητοποίηση στη Νέα Σμύρνη, οι κινητοποιήσεις ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία που έβαλαν έστω και προσωρινά φρένο στην αστυνομοκρατία και την καταστολή. Μια σειρά κλάδοι πήραν τη σκυτάλη και αντιστέκονται, όπως οι εργαζόμενοι διανομείς στην e-food με τη νικηφόρα εξέλιξη του αγώνα τους, οι εκπαιδευτικοί που αντέδρασαν δυναμικά στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, οι εργαζόμενοι στην COSCO με την πρόσφατη νίκη τους κ.ά.
Οι κινητοποιήσεις αυτές έχουν τεράστια σημασία, καθώς οι εργαζόμενοι γενικά δεν έχουν τα όργανα να αντιδράσουν λόγω της βαθιάς κρίσης του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος και της πολιτικής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Η μαζική συμμετοχή, οι Γενικές Συνελεύσεις και Επιτροπές Αγώνα των εργαζομένων της e-food, δίνουν ένα σημαντικό παράδειγμα για το πώς μπορούν να έχουν αποτελέσματα οι αγώνες. Επαναφέρουν στο σήμερα την εμπειρία του Πολυτεχνείου και των εργατικών αγώνων που ακολούθησαν, που και τότε είχαν χαρακτηριστικά μαζικής συμμετοχής και αυτοοργάνωσης.
Εργαζόμενοι, νεολαία, αντλώντας από την πείρα του Πολυτεχνείου, πρέπει να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας, να οργανώσουμε τους αγώνες μας και να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας. Με συνελεύσεις, Επιτροπές Αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς, σχολείο, σχολή και γειτονιά:
- Ενάντια στην ακρίβεια και τους μισθούς πείνας, για κοινωνικό και εργατικό έλεγχο στις τιμές, για αυξήσεις στους μισθούς.
- Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Παιδείας και της Υγείας, για Δημόσια Δωρεάν Υγεία και Παιδεία για όλους.
- Ενάντια στον αντεργατικό έκτρωμα Χατζηδάκη και τη μετατροπή των εργαζομένων σε σύγχρονους δούλους. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους.
- Ενάντια στο Κράτος Έκτακτης Ανάγκης, για πλήρη συνδικαλιστικά, δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα, ατομικές ελευθερίες.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
ΠΟΡΕΙΑ:ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 6Μ.Μ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ|48 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
48 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΣΤΗΝΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
ΚΑΙ ΠΟΛΥΒΟΛΑ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
«Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη».
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 αποτέλεσε την κορυφαία πράξη μιας αλυσίδας ανυποχώρητων αγώνων για την πτώση της επταετούς δικτατορίας και συνιστά ένα σημείο - σταθμό για τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες στον ελλαδικό χώρο. Οι εξεγέρσεις και οι αγώνες του παρελθόντος αφήνουν μια τεράστια παρακαταθήκη και λειτουργούν ως πυξίδα για τους αγώνες του σήμερα και του αύριο. Αποτελούν μια πλούσια διαδικασία αντιπαράθεσης, σύγκρουσης και μάχης με την κυρίαρχη τάξη, αποτελούν κομμάτι των αγώνων των καταπιεσμένων που έχουν ως στόχο να απαλλαγούν από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της αδικίας και να κερδίσουν την ελευθερία τους. Συγχρόνως, οι εξεγέρσεις είναι μια διαρκής υπενθύμιση: τίποτα δεν χαρίζεται από καμία εξουσία, τα πάντα κερδίζονται με τους αγώνες. Η εξέγερση του πολυτεχνείου, το 1973, χαρακτηρίστηκε από το σθένος και την αυτοθυσία χιλιάδων αγωνιστών, που παρά την σκληρή καταστολή, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, το ξύλο, τις εξορίες και όλες τις κακουχίες, επέλεξαν το δρόμο του αγώνα για ζωή και ελευθερία.
Η 17 Νοέμβρη αποτελεί μια κομβική ημερομηνία τόσο για τον κόσμο που αγωνίζεται όσο και για το κράτος. Κάθε χρόνο, τις ημέρες της επετείου από την εξέγερση, το κράτος καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να απονοηματοδοτήσει και να οικειοποιηθεί την εξέγερση. Μιλάει για την «γιορτή» του Πολυτεχνείου και επιδιώκει να μας πείσει ότι ο αγώνας αποτελούσε μια εκδήλωση «εθνικής ομοψυχίας», στον οποίον συμμετείχαν δυνάμεις από όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής. Όσο όμως και αν η κυρίαρχη ιστορική αφήγηση προσπαθεί να αποσιωπήσει τον πραγματικό χαρακτήρα της εξέγερσης, όσο και αν αποκρύπτει τα ριζοσπαστικά και εξεγερσιακά χαρακτηριστικά της, η αλήθεια είναι αρκετά διαφορετική. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε ξεκάθαρα ταξικά χαρακτηριστικά και ήρθε ως αποτέλεσμα της συσσωρευμένης οργής των φοιτητών και της κοινωνικής βάσης απέναντι, όχι μόνο στο καθεστώς της δικτατορίας, αλλά συνολικά απέναντι στο κυρίαρχο εκμεταλλευτικό σύστημα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τις ημέρες της εξέγερσης κυριαρχούσαν τα αντικαπιταλιστικά και αντικρατικά συνθήματα στον χώρο του Πολυτεχνείου, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εξουσιαστές επιδιώκουν διαρκώς να σβήσουν από τη συλλογική μνήμη τα γεγονότα. Όσο για τη σύσταση των ανθρώπων που πήραν μέρος στα γεγονότα της εξέγερσης δεν έχουμε καμία αυταπάτη. Η ταξική μας μνήμη παραμένει ζωντανή και ασυγκίνητη μπροστά στη μελοδραματική παράσταση των ισχυρών, γιατί πάντα θα θυμόμαστε πως η εγχώρια αστική τάξη στρατεύτηκε στο πλευρό του φασιστικού καθεστώτος και πολέμησε με κάθε δυνατό τρόπο την αγωνιζόμενη κοινωνία και τους εξεγερμένους, προκειμένου να διαφυλάξει τα συμφέροντά της.
Η φετινή επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έρχεται μέσα σε μια περίοδο λυσσαλέας επίθεσης του κράτους και των αφεντικών σε βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας. Η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από την προηγούμενη διακυβέρνηση, επιδιώκει να τσακίσει κάθε κοινωνική κατάκτηση και να αλλάξει ολοκληρωτικά το μεταπολιτευτικό παράδειγμα. Μέσα σε μια εποχή γενικευμένης και βαθιάς κρίσης του συστήματος, η οποία έχει επιταχυνθεί εξαιτίας της υγειονομικής κρίσης, τα οικονομικά και πολιτικά αφεντικά προσπαθούν να διαφυλάξουν τα κέρδη τους με κάθε τρόπο. Οι νόμοι του τελευταίου διαστήματος αποτυπώνουν ακριβώς αυτή την προσπάθεια. Η αναδιάρθρωση που λαμβάνει χώρα στην εκπαίδευση, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, ο νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, την είσοδο της αστυνομίας στα πανεπιστήμια, τις διαγραφές φοιτητών, την Ε.Β.Ε, την ελεγχόμενη είσοδο και την επιτήρηση στους χώρους των σχολών, οι νόμοι που απαγορεύουν τις διαδηλώσεις και ποινικοποιούν την πολιτική δράση, ο αντεργατικός νόμος που καταργεί το οκτάωρο και τσακίζει τα σωματεία και τον συνδικαλισμό και μια σειρά άλλων διατάξεων, έχουν κοινή κατεύθυνση και στοχεύουν αφενός στην τρομοκράτηση όποιου τολμάει να αγωνιστεί και στην επιβολή νεκρικής σιγής στην κοινωνία και αφετέρου στη δημιουργία ενός κόσμου που θα χωράει όλο και λιγότερους. Ενός κόσμου στον οποίο θα βασιλεύει ο «νόμος και η τάξη» της αγοράς, ενός κόσμου στον οποίο τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα δεν θα έχουν πρόσβαση στα στοιχειώδη αγαθά της επιβίωσης τη στιγμή που το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι θα πλουτίζουν και θα εμβαθύνουν την κυριαρχία τους.
Όλα τα παραπάνω συμβαίνουν σε μια εποχή πρωτοφανούς υγειονομικής κρίσης. Τη στιγμή που ο ιός μαστίζει την ανθρωπότητα δεν έχει ληφθεί κανένα μέτρο ενίσχυσης της δημόσιας υγείας, όπως πρόσληψη ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, μαζικά τεστ και δημιουργία ΜΕΘ. Τη στιγμή που βρισκόμαστε στο τέταρτο κύμα της πανδημίας και δεκάδες συνάνθρωποί μας χάνουν καθημερινά τη ζωή τους, το κράτος μιλάει για κλείσιμο νοσοκομείων και απολύσεις υγειονομικών. Η περίοδος της πανδημίας έχει αποτελέσει μια χρυσή ευκαιρία για το κράτος προκειμένου να ξεδιπλώσει τον αντικοινωνικό σχεδιασμό του χωρίς να έρθει αντιμέτωπο με τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα μπορούσαν να είχαν ξεσπάσει σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο. Η πλειοψηφία των νόμων που αναφέρονται παραπάνω πέρασαν σε «νεκρό» χρόνο, σε μια περίοδο δηλαδή κατά την οποία είχαν επιβληθεί λοκ-ντάουν και ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να ξεπηδήσουν μαχητικοί αγώνες.
Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει στο ζήτημα των πανεπιστημίων. Στα πανεπιστήμια από την πρώτη στιγμή εμφάνισης του ιού χρησιμοποιήθηκε η τηλεκπαίδευση, ένα μέτρο που απέκλεισε πολλούς φοιτητές από την εκπαιδευτική διαδικασία, οδήγησε στην αποστείρωση των πανεπιστημίων από κάθε έννοια συλλογικού αγώνα και χρησιμοποιήθηκε (και αναμένεται να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον ακόμα περισσότερο) ως μέσο καταστολής των φοιτητικών αγώνων. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, τα βασικά σημεία της οποίας έχουν ήδη αναφερθεί, έχει ως κύριο στόχο να δημιουργήσει πανεπιστήμια για λίγους, στα οποία η πολιτική ζύμωση, ο συνδικαλισμός και ο αγώνας δεν θα έχουν καμία θέση. Έχει ως στόχο να γκρεμίσει κατακτήσεις δεκαετιών, οι οποίες κερδήθηκαν μέσα από αγώνες. Κατακτήσεις οι οποίες σε μεγάλο βαθμό έγιναν πράξη εξαιτίας της ίδιας της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μέσα από την οποία η εξουσία είδε στο πρόσωπο των φοιτητών ένα ζωντανό και αγωνιστικό υποκείμενο το οποίο είναι έτοιμο να αμφισβητήσει τα σχέδια των κυρίαρχων και να αγωνιστεί για την υπεράσπιση των ταξικών του συμφερόντων.
Με βάση όλα τα παραπάνω, είναι προφανές ότι σήμερα τα προτάγματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου παραμένουν ενοχλητικά και επίκαιρα όσο ποτέ. Το Πολυτεχνείο τρομάζει την εξουσία. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα χρόνο πριν, με αφορμή την κατάσταση έκτακτης ανάγκης εξαιτίας της πανδημίας, ενόψει της επετείου του Πολυτεχνείου είχε κηρυχθεί πολιτικό - και σε καμία περίπτωση υγειονομικό - λοκ-ντάουν, το οποίο περιλάμβανε απαγόρευση συναθροίσεων, συγκεντρώσεων και πορειών. Τις ημέρες εκείνες, όποιος τόλμησε να βγει στο δρόμο ήρθε αντιμέτωπος με τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες προχώρησαν σε ξυλοδαρμούς και συλλήψεις αγωνιστών επειδή έκαναν το αυτονόητο και προσπάθησαν να τιμήσουν την επέτειο της εξέγερσης.
Μέσα σε αυτή τη δυσοίωνη συνθήκη που διαμορφώνεται για όλους εμάς, οφείλουμε να κρατήσουμε τη φλόγα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ζωντανή. Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας, της απογοήτευσης και της λογικής ότι τίποτα δεν αλλάζει, εμείς οι ίδιοι οι φοιτητές πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος. Κόντρα στην όξυνση των ταξικών φραγμών, κόντρα στην ποινικοποίηση των φοιτητικών - εργατικών αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης, κόντρα στην δημιουργία ενός πανεπιστημίου που θα χωρά όλο και λιγότερους, κόντρα στη διάλυση της δημόσιας υγείας και την κρατική θανατοπολιτική, οφείλουμε να πιάσουμε ξανά το νήμα των αγώνων και να υπερασπιστούμε με κάθε κόστος τις ανάγκες και τα ταξικά μας συμφέροντα. Να οργανωθούμε, να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες - στη βάση - καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον ακηδεμόνευτο και μαχητικό φοιτητικό - ταξικό συνδικαλισμό, να μετατρέψουμε τις σχολές σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Η επέτειος του Πολυτεχνείου είναι ένα διαχρονικό κάλεσμα διατήρησης της μνήμης και συνέχισης των αγώνων που έδωσαν οι νεκροί άνθρωποι της τάξης μας και οι περασμένες γενιές. Για όλους αυτούς τους λόγους, καλούμε την νεολαία και όλη την αγωνιζόμενη κοινωνία να συμμετάσχει και φέτος μαζικά στην πορεία στις 17 Νοέμβρη από τον ιστορικό χώρο της Κατάληψης Παραρτήματος.
ΠΟΡΕΙΑ: ΤΕΤΑΡΤΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ, ΗΤΑΝΕ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΠΑΛΗ ΤΑΞΙΚΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ/ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ, ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΚΕΡΑΜΕΩΣ, ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ
ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ - Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΠΟΥΠΙΔΙ
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΥΞΙΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ
κάλεσμα : Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2021: ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2021: ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Αφίσα που κολλιέται στην Πάτρα. Συμμετέχουμε στο 3ήμερο του Πολυτεχνείου στο Παράρτημα (15-16-17) και στηρίζουμε την πορεία την Τετάρτη 17 Νοέμβρη στις 6.00 από το Παράρτημα
Απέναντι στην ταξική και κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας, την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, τη φτώχεια, τον πόλεμο και τον εκφασισμό…
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
αναρχική ομάδα "δυσήνιος ίππος"
Σήμερα όλοι και όλες στις πορείες σε όλη την Ελλάδα!
Αναμέτρηση
Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά