Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2021 στις 18.30
Συγκέντρωση ενάντια στον κρατικό/καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό & την ακροδεξιά
Πάτρα: 2η Ανακοίνωση, συγκέντρωση & συνέχεια της συνέλευσης, - Ενάντια στον κρατικό/καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό & την ακροδεξιά
Σάββατο 9/10: Συγκέντρωση στις 18:30, στην πλατεία Γεωργίου. Ανοιχτή συνέλευση στις 20.30, στην κατάληψη Παραρτήματος.
Συγκέντρωση Σάββατο 9/10, στις 18:30, στην πλατεία Γεωργίου
και στη συνέχεια ανοιχτή συνέλευση στις 20:30, στην κατάληψη Παραρτήματος
Ακολουθεί η 2η ανακοίνωση της συνέλευσης:
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΕΣ, ΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΚΡΑΤΟΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟ
& ΤΗΝ ΑΝΑΔΥΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ
To τελευταίο διάστημα, από την αρχή περίπου του καλοκαιριού, έχουμε γίνει μάρτυρες αρκετών συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων ανά την επικράτεια ενάντια στην υποχρεωτικότητα του εμβολίου ή ακόμα και ενάντια στο ίδιο το εμβόλιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού. Πολλά μπορεί κανείς να πει και ακόμα περισσότερα έχουν γραφτεί σε σχέση με την αποτελεσματικότητα -ακόμα και την επικινδυνότητα- ή μη του εν λόγω εμβολίου. Σε ό, τι μας αφορά, ούτε παντογνώστες είμαστε μήτε βιολόγοι ή επιδημιολόγοι και δε θα υποκριθούμε πως έχουμε την απάντηση «δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Προσπαθούμε, όμως, με την πεπερασμένη γνώση μας στα ιατρικά κι επιδημιολογικά ζητήματα να ζυμώσουμε μια συγκεκριμένη συλλογική άποψη, η οποία να βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση τόσο με μια ευρύτερη άποψη για την επιστήμη και την τεχνολογία όσο και σε σχέση με το κρατικο-καπιταλιστικό οικοδόμημα αλλά και τα πρωθύστερα κοινωνικά συστήματα εξουσίας.
Έτσι λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε ότι η τεχνολογική και επιστημονική πρόοδος σαφέστατα έχει βοηθήσει την ανθρωπότητα να υπερνικήσει πλείστες όσες θανατηφόρες λοιμώδεις ή ανίατες ασθένειες. Έχει λόγου χάρη καταστεί δυνατή η μεταμόσχευση μυελού ή η εγχείρηση ανοικτής καρδιάς, ενώ ο ρετροϊός HIV -χάρη στις κατακτήσεις της ιατρικής επιστήμης και της βιολογίας- πλέον δε θεωρείται θανατηφόρος ιός. Αυτές αλλά και πλείστες όσες άλλες περιπτώσεις εφαρμογής της επιστήμης έχουν οδηγήσει στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής και στη βελτίωση της ποιότητάς της, την ίδια στιγμή, ωστόσο, που έχουν συνεισφέρει να δημιουργηθεί αμέτρητη φρίκη και δυστυχία. Τα ναζιστικά πειράματα ευγονικής, η ατομική βόμβα και τα υπόλοιπα όπλα μαζικής καταστροφής αλλά και το πυρηνικό ατύχημα στη Φουκοσίμα είναι μερικά μονάχα παραδείγματα της βάρβαρης κατεύθυνσης που μπορούν να εξυπηρετήσουν η επιστήμη και τεχνολογία.
Xωρίς να παραγνωρίζουμε, λοιπόν, πως η σύγχρονη ιατρική και βιολογία έχουν συμβάλει στην αντιμετώπιση διαφόρων ασθενειών που εμφανίστηκαν και εμφανίζονται και στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής, δε μπορούμε να ξεχνάμε και την άλλη όψη του νομίσματος. Εκείνη δηλαδή που αφορά στις στιγμές της ιστορίας που η επιστήμη αποτέλεσε πολύτιμο εργαλείο στα χέρια της εξουσίας. Και μια τέτοια ιστορική στιγμή είναι και αυτή που βιώνουμε τώρα. Ας μιλήσουμε λοιπόν αναλυτικότερα.
ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ & ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΟΥΣ
Ολόκληροι τομείς της καπιταλιστικής παραγωγής, όπως η πολεμική βιομηχανία και έρευνα, η αύξηση της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης εργασίας και του φυσικού κόσμου, ο ολοένα και μεγαλύτερος βιολογικός, ψυχικός και πνευματικός έλεγχος των ανθρώπων, η αστυνομική καταστολή και τα δίκτυα παρακολούθησης, και τόσα άλλα, βασίζονται στην χρήση επιστημονικών μεθόδων και ανακαλύψεων και στην ενσωμάτωση τομέων της τεχνολογίας και των εφαρμογών της. Θα πρέπει δηλαδή, να προχωρήσουμε τη σκέψη μας πέρα από τα παραγόμενα αποτελέσματα και την ηθική κρίση επί της χρήση τους, ένα βήμα παραπέρα, στο περιεχόμενο της λειτουργίας εκτεταμένων τομέων της επιστήμης, της έρευνας και της τεχνολογίας.
Το δίπολο του διαφωτισμού επιστήμη vs θρησκεία, πρόοδος vs σκότος, έρευνα vs μεταφυσική, δεν αρκεί, για να περιγράψει στον παρόντα χρόνο και να κατατάξει τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Και αυτό, γιατί πρέπει να αντιληφθούμε πως έχει αλλάξει η ίδια η αντίληψη του ανθρώπινου σώματος από την εξουσία. Tα πάντα είναι προς κατάκτηση, αναίρεση και επαναρρύθμιση. Οι βιοηθικοί φραγμοί έχουν προ πολλού καταρρεύσει, οι πιο βάρβαρες κατακτήσεις -όπως όσα προέκυψαν από την επιστημονική «πρόοδο» που σημειώθηκε στη διάρκεια του ΄Γ Ράιχ π.χ .ή με τα κάθε είδους απάνθρωπα πειράματα, πάντα πάνω σε πληθυσμούς που είχαν γυμνωθεί από κάθε δικαίωμα ή υπόσταση- έχουν ενσωματωθεί σε μεγάλο βαθμό στη σύγχρονη καπιταλιστική μηχανή.
Οι κοινωνικές και ανθρώπινες ανάγκες και επιθυμίες αποτελούν διαρκές αντικείμενο μελέτης και στόχου της εξουσίας, καθώς διακαώς επιθυμεί να τις ρυθμίζει. Τόσο με τη δημιουργία και την καλλιέργεια νέων όσο και με τη διαρκή διαμόρφωση των πιο βασικών υπαρχόντων αναγκών, της ψυχαγωγίας, της κοινωνικοποίησης, του έρωτα και τόσων άλλων. Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο πoύ ξεκινά η κακή χρήση ενός τεχνολογικού και επιστημονικού επιτεύγματος και πού κάτι τέτοιο αποτελεί το καθ' αυτό πρόβλημα, ολοένα και θολώνει, καθώς ολοένα και περισσότερο συρρικνώνεται η δυνατότητα που έχουμε να καθορίσουμε και να συλλογικοποιήσουμε, να ερευνήσουμε και να θεσμίσουμε τις ατομικές και συλλογικές μας ανάγκες, τις μορφές και τους τρόπους που θα ζούμε καλύτερα, πιο όμορφα, ειρηνικά και αρμονικά μέσα στο φυσικό κόσμο. Ο άνθρωπος όχι απλά δεν μπορεί να ορίσει, να αντιληφθεί και να απολαύσει τα αποτελέσματα του δικού του μόχθου μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά μοιάζουμε να πορευόμαστε σε μια ολοένα και μεγαλύτερη υποδούλωση της ύπαρξής μας από το καπιταλιστικό εμπόρευμα και τις εξουσιαστικές μορφές ζωής και αλληλεπίδρασης.
Με λίγα λόγια, κάποια επιτεύγματα της επιστήμης, της τεχνολογίας και της παραγωγής όχι απλά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με θετικό πρόσημο αλλά συμβάλλουν στα δεσμά που μας κρατούν φτωχούς υλικά και πνευματικά, γονατισμένους, άβουλους, χωρίς φαντασία για έναν άλλο κόσμο.
Και ερχόμαστε στο ζητούμενο. Αποτελούν η επιστήμη και η τεχνολογία ουσίες καθ' αυτές; Με άλλα λόγια, μπορούν να υπάρξουν αυτονομημένες από το συνολικό κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο; Η απάντηση δε μπορεί παρά να είναι αρνητική. Καμία τεχνολογία και επιστήμη δε μπορεί να αυτονομηθεί από το ευρύτερο κοινωνικό - οικονομικό - πολιτικό status quo, για τον απλό λόγο ότι από μόνες τους δε φέρουν κάποια ποιότητα καλή ή κακή, αντιθέτως αποτελούν εργαλεία και αποκτούν την όποια ηθική τους ποιότητα -θετική ή αρνητική- ούσες σε διαλεκτική σχέση με το σκοπό και τον τρόπο της χρήσης τους. Kαι εάν θα μπορούσε να υπάρξει ένας ανθρωπιστικός προσανατολισμός για την επιστήμη και την τεχνολογία που να βρίσκεται σε αρμονική σχέση με το φυσικό κόσμο και όλα τα έμβια όντα, τότε αυτό θα μπορούσε να γίνει μονάχα με την καταστροφή του υπάρχοντος οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, του κράτους και του κεφαλαίου, δηλαδή του καπιταλισμού.
ΚΡΑΤΟΣ , ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ
Ακόμα περισσότερο, θα λέγαμε πως στην παρούσα συγκυρία του άκρατου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού η ίδια η υγεία αποτελεί και αυτή -όπως και τόσα άλλα δημόσια αγαθά- εμπόρευμα και πεδίο οικονομικής γιγάντωσης και κέρδους για τις πολυεθνικές της φαρμακοβιομηχανίας. Όλα αυτά σκιαγραφούν τη δυστοπία του παρόντος, το σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κράτους και του κεφαλαίου, με την ενοποίηση της πολιτικής, της οικονομίας και της υγείας με όρους ξεκάθαρα εχθρικούς απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία με τρόπο πολύ πιο ωμό απ΄ ότι στο παρελθόν.
Εάν λοιπόν θέλαμε να συγκεκριμενοποιήσουμε αυτή την προσέγγιση στο θέμα του εμβολιασμού σε σχέση με τις ανά τις ιστορικές περιόδους μεταδιδόμενες ή μη ασθένειες και τους διάφορους ιούς που έχουν ταλανίσει την ανθρωπότητα ή ακόμα πιο συγκεκριμένα σε σχέση με τα εμβόλια για τον covid-19, θα λέγαμε πως όλα αυτά τα εμβόλια αποτελούν προνομιακό αφ΄ ενός πεδίο για μια σειρά πολυεθνικών καπιταλιστικών ομίλων - εμπόρων της υγείας αλλά και μια αναγκαία συνθήκη για τα δυτικά κράτη να διαφυλάξουν την αναγκαία για την αναπαραγωγή του κεφαλαίου κοινωνική συνοχή μεσούσης της πανδημίας. Εξάλλου, καμιά οικονομική ή πολιτική ελίτ δεν στοχεύει στο μαζικό αφανισμό των από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας. Μας θέλουν υποταγμένους, πειθήνιους και υγιείς μόνο στο βαθμό που μπορούμε να δουλεύουμε - όσες και όσοι εργαζόμαστε - προκειμένου να γυρνούν τα γρανάζια του καπιταλισμού, να εκμεταλλεύονται την υπερεργασία μας, να οικειοποιούνται υπεραξία, να επανδρώνουμε τους στρατούς τους, να καταναλώνουμε τα καπιταλιστικά προϊόντα, προκειμένου αυτά να μην μένουν αδιάθετα και το κεφάλαιο στάσιμο κι έτσι οι καπιταλιστές να αυξάνουν τα κέρδη τους και να αναπαράγεται τόσο το κεφάλαιο όσο και το κράτος στο διηνεκές.
Γίνεται λοιπόν αντιληπτό, ότι στην παρούσα συνθήκη, με την πανδημία του κορωνοϊού να έχει κοστίσει εκατομμύρια ζωές παγκόσμια, (αρκετές χιλιάδες απ΄ αυτές στην ελλαδική επικράτεια) ζωές ανθρώπων της τάξης μας, βιοπαλαιστών εργατών κι εργατριών, το κράτος πρέπει από την πλευρά του να φανεί ότι τηρεί τα προσχήματα και ότι φαινομενικά τουλάχιστον διατηρεί το κοινωνικό συμβόλαιο.
Ένα κοινωνικό συμβόλαιο με τους από τα κάτω της κοινωνίας, το οποίο όμως το ίδιο το κράτος έχει σπάσει προ πολλού μεταθέτοντας τη δική του δομική κρίση αναπαραγωγής στις δικές μας πλάτες, έχοντας εξαπολύσει μια ανηλεή επίθεση στον κόσμο της εργασίας, στους φτωχούς, τα μικρομεσαία στρώματα, τους μετανάστες/στριες, άστεγους αλλά και όσες και όσους περισσεύουν από την καπιταλιστική αναδιάρθρωση και πετιούνται στο κοινωνικό περιθώριο.
Με άλλα λόγια, όσο το κράτος αδιαφορεί για τη ζωή και την αξιοπρέπεια των σύγχρονων πληβείων, για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και τη στελέχωση των δημόσιων νοσοκομείων με υγειονομικό προσωπικό, όσο επιβάλλει όλο και πιο επαχθείς όρους εργασίας και εκμετάλλευσης της εργατικής μας δύναμης τόσο έχει ανάγκη να διατηρήσει μια κεντρομόλο κοινωνική συνοχή χωρίς φυγόκεντρες κοινωνικές τάσεις και άρα τη συνέχιση της εκμετάλλευσής μας. Αλλιώς, θα επιταχύνει την ούτως ή άλλως αυξανόμενη δυσπιστία, αγανάκτηση και οργή της κοινωνικής βάσης απέναντί του, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε γενικευμένη κοινωνική ανυπακοή. Τα think tanks του καπιταλισμού, όμως, φροντίζουν την αναπαραγωγή του συστήματός τους και ένας από τους τρόπους τους -εφόσον όλα τα αφηγήματα περί κοινωνικού κράτους έχουν στην πράξη καταρρεύσει- είναι και η προβολή του εμβολίου ως πανάκεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
ΕΜΒΟΛΙΟ, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ - ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΧΟΙ
Από την πλευρά μας, όμως, ξέρουμε πολύ καλά πως κανένα εμβόλιο δεν αποτελεί πανάκεια ούτε από μόνο του μπορεί να προφυλάξει την υγεία και τη ζωή των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων κοινωνικών κομματιών. Ιδίως τη στιγμή που η συγκεκριμένη νεοφιλελεύθερη ακροδεξιά διακυβέρνηση χαντακώνει και υποστελεχώνει τα δημόσια νοσοκομεία και κάνει πλάτες στους ιδιώτες καπιταλιστές εμπόρους της υγείας.
Όλα τα προαναφερθέντα, λοιπόν, μας φέρουν ως αγωνιστικά υποκείμενα αντιμέτωπα με το επίμονο ερώτημα: Εφόσον το κράτος και το κεφάλαιο αδιαφορούν για την υγεία και τη ζωή μας και ξεκάθαρα μας θεωρούν αναλώσιμη εργατική δύναμη, που αποκτά σημασία και οντότητα μονάχα ως οι φυσικοί δημιουργοί όλου του κοινωνικού πλούτου που το κεφάλαιο καρπώνεται, τι μπορούμε να κάνουμε όλες και όλοι εμείς, για να προστατεύσουμε τις εαυτές και τους εαυτούς μας, τους οικείους μας αλλά και ευρύτερα τους ανθρώπους της τάξης μας;
Προτού απαντήσουμε, ας αναλογιστούμε πως ποτέ και σε καμιά κοινωνία τα αγωνιστικά ή επαναστατικά υποκείμενα δεν είχαν ωραιοποιήσει ή εξιδανικεύει το θάνατο. Viva la muerte ήταν το σύνθημα των Ισπανών φασιστών στο μεσοπόλεμο. Οι αναρχικοί, οι κομμουνίστριες, τα αγωνιζόμενα κομμάτια όπου γης όμως έριχναν τα σώματά τους στη φωτιά υπερασπιζόμενα τη ζωή και την αξιοπρέπεια. Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως η επιλογή του εμβολιασμού για τον covid-19 παραμένει ανοικτή για όσα προλεταριακά στρώματα μέχρι στιγμής δεν έχουν επιλέξει να εμβολιαστούν. Η χρήση του εμβολίου είναι μια επιλογή αντιμετώπισης των πολλών μορφών και επιπτώσεων τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο της παρούσας υγειονομικής και πολιτικής κρίσης. Μια επιλογή που δεν μπορεί να γίνεται υπό το καθεστώς τρομοκρατίας και ομηρίας, με τον κάθε άνθρωπο να πρέπει να μπορεί να έχει τη δυνατότητα αλλά και την ευθύνη να διερευνήσει ελεύθερα και δίχως απειλές τα οφέλη και τους πιθανούς κινδύνους.
Επιπλέον, θα πρέπει να σημειωθεί πως στον ευρύτερα μη ελεύθερο κόσμο που έχει διαμορφώσει το κράτος και το κεφάλαιο -ιδίως, από τη στιγμή που ο εμβολιασμός επιβάλλεται ως υποχρεωτικότητα στην κοινωνία- οι πραγματικά ελεύθερες επιλογές μας είναι περιορισμένες. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, η επιλογή του εμβολιασμού είναι μερική, εάν δε συνοδεύεται από την απαίτηση για μαζικά δωρεάν τεστ (χωρίς έλεγχο και ψηφιοποίηση προσωπικών δεδομένων κ.λ.π.) όσο σε εμβολιασμένους όσο και σε μη εμβολιασμένους συνανθρώπους μας, προκειμένου να γνωρίζουμε το μέγεθος της διασποράς του ιού στην κοινωνία. Είναι επίσης μερική, εάν το ταξικό κίνημα και οι από τα κάτω της κοινωνίας δεν απαιτήσουμε και δε διεκδικήσουμε ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας, των δημόσιων νοσοκομείων και την παύση των διαχωρισμών, απολύσεων κ.λ.π. με βάση την επιλογή ή μη του εμβολίου.
Σε ότι δε αφορά στην ατομική ευθύνη, ένα αφήγημα που πηγάζει από την κρατική ατζέντα, πρέπει να έχουμε καθαρό ότι κανένα κράτος δε θα μας σώσει μήτε θα μας προστατεύσει από την πανδημία. Εμείς θα προστατεύσουμε τις εαυτές μας. Ας το κάνουμε λοιπόν με ενσυναίσθηση για τις ασθενείς κοινωνικές ομάδες, με υπευθυνότητα και με όρους συλλογικούς και με αλληλεγγύη η μια με τον άλλο. Τέλος, ας ξεκαθαρίσουμε ότι η μεγαλύτερη κοινωνική ανευθυνότητα είναι η απάθεια, η αδιαφορία, ο φιλοτομαρισμός και η αποχή από τους κοινωνικούς - ταξικούς αγώνες ιδίως τη συγκεκριμένη περίοδο που και με αφορμή την πανδημία οι άνθρωποι της τάξης μας βιώνουν τόσο την επίθεση από το κράτος και τον κοινωνικό διαχωρισμό όσο και τις επιπλοκές του covid-19.
Παράλληλα, σε σχέση με την υποχρεωτικότητα του εμβολίου μπορούμε να διατυπώσουμε άλλη μια φορά τη θέση μας: ''Η κρατική υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού μας βρίσκει ως άτομα που αγωνιζόμαστε για την ατομική και συλλογική χειραφέτηση, κάθετα απέναντι. Η επιβολή, η τρομοκρατία, το πέταγμα στο κοινωνικό περιθώριο, τα μέτρα απαγορεύσεων, διαχωρισμού των από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας και των απολύσεων, τα ιατρικά πιστοποιητικά ως προϋπόθεση ζωής και εργασίας, είναι τα τελευταία στοιχεία της συνολικής κοινωνικής και ταξικής επίθεσης. Το κράτος βρίσκει ακόμη μία ευκαιρία να διευρύνει τους μηχανισμούς ελέγχου και επιβολής που έχει, να δοκιμάσει τρόπους που ήρθαν για να μείνουν. Στοχεύει να καθορίσει τη ζωή με νέες, πιο χρήσιμες στο καπιταλιστικό σύστημα μορφές και ιδέες. Χρησιμοποιεί τον εμβολιασμό ως μια μορφή κοινωνικού αυτοματισμού και αλληλοφαγώματος, παράγει το ίδιο τις κάθε είδους απίθανες θεωρίες συνωμοσίας, τροφοδοτώντας τες και θεριεύοντάς τες ώστε να οικοδομεί ένα «αντίπαλο» στρατόπεδο στα μέτρα του, χρήσιμο επικοινωνιακά και πολιτικά".
Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ & ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ
Επιστρέφοντας, ωστόσο, στις διάφορες συγκεντρώσεις ενάντια στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού ξεκάθαρα πλέον μπορούμε να πούμε πως στις κινητοποιήσεις αυτές δε βλέπουμε να διαφαίνεται το παραμικρό ίχνος ενδιαφέροντος για το δίπλανό, το παραμικρό έστω ίχνος κοινωνικής - ταξικής αλληλεγγύης ή αλληλοβοήθειας. Αντιθέτως, αυτό που διακρίνουμε είναι ένας άκρατος φιλοτομαρισμός, μια πραγματική απουσία ενσυναίσθησης για τις ασθενέστερες ομάδες. Επίσης, αυτές οι συγκεντρώσεις, ενώ προβάλλουν ένα δήθεν προφίλ ενάντια στην υποχρεωτικότητα του εμβολίου, στην ουσία απαρτίζονται στην πλειοψηφία τους από ανθρώπους εμφορούμενους με σκοταδισμό, δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις και έναν άκρατο ανορθολογισμό ωσάν να μη βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα αλλά πολλές δεκαετίες πριν.
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να επιτρέψουμε τέτοιες αντιδραστικές νοοτροπίες να ριζώσουν ή ακόμα χειρότερα να γίνουν πλειοψηφικές στην κοινωνία, γιατί αυτή η μικροαστική νοοτροπία της προβολής της δήθεν αυτοδιάθεσης, δηλαδή ο φιλοτομαρισμός, υπονομεύει οποιαδήποτε αντίληψη και πρακτική περί αλληλεγγύης, αλληλοβοήθειας, συλλογικοποίησης και αγωνιστικής διάθεσης εναντίον των κοινών μας δυναστών.
Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε και να παραβλέπουμε ότι μιλάνε για αυτοδιάθεση σώματος άτομα που είναι ενάντια ξεκάθαρα στις εκτρώσεις, που αντιλαμβάνονται το γυναικείο σώμα ως μηχανή αναπαραγωγής του έθνους, που αναπαράγουν πατριαρχικά και σεξιστικά πρότυπα, που θεωρούν τα σώματα των μεταναστών, των οροθετικών, των LGBTQI ατόμων βρώμικα, μιαρά και προς εξόντωση. Μιλάνε για ελευθερία άτομα που την νοηματοδοτούν μονάχα ως την επιστροφή τους στη δική τους ατομική βολή, οικονομική και ταξική θέση, ασχέτως των συνολικών παραγόντων της φτώχειας, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης μέσα στην κοινωνία. Μιλάνε για αγώνα άτομα που για οποιοδήποτε άλλο κοινωνικό και ταξικό ζήτημα πιθανώς να αδιαφορούν, που σκύβουν το κεφάλι στα αφεντικά, αν δεν είναι τα ίδια δηλαδή, που θα επικροτήσουν τις ιδιωτικοποιήσεις, την επέλαση του κεφαλαίου, που μισούν τη δράση, το συνδικαλισμό, τις πορείες, τις καταλήψεις και τόσα άλλα. Δεν παραμυθιαζόμαστε. Είναι αντιδραστικοί νοικοκυραίοι που διεκδικούν τα μέσα της δικής τους επιβίωσης με όρους εθνικιστικούς, με πυρήνα το πατρίς - θρησκεία - οικογένεια.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ & ΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥΣ
Σε όλα αυτά πρέπει να προσθέσουμε πως είναι πλέον ηλίου φαεινότερον το ότι στις αντιεμβολιαστικές συγκεντρώσεις, όπως αυτή που διοργανώνεται στην Πάτρα κάθε Τετάρτη στην πλ. Γεωργίου, τον τόνο τον δίνουν καθαρόαιμοι φασίστες, πρώην χρυσαυγίτες και νυν συνοδοιπόροι του φασίστα Κασιδιάρη. Όσοι πλαισιώνουν τη συγκεκριμένη συγκέντρωση της Τετάρτης στην πλ. Γεωργίου πρακτικά είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι στρώνουν το έδαφος για την κοινωνική γείωση του φασισμού και τού ακροδεξιού alt-right ακτιβισμού, χρησιμεύοντας ως οι χρήσιμοι ηλίθιοι για την επέλαση της μισαλλοδοξίας και του μισανθρωπισμού στην πόλη μας. Γι' αυτό το λόγο λοιπόν, όχι μόνο οι δηλωμένοι φασίστες κασιδιαραίοι που εμφανίζονται κάθε Τετάρτη στην πλ. Γεωργίου αλλά και όσες και όσοι με το πρόσχημα της εναντίωσης στην επιβαλλόμενη από το κράτος υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού κάνουν πλάτες στους φασίστες, θα μας βρουν απέναντί τους. Ο δρόμος, βέβαια προς την αυτοσυνειδησία είναι πάντοτε ανοιχτός και με αυτό ως κριτήριο όσες και όσοι θέλουν να διαχωρίσουν τη θέση τους από τους φασίστες αλλά ταυτόχρονα δεν εμφορούνται και από εθνικές αυταπάτες σε μια περίοδο που οι από τα κάτω χτυπιούνται όχι επειδή είναι Έλληνες αλλά εργάτες, άνεργες και οι από τα κάτω της κοινωνίας, ας το κάνουν μια ώρα αρχύτερα και ας διαχωρίσουν τη θέση τους βάζοντας το μυαλό τους να λειτουργήσει.
Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε και το ότι η επιχειρούμενη διείσδυση ατόμων από τα αντιεμβολιαστικά μαζέματα της Γεωργίου στο πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Πέμπτης 16 Σεπτέμβρη στην Πάτρα αποτράπηκε χάρη στην αντίδραση αγωνιστριών και αγωνιστών που δεν τους επέτρεψε χωρίς ξεμπρόστιασμα να σηκώσουν το ίδιο αυτό πανό το οποίο σηκώνεται κάθε Τετάρτη στις συγκεντρώσεις της Γεωργίου. Ευθύνη φέρει, ωστόσο, η τοπική ΕΛΜΕ μέλη της οποίας ανέχτηκαν εν μέρει την παρουσία των εν λόγω ατόμων στο μπλοκ της κατά τη διάρκεια του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου.
Άλλωστε και την προηγούμενη μέρα, η παρουσία όλων αυτών στην συνέλευση της ΕΛΜΕ με το μανδύα των «συναδέλφων και γονιών», ήταν αποκαλυπτική. Αυτό το τσούρμο απαίτησε νταηλίκι να καλεί η ΕΛΜΕ στις συγκεντρώσεις τους και να ενσωματωθούν ως αιτήματα της, ως δήθεν αγωνιστικά αιτήματα, οι θέσεις τους για τον εμβολιασμό αλλά και η αντίθεση στην παρουσία κλιμακίου του ΕΟΔΥ στα σχολεία. Θέσεις που αποκαλύπτουν τι πραγματικά πρεσβεύουν αυτοί οι άνθρωποι για την πανδημία. Είναι αρνητές, οι καλύτεροι απολογητές και στυλοβάτες του συστήματος, αυτοί που δε δίνουν δεκάρα για το ποιος θα πεθάνει ή θα νοσήσει και με τι αποτελέσματα, δίπλα τους. Δεν αφουγκράζονται άλλωστε κανένα αγωνιστικό αίτημα ενίσχυσης της δημόσιας υγείας και προστασίας της τάξης μας, είτε από την υγειονομική συνθήκη είτε από την επίθεση των αφεντικών με αφορμή τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας. Το σπιτάκι τους, η δουλίτσα τους, η πάρτη τους. Ο μικροαστικός λόγος τους, οι βαθιά συντηρητικές και οπισθοδρομικές τους αξίες και θέσεις που έχουν πολλάκις εκφραστεί από το μικρόφωνο στη Γεωργίου, βρίσκουν εν μέσω όλης της συνθήκης που ζούμε, την ευκαιρία να αποκτήσουν και δήθεν εργατική, αγωνιστική αντισυστημική νομιμοποίηση και να προσπαθήσουν να θέσουν στο περιθώριο τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και εγχειρημάτα. Όποιοι ακόμη δυσκολεύονται να διακρίνουν περί τίνος μορφώματος πρόκειται και γενικώς ποια κοινωνική διεργασία συντελείται, ας ανοίξουν τα μάτια τους και ας ξεθολώσουν τα ταξικά γυαλιά τους. Οι ευθύνες εξ' άλλου είναι μεγάλες και πρέπει να αναλαμβάνονται.
Κάνοντας, τέλος, άλλη μια φορά αναφορά σε σχετικό με την κρατική διαχείριση της πανδημίας και την ανάδυση της ακροδεξιάς κείμενό μας παραθέτουμε την εκπεφρασμένη θέση μας ότι:
''Η εθνική ενότητα είναι το εύκολο εργαλείο τόσο για το κράτος όσο και για την ακροδεξιά για να κινητοποιήσουν τα πολιτικά τους σχέδια. Δε στεκόμαστε πλάι-πλάι με εθνικούς όρους, με θρησκευτικές κραυγές, δίπλα στα αφεντικά και τους εκμεταλλευτές μας, σε αυτούς που καμώνονται πως αντιστέκονται υπερασπιζόμενοι κάθε συντηρητική αξία. Δεν εκτρέφουμε το σκοταδισμό και την άγνοια, τον εκφασισμό, την ακροδεξιά ρητορική και τόσα άλλα προβληματικά που εν τέλει αποτελούν σάρκα από τη σάρκα των αξιών του καπιταλιστικού κόσμου. Στεκόμαστε πολυμέτωπα απέναντι στο κράτος και την ακροδεξιά, τον εθνικισμό, το σεξισμό, το ρατσισμό, που αποτελούν τις όψεις του ίδιου νομίσματος και εντός της παρούσας συνθήκης. Οι έννοιες της ελευθερίας, της αυτοδιάθεσης, του αυτοκαθορισμού, της ατομικής υπόστασης και αξιοπρέπειας οφείλουν να έχουν πρόσημο ελευθεριακό, οριζόντιο, συλλογικό και αγωνιστικό με όρους ταξικής και κοινωνικής δράσης και θέσης. Με όρους επαναστατικούς.''
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ/ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
του υποχρεωτικού εμβολιασμού, των λοκνταουν, της τρομολαγνίας,
των υγειονομικών πιστοποιητικών, των απολύσεων, του θανάτου
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ & ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ, ΖΩΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Προλέτ-acciόn: Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών
& την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / proletaccion@espiv.net