Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2021 στις 15.00
Κάλεσμα για ανοιχτή συνέλευση στα Ζιζάνια - Call for an open assembly
Κάλεσμα για ανοιχτή συνέλευση στα Ζιζάνια- Κυριακή 10 Οκτώβρη
Οι πρώτοι μήνες
Τα Ζιζάνια είναι ένα κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο που άνοιξε στις αρχές του Απριλίου του 2021, κατά τη διάρκεια του "δεύτερου lockdown" (ή νέα αυταρχική πραγματικότητα) και λίγες βδομάδες μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης. Σε αυτό το πλαίσιο, επιλέξαμε να ανοίξουμε μια κατάληψη στη Βικτώρια- έχοντας υπ'όψιν τη σκληρή καταστολή που χτύπησε το καταληψιακό κίνημα τα τελευταία χρόνια, τις τεράστιες απώλειες σε χώρους οργάνωσης, την αστυνόμευση και την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων χώρων και την περιθωριοποίηση της Βικτώριας και των αγώνων της.
Από την αρχή των Ζιζανίων, η κατάληψη επιδίωξε να γίνει ένας ανοιχτός χώρος όπου άτομα και ομάδες μπορούσαν να συναντηθούν, να κοινωνικοποιήθουν, να αρχίσουν πολιτικές πρωτοβουλίες, να συμμετάσχουν στους αγώνες και στην καθημερινή ζωή του χώρου. Στο αυτοπαρουσιαστικό κείμενο, γράφαμε ότι σκοπεύαμε να δημιουργήσουμε ένα "χώρο για την αυτοοργάνωση της γειτονιάς, κοινωνικών παρεμβάσεων, συλλογικών αντιστάσεων και δημιουργία κοινότητας".
Από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο, τα Ζιζάνια ήταν ανοιχτά κάθε μέρα και έτρεχαν μέσω της εβδομαδιαίας γενικής συνέλευσης, ανοιχτής σε κάθε ενδιαφερόμενο. Η καθημερινή ζωή του κτηρίου περιλάμβανε δομές που δημιουργήθηκαν και έτρεχαν μέσα (αυτοοργανωμένο κομμωτήριο, χαριστικό παζάρι, συλλογικές κουζίνες, μαθήματα γλωσών, βιβλιοθήκη, μουσικά εργαστήρια..), συνελέυσεις από άλλες ομάδες και θεματικές εκδηλώσεις (συζήτήσεις για τις εξώσεις κατοικιών, φεμινιστικά καφενεία, εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον παλεστινιακό λαό, εκδηλώσεις για τις καταλήψεις, προβολές…).
Προκλήσεις και στοχασμοί
"Με τα Ζιζάνια σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε ένα ζωντανό χώρο μακριά από τη ρατσιστική, σεξιστική, καπιταλιστική βία του κράτους και της σημερινής κοινωνίας. Οραματιζόμαστε ένα χώρο αλληλεπίδρασης μεταξύ ατόμων διαφορετικών καταγωγών, ταυτοτήτων, ηλικιών, γλωσσών, απόψεων."
Από αυτό το σημείο εκκίνησης, πολλές προκλήσης και προβληματικές ανέκυψαν στην πρακτική εναντίωση στο σεξισμό, στο ρατσισμό και στην καταστολή, τόσο εντός όσο και εκτός της κατάληψης. Το να βρισκόμαστε στη Βικτώρια μας έδωσε πολλά ερείσματα να έρθουμε αντιμέτωπες με ζητήματα τάξης, φυλής και φύλου και πώς αυτά διαπερνάν την κοινωνική και την πολιτική μας ύπαρξη, ψάχνοντας παράλληλα νέα εργαλεία προσέγγισης. Αναγνωρίζοντας αυτό και λαμβάνοντας υπ'όψιν την ανοιχτότητα του χώρου, πρέπει να είμαστε έτοιμα τόσο να αντιμετωπίζουμε τέτοια ζητήμα μέσα μας, όσο και να εμπλακούμε σε συζητήσεις με περισσότερο κόσμο, πιθανόν από πολύ διαφορετικά κοινωνικά, πολιτικά και πολιτισμικά υπόβαθρα.
Παρόλα αυτά, γνωρίζουμε ότι το να ανοίξουμε μια ανοιχτή κατάληψη δεν αρκεί για να σπάσουμε τις ιεραρχίες και να χτίσουμε οριζόντιες σχέσεις, δεν απαντά από μόνο του στο πώς να οργανωθούμε καλύτερα μαζι, πώς να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στην επικοινωνία και να συνθέσουμε από τις διαφορετικές αφετηρίες μας. Το να ανοίξουμε μια αντιεξουσιαστική κατάληψη σε μια περιοχής σαν της Φυλής δεν λύνει αυτόματα τις συνεχείς παρενοχλήσεις από μπάτσους και την "αγανάκτηση" των γειτόνων, ούτε αλλάζει αυτόματα την πραγματικότητα της περιοχής όπως η σεξεργασία, η χρήση και διακίνηση ναρκωτικών, η αστεγία, η επισφάλεια των μεταναστών. Αυτό που μας έχει δώσει όμως, είναι ένας χώρος που μπορούμε να έρθουμε σε άμεση επαφή με αυτές τις πραγματικότητες και τις λεπτομέρειές τους, τις αλληλοσυνδέσεις τους και τις αντιφάσεις τους. Αυτή η επαφή μας έχει δώσει τη δυνατότητα να αναστοχαστούμε και να αναπτύξουμε εργαλεία δράσης, μέσω των αναρχικών/αντιεξουσιαστικών/αντικαπιταλιστικών πρακτικών αυτοοργάνωσης. Προσπαθούμε να δουλέψουμε όλα μαζί και να παλέψουμε τις καταπιέσεις τόσο μέσα, όσο και έξω, να μάθουμε από τις εμπειρίες μας και να δημιουργήσουμε την συλλογική μας απελευθέρωση. Θυμόμαστε ότι δεν είμαστε η πρώτη κατάληψη στη Βικτώρια, ούτε καν η πρώτη κατάληψη του κτηρίου αυτού και αναζητούμε αυτές τις εμπειρίες και ιστορίες για να διατηρήσουμε τους τοπικούς αγώνες ζωντανούς.
Ως νέα κατάληψη που προσπαθεί να στηθεί σε αυτό το περιβάλλον που περιγράφηκε, μας ήταν δύσκολο να εμπλακούμε και σε ευρύτερους αγώνες ως συλλογικό σώμα, κάτι το οποίο θεωρούμε βασικό στις διαδικασίες συγκρότησης της κοινότητάς μας. Σε ένα πλαίσιο που πολλαπλές κρίσεις αναπτύσσονται η μία πάνω στην άλλη- όπου το κράτος και το κεφάλαιο αναβαθμίζουν τα εργαλεία και τις μεθόδους ελέγχου των καταπιεσμένων με σκοπό να επιβιώσουν- βλέπουμε τις άμεσες συνέπειες να επηρεάζουν την πραγματικότητα στην Βικτώρια, όπως όμως και μορφές αντίστασης να αναδύουν στη γειτονιά και παραπέρα. Από την αστυνομοκρατία και τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων χώρων και τον έλεγχο του πληθυσμού στο όνομα της υγείας μας- τις επιθέσεις στην εργατική τάξη, την εκπαίδευση και την υγεία στο όνομα του κέρδους που οδηγούν σε όλο ένα αυξημένα κόστη διαβίωσης και στεγαστική επισφάλεια- την τεχνολογική στρατιωτικοποίηση και επέκταση των συνοριακών ελέγχων βαθύτερα μέσα στην επικράτεια- ή τα πάντα υπαρκτά θέματα των πατριαρχικών κοινωνιών όπως η βία κατά θηλυκοτήτων, οι διακρίσεις ενάντια στις μειονότητες και οι πάντα υπαρκτές φασιστικές απειλές, η ανάγκη για αντίσταση και σύνδεση των αγώνων μας είναι επιτακτική.
Από εδώ και πέρα
Λαμβάνοντας υπ'όψιν τα παραπάνω και ως αποτέλεσμα των εσωτερικών μας διαδικασιών, λάβαμε τη συλλογική απόφαση να ξανανοίξουμε ως κοινωνικό κέντρο και να δεσμευτούμε λαμβάνοντας τη συλλογική ευθύνη:
- Να κάνουμε τα Ζιζάνια έναν ασφαλή χώρο για όλα, με φεμινιστικές, αντιρατσιστικές και συμπεριληπτικές αρχές μέσω συγκεκριμένων αντανακλαστικών και πρακτικών και συνεχή αναστοχασμό.
- Να συνεχίσουμε το χτίσιμο κοινότητας αλληλεγγύης και αγώνα μέσω της αλληλοβοήθειας, της αυτοοργάνωσης και της άμεσης διάδρασης με τη γειτονιά.
- Να συνδέσουμε τους υπάρχοντες αγώνες με τη γειτονιά και τους αγώνες της γειτονιάς με τον ευρύτερο κόσμο του αγώνα, καθώς και να καλωσορίσουμε πολιτικές πρωτοβουλίες.
Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση την Κυριακή 10/10 στις 15:00 για να συνεχίσουμε αυτές τις συζητήσεις, να δημιουργήσουμε χώρο κριτικής και αυτοκριτικής, να στοχαστούμε πάνω στις ανοιχτές ερωτήσεις όλα μαζί, να παρουσιάσουμε πιο συγκεκριμένες προτάσεις και να κάνουμε αυτές τις ιδέες πράξη. Πιστεύουμε ότι οι διαφορές μας είναι η δύναμή μας και ένα πλεονέκτημα, ότι οι αγώνες μας πρέπει να είναι πολύμορφοι. Καλούμε σε αυτή τη συνέλευση: συλλογικότητες/συνελεύσεις/ομάδες και ατομικότητες που ήδη αγωνίζονται στην Βικτώρια και αλλού, όλα όσα ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στη ζωή και στις δομές της κατάληψης και όλα όσα έχουν προτάσεις να καταθέσουν ή να συνδέσουν τους δικούς τους αγώνες με τη γειτονιά μας.
Η ζωή ανθίζει στις καταλήψεις και στους αγώνες μας.
Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς.
Κουβαλάμε έναν καινούργιο κόσμο μέσα μας. Αυτός ο κόσμος μεγαλώνει αυτή τη στιγμή.
Κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια- Φυλής και Φερρών.
***
Call for an open assembly in Zizania - Sunday October 10
Opening months of Zizania
Zizania is a squatted social center that opened in early April 2021, during the second lockdown (or new authoritarian reality) and shortly after the events of Nea Smyrni. In this context, we chose to open a squat in Viktoria-- having in mind the hard repression that hit the squatting movement over the last years, the huge loss of organising spaces, the policing and privatisation of public spaces, and the marginalisation of the area of Viktoria and its struggles.
From the beginning Zizania aimed to be an open space for people to come and meet each other, to socialise, propose initiatives, and take part in the struggles and everyday life of the space. In our opening text we said we intended to create a « neighbourhood space for self-organisation, social interventions, collective resistance and community building ».
From April until August, Zizania was active almost every day, and ran through one weekly general assembly, open to anyone interested to join. The daily life of the space included the structures created inside (barbershop, freeshop, social kitchen, language lessons, library, music workshops…), assemblies from other groups and thematic events (discussions on home evictions, feminist kaffeneios, Palestine solidarity meetings, squat events, screenings…).
Challenges and reflections
«With Ζιζάνια we foremostly aim to create a breathing space from the racist, sexist, capitalistic violence of the state and society. We envision a space of interaction and exchange between people of different backgrounds, origins, identities and ages, who speak different languages and have different opinions.»
From this starting point, many challenges and problematics arose in the practice of fighting sexism, racism, and repression, both inside and outside the squat. Being present in the reality of Viktoria has given us many opportunities to face issues of class, gender and race and how they permeate our social and political existence, while searching for new means to approach them. Acknowledging this, and considering the fact that we are an open space, we must be ready to confront such issues within ourselves as well as engaging in discussions with more people, potentially from very different social, cultural and political backgrounds. However, we know having an open space is not enough to break down hierarchies and create horizontal relationships, it does not fix the question of how to best organise together, of how to overpass communication obstacles and compose with our different backgrounds.
Opening an anti-authoritarian squat in an area like Fylis does not directly challenge cop harassment and neighbour discontent nor alter the realities of the area such as sex work, drug using and selling, homelessness, and the instability faced by our migrant neighbors. What it has given us though, is a space from which to get in close contact with these realities in their details, their overlaps and contradictions. This contact has given us the possibility of reflecting and developing tools to act on the reality through our anarchist/anti-authoritarian/anti-capitalist/self-organised perspectives and practices. We are trying to work together, to fight the oppressions from inside and outside, to learn from our experiences, and to create our mutual liberation. We remember that we are not the first squatted social center in Viktoria, nor the first squat in the building, and we look to gather those histories, and move to keep our local struggles alive.
As a new squat trying to set up in the specific environment described above, it was difficult to also engage in wider struggles as a collective body, which is something that we consider as primary in the process of building our community. In a context of multiple crisis unfolding on top of each other-where the State and Capital are upgrading their tools and methods of control of the oppressed in order to survive-we see the direct consequences affecting the reality of Viktoria, as well as forms of resistance emerging in the neighbourhood and beyond. Whether it is the policing and privatisation of public spaces and population control in the name of our health; the attacks against labour, education and environment in the name of profit leading to greater costs of living and housing precariousness; the technologic-backed militarisation and expansion of border control further inside the territory; or the ever-existing issues of patriarchal societies such as abuse of women, discrimination against minorities and fascist threats; there is a pressing need to resist and connect our struggles.
Looking forward
In regards to the several points made in the above, and as a result of our internal discussions, we have a consensus to reopen as a social center and commit to collectively take responsibility of:
- Making Zizania a safer space by embodying values of inclusion, feminism, anti-racism through concrete reactions and practices, and constant self-reflection.
- Continue building a community of solidarity and struggle through mutual aid, self-organisation and direct interaction with the neighbourhood.
- Working towards linking existing struggles with the neighbourhood, and struggles of the neighbourhoods with the outside, as well as welcoming political initiatives .
We are calling this open assembly on Sunday 10/10 at 15:00 to deepen these discussions, make space for criticism and self-criticism, reflect on pending questions together, present more specific proposals, and formulate these ideas into practice. We believe that differences are a strength and an advantage, and that struggles should be polymorphic. So we invite to this assembly: all collectives and individuals that are already resisting in Viktoria, all who are interested in participating in the life and structures of Zizania, and all who have initiatives to propose or want to connect their struggles with our neighbourhood.
Life blooms inside our squats and our struggles.
We are all we have. Only we can free ourselves.
We carry a new world in us. That world is growing this moment.
Zizania squatted social center - Fylis & Feron