kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία υπεράσπισης της Υφανέτ ενάντια στα σχέδια κατεδάφισης

η κατάληψη της Υφανέτ είναι κομμάτι της ιστορίας μας,

του εργοστασίου και της ίδιας της πόλης και ως τέτοιο την υπερασπιζόμαστε

Στις 8 Αυγούστου 2021 το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφαση για καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη.

Η απόφαση αυτή, εντάσσεται στην γενικότερη πολιτική του ελληνικού κράτους για τα μνημεία. Από το τσιμέντωμα στην Ακρόπολη μέχρι την ανάπλαση στο Ελληνικό και από το μετρό Βενιζέλου μέχρι το Αλλατίνη στη Θεσσαλονίκη, η πολιτική αυτή μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: ό,τι μπορεί να αποφέρει άμεσα κέρδος, να αποτελέσει τουριστική ατραξιόν, να στεγάσει εμπορικές χρήσεις ή να τονώσει τις εθνικιστικές φαντασιώσεις μεγαλείου, αξίζει να διασωθεί και να αξιοποιηθεί. Αντίθετα, ό,τι κρίνεται ως μη αξιοποιήσιμο και στέκεται εμπόδιο σε επενδυτικά πλάνα, αφήνεται στην τύχη του ή κατεδαφίζεται. Άλλωστε με νέο νόμο το κράτος προβλέπει το γκρέμισμα μνημείων άνω των 100 χρόνων που κρίνονται «επικίνδυνα».

Κόντρα στην αντίληψη του Υπουργείου Πολιτισμού για το τι συνιστά μνημείο, θα αντιτάξουμε ότι η μνήμη δεν εξαντλείται στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του. Πέρα από τα ντουβάρια υπάρχουν οι άνθρωποι και οι σχέσεις τους. Αν κάτι αξίζει να θυμόμαστε από την Υφανέτ, είναι τις χιλιάδες εργάτριες που αγωνίστηκαν για καλύτερες συνθήκες εργασίας κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της, τους δεκάδες μαθητές της Τούμπας που έπαιζαν εξερευνώντας το εργοστάσιο κατά την περίοδο της ερήμωσής του και φυσικά την ίδια την κατάληψη που έχει συμπληρώσει 17 χρόνια ζωής. 17 χρόνια γεμάτα εκδηλώσεις, πορείες, συνελεύσεις, κουζίνες, προβολές είναι πάρα πολλά. Η κατάληψη λοιπόν, είναι κομμάτι της ιστορίας του εργοστασίου και ως τέτοιο την υπερασπιζόμαστε και τη συντηρούμε.

Όσοι ακόμα μουρμουρίζουν για «αξιοποίηση της Υφανέτ», μάλλον είναι εκτός τόπου και χρόνου. Η Υφανέτ «αξιοποιείται» ήδη, από όλους εμάς, τους αόρατους, τους καταπιεσμένους, τους επισφαλείς, τους αγωνιζόμενους, όσους δεν βολεύονται με αυτόν τον κόσμο. Καλώς ή κακώς για το υπουργείο, την αστυνομία και τους υποψήφιους επενδυτές, σε αυτήν την πόλη υπάρχουμε και εμείς και θα διεκδικήσουμε με νύχια και με δόντια τους χώρους που θέλουμε να στεγάζουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΜΠΑΤΣΟΙ, ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ
ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΦΑΝΕΤ

ΠΑ. 15/10 18:00 | ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ

Οι καταλήψεις δεν είναι νεκρά ντουβάρια, είναι ζωντανοί αγώνες και εστίες αντίστασης για έναν κόσμο ελευθερίας

Τον Αύγουστο του 2021 ένα δημοσίευμα σε τοπικό ρουφιανοσάιτ παρουσιάζει το κατειλημμένο κτίριο της Υφανέτ ως «μια εικόνα αισθητικά απελπιστική και επικίνδυνη-στα όρια της κατάρρευσης εξωτερικά και ερειπωμένο εσωτερικά και ότι οι εγκαταστάσεις του παραμένουν αναξιοποίητες». Πίσω από όλο αυτό κρύβεται το νομοσχέδιο για την εκμετάλλευση των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων που υπόκεινται στο υπουργείο πολιτισμού. Παρόλο που αρκετοί τέτοιοι χώροι είχαν κριθεί διατηρητέοι, οπότε δε μπορούσαν να γκρεμιστούν, το 2018 επί κυβέρνησης Σύριζα, πέρασαν στον ΤΑΙΠΕΔ (μεταξύ των οποίων και η Υφανέτ), που σημαίνει ότι μπορούν να αξιοποιηθούν για εμπορικούς λόγους είτε απ' το δημόσιο είτε απ' τον ιδιωτικό τομέα. Προσθετικά για όσα κτίρια χρειάζεται πολύ μεγάλη επένδυση γιατί μπορεί να βρίσκονται σε κακή κατάσταση και «προστατεύονται» από τον αρχαιολογικό νόμο, ψηφίστηκε ένα έξτρα νομοσχέδιο που επιτρέπει την κατεδάφιση κτιρίων άνω των 100 χρόνων που θεωρούνται επικίνδυνα, κάτι που είναι αρκετά φωτογραφικό για την Υφανέτ, καθώς στις 8/8 το υπουργείο πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφαση για «καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη».

Ας μη μιλήσουμε για το γελοίο πρόσχημα της αξιοποίησης ενός εγκαταλελειμμένου κτιρίου ενώ τριγύρω μας υπάρχουν άπειροι άστεγοι, άνθρωποι χωρίς φαγητό, μετανάστριες που φυλακίζονται στα camps και το κράτος απλά συνεχίζει να εθελοτυφλεί και να τους κρατάει στο περιθώριο. Ας μη μιλήσουμε για κατειλημμένα κτίρια που έπρεπε να εκμεταλλευτούν για το κέρδος και μόνο, οπότε εκκενώθηκαν ενώ στην ουσία αποτελούσαν απειλή για την εξουσία με άπειρα παραδείγματα που εντέλει δε προέβησαν σε καμία «αξιοποίηση»: η Terra Incognita (το κτίριο που στεγαζόμασταν για σχεδόν 17 χρόνια και παραμένει κλειδαμπαρωμένο και φρουρούμενο), η Δέλτα, το Ορφανοτροφείο που γκρεμίστηκε και παρέμεινε έτσι, η Βανκούβερ στην Αθήνα, η Σκαραμαγκά και πολλά άλλα. Πρέπει να σταθούμε εμπόδιο σε όλο αυτό το πρόσχημα της «αξιοποίησης» κτιρίων, να στήσουμε παντού εστίες ανομίας, να μπούμε στα άδεια σπίτια και να τα μετατρέψουμε σε χώρους συνάντησης και τριβής όλου του μαχόμενου κοινωνικού συνόλου, σε ακόμα ένα εργαλείο αγώνα που συμβάλλει στην κοινωνική διάχυση των αναρχικών προταγμάτων και την ένταση του αδιαμεσολάβητου αντικαθεστωτικού αγώνα.

Όλη αυτή η συνθήκη εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο της ανάπλασης και του εξευγενισμού που παρατηρείται και σε διάφορες άλλες περιοχές της Θεσ/νίκης, όπως στην Άνω Πόλη, η οποία χαρακτηρίζεται πλέον από τις πιο ακριβές περιοχές με μια ραγδαία αύξηση των ενοικίων καθώς στη θέση παλιών νεοκλασικών κτιρίων βλέπουμε να ξεφυτρώνουν νέα κυριλέ ομοιόμορφα τριώροφα.

Όμως δεν υπολόγισαν σωστά. Οι καταληψίες της Υφανέτ και άλλοι πόσοι που την πλαισιώνουν καθημερινά δίνουν ζωή στο κτίριο εδώ και 17 ολόκληρα χρόνια. Γεμίζουν τους χώρους του εργαστασίου με φωνές, γέλια, εκδηλώσεις, συζητήσεις, πορείες στους γύρω δρόμους της γειτονιάς και πολλά άλλα. Η κατάληψη της Υφανέτ στεγάζει επιθυμίες και όνειρα πολλών ανθρώπων που παίρνουν υλική υπόσταση, δίνει χώρο στο να ικανοποιηθούν οι ανάγκες και τα θέλω όσων νιώθουν καταπιεσμένοι/ες από το εξουσιαστικό σύστημα. Δημιουργούνται αληθινές και ειλικρινείς σχέσεις μακριά από την αλλοτρίωση, την αποξένωση, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την εκμετάλλευση που βιώνουμε μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα.

Οι καταλήψεις για εμάς από την αρχή αποτελούν ρήξη με τον κόσμο της εξουσίας και της καταστολής. Αποτελούν εδάφη απελευθερωμένα από τα δεσμά της εξουσίας, χωρίς κανόνες και νόμους, όπου η καθεμία από εμάς μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα, να δημιουργήσει, να διασκεδάσει, να αισθανθεί, να ζήσει έξω και ενάντια στη κυρίαρχη κανονικότητα που έχει επιβληθεί από την εξουσία. Γι' αυτό και οι καταλήψεις δεν είναι κάτι ξεπερασμένο. Δε θα αποτελέσουν μια εικόνα του παρελθόντος. Θα παραμείνουν ζωντανές και παρούσες στις στιγμές αγώνα του παρόντος. Θα είναι εδώ να περιμένουν όσους και όσα θα έρθουν. Υπερασπιζόμαστε αδιάλλακτα ως συλλογικότητα εδώ και σχεδόν 17 χρόνια την επιλογή της κατάληψης ως μέσο οργάνωσης του αντικρατικού αγώνα, ως σημείο αναφοράς και συνάντησης των αγωνιζόμενων, ως τόπο έκφρασης και δημιουργικότητας μακριά και ενάντια στο εμπόρευμα, ως ορμητήριο ρήξης και σύγκρουσης με τους μηχανισμούς καθυπόταξης της ελευθερίας. Και αυτό γιατί πολύ απλά, οι ανάσες ελευθερίας δεν εξαγοράζονται, κατακτιούνται με αγώνες.

Για όλους αυτούς λοιπόν τους λόγους και για χιλιάδες άλλους είμαστε εδώ για να δείξουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας και την έμπρακτη στήριξη μας στους συνοδοιπόρους μας σε αυτό το ταξίδι αυτά τα 17 χρόνια. Είμαστε εδώ για να υπερασπιστούμε την Υφανέτ και κάθε άλλη κατάληψη που απειλείται με εκκένωση. Γιατί ό,τι αγαπήσαμε σε αυτόν τον κόσμο ήταν πάντα εναντίον του.

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τις δομές του αγώνα

Αλληλεγγύη στην κατάληψη της Υφανέτ

Μικροφωνική αλληλεγγύης-Τρίτη 5 Οκτώβρη 18:00 Καμάρα

Πορεία υπεράσπισης της κατάληψης Φάμπρικα*Υφανέτ

κατάληψη Terra Incognita

Παρασκευή 15 Οκτώβρη 18:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας

Το κτήριο της Φάμπρικα Υφανέτ αποτελεί κατάληψη εδώ και 17 χρόνια. Από ένα άδειο κτήριο πέρασε στα χέρια της κοινότητας με πολιτική και πολιτισμική χρήση, ανοιχτό για την κοινωνία.

Σε όλα αυτά απειλεί το κράτος να βάλει τέλος με την ανακοίνωση του Υπουργείου "Πολιτισμού" στις 8/8 για «καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη». Ενώ ήδη ο τοπικός τύπος άρχισε να εμφανίζει άρθρα περί αναξοιοποίητων κτηρίων κλπ, στρώνοντας τον δρόμο στην όποια εκκένωση.

Όμως γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τι σημαίνει "αξιοποίηση" για το κράτος. Τα παραδείγματα πάμπολλα. Η όποια αξιοποίηση νοείται ως κλείσιμο με τσιμεντόλιθους κάθε εισόδου και μια κλούβα ΜΑΤ από μπροστά όπως συμβαίνει στην κατάληψη Terra Incognita που εκκενώθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο. Σημαίνει κατεδάφιση όπως στην κατάληψη Ορφανοτροφείο. Σημαίνει άδεια, ερημωμένα κτήρια όπως στην κατάληψη στέγης της Λεωφόρου Νίκης, όπως και συμβαίνει και σε τόσες άλλες καταλήψεις που δέχθηκαν επίθεση από το κράτος. Εκκενώνονται από ζωή με πρόσχημα μία εμπορική χρήση με δήθεν χρησιμότητα για την κοινωνία. Τι πιο χρήσιμο, όμως, για μια γειτονιά - μια πόλη από έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο προσβάσιμο σε όλα τα άτομα;

Παρασκευή 15/10 στις 18:00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας: Πορεία υπεράσπισης της κατάληψης φάμπρικα Υφανέτ

Γιατί "Η κατάληψη είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί στην ιστορία της Υφανέτ"

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος "Respiro di Libertá"*, Ολυμπιάδος με Ιουλιανού γωνία.

*Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης, Ομάδα Ψυχικής Υγείας Covid-19: Αλληλεγγύη Θεσσαλονίκης, Αθλητικός Σύλλογος Απάλευτος, Εργαστήρι Κεραμικής Γαία +980°C, Copwatch.gr,

Λίγα λόγια για την Υφανέτ

Στις αρχές Αυγούστου, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε απόφαση για καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη, η οποία προβλέπει, μάλιστα, και την επιτόπια συλλογή φωτογραφικού υλικού. Η απόφαση αυτή ανοίγει το δρόμο για ενδεχόμενη εκκένωση της κατάληψης, η οποία έχει απειληθεί και άλλες φορές στο παρελθόν.

Το κράτος, άλλωστε, με στόχο την εισβολή σε καταλήψεις, έχει χρησιμοποιήσει ουκ ολίγες φορές το πρόσχημα περί συντήρησης, αναστήλωσης και αξιοποίησης κτιρίων. Το κατά πόσο αξιοποιήθηκαν κτίρια τα οποία εκκενώθηκαν βέβαια (βλ. κατάληψη Terra Incognita, Ορφανοτροφείο και Δέλτα στη Θεσσαλονίκη), μπορεί να το δει κάθε κάτοικος που περνά από μπροστά τους: κτίρια τα οποία, ενόσω ήταν κατειλημμένα, ο κόσμος με πείσμα φρόντιζε να τα συντηρεί και να τους δίνει ζωή, αφήνονται να ρημάζουν χωρίς να προσφέρουν κανενός είδους αξιοποίηση στο κοινωνικό σύνολο.

Ποια, άλλωστε, κοινωνική προσφορά θα μπορούσαν να πράξουν το κράτος και το κεφάλαιο; Αυτοί που αφήνουν ένα λαό να πεινάσει, αυξάνοντας τις τιμές σε βασικά αγαθά, ενορχηστρώνοντας πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, οδηγώντας οικογένειες να ζουν χωρίς ρεύμα και νερό. Aυτοί που ψηφίζουν αντεργατικούς νόμους, οδηγώντας την εργατική τάξη στην εξάντληση. Αυτοί που καταδικάζουν χιλιάδες παιδιά να μείνουν εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης εξαιτίας της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και κρίνουν παράνομες τις δίκαιες απεργίες των εκπαιδευτικών τους ενάντια σε αντεργατικά μετρά.

Ποια κοινωνική προσφορά θα μπορούσαν να πράξουν αυτοί που θεωρούν συνώνυμο της αξιοποίησης την απομύζηση των δημόσιων χώρων και πόρων για αύξηση των κερδών των κεφαλαιοκρατών. Αυτοί που τη χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για επίθεση σε αγωνιζόμενα κομμάτια με στόχο την καταστολή κάθε αντίδρασης που θα θέσει σε κίνδυνο τα κέρδη τους.

Από την άλλη πλευρά, στη γλώσσα των καταπιεσμένων, αξιοποίηση σημαίνει προσφορά και αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους της τάξης μας, σημαίνει αγώνας για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση. Η κατάληψη Υφανέτ, ως κομμάτι από την κοινότητα των καταλήψεων που άνθισαν τις τελευταίες δεκαετίες στον ελλαδικό χώρο, στεγάζει, τα τελευταία 17 χρόνια, δραστηριότητες και πολιτικές δράσεις που κινούνται σε αυτήν την κατεύθυνση:

Βιβλιοπαρουσιάσεις και εκδηλώσεις διατήρησης της επαναστατικής μνήμης, πολιτιστικές εκδηλώσεις προώθησης μιας αντιεμπορευματικής κουλτούρας, εκδηλώσεις οικονομικής ενίσχυσης των κατατρεγμένων της τάξης μας και ταξικής αλληλεγγύης..

Η Υφανέτ και οι καταλήψεις ευρύτερα, ως χώροι στέγασης και κάλυψης βασικών βιοτικών αναγκών, χώροι συνεύρεσης συλλογικοτήτων του ανταγωνιστικού κινήματος, εργατικών σωματείων, φεμινιστικών ομάδων και κοινωνικών μορφωμάτων, χώροι ζύμωσης ατόμων και προπαγάνδισης αντιπατριαρχικών - αντισεξιστικών και αντιφασιστικών ιδεολογημάτων, εδαφικοποιούν τη δυναμική ενός ευρύτερου αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού κινήματος. Ενός κινήματος που εναντιώνεται στις ταξικές ανισότητες, στις κοινωνικές διακρίσεις με βάση πλαστούς διαχωρισμούς, όπως το φύλο και η φυλή. Η κοινότητα τους μας έδωσε τους τόπους και τους χρόνους για να γνωρίσουμε, να ζυμωθούμε, να μάθουμε τις έννοιες της αλληλεγγύης και της ελευθερίας και πώς να αγωνιζόμαστε γι' αυτές.

Από το 1963 όπου οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι στο τότε εργοστάσιο της Υφανέτ έδωσαν το δικό τους αγώνα, προχωρώντας σε απεργιακές κινητοποιήσεις, πορείες και τελικά, κατάληψη του εργοστασίου και απεργίες πείνας, ενάντια σε μειώσεις μισθών και απολύσεις και διεκδικώντας τα δεδουλευμένα τους..

Mέχρι και σήμερα, όπου η τάξη μας δέχεται μια άνευ προηγούμενου επίθεση

Χρεός μας είναι να υπερασπιστούμε τον αγώνα για κοινωνική και ταξική χειραφέτηση και τους τόπους που τον στεγάζουν.

Χρέος μας είναι να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις ως ένα ακόμη μέσο αγώνα, ως ένα ακόμα κεκτημένο αγώνα που προσπαθούν το κράτος και το κεφάλαιο να μας αρπάξουν. Χρέος μας είναι να διατηρήσουμε αυτούς τους τόπους για τη μελλοντική γενιά, υπερασπιζόμενοι με τον τρόπο αυτό τις πολιτικές ιδέες που ανθίζουν μέσα από αυτές και τις εξωστρεφείς δράσεις που τις προωθούν. Υπερασπιζόμενοι με τον τρόπο αυτό τον συνολικό αγώνα για υγεία, ελευθερία, κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών, για υπεράσπιση των αναγκών της τάξης μας. Υπερασπιζόμενοι με αυτόν τον τρόπο τη δικιά μας ιστορία, την ιστορία των καταπιεσμένων, της εργατικής τάξης, του αγώνα για ένα ελεύθερο αύριο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση.

Κάτω τα χέρια από την Υφανέτ.

κάλεσμα : Ταξική Αντεπίθεση Θεσσαλονίκης (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών)

πηγή : email που λάβαμε στις 12 Οκτωβρίου 10h

Αλληλεγγύη στη Φάμπρικα * Υφανετ

Για ακόμα μια φορά η κατάληψη της Φάμπρικα Υφανέτ μπαίνει στο στόχο του κράτους και των "επενδυτικών" ορέξεων του συρφετού που το περιτριγυρίζουν.

Το κτήριο από διατηρητέο περνάει σε καθεστώς κατεδάφισης, ανοίγοντας το δρόμο σε εργολαβικά πάρε δώσε για την "αξιοποίηση" του χώρου.

Σε αγαστή συνεργασία μέσα μαζικής εξαπάτησης που αναφέρουν το κτήριο ως εγκαταλειμμένο και επικίνδυνο έτσι ώστε να γίνει η σύνδεση με τον πρόσφατο νόμο < όπου κτήρια άνω των 100 ετών που είναι "επικίνδυνα" μπορούν να κατεδαφιστούν ακόμα και αν είναι χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα>.
Το κτήριο από τις 08/08/2021 περνάει σε αυτό το καθεστώς.

Η Κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ 17 χρόνια τώρα είναι η καρδιά που χτυπάει σε αυτό το χώρο , εκεί που οι άλλοι βλέπουν ντουβάρια προς κατεδάφιση ,
17 χρόνια τώρα είναι η πνοή ελευθερίας ενάντια στην εγκατάλειψη ,
17 χρόνια τώρα και πολλά ακόμα θα είναι η αντίδραση στα σχέδια τους.

Ως Έκρηξη, δημιούργημα του κόσμου των καταλήψεων από το 2008, (κομμάτι μας και η Φάμπρικα Υφανέτ αλλά και η Κατάληψη Terra Incognita και η Κατάληψη Oρφανοτροφείο των οποίων η εκκένωση τους από το κράτος είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της λεγόμενης "αξιοποίησης" ), στέλνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στην κοινότητα της Υφανέτ.

Θέλουμε να εκφράσουμε την οργή μας και την απέχθεια μας ενάντια σε όλες αυτές τις εξουσίες που θέλουν να βγάλουν τις καταλήψεις και τα στέκια από το χάρτη της κοινωνίας, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα τους.

Για εμάς οι καταλήψεις είναι χώροι ελευθερίας, δημιουργικότητας και έκφρασης των ιδεών και των αναγκών μας. Εκεί όπου αντιιεραρχικά, ισότιμα και συντροφικά παίρνουμε αποφάσεις για τις δράσεις, τη ζωή μας και το μέλλον μας. Οι καταλήψεις είναι οι τόποι που εκπληρώνουμε τα όνειρα μας.

Πορεία Υπεράσπισης της Φάμπρικα * Υφανέτ

Παρασκευή 15/10/2021 στις 18.00
Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

Να δώσουμε ζωή στα άδεια κτήρια

κάλεσμα : Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις

Τον περασμένο Αύγουστο το Υπουργείο πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφαση για "καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ", κάτι που μαρτυρά ότι το ενδεχόμενο εκκένωσης της κατάληψης είναι πολύ πιθανό. Μιας κατάληψης που λειτουργεί εδώ και 17 χρόνια χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς αντίτιμο, χωρίς εισιτήρια και διευθυντές, μιας κατάληψης που έχει οργανώσει εκδηλώσεις, συναυλίες, προβολές, συζητήσεις, πορείες, μιας κατάληψης απ' όπου έχουν περάσει χιλιάδες ντόπιες και ξένοι.

Οι εκκενώσεις των καταλήψεων δεν είναι κάτι νέο και σίγουρα δεν είναι κάτι το ξεκομμένο από τις επιθέσεις των ΜΑΤ σε αντιφασιστικές πορείες, σε φοιτήτριες που αντιστέκονται στην είσοδο των επενδυτών σε φρουρούμενα από τους μπάτσους πανεπιστήμια και σε εκπαιδευτικούς που διεκδικούν δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Δεν είναι κάτι το ξεκομμένο από την υποχρεωτική τηλεκπαίδευση σε κατειλημμένα σχολεία και καταχώρηση απουσιών στους μαθητές που συμμετέχουν στην κατάληψη. Δεν είναι κάτι ξεκομμένο από την αστυνομική βία σε όσους δεν θέλουν να αναπνέουν τον μολυσμένο από τα εργοστάσια αέρα και να μένουν άπραγοι απέναντι στην καταστροφή του τόπου που ζούνε από τις εταιρίες. Δεν είναι κάτι το ξεκομμένο από τις διώξεις των υγειονομικών που ζητούν καλύτερη περίθαλψη χωρίς αποκλεισμούς. Δεν είναι κάτι το ξεκομμένο από του τους θανάτους των μεταναστών στον Έβρο, το Αιγαίο, τις εθνικές οδούς. Δεν είναι κάτι ξεκομμένο από την ποινικοποίηση των απεργιών, τον περιορισμό των εργατικών σωματείων και την γενικότερη προσπάθεια του περαιτέρω κατακερματισμού των εργατριών και την αφαίρεση από αυτές των μέσων διεκδίκησης και αντίστασης στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Δεν είναι κάτι το ξεκομμένο από τη γενικότερη κρατική καταστολή που δέχονται οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένες που αντιστέκονται ή περισσεύουν στα σχέδια των αφεντικών.

Δεκάδες αστυνομικές επεμβάσεις έχουν λάβει χώρα σε καταλήψεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στεκόντουσαν εμπόδιο στην επέλαση κράτους και κεφαλαίου με πρόσχημα την «επικινδυνότητα» των κτηρίων ή την «αξιοποίηση τους». Αρκεί να κοιτάξουμε στην πόλη μας και να δούμε την κλούβα που φυλάει το κτήριο της Terra Incognita, τα συντρίμμια του Ορφανοτροφείου, τις πρώην φοιτητικές εστίες όπου στεγαζόταν η κατάληψη Δέλτα και το πώς αυτά αφήνονται να ρημάζουν έπειτα από την εκκένωσή τους για να καταλάβουμε ότι η χρήση των ακινήτων από τους ιδιοκτήτες είναι απλά ένα πρόσχημα.

Βέβαια, ακόμα και όταν οι εκκενώσεις γίνονται με σκοπό όντως να χρησιμοποιηθούν τα κτήρια, η χρήση αυτή δεν έχει ποτέ ως ζητούμενο την εξυπηρέτηση κάποιας κοινωνικής ανάγκης αλλά μόνο το κέρδος για τους λίγους. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η λέξη "αξιοποίηση" για το κεφάλαιο συνήθως σημαίνει περιφράξεις και αποκλεισμούς και σίγουρα περαιτέρω περιορισμό της ελεύθερης πρόσβασης μας στην εκπλήρωση των αναγκών μας.

Η σημερινή περίοδος άλλωστε, πέρα από την παράλογη και καταστροφική για τους από τα κάτω κρατική διαχείριση της πανδημίας, χαρακτηρίζεται από την συντονισμένη προσπάθεια από την πλευρά του κράτους να αφαιρεθούν όσα νομικά εμπόδια έχουν απομείνει στην απρόσκοπτη επέλαση των επενδυτών σε βάρος όλων των υπολοίπων. Νομοσχέδια περάσαν το ένα μετά το άλλο, στοχεύοντας στην απλοποίηση των αδειοδοτήσεων για εργοστάσια, τουριστικές, κατασκευαστικές και λοιπές μεγάλες εταιρίες, την εξασφάλιση ευνοϊκότερων για αυτές όρους εργασίας, τη θωράκιση τους απέναντι στους ταξικούς αγώνες, την υποβάθμιση της όποιας προστασίας της φύσης, τη μεγαλύτερη εισχώρησή τους σε όλο και παραπάνω πεδία όπως τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα νοσοκομεία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, πρόσφατα, μέσω του νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση του Ελληνικού δόθηκε η δυνατότητα κατεδάφισης χαρακτηρισμένων μνημείων, άνω των 100 χρόνων, που κρίνονται ως επικίνδυνα. Ένας νόμος που πέρα από την συνεισφορά στην τσιμεντοποίηση των πάντων και τη στέρηση των ελεύθερων χώρων από τους κατοίκους μέσω της επιτάχυνσης των ιδιωτικοποιήσεων ακινήτων-φιλέτων και την τόνωση της αγοράς real estate, δίνει την δυνατότητα να ανοίξει ο δρόμος για την εκκένωση και την κατεδάφιση της Υφανέτ.

Και όλα αυτά προς χάριν της ανάπτυξης, μιας έννοιας που έχει θεοποιηθεί από τους καπιταλιστές και τα τσιράκια τους και ως τέτοια επιχειρείται να διαχυθεί σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Τι και αν ανάπτυξη σημαίνει κατεστραμμένα βουνά, καμένα δάση και χωριά, μολυσμένα ποτάμια, παραλίες με ξαπλώστρες ως το κύμα που δεν υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης χωρίς την καταβολή αντιτίμου. Τι και αν σημαίνει πλήρως τεχνοκρατικά, ιδιωτικοποιημένα και αστυνομοκρατούμενα πανεπιστήμια, κατάργηση του 8ώρου, απλήρωτες υπερωρίες, επισφαλείς συντάξεις στα βαθιά γεράματα. Νοσούντες που πεθαίνουν γιατί δεν έχουν πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη επειδή είναι ανασφάλιστοι και δεν έχουν λεφτά για ιδιωτικές κλινικές. Εκατομμύρια θανάτους και ξεριζωμούς στα πεδία των μαχών για τον διαμοιρασμό των κερδών από τις πλουτοπαραγωγικές πηγές μεταξύ των κεφαλαιοκρατών. Χιλιάδες άστεγους και άπειρους μετανάστες στοιβαγμένους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες άδεια σπίτια.

Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι της αντίστασης σ' αυτή την δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε αλλά και στο ακόμα ζοφερότερο μέλλον που ετοιμάζουν οι κυρίαρχοι για εμάς. Μέρη όπου διατηρείται η μνήμη αγώνων που έδωσαν οι εκμεταλλευόμενοι στο παρελθόν, κομμάτια της ιστορίας της τάξης μας. Σημεία συνάντησης των από τα κάτω όπου δομούνται σχέσεις μακριά από την εμπορευματοποίηση και την εξατομίκευση, από τον ρατσισμό και τους έμφυλους ρόλους, όπου όλοι μαζί ψάχνουμε συλλογικές λύσεις στα προβλήματα μας ξεπερνώντας λογικές ανάθεσης. Χώροι όπου εκδηλώνονται κομμάτια των αγώνων που διεκδικούν καλύτερους όρους ζωής των από τα κάτω στο σήμερα, αλλά και μέρη όπου σχηματοποιείται και ένα συνολικότερο πρόταγμα για την οριστική αποτίναξη της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης που βιώνουμε μέσα στο σημερινό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας όπου εκκολάπτεται η επιθυμία για την δημιουργία ενός νέου κόσμου ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης χωρίς διακρίσεις με βάση το φύλο την φυλή.

Και ως τέτοιες θα υπερασπιστούμε τις καταλήψεις, όπως θα υπερασπιστούμε όσους πετάγονται έξω από τα σπίτια τους γιατί τους τα παίρνουν οι τράπεζες ή δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι, όσες τους κόβουν το ρεύμα και τη θέρμανση γιατί δεν τους φτάνουν τα χρήματα να πληρώσουν τους λογαριασμούς που συνεχώς ανεβαίνουν, όσες έχουν φάει όλο τους τον μισθό στα πάγια έξοδα του σπιτιού πριν προλάβουν να πάνε στo super market. Περιμένοντας τις τεράστιες ανατιμήσεις σε ρεύμα, φυσικό αέριο και βασικά προϊόντα καθώς και τη φούσκα των δανεικών για τα μέτρα στήριξης που αναμένεται να σκάσει στο μέλλον με δυσμενείς συνέπειες για την εργατική τάξη είναι καιρός να βάλουμε τις ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη του κεφαλαίου. Μέχρι τη στιγμή που δεν θα υπάρχει ούτε αυτό, ούτε και το κράτος για να καθορίζουν τον τρόπο ζωής όλης της κοινωνίας με βάση τα συμφέροντα μιας μικρής μειοψηφίας.

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΦΑΝΕΤ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15-10, 18:00

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ

κάλεσμα : Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/

anatolika.espivblogs.net

πηγή : email που λάβαμε στις 12 Οκτωβρίου 23h

Στις 8 Αυγούστου 2021 το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφαση για καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ.

Για ακόμα μία φορά το κράτος προσπαθεί να βρει τρόπο να βάλει χέρι στην Υφανέτ, με σκοπό τόσο να νεκρώσει μία ακόμα κοινότητα αγώνα, όσο και να βρει ακόμα μία «επενδυτική ευκαιρία» που θα αποφέρει κέρδη (και μίζες) για το ίδιο.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, ΜΠΑΤΣΟΙ, ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΓΙΑ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΥΦΑΝΕΤ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15/10, 18:00, ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ

κάλεσμα : Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)

blog: https://libertasalonica.wordpress.com/
mail: lib_exthess@hoextmail.coexm

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ

Αν υπάρχει έστω κι ένα πράγμα που το αστικό κράτος διαχρονικά επιτελεί άψογα, αυτό είναι να επιτίθεται λυσσαλέα σε όποιον και όποια αντιστέκεται και δημιουργεί ρωγμές στο εσωτερικό του, αμφισβητώντας την κυριαρχία του. Έτσι, κάνοντας μια ανασκόπηση μονάχα του τελευταίου ενός έτους, θα δούμε αγωνιστές να στοχοποιούνται και να καταστέλλονται με διάφορους τρόπους σε όποιο πεδίο αγώνα κι αν συμμετέχουν. Από τους φοιτητές/τριες και τους εργαζόμενους/ες, οι οποίοι ήρθαν αντιμέτωποι με αντικοινωνικούς νόμους που είχαν ως στόχο τη σύνθλιψη των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων τους, μέχρι τους πολιτικούς κρατούμενους που σε βάρος τους μεθοδεύτηκαν κρατικές σκευωρίες κι από αυτούς/ές που συμμετέχουν στον αγώνα ενάντια στη λεηλασία της φύσης και δέχτηκαν αναίτιες επιθέσεις της αστυνομίας στα Άγραφα μέχρι τους αντιφασίστες/στριες, υπάρχει πλήθος παραδειγμάτων που επιβεβαιώνουν το κατασταλτικό μένος του κράτους απέναντι σε όποιον/α αγωνίζεται και διεκδικεί.

Αδιαμφισβήτητα ψηλά στην κρατική ατζέντα ως στόχευση βρίσκεται και ο αφανισμός των καταλήψεων και των δομών του κινήματος. Πρόσφατα στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών μπήκε και η κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ. Συγκεκριμένα πριν περίπου δύο μήνες το υπουργείο Πολιτισμού εξέδωσε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία προβλέπεται η καθαίρεση τμημάτων στεγών του κτιρίου. Ωστόσο δεν τρέφουμε καμιά αυταπάτη ότι το κράτος και οι θεσμοί του έχουν αγαθές προθέσεις, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η συγκεκριμένη κίνηση προλειαίνει το έδαφος για την ολική κατεδάφιση του κτιρίου και νομιμοποιεί παράλληλα μια μελλοντική επέμβαση της αστυνομίας στην κατάληψη με πρόφαση τη διενέργεια μελετών από ειδικά κλιμάκια. Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν ο κρατικός μηχανισμός αναδιπλώνεται καθώς δεν λαμβάνει την πολιτική απόφαση να χτυπήσει ωμά μια κατάληψη, αλλά αναζητά νομικά παράθυρα μέσω των οποίων θα εξυπηρετηθούν οι κατασταλτικές του σκοπιμότητες.

Φυσικά η Υφανέτ δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε και η τελευταία κατάληψη που πέφτει θύμα της κρατικής βαρβαρότητας και στοχοποιείται. Ήδη από το καλοκαίρι του 2019, η ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθώντας το νήμα από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προχώρησε σε μια σειρά κατασταλτικών επιθέσεων εισβάλλοντας σε κατειλημμένες δομές και εκκενώνοντάς τες βίαια, σε μια απόπειρα επίδειξης δύναμης και επιβολής του κράτους δικαίου. Εξάλλου είναι γνωστή η κρατική ρητορική που παρουσιάζει τις καταλήψεις ως γκέτο ανομίας και εστίες μόλυνσης και τους αγωνιστές που στεγάζονται σε αυτές ως άεργα παράσιτα, με ξεκάθαρο στόχο την αποπολιτικοποίηση σε πρώτο βαθμό, και την ποινικοποίηση μετέπειτα της πράξης της κατάληψης.

Ο πραγματικός λόγος όμως που οι εξουσιαστές επιδίδονται σε αυτή τη λασπολογία, είναι γιατί οι καταλήψεις αποτελούν ενσάρκωση του κόσμου που ευαγγελιζόμαστε να δημιουργήσουμε και αντικρίζουν σε αυτές τον κίνδυνο της ανατροπής του σάπιου και διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος. Γιατί αποτελούν τους χώρους που συσπειρώνονται οι αγωνιστές, σφυρηλατούνται οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, και πάνω από όλα εδαφικοποιούνται τα ελευθεριακά προτάγματα. Ωστόσο σε μια καπιταλιστική κοινωνία, που προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει, μυεί τους ανθρώπους στην εξατομίκευση και τον ανταγωνισμό, ο συλλογικός τρόπος ζωής που καλλιεργείται στις καταλήψεις αποτελεί έγκλημα και η αλληλεγγύη, η ισότητα και η ελευθερία είναι λέξεις-δηλητήριο.

Για όλους αυτούς τους λόγους οφείλουμε να θωρακίσουμε κοινωνικά τις δομές του κινήματος, φέρνοντας ολοένα και περισσότερο κόσμο στο πλευρό μας, και να αναχαιτίσουμε όλοι μαζί την κατασταλτική επέλαση του κράτους. Ταυτόχρονα, πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι σε κάθε κατάληψη που χτυπιέται, διαμηνύοντας στους εξουσιαστές πως είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε δίχως φόβο να αγωνιζόμαστε για την οικοδόμηση ενός καλύτερου κόσμου. Έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους. Θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε με ψηλά το κεφάλι μέχρι την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΥΦΑΝΕΤ , ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15-10, 18:00 ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ

κάλεσμα : Κατάληψη Libertatia

Αλληλεγγύη στην ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ.

Στις 6 Αυγούστου, το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφασή του για καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος της Υφανέτ στην Θεσσαλονίκη. Η απόφαση αυτή ήρθε ως συνέχεια μιας σειράς ενεργειών από την πλευρά του υπουργείου, που περιλαμβάνει συστάσεις επιτροπών, απόπειρες εκπόνησης μελετών για το κτήριο, συνεδριάσεις, γνωμοδοτήσεις και διαρροές σε ΜΜΕ.

Τα τελευταία 17 χρόνια ύπαρξής του, το κτίριο που πάλαι ποτέ στέγαζε τα ιστορικά κλωστοϋφαντουργία της Υφανέτ τελεί υπό κατάληψη, κλείνοντας με αυτόν τον τρόπο πίσω του μία και καλή την πόρτα της εγκατάλειψης στην οποία είχε περιέλθει η έκταση και οι εγκαταστάσεις του πρώην εργοστασίου και ανοίγοντας αυτήν της συλλογικά και αδιαμεσολάβητα βιωμένης εμπειρίας. Μέσα σε αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι που αποτέλεσαν και αποτελούν την κατάληψη - πλέον - Φάμπρικα Υφανέτ, οι άνθρωποι που στήριξαν και στηρίζουν τις δράσεις της, τις πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις της, οι γείτονες και οι γειτόνισσες της Κάτω Τούμπας, όσες και όσοι γίνονται φορείς των νοημάτων που γονιμοποιούνται, γεννιούνται και διακινούνται στο εσωτερικό της αλλά και πιο πέρα, επιχειρώντας με τις δικές τους δυνάμεις να ξεπεράσουν τις κυρίαρχες αφηγήσεις της διαμεσολάβησης, της απάθειας και της ιδιώτευσης, αυτοί οι άνθρωποι, λοιπόν, βιώνουν στιγμές ζωντανές και γεμάτες νόημα, στιγμές αγώνα και δημιουργικότητας.

Και μέσω αυτών των παραστάσεων και στιγμών, των ανθρώπων και των σχέσεων, που συγκροτούν το ανοιχτό πολιτισμικό πεδίο και την κοινότητα αγώνα και που διαρρέουν τον χώρο και τον χρόνο που αναδύεται στην κατάληψη - αλλά και σε κάθε αυτο-οργανωμένο χώρο - και νοηματοδοτείται από τα ίδια τα άτομα, συντελείται η βαθιά σύγκρουση με τις αφηγήσεις και τα πλαίσια του καπιταλιστικού κόσμου. Εκεί που ο χώρος και ο χρόνος, δημόσια ή μη, οφείλουν να περιορίζονται και να περιφράσσονται με σκοπό την οικονομική και υλική τους αξιοποίηση, εκεί που όλα γύρω μας πουλιούνται και αγοράζονται και όπου «χρήσιμο» σημαίνει «κερδοφόρο», εμείς θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε και να παλεύουμε για μία ζωή με νόημα. Γιατί χρήσιμο και σημαντικό είναι μόνο ό,τι προέρχεται από τις συλλογικές μας ανάγκες και βασίζεται στην φαντασία, στην δημιουργικότητα και την δύναμή μας.

Από τη μεριά μας, ως Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο, θεωρούμε πως η έννοια της κατάληψης αποτελεί μια πράξη βαθιά πολιτική, υπό την έννοια της ανάγκης για εξερεύνηση του ίδιου του εαυτού πέρα από τα θεσμισμένα κυρίαρχα πλαίσια και της σχέσης του ίδιου του ατόμου με την κοινωνία. Δηλαδή μια πρακτική έμπρακτης αμφισβήτησης, αποδόμησης και ρήξης με όσα το σύστημα αναπαράγει και που εξασφαλίζουν την υλική, οικονομική και πολιτισμική του επιβίωση.

Δίνοντας ζωή στα άδεια σπίτια και επανοικειοποιούμενοι/ες τους δημόσιους χώρους, δημιουργούμε εκείνα τα αναχώματα στον καπιταλισμό και στην χωρίς ιερό και όσιο εξάπλωση του κεφαλαίου σε κάθε πτυχή του ατομικού, συλλογικού και δημόσιου βίου. Μέσα από τις καταλήψεις, τα στέκια και τους κοινωνικούς χώρους δημιουργούμε τόπους, όπου βρισκόμαστε συλλογικά και ελεύθερα, αγωνιζόμαστε και θεσμίζουμε οι ίδιοι και οι ίδιες τις ζωές μας. Τα κτίρια αυτά δεν ήταν ποτέ απλώς ντουβάρια, δεν ήταν ποτέ η εύκολη λύση. Είναι χώροι αλληλεγγύης προς τους αδύναμους και τις καταπιεσμένες, χώροι αγώνα ενάντια στο υπάρχον σύστημα και τις αφηγήσεις του (οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές). Είναι μια προσπάθεια και ένα πάντοτε ανοιχτό στοίχημα δημιουργίας κοινοτήτων δίχως οικονομικούς, έμφυλους, φυλετικούς και άλλους κοινωνικούς διαχωρισμούς, απελευθερωμένη από την εξουσία των λίγων και τις ηγεμονικές λογικές κράτους και καπιταλισμού, χώροι διάχυσης γνώσης και εμπειρίας. Ήταν και είναι οι απόπειρές μας για να ατενίσουμε έναν κόσμο ισότητας, σεβασμού και αλληλεγγύης.

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις, στα αυτο-οργανωμένα πολιτικά & πολιτιστικά εγχειρήματα, στις αδιαμεσολάβητες κοινότητες αγώνα και δημιουργίας, στους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους.

Αλληλεγγύη σε όσα άτομα και όσους χώρους δοκιμάζονται από τις κρατικο-καπιταλιστικές μεθοδεύσεις και την καταστολή.

Πορεία υπεράσπισης της κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ την Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021 στις 18:00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΟΙ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΧΑΡΤΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ

Στις 8 Αυγούστου 2021 το Υπουργείο Πολιτισμού ανακοίνωσε την απόφαση για καθαίρεση τμημάτων στεγών του χαρακτηρισμένου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου βιομηχανικού συγκροτήματος ΥΦΑΝΕΤ, στη Θεσσαλονίκη. Η απόφαση αυτή, η οποία μετά το πέρας του Οκτώβρη είναι ανά πάσα στιγμή εφαρμόσιμη, στην ουσία της αποτελεί μιαν ανοιχτή απειλή απέναντι στην κατειλημμένη ΥΦΑΝΕΤ, καθώς προετοιμάζει το έδαφος για μια πιθανή εκκένωσή της.

Ύστερα από ενάμιση χρόνο πανδημίας, με τη δημόσια υγεία διαλυμένη, τους δείκτες της ανεργίας να ανεβαίνουν ολοένα και τον κατώτατο μισθό να μην επαρκεί πλέον ούτε για τη διατροφή, είναι κάτι παραπάνω από εμφανές ότι για τους διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, η επιστροφή στην κανονικότητα περνάει μέσα από τη συνέχιση της επίθεσης στην κοινωνική βάση και την εκκένωση των κατειλημμένων δομών αγώνα του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος. Σε αντίθεση με την επικοινωνιακή διαχείριση την οποία είχε επιλέξει ο υπουργός προστασίας του πολίτη, το χειμώνα του 2019, όταν και διαμοίραζε τελεσίγραφα σε αναρχικούς καταληψίες, απειλώντας με εκκενώσεις σε πανελλαδική κλίμακα, πλέον το κράτος έχει στραφεί σε μια πιο υπόγεια διαχείριση, εκκενώσεων στα μουλωχτά.

Ωστόσο, όπως απέτυχαν και οι προηγούμενες κατασταλτικές ενέργειες τους θα αποτύχουν και αυτές οι τωρινές. Η μαχητική απάντηση που δόθηκε με την ανακατάληψη του κτηρίου από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Rosa Nera, η ολοκλήρωση της σκεπής του κτηρίου της Libertatia, ενάντια σε όλες τις προσπάθειες καταστολής της και τα 1000 άτομα που διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη ενάντια στην αστυνομοκρατία και σε αλληλεγγύη με την εκκενωμένη Terra Incognita δείχνουν ότι δε βαδίζουμε μόνοι μας στο δρόμο του αγώνα.

Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και για αυτό πρέπει να χτυπηθούν, στο πλαίσιο της «προληπτικής αντιεξέγερσης» για να μην βρουν κοινωνικές προσβάσεις να μην έρθουν σε ώσμωση με την διογκούμενη οργή των πληβειακών μαζών, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου τα προτάγματα του αντικρατικού αγώνα είναι τα μόνα που μπορούν να δώσουν μιαν απάντηση στη βάρβαρη πραγματικότητα που βιώνουμε.

Αλληλεγγύη, αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια. Η έντονη και διαρκής παρουσία των αναρχικών αγωνιστών σε όλα τα μέτωπα πάλης, η σύνδεσή τους με τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, η συμμετοχή της νεολαίας, των φοιτητών και των μαθητών, των νέων εργαζόμενων, των ανθρώπων με αξιοπρέπεια σε αναρίθμητα εγχειρήματα του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού και αντικρατικού αγώνα έχουν διαμορφώσει ένα αγωνιστικό υποκείμενο το οποίο διεκδικεί χωρίς να παρακαλά κανέναν, επιτίθεται χωρίς να μεμψιμοιρεί. Και ως σχέση δεν καταστέλλεται.

Το αναρχικό-επαναστατικό κίνημα γεννήθηκε μέσα από σχέσεις αμοιβαίας κοινωνικής αλληλοβοήθειας, αναπτύχθηκε και ενέπνευσε με το όπλο της -δίχως προϋποθέσεις και όρους- αλληλεγγύης και αυτό παραμένει το ιδανικό και ο προσανατολισμός του για την κοινωνία που οραματίζεται.

Από το κατειλημμένο έδαφος της Mundo Nuevo δηλώνουμε:

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ - ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΦΑΜΠΡΙΚΑ ΥΦΑΝΕΤ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 15/10, 18:00 ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ