Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2021 στις 19.00
Ανοιχτή συνέλευση για τη διοργάνωση διαδήλωσης
8 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΦΥΣΣΑ. ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
Kάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση για τη διοργάνωση αντικρατικής-αντιφασιστικής-αντικατασταλτικής διαδήλωσης …8 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
Εδώ και δύο χρόνια, η ανάληψη της πολιτικής διαχείρισης από τη νεοφιλελεύθερη και ακροδεξία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σηματοδότησε τη συνέχιση, με ακόμα σκληρότερους όρους, των πολιτικών λεηλασίας και καταστολής της πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Παράλληλα, το ξέσπασμα της πανδημίας του covid19 με τους χιλιάδες νεκρούς, σε συνδυασμό με την κρατική και καπιταλιστική επίθεση στην κοινωνία που τη συνοδεύει και η οποία οξύνεται ακόμα περισσότερο εξαιτίας της, διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό πλαίσιο για την κοινωνική πλειοψηφία.
Βασικές στοχεύσεις της επίθεσης αυτής είναι:
- Η ταξική διαχείριση της πανδημίας με αποτέλεσμα να πλουτίζουν οι πλούσιοι, να διευρύνεται η εξουσία των ισχυρών και να πεθαίνουν οι φτωχοί. Η πλήρης αδιαφορία και εγκατάλειψη της κοινωνικής πλειοψηφίας στη μοίρα της, η συνέχιση της διεξαγωγής της παραγωγικής διαδικασίας, υποχρεώνοντας τους εργαζόμενους να στοιβάζονται στα μέσα μαζικής μεταφοράς για να πάνε στις δουλειές τους, τους εργάτες να συνωστίζονται υπό άθλιες συνθήκες μες στα εργοστάσια για να κρατούν τις μηχανές σε κίνηση δημιούργησε εκατόμβες νεκρών. Παράλληλα, αντί επενδύσεων σε δημιουργία νοσοκομείων και κλινών ΜΕΘ, αντί για διευκόλυνση στις φαρμακευτικές έρευνες προς όφελος της κοινωνίας, οι κυβερνήσεις προχώρησαν στη θέσπιση λοκντάουν και απαγορεύσεων κυκλοφορίας που αποδεδειγμένα ουδεμία υγειονομική χρησιμότητα είχαν, καθώς δεν συνοδεύτηκαν ποτέ από ενισχυτικές κινήσεις στα συστήματα υγείας ή από προσλήψεις ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού⸱ αντί αυτού, χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά ως κατασταλτικά και περιοριστικά μέτρα διευκολύνοντας τους κυβερνώντες να προχωρήσουν σε μια εντελώς αμοραλιστική εργαλειοποίηση της πανδημίας για να προωθήσουν νόμους που καταστρατηγούν κάθε εργασιακό, κοινωνικό και ταξικό δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους τελευταίους δυο αιώνες, στρώνοντας τον δρόμο για την ακόμα μεγαλύτερη εμβάθυνση της κυριαρχίας τους και την γιγάντωση της καπιταλιστικής κερδοφορίας.
- Η γενικευμένη λεηλασία της κοινωνικής βάσης με κυριότερες αιχμές την περεταίρω υποτίμηση της εργασίας και την κατάργηση βασικών και συμβολικών κατακτήσεων όπως το 8ωρο, τον περιορισμό μέχρι και την έμπρακτη κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, τη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, την αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης.
- Η μονιμοποίηση του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης μέσα από την καταστολή και την καθυπόταξη των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων, την απαγόρευση διαδηλώσεων, τη στοχοποίηση αγωνιστών, την ποινικοποίηση των αγώνων των φοιτητών και της νεολαίας, και την ιδιαίτερα σφοδρή επίθεση στους αναρχικούς και τις δομές τους, οι οποίοι ως πολιτικός χώρος βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια.
- Η διεύρυνση του πολέμου ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ως το πιο ευάλωτο και υποτιμημένο κομμάτι της κοινωνίας με στόχο τη δαιμονοποίηση τους, την εξαφάνιση τους από το δημόσιο πεδίο, τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακόμα και τη φυσική τους εξόντωση ούτως ώστε να αναδυθούν τα πιο συντηρητικά κοινωνικά αντανακλαστικά και να διαραγούν οι δεσμοί αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων.
- Η ένταση της λεηλασίας του φυσικού κόσμου μέσα από την ενεργοποίηση των μηχανών της καπιταλιστικής ανάπτυξης που ήδη ρημάζουν τοπικές κοινωνίες, βουνά, ποτάμια, θάλασσες, λίμνες, δάση στο όνομα του κέρδους και της πλήρους επιβολής πάνω στον άνθρωπο και τη φύση.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, διανύουμε μια παρατεταμένη περίοδο γενικευμένης κρίσης του συστήματος όπου καταρρέουν μία προς μία οι σταθερές άντλησης της κοινωνικής συναίνεσης όπως είχαν διαμορφωθεί εδώ και δεκαετίες. Το κρατικό-καπιταλιστικό καθεστώς επενδύει ανοιχτά στο φόβο και την καταστολή ώστε να κατορθώσει να κατακερματίσει τον κοινωνικό ιστό και να επιβάλει τους σχεδιασμούς του στο κοινωνικό πεδίο, την ώρα που η χρεοκοπία και η σήψη σε όλα τα επίπεδα αδυνατούν να παράξουν νέα νοήματα και απαντήσεις στις εγγενείς αντιφάσεις και τα προφανή αδιέξοδα του κρατικού-καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας. Λένε πως «όταν το παλιό έχει ήδη καταρρεύσει και το καινούργιο πασχίζει ακόμα να γεννηθεί, τότε βρισκόμαστε στην εποχή των τεράτων.
Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τη διαχείριση του ζητήματος των εμβολιασμών και την εργαλειοποίηση του από το κράτος, επιχειρείται η συστηματική επανεμφάνιση φασιστικών ομάδων στο κοινωνικό πεδίο (ομάδες που τα τελευταία χρόνια είχαν πλήρως τσακιστεί και περιθωριοποιηθεί ύστερα από τη μαχητική και αποφασιστική στάση του αντιφασιστικού κινήματος στους δρόμους). Μέσα από έναν μαύρο συνασπισμό θρησκόληπτων, συνωμοσιολόγων, ρατσιστών, φασιστών, σεξιστών, σκοταδιαστών και αντι-ορθλογικών υποκειμένων στην πλευρά που αρνείται τον εμβολιασμό, επί της ουσίας το κράτος δημιουργεί μια ακροδεξιά εφεδρεία που μετακινεί την πολιτική ατζέντα από τα ζητήματα ουσίας (δημόσια και δωρεάν υγεία, αντιμετώπιση της πανδημίας, ασφαλής εργασία, καταπάτηση ελευθεριών, χρηστική αξιοποίηση της πανδημίας για να «περαστούν» δεκάδες νόμοι που καταργούν δικαιώματα και κεκτημένα αιώνων) σε εντελώς παραπλανητικούς και επικίνδυνους δρόμους που ουδεμία σχέση έχουν με τις κοινωνικές ανάγκες και τα αιτήματα των ταξικών και κοινωνικών κινημάτων. Η ενδεχόμενη γιγάντωση του φαινομένου θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση και κοινωνικό διχασμό, κάτι το οποίο και εκ των πραγμάτων λειτουργεί παραπληρωματικά στην κρατική αφήγηση και διαχείριση της πανδημίας, στοχεύοντας στην εκτόνωση της κατά τα άλλα δίκαιης κοινωνικής αγανάκτησης μέσα στα αταξικά και αντικοινωνικά πλαίσια που τοποθετούνται τα παρακρατικά φασιστικά γκρουπούσκουλα.
Αυτός ο αντικοινωνικός όχλος δημιουργεί στην πραγματικότητα ένα αντιδραστικό μέτωπο αρνητών της πανδημίας που βγαίνει στον δρόμο και διαδηλώνει με πρόσχημα το εμβόλιο, ενώ εκφράζει παράλληλα συντηρητικές, οπισθοδρομικές ιδεοληψίες που στρέφονται ενάντια στις επιστημονικές κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της ανθρωπότητας, ακολουθεί τα παγκόσμια συνωμοσιολογικά «κινήματα» καθ' όλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας τους, συνάσει στον συρφετό του τα αντιδραστικότερα κομμάτια του εθνικού κορμού. Οργανώνεται με επικεφαλής και ορατούς πρωτεργάτες γνωστούς φασίστες και (παρά)θρησκευτικές οργανώσεις, επιχειρώντας να καταλάβει το μαχητικό πεδίο του δρόμου έναντι των κοινωνικών-ταξικών κινημάτων. Κατ' αυτό τον τρόπο εξυπηρετεί παράλληλα πολλαπλούς σκοπούς: επιχειρεί να αποτελέσει έναν μοχλό αποσυμπίεσης και ατελέσφορου ξεσπάσματος της κοινωνικής οργής που έχει αναδυθεί μέσα στην περίοδο της πανδημίας και των λοκντάουν, να βάλει φραγμό στις πραγματικές κοινωνικές αντιστάσεις από το προνομιακό πεδίο τους -τον δρόμο- αντικαθιστώντας τες με κάτι ουσιαστικά ακίνδυνο για το σύστημα αλλά και ναπαίξει το παιχνίδι της κυριαρχίας, η οποία προσπαθεί διαρκώς να αποποιηθεί των ευθυνών της και να θρέψει όλο και περισσότερο το αφήγημα της ατομικής ευθύνης.
Βασικό καθήκον των κινηματικών δυνάμεων που όλο το προηγούμενο διάστημα έθεσαν στο στόχαστρο την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και πρόταξαν την κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη και αυτοπροστασία οφείλουν άμεσα να στήσουν ανάχωμα απέναντι στο φαινόμενο κοινωνικού εκφασισμού που παρατηρείται με αφορμή τη διαχείριση του ζητήματος των εμβολιασμών από το κράτος.
Επιπροσθέτως, οφείλουμε ως κοινωνικοί αγωνιστές και αγωνίστριες το επόμενο διάστημα να οξύνουμε την πάλη ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες:
-Να τσακίσουμε την κρατική και παρακρατική τρομοκρατία, όπου αυτή εκδηλώνεται. Σχεδόν ένα χρόνο μετά την καταδικαστική απόφαση σε βάρος της Χρυσής Αυγής στο Εφετείο γίνεται σαφές πως τον φασισμό όχι απλά δεν θα τον πολεμήσουμε μαζί με το κράτος, την κυβέρνηση, τον όψιμο αντιφασισμό των ΜΜΕ (που εδώ και τόσα χρόνια συστηματικά και με σχέδιο ξέπλεναν την εγκληματική τους δράση) και τους κάθε λογής θεσμικούς θιασώτες ενός κίβδηλου και υποκριτικού αντιφασισμού, αλλά αντίθετα, θα τον αντιπαλεύουμε στους δρόμους σε πείσμα όλων αυτών που μεθοδικά πριμοδοτούν σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό εκφασισμό και τον κρατικό ολοκληρωτισμό, για να ξεκαθαρίσουμε προς κάθε κατεύθυνση πως η μόνη απάντηση απέναντι στον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό που γεννά και θρέφει ο κόσμος του κράτους και του καπιταλισμού, είναι η οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και η σύγκρουση με τον κόσμο αυτό.
-Να οργανωθούμε και να θέσουμε αναχώματα στην κατασταλτική και ιδεολογική επίθεση που διεξάγει η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθυερη πολιτική διαχείριση απέναντι στον κόσμο του αγώνα και τις υποδομές του κινήματος.
-Να σταθούμε αλληλέγγυοι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, ενάντια στα αντιμεταναστευτικά νομοσχέδια, στον εγκλεισμό, την καταστολή και το θάνατο που τους υπόσχεται το κράτος στα σύνορα του Έβρου και στον πάτος του Αιγαίου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήνει ανά την επικράτεια. Να κινητοποιηθούμε άμεσα για να σπάσουμε το σύγχρονο Απαρτχάιντ που τους έχει επιβληθεί.
-Να σπάσουμε τον εθνικιστικό παροξυσμό και να αντισταθούμε στα πολεμικά σενάρια που πυκνώνουν στην περιοχή μας εξαιτίας των διακρατικών ανταγωνισμών και των συμφερόντων των αφεντικών. Η διεθνιστική αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών!
-Να αναδείξουμε παράλληλα τις αυταπάτες της εναλλαγής πολιτικής διαχείρισης και το αδιέξοδο του κοινοβουλευτικού δρόμου τονίζοντας την ίδια την αντικοινωνική φύση του κράτους που εξαθλιώνει την κοινωνική πλειοψηφία, εξοντώνει όσους «περισσεύουν», στοχοποιεί όσους αντιστέκονται, λεηλατεί και καταστρέφει τον πλανήτη.
-Να βρεθούμε στους δρόμους, στο πλευρό της κοινωνικής και ταξικής βάσης που πλήττεται βάναυσα από το νέο γύρο της κρατικής και καπιταλιστικής επιθετικότητας. Να ενισχύσουμε τις δομές αλληλοβοήθειας που, ειδικά για τους πιο ευάλωτους συνανθρώπους μας, είναι σήμερα ιδιαίτερα χρήσιμες, σε μια περίοδο πλήρους κατάρρευσης των όποιων δομών στήριξης του κράτους.
Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση την Τετάρτη 8 Σεπτέμβρη στις 19.00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87) για τη διοργάνωση αντικρατικής - αντιφασιστικής - αντικατασταλτικής διαδήλωσης στην 8η επέτειο από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ώστε να δοθεί μια οργανωμένη και μαζική κινηματική απάντηση στις εγκληματικές, αντικοινωνικές και αντικινηματικές επιθέσεις του κράτους και στην απόπειρα επανεμφάνισης τωνφασιστών στο κοινωνικόπεδίο.
8 χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το χρυσαυγίτη Ρουπακιά, η οποία επέδρασε καθοριστικά στις συνειδήσεις των αγωνιζόμενων, αλλά και σε εκείνο το ευρύτερο και πλειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας που δεν αποδέχεται τον εκφασισμό, να βρεθούμε ξανά στους δρόμους, εκεί όπου τσακίζεται στην πράξη ο φασισμός, εκεί όπου όλα ακόμα είναι ανοιχτά…
Το αίμα δεν είναι νερό… η μνήμη δεν είναι σκουπίδι
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ….
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ …ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΧΤΟ
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»
Πάτρα, Σεπτέμβρης 2021