Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2021 στις 11.00
Συγκέντρωση διαμαρτυρίας
Κάλεσμα στήριξης της κινητοποίησης των υγειονομικών, Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου στο Υπουργείο Υγείας
Μέσα στη γενικευμένη κοινωνική δυσφορία και σύγχυση απέναντι στα "υγειονομικά μέτρα" που εφαρμόζονται εδώ και 1,5 χρόνο, εσχάτως ήρθε να προστεθεί και το ζήτημα των εμβολίων με τη κυβέρνηση να εφαρμόζει το δόγμα περί ''ατομικής ευθύνης'' με ακόμα πιο επιθετικούς όρους. Νέες απαγορεύσεις, απειλές, στιγματισμός, πρακτική και ρητορική κοινωνικού διχασμού και αλληλοφαγίας. Με το εμβόλιο να λειτουργεί για τη κυβέρνηση -όπως αντίστοιχα συνέβη με το lockdown- ως πανάκεια για την αναχαίτηση της πανδημίας, χωρίς να περιλαμβάνεται ουδεμία συζήτηση γύρω από την ταυτόχρονη ενίσχυση της δημόσιας υγείας, αυτή τη στιγμή επιχειρείται μια βεβιασμένη επαναφορά στην κανονικότητα της καπιταλιστικής κερδοφορίας η οποία έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Σε αυτήν τη προσπάθεια επαναφοράς με σημαία τα εμβόλια, όποιοι δυσπιστούν θα τιμωρούνται με αποκλεισμούς από κοινωνικές δραστηριότητες, απολύσεις ακόμα και με κατ' οίκον περιορισμό. Αυτή η καθαρά φασιστική ρητορική και πρακτική, μακριά από κάθε νηφάλια και αντικειμενική ενημέρωση και επεξήγηση γύρω από το ζήτημα των εμβολίων, ουσιαστικά αποτελεί τη συνέχεια του δόγματος που ακολουθούσε το lockdown: "κλειστείτε σπίτια σας ή ψοφήστε". Το νέο δόγμα είναι "εμβολιαστείτε ή περιθωριοποιηθείτε". Όμως ακόμα παραπέρα, η αντίληψη με την οποία (υποτίθεται πως) επιχειρούν να πείσουν τον κόσμο να εμβολιαστεί, είτε δωροδοκώντας τον (150 ευρώ για τους νέους) είτε απειλώντας τον, είναι και αυτή (ανάμεσα σε πολλά ακόμα) που θρέφει τον ανορθολογισμό και την κοινωνική οπισθοδρόμηση που ολοένα και γενικεύεται.
Τη μία όψη της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας αποτελεί το νεοφιλελεύθερο δόγμα της "ατομικής ευθύνης" στη θεωρία και της "μαζικής ευθανασίας" στην πράξη, αφήνοντας πίσω του 13.000 νεκρούς και περισσότερους μπάτσους παρά γιατρούς. Την άλλη όψη όμως αποτελεί το υπό διαμόρφωση "κίνημα των αρνητών", το οποίο και προχώρησε σε μια πρώτη μαζική παρουσία την περασμένη Τετάρτη σε πολλές πόλεις της χώρας.
Η εγχώρια εκδοχή της διαχείρισης της παγκόσμιας οικονομικής / υγειονομικής κρίσης από την λούμπεν - ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ και τη δοτή "επιτροπή λοιμωξιολόγων" που εκτελεί χρέη νομιμοποίησης των κατασταλτικών/επικοινωνιακών μέτρων με υγειονομικό μανδύα, σε καμία περίπτωση δεν επέτρεπε την ενίσχυση της δημόσιας υγείας και την πρόληψη/ενημέρωση και προστασία του πληθυσμού. Αντίθετα, εργαλειοποίησε την πανδημία ως μέσο εκφοβισμού και αδρανοποίησης της κοινωνίας για να μετακυλήσει τις ευθύνες από πάνω της αλλά και για να επιταχύνει τις ήδη δρομολογημένες "μεταρρυθμίσεις" που απαιτούνται για την αναδιάρθρωση του (χρεοκοπημένου) ελληνικού καπιταλιστικού σχηματισμού.
Παρατηρούμε λοιοπόν τις ανεκδιήγητες παλινωδίες και προτάσεις των "ειδικών", έξω και πέρα από κάθε λογική, τη διαρκώς εντεινόμενη αυστηροποίηση των μέτρων με την ταυτόχρονη ενοχοποίηση της κοινωνίας ως υπεύθυνη για την εξάπλωση της πανδημίας, ενώ την ίδια στιγμή τα νοσοκομεία παρέμεναν υποστελεχωμένα χωρίς ΜΕΘ, γιατρούς και κατάλληλο ιατροτεχνικό εξοπλισμό με τους συνανθρώπους μας να πεθαίνουν αβοήθητοι στα σπίτια τους, στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων/ μεταναστών, στα ράντζα των διαδρόμων και στις αίθουσες των χειρουργείων που μετατράπηκαν σε μονάδες COVID. Όλα τα παραπάνω δεν σκιαγραφούν την αδυναμία κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, αλλά το συνειδητό και προμελετημένο έγκλημα που εξακολουθεί να συντελείται εις βάρος μας.
Η διαχείριση της πανδημίας μετατράπηκε από υγειονομικό ζήτημα σε κατασταλτικό, ακριβώς γιατί το ζήτημα της επιβολής και της προβολής ισχύος αποτελεί το μοναδικό "πολιτικό κεφάλαιο" στο οποίο επενδύει η κυβέρνηση μέσα στη κατάσταση γενικευμένης κρίσης στην οποία βρίσκεται το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς. Ειδικότερα για τον ελληνικό καπιταλισμό, ο οποίος βρίσκεται ήδη στη δίνη μιας νέας χρεοκοπίας και ενός νέου γύρου "μνημονιακών μεταρρυθμίσεων", η σιδηρά πυγμή που πρέπει να επιδείξει αφορά τόσο την υποταγή στην εν εξελίξει θανατοπολιτική απέναντι στη πανδημία όσο και την βίαιη κοινωνική προσαρμογή σε ένα περιβάλλον ακόμα μεγαλύτερης εξαθλίωσης και φτωχοποίησης.
Οι 13.000 νεκροί, η επερχόμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσια υγείας, η περιστολή κοινωνικών δικαιωμάτων, τα νομοσχέδια που ψηφίστηκαν εν μέσω lockdown (περιβαλλοντικό, εκπαιδευτικό, εργασιακό), οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η ιδιωτικοποίηση του νερού, η επερχόμενη αναδιάρθρωση/ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος και πολλά ακόμα, αποτελούν τις "επιβεβαιωμένες παρενέργειες" της εποχής που διανύουμε.
Μέσα στη γενικευμένη κοινωνική δυσφορία και σύγχυση απέναντι στα "υγειονομικά μέτρα" που εφαρμόζονται εδώ και 1,5 χρόνο, εσχάτως ήρθε να προστεθεί και το ζήτημα των εμβολίων με τη κυβέρνηση να εφαρμόζει το δόγμα περί ''ατομικής ευθύνης'' με ακόμα πιο επιθετικούς όρους. Νέες απαγορεύσεις, απειλές, στιγματισμός, πρακτική και ρητορική κοινωνικού διχασμού και αλληλοφαγίας. Με το εμβόλιο να λειτουργεί για τη κυβέρνηση -όπως αντίστοιχα συνέβη με το lockdown- ως πανάκεια για την αναχαίτηση της πανδημίας, χωρίς να περιλαμβάνεται ουδεμία συζήτηση γύρω από την ταυτόχρονη ενίσχυση της δημόσιας υγείας, αυτή τη στιγμή επιχειρείται μια βεβιασμένη επαναφορά στην κανονικότητα της καπιταλιστικής κερδοφορίας η οποία έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Σε αυτήν τη προσπάθεια επαναφοράς με σημαία τα εμβόλια, όποιοι δυσπιστούν θα τιμωρούνται με αποκλεισμούς από κοινωνικές δραστηριότητες, απολύσεις ακόμα και με κατ' οίκον περιορισμό. Αυτή η καθαρά φασιστική ρητορική και πρακτική, μακριά από κάθε νηφάλια και αντικειμενική ενημέρωση και επεξήγηση γύρω από το ζήτημα των εμβολίων, ουσιαστικά αποτελεί τη συνέχεια του δόγματος που ακολουθούσε το lockdown: "κλειστείτε σπίτια σας ή ψοφήστε". Το νέο δόγμα είναι "εμβολιαστείτε ή περιθωριοποιηθείτε".
Όμως ακόμα παραπέρα, η αντίληψη με την οποία (υποτίθεται πως) επιχειρούν να πείσουν τον κόσμο να εμβολιαστεί, είτε δωροδοκώντας τον (150 ευρώ για τους νέους) είτε απειλώντας τον, είναι και αυτή (ανάμεσα σε πολλά ακόμα) που θρέφει τον ανορθολογισμό και την κοινωνική οπισθοδρόμηση που ολοένα και γενικεύεται.
Διανύουμε μια περίοδο βαθιάς σήψης, με τις σταθερές που προσέφεραν τα κοινωνικά συμβόλαια του μεταπολεμικού κόσμου να καταρρέουν και να αδυνατούν προς το παρόν να ανανεωθούν κάτω από νέες υποσχέσεις, και με τις κοινωνίες να αποσυντίθενται κυριαρχούμενες από το φόβο. Το φόβο της αρρώστιας, της ανεργίας, της φτώχειας, του πολέμου. Η παρατεταμένη κρίση του καπιταλισμού και ο δομικός της χαρακτήρας που κλονίζει το σύνολο των αξιακών, ηθικών, πολιτικών, ιδεολογικών και οικονομικών θεμελίων της κοινωνίας, μας εισάγει στην ''εποχή των τεράτων'', σε ένα ''χωροχρονικό κενό'' όπου οι κοινωνίες μέσα σε συνθήκες απόλυτης πολιτικής και πολιτιστικής ''γύμνιας'' αναζητούν συμμάχους και εχθρούς με μεταφυσικούς και ανορθολογικούς όρους.
Ο εξωραϊσμός του "ένδοξου και ηρωικού" παρελθόντος, η ισοπεδωτική κριτική στη νεωτερικότητα (τέχνη, επιστήμη, πολιτική), η αναζήτηση της χαμένης ατομικής-συλλογικής ταυτότητας με όρους "καθαρού αίματος" και "προαιώνιων εχθρών του έθνους", αποτελούν συμπτώματα πνευματικής καθίζησης των κοινωνιών και πρώτη ύλη του εκφασισμού. Με αυτούς τους όρους, με όρους γενικευμένης δυσπιστίας απέναντι σε ότι κατέκτησε η ανθρωπότητα από τον Διαφωτισμό και μετά, αυτό το συνονθύλευμα των "αρνητών" παρουσιάζεται ως δύναμη αντίστασης απέναντι στον ολοκληρωτισμό που επελαύνει. Όλος ο αντικοινωνικός εσμός, αποτελούμενος από ακροδεξιούς, νεοναζί, χριστιανοταλιμπάν, χούλιγκαν και μια μεγάλη μερίδα των υπό (οικονομική) κατάρρευση μικροαστών, απαρτίζει το "μαύρο μέτωπο" που ουδεμία σχέση έχει ή θα μπορούσε να έχει με την υπεράσπιση των κοινωνικών -ταξικών αναγκών μας για υγεία, παιδεία, εργασία και ελευθερία.
Οι κινηματικές δυνάμεις που όλο το προηγούμενο διάστημα έθεσαν στο στόχαστρο την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και πρόταξαν την κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη και αυτοπροστασία οφείλουν άμεσα να στήσουν ανάχωμα απέναντι σε αυτό το φαινόμενο κοινωνικού εκφασισμού. Η ενδεχόμενη γιγάντωση του φαινομένου θα επιφέρει ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση και κοινωνικό διχασμό, το οποίο και εκ των πραγμάτων λειτουργεί παραπληρωματικά στην κρατική αφήγηση και διαχείριση της πανδημίας, στοχεύοντας στην εκτόνωση της κατά τα άλλα δίκαιης κοινωνικής αγανάκτησης μέσα στα αταξικά και αντικοινωνικά πλαίσια που τοποθετούνται τα παρακρατικά φασιστικά γκρουπούσκουλα. Η οποιαδήποτε ανοχή ή, ακόμα χειρότερα, η οποιαδήποτε απόπειρα "συνομιλίας" με το κίνημα των "αρνητών" οπλίζει το χέρι του εχθρού (μας), συμβάλλει στον κοινωνικό σκοταδισμό και την οπισθοδρόμηση, δίνει άλλοθι και συγχωροχάρτι στην κρατική δολοφονία 13.000 συνανθρώπων μας.
Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των υγειονομικών.
Καλούμε στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου στις 11:00 στο Υπουργείο Υγείας.
ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΖΩΗ
Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών)