kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Διαδήλωση Δ.Ε.Θ. (Καμάρα)

Αποφάσεις Συνέλευσης Επιτροπής Αγώνα Θεσ/νίκης ενάντια στην ΚΑΥΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ (7/7/21)

Η Συνέλευση είχε σαν θέματα συζήτησης τον απολογισμό της δράσης των προηγούμενων μηνών και τον προγραμματισμό μας για το επόμενο χρονικό διάστημα.

Συζητώντας αρχικά για την πολιτική συγκυρία γενικά και τα ζητήματα του περιβάλλοντος και της καύσης ειδικότερα, σημειώσαμε ότι το γενικότερο αντιλαϊκό πνεύμα, το κλίμα αυταρχισμού και η απροκάλυπτη προσπάθεια εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου που διακρίνει κάθε πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής, είναι ξεκάθαρο και στα ζητήματα του περιβάλλοντος είτε μιλήσουμε για την προώθηση των "επενδύσεων" με τα αιολικά πάρκα, τις ΒΑΠΕ και γενικά την ενέργεια είτε για την διαχείριση των απορριμμάτων και την καύση. Δυστυχώς και παρά το ότι το περιβαλλοντικό κίνημα και ειδικότερα το κίνημα κατά της καύσης απορριμμάτων δείχνει να μεγαλώνει, δεν έχει προς το παρόν εκείνη την αναγκαία μαζικότητα που θα μπορέσει να αναχαιτίσει την επίθεση κυβέρνησης και κεφαλαίου.

Ειδικότερα ως προς το κίνημα κατά της καύσης απορριμμάτων θα πρέπει να αξιολογήσουμε θετικά την προσπάθεια συντονισμού και ενδυνάμωσής του και με την πανελλαδική μέρα δράσης στις 29/5 και με την πανελλαδική πορεία στον Βόλο στις 23/6, καθώς και τις τοπικές δράσεις, τις 2 αυτοκινητοπομπές στην περιοχή της Μ.Ε.Α. Μαυροράχης Λαγκαδά ή τις εξορμήσεις στο Αγ/ Αντώνιο Θέρμης και τις γειτονιές της πόλης. Είναι σημαντικό να επισημάνουμε τη δημιουργία νέων επιτροπών, όπως η Πρωτοβουλία Αττικής καθώς και άλλες που είναι "στα σκαριά", όπως στην Πέλλα ή την Ήπειρο. Ταυτόχρονα όμως είναι αρνητικό το γεγονός ότι δεν παρατηρήθηκε ιδιαίτερη μαζικότητα στις κινητοποιήσεις, που θα πρέπει μεταξύ άλλων να το αποδώσουμε στο ότι υπάρχει σε μεγάλο βαθμό άγνοια για το τι σημαίνει καύση απορριμμάτων και τα σχετικά σχέδια κυβέρνησης-κεφαλαίου ενάντια στην υγεία και τη ζωή μας.

Γι αυτό και πρέπει να εντείνουμε την προσπάθειά μας και στους δύο παραπάνω τομείς: α) του πανελλαδικού συντονισμού της δράσης του περιβαλλοντικού κινήματος και β) της τοπικής δράσης ενημέρωσης και ενεργοποίησης της κοινωνίας

Α. Πανελλαδικός Συντονισμός και Δράση

-Συμμετέχουμε στο 10ήμερο ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές (Χαλκιδική)

-Καλούμε όλες τις συλλογικότητες ενάντια στην καύση των απορριμμάτων αλλά και γενικότερα τις συλλογικότητες ενάντια στις ΒΑΠΕ, τις εξορύξεις και άλλα περιβαλλοντικά ζητήματα να συμμετέχουμε και να συγκροτήσουμε περιβαλλοντικό μπλοκ στη Διαδήλωση της Δ.Ε.Θ., το Σάββατο 11 του Σεπτέμβρη, 6μ.μ., στην Καμάρα.

-Στην ίδια κατεύθυνση να συνδιοργανώσουμε την επόμενη μέρα, Κυριακή 12 Σεπτέμβρη 2021, πανελλαδική συνάντηση συντονισμού του περιβαλλοντικού κινήματος στην Θεσσαλονίκη

(Για την οργάνωση των 2 τελευταίων προτάσεων θα σταλεί πρόσκληση και πιθανόν θα γίνει και τηλεδιάσκεψη)

Β. Τοπική Δράση Επιτρ. Αγώνα Θεσ/νίκης

-Αναρτήσεις περισσότερων ενημερωτικών κειμένων σε blog και σελίδα facebook

-Συγγραφή κειμένου-ανοιχτής επιστολής προς Δημοτικά Συμβούλια ως προς το κόστος της καύσης που θα επιβαρυνθούν δημότες

-Με αφορμή εκδίκαση προσφυγής Συλλόγων και Δήμου Λαγκαδά ενάντια στην Μ.Ε.Α. Μαυροράχης στο Σ.Τ.Ε. (16/9/2021), με κάθε τρόπο ανάδειξη του ζητήματος - Πρόταση για οργάνωση σχετικής εκδήλωσης στον Λαγκαδά από ΕΑΘ και 2 περιβαλλοντικούς Συλλόγους περιοχής στις 15/9

- Εξορμήσεις σε τακτική βάση ανά 15ήμερο σε μια γειτονιά/χωριό από τα μέσα Σεπτέμβρη με στόχο ενημέρωση και ενεργοποίηση κατοίκων

-Εκδήλωση της ΕΑΘ στα τέλη Οκτώβρη περίπου με Σωματεία, Τοπικές κινήσεις κ.ά. φορείς την πόλης με στόχο τη συμμετοχή τους στις δράσεις ενάντια στην καύση

-Διαμόρφωση σύντομου κειμένου με βασικά στοιχεία θέσεών μας για την καύση και αντιπρότασή μας για διαχείριση απορριμμάτων στο οποίο θα ζητήσουμε συνυπογραφή φορέων της πόλης

-Επαφή με συναγωνιστές Πέλλας για συγκρότηση συλλογικότητας ενάντια στην καύση απορριμμάτων στην περιοχή

-Συγκρότηση Πρωτοβουλίας Φοιτητ(ρι)ών ενάντια στην Καύση Απορριμμάτων από φοιτητές (κυρίως Πολυτεχνείου) που συμμετέχουν στην Ε.Α.Θ.

Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην καύση απορριμμάτων

πηγή : https://epitropiagonathesskatatiskausis.blogs…

---

ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Οι εργαζόμενοι/ες στη συνεργατική ΒΙΟ.ΜΕ. καλούμε κάθε εργαζόμενο/η, άνεργο/η, επισφαλώς εργαζόμενο/η, φοιτητή/ρια, μαθητή/ρια, κάθε άνθρωπο που ζει και αντιλαμβάνεται την επίθεση του κεφαλαίου σε όλα τα πεδία της ζωής, να βρεθεί μαζί μας στην ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία στην Καμάρα το Σάββατο 11/9 και ώρα 18:00 σε συνάντηση με όλα τα κινήματα.

Για να βροντοφωνάξουμε όλοι και όλες μαζί πως δε θα πειθαρχήσουμε στις απαιτήσεις της εξουσίας για φτωχοχοποίηση της κοινωνίας, σκλαβοποίηση της εργατικής τάξης και την καταστροφή των ζωών μας και του περιβάλλοντος, θα αντιδράσουμε, θα πάρουμε τις ζωές μας στα δικά μας χέρια και θα πετάξουμε στα άχρηστα τους δυνάστες και τους υπαλλήλους τους.

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11/09 ΣΤΙΣ 18.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Σ.Ε.ΒΙΟ.ΜΕ.

---

Κάλεσμα στη διαδήλωση της ΔΕΘ

Πολιτική ανακοίνωση για τη συγκυρία και κάλεσμα στη διαδήλωση της ΔΕΘ

Τα όρια της κρατικής - καπιταλιστικής δυστοπίας και η απελευθερωτική προοπτική εν μέσω μίας δεινής οικονομικής, περιβαλλοντικής, υγειονομικής κρίσης

Covid 19: Επιταχυντής μίας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης

Ήταν τον Μάρτιο του 2020, όταν η πανδημία του Covid-19 ήρθε για να πυροδοτήσει το ξέσπασμα ενός νέου, ακόμα πιο εκτεταμένου επεισοδίου της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, αλλά και να αναδείξει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τα προβλήματα που γεννά για την πλειοψηφία της ανθρωπότητας η κρατική και καπιταλιστική δυστοπία αλλά και την εγγενή αδυναμία της να παράξει λύσεις όταν αυτές δεν εμπερικλείουν την συνέχιση της κερδοφορίας για τους καπιταλιστές.

Το βάθος και η έκταση του τελευταίου αυτού επεισοδίου της κρίσης που ακολούθησε την ήδη φθίνουσα πορεία των οικονομιών του πλανήτη, μπορούν να γίνουν εύκολα αντιληπτά από τα επίσημα στοιχεία κρατών αλλά και διεθνών οικονομικών οργανισμών∙ η ύφεση του 2009, με τα γνωστά αποτελέσματά της, άγγιξε το 0,1%, ενώ το 2020 το παγκόσμιο ΑΕΠ μειώθηκε περίπου κατά 4,5%. Τα τεράστια ποσοστά της ανεργίας, οι μειώσεις των εξαγωγών, η αύξηση του παγκόσμιου χρέους που ξεπέρασε τα 280 τρισεκατομμύρια δολάρια, το απότομο φρενάρισμα του εμπορίου και του τουρισμού φέρνουν την τρέχουσα καπιταλιστική κρίση σε σύγκριση μόνο με αυτήν του μεγάλου κραχ του 1929.

Οι, πολλές φορές αντιφατικές, στρατηγικές που αναπτύχθηκαν από τα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο είχαν ως κοινό παρονομαστή την επιβολή και την εμβάθυνση της εξουσίας τους και την συνέχιση της κερδοφορίας για το κεφάλαιο, την χρησιμοποίηση της πανδημίας ως αιτία καταστολής και περιορισμού των ελευθεριών, την βίαιη αναδιανομή του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω, την πλήρη διάλυση των δημόσιων συστημάτων υγείας και το ξερίζωμα εργασιακών και κοινωνικών κεκτημένων.

Η ελληνική περίπτωση

Από το ξέσπασμα του τελευταίου επεισοδίου της οικονομικής κρίσης το 2010, κράτος και κεφάλαιο σε μια προσπάθεια διαφύλαξης των όποιων κερδών τους ή καλύτερα μείωσης της ζημίας τους, ξεκίνησαν μια ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο της εργασίας και ταυτόχρονα περιόρισαν δραστικά τις παροχές της κοινωνικής αναπαραγωγής. Με τον τρόπο αυτό κατέστησαν σαφές ότι δεν έχουν καμία διάθεση να συμβάλλουν στην αναπαραγωγή εργατικού δυναμικού που λόγω της οικονομικής κρίσης είχε καταστεί πλεονασματικό και άρα άχρηστο για το κεφάλαιο.

Με το ξέσπασμα της υγειονομικής κρίσης, η παραπάνω τακτική έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη. Τα μέτρα της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας διαμορφώθηκαν προς όφελος του κεφαλαίου και καθ' όλη τη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης η κρατική προτεραιότητα πέρα από τα εξοπλιστικά προγράμματα, είναι η ισχυρότατη ενίσχυση του αστυνομικού/κατασταλτικού μηχανισμού σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ η ύφεση για το 2020 άγγιξε το 8,2% του ΑΕΠ, ενώ το χρέος έχει ξεπεράσει το 208%. Την ίδια στιγμή, οι εκτιμήσεις για επαναφορά της παραγωγικής δραστηριότητας στην προ-κορονοϊού εποχή, όπως αναμενόταν, δεν επιβεβαιώθηκαν και οι εξαγγελίες για ανάπτυξη (ακόμα και για αυτή την ματωμένη ανάπτυξη που ευαγγελίζονται οι πολιτικοί διαχειριστές) πέφτουν στο κενό.

Οι, επίσημα καταγεγραμμένοι, άνεργοι ξεπερνούν το 1.000.000 με την πλειοψηφία να είναι γυναίκες, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες παραμένουν υποαπασχολούμενοι ή για έναν χρόνο ζούσαν με το επίδομα για την αναστολή εργασίας, ή βρίσκονται εν μέσω διαρκούς ανακύκλωσης εργασίας-ανεργίας ανά σύντομα χρονικά διαστήματα. Βάσει των στοιχείων του 2019, περισσότεροι από 3.000.000 άνθρωποι έχουν περάσει ή βρίσκονται κοντά στο όριο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, αριθμός που αναμένεται να έχει αυξηθεί δραματικά την χρονιά που μας πέρασε.

Με αυτά τα δεδομένα, η διαχείριση της πανδημίας αλλά και της οικονομικής κρίσης από το ελληνικό κράτος και συγκεκριμένα από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε και έχει πολύ συγκεκριμένα ταξικά αλλά και κατασταλτικά χαρακτηριστικά. Η πανδημία αποτέλεσε χρυσή ευκαιρία για τους κυβερνώντες να νομοθετήσουν ταχύτατα όλα όσα ήταν αναγκαία για την περαιτέρω κερδοφορία του κεφαλαίου. Παράλληλα, για να αποφύγουν τις μελλοντικές κοινωνικές εκρήξεις από την συσσωρευμένη οργή, επιχείρησαν να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία, να διαλύσουν της αντιστάσεις, να τρομοκρατήσουν τον κόσμο που διεκδικούσε και αμφισβητούσε, την ίδια στιγμή που στο όνομα της μη εξάπλωσης του ιού απαγόρευαν κάθε κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Η κυβέρνηση αποδείχτηκε ικανότατη στο πετσόκομμα δικαιωμάτων, ελευθεριών, μισθών και εσόδων για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα και την εργατική τάξη, την ίδια στιγμή όμως που «αδυνατούσε» να οικοδομήσει, έστω και για τους τύπους, ένα στοιχειώδες σχέδιο προστασίας της κοινωνίας αλλά και του Ε.Σ.Υ. από την πανδημία, καθώς το ζύγι έγερνε πάντα στο κέρδος.

Υγειονομική κρίση και Εθνικό Σύστημα Υγείας

Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές σε τουλάχιστον 13.000 υπολογίζονται όσοι νόσησαν από Covid-19 και έχασαν τη ζωή τους στην Ελλάδα ενώ πολλές χιλιάδες είναι οι συνάνθρωποί μας που εβδομάδες ή μήνες μετά τη νόσησή τους, παρουσιάζουν σημαντικά προβλήματα υγείας, αλλά και εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους ή είδαν την υγεία τους να επιβαρύνεται επειδή δεν είχαν την απαιτούμενη ιατρική παρακολούθηση λόγω του ότι δεκάδες νοσοκομεία μετατράπηκαν σε νοσοκομεία μίας νόσου. Το κυβερνητικό success story του πρώτου διμήνου κράτησε ελάχιστα, ακόμα και στα μάτια όσων παρέμεναν φανατικοί υποστηρικτές της κυβερνητικής πολιτικής.

Το, άνευ όρων, άνοιγμα της αγοράς και των συνόρων για δύο σερί τουριστικές σεζόν, τα μηδενικά μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς - ειδικότερα στους μαζικούς-, τα ελάχιστα μέσα συγκοινωνίας όπου δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στοιβάζονται καθημερινά, οι ελλείψεις προσωπικού και υποδομών στα σχολεία με τα 25μελή τμήματα, η πλήρης συγκάλυψη του θρησκευτικού σκοταδισμού των ανοιχτών εκκλησιών και της Θείας Κοινωνίας (με το παράδειγμα της 26ης Οκτωβρίου 2020 στη Θεσσαλονίκη να αποσιωπάται), αποτέλεσαν τα κυριότερα σημεία μαζικής μετάδοσης της νόσου στον γενικό πληθυσμό.

Την ίδια στιγμή τα χειροκροτήματα από τα μπαλκόνια δεν μπόρεσαν να κρύψουν την αλήθεια για την κατάσταση του Εθνικού Συστήματος Υγείας: ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού, κομμένες άδειες στους ήδη εξαντλημένους υγειονομικούς, απολύσεις (μη ανανεώσεις) συμβασιούχων, εκδικητικές μετακινήσεις και πειθαρχικά σε μαχόμενους γιατρούς, ανύπαρκτη πρωτοβάθμια περίθαλψη, ανισότητες στην διανομή των εμβολίων, κόψιμο κατά 80% χειρουργείων και κλινικών για άλλες νόσους, δυσθεώρητα ποσά αποζημιώσεων σε ιδιωτικές κλινικές ενόσω μάλιστα αυτές διαλέγουν ασθενείς που δεν χωράν στα δημόσια νοσοκομεία, ΣΔΙΤ, ράντζα σε διαδρόμους, διασωληνώσεις σε απλές κλίνες, ιδιωτικά εξεταστικά κέντρα μέσα σε δημόσιες δομές και εξαγγελίες για συγχωνεύσεις τμημάτων νοσοκομείων και κέντρων υγείας.

Ήταν ήδη από τον περασμένο Νοέμβρη όταν γιατροί άρχισαν να αναφέρουν το κοινό μυστικό, το οποίο η κυβέρνηση προσπαθούσε και προσπαθεί να κρύψει∙ η πίεση στο απροετοίμαστο σύστημα υγείας, οδήγησε και θα οδηγήσει εκ νέου σε διαλογή ασθενών που θα μπορέσουν να νοσηλευθούν σε ΜΕΘ, που θα έχουν την «πολυτέλεια» της πιθανότητας να ζήσουν…

Πάντα με τον ορθολογισμό που απελευθερώνει από τον σκοταδισμό, πάντα με την επιστήμη η οποία με την ανατροπή της εξουσίας κράτους και κεφαλαίου μπορεί να συνεισφέρει τα μέγιστα προς το συμφέρον της κοινωνικής βάσης, πάντα ενάντια στις κρατικές και καπιταλιστικές προσταγές που βασίζονται στην διαιώνιση και γιγάντωση των ανισοτήτων.

Μέσα σε όλα αυτά, επιστημονικές επιτροπές διορισμένες από την κυβέρνηση ήρθαν, όχι για να χαράξουν μία στρατηγική προστασίας της κοινωνίας, αλλά ακριβώς για να δικαιολογήσουν κάθε πολιτική της απόφαση.

Με κύριο σχήμα αντιμετώπισης μίας παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης -που ως τέτοια απαιτεί διεθνή συντονισμό και απαντήσεις αλλά κυρίως κοινωνικές μορφές κατανόησης και συλλογικής δράσης εντός της διαμορφωθείσας κατάστασης-, την «ατομική ευθύνη», η κυβέρνηση και οι διορισμένες επιτροπές των λοιμωξιολόγων έριξαν λάδι στη φωτιά του σκοταδισμού και του ανορθολογισμού.

Την ίδια στιγμή που οι ίδιοι οι λοιμωξιολόγοι έλεγαν πως ο ιός κατά 80% μεταδίδεται σε κλειστούς χώρους, σε πολλές περιπτώσεις ξεπέρασαν τα όρια του επιστημονικού πεδίου τους και επιχειρηματολόγησαν πάνω σε διαχειριστικές αποφάσεις όπως αυτές που απαιτούσαν τη συνέχιση της λειτουργίας των εκκλησιών προκειμένου η κυβέρνηση να διατηρήσει το μαξιλαράκι ψηφοφόρων της στο συντηρητικό και χριστιανορθόδοξο συρφετό, αλλά ακόμη περισσότερο σε αυτές που απαιτούσαν την απρόσκοπτη λειτουργία βιομηχανικών μονάδων, του κατασκευαστικού κεφαλαίου και πολλών πτυχών της οικονομικής δραστηριότητας, με τους εργάτες σταθερά να στοιβάζονται στους χώρους εργασίας και στα ΜΜΜ.

Ταυτόχρονα, η καθημερινή συνέντευξη Τύπου της επιτροπής λοιμωξιολόγων, της πολιτικής προστασίας, του Υπουργείου Υγείας και πολλές φορές του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη μπήκε ορισμένες φορές στη διαδικασία να ντύσει επιστημονικοφανώς μία επιχειρηματολογία για την εφαρμογή μέτρων όπως οι πρωτοφανείς απαγορεύσεις συναθροίσεων και έκφρασης πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης μένοντας ταυτόχρονα σιωπηλοί μπροστά σε κάθε μέτρο που θα μπορούσε όντως να προστατεύσει τον γενικό πληθυσμό και το οποίο θα κόστιζε, είτε στο κράτος είτε στο κεφάλαιο. Τα sms, οι απαγορεύσεις επί τετραημέρου την 17η Νοέμβρη και ανήμερα της 6ης Δεκέμβρη, τα πρόστιμα, οι συλλήψεις, τα δακρυγόνα και το ξύλο σε διαδηλωτές, συγκεντρωμένους ή ακόμα και σε όσους/ες έκαναν το λάθος να μοιράσουν κάποιο κείμενο, παρά τη λήψη κάθε απαραίτητου μέτρου, δεν αποτέλεσαν, ούτε αποτελούν πραγματικά μέτρα περιορισμού της νόσου.

Η επιβολή καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας για τον πληθυσμό και ο μαζικός εγκλεισμός ανθρώπων στα σπίτια τους δεν αποτελούν συνολική στρατηγική αντιμετώπισης τηςπανδημίας. Εν προκειμένω το κράτος ακολούθησε την πρακτική του lockdown όχι με την προοπτική της επιτήρησης της πανδημίας όσο ενισχύεται σε επίπεδο υποδομών (ενίσχυση των ΜΕΘ, εξασφάλιση αναλώσιμων, αλλά και φαρμακευτικών σκευασμάτων) και -φυσικά- προσωπικού η Δημόσια Υγεία παρά κυρίως ως ένα πρόχειρο μπάλωμα για τις διαχειριστικές αδυναμίες των κυβερνήσεων. Το lockdown λοιπόν και τα συν αυτώ μέτρα, όπως εφαρμόστηκαν, αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά υγειονομικά με βάση την εξέλιξη της πανδημίας, αποδείχθηκαν κατ' αποκλειστικότητα μέτρα πειθάρχησης αλλά και μέτρα παραδοχής της αδυναμίας του κράτους να μπορέσει να χτίσει ένα σύστημα διάγνωσης, πρόληψης και αντιμετώπισης του ιού στη γειτονιά, στη δουλειά, στο σχολείο.

Σε αντίστοιχη κατεύθυνση κινείται και το ζήτημα της διαχείρισης των εμβολιασμών. Η εφαρμογή ενός προγράμματος εμβολιασμών με όρους διαφθοράς και με τα διάφορα κομματικά και κυβερνητικά στελέχη να προσπερνούν υγειονομικούς και ευπαθείς ομάδες στην σειρά προτεραιότητας, οι σταθερά σκοταδιστικές θέσεις, ως συνέπεια καπιταλιστικών ανταγωνισμών της φαρμακοβιομηχανικής μπίζνας, που αναπαρήχθησαν ακόμα και από τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα, αλλά και η τραγικά αργή και ασταθής μεθοδολογία διάθεσης εμβολίων ανά σκεύασμα και «ηλικιακή ομάδα» ήρθε να δέσει με την αμέσως επακόλουθη επιβολή της υποχρεωτικότητας (με τη μορφή των αποκλεισμών από τις κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες ή ακόμη και των απολύσεων). Αυτή η ακολουθία βημάτων στην εμβολιαστική στρατηγική το μόνο που κατάφερε ήταν να ρίξει νερό στο μύλο του σκοταδισμού, του ανορθολογισμού και του αναδυόμενου ανεστραμμένου ειδώλου της κρατικής και καπιταλιστικής κυριαρχίας, που εκφράζεται μέσα από μια ρητορική περί «αυτοδιάθεσης, ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών» η οποία όμως στην προκειμένη περίπτωση δεν συνδέεται με κανέναν τρόπο με την κοινωνία και τις ανάγκες των καταπιεσμένων. Μια τέτοια ελευθερία όμως, δηλαδή μια ατομική ελευθερία που δεν λαμβάνει υπόψη τη συλλογική απελευθέρωση και την κοινωνική αλληλεγγύη, δεν πρόκειται περί πραγματικής ελευθερίας αλλά εκφράζει μια ατομικιστική αντίληψη και έναν φιλοτομαρισμό που είναι, σε τελική ανάλυση, προϊόντα του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος.

Ταυτόχρονα, και με δεδομένο πλέον μετά από σχεδόν δύο χρόνια πανδημίας πως το κράτος δεν ενδιαφέρεται ούτε για την προστασία της ανθρώπινης ζωής, ούτε για την κοινωνική αλληλεγγύη, είναι ξεκάθαρο πως μέσω της υποχρεωτικότητας που τοποθετείται και πάλι με όρους «ατομικής ευθύνης» επιχειρείται το ξέπλυμα από τις κρατικές ευθύνες για τη θανατοπολιτική που εφαρμόζεται από την αρχή της πανδημίας.

Ουσιαστικά οι όροι με τους οποίους υλοποιείται το εμβολιαστικό πρόγραμμα είναι το τελευταίο αποκούμπι αλλά και το τέλειο άλλοθι για την κυβέρνηση προκειμένου να μην προχωρήσει σε κανένα άλλο ουσιαστικό μέτρο. Αυτό άλλωστε διαφαίνεται και στα τελευταία μέτρα που αφορούν τους αποκλεισμούς όσων δεν έχουνε εμβολιαστεί από τις κοινωνικές δραστηριότητες, με αποκορύφωμα την κατάργηση των δωρεάν και μαζικών rapid test για ανεμβολίαστους. Τα μέτρα αυτά δεν αναδεικνύουν απλά την αδιαφορία του κράτους για την κοινωνική υγεία και την ουσιαστική αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά ταυτόχρονα επιβεβαιώνουν για άλλη μια φορά τον καθορισμό των κυβερνητικών αποφάσεων με βάση τις ανάγκες και τις επιταγές του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση με πλήρη συνέπεια στην αντικοινωνική πολιτική επιλέγει να μην ενισχύσει τη δημόσια υγεία, να μην λάβει μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους, να μην αναγκαστεί να «θυσιάσει» τα κέρδη της τουριστικής βιομηχανίας, και των κλινικαρχών προς όφελος της ανθρώπινης ζωής.

Αυτό που οι άνθρωποι έχουν ανάγκη είναι η ανατροπή του σάπιου κρατικού-καπιταλιστικού οικοδομήματος ώστε να ανοίξουν οι πατέντες των εμβολίων, να περάσει ο κλάδος της φαρμακοβιομηχανίας κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, να παραχθούν και να εξελιχθούν εμβόλια και θεραπείες τόσο για τον Covid-19 όσο και για άλλες ασθένειες με γνώμονα την προστασία της ανθρώπινης ζωής και όχι το κέρδος μιας χούφτας παράσιτων που ανεβοκατεβάζουν τις τιμές των εμβολίων ανάλογα με τον αγοραστή.

Είναι έγκλημα για την ανθρωπότητα και βούτυρο στο ψωμί των δυτικών κυβερνήσεων το ότι στις αναπτυσσόμενες χώρες έχουν εμβολιαστεί μονοψήφια ποσοστά του πληθυσμού, την ίδια στιγμή που στα μετόπισθεν οι ίδιοι προετοιμάζουν, γαλουχούν και βγάζουν στους δρόμους νεοφιλελεύθερους, φασίστες, θρησκόληπτους οι οποίοι δίνουν στο σώμα μία μεταφυσική χροιά, αναπαράγοντας την ατομικιστική καπιταλιστική αντίληψη περί ατομικών δικαιωμάτων που τοποθετούνται πάνω και έξω από το συλλογικό συμφέρον των από τα κάτω. Είναι έγκλημα για την ανθρωπότητα το ότι σε χώρες της Ε.Ε. και του ανεπτυγμένου κόσμου ο εμβολιασμός έχει επεκταθεί ακόμα και στις νεαρές ηλικίες, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορούν για την διαρκή κυκλοφορία του ιού και των μεταλλάξεων του στις χώρες του "τρίτου κόσμου" που θα γυρίσει λίγο αργότερα σε εμάς, μεταλλαγμένος και πιθανώς ακόμα πιο ανθεκτικός, αφού μάλιστα πρώτα έχει θερίσει ζωές που μάλλον αξίζουν λιγότερο από τις δικές μας λόγω χώρας καταγωγής.

Η επιστήμη δεν είναι μια ουδέτερη έννοια, ούτε υφίσταται σε ένα ιδεολογικό και κοινωνικό «κενό». Αντίθετα, είναι χρωματισμένη και καθορισμένη από το κυρίαρχο κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Ένα επιστημονικό ζήτημα μας αφορά όλους στο βαθμό που καθίσταται και κοινωνικό ζήτημα, όταν δηλαδή η επίλυση του εξαρτάται από το μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης που επικρατεί και η υπάρχουσα μορφή κοινωνικής οργάνωσης αποτελεί εμπόδιο για την ανάπτυξη της επιστήμης προς όφελος ολόκληρης της ανθρωπότητας. Σήμερα τα αφεντικά καταχρώνται την τεχνολογία για τα δικά τους σχέδια και με στόχο την παραγωγή κέρδους, ενώ θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό εργαλείο για την ελευθερία της ανθρώπινης κοινωνίας. Είναι, λοιπόν, ζητούμενο η επιστήμη να απελευθερωθεί από τα ταξικά δεσμά και να πάψει να αναπτύσσεται ως εργαλείο ταξικής κυριαρχίας. Είναι ζητούμενο να πάρει τη μορφή λαϊκής δύναμης και να μεταμορφώσει τους ίδιους τους επιστήμονες σε ελεύθερους εργάτες της σκέψης που λειτουργούν προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Άλλωστε η διάκριση της τεχνολογίας σε κοινωνικά ωφέλιμη και μη είναι επίδικο τόσο της επαναστατικής διαδικασίας, όσο και της απελευθερωμένης κοινωνίας, νοούμενης ως γίγνεσθαι και όχι ως είναι.

Γιατί είναι μέσα από έναν μαύρο συνασπισμό θρησκόληπτων, συνωμοσιολόγων, ρατσιστών, φασιστών, σεξιστών, σκοταδιστών και αντι-ορθoλογιστών που αποτελούν κομμάτι της πλευράς που αρνείται τον εμβολιασμό που επί της ουσίας το κράτος δημιουργεί μια ακροδεξιά εφεδρεία που μετακινεί την πολιτική ατζέντα από τα ζητήματα ουσίας (δημόσια και δωρεάν υγεία, εργαλειακή αντιμετώπιση της πανδημίας, ασφαλής εργασία, καταπάτηση ελευθεριών, χρηστική αξιοποίηση της πανδημίας για να «περαστούν» δεκάδες νόμοι που καταργούν δικαιώματα και κεκτημένα αιώνων) σε εντελώς παραπλανητικούς και επικίνδυνους δρόμους που ουδεμία σχέση έχουν με τις κοινωνικές ανάγκες και τα αιτήματα των ταξικών και κοινωνικών κινημάτων.

Αυτός ο αντικοινωνικός όχλος δημιουργεί στην πραγματικότητα ένα αντιδραστικό μέτωπο αρνητών της πανδημίας που βγαίνει στον δρόμο και διαδηλώνει με πρόσχημα το εμβόλιο, ενώ εκφράζει παράλληλα συντηρητικές, οπισθοδρομικές ιδεοληψίες που στρέφονται ενάντια στις επιστημονικές κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της ανθρωπότητας, ακολουθεί τα παγκόσμια συνωμοσιολογικά «κινήματα» καθ' όλη τη διάρκεια της μακράς ιστορίας τους, συντάσσει στον συρφετό του τα αντιδραστικότερα κομμάτια του εθνικού κορμού. Οργανώνεται με επικεφαλής και ορατούς πρωτεργάτες γνωστούς φασίστες (οι οποίοι τα τελευταία χρόνια είχαν πλήρως τσακιστεί και περιθωριοποιηθεί ύστερα από τη μαχητική και αποφασιστική στάση του αντιφασιστικού κινήματος στους δρόμους) και (παρά)θρησκευτικές οργανώσεις, επιχειρώντας να καταλάβει το μαχητικό πεδίο του δρόμου έναντι των κοινωνικών-ταξικών κινημάτων. Κατ' αυτό τον τρόπο εξυπηρετεί παράλληλα πολλαπλούς σκοπούς: επιχειρεί να αποτελέσει έναν μοχλό αποσυμπίεσης και ατελέσφορου ξεσπάσματος της κοινωνικής οργής που έχει αναδυθεί μέσα στην περίοδο της πανδημίας και των λοκντάουν, να βάλει φραγμό στις πραγματικές κοινωνικές αντιστάσεις.

Είναι καθήκον του κινήματος να μην δεχθεί τον υγειονομικό αποκλεισμό είτε στο εσωτερικό των «ανεπτυγμένων» (καπιταλιστικά) κρατών, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των φτωχότερων στρωμάτων δεν έχει πλήρη πρόσβαση στις παροχές Υγείας, είτε ακόμα περισσότερο των ανεπτυγμένων κρατών απέναντι στους φτωχότερους λαούς, ο πληθυσμός των οποίων μένει ανεμβολίαστος. Είναι καθήκον του κινήματος να παλέψει για Δημόσια και Ποιοτική Υγεία για ντόπιους και μετανάστες και για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα ΜΜΜ, στα πανεπιστήμια. Είναι καθήκον του κινήματος να αφουγκραστεί τις ανησυχίες και την έλλειψη εμπιστοσύνης στις φαρμακοβιομηχανίες από μερίδα του πληθυσμού αλλά και να συνεχίσει να στέκεται με υψηλό επίπεδο ενσυναίσθησης απέναντι στην υγεία της κοινωνικής βάσης και των αντοχών του συστήματος υγείας, να παλέψει για να υπάρχει επαρκής χρηματοδότηση και κοινωνικός έλεγχος στις επιστημονικές ομάδες και επιτροπές αλλά και στην βιομηχανία φαρμάκων, κάτι το οποίο θα γίνει πραγματικά εφικτό μόνο με την ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος που μπορεί να οδηγήσει σε κοινωνικοποίηση της γνώσης και των μέσων παραγωγής.

Είναι καθήκον του κινήματος να τσακίσει τους φασίστες που προσπαθούν να ξανακερδίσουν έδαφος βγαίνοντας στο δρόμο ως λαγοί του κράτους και προσπαθώντας να στέψουν την κοινωνική οργή σε ταξικά ουδέτερες, αν όχι αστικές, σκοταδιστικές θέσεις. Είναι καθήκον του κινήματος να μην αναπαράξει το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης» και να συνεχίσει να αναδεικνύει τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης και του κεφαλαίου στην τραγική αντιμετώπιση της πανδημίας.

Είναι καθήκον του κινήματος να αναδείξει το ταβάνι του κυρίαρχου οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας, το οποίο δεν μπορεί να βρει λύσεις που να αφορούν τα προβλήματα της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Η πανδημία ως χρυσή ευκαιρία για τις περιβόητες μεταρρυθμίσεις

Η κυβέρνηση της ΝΔ εκμεταλλευόμενη τη συνθήκη οπισθοχώρησης και άμυνας που βρίσκεται το κοινωνικό - ταξικό κίνημα αλλά και την ευρύτερη συνθήκη της πανδημίας που λειτούργησε ως καταλύτης για την επιτάχυνση της εφαρμογής αντεργατικών, αντιδραστικών και ολοκληρωτικών πολιτικών, επιχειρεί να ολοκληρώσει μια σειρά πάγιων κρατικών και καπιταλιστικών σχεδιασμών.

Βασικές αιχμές βάσει των νομοσχεδίων που είδαμε τον τελευταίο 1,5 χρόνο:

Στα εργασιακά, το νέο εργασιακό νομοσχέδιο επιχειρεί να αυξήσει τα έσοδα των κεφαλαιοκρατών νομιμοποιώντας την εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και επιχειρώντας να βάλει ταφόπλακα σε κάθε τους δικαίωμα, με πρώτο αυτό του συνδικαλισμού. Η κατάργηση του 8ωρου, η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας, παράλληλα με την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας αφαιρούν από τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες πάγια εργασιακά δικαιώματα, που αποτελούσαν κατακτήσεις προηγούμενων αγώνων αλλά και στοιχειώδες ανάχωμα απέναντι στην απληστία του κεφαλαίου. Επιπλέον η τηλεργασία φαίνεται πως ήρθε για να μείνει ως μια νέα πραγματικότητα καθώς τώρα καθιερώνεται ως πλήρους, μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης ανάλογα με τις απαιτήσεις του εργοδότη. Ο χρόνος εργασίας αυξάνεται ανάλογα τις ανάγκες της εκάστοτε παραγωγικής περιόδου σε κάθε κλάδο πχ τουριστικές επιχειρήσεις και επισιτισμός σε καλοκαιρινή περίοδο. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την προελαύνουσα οικονομική κρίση, την εκτίναξη της ανεργίας και τις ήδη υπάρχουσες ελαστικές σχέσεις εργασίας και ελλιπείς συνθήκες ασφαλείας στους χώρους δουλειάς που οδηγούν σε εξάντληση των εργαζομένων και σε εργασιακά ατυχήματα θα καθιερώσουν μια συνθήκη όπου οι εργαζόμενοι θα είναι πλήρως αναλώσιμοι, θα ζουν υπό ένα μόνιμο καθεστώς ανασφάλειας και ανέχειας και η ζωή τους θα γίνει βορά στις επιθυμίες των αφεντικών.

Το κράτος ταυτόχρονα μειώνει διαρκώς τις ασφαλιστικές εισφορές για τα αφεντικά, μεγαλώνοντας τις μαύρες τρύπες των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ αναλαμβάνει για δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους το βάρος της ασφαλιστικής τους κάλυψης ή και μέρος του μισθού τους μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, καλύπτοντας έναν διαχρονικό πόθο του κεφαλαίου.

Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο επικυρώνει για τις νέες γενιές ένα σύστημα ιδιωτικών συντάξεων, αφαιρώντας την εξασφάλιση με συλλογικούς όρους μιας αξιοπρεπούς σύνταξης για όλους/ες, την ίδια στιγμή που τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται συνεχώς.

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω νομοσχέδια, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την εξευτελιστική αύξηση κατά 2% του μισθού από το 2022, λες και οι συνθήκες δουλείας που πάνε να επιβάλουν μπορούν να εξισορροπηθούν με 13 ευρώ τον μήνα. Η καλπάζουσα ανεργία, οι αυξημένες τιμές σε είδη πρώτης ανάγκης αλλά και σε τιμολόγια ύδρευσης και ενέργειας, η αδυναμία για κάλυψη βασικών αναγκών για μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (στέγη, τροφή, νερό, ρεύμα), σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις στην οικονομία λόγω της πανδημίας του covid προμηνύουν την εξαθλίωση ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας και την περαιτέρω φτωχοποίησή της.

Στο στεγαστικό, η κυβέρνηση, έχοντας πλήρη γνώση των παραπάνω συνθηκών και ενορχηστρώνοντας τες, δε δίστασε να άρει τους περιορισμούς για τη διεξαγωγή των πλειστηριασμών. Έχοντας ψηφίσει από πέρσι το νέο πτωχευτικό κώδικα ο οποίος απελευθερώνει τους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις πρώτης κατοικίας και δίνοντας εξαναγκαστικά μια αναστολή λόγω covid, δηλώνει πλέον με κάθε τρόπο ότι τα κέρδη των τραπεζών είναι πάνω από την κάλυψη μιας βασικής ανθρώπινης ανάγκης, αυτής της στέγασης.

Χιλιάδες λαϊκές κατοικίες κινδυνεύουν να βγουν στο σφυρί και να αφήσουν άστεγες χιλιάδες οικογένειες, ενώ ακόμα και οι υποτιθέμενες ευνοϊκές ρυθμίσεις ουσιαστικά εκμεταλλεύονται την ανάγκη των ανθρώπων να κρατήσουν το σπίτι τους, αφού θα μπορούν να διατηρήσουν την κατοικία τους έναντι ενοικίου χωρίς τα ποσά που καταβάλουν να αφαιρεθούν έπειτα από την αξία του ακινήτου για την επαναγορά του από τους ιδιοκτήτες του!

Στον τομέα της εκπαίδευσης οι εξελίξεις ήταν ανάλογες. Οι μεταρρυθμίσεις που πέρασε με αποκορύφωμα τα δύο αντιεκπαιδευτικά νομοσχέδια τον περασμένο χειμώνα και το καλοκαίρι εν μέσω κλειστών σχολείων και πανεπιστημίων επιχειρούν να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στο δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης, να πετσοκόψουν ακόμα περισσότερο τον όποιο κοινωνικό ρόλο μπορεί αυτή να έχει μέσα στα πλαίσια ενός συστήματος που χαρακτηρίζεται από την αδικία και την εκμετάλλευση (καθώς είναι προφανές ότι στο σήμερα η εκπαίδευση, ευρισκόμενη στα χέρια της κυριαρχίας, μόνο απελευθερωτικό χαρακτήρα δεν έχει) και να υψώσουν ακόμα μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση.

Η ψήφιση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ), η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η καθιέρωση συστημάτων ελέγχου και παρακολούθησης στους πανεπιστημιακούς χώρους και επιβολής πειθαρχικού κώδικα αποτέλεσαν τους πυλώνες της πρώτης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Η κυβέρνηση, μέσα από το εκπαιδευτικό αυτό νομοσχέδιο, από τη μία επιχειρεί να απωλέσει από τα πανεπιστήμια το ρόλο τους ως πεδίο κοινωνικής και πολιτικής ζύμωσης, να τρομοκρατήσει τους φοιτητές και να βάλει ταφόπλακα στους αγώνες και τις ριζοσπαστικές συλλογικές διαδικασίες τους, και παράλληλα, να αποκλείσει χιλιάδες μαθητές/τριες από τη δημόσια εκπαίδευση, σπρώχνοντας προς την ιδιωτική αυτούς που έχουν την οικονομική δυνατότητα με κατακερματισμένα και αμφίβολα επαγγελματικά δικαιώματα. Οι συνέπειες της θέσπισης της ΕΒΕ φάνηκαν, δυστυχώς, σύντομα, με την άμεση εφαρμογή της λίγους μήνες μετά, μη συνυπολογίζοντας καν τις δυσμενείς συνθήκες εκπαίδευσης που αντιμετώπισαν οι υποψήφιοι εν μέσω πανδημίας, αφήνοντας πάνω από 40 χιλιάδες υποψήφιους εκτός τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Οι διατάξεις αυτές έθεσαν τις βάσεις για το δεύτερο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Η αναζήτηση χορηγιών από τα σχολεία και η κατηγοριοποίησή τους, παράλληλα με τη συγκέντρωση εξουσιών σε διοικητικά στελέχη και την αποδυνάμωση του ρόλου του συλλόγου διδασκόντων, επιχειρούν να μετατρέψουν τα σχολεία σε επιχειρηματικά «λόμπι», ενισχύοντας ταυτόχρονα τις ανισότητες μεταξύ εκπαιδευτικών δομών, αποκλείουν την παροχή μιας ποιοτικής δημόσιας εκπαίδευσης για όλους/ες και αφαιρούν από τις εκπαιδευτικές δομές τη δυνατότητα συλλογικής λήψης αποφάσεων μέσω από το όργανο του συλλόγου, οδηγώντας σε ένα ολοκληρωτικό μοντέλο λειτουργίας των σχολείων. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από «τρίτους» με την ουσιαστικά παράλληλη προώθηση των σεμιναρίων ως ένα τιμωρητικό και όχι προωθητικό μέτρο για την επιμόρφωση της εκπαιδευτικής κοινότητας και την επιβολή πειθαρχικού παραπτώματος και αφαίρεσης μισθού σε όσους εκπαιδευτικούς αρνούνται να συμμετέχουν σε μια ατομική αξιολόγηση επιβεβαιώνουν το αυταρχικό πρόσωπο της κυβέρνησης σε όσους και όσες σκέφτονται να αντιδράσουν απέναντι σε ένα σχολείο που πάει να αποκτήσει όλο και πιο αντιδραστικά χαρακτηριστικά καθώς ο κρατικός σχεδιασμός που εντείνει τον ταξικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης και επιτίθεται σε κατακτήσεις, δικαιώματα και ελευθερίες προχωράει αξιοποιώντας τους αρνητικούς συσχετισμούς και τις συνθήκες ήττας που επικρατούν για το κίνημα.

Οι δασοκτόνες διατάξεις και η αντιπεριβαλλοντική νομοθεσία επεκτάθηκαν. Αν και η πανδημία που πλήττει την ανθρωπότητα είναι ακριβώς το αποτέλεσμα της ολοένα αυξανόμενης πίεσης στα φυσικά οικοσυστήματα, οι κυρίαρχοι εντείνουν συνεχώς τη λεηλασία του φυσικού κόσμου, με σκοπό τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Άλλωστε είναι στη φύση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος η συνεχής και άνευ ορίων ανάπτυξη μέσα από τη διαδικασία δημιουργίας και εν συνεχεία κάλυψης συνεχώς νέων αναγκών. Οι αντικειμενικά πεπερασμένες δυνατότητες του πλανήτη παραβλέπονται και πλέον οι συνέπειες πέρα από την πανίδα και τη χλωρίδα, χτυπούν και εμάς τους ίδιους. Οι καταστροφικές πυρκαγιές στην Ελλάδα αλλά και τα έκτακτα φαινόμενασε όλη την υφήλιο (φονικές πλημμύρες στη Γερμανία και πυρκαγιές σε Ιταλία, Τουρκία και Αλγερία, νεκροί στον Καναδά λόγω πρωτοφανούς κύματος καύσωνα στην περιοχή και μαζικός θάνατος θαλάσσιων ζώων λόγω υψηλών θερμοκρασιών σε εκείνες τις περιοχές), έχει ανοίξει μια συζήτηση στο δημόσιο διάλογο για τις συνέπειες της περιβαλλοντικής κρίσης. Οι υπηρέτες των κρατικών μηχανισμών και του καπιταλισμού, χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα φαινόμενα αυτά και τις συνέπειες τους και τα επικαλούνται εργαλειακά για την προώθηση νέων πεδίων κερδοφορίας, καλυμμένων με το ιδεολόγημα της πράσινης ανάπτυξης.

Τα νούμερα των καμένων εκτάσεων στην ελληνική επικράτεια (πάνω από 1,2 εκατ. στρέμματα στρέμματα καμένα στις πυρκαγιές του 2021 μέχρι τα τέλη Αυγούστου) μαρτυρούν την εγκληματική ολιγωρία των κρατικών μηχανισμών και την πλήρη διάλυση των υπηρεσιών δασοπυρόσβεσης, την ίδια ώρα που διατίθενται δισεκατομμύρια στην πολεμική προετοιμασία και την καταστολή. Ο θάνατος ενός εθελοντή δασοπυροσβέστη και ο τραυματισμός δεκάδων άλλων στις φωτιές, η καταστροφή μεγάλου μέρους του δασικού πλούτου της χώρας μέσα σε λίγες μέρες και ο θάνατος χιλιάδων ζώων, τα καμένα σπίτια, η ανεργία και η φτώχεια στην οποία οδηγούνται χιλιάδες κάτοικοι περιοχών όπως η Βόρεια Εύβοια που βάσιζαν το βίο τους στο βουνό (υλοτόμοι, παραγωγοί ρετσινιού, μελισσοκόμοι, παραγωγοί αγροτικών προϊόντων κ.ά.) αποτυπώνουν τις συνέπειες των εγκληματικών πολιτικών που ακολουθούν κυβερνήσεις και τα κράτη όσον αφορά τη διαχείριση του περιβάλλοντος.

Η καταστροφή του περιβάλλοντος για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου αποτελεί, βέβαια, πάγια τακτική του καπιταλισμού, αλλά και εξέχουσας σημασίας πλάνο της κυβέρνησης. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, το νέο ΕΣΔΑ (Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων), το οποίο ψηφίστηκε το 2020 και δίνει το πράσινο φως για την πριμοδότηση της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης της καύσης σκουπιδιών, χωρίς, να λογαριάζει τις περιβαλλοντικές συνέπειες και τις συνέπειες στην υγεία των κατοίκων. Συνέπειες που, ήδη οι κάτοικοι του Βόλου βιώνουν εδώ και χρόνια λόγω των εγκληματικών ενεργειών της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ. Το Μάιο της ίδιας χρονιάς, ψηφίστηκε επίσης νομοσχέδιο του υπουργείο περιβάλλοντος και ανάπτυξης, παρά τις αντιδράσεις πληθώρας περιβαλλοντικών οργανώσεων και συλλογικοτήτων, το οποίο ουσιαστικά καταργεί την ήδη ελλιπή προστασία περιοχών Natura, ενώ ενισχύει την επέκταση βιομηχανικών ΑΠΕ, και κυρίως αιολικών, επιτρέποντας περιβαλλοντικές καταστροφές σε δεκάδες βουνά στην Ελλάδα.

Χαρακτηριστικό της μπίζνας με τα αιολικά είναι πως αυτά επιδοτούνται από το ταμείο ανάκαμψης της Ε.Ε., με την εγχώρια αστική τάξη να διαθέτει ελάχιστο κεφάλαιο για τη δημιουργία τους, ενώ αργότερα παράγουν ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα. Έτσι, ένας καπιταλιστής που διατηρεί ταυτόχρονα εργοστάσια (που παίρνουν πάμφθηνη ενέργεια) και αιολικά πάρκα (που παράγουν ακριβή ενέργεια που αγοράζει η ΔΕΗ) βγαίνει κερδισμένος και μόνο από την χρησιμοποίηση της ενέργειας από το ένα σημείο που του ανήκει στο άλλο…

Πιο πρόσφατα, το Μάρτιο του 2021, ψηφίστηκε, ακόμη, η κατάπτυστη συμφωνία μεταξύ της Ελληνικός Χρυσός-Eldorado Gold και του ελληνικού δημοσίου, η οποία, ουσιαστικά, δίνει το ανενόχλητο στην εταιρεία να συνεχίζει και να επεκτείνει τις καταστροφικές της δραστηριότητες, απαλλάσσοντας την παράλληλα από παλιές περιβαλλοντικές κυρώσεις, και καθιστώντας ουσιαστικά υπεύθυνη για τους περιβαλλοντικούς ελέγχους την …ίδια την εταιρεία!

Προτεραιότητα για το ελληνικό κράτος είναι η ενίσχυση του μιλιταρισμού. Το μεγαλύτερο ποσοστό των χρημάτων πηγαίνει στις πολεμικές βιομηχανίες των «συμμάχων» του Ελληνικού κράτους που φέτος κατάφερε να περάσει ακόμα και τις Η.Π.Α. στο ποσοστό του ΑΕΠ που δαπανά για πολεμικό εξοπλισμό. Είναι χαρακτηριστική των προτεραιοτήτων όλων των διαχειριστών της κρατικής εξουσίας, η όλο και πιο δαπανηρή εξοπλιστική κούρσα της Ελλάδας που την χρονιά που μας πέρασε έβγαλε αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ από τα δημόσια ταμεία έτσι ώστε να αγοραστούν πολεμικά αεροπλάνα και άλλο πολεμικό υλικό από τη Γαλλία και τις Η.Π.Α..

Κι όλα αυτά ενώ οι προσλήψεις μόνιμων στρατιωτικών γίνονται κατά χιλιάδες. Σειρά τώρα θα έχουν οι φρεγάτες, ενώ η Ελλάδα επέλεγε να δαπανά εκατομμύρια ευρώ στις συμμετοχές του στρατού της σε ΝΑΤΟϊκές ασκήσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, συμμετέχοντας όλο και πιο ενεργά στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των Η.Π.Α. και της Ε.Ε., αλλά και νοικιάζοντας οπλικά συστήματα στην Σαουδική Αραβία που έχει αιματοκυλήσει τον λαό της Υεμένης. Κι όλα αυτά ενώ η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε μία απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση με αμερικάνικες, κυρίως, δυνάμεις να βρίσκονται σε δεκάδες σημεία της χώρας. Κι όλα αυτά ενώ η νέα συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ δίνει ακόμα περισσότερους πόρους και χώρους για να προκληθούν νέοι πόλεμοι και εντάσεις στην ευρύτερη περιοχή. Κι όλα αυτά ενώ η στρατιωτική θητεία αυξήθηκε μετά από δεκαετίες, ενώ οι ασκήσεις καταστολής πλήθους γίνονται με όλο και μεγαλύτερη συχνότητα. Κι όλα αυτά ενώ η ενεργειακή-στρατιωτική-οικονομική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ που δολοφονεί καθημερινά Παλαιστίνιους, την στρατιωτική δικτατορία της Αιγύπτου, την Κύπρο συνεχίζει να βάζει τα δικά της προσανάμματα στις φλόγες των τοπικών ανταγωνισμών με την Τουρκία που με τη σειρά της διατηρεί στρατιωτική παρουσία σε αρκετές περιοχές εκτός των συνόρων της. Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία, μέσω διαφορετικών στρατηγικών ευελπιστούν σε ένα καλύτερο πλασάρισμα για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή, με την κλιμακούμενη ένταση αλλά και τα πιθανά σενάρια μικρότερης ή μεγαλύτερης ένοπλης αντιπαράθεσης να βρίσκουν χαμένη την εργατική τάξη των δύο χωρών..

Γιατί ας μη γελιόμαστε, η ελληνική και η τουρκική αστική τάξη όσο σπέρνουν εθνικισμό και μίσος στην κοινωνική βάση, συνεχίζουν μαζί να διώκουν, να βασανίζουν, να κυνηγούν, να φυλακίζουν μετανάστες και πρόσφυγες των πολέμων και των άθλιων συνθηκών διαβίωσης που οι ΗΠΑ και η ΕΕ δημιουργούν σε δεκάδες χώρες του πλανήτη. Συνεχίζουν να βάζουν τους στρατούς τους να ασκούνται μαζί στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, να συνάπτουν νέες εμπορικές συμφωνίες αλλά και να συνεργάζονται στις διώξεις αγωνιστών και αγωνιστριών, με πιο πρόσφατο το παράδειγμα του «δώρου» της ελληνικής δικαιοσύνης προς τον Ερντογάν με Τούρκους πρόσφυγες να καταδικάζονται σε δεκάδες χρόνια φυλάκισης χωρίς στοιχεία.

Την ίδια στιγμή η έμφυλη βία εντείνεται με ραγδαίους ρυθμούς με δεκάδες περιστατικά κακοποίησης και γυναικοκτονιών να λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα. Το ξέσπασμα της πανδημίας, που οδήγησε και στον αναγκαστικό εγκλεισμό στο σπίτι γυναικών και παιδιών με τους κακοποιητές τους, οδήγησε σε αύξηση των κλήσεων σε τηλεφωνικές γραμμές SOS και των περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας παγκοσμίως (+4% το 2020 έναντι του 2019 στην Ελλάδα). Η ανάδειξη κάποιων εξ αυτών, δυστυχώς, δεν κατάφερε να αναχαιτίσει τη μανία της έμφυλης βίας, η οποία βρίσκει σύμμαχο την αδιαφορία των κρατικών μηχανισμών για τις ελλιπείς δομές υποστήριξης θυμάτων και την ανοχή σε σεξιστικές και ρατσιστικές συμπεριφορές αναφορικά με το φύλο και τη σεξουαλική προτίμηση.

Οι ίδιοι οι μηχανισμοί, άλλωστε, στους οποίους καλούνται να απευθυνθούν τα θύματα έμφυλης βίας αποδεικνύονται εγκληματικοί είτε λόγω της αδιαφορίας των αστυνομικών (η οποία όταν παίρνει τα φώτα της δημοσιότητας είναι ήδη αργά, όπως συνέβη και με τη γυναικοκτονία της 31χρονης στη Δάφνη, όπου η αστυνομία, ενώ κλήθηκε λίγες μέρες πριν να σπεύσει στο σπίτι της για περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας, απλά πέρασε από το σημείο, χωρίς να ερευνήσει το περιστατικό) είτε εξαιτίας της συγκάλυψης και της διενέργειας κακοποιητικών πράξεων από αυτούς.

Το κύκλωμα σωματεμπορίας που ξεσκεπάστηκε μετά το συμβάν στην Ηλιούπολη, όπου η 19χρονη κοπέλα κατάφερε να αποδράσει από το σπίτι στο οποίο την είχε κλεισμένη ένας μπάτσος, την κακοποιούσε και την εξέδιδε αποτελεί την τελευταία μαρτυρία αυτών των πράξεων.

Τίποτα από όλα αυτά δεν προκαλεί εντύπωση αφού, ταυτόχρονα, το ίδιο το κράτος ψηφίζει το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια τέκνων εγκλωβίζοντας χιλιάδες γυναίκες και παιδιά που βιώνουν την ενδοοικογενειακή βία για πάντα με τους κακοποιητές τους σε μια καλά ενορχηστρωμένη και μεθοδευμένη κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος των γυναικών από το ίδιο που παρουσιάζεται να την καταπολεμάει.

Τα περιστατικά έμφυλης βίας δεν αποτελούν παραφωνίες του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά τραγικές εκφράσεις της πατριαρχίας ως παράλληλου κοινωνικού καταπιεστικού μηχανισμού, των διακρίσεων αναφορικά με το φύλο, των ταξικών, έμφυλων και φυλετικών ανισοτήτων που καλλιεργούν. Η υποτίμηση της γυναικείας εργασίας, η συντριπτική υπεροχή των ανέργων γυναικών, η βία του trafficking στην οποία υπόκεινται ντόπιες και μετανάστριες, οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες αποτελούν απότοκα της πατριαρχίας ως θεμέλιου λίθου του κόσμου της εξουσίας που εξυπηρετούν ιδεολογικά ή/και υλικά τον κατακερματισμό των από τα κάτω, την εξόντωση των γυναικών και τελικάτην αναπαραγωγή του καπιταλιστικού συστήματος. Γι' αυτό και ο ολοκληρωτικός αφανισμός τους θα μπορέσει να υπάρξει μόνο σε μια απελευθερωμένη κοινωνία, χωρίς την παρασιτική κυριαρχία του κράτους και των ταξικών ανισοτήτων, χωρίς πλαστές διακρίσεις, με βάση το φύλο ή τη φυλή.

Η αναβαθμισμένη εσωτερική καταστολή είναι η προϋπόθεση και απαραίτητος όρος για όλα τα παραπάνω εγκλήματα που συντελούνται το τελευταίο διάστημα σε κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής για χάρη της περαιτέρω κερδοφορίας των καπιταλιστών και της επιβίωσης του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η σημερινή κυβέρνηση στηρίζει την επιβίωση της στην ανάπτυξη μιας οξείας κατασταλτικής στρατηγικής, χρησιμοποιώντας κατά κόρον αυταρχικές πρακτικές για να ξεπεράσει τις κοινωνικές αντιδράσεις. Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις που ψηφίστηκε το περασμένο καλοκαίρι με στόχο την περιστολή των διαδηλώσεων αποτέλεσε την πρώτη πράξη ενός κατασταλτικού κρεσέντου.

Αφού η κυβέρνηση συνάντησε αντιστάσεις στην εφαρμογή του, εργαλειοποίησε την πανδημία, επιβάλλοντας μια σειρά αυταρχικών μέτρων και ελέγχων (απαγόρευση κυκλοφορίας και πορειών, ενώ τηρούνταν τα υγειονομικά μέτρα, αναίτιες επιβολές προστίμων και τραμπουκισμοί από μπάτσους, ξυλοδαρμοί διαδηλωτών) τα οποία δε σχετίζονταν με λόγους διασφάλισης της δημόσιας υγείας.

Μια κυβέρνηση, άλλωστε, που θυσιάζει δισεκατομμύρια ευρώ για την αγορά κατασταλτικού/ πολεμικού εξοπλισμού και προσλήψεις για στρατό και αστυνομία, εν μέσω πανδημίας, σε μια χώρα με ελλιπείς και υποστελεχωμένες δημόσιες δομές υγείας, δε μπορεί να ξεγελάσει κανέναν για την υποτιθέμενη ανησυχία της για διασπορά του κορονοϊού σε διαδηλώσεις όπου τηρούνταν όλα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται η αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα, οι βαριές καταδίκες αναρχικών και κομμουνιστών αγωνιστών, οι διαρκείς αναβαθμίσεις του τρομονόμου, οι αυξανόμενες περιπολίες και η όλο και πιο στρατιωτικοποιημένη αστυνομία στους δρόμους, η οριακή κατάληξη της απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα που έφτασε ένα βήμα πριν τον θάνατο για κάτι που δικαιούταν και που το κράτος συνεχίζει να του αρνείται.

Το ελληνικό κράτος, το σύνολο του δυτικού κόσμου και των κυρίαρχων παγκοσμίως, αντιλαμβάνεται αυτό που έρχεται, αυτό που ήδη συμβαίνει σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής, στους δρόμους των ΗΠΑ πριν κάποιους μήνες, στους αγρούς της Ινδίας και οχυρώνονται υλικά και νομοθετικά.

Παρά το αρχικό μούδιασμα, δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων είτε στις διαδηλώσεις για τον Δ. Κουφοντίνα, είτε σε εργατικές απεργίες, είτε σε φοιτητικές πορείες, είτε στις μαζικές πορείες ενάντια στην κρατική καταστολή, κατάφεραν και έδωσαν απαντήσεις που κράτησαν όρθια την αξιοπρέπεια της κοινωνικής βάσης και έκοψαν, μέχρι την επόμενη απόπειρα, τον αέρα των σχεδιαστών της καταστολής.

Το σπάσιμο των απαγορεύσεων στις πορείες της 17 Νοέμβρη και της 6ης Δεκέμβρη, στις συγκεντρώσεις για τη στήριξη των αιτημάτων των υγειονομικών, στις μαζικές φοιτητικές πορείες ενάντια στο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, στις δράσεις αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα, με αποκορύφωμα τη μαζική πορεία στη Νέα Σμύρνη ενάντια στον αναίτιο και βάναυσο ξυλοδαρμό ενός ατόμου από μπάτσους έκαναν σαφές το εξής: Η ταξική οργή, όπως και η κοινωνική αλληλεγγύη, η πάλη για το δίκιο και για έναν καλύτερο κόσμο θα συνεχίσει να κατεβαίνει στους δρόμους, νόμιμα ή παράνομα.

To παγκόσμιο κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα νοσεί και μετατρέπεται σε ένα σύστημα που χωράει όλο και πιο λίγους: Να το ανατρέψουμε!

Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο γίνεται ακόμα πιο ξεκάθαρο το ότι η κρατική και καπιταλιστική εξουσία προσπαθώντας να διατηρήσει την κυριαρχία της πάνω στις κοινωνίες και τα προνόμια και την κερδοφορία της, μετατρέπεται με γοργούς ρυθμούς σε ένα μοντέλο οργάνωσης της κοινωνικής ζωής που προστατεύει και αφορά όλο και πιο λίγους.

Οι τραγικές απόπειρες διαχείρισης της κρίσης της εποχής μας, μιας κρίσης που εκδηλώνεται σε πολλαπλά επίπεδα (οικονομική, υγειονομική, περιβαλλοντική, αξιακή κ.α.) αποδεικνύουν πως οι κυρίαρχοι αδυνατούν να εκπονήσουν μία στοιχειώδη μακροπρόθεσμη στρατηγική για την επιβίωση του πληθυσμού του πλανήτη. Αρκούνται σε βραχυπρόθεσμες λύσεις ενδιαφερόμενοι μόνο για την πρόσκαιρη διαιώνιση της εξουσίας τους και τα κέρδη των αμέσως επόμενων μηνών και χρόνων, στην καλύτερη περίπτωση, δεκαετιών, με τις συνέπειες των πολιτικών τους να υποθηκεύουν το μέλλον δισεκατομμυρίων ανθρώπων αλλά και του ίδιου του πλανήτη.

Υπεύθυνοι για τις τεράστιες ανισότητες και διακρίσεις που οξύνονται, υπεύθυνοι για τις απάνθρωπες συνθήκες ζωής στον τρίτο κόσμο αλλά πλέον και στα δυτικά μετόπισθεν, υπεύθυνοι για τις κρίσεις και τα αποτελέσματά τους πάνω στις ζωές της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας.

Ικανότατοι στην διοργάνωση πολέμων, ικανότατοι στην εκπόνηση κατασταλτικών σχεδιασμών, ικανότατοι στην βίαιη φτωχοποίηση αλλά και στην εντατικοποίηση της εργασίας ακόμα περισσότερων ανθρώπων. Ανίκανοι όμως, να δώσουν την παραμικρή ρεαλιστική απάντηση στα προβλήματα των λαών.

Το ζούμε με τα υπερπλήρη νοσοκομεία, το ζούμε με τις πυρκαγιές, το ζούμε με τους εκατομμύρια ανέργους.

Ο καπιταλισμός βρίσκεται σε σήψη και επιβιώνει μόνο σκορπώντας το θάνατο και τη δυστυχία, την εκμετάλλευση και την βία κάτι που καμία διαχειριστική («ροζ» ή οποιασδήποτε απόχρωσης σοσιαλδημοκρατική) εκδοχή δε θα μπορούσε ούτε θα ήθελε να ανατρέψει.

Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως η ολομέτωπη επίθεση του στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της τάξης μας θα σταματήσει οικειοθελώς, τα δεκάδες νομοσχέδια των τελευταίων ετών αποτελούν ζωντανή απόδειξη για το τι επακολουθεί.

Η ζωή και η αξιοπρέπεια της κοινωνικής πλειοψηφίας υποτιμάται βίαια επί δέκα και πλέον χρόνια σε παγκόσμια κλίμακα. Η περιβαλλοντική βιωσιμότητα τίθεται επί ξηρού ακμής. Η συνεχής οικονομική ύφεση, οι γεωπολιτικές εντάσεις, οι πολιτικές λιτότητας, το πολιτικό αδιέξοδο, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, αποτελούν το πλαίσιο και τις αιτίες που άνθρωποι με διαφορετικές κουλτούρες, πολιτισμούς, πολιτικές παρακαταθήκες επιλέγουν κοινά μέσα πάλης. Εξεγέρσεις, διαδηλώσεις, απεργίες και μαζικές συγκρούσεις με αναβαθμισμένα μέσα αποτελούν εδώ και χρόνια μια πραγματικότητα σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη και οφείλουμε να αναγνώσουμε ορθά τις κοινές υλικές αιτίες πίσω από τις εκάστοτε πρόσκαιρες αφορμές. Οφείλουμε να θέσουμε εκείνες τις βάσεις όπου οι εξεγέρσεις αυτές θα δημιουργούν ρωγμές στο υπάρχον και δεν θα λειτουργούν εκτονωτικά ανατροφοδοτώντας την ηττοπάθεια και την απογοήτευση. Η κοινωνική βάση νιώθει στο πετσί της την ουσία του καπιταλισμού χωρίς να απαιτείται η επιστράτευση κανενός ειδικού για να την εξηγήσει με βιβλία, διαλέξεις, αναλύσεις και άρθρα. Το έδαφος είναι πιο εύφορο από ποτέ ώστε να τεθεί ρητά το δίλημμα «καπιταλισμός ή επαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας».

Είναι οι ίδιες οι εξεγέρσεις και οι αγώνες, είναι οι ίδιες οι κοινωνικές συνθήκες σε τοπικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο που αναδεικνύουν την αναγκαιότητα ενότητας και οργάνωσης, την αναγκαιότητα οικοδόμησης ενός επαναστατικού σχεδίου, ενός σχεδίου που θα απαντάει στα άμεσα προβλήματα της παγκόσμιας εργατικής τάξης αλλά και που θα βάζει στο προσκήνιο μία διαφορετική πολιτική αντίληψη για το μέλλον της ανθρωπότητας, για την οργάνωση της κοινωνικής ζωής και της οικονομίας. Που θα βάζει ξανά στον ορίζοντα των αγώνων μας την προοπτική της κοινωνικής επανάστασης και την οικοδόμηση μίας κοινωνίας αταξικής και ακρατικής, μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, καταπιέσεις, τάξεις και πολέμους, διακρίσεις με βάση το φύλο και τη φυλή. Όχι απλά ως μια διακηρυγμένη θέση μας, αλλά ως ουσιαστική και ρεαλιστική αντιπρόταση επιβίωσης για την κοινωνία και τον πλανήτη σήμερα.

Από τις μοριακές αντιστάσεις και διεκδικήσεις που θα φέρουν τις μικρές νίκες που τόσο έχουμε ανάγκη μέχρι την πάλη με τις κεντρικές κρατικές και καπιταλιστικές επιλογές, με το σύνολο δηλαδή του κρατικού-καπιταλιστικού οικοδομήματος, η οργάνωση μας σε κάθε κοινωνικό πεδίο, η αναβίωση των εργατικών σωματείων, των μαθητικών συνελεύσεων, των φοιτητικών συλλόγων, των δικτύων αντίστασης στις γειτονιές αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση μαζί με την πολιτική οργάνωση αλλά και την μετωπική και ενωτική δουλειά συλλογικοτήτων και οργανώσεων. Για να κοπούν από τη ρίζα οι «αυταπάτες» για το ρόλο της όποιας σοσιαλδημοκρατίας, για να πιστέψουμε στις δικιές μας δυνάμεις, για να οργανωθούν νέοι αγώνες, για να στηθούν νέα απεργιακά μπλόκα και νέα οδοφράγματα.

Μαζί με τους πυρόπληκτους που με την αυτενέργεια τους κατάφεραν να σώσουν όσα το κράτος ήθελε να παραδώσει στις φλόγες, μαζί με τους υγειονομικούς που παλεύουν για τη Δημόσια Υγεία χωρίς να κλείνουν το στόμα, μαζί με τους ανέργους και τις εργαζόμενες που ζουν με ψίχουλα και στα όρια της επιβίωσης, μαζί με τις μετανάστριες που βρίσκονται έγκλειστες και αποκλεισμένες, μαζί με τους φοιτητές και τους μαθητές που βλέπουν να ορθώνονται όλο και πιο ψηλοί ταξικοί φραγμοί στην μόρφωση, μαζί με τους πολιτικούς κρατούμενους.

Ως κομμάτι του κινήματος, των καταπιεσμένων, της εργατικής τάξης και της κοινωνικής πλειοψηφίας, ως σάρκα από την σάρκα των αδικημένων αυτού του κόσμου, με αρχή την φετινή διαδήλωση της ΔΕΘ, απευθύνουμε κάλεσμα για αλληλεγγύη, για οργάνωση και για αντεπίθεση.

Απέναντι στην οικονομική, περιβαλλοντική, υγειονομική και, σε τελική ανάλυση, συνολική και βαθειά κρίση του καπιταλισμού:

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ - ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΔΡΑΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ, ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 18.00, ΚΑΜΑΡΑ

κάλεσμα :

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

Πέλοτο, στο δρόμο για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό

Αναρχική Ομάδα «Δυσήνιος Ίππος»

---

Τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας όξυνε εμφατικά τη ληστρική επίθεση σε βάρος της κοινωνικής βάσης, εκμεταλλευόμενη την πανδημία του Covid-19 και τις αναιμικές κοινωνικές ταξικές αντιστάσεις. Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα είδαμε να χάνονται κατακτήσεις που κερδήθηκαν με επίμοχθους και αιματηρούς αγώνες, με αποτέλεσμα να γυρίσουμε πολλές δεκαετίες ως και αιώνα πίσω σε επίπεδο δικαιωμάτων. Αποκορύφωμα αποτελούν η επίσημη κατάργηση του 8ωρου, η θέσπιση των απλήρωτων υπερωριών, η εδραίωση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, η περιστολή των απεργιών και η ποινικοποίηση της αγωνιστικής συνδικαλιστικής δράσης. Αυτήν τη στιγμή η κυβέρνηση ήδη απεργάζεται το επόμενο χτύπημα στην εκπαιδευτική κοινότητα με νέο αντιδραστικό νομοσχέδιο, καθώς και την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης.

Μέσα σ' όλο αυτό το διάστημα το κράτος απέδειξε για ακόμα μια φορά πως μεριμνά για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Το διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας, οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες για την κοινωνική πρόνοια, η βαθμιαία ιδιωτικοποίηση της υγείας, η κερδοσκοπία και ο αχαλίνωτος ανταγωνισμός των φαρμακοβιομηχανιών κόστισαν τις ζωές πολλών φτωχών ανθρώπων που αποκλείονται καθημερινά λόγω της ταξικής τους θέσης από παροχές που θα όφειλαν να είναι δημόσιες, δωρεάν και ελεύθερες στην πρόσβαση για τη διασφάλιση μιας αξιοπρεπούς ζωής για όλους. Η κυβέρνηση της ΝΔ έθεσε ως προτεραιότητα της πολιτικής της τη διάσωση και την ενίσχυση του μεγάλου κεφαλαίου, κάνοντας τα θελήματα των ιδιοκτητών μεγάλων κλινικών και των αφεντικών της τουριστικής βιομηχανίας. Μπούκωσε στο χρήμα τα καθεστωτικά ΜΜΕ, για να προπαγανδίζουν ασταμάτητα το αφήγημα της ατομικής ευθύνης και να γλείφουν την κυβέρνηση και τα στελέχη της, προκειμένου να συσκοτίσουν τις εγκληματικές ευθύνες της βαθύτατα ταξικής πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση, να χειραγωγήσουν και να ενοχοποιήσουν την κοινωνία. Επιπλέον, δαπάνησε μεγάλο τμήμα του ετήσιου κρατικού προϋπολογισμού σε εξοπλιστικές δαπάνες που βαθαίνουν περαιτέρω την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στις πολεμικές προετοιμασίες, ενώ στο εσωτερικό δρομολογήθηκαν κατά προτεραιότητα προσλήψεις αστυνομικών και ΕΠΟΠ, αναβάθμιση και επέκταση του εξοπλισμού της αστυνομίας. Θέτοντας την κοινωνία στον πάγο με τα ασυνάρτητα από υγειονομική σκοπιά lockdown, την ώρα που ο κόσμος καθημερινά συνωστίζεται, ελλείψει υποδομών και μέτρων ασφαλείας, στους χώρους εργασίας και στα ΜΜΜ, η κυβέρνηση έδωσε το ελεύθερο στους μπάτσους να κάνουν ό,τι γουστάρουν, με αποτέλεσμα τη ραγδαία όξυνση της αστυνομικής καταστολής και τη διαμόρφωση ενός κλίματος κρατικής τρομοκρατίας στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός ισχυρού αστυνομικού κράτους.

Αυτό το καλοκαίρι καήκαν πάνω από 1,2 εκατομμύρια στρέμματα, ολόκληρα οικοσυστήματα και λαϊκές περιουσίες καταστράφηκαν, χιλιάδες ζώα βρήκαν βασανιστικό θάνατο στις πυρκαγιές, δυο άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκάδες τραυματίστηκαν. Το κράτος φρόντισε να πετσοκόψει τα κονδύλια που θα πήγαιναν στην πυροσβεστική και αμέλησε παντελώς τη λήψη μέτρων πυροπροστασίας των δασών, ενώ ψήφισε και αντιπεριβαλλοντικό νόμο με τον οποίο παρέχονται ένα σωρό διευκολύνσεις για αμεσότερη και ελαστικότερη αδειοδότηση επενδύσεων που σχετίζονται με την πράσινη ανάπτυξη και ενέργεια. Η αποτελεσματικότητα της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της αυτενέργειας των πυρόπληκτων, των εθελοντών και των αλληλέγγυων υπερκέρασε την ανικανότητα, την αδιαφορία και την κωλυσιεργία του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος είναι υπεύθυνος για αυτήν την ανυπολόγιστη καταστροφή. Είναι υπεύθυνος όχι μόνο για την ανεύθυνη διαχείριση του ζητήματος, αλλά και γιατί αποτελεί βασικό πυλώνα του καπιταλιστικού συστήματος που υπάγει τη φύση στις ανάγκες του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του, λεηλατώντας το φυσικό περιβάλλον, για να ανοίξει τον δρόμο σε κερδοφόρες επιχειρηματικές δραστηριότητες και επενδύσεις. Είναι φανερό ότι ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής, συμπεριλαμβανομένης της λεγόμενης πράσινης ανάπτυξης, αντίκειται στη βιωσιμότητα του πλανήτη.

Τα περιστατικά κακοποιήσεων και γυναικοκτονιών αυξήθηκαν ραγδαία. Σε αυτό συνηγόρησε αναμφίβολα ο πολύμηνος εγκλεισμός των θυμάτων με τους κακοποιητές τους στα σπίτια, η ανεπάρκεια ή η απουσία μηχανισμών και υποδομών υποστήριξης των γυναικών, η αδιαφορία και πολλές φορές η συγκάλυψη των περιστατικών από τους επικουρικούς μηχανισμούς του κράτους. Τουλάχιστον, αποτελούν θετική παρακαταθήκη για το φεμινιστικό κίνημα και τους αγώνες των γυναικών οι δημόσιες καταγγελίες τέτοιων περιστατικών και η πολιτική τους αποτύπωση στον δρόμο μέσα από διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Η ρίζα του προβλήματος δεν παύει να είναι, όμως, η πατριαρχία, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον καπιταλισμό, καθώς αποτελεί καίρια παράμετρο για τον διαχωρισμό της εργατικής τάξης, την καλλιέργεια ανισοτήτων στους κόλπους της και την αναπαραγωγή του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Η κυβέρνηση ψήφισε πάντως και νόμο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια των παιδιών, με τον οποίο αναπόφευκτα θα συντηρούνται και θα αναπαράγονται τα φαινόμενα της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης, αφού οι γυναίκες και τα παιδιά δε θα έχουν καμία διέξοδο.

Καθώς η πανδημία προχωρά διαπιστώνουμε τη γέννηση και την ενδυνάμωση ενός σκοταδιστικού και ανορθολογικού πόλου με εμφανή ακροδεξιά πολιτική ηγεμονία. Ο πόλος αυτός ορθώθηκε γύρω από τον άξονα του αντι-εμβολιασμού και συσπείρωσε στις γραμμές του ένα ετερόκλητο και διαταξικό κοινό. Χωρίς να θίγει τις ταξικές πολιτικές της κυβέρνησης και του συστήματος που υπηρετεί, αυτός ο αντιδραστικός εσμός έχει κάνει σημαία του την αυτοδιάθεση του σώματος και τις ατομικές ελευθερίες, ιδωμένες, όμως, μέσα από ένα στρεβλό πρίσμα αμιγώς μικροαστικό και ατομικιστικό. Οι παλινωδίες της κυβέρνησης και της ελεγχόμενης από αυτήν επιτροπής των λοιμωξιολόγων τροφοδότησαν τον σκεπτικισμό και την άρνηση του εμβολιασμού σε μεγάλη μερίδα της κοινωνίας. Διαμορφώνεται κατ' αυτόν τον τρόπο ένας βολικός αντίπαλος για την κυβέρνηση, ο οποίος θα καταστεί ο αποδιοπομπαίος τράγος που αποπροσανατολιστικά θα ξεπλύνει εν πολλοίς την υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας. Άλλωστε πάγια απαίτηση του κεφαλαίου είναι η σταδιακή ιδιωτικοποίηση των δημόσιων προνοιακών δομών που κατοχυρώθηκαν μέσα από τους αγώνες της εργατικής τάξης. Γιατί, ακόμα και η υγεία στον καπιταλισμό λογίζεται ως εμπόρευμα και ως πηγή κέρδους για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Αφενός εμείς είμαστε κατά της υποχρεωτικότητας ως εκβιαστικού μέτρου που συνεπάγεται κοινωνικούς αποκλεισμούς και απολύσεις, αφετέρου αναγνωρίζουμε πως η θωράκιση της δημόσιας υγείας της κοινότητας εν μέσω πανδημίας είναι ζήτημα κατ' εξοχήν συλλογικό, που απαιτεί επομένως την αντίστοιχη ενσυναίσθηση και αντιμετώπιση. Δεν πρέπει να αφήσουμε, όμως, τον παραμικρό χώρο για την ανάπτυξη ενός φασιστικού κινήματος, το οποίο δύναται να απορροφήσει τη διάχυτη κοινωνική οργή και να την στρέψει σε αντιδραστική και ανέξοδη για το καπιταλιστικό σύστημα κατεύθυνση, υπονομεύοντας έτσι τους αντικαπιταλιστικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και την ίδια την επαναστατική προοπτική.

Μέσα σε αυτήν τη συνθήκη αναζωπυρώνεται ξανά το δίπολο του δικομματισμού και η κυβερνητική εναλλαγή μέσω της ανάθεσης των βουλευτικών εκλογών. Επανέρχεται η λογική του μικρότερου κακού, καλλιεργούνται ξανά φρούδες ελπίδες και κάλπικες υποσχέσεις. Ο συνδικαλισμός έχει καταστεί σε μεγάλο βαθμό υποχείριο κομμάτων, κυβερνήσεων και των αφεντικών, με αποτέλεσμα να λοξοδρομεί από την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων. Τα αστικά κόμματα ευαγγελίζονται τον εξανθρωπισμό ή την ορθολογικοποίηση του καπιταλισμού, προσπαθώντας να μας εξαπατήσουν με μια υποτιθέμενη μεταρρύθμιση ενός συστήματος που βασίζεται δομικά στις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες. Απουσιάζει, όμως, από το σκηνικό η μαζική, ακηδεμόνευτη, αμεσοδημοκρατική, οργανωμένη ταξική κίνηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων σε κατεύθυνση συνολικής σύγκρουσης με το κράτος και το κεφάλαιο, που μας φορτώνουν τα βάρη της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, εκτινάσσοντας τους δείκτες της φτώχειας, της ανεργίας, υποβαθμίζοντας διαρκώς το εργασιακό και βιοτικό επίπεδο των πολλών, προκαλώντας πολέμους με εκατόμβες νεκρών, ξεριζωμούς και καταστροφή της φύσης. Είναι ακόμα αδύναμες οι δομές και οι σχηματισμοί που οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι έχουμε στη διάθεσή μας, για να γυρίσει προς τη μεριά μας η πλάστιγγα της ταξικής πάλης. Όμως, δεν υπάρχει άλλη οδός για την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση πέρα από τη συνειδητοποίηση των ταξικών μας συμφερόντων και των ταξικών μας αντιπάλων, την εμπιστοσύνη στις ίδιες μας τις δυνάμεις, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τη συλλογικοποίηση και την οργάνωση στους χώρους εργασίας, τις γειτονιές, τα σχολεία, τις σχολές, την οργάνωση σε αντιφασιστικά δίκτυα και αναρχικές πολιτικές συλλογικότητες. Είμαστε η πλειοψηφία, είμαστε αυτοί που κινούν τα γρανάζια της καπιταλιστικής παραγωγής, αποστερούμενοι τον πλούτο που παράγουμε και καταχράται μια ισχνή παρασιτική μειοψηφία. Είναι προς το συμφέρον μας να ανατρέψουμε αυτό το άδικο, εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα. Προς αυτήν την κατεύθυνση θα πρέπει να στραφούν οι αγώνες μας, πετυχαίνοντας αρχικά τις μικρές αναγκαίες νίκες για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσής μας στο υπάρχον σύστημα, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του και την οικοδόμηση μιας ελεύθερης και εξισωτικής, ακρατικής και αταξικής κοινωνίας.

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΑ, ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ, ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΑ ΜΜΕ

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ, ΕΓΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΩΝ

ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ COVID-19 ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ, ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ

ΠΟΡΕΙΑ:
ΣΑΒΒΑΤΟ 11/9, 18:00, ΚΑΜΑΡΑ

*Στηρίζουμε το κοινό αναρχικό/αντιεξουσιαστικό μπλοκ.

Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
anarexchist-feexderation@riseup.exnet
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία

---

Από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας μέχρι την καμμένη γη που άφησαν πίσω τους οι πυρκαγιές και από την ταξική εκμετάλλευση μέχρι την κρατική καταστολή

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Οι άνθρωποι που σήμερα στέκονται απέναντι στο τέρας του φασισμού, της κρατικής καταστολής, του ολοκληρωτισμού, ενάντια στον ρατσισμό και τη λεηλασία της φύσης και του πλανήτη αποτελούν τις πρώτες σταγόνες της δίκαιης οργής μας. Ο αγώνας για την Κοινωνική Επανάσταση συνεχίζεται και θα νικήσει!

Η υφαρπαγή του τεράστιου κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και των διαθέσιμων πόρων από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ, η υπερσυγκέντρωση πληθυσμών σε μεγαλουπόλεις, εργασιακά κάτεργα, φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και προσφύγων, η διαχρονική υπολειτουργία των συστημάτων υγείας την ώρα που οι οικονομικά και πολιτικά ισχυροί κρατούν για τον εαυτό τους τη δυνατότητα να απολαμβάνουν την καλύτερη δυνατή περίθαλψη, καταδεικνύουν πως: Το κράτος και το κεφάλαιο, που ήδη καταδικάζουν εκατομμύρια ανθρώπους στον θάνατο από την πείνα, τις ασθένειες, τον ξεριζωμό και τις πολεμικές επιχειρήσεις, δίνουν μάχη για να διατηρήσουν αλώβητα τα προνόμια τους, τη θέση εξουσίας τους οι πολιτικά και οικονομικά ισχυροί.

Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση, αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος, οξύνεται όλο και περισσότερο, καθώς η πανδημία λειτουργεί ως επιταχυντής της, διαμορφώνοντας ένα ασφυκτικότερο πλαίσιο για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Στον ελλαδικό χώρο, αυτό γίνεται πιο συγκεκριμένο από την έναρξη ενός νέου γύρου λεηλασίας της κοινωνικής βάσης καθώς η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ενώ ήδη μετράει χιλιάδες θανάτους υπό τη διακυβέρνησή της, επιχειρεί με κάθε ευκαιρία να αξιοποιήσει την πανδημία για τη συνέχιση της επίθεσης στο κοινωνικό σώμα.Ο σκοπός της είναι να προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδιασμών των κυρίαρχων για αφανισμό όλων των αντιστάσεων και για ολοκληρωτική επιβολή πάνω στο κοινωνικό σώμα, διαλύοντας πλήρως τη δημόσια υγεία, υποβαθμίζοντας ολοένα τη δημόσια παιδεία, περνώντας αντεργατικά νομοσχέδια που επιτείνουν την ταξική εκμετάλλευση και ανοίγουν τις πόρτες στην πλήρη αυθαιρεσία των αφεντικών, ενώ αφοπλίζουν ολοένα τα σωματεία, εντείνοντας τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος και απαξιώνοντας την ανθρώπινη ζωή. Κυριότερες αιχμές αυτής της συνολικής επίθεσης αποτελούν η περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας, η έμπρακτη κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης και του 8ώρου, η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, μέχρι την αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης. Από τη μονιμοποίηση του Καθεστώτος Έκτακτης Ανάγκης μέσα από την καταστολή και την καθυπόταξη των κοινωνικών και ταξικών κινημάτων και ιδιαίτερα των αναρχικών- αντιεξουσιαστών, τις εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων αγώνα, την αστυνομική κατοχή ολόκληρων περιοχών μέχρι την απαγόρευση διαδηλώσεων και τη γενικότερη αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου σε βάρος αγωνιστών. Από την πατριαρχική βία -τις κακοποιήσεις και τις δολοφονίες γυναικών- και τον κοινωνικό κανιβαλισμό που προωθούνται, πριμοδοτούνται, και στο τέλος ξεπλένονται από τους ίδιους τους κρατικούς μηχανισμούς και τις κυρίαρχες αξίες, μέχρι τη διεύρυνση του πολέμου ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες, την προσπάθεια δαιμονοποίησής τους, την εξαφάνιση τους από το δημόσιο πεδίο, τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης καθώς και τη λεηλασία του φυσικού κόσμου μέσα από την ενεργοποίηση των μηχανών της καπιταλιστικής ανάπτυξης που ρημάζουν τοπικές κοινωνίες, βουνά, ποτάμια, θάλασσες, λίμνες, δάση.

Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα μέσα στη βαθιά κρίση και σήψη του (κρίση οικονομική, κοινωνική, υγειονομική, περιβαλλοντική, και εντέλει αξιακή και κρίση νοήματος της ζωής) επιτίθεται με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα στη φύση και την κοινωνία, λεηλατώντας τόσο τους φυσικούς πόρους όσο και τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο από τη χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Οι καπιταλιστικοί σχεδιασμοί για ενεργειακούς αγωγούς, εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» και εξορύξεις, η δημιουργία φαραωνικών φραγμάτων, η υφαρπαγή των νερών για τα επιχειρηματικά και βιομηχανικά συμφέροντα, η εμπορευματοποίηση των στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών, η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων εν μέσω πανδημίας, το μόνο που υπόσχονται είναι καταστολή κι ανελευθερία, αρρώστιες, ανέχεια και εξαθλίωση, περιβαλλοντικές κι ανθρωπιστικές καταστροφές, ρήμαγμα τοπικών κοινωνιών, αποκλεισμούς κι εκτοπισμούς των φτωχών.

Οι πρόσφατες μεγάλες πυρκαγιές στα Γεράνεια όρη, όπως και αυτές που ακολούθησαν και στη Βόρεια Εύβοια, την Πάρνηθα και την Αττική, την Ανατολική Μάνη, την Ηλεία, τη Φωκίδα κι άλλες περιοχές, καθώς επίσης η εγκληματική κρατική διαχείριση των πυρκαγιών με αποτέλεσμα την καταστροφή απέραντων δασών, την απελπισία και τον ξεριζωμό των πυρόπληκτων πληθυσμών, αναδεικνύουν με πλέον δραματικό τρόπο την αναγκαιότητα και την επιτακτικότητα της συμμετοχής όλων μας στον αγώνα για την γη και την ελευθερία ενάντια στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης. Το κράτος, αφού επί δεκαετίες φρόντισε να διαλύσει κάθε μορφή κοινωνικής αυτοοργάνωσης απέναντι στα στοιχεία της φύσης, αλλά και γενικότερα, την υποκατέστησε στη συνέχεια, εκφράζοντας τώρα την αδυναμία, την ανικανότητα ή και την απροθυμία του -εξαιτίας των συμφερόντων του, της ίδιας του της φύσης, της δομής και του προσανατολισμού του-, να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των καταστροφών, φυσικών ή ανθρωπογενών, αφήνοντας την κοινωνία έρμαιο στις σκληρές επιπτώσεις τους. Την ίδια στιγμή μάλιστα που η συνεχής υποχρηματοδότηση έργων κοινωνικής μέριμνας (αντιπυρικά, αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά έργα) σε συνδυασμό με τη σπάταλη δαπανών επί του ΑΕΠ σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς μόνο εξωφρενική μπορεί να χαρακτηριστεί, ιδιαίτερα σε μια χώρα που έχει πληγεί πολλές φορές και είναι γνωστή η επικινδυνότητα τους.

Σε ένα περιβάλλον άγριας ταξικής εκμετάλλευσης και επίθεσης στην κοινωνία και τη φύση, η καταστροφή από τις πυρκαγιές είναι αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών του κράτους και του κεφαλαίου, της ίδιας της -δολοφονικής για τον άνθρωπο και καταστροφικής για το φυσικό κόσμο- φύσης του κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού συστήματος που στο όνομα της "ανάπτυξης" και του "κέρδους" δε διστάζει να καταστρέψει ολόκληρα βουνά, λίμνες και ποτάμια για να τα μετατρέψει σε βιομηχανικές ζώνες, να βυθίσει χωριά και να σκορπίσει τον καρκίνο στους ανθρώπους, να μετατρέψει οικισμούς σε σκουπιδότοπους, να λεηλατήσει ακόμα και ολόκληρο το οικοσύστημα. Σε αυτή του τη στρατηγική, οι πυρκαγιές αποτελούν μια πολύ συνήθη πρακτική για την απαξίωση και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος ώστε να ακολουθήσει στη συνέχεια η εκμετάλλευση και "αξιοποίηση" του.

Απέναντι στη διεθνή αντικοινωνική συμμαχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ και στις εμπόλεμες κοινωνίες που προετοιμάζουν, αναδύονται οι αστείρευτες απελευθερωτικές δυνατότητες των αγώνων που ξεσπούν σε όλο τον κόσμο. Από τα ιθαγενικά κινήματα στην Αμερική μέχρι την Ροτζάβα, από τις φαβέλες της Βραζιλίας, τους δρόμους της Χιλής και της Κολομβίας μέχρι τη Μιανμάρ, από τα αντιφασιστικά οδοφράγματα στις ΗΠΑ ως την Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Τουρκία, η φλόγα της εξέγερσης είναι πάντα ζωντανή. Μέσα σε αυτούς τους αγώνες, οι αναρχικοί ζούμε και αναπνέουμε. Η οργανωμένη πολιτική παρουσία και δράση μας στα υπαρκτά μέτωπα αγώνα και η συγκρότηση νέων, θέλουμε να είναι η γέφυρα ανάμεσα στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες και διαθέσεις και την αναρχική κοσμοθεωρία και πρακτική, ώστε οι αντιστάσεις να γίνουν εφαλτήρια της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.

Την ίδια στιγμή από τις ιθαγενικές κοινότητες της Τσιάπας που μετά την εξέγερση της πρωτοχρονιάς του 1994 χτίζουν την αυτονομία τους, οι Ζαπατίστας φτάνουν στην Ευρώπη στέλνοντας στους από τα κάτω όλης της γης ένα ακόμα μήνυμα αλληλεγγύης και αντίστασης απέναντι στα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά. Από την πλευρά μας προετοιμαζόμαστε να τους υποδεχτούμε στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα, στις γειτονιές και τους δρόμους, στα βουνά και τα ποτάμια.

Απέναντι στην συνεχιζόμενη εγκληματική διαχείριση της πανδημίας και στη συνολική επίθεση του κράτους και των αφεντικών που οδηγούν την ανθρωπότητα στην δυστοπία του θανάτου, της εξαθλίωσης και του ελέγχου θα συνεχίσουμε ως άνθρωποι και όχι ως εξατομικευμένοι κανίβαλοι, ως αντιστεκόμενοι και όχι παραδομένοι και φοβισμένοι, ως αναρχικοί, τον αγώνα για την κοινωνία των ελεύθερων ίσων που θα έχει ως προτεραιότητα την προστασία των ευάλωτων, ως πρώτο και κύριο συμφέρον τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, ως βασικό μέλημά της την ευμάρεια και την εξυπηρέτηση της κοινωνίας και όχι μίας κάστας ισχυρών. Για την ανάπτυξη μιας συνολικής κριτικής του αδιέξοδου, χρεοκοπημένου και επιβαλλόμενου τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας από τα πάνω. Μακριά από τις λογικές της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, να δυναμώσουμε τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς αγώνες σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Γιατί η μόνη ρεαλιστική προοπτική για όλους τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους ανθρώπους βρίσκεται στο να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αγωνιστούμε μαζικά και μαχητικά για τη συνολική ανατροπή της βαρβαρότητας του κρατικού και καπιταλιστικού συστήματος και τη δημιουργία ενός νέου κόσμου ισότητας, ελευθερίας, κοινοκτημοσύνης, αλληλεγγύης.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Τροφή, υγεία, στέγαση, παιδεία

Κοινωνική Αυτοοργάνωση - Ταξική Αλληλεγγύη - Μαχητική Αντίσταση

Διεθνιστική αλληλεγγύη στους εξεγερμένους όλης της Γης

Οργάνωση και αγώνας για την κοινωνική επανάσταση

Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΔΕΘ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Προσυγκέντρωση στην κατάληψη Mundo Nuevo, 17.00

Συγκέντρωση στην Καμάρα, 18.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : email που λάβαμε στις 8 Σεπτεμβρίου 23h

---

από ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ.

Κάθε χρόνο στην ΔΕΘ οι εξουσιαστές ανεβαίνουν με το περίφημο καλάθι......με χιλιοειπωμένες εξαγγελίες και ψιχουλάκια για τους ιθαγενείς. Η αλήθεια όμως είναι ότι επιβάλλονται μεγάλες αυξήσεις στην ενέργια και στο ρεύμα των νοικοκυριών, τροφοδοτώντας νέο κύκλο αυξήσεων τιμών στο ψωμί και στα βασικά προιόντα. Εναρξη πλειστηριασμών των φτωχών κατοικιών, αύξηση ανεργίας και λουκέτων, οι παλιές..... δηλαδή και νέες μνημονικές δεσμεύσεις. Από την άλλη κοινωνικός αυτοματισμός στο όνομα της δημόσιας υγείας με μανία απέναντι στους μισθούς και τη ζωή των εργαζομένων. Στο όνομα της δημόσιας υγείας ακυρώνονται χειρουργεία και επείγοντα ραντεβού, ξανακλείνουν τμήματα και κλινικές, εν μέσω πλήρηςβ αδιαφορίας για άλλα κρίσιμα νοσήματα και παθήσεις, στέλνοντας όσους έχουν στην μπουκωμένη......ιδιωτική υγεία. Καταστολή αβέρτα βέβαια συνεχίζοντας το έργο του ΣΥΡΙΖΑ. Απαγόρευση των διαδηλώσεων και πανεπιστημιακή αστυνομία. Χτύπημα 8ωρου και της απεργίας.

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ.

Εμείς από μεριά μας οφείλουμε να πυκνώσουμε τους δρόμους απέναντι στο κρατικό κτήνος.

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΔΕΘ, ΣΑΒΒΑΤΟ 11-9.

blackblockvolos.blogspot.com

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1614041/

---

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Χρόνο με τον χρόνο επιβεβαιώνεται η παραπάνω φράση και αναγκαιότητα. Σε σημείο όπου για το Κράτος η κοινωνία να νοείται όντως σαν ένα τίποτα με τον πιο άμεσο και απεχθή τρόπο. Καταστολή, θανατοπολιτική στα σύνορα, αδιαφορία για τις ανθρώπινες ζωές, απαγορεύσεις κ.ο.κ. Μία στατιστική, ένα μετρήσιμο μέγεθος, ανάμεσα στα πόσα άλλα.

Που βρισκόμαστε, όμως, τον Σεπτέμβριο του 2021;

Ήδη από τον προηγούμενο χρόνο βιώνουμε την αναλγησία και την εκμετάλλευση της ειδικής συνθήκης της πανδημίας από το Κράτος. Με τον πολιτικό χρόνο και τα δρώμενα να έχουν γίνει αρκετά πιο πυκνά τα τελευταία χρόνια, η συγκεκριμένη κατάσταση εκτάκτου ανάγκης διαφαίνεται προσχηματική, διαρκής και συνεχής. Με μία κυβέρνηση που αρκείται μονάχα αυτάρεσκες δηλώσεις και μια επικοινωνιακή διαχείριση των πάντων με την σημαντική συμβολή καλοθελητών σε θέσεις εξουσίας και φυσικά των ΜΜΕ, χτίζοντας μέσω της προπαγάνδας πλαστές εικόνες για την πραγματικότητα.

Το μόνο στο οποίο φρόντισε να επενδύσει το Κράτος είναι η προστασία του, των διαχειριστών του και του κεφαλαίου. Με αστυνομοκρατία, εθνικισμό, οικονομικά σκάνδαλα κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος, απευθείας αναθέσεις, νομοσχέδια φιλικά προς κάθε αρπαχτικό αφεντικό και εταιρεία που ονομάζονταν χωρίς καμία ντροπή και ως "φιλικά ως προς τον εργαζόμενο ή το περιβάλλον".

Στον αντίποδα τα Κράτη, όχι μόνο σε τοπικό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν χάσει το αίσθημα "ασφάλειας" που δημιουργούσαν και απολάμβαναν ως οντότητα καθορισμού, λειτουργίας και οργάνωσης των κοινωνικών σχέσεων και της ζωής. Προσπαθούν κάθε τόσο να το ανακτήσουν με τους γνωστούς-διαχρονικούς μύθους γύρω από τα έθνη-κράτη μέσω του εθνικισμού και της ξενοφοβίας, χτίζοντας επικοινωνιακά ως "εχθρούς" είτε κοινωνικές ομάδες είτε ολόκληρα άλλα κράτη.

Ένα καλοκαίρι μες τις φλόγες

Όπως προείπαμε τα γεγονότα τρέχουν συνεχώς. Έπειτα από το άνοιγμα της χώρας για χάρη της τουριστικής βιομηχανίας με παντελώς ελλιπή μέτρα κατά της διάδοσης της πανδημίας για ακόμη μια χρονιά, οι πυρκαγιές του Αυγούστου ξύπνησαν εφιαλτικές μνήμες. Επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά πως η μόνη διαχείριση που γίνεται είναι επιφανειακή και για τα μάτια του κόσμου, μιας και αρκετές πυρκαγιές δεν υπήρχαν για τα ΜΜΕ σε κάποιες περιπτώσεις ενώ βρισκόταν εκτός ελέγχου.

Εκατομμύρια στρέμματα καμένα, οικόπεδα, σπίτια και κροκοδείλια δάκρυα από τους κρατικούς διαχειριστές που το μόνο που είχαν να πουν ήταν ένα " Εκκενώστε" μπροστά στην καταστροφή, έπειτα από την ελλιπέστατη "προσπάθεια" που κατέβαλλαν αφού είχαν βάλει πρώτα το λιθαράκι για να γίνουν όλα αυτά με τα νομοσχέδια που πέρασαν και την αδιαφορία τους ως προς βασικούς φορείς και υπηρεσίες. Χαρακτηριστικά ήταν και τα όποια λόγια του Πρωθυπουργού και στελεχών της ΝΔ λέγοντας πως "δεν μπορεί κάθε πολίτης να περιμένει ένα ελικόπτερο πάνω από το κεφάλι του", ενώ ουσιαστικά υπήρχαν καταγγελίες πως άφησαν τόπους να καούν και δεν πετούσαν καν εναέρια μέσα για την κατάσβεση τους. Υπενθυμίζοντας για άλλη μια φορά πως το μόνο που έχουμε είναι η μία τον άλλο και πως δεν χρειάζεται κανένα κράτος για να κάνουμε τα αυτονόητα.

Απ' αυτό, τον θάνατο δηλαδή, είχαμε και κερδισμένους. Εταιρείες έχουν αναλάβει την αποψίλωση και αναδάσωση των περιοχών με τα λεφτά να ρέουν όπως πάντα και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους μιας και όλος αυτός ο σχεδιασμος θα γίνει χωρίς κάποια διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες και άλλους αρμόδιους φορείς και επιστήμονες.

Από τον θάνατο της φύσης στην πατριαρχία του θανάτου

Τον τελευταίο χρόνο, ειδικά, παρατηρείται "έξαρση" και στα έμφυλα περιστατικά βίας ή τουλάχιστον στην ευρύτερη γνωστοποίηση τους. Το "λοκντάουν" δεν βιώνεται το ίδιο απ' όλες. Δεκάδες γυναικοκτονίες και νεκρές γυναίκες από τους ανθρώπους που έχουν τα κλειδιά του σπιτιού τους, εγκλωβισμένες σ' ένα καθημερινό κακοποιητικό περιβάλλον. Μία κατάσταση η οποία αντιμετωπίζεται με την πλήρη απαξίωση και αδιαφορία από την Πολιτεία και την ΕΛ.ΑΣ., που είναι εκεί μόνο για να προστατεύουνε τον θύτη. Από την Κάρολάϊν και τις νομικές οδηγίες του Μπαλάσκα για γυναικοκτόνους. Τον μαστροπό αστυνομικό στην Ηλιούπολη όπου το θύμα αναγκάστηκε να υπομείνει πόσες ώρες επίμονων ερωτήσεων στο Τμήμα χωρίς καμία επικοινωνία με κανένας και καμία. Μέχρι και τα καθημερινά περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, όπου οι μπάτσοι στην καλύτερη αδιαφορούν και αντιμετωπίζουν το γεγονός ξυλοδαρμού μιας γυναίκας μέσα στο ίδιο το σπίτι της ως μία στάση για παρέκκλιση για ησυχία σε συννενόηση πάντα με τον θύτη. Όλα αυτά δημιουργούν ένα περιβάλλον ακόμα πιο ασφυκτικό και επικίνδυνο για τις θυληκότητες και απ' την άλλη πιο προστατευτικό για τους κακοποιητές.

Η ειδική διαχείριση της πανδημίας

Η πανδημία του SARS-CoV-2 συνδέεται πλέον με μία παγκόσμια υγειονομική κρίση και τη μεγαλύτερη πρόκληση μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Το βασικό μίγμα ενεργειών στις περισσότερες χώρες για την διαχείριση της κρίσης και την επιβράδυνση εξάπλωσης του ιού ήταν οι περιορισμοί ή/και καθολικές απαγορεύσεις κυκλοφορίας, η απομόνωση των πολιτών, η αναστολή της εκπαιδευτικής διαδικασίας κλπ. Μέτρα που εφαρμόστηκαν με απόλυτα αστυνομικούς έως και στρατιωτικούς όρους. Τα πρόστιμα, οι συλλήψεις, το κυνηγητό των νέων ανθρώπων στο εσωτερικό και οι στρατιωτικές δυνάμεις στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα απέναντι σε άοπλους, νέες και μωρά παιδιά διαμόρφωσαν το αφήγημα ασφάλειας του ελληνικού κράτους. Μέτρα τα οποία ήρθαν για να μείνουν «ακινητοποιώντας» την κοινωνία. Γιατί ο στόχος ήταν οι άνθρωποι να μην συναντηθούν, να μην αλληλεπιδράσουν, να μην αμφισβητήσουν. Στόχος ήταν η απόλυτη σιγή απέναντι στην επέκταση της εξουσίας σε κάθε πτυχή της ζωής μας και σε σπιθαμή του δημόσιου χώρου, ως κληρονομιά της πανδημίας. Η διαχείριση της πανδημίας από την κρατική εξουσία έχει ως στόχο να επιβάλλει με τον πλέον απόλυτο τρόπο τις κοινωνικές σχέσεις με όρους ασθένειας και υγείας. Να απογυμνώσει οριστικά την πολιτική διάσταση στην ανθρώπινη ύπαρξη, με τη βιολογική ζωή και μόνο να θεωρείται το θεμέλιο της πολιτικής. Και η υγεία να αποκτά νόημα μόνο για την παραγωγή και την κατανάλωση.

Κράτος και αγορά επένδυσαν στον φόβο για την διαχείριση της υγειονομικής κρίσης. Με την καταστολή από την μία και την εκτίναξη του κόστους ζωής από την άλλη. Από την αρχή της πανδημίας τα είδη προστασίας (μάσκες, αντισηπτικά, γάντια κτλπ) ήταν απλησίαστα και για λίγους. Ακόμη και τα νοσοκομεία βρέθηκαν αντιμέτωπα με αυτή την απειλή. Σήμερα σε συνέχεια αυτής της πολιτικής το κόστος ζωής εκτινάσσεται στα ύψη με βασικά αγαθά να γίνονται συνεχώς πιο ακριβά από την τροφή και την ενέργεια μέχρι τη στέγαση και την παιδεία. Την ίδια στιγμή η εμβολιακή κάλυψη που αποτελεί ένα από τα βασικά εργαλεία αντιμετώπισης και περιορισμού της εξάπλωσης της Covid-19 γίνεται η ίδια εργαλείο αποκλεισμών. Οι πολυεθνικές στον κλάδο της υγείας διατηρούν τις παντέτες και η Δύση το μονοπώλιο στην διάθεση τους απέναντι στις φτωχότερες χώρες. Ο εμβολιασμός μπαίνει και αυτός σε τροχιά τιμωρίας με την υποχρεωτικότητα, την ίδια στιγμή που για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες στα camps δεν έχει γίνει ούτε μία ενέργεια για το δικαιώμά τους να εμβολιαστούν. Μεσα σ' όλα αυτά το μόνο έχουμε για την αυτοπροστασία μας είναι η μία τον άλλον. Πράττοντας με συλλογική ευθύνη ό,τι είναι απαραίτητο για να μην βρεθούμε αντιμέτωποι με τον θάνατο και την αδιαφορία του Κράτους σε κάποιο υποβαθμισμένο νοσοκομείο.

Απέναντι σε όλα αυτά το διακύβευμα είναι καθαρό: Ή θα νικήσουμε το φόβο πάνω στον οποίο επενδύουν το κράτος και η αγορά ή θα νικηθούμε από αυτόν.
Και τα μηνύματα είναι ενθαρυντικά με τελευταία τις φοιτητικές κινητοποιήσεις που ακύρωσαν την εγκατάσταση της πανεπιστημιακής αστυνομίας και τους κατοίκους στις γειτονιές που εναντιώθηκαν στην αστυνομική αυθαιρεσία. Γιατί οι άνθρωποι σε πείσμα της εξουσίας πάντα θα συναντιούνται και θα ανοίγουν δρόμους αλληλεγγύης απέναντι στους αποκλεισμούς και στη ρητορική του μίσους. Δεδομένου ότι οι μετατοπίσεις στην έκταση και στην κλίμακα της εξουσίας που συνδέονται με κρίσεις δεν μπορούν απλώς να αναιρεθούν, ο μόνος δρόμος για να ανασάνουμε είναι να σπάσουμε το κλοιό του φόβου και των αποκλεισμών, να αναμετρηθούμε με όσους επενδύουν στην ακινησία και διάλυση της κοινωνίας, να παλέψουμε για ζωή με νόημα και αντίσταση μέσα από τη συλλογική δράση και με δομές αλληλοβοήθειας απέναντι στη θανατοπολιτική του κράτους.

- ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΤΗΣ ΔΕΘ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11/9 ΣΤΙΣ 18:00, ΚΑΜΑΡΑ

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

---

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ - ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΔΕΘ
ΣΑΒΒΑΤΟ 11/09, 18.00, ΚΑΜΑΡΑ

Ακόμα μια χρονιά όπου το πανηγύρι της ΔΕΘ θα λάβει χώρα στην πόλη μας. Όπως κάθε χρόνο θα μαζευτούν και φέτος στην Θεσσαλονίκη κάθε λογής μπάτσοι για να μας θυμίσουν που πηγαίνουν τα χρήματα της κοινωνικής βάσης και να επιδείξουν την κρατική παντοδυναμία. Όπως κάθε χρόνο ο εκάστοτε πρωθυπουργός στα εγκαίνια της ΔΕΘ "ανοίγει" την καινούργια οικονομική και πολιτική σεζόν με μια ομιλία όπου στην ουσία μας ανακοινώνει νέους τρόπους ξεζουμίσματος των από τα κάτω.

Ακόμα μια χρονιά που ο αριθμός των "επισήμως" άνεργων στον ΟΑΕΔ ξεπερνάει κατά πολύ το 1.000.000, και μέλλεται να αυξηθεί δραματικά με τις πολιτικές που ακολουθούνται, μπροστά στο βάθεμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και με το χρέος να έχει αυξηθεί ακόμα και από τα χρόνια των μνημονίων και να ξεπερνάει πλέον το 200% του ΑΕΠ. Ακόμα μια χρονιά που εν μέσω περιοριστικών μέτρων προωθούνται πολιτικές και ψηφίζονται νομοσχέδια που υποβαθμίζουν περαιτέρω τη δημόσια υγεία και παιδεία -ενώ ταυτόχρονα αβαντάρουν τις ιδιωτικές κλινικές και τα κολέγια-, νομοσχέδια που ποδοπατούν τα εργατικά κεκτημένα, που συρρικνώνουν περαιτέρω τους ήδη χαμηλούς μισθούς, την ίδια στιγμή που το κόστος για την κάλυψη των βασικών μόνο αναγκών (ρεύμα, νερό, τρόφιμα, φάρμακα, κ.α.) αυξάνεται κατακόρυφα. Ακόμα μία χρονιά που η ταξική ψαλίδα της κοινωνίας ανοίγει όλο και πιο απειλητικά και πατάει πάνω στον λαιμό της κοινωνικής βάσης, των εργατριών και των ανέργων.

Κρατική διαχείριση της πανδημίας, το θέατρο του παραλόγου

Είναι ξεκάθαρο πως και στο ζήτημα της πανδημίας η κρατική διαχείριση έγινε με απολύτως ταξικά χαρακτηριστικά. Το κράτος εξ ορισμού επιδιώκει να μετατρέπει κάθε κοινωνική απορρύθμιση (στην προκειμένη την πανδημία) σε ευκαιρία για αύξηση κερδών και πεδίου εξουσίας για το ίδιο, αλλά και για το κεφάλαιο. Όχι δηλαδή απλά να βγει αλώβητο, αλλά να επωφεληθεί κιόλας στις δικές μας πλάτες.

Τα "μέτρα" που είδαμε την περασμένη χρονιά, κάθε άλλο παρά με τον περιορισμό της πανδημίας με γνώμονα το κοινωνικό όφελος είχαν να κάνουν. Αντιθέτως, όπως ήταν αναμενόμενο, μοναδικός σκοπός τους ήταν ο κοινωνικός έλεγχος και η ισχυροποίηση του κρατικού μηχανισμού μέσω καταστολής, η αύξηση του κέρδους σε κλινικάρχες, καναλάρχες και λοιπούς κεφαλαιοκράτες-φίλους της κυβέρνησης, και φυσικά η ψήφιση επαίσχυντων νομοσχεδίων. Έτσι, είδαμε από τη μία να αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη ή να παραμένουν σε τραγική κατάσταση οι δημόσιες συγκοινωνίες (με την ενοικίαση λεωφορείων χωρίς καν παράθυρα), ενώ από την άλλη συνεχίστηκαν οι σκοταδιστικές θρησκευτικές λειτουργίες -μην τυχόν και απογοητευτεί ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων-, είδαμε μαζικούς χώρους εργασίας όπως βιομηχανίες να συνεχίζουν κανονικά την παραγωγή χωρίς κανένα μέτρο προστασίας των εργαζομένων, είδαμε κρατούμενους να πεθαίνουν εξαιτίας της παντελούς έλλειψης πρόληψης και περίθαλψης στις φυλακές, κάτι που φυσικά ισχύει και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστριών. Είδαμε αμέτρητες παρατυπίες πολιτικών και συγγενών τους, που προσπερνούσαν ΑΜΕΑ, ηλικιωμένους και άτομα με υποκείμενα νοσήματα στη σειρά εμβολιασμού, είδαμε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά την αλλαγή των μέτρων για το άνοιγμα της τουριστικής σεζόν χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, κάτι που έχει αποτελέσει και μία από τις βασικές αιτίες μετάδοσης του ιού. Σε όλα τα παραπάνω παρατηρούμε το κοινό χαρακτηριστικό: εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι απέναντι στον ιό είναι οι άνθρωποι της τάξης μας: εργάτες, μετανάστριες, φυλακισμένοι, άνεργες...

Το μοντέλο διαχείρισης της πανδημίας έρχεται να συμπληρώσει και το φαινόμενο των αρνητών εμβολίων. Τα άτσαλα και χωρίς έρευνα ανοίγματα-κλεισίματα lockdown (με μέτρα να αλλάζουν μέχρι και τρεις φορές την ίδια μέρα), με μία ανεπαρκέστατη επιτροπή λοιμοξιολόγων που γνωμοδοτούσε με βάση τις κρατικές επιταγές, οδήγησαν πολύ κόσμο να νιώθει ανασφαλής απέναντι στο εμβόλιο με αποτέλεσμα η κοινωνική βάση να οδηγηθεί σε μια άτυπη διαμάχη, ένα πλασματικό δίπολο μεταξύ εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων. Έτσι, μετά τις κατηγορίες για τους νέους ή όσους διαδηλώνουν, η συζήτηση γυρνάει πάλι στην "ατομική ευθύνη", σε μία προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης τόσο από την ταξική φύση της διαχείρισης του ιού (πχ. κατάργηση των δωρεάν rapid test μόλις θεσπίστηκε η υποχρεωτικότητα, ή κουβέντα για 3η δόση στις χώρες της Δύσης, ενώ ελάχιστα εμβόλια έχουν φτάσει στις αναπτυσσόμενες), όσο φυσικά και από τις κρατικές ευθύνες για την τραγική κατάσταση του δημόσιου συστήματος υγείας και την άρνηση ενίσχυσής του, τους πάνω από 13.000 νεκρούς από covid-19, αλλά και όσους χάνουν τη ζωή τους επειδή επιδεινώθηκε η κατάστασή τους μην έχοντας πρόσβαση στη δημόσια περίθαλψη (με το 80% των χειρουργείων και κλινικών για άλλες παθήσεις να έχουν κοπεί), προς όφελος μόνο των ιδιωτικών κλινικών που ζητάνε χιλιάδες ευρώ ανά περιστατικό από όσους μπορούν να πληρώσουν.

Φυσικά σε όλο αυτό δεν θα μπορούσε να λείπει η βιομηχανία διώξεων που στήθηκε ενάντια στους συνδικαλιστές υγειονομικούς που τόλμησαν να θίξουν δημόσια τα παραπάνω αλλά και την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στα νοσοκομεία, γκρεμίζοντας το success story που είχαν στήσει κυβέρνηση και κανάλια. Οι ποινικές διώξεις και «έρευνες» για διασπορά ψευδών ειδήσεων, οι ΕΔΕ, οι πειθαρχικές ποινές που έφταναν μέχρι και πρόστιμο 15 ημερομισθίων και οι απολύσεις δεν μπόρεσαν εν τέλει να πτοήσουν τους συνδικαλιστές από τα βγουν και να καταγγείλουν την παντελή έλλειψη προετοιμασίας για την πανδημία που επικρατούσε στα νοσοκομεία με τρομερές ελλείψεις προσωπικού αλλά και ιατρικού εξοπλισμού, ακόμα και μέσων προστασίας των ίδιων των εργαζομένων που εκτίθενται καθημερινά στον ιό (σε πολλές περιπτώσεις οι υγειονομικοί έφτασαν στο σημείο να πληρώσουν από την τσέπη τους γάντια και μάσκες). Ελλείψεις που τους έφτασαν στο τραγικό σημείο (και θα ξαναγίνει όπως όλα δείχνουν) να διαλέγουν ποιοι ασθενείς θα ζήσουν λόγω μη διαθεσιμότητας σε κλίνες Μ.Ε.Θ., αφού σε πολλές περιπτώσεις (και παρά τη "δημιουργία" ΜΕΘ που δεν πληρούσαν καν τις απαραίτητες προϋποθέσεις, για επικοινωνιακούς λόγους), οι εφημερίες ξεκινούσαν χωρίς ούτε ένα ελεύθερο κρεβάτι Μ.Ε.Θ. Οι διοικήσεις των νοσοκομείων δεν ήταν άπραγες σε όλες αυτές τις πράξεις ποινικοποίησης της συνδικαλιστικής δράσης στηρίζοντας ανοιχτά την κυβέρνηση. Εκτόξευαν εκβιασμούς και απειλές εναντίον γιατρών, που σε πολλές περιπτώσεις έφτασαν στο σημείο να απαιτούν από τα μέλη των συνδικαλιστικών σωματείων να μιλάνε δημόσια μόνο μετά από συνεννόηση μαζί τους, δείχνοντας τις αυταρχικές πρακτικές τους.

Το κερασάκι στην τούρτα έρχεται με την επιλογή του χουντικού Πλεύρη στη θέση του υπουργού υγείας. Ο Πλεύρης δε μέτρησε ούτε δύο 24ωρα στη θέση και ήδη έδειξε τις προθέσεις του μέσω τροπολογίας που κατέθεσε, χρησιμοποιώντας σαν δούρειο ίππο ένα άσχετο με το αντικείμενο νομοσχέδιο που αφορά το μεταναστευτικό. Η συγκεκριμένη τροπολογία θέτει τα θεμέλια για την ιδιωτικοποίηση του Ε.Σ.Υ. αφού επιτρέπει σε εργολάβους να καλύψουν τις ανάγκες που θα προκύψουν λόγω της αναστολής των ανεμβολίαστων εργαζομένων σχεδόν στο σύνολο των ειδικοτήτων που απαρτίζουν τον κλάδο της υγειονομικής περίθαλψης. Μάλιστα αυτές τις εργολαβίες, οι διοικήσεις των νοσοκομείων και των υγειονομικών περιφερειών (Υ.ΠΕ.) έχουν την δυνατότητα να τις δίνουν με την αγαπημένη διαδικασία της κυβέρνησης, ως απευθείας αναθέσεις χωρίς απολύτως κανέναν έλεγχο. Το ίδιο θα ισχύσει και για το ΕΚΑΒ που πρόκειται να στελεχωθεί με ιδιωτικά ασθενοφόρα. Τέλος, οι συμβάσεις που θα κληθούν να υπογράψουν οι νέοι επικουρικοί υγειονομικοί αντί για ετήσιες όπως ήταν μέχρι σήμερα θα είναι τρίμηνες, εντείνοντας έτσι την επισφάλεια και την αναλωσιμότητα των εργαζομένων. Όλα αυτά χωρίς να γίνει καμία προσπάθεια για τοποθέτηση των ανεμβολίαστων υγειονομικών σε θέσεις χαμηλότερου κινδύνου, χωρίς να γίνει καμία κουβέντα για μονιμοποιήσεις συμβασιούχων και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, κι ενώ εν μέσω πανδημίας γίνονται χιλιάδες προσλήψεις στα σώματα ασφαλείας.

Το περιβαλλοντικό ζήτημα, οι πυρκαγιές και η μπίζνα της "πράσινης ανάπτυξης"

Οι φετινές πυρκαγιές που κατέκαψαν πάνω από 1.000.000 στρέμματα στον ελλαδικό χώρο άφησαν πίσω τους τεράστιες εκτάσεις κατεστραμμένων βιοτόπων και περιοχών απ' όπου βιοποριζόνταν πολλοί κάτοικοι, μεγάλες ζημιές σε διάφορες υποδομές, εκατοντάδες καμένα σπίτια και τραυματίες, 2 νεκρούς ανθρώπους και χιλιάδες νεκρά ζώα. Το γεγονός ότι ο καθοριστικός παράγοντας στον περιορισμό των καταστροφών ήταν η "ανυπακοή" των ντόπιων να εκκενώσουν τα χωριά τους με βάση τις γελοίες εντολές της "πολιτικής προστασίας" και η συμβολή των αλληλέγγυων που έσπευσαν από την πρώτη στιγμή από κάθε γωνιά της χώρας για να βοηθήσουν, πέρα από τις δυνατότητες της αυτοοργανώσης και της αλληλεγγύης, ανέδειξε την ολιγωρία που επιδεικνύει το κράτος όταν οι σχεδιασμοί του και η εκτέλεση τους δεν έχουν να κάνουν με την προστασία των άμεσων συμφερόντων του κι αυτών της αστικής τάξης. Άλλωστε, ακόμα και αν είναι αδύνατο να γνωρίζει κανείς τα ακριβή αίτια της κάθε πυρκαγιάς, είναι σίγουρο ότι τα αποτελέσματα της εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα που έχουν να κάνουν με την ανοικοδόμηση, και με την εκμετάλλευση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Οι ευθύνες τόσο της συγκεκριμένης κυβέρνησης (που με τις βλακώδεις και προκλητικές δηλώσεις των στελεχών είναι λες και προσπαθεί να μονοπωλήσει τις δάφνες) όσο και των προηγούμενων είναι τεράστιες και εμφανείς, τόσο για την υποστελέχωση και την ελλιπή χρηματοδότηση της πυροσβεστικής όσο και για την ανοχή στη δίχως μέτρο δόμηση και την γενικότερη απουσία αποτελεσματικών μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης των πυρκαγιών, των πλημμυρών και αντίστοιχων φαινομένων. Τη στιγμή μάλιστα που υπέρογκα ποσά ξοδεύονται στο στρατό, την αστυνομία, και τις επιχορηγήσεις μεγάλων εταιριών για την κατασκευή και λειτουργία ΑΠΕ.

Τα παραπάνω είναι άμεσα συνδεδεμένα με τη γενικότερη πολιτική που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια σχετικά με την όξυνση της εκμετάλλευσης του φυσικού κόσμου στα πλαίσια της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, που εκφράζεται με την αύξηση της επιθετικότητας κράτους-αφεντικών σε βάρος των εκμεταλλευομένων, με τους όρους εργασίας και γενικά της ζωής μας συνεχώς να υποβαθμίζονται και το αίμα των ανθρώπων της τάξης μας να ρέει ακόμα πιο άφθονο στα εργασιακά κάτεργα και τα πεδία των πολέμων που απειλούν όλο και περισσότερες περιοχές. Σ' αυτό το πλαίσιο το 2020 η κυβέρνηση ΝΔ με περίσσιο ζήλο και λιγότερα προσχήματα συνεχίζει το έργο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και πέρασε μια σειρά νομοσχεδίων που αφορούν την περιβαλλοντική νομοθεσία, τον τουρισμό, την πολεοδομία και την διαχείριση των απορριμμάτων, τα οποία στην ουσία παραδίδουν στους κεφαλαιοκράτες τη δυνατότητα λεηλασίας ακόμα περισσότερων φυσικών περιοχών και μάλιστα πιο εύκολα και γρήγορα. Αυτό μάλιστα έγινε με τόσο απροκάλυπτο τρόπο (οι ίδιοι υποστηρικτές αυτών των αναδιαρθρώσεων δήλωναν με καμάρι ότι στόχος είναι η «δημιουργία ενός φιλικού προς τους επενδυτές περιβάλλοντος») και οι καταστρεπτικές του συνέπειες για την φύση, τους κατοίκους εκατοντάδων περιοχών ήταν εξαρχής τόσο εμφανείς, που οι νέοι αυτοί νόμοι συνάντησαν αντιδράσεις όχι μόνο από το «ανταγωνιστικό κίνημα» και από τοπικούς πληθυσμούς, αλλά από το σύνολο των περιβαλλοντικών οργανώσεων, ακόμα και από την πλειοψηφία των σχετικών θεσμικών φορέων.

Οι φωτιές που εκδηλώθηκαν φέτος το καλοκαίρι αποτελούν κομμάτι ενός γενικότερου κύματος φυσικών καταστροφών (σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαγιές, ξηρασίες) που σαρώνουν σχεδόν κάθε γωνιά του πλανήτη τα τελευταία χρόνια. Καθώς η αύξηση του αριθμού και της έντασης τους έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την κλιματική αλλαγή και άλλων άμεσων ή έμμεσων αποτελεσμάτων της επέλασης του κεφαλαίου στη γη, μια μεγάλη κουβέντα έχει ανοίξει σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι καπιταλιστές, συνηθισμένοι να φορτώνουν σε όλη την κοινωνία τα στραβά της δικής τους δραστηριότητας, κι ενώ μόνο αυτοί καρπώνονται τα αποτελέσματα από τον κόπο και την ανέχεια όλων των άλλων, προσπαθούν να διαχύσουν την άποψη ότι η καταστροφή της φύσης είναι αποτέλεσμα της γενικότερης ανθρώπινης δραστηριότητας και ότι όλοι μας φταίμε. Με το γνωστό θράσος μάλιστα που τους χαρακτηρίζει, παρουσιάζουν σαν λύση ένα νέο πεδίο επενδύσεων που το βαφτίζουν με τον πιασάρικο τίτλο "πράσινη ανάπτυξη" και απομυζούν ένα κάρο κρατικές επιχορηγήσεις, καρπώνονται περισσότερα κέρδη ενώ γιγαντώνουν ακόμα περισσότερο την καταστροφή της φύσης και των τοπικών πληθυσμών.

Πλέον όμως είναι αναγκαίο για όσους που ανήκουν στη βάση της ταξικής και κοινωνικής πυραμίδας, για όλους εμάς που θέλουμε να αναπνέουμε τον καθαρό αέρα, να ζούμε και να επισκεπτόμαστε την φύση αλληλοεπιδρώντας μαζί της με σεβασμό, και όχι να θαυμάζουμε τις ελάχιστες εναπομείνασες νησίδες της σε ιδιωτικά πάρκα σαν τουριστικό αξιοθέατο, να ξεπεράσουμε αυτά τα τεχνάσματα των ισχυρών. Είναι αναγκαίο για όλες εμάς που δε θέλουμε να βλέπουμε το φυσικό κόσμο να πεθαίνει και να μας απειλεί η σκιά των πολέμων για τον διαμοιρασμό των κερδών από αυτή τη διαδικασία να συνειδητοποιήσουμε ότι η λεηλασία του φυσικού κόσμου για την παραγωγή κέρδους για τους ελάχιστους που κατέχουν την συντριπτική πλειοψηφία του πλούτου είναι δομικό κομμάτι του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλη αυτή η καταστροφή οφείλεται στους ιδιοκτήτες των τεράστιων εργοστασίων που μολύνουν το περιβάλλον και απαιτούν συνεχώς νέες πρώτες ύλες, των εταιριών εξόρυξης και εκμετάλλευσης ορυκτών και ενέργειας που ρημάζουν το έδαφος, το νερό και τις ζωές των ανθρώπων, των κατασκευαστικών και τουριστικών επιχειρήσεων που τσιμεντοποιούν και περιφράζουν τη γη, των πολυεθνικών που κόβουν τα δάση, που ισοπεδώνουν τη βιοποικιλότητα για χάρη ατελείωτων εκτάσεων μονοκαλλιέργειας γενετικά τροποποιημένων τροφών, σε αυτούς που φράζουν τα ποτάμια και ισοπεδώνουν τα βουνά για χάρη της «πράσινης» ανάπτυξης. Μπορεί ένα -πολύ μικρότερο- μερίδιο ευθύνης να υπάρχει και στο σύγχρονο τρόπο ζωής μεγάλου κομματιού της ανθρωπότητας, όμως ακόμα και αυτό είναι κάτι που προωθήθηκε ή καλύτερα επιβλήθηκε από το ίδιο το κεφάλαιο, που στη διαδικασία αναπαραγωγής του, εδώ και κάτι παραπάνω από δύο αιώνες διαλύει τις τοπικές κοινότητες, λεηλατεί και ιδιωτικοποιεί τη γη, εκδιώκει τους ανθρώπους από αυτή και τους οδηγεί στα μεγάλα αστικά κέντρα για να γίνουν εργατικά χέρια, εντατικοποιεί την ανθρώπινη δραστηριότητα για την κάλυψη βασικών αναγκών (καλλιέργεια, αλιεία, κτλ) και εφευρίσκει συνεχώς νέες που απαιτούν όλο και περισσότερη ενέργεια.

«Γέμισε το Αιγαίο κορμιά μεταναστών, είναι και οι Έλληνες φονιάδες των λαών»

Η προσπάθεια του κεφαλαίου να αυξήσει την κερδοφορία του, είτε μέσω πολέμων είτε μέσω της επιβολής συνθηκών ακραίας φτώχειας αναγκάζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως από τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, να μπουν σε μια βάρκα ρισκάροντας τη ζωή τους, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τις οικογένειες τους στις χώρες της Ε.Ε. Όσοι προσπαθούν να εισέλθουν στην Ε.Ε. μέσω της Ελλάδας βρίσκονταν αντιμέτωποι με κοινές περιπολίες εθνικού στρατού και Frontex στο κομμάτι της θάλασσας, ενώ πλέον στο χερσαίο κομμάτι βρίσκονται και με τον περιβόητο φράχτη του Έβρου. Ένα τερατούργημα μισαλλοδοξίας που στήθηκε για να μας θυμίζει ότι η Ελλάδα έχει βαθιά ριζωμένο μέσα της τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Φυσικά, δεν παρέλειψαν και τις ανάλογες φιέστες και φωτογραφίσεις στο φράχτη διάφοροι κυβερνητικοί δίχως ίχνος ντροπής για το πόσοι θάνατοι θα προκληθούν από αυτόν.

Το γεγονός ότι η Ελλάδα κατέχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τον ξεριζωμό αυτών των ανθρώπων μέσω της συμμετοχής της στους πολέμους που δημιουργεί το ΝΑΤΟ ούτε που αναφέρεται ποτέ στο ρατσιστικό παραλήρημα του κάθε ακροδεξιού φιλελεύθερου. Αυτή τη στιγμή νέες νατοϊκές βάσεις σχεδιάζονται στον ελλαδικό χώρο για να χρησιμοποιηθούν ως πολεμικό ορμητήριο για τα σχέδια των ΗΠΑ στην περιοχή (με τη στρατιωτικοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης να ξεχωρίζει), στο πλαίσιο της νέας Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (MDCA) που ξεκίνησε να δρομολογείται από την κυβέρνηση Σύριζα, ενώ μετά και την αγορά των Rafale έναντι δισεκατομμυριών ευρώ, η Ελλάδα ετοιμάζεται να βρεθεί πρώτη (μέχρι πέρσι ήταν 2η) στην κατάταξη του ΝΑΤΟ ως προς τις αμυντικές δαπάνες της σε αναλογία προς το ΑΕΠ της με 3,82%, προσπερνώντας ακόμα και τις Η.Π.Α. Και όλο αυτό την ίδια στιγμή που η Ελλάδα έχει από τους χαμηλότερους κατώτατους μισθούς, τα είδη πρώτης ανάγκης είναι στα ύψη, τα τιμολόγια στα κοινωνικά αγαθά όπως νερό, ρεύμα βαράνε κόκκινο, τα ενοίκια είναι παράλογα ψηλά και μόλις πρόσφατα ανακοινώθηκαν νέες ανατιμήσεις σε πληθώρα βασικών αγαθών (προς τα πάνω) για το προσεχές διάστημα.

Εν τέλει όσοι "τυχεροί" καταφέρουν να περάσουν τα σύνορα τους περιμένει η εκμετάλλευση, η παράνομη κράτηση, ο εξευτελισμός και η ανασφάλεια για το μέλλον. Η διαχείριση των μεταναστών τόσο από το ελληνικό κράτος όσο και από την Ε.Ε κινείται στην ίδια κατεύθυνση. Η Ελλάδα λειτουργεί ως αποθήκη του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού-μεταναστών και η Ε.Ε. με τη σειρά της ανοίγει και κλείνει τα σύνορά κατά το δοκούν με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου για φθηνά εργατικά χέρια (χαρακτηριστικό είναι ότι εν μέσω πανδημίας έγιναν προσπάθειες αξιοποίησης των διαμενόντων σε camp σε αγροτικές εργασίες, όπου υπήρχε έλλειψη), ενώ η αστική τάξη και το κράτος απολαμβάνουν τεράστια οικονομικά οφέλη τόσο από τη διαχείριση όσο και από την εξαθλίωση των μεταναστών.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά το καλοκαίρι το κράτος πέρασε νέο αντιμεταναστευτικό νομοσχέδιο. Μεταξύ άλλων ο νόμος αυτός προβλέπει: την νομιμοποίηση και επέκταση των τοίχων γύρω από δομές που διαμένουν μετανάστες καταργώντας την νομική υπόσταση των "ανοιχτών δομών", περιορισμό της δράσης διαφόρων Μ.Κ.Ο. που διέσωζαν μετανάστες μέσω αυστηρότερων ελέγχων και επιβολής προστίμων, μείωση της προθεσμίας για οικειοθελή αναχώρηση από τη χώρα, αύξηση της τιμής του παράβολου στα 100ευρώ για κάθε επόμενη αίτηση ασύλου, κ.α.

Νομοσχέδια που πέρασαν εν μέσω πανδημίας / Εργασιακό-ασφαλιστικό-εκπαιδευτικό-πτωχευτικός νόμος

Τον τελευταίο χρόνο, βλέπουμε το κράτος και τ' αφεντικά να εκμεταλλεύονται την υγειονομική κρίση και το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» που μας έχει επιβληθεί με πρόφαση την αντιμετώπισή της πανδημίας, ως την ιδανική ευκαιρία για να προωθήσουν όσα ούτως ή άλλως είχαν στην ατζέντα τους. Από το ξέσπασμα του κορωνοϊού, έχει περάσει μια σειρά από ολοκληρωτικά και αντεργατικά μέτρα, καθώς και νομοσχέδια που εντείνουν την υποτίμηση των όρων ζωής μας και κάνουν ακόμα πιο έντονους τους ταξικούς διαχωρισμούς μέσα στον κοινωνικό ιστό.

Αφού είχαν ήδη προηγηθεί, και πριν από την ψήφιση αυτού του νομοσχεδίου, μειώσεις μισθών, επιδομάτων και συντάξεων -με ταυτόχρονη αύξηση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση- κι ενώ η μαύρη ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες και η ανεργία έχουν βαρέσει κόκκινο, ο κατάλογος με τα εκατοντάδες εργατικά "ατυχήματα" λόγω ανεπαρκών ή και ανύπαρκτων σε πολλές περιπτώσεις μέτρων ασφαλείας, αλλά και μη τήρησης των απαραίτητων υγειονομικών μέτρων από τη μεριά των αφεντικών, συνεχίζει να μεγαλώνει. Σε όλα αυτά έρχεται να δώσει το τελειωτικό χτύπημα το αντεργατικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την άνοιξη και αυτό εννοείται εν μέσω lockdown. Σε αυτό το νομοσχέδιο λοιπόν είδαμε να καταργείται το 8ωρο και η πληρωμή των υπερωριών να γίνεται με «ρεπό», να καταργείται η κυριακάτικη αργία μέσω της διεύρυνσης των κλάδων που επιτρέπεται η κυριακάτικη εργασία, να ποινικοποιούνται οι απεργίες και να δίνεται στον εργοδότη το δικαίωμα να απολύσει όσους συμμετέχουν σε αυτές, να διευκολύνεται η σύναψη ατομικής σύμβασης εργασίας ενώ την ίδια στιγμή υπονομεύεται η συλλογική. Αυτά είναι μόνο μερικά σημεία από το νομοσχέδιο που γκρεμίζει τα εργατικά κεκτημένα και γυρνάει τις εργασιακές συνθήκες αιώνες πίσω.

Ενώ μόλις πριν λίγες μέρες ψηφίστηκε και το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, στην κατεύθυνση της μετατροπής των ασφαλιστικών δικαιωμάτων και της προστασίας της ζωής σε οικονομικό μέγεθος. Το νομοσχέδιο (όντας το αποκορύφωμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής) καταδεικνύει τη σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφάλισης και ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτική ασφάλιση. Δεν παρέχεται καμία εγγύηση ούτε για το ανθρώπινο επίπεδο των συντάξεων, ούτε και για το επίπεδο των παροχών για τους ασφαλισμένους, ενώ με το κόστος της μετάβασης στο νέο σύστημα να είναι τρομερό, δεν πρέπει να θεωρείται βέβαιη ούτε καν η δυνατότητα εξόφλησης των συντάξεων στο μέλλον.

Το ίδιο σενάριο και στον χώρο της εκπαίδευσης. Με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια να έχουν αναστείλει τη λειτουργία τους και την απαγόρευση κυκλοφορίας σε ισχύ, το Υπουργείο Παιδείας είδε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να περάσει αντιπαιδαγωγικά νομοσχέδια, αποφεύγοντας τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα προκαλούσαν τόσο στην μαθητική όσο και στην εκπαιδευτική κοινότητα. Έτσι, βλέπουμε νομοσχέδια που υποβαθμίζουν ακόμα παραπάνω των δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης πχ μέσω της επιβολής ελάχιστης βάσης εισαγωγής, κάτι που συντέλεσε στο να μείνουν εκτός δημόσιων σχολών χιλιάδες φοιτητές, γεγονός που αύξησε τις εγγραφές των φοιτητών σε ιδιωτικά κολέγια (που ήταν και ο τελικός στόχος της κυβέρνησης). Ταυτόχρονα προωθείται το ξεζούμισμα των εκπαιδευτικών -ειδικά των αναπληρωτών-, δαπανώνται υπέρογκα ποσά για τη σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας την ίδια στιγμή που οι ελλείψεις σε προσωπικό είναι τεράστιες και επιβάλλονται πειθαρχικές ποινές για όσες αγωνίζονται εντός του πανεπιστημίου με σκοπό τα πανεπιστήμια να πάψουν να αποτελούν κέντρα κοινωνικών αγώνων.

Συνεχίζοντας την τακτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σχετικά με το ζήτημα του στεγαστικού που έβαλε τα θεμέλια για τους πλειστηριασμούς 1ης κατοικίας, η ΝΔ έρχεται να μας επιβεβαιώσει ότι βασικό μέλημα κάθε κυβέρνησης είναι η ευμάρεια των τραπεζιτών. Έτσι, ψηφίζοντας πέρσι τον πτωχευτικό κώδικα απελευθερώνει πλήρως τους πλειστηριασμούς, ξεκινώντας τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και βγάζοντας στο σφυρί χιλιάδες σπίτια κατώτερων εργατών και ανέργων. Το νομοθετικό πλαίσιο διαμορφώνεται με όλο και ευνοϊκότερους όρους για το κεφάλαιο, τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα στοχοποιούνται για τις πενταροδεκάρες που χρωστάνε σε αντίθεση με τους "επενδυτές" που μπορεί να είναι χρεωμένοι για μια ζωή αλλά δεν τους αγγίζει τίποτα. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ακόμα μια διαδικασία με στόχο την περαιτέρω εξαθλίωση των από τα κάτω και τη συσσώρευση πλούτου και εξουσίας στην άρχουσα τάξη.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΝΝΑ

Η επίθεση από το κράτος και το κεφάλαιο οξύνεται όλο και παραπάνω. Είναι χρέος μας να απαντήσουμε, να οργανωθούμε και να δυναμώσουμε τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες που θα μας επιτρέψουν να ζήσουμε μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς εξουσίες και διακρίσεις, αλλά με ισότητα, αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση.

Είναι πολύ σημαντικό να συναντηθούμε και να αγωνιστούμε συλλογικά, μακριά από την απογοήτευση και τον ατομισμό. Βασιζόμενοι στις δυνάμεις όλων των καταπιεσμένων, μακριά από θεσμικούς παράγοντες και νέους ή παλιούς έμπορους ελπίδας, να δομήσουμε ένα διεθνιστικό ταξικό κίνημα. Ένα κίνημα που θα αποδομεί την εθνική ρητορική που προσπαθεί να αποκρύψει τις ταξικές μας διαφορές. Ένα κίνημα που θα μπορέσει να συνδεθεί με τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες που υπερασπίζονται το φυσικό κόσμο από την καπιταλιστική απληστία, και με τους εργατικούς αγώνες που προσπαθούν να μπλοκάρουν την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας. Που θα παλέψει μαζί με τους πρόσφυγες και τις μετανάστριες ενάντια στο σύστημα που γεννάει την προσφυγιά και το θάνατο.

ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ,
ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / https://anatolika.espivblogs.net/

---

Όλοι/ες στον δρόμο - Όλοι/ες στον αγώνα

Η φετινή Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης πραγματοποιείται σε ένα πλαίσιο βαθιάς οικονομικής και πολιτικής κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που επιταχύνθηκε ακόμη περισσότερη με την πανδημία.

Μέσα στη συνθήκη του 4ου κύματος COVID-19, με νωπές για τον εργαζόμενο λαό τις μνήμες από το καπιταλιστικό-κυβερνητικό έγκλημα των πυρκαγιών που κατέστρεψαν λαϊκές περιουσίες, μικροκαλλιεργητές και την φύση σε μεγάλο κομμάτι του τόπου μας.

Με 40.000 μαθητές έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τους ταξικούς φραγμούς να οξύνονται ακόμη περισσότερο, τραβώντας στο περιθώριο τα παιδιά των εργατικών- λαϊκών οικογενειών.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να ανατρέψει το κλίμα από την συσσωρευμένη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, το οποίο εκφράστηκε και μέσα από τον ανασχηματισμό που δίνει μήνυμα συνέχισης της αντεργατικής- αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης και της κρατικής-κατασταλτικής τρομοκρατίας.

Την στιγμή που το τσουνάμι αύξησης των τιμών σε βασικά αγαθά-ψωμί,καφές- και ενέργεια-50% αύξηση στους λογαριασμούς της ΔΕΗ γίνεται γνωστό, ο Μητσοτάκης στις 11 Σεπτέμβρη με κεντρικούς χορηγούς τη ΔΕΗ και την Aegean Airlines- πρόσφατα έλαβε 120 εκατομμύρια ευρώ ενίσχυση από τα χρήματα του εργαζόμενου λαού- θα ανακοινώσει μέτρα που αφορούν το σύνολο του εργαζόμενου λαού και τις επιχειρήσεις.

Με «πλάτη» τα 40 δις. Ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, τα οποία προμηνύουν σκληρά προαπαιτούμενα αντίστοιχα του αντεργατικού και αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, για να ενισχύσουν τις παραδοσιακές οικογένειες της ντόπιας εξαρτημένης πλουτοκρατίας και να βαθύνουν ακόμη περισσότερο την οικονομική εξάρτηση από τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό

Οφείλουμε να μετατρέψουμε την φετινή 85η ΔΕΘ, από σημείο ανακοίνωσης των αντεργατικών-αντιλαϊκών μέτρων της κυβέρνησης κατ'εντολήν των εγχώριων και διεθνών αφεντικών της, σε πλατύ σημείο συνάντησης και αντίστασης του εργαζόμενου λαού και των οργανωμένων δυνάμεων του κινήματος.

Σε προσκλητήριο αγώνα για ενίσχυση της Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας, με προσλήψεις υγειονομικών, αντίστασης στην αναστολή εργασίας, για δωρεάν τεστ για όλο τον λαό, ανοίγματος νέων νοσοκομείων για να αντιμετωπίσει ο εργαζόμενος λαός το 4ο κύμα της πανδημίας στο οποίο βρισκόμαστε.

Σε σημείο διεκδίκησης δημόσιας και δωρεάν παιδείας, ανατροπής της ΕΒΕ και της Τράπεζας Θεμάτων, συνολικά της πολιτικής που βάζει ταξικούς φραγμούς στην Παιδεία μέσα από το νόμο Κεραμέως- Χρυσοχοϊδη.

Να σμιλευτεί η ενότητα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας να τεθούν τα θεμέλια για την συγκρότηση του αναγκαίου εργατικού- λαϊκού μαχητικού πόλου αντίστασης και διεκδίκησης, έκφρασης της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας, τόσο απέναντι στις καλένδες της σοσιαλδημοκρατίας- ΣΥΡΙΖΑ- όσο και στο βολικό για το σύστημα αντιεμβολιαστικό- σκοταδιστικό-αντιδραστικό κίνημα που μέσα στις τάξεις του συγκροτούνται φασιστικές- νεοναζιστικές- παρακρατικές οργανώσεις.

Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία σε πλατιά- μαζική- οργανωμένη και δυναμική συμμετοχή στην συγκέντρωση της Καμάρας Σάββατο 11 Σεπτέμβρη στις 18:00 στην Θεσσαλονική.

Πέμπτη 9 Σεπτέμβρη στις 20:00 : Καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση στον χώρο μας αγωνιστές και αγωνίστριες του κινήματος, τον εργαζόμενο κόσμο της Αθήνας για να οργανώσουμε την μαζική άνοδό μας στη ΔΕΘ

ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΦΟΒΗΘΟΥΜΕ, ΝΑ ΜΑΣ ΦΟΒΗΘΟΥΝ

ΚΑΤΩ Η ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ- ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΜΑΖΙΚΟΥΣ-ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ-ΜΑΧΗΤΙΚΟΥΣ-ΠΟΛΥΜΟΡΦΟΥΣ ΛΑΪΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου»

[Ιωάννου Σούτσου & Κάλβου | Γκύζη]

πηγή : email που λάβαμε στις 7 Σεπτεμβρίου 19h

---

Τον τελευταίο χρόνο οι μαχητικοί αγώνες που δόθηκαν από τους/τις φοιτητές/τριες στους πανεπιστημιακούς χώρους ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, έδειξαν ότι το φοιτητικό κίνημα μπορεί να βρεθεί στην αιχμή των κοινωνικών αγώνων δημιουργώντας αναχώματα στα σχέδια του κράτους για την πλήρη εντατικοποίηση της ζωής μας. Κατανοώντας ότι η φοιτητική μας ιδιότητα δεν αποτελεί το μόνο κοινό σημείο μας, και θεωρώντας τους/τις εαυτούς/ες μας ενεργούς σε ταξικούς αγώνες με αδιαμεσολάβητα χαρακτηριστικά ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, επιλέξαμε να συγκροτήσουμε φοιτητικό μπλοκ για την πορεία της ΔΕΘ με αφετηρία την προσυγκέντρωση στην πρυτανεία ΑΠΘ.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Εκπαιδευτική αναδιάρθρωση

Με το ξεκίνημα της νέας φοιτητικής χρονιάς, θα έχουν πρόσβαση στο δημόσιο πανεπιστήμιο 20.000 φοιτήτριες/ές λιγότερες/οι απ'ό,τι πέρσι - επιπρόσθετα με τους άλλους 20000 φοιτητές που θα αποκλείονταν ούτως ή άλλως από το άκρως κανιβαλιστικό σύστημα των πανελληνίων. Το παραπάνω έρχεται ως αποτέλεσμα της ΕΒΕ (ελάχιστη βάση εισαγωγής) που προβλέπεται από το νόμο 4777. Ο νόμος αυτός, ως κομμάτι της γενικότερης στρατηγικής του κεφαλαίου, έχει ως στόχο την αύξηση των ταξικών ανισοτήτων και την καταστολή των κοινωνικών προσδοκιών μέσω της ΕΒΕ αποκλείοντας μαθητές από την τριτοβάθμια εκπαίδευση, να εντατικοποίησει και να πειθαρχήσει το μελλοντικό εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό μέσα από την εφαρμογή του ν+2, των διαγραφών και την περαιτέρω κατάργηση του ασύλου. Το κράτος εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία της πανδημίας ως πρόσχημα για να επιταχύνει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και να εντείνει την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, πολιτική η οποία αποτελεί χρόνια επιδίωξή του. Παράλληλα, συνεχίζοντας την εργαλειοποίηση της πανδημίας προς όφελος του κεφαλαίου, μεταθέτει περαιτέρω κόστος στις φοιτήτριες, καθώς απαιτεί rapid test για την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο, αλλά πλέον δεν παρέχονται δωρεάν. Αποπροσανατολίζει έτσι, την κριτική από τις ευθύνες που έχει για τους/τις νεκρούς/ές της πανδημίας και το υποτιμημένο σύστημα υγείας. Συνολικά, το κράτος επιτίθεται στην κοινωνική βάση σε όλα τα μέτωπα, καθώς εν μέσω πανδημίας περνάει διαδοχικά αντιδραστικά νομοσχέδια για την παιδεία, την εργασία και το περιβάλλον.

Κρατική διαχείριση πανδημίας

Το ξέσπασμα της πανδημίας του Κόβιντ-19 έχει φέρει ολόκληρο τον πλανήτη αντιμέτωπο με μια πρωτόγνωρη υγειονομική και πολιτική κρίση. Η επικινδυνότητα του ιού, σε συνδυασμό με την απροθυμία των κρατών διεθνώς να λάβουν ουσιαστικά υγειονομικά μέτρα για την καταπολέμησή του με ενίσχυση των δημοσίων συστημάτων υγείας με προσωπικό και υλικά μέσα, έχουν οδηγήσει στον θάνατο εκατομμύρια ανθρώπους, αναδεικνύοντας την αντικοινωνική φύση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος.

Από την αρχή της υγειονομικής κρίσης ήταν ξεκάθαρο ότι ο κρατικός-καπιταλιστικός κόσμος δεν είναι ανίκανος, είναι απέναντι. Αντί επενδύσεων σε δημιουργία νοσοκομείων και κλινών ΜΕΘ, αντί για ενίσχυση επιστημονικών έρευνών προς όφελος της κοινωνίας, τα κράτη προχώρησαν σε λοκντάουν και απαγορεύσεις κυκλοφορίας που ουδεμία υγειονομική χρησιμότητα είχαν από μόνες τους. Μετατρέποντας την κρίση σε ευκαιρία αντιμετώπισαν την πανδημία με κατασταλτικούς όρους ενισχύοντας αστυνομία, στρατό μεγαλόεπιχειρηματίες και ΜΜΕ.

Πυρκαγιές-Περιβαλλοντικό

Το κράτος έχοντας την τάση της αυτοπροστασίας και αναπαραγωγής του, δρα συνεχώς με γνώμονα τα συμφέροντά του και δεν επενδύει στις ανάγκες της κοινωνικής βάσης. Αυτό φάνηκε έντονα σ' ότι αφορά την αντιμετώπιση των πυρκαγιών που ξέσπασαν το φετινό καλοκαίρι. Όχι μόνο δεν υπήρχε η απαραίτητη πρόβλεψη και προετοιμασία για την πρόληψη τέτοιων καταστροφών, αλλά ακόμη και τις κρίσιμες στιγμές φάνηκαν η εγκληματική αδιαφορία του κράτους, με τη στήριξη και τις αποζημιώσεις στις πυρόπληκτες περιοχές να είναι ελάχιστες αν αναλογιστούμε το μέγεθος της καταστροφής. Είναι άλλωστε ξεκάθαρη η πρόθεση διαμόρφωσης ενός καθεστώτος γενικότερης νομιμοποίησης της εκμετάλλευσης της φύσης, προς εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων. Με το νόμο που ψηφίστηκε εν μέσω καραντίνας και προβλέπει την κατάργηση περιοχών Natura, δίνεται το πράσινο φως σε εταιρείες, καθώς δημιουργούνται πλουτοπαραγωγικές πηγές και εύφορη γη για επενδύσεις, οι οποίες αναμένονται καταστροφικές για το περιβάλλον, την τοπική κοινωνία και οικονομία. Τα μεταλλεία στις Σκουριές Χαλκιδικής, οι ξενοδοχειακές μονάδες στον Ερημίτη Κέρκυρας, τα αιολικά πάρκα στα Άγραφα και πλέον οι τεράστιες καμένες εδαφικές εκτάσεις είναι μόνο κάποιες από τις περιπτώσεις περιβαλλοντικών καταστροφών που τελούνται υπό την αιγίδα του κράτους.

Πατριαρχία

Τους τελευταίους μήνες είδαμε σχεδόν εβδομαδιαία να δημοσιεύονται περιστατικά έμφυλης βίας και γυναικοκτονιών. Η σημερινή υγειονομική κρίση, με τα αποτελέσματα της στην οικονομία, ο αναγκαστικός εγκλεισμός στο σπίτι με τις προφανείς επιπτώσεις που έχει για χιλιάδες γυναίκες και παιδιά αλλά και η ολοφάνερη συγκάλυψη σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης από το κράτος, είναι όλα αυτά που ενισχύουν την επίθεση στα σώματα μας. Ούτε οι θεσμοί ούτε ο κρατικός μηχανισμός μπορούν να βοηθήσουν τις γυναίκες, αντίθετα είναι τα ίδια που φροντίζουν άλλοτε να αποδίδουν ευθύνες στο θύμα κι άλλοτε να δίνουν συμβουλές στους γυναικοκτόνους να γλιτώσουν την καταδίκη τους. Δε θα μας σκοτώσουν, γιατί δε θα αφήσουμε καμία μόνη απέναντι στην έμφυλη βία, το κράτος και την πατριαρχία.

Αντικρατική-Αντικαπιταλιστική διαδήλωση Σάββατο 11/9

Προσυγκέντρωση 17.00 Πρυτανεία ΑΠΘ

Συγκέντρωση 18.00 Καμάρα

Ελευθεριακά/Αυτόνομα Σχήματα ΑΠΘ

πηγή : email που λάβαμε στις 8 Σεπτεμβρίου 23h

---

ΣΑΒΒΑΤΟ 11/9, 6μ.μ., στην ΚΑΜΑΡΑ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ στα ΕΓΚΑΙΝΙΑ της Δ.Ε.Θ.

Για ζωή και δουλειά με δικαιώματα, για ΨΩΜΙ - ΥΓΕΙΑ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Το ένα κύμα της πανδημίας διαδέχεται τ' άλλο ενώ το καλοκαίρι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές κατακάψανε τη χώρα απ' τη μια άκρη ως την άλλη. Αυτό που φαίνεται παντελώς ν' απουσιάζει είναι οποιαδήποτε πολιτική αντιμετώπισής τους και προστασίας της δημόσιας υγείας, της ζωής μας, του φυσικού περιβάλλοντος και της λαϊκής περιουσίας.

Αντίθετα πλεονάζουν τα σενάρια καλλιέργειας του φόβου και της "ατομικής ευθύνης", του αυταρχισμού και της υποταγής, της κατάργησης κάθε εργατικού και κοινωνικού δικαιώματος.

Ξοδεύονται χωρίς φειδώ δισεκατομμύρια από τον προϋπολογισμό για την αγορά των πολεμικών αεροπλάνων, 120 εκ. αποζημίωση στην Aegean, δεκάδες εκατομμύρια για προσλήψεις αστυνομικών και αγορά περιπολικών κι άλλα τόσα για να εξασφαλιστεί η εύνοια των Μ.Μ.Ε. ενώ «δεν αντέχει η οικονομία» και τα ελάχιστα ακόμη κονδύλια για νοσοκομεία και πρωτοβάθμια περίθαλψη ή πυροσβεστικά αεροπλάνα και εξοπλισμό, για προσλήψεις υγειονομικών και δασοπυροσβεστών και γενικώς ό,τι σχετίζεται με τις πραγματικές ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας και τα κοινωνικά δικαιώματα.

Βασική επιδίωξη της αστικής τάξης σήμερα στην Ελλάδα αποτελεί η εμβάθυνση των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων της προηγούμενης δεκαετίας με επικέντρωση στα θέματα της εργασίας, της οργανωμένης δράσης, των δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη στο έπακρο την πανδημία και την καλλιέργεια του φόβου αλλά και τη συναινετική στάση της αντιπολίτευσης και την υποταγή της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος, δρομολόγησε και πέρασε τον τελευταίο χρόνο, παρά τις μαζικές αγωνιστικές αντιστάσεις, πλήθος νόμων με στόχο να πλήξει καίρια εργατικά και λαϊκά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Με τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη προχωρά στην κατάργηση στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων όπως το 8ωρο και οι υπερωρίες αλλά και του δικαιώματος στην απεργία και την ελεύθερη δράση των συνδικάτων.

Με τους αλλεπάλληλους αντιεκπαιδευτικούς νόμους προωθείται ένα σχολείο-επιχείρηση, γεμάτο ταξικούς φραγμούς για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τράπεζα θεμάτων κ.ά.), με τους γονείς πελάτες και εκπαιδευτικούς πειθαρχημένους μέσα από την αξιολόγηση, παράλληλα με την επίθεση στο φοιτητικό κίνημα και την πανεπιστημιακή αστυνομία.

Με πλήθος άλλων νόμων που συνιστούν απροκάλυπτη ενίσχυση του κεφαλαίου και καταστροφή του περιβάλλοντος (ενέργεια, καύση απορριμμάτων, ανακύκλωση κ.ά.) ή κατακρεούργηση στοιχειωδών κοινωνικών δικαιωμάτων (περαιτέρω απελευθέρωση πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας, δραματικές αυξήσεις τιμολογίων ρεύματος κ.ά.).

Και βέβαια με την επίθεση στις λαϊκές ελευθερίες, τις απαγορεύσεις και την περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, την άκρατη βία της αστυνομίας και την καταστολή εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων.

Βάλε φωτιά σ' ό,τι σε καίει, σ' ό,τι σου τρώει την ψυχή
Έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι, ανοιχτοί!

Αν η κυβέρνηση επικαλείται "ακραία καιρικά φαινόμενα" και υγειονομικές βόμβες για την εγκληματική πολιτική της, είναι πια φανερό ότι πολύ σύντομα "ακραία κοινωνικά φαινόμενα" θα εκδηλωθούν και θα φέρουν την ανατροπή του Μητσοτάκη και της πολιτικής του! Αυτή άλλωστε είναι και η μόνη μας ελπίδα καθώς μες στην πανδημία αλλά και στις πυρκαγιές αποδείχθηκε περίτρανα ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό! Μπροστά στην ατελείωτη κοινωνική βαρβαρότητα άλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά η ταξική ανασυγκρότηση του λαϊκού, εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος που θα οργανώσει την ανυπακοή και κατάργηση στην πράξη του αντιλαϊκού νομοθετικού πλαισίου και την ανάπτυξη μαχητικών αγώνων για την ανατροπή!

Οι μαζικές κινητοποιήσεις του τελευταίου χρόνου ενάντια στο αντεργατικό νομοσχέδιο, οι αγώνες του υγειονομικού, εκπαιδευτικού και φοιτητικού κινήματος και οι αντιστάσεις σε πολλούς κλάδους με δράση των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων χωρίς την συνδικαλιστική γραφειοκρατία, αποτελούν μια σημαντική παρακαταθήκη.

Σε αντιπαράθεση με τη ΓΣΕΕ της ταξικής ανακωχής και υποταγής στα συμφέροντα των αφεντικών, αλλά και τις συμβιβασμένες ηγεσίες ΑΔΕΔΥ και Ομοσπονδιών και κόντρα σε λογικές αναζήτησης σωτηρίας σε κυβερνητικές εναλλαγές, το ταξικό εργατικό κίνημα μέσα από πρωτοβάθμια σωματεία και εργατικές συλλογικότητες, φοιτητικούς συλλόγους και τοπικές συλλογικότητες και τον συντονισμό τους, πρέπει να ξαναγράψει στις σημαίες του αγώνα του την υπεράσπιση των κατακτήσεων του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, την διεκδίκηση των αναγκών και των δικαιωμάτων μας!

Σε ένα σκηνικό που αλλάζει γοργά και με αντιδραστικό τρόπο απαιτείται μια ακόμα πιο σημαντική τομή και για το ταξικό εργατικό κίνημα. Κίνημα που θα βάλει στο τιμόνι τα εργατικά συμφέροντα, που θα ενώνει και δεν θα διαχωρίζει (παλιούς και νέους εργαζόμενους, δημόσιο-ιδιωτικό, μόνιμους-ελαστικούς, εμβολιασμένους-ανεμβολίαστους, ντόπιους-μετανάστες, άνδρες-γυναίκες) ενάντια στην επίθεση κυβερνήσεων-Ε.Ε.-κεφαλαίου, που θα είναι μαχητικό, θα δίνει σκληρούς αγώνες χωρίς ημερομηνία λήξης, με στόχο την επιβολή ρωγμών, την απόσπαση κατακτήσεων και τη νίκη και όχι τη διαπραγμάτευση για το ρυθμό χειροτέρευσης της θέσης μας, την κοινοβουλευτική εξαργύρωση και την «εξαγωγή συμπερασμάτων».

Η εργατική διαδήλωση στα εγκαίνια της Δ.Ε.Θ. κάθε χρόνο λειτουργεί ως δείκτης του αγωνιστικού «θερμόμετρου» και της δυναμικής της πάλης των εργαζόμενων ενάντια στις νέες λαιμητόμους που εξαγγέλλει ο πρωθυπουργός.

Όπως εκατοντάδες εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, νέοι/ες και πολλά σωματεία και συλλογικότητες, και εμείς ως Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης και Πολιτισμού Τρικάλων, καλούμε τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία, τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις συλλογικότητες του λαϊκού κινήματος να δώσουμε τη δική μας μαζική και μαχητική απάντηση στην προσπάθεια νομιμοποίησης και μονιμοποίησης της κοινωνικής βαρβαρότητας.

Να διαδηλώσουμε για την ανατροπή της κυβέρνησης και συνολικά της πολιτικής Ε.Ε.-κεφαλαίου.

Να παλέψουμε για την απαλλαγή από τα δεσμά του "πακέτου ανάκαμψης" και του σχέδιου Πισσαρίδη που το εμπνέει, από τους μνημονιακούς νόμους και ρυθμίσεις, για την απελευθέρωση από τα δεσμά ευρώ και Ε.Ε.

Ρίχνουμε τίτλους τέλους στις λογικές ανακωχής κι αναμονής!

Στα εγκαίνια της Δ.Ε.Θ. δίνουμε την πρώτη μαζική δυναμική απάντηση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, τροχιοδεικτική της μαχητικής λαϊκής αντιπολίτευσης που σύντομα θα αντιμετωπίσει!

Ενάντια στις αντεργατικές επιλογές κυβερνήσεων-Ε.Ε-κεφαλαίου, διεκδικούμε:

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα για όλους - Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις - Προστασία των ανέργων κι όσων έχουν πληγεί από πανδημία και πυρκαγιές - Όχι στους πλειστηριασμούς και τις διακοπές ρεύματος-νερού και διαγραφή χρεών των φτωχών λαϊκών στρωμάτων
• Δαπάνες για δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία, καθολική Ασφάλιση και κοινωνικά αγαθά αντί για πληρωμή του δημόσιου χρέους (διαγραφή τώρα!), επιδοτήσεις των τραπεζών, φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο - Όχι στον πόλεμο και τους εξοπλισμούς
• Κατάργηση του νόμου Χατζηδάκη - Κάτω τα χέρια απ' το 8ωρο, την απεργία και τα συνδικάτα
• Κατάργηση των νόμων Κεραμέως για αξιολόγηση και "αυτονομία-ιδιωτικοποίηση του δημόσιου σχολείου, της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και της Τράπεζας Θεμάτων - Κατάργηση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη και της πανεπιστημιακής αστυνομίας
• Ακύρωση του ξεπουλήματος της δημόσιας γης και των φυσικών πόρων - Προστασία για τα δάση, τον αέρα, το νερό - Φραγμός στις εξορύξεις, τις Β.Α.Π.Ε. και την καύση απορριμμάτων
• Πολιτικές ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, κόντρα στην αστυνομοκρατία, τον κρατικό και εργοδοτικό αυταρχισμό και την καταστολή - Κατάργηση νομοθετικού πλαισίου απαγόρευσης διαδηλώσεων - Φραγμός στον ρατσισμό και τον φασισμό, τις έμφυλες διακρίσεις και τον σεξισμό

Το Σάββατο 11 Σεπτέμβρη, 6μ.μ., στην ΚΑΜΑΡΑ, στηρίζουμε και συμμετέχουμε στο ανεξάρτητο από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, πανελλαδικό, παλλαϊκό συλλαλητήριο, που νέους δρόμους θα χαράξει για ένα

ΤΑΞΙΚΟ ΕΡΓΑΤΟΛΑΪΚΟ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ!

ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΡΙΚΑΛΩΝ

πηγή : http://lesxi-ergasias-trikalon.blogspot.com/2…

---

Λαϊκή Δράση - ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών | Κάλεσμα στη πορεία στη ΔΕΘ

Αναδημοσιεύουμε το κάλεσμα της Λαϊκής Δράσης - ομάδα Κομμουνιστών/Αγωνιστών για τη διαδήλωση στη ΔΕΘ αύριο Σάββατο 11/9 - 18:00 [Καμάρα]

Κάλεσμα στη πορεία στη ΔΕΘ | Όλοι/ες στον δρόμο - Όλοι/ες στον αγώνα

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο βαθιάς πολιτικής-οικονομικής κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος που επιταχύνθηκε μέσα από την εμφάνιση της πανδημίας του COVID-19.

Από άκρη σε άκρη του πλανήτη οξύνεται η αντίθεση ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κράτη και τα εξαρτημένα κράτη, τις αποικίες και τις μισο-αποικίες, η αντίθεση ανάμεσα στην εργατική τάξη και το κεφάλαιο.

Το σύστημα για να βγει από την κρίση του μετακινεί όλο το κόστος της κρίσης πάνω στις πλάτες των εργαζόμενων λαών, προχωράει σε ολομέτωπη επίθεση απέναντι στις δημοκρατικές-λαϊκές ελευθερίες, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες, τον μισθό, τα εργατικά και λαϊκά κεκτημένα.

Μέσα σε αυτή την δίνη εξελίξεων βρίσκεται και ο εργαζόμενος λαός της Ελλάδας, ο οποίος πληρώνει με διπλό τρόπο την κρίση τόσο μεταφέροντας πλούτο από τα κάτω προς τα πάνω μέσα στην ελληνική κοινωνία όσο και από τα μέσα προς τα έξω,δηλαδή προς τις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις.

Σε αυτό το πλαίσιο στη ΔΕΘ, με τιμώμενο κράτος την Ελλάδα απουσίας κάποιας από τις παραδοσιακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που επιδιώχθηκε αλλά δεν επιτεύχθη να αποτελούν τιμώμενα κράτη- Βλ. Γαλλία- η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να ρεφάρει τη λαϊκή οργή και δυσαρέσκεια όπως αυτή εκφράζεται και συγκροτείται από την αποτυχημένη κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας, της κρίσης των πυρκαγιών και με την πολιτική όξυνσης των ταξικών φραγμών στην παιδεία να γιγαντώνεται ακόμη περισσότερο.

Το όπλο της κυβέρνησης για να αντισταθμίσει αυτή την κατάσταση είναι το Ταμείο Ευρωπαϊκής Ανάκαμψης και τα 40δις που θα «ζεστάνουν» την ελληνική οικονομία ενώ με τυμπανοκρουσίες από τους οργανικούς διανοούμενους της εξαρτημένης άρχουσας τάξης μαθαίνουμε πως το οικονομικό μοντέλο της παραγωγής θα «αλλάξει».

Η οικονομική εξάρτηση από τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό που στρατηγικά η εγχώρια άρχουσα τάξη έχει επιλέξει απαγορεύει την οποιαδήποτε στροφή στην ανάπτυξη βιομηχανίας και γενικότερα ανάπτυξης στο πρωτογενή και δευτερογενή τομέα παραγωγής της χώρας.

Η εξαρτημένη ντόπια ολιγαρχία του τόπου μας επιβιώνει και στερεώνει την ταξική της κυριαρχία μόνο μέσα από την πατροπαράδοτη σχέση εξάρτησης από τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό που εκφράζεται μέσα από την παράδοση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και της εγχώριας εργατικής τάξης και του λαού στα κοράκια των ευρωπαϊκών μονοπωλίων και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης δεν μπορεί παρά να αποτελεί το «δούρειο ίππο» για τον ακόμη εντονότερο στραγγαλισμό του εργαζόμενου λαού, μέσα από τα αυστηρά προαπαιτούμενα για την έναρξη αποπληρωμής τους όπως το πρόσφατο αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη και το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πρόσφατα.

Για κάθε «θετικό» μέτρο ανακούφισης των σκληρών ανατιμήσεων που έρχονται, για κάθε «επένδυση», κάποιο εργασιακό κεκτημένο υπόλειμμα προηγούμενων εποχών μπαίνει στη μέγγενη του κεφαλαίου.

Τα δις αυτά, πέρα από πρόσκαιρα «μέτρα ανακούφισης», θα μοιραστούν ανάμεσα στις άγιες-μαφίες οικογένειες της εξαρτημένης ντόπιας ολιγαρχίας, μιζαδόρικα όπως αυτές μας έχουν διδάξει. Εξ ου και το ακόμα πιο έντονο ενδιαφέρον του ελληνικού παράγοντα για τη συμμετοχή του στην φετινή ΔΕΘ.

Η στρατηγική μετατροπής της φετινής ΔΕΘ σε φαγοπότι μίζας και δις με τον εργαζόμενο λαό στη γωνία έτοιμο να κατακρεουργηθεί ακόμη μια φορά πρέπει να ηττηθεί μέσα από την πλατιά συμμετοχή και εμφάνιση του εργαζόμενου λαού στο προσκήνιο, γιατί τίποτα δε χαρίζεται και όλα με αγώνες κατακτιούνται.

Το εργατικό- λαϊκό κίνημα και οι οργανωμένες δυνάμεις του οφείλουν να μετατρέψουν την φετινή ΔΕΘ σε μια πλατιά- μαζική-λαϊκή οργανωμένη και δυναμική συγκέντρωση που θα δώσει το μήνυμα για την συγκρότηση μιας πλατιάς-λαϊκής-μαχητικής- αντιπολιτευμόνης πτέρυγας στον δρόμο που θα διεκδικήσει ενίσχυση της Δημόσιας και Δωρεάν Υγείας για την αντιμετώπιση του 4ου κύματος της πανδημίας- δωρεάν τεστ για όλους, νέα νοσοκομεία, προσλήψεις σε υγειονομικούς,ενίσχυση της πρωτοβάθμιας υγείας-, ανατροπή των μέτρων διαχωρισμού απέναντι στους ανεμβολίαστους.

Ενός εργατικού-λαϊκού κόμβου αγώνα που θα θέσει με μαζικό και οργανωμένο τρόπο το ζήτημα ενίσχυσης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας- ανατροπή νόμου Κεραμέως- Χρυσοχοϊδη, ανατροπή Ε.Β.Ε. και Τράπεζας θεμάτων και θα απαιτήσει την εφαρμογή όλων των μέτρων που απαιτούν οι φορείς αγώνα του λαού της Βόρειας Εύβοιας και των περιοχών που επλήγησαν από τις πυρκαγιές.

Μόνο ο λαός σώζει τον λαό μέσα από την οργάνωση, την πάλη και την αντίσταση. Μακριά τόσο από τα κελεύσματα των σειρήνων της σοσιαλδημοκρατίας- ΣΥΡΙΖΑ- όσο και από το τάχα μου αντισυστημικό αντιεμβολιαστικό κίνημα μέσα στο οποίο συντελείται η φασιστική παλινόρθωση του φασιστικού παρακράτους μέσα από την ηγεμονία φασιστικών- νεοναζιστικών- παρακρατικών οργανώσεων.

Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό, την νεολαία και τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες να πλαισιώσουν μαζικά την συγκέντρωση της Καμάρας στις 18:00 και να συμμετέχουν πλατιά στο μπλοκ του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου».

Στηρίζουμε το μπλοκ του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου» 18:00 Καμάρα.

ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ - ΤΗΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ- ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ-ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ

ΚΑΤΩ Η ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Λαϊκή Δράση- Ομάδα Κομμουνιστών/ Αγωνιστών

11/9/21

πηγή : https://apotispithastifloga.wordpress.com/202…

---

Διαδήλωση Δ.Ε.Θ.

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΕΠΕΛΑΣΗΣ

ΤΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ:

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΒΙΑΣ, ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Έχοντας πλέον διανύσει 2 χρόνια από την έναρξη της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και ρίχνοντας μια ματιά στην κοινωνία γύρω μας προσπαθώντας να αφουγκραστούμε τις συνέπειες της κρατικής πολιτικής δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε τα εξής: υποβάθμιση και συχνά εξαθλίωση της ζωής και της αξιοπρέπειας, που συμβαίνει σταθερά και με πολλαπλά μέσα. Είτε πρόκειται για την εγκληματική διαχείριση από μεριάς κράτους μιας πολύνεκρης πανδημίας είτε για την ψήφιση και εφαρμογή νομοσχεδίων που επηρεάζουν όλες τις πτυχές του κοινωνικοοικονομικού βίου, το μόνο σίγουρο είναι πως οι κυβερνώντες δεν δίνουν δεκάρα για την ευημερία της κοινωνικής βάσης. Και δεν είναι αυτός ο ρόλος τους εξάλλου, αφού η αληθινή και μόνη τους προτεραιότητα είναι η υπεράσπιση του ελληνικού και ξένου κεφαλαίου, ευθύνη που δεν μπορεί παρά να είναι διαμετρικά αντίθετη με τις ανάγκες των πολιτών. Για ακόμα μια χρονιά, λοιπόν, ο Πρωθυπουργός μέσω της καθιερωμένης συνέντευξης τύπου στα πλαίσια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης θα μας ενημερώσει για το οικονομικό και κοινωνικό πρόγραμμα της κυβέρνησης. Για ακόμα μια χρονιά εμείς είμαστε βέβαιοι πως, παρά τις εξαγγελίες περί ανάπτυξης και μέριμνας για τις κοινωνικές ανάγκες, οι άνθρωποι της κοινωνικής βάσης θα βρεθούν να γίνονται θυσία στο βωμό των μεγάλων συμφερόντων.

Διαχείριση της πανδημίας

Για περίπου 1 χρόνο και αφού ζήσαμε δύο απανωτά lockdown με ένα τουριστικο διάλειμμα, χωρίς κανένα ουσιαστικό υγειονομικό έλεγχο στις αφίξεις επισκεπτών και στις συμφωνίες με τα τους "μεγάλους παίκτες" της τουριστιστικής βιομηχανίας, η κυβερνητική υγειονομική πολιτική έδειξε πως ο μόνος τρόπος που επιθυμεί να εφαρμόζεται - καθώς επουδενί δεν αποτελεί μέρος της ατζέντας της η ενίσχυση των παροχών προς τους πολίτες - είναι μέσω των απαγορεύσεων και του ελέγχου των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Από την "παιδαγωγική σημασία", όπως δήλωνε ο Υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης για την αποστολή SMS στο 13033 ως μέσο ελέγχου των μετακινήσεων (αυτές που γινόντουσαν σε υπεράριθμα λεωφορεία και βαγόνια) έως τις απαγορεύσεις και την καταστολή διαδηλώσεων και παρεμβάσεων ως μέσο περιορισμού της κριτικής ως προς την κυβερνητική πολιτική, η κυβέρνηση έκανε πράξη τον λόγο του τότε Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, πως «Η Αστυνομία είναι, στην πανδημία, το ΕΣΥ της προστασίας μας.». Σοφά λόγια ενός σοφού άνδρα, θα έλεγε κανείς, μιας και στον προϋπολογισμό του 2021 προβλεπόταν αύξηση των αμυντικών δαπανών κατά 30% και μείωση των δαπανών για την υγεία κατά 572 εκατ. ευρώ.

Στον αντίποδα, κανένας ουσιαστικός έλεγχος δεν έγινε μέσα στους χώρους εργασίας, όπου την αποκλειστική ευθύνη για τη μετάδοση του ιού έφερε η εργοδοτική τρομοκράτηση και η ιεράρχηση της κερδοφορίας πάνω από την υγεία των εργαζομένων. Καμία αύξηση τόσο στον αριθμό του στόλου των λεωφορείων όσο και στον αριθμό των προγραμματισμένων δρομολογίων - ειδικά στις μεγάλες πόλεις - ώστε να μην συνοστίζεται ο κόσμος στα Μ.Μ.Μ. και, φυσικά, καμία στήριξη για ουσιαστική ενίσχυση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των σχολείων (όλοι θυμόμαστε τις τραγελαφικές εξιστορήσεις πως ο ένας μαθητής ανά θρανίο είναι πιο επικίνδυνος από ό,τι δύο μαθητές ανά θρανίο, σε μία προσπάθεια να χρυσωθεί το χάπι της αδράνειας και της έλλειψης προγράμματος και προοπτικής για ενίσχυση της δημόσιας Παιδείας). Παράλληλα, η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας έμεινε στις κυβερνητικές εξαγγελίες και στα παλαμάκια της Πρώτης Κυρίας της Χώρας, όταν μάλιστα - εν μέσω πανδημίας - ο πρωθυπουργός δηλώνει πως «έχουμε περισσότερα δημόσια νοσοκομεία από όσα χρειάζεται σε ακτίνα 20-30 χιλιομέτρων».

Και αφού η πολιτική της έγκαιρης πρόληψης, ορθής ιχνηλάτησης και εμπεριστατωμένης ενημέρωσης είχε πάει περίπατο ήδη από το πρώτο lockdown και - εν τέλει - ήρθαν τα εμβόλια, που τα γαλάζια στελέχη της Ν.Δ. τρέξανε να αρπάξουν από τις πιο ευπαθείς κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού, το κυβερνητικό αφήγημα αρχίζει να αλλάζει: το εμβόλιο από μόνο του θα μας σώσει, δίχως να στηρίζεται σε ένα ισχυρό Ε.Σ.Υ. και στην ορθή ενημέρωση των πολιτών και την διενέργεια μαζικών tests. Κι αν κάτι είναι αυτό που "τάισε" τους πιθανούς, έως έναν βαθμό κατανοητούς, φόβους και αμφιβολίες πολιτών περί του εμβολιασμού, ήταν η ροή της πληροφορίας και ενημέρωσης που προερχόταν και εξακολουθεί να προέρχεται από υπουργούς - τηλεπλασιέ και μία Επιτροπή Ειδικών που, αφού απέκτησε το ακαταλόγιστο όσον αφορά τις γνωμοδοτήσεις για την πανδημία, όταν δεν χειροτονείται από αρχιεπισκόπους, δειπνεί με γαλάζια στελέχη της κυβέρνησης.

Με μία τέτοια υγειονομική και κοινωνική πολιτική να εφαρμόζεται εν μέσω πανδημίας, έγινε ολοφάνερο πως προτεραιότητα της κυβέρνησης δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά η τυφλή "υποταγή" στην νεοφιλελεύθερη ατζέντα των μη-παροχών για όλους και της μη-ενίσχυσης δημόσιων φορέων και συστημάτων, όπου οι συγκεχυμένες πληροφορίες και τα νοήματα αποσκοπούσαν στην ευλαβική διατήρηση του υφιστάμενου status quo, στο οποίο η εν λόγω πολιτική συμπλέκεται με ένα μίγμα εκκλησιαστικών επιταγών, ακροδεξιών αφηγήσεων και μπανάλ αισθητικής. Έτσι, λοιπόν, το «αντιεμβολιαστικό κίνημα» δεν ήθελε και πολύ για να βγει στον δρόμο σε μία στιγμή ανάδυσης του ανορθολογισμού στη δημόσια σφαίρα και απόρριψης των έως τώρα πρακτικών βελτίωσης των ζωών των ανθρώπων, ίσως αυτή τη φορά με άλλη ιδιότητα από αυτή του ψηφοφόρου του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο, αν οι συσχετισμοί ήταν διαφορετικοί, ένα μέρος του θα το βλέπαμε πιθανότατα να εναγκαλίζεται μαζί του. Κι αυτό, τελικά, δε θα ήταν τόσο περίεργο, καθώς οι ρίζες του είναι εν λόγω "κινήματος" βρίσκονται στην πλευρά της συντήρησης, στην δεξιά και την άκρα δεξιά, όπου η κοσμοθεωρία συμπυκνώνει ατομικιστικά πλαίσια πέρα από την συλλογικά αντιληπτή και βιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας και ακόμα πιο πέρα από την κοινωνική αλληλεγγύη. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, και αισχρά προσβλητικό, που ένα από τα μότο του κινήματος αντιεμβολιασμού είναι αυτό της αυτοδιάθεσης του εαυτού και του σώματος, τη στιγμή που εντός του εν λόγω πολιτικού χώρου σπανίως αναγνωρίζονται βασικά δικαιώματα και ελευθερίες κομματιών του πληθυσμού (π.χ. το δικαίωμα της γυναίκας στην άμβλωση, το δικαίωμα των μεταναστ(ρι)ών στην διεκδίκηση ενός καλύτερου αύριου κ.ο.κ.).

Η αποτυχία, λοιπόν, της κυβέρνησης να πείσει, που έρχεται ως φυσικό επακόλουθο της αποτυχίας της ίδιας της πολιτικής που εφαρμόζει στο σύνολο των κοινωνικών πεδίων, έρχεται να περιχαρακωθεί πίσω από τις εξαγγελίες περί υποχρεωτικότητας εμβολιασμού, πετώντας στην ουσία το μπαλάκι της ασκούμενης πολιτικής όλων αυτών των μηνών στους πολίτες, αποποιούμενη τις εγκληματικές ευθύνες, είτε αυτές αφορούν το ποσοστό εμβολιασμού της χώρας, που είναι από τα χαμηλότερα της Ε.Ε. είτε το ακόμα και σήμερα υποστελεχωμένο Ε.Σ.Υ., που έρχεται να υποστελεχωθεί ακόμα περισσότερο με την υποχρεωτική αργία όσων υγειονομικών δεν κατέθεσαν πιστοποιητικό εμβολιασμού, με την πρόσφατη τροπολογία του Υπουργού Υγείας να ανοίγει ακόμα περισσότερο την πόρτα συμμετοχής των ιδιωτών γιατρών στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (κάπως έτσι "λύνεται", θα έλεγε κανείς, το πάγιο αίτημα των πολιτών για προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού και θωράκιση της δημόσιας υγείας).

Μπροστά σε αυτή την πρωτόγνωρη, τουλάχιστον για το σύνολο του δυτικού κόσμου, κατάσταση που έχει προκαλέσει τον θάνατο περισσότερων από 14.000 ανθρώπων στην Ελλάδα και περισσότερων από 4.550.000 παγκοσμίως, το κράτος έρχεται να εφαρμόσει αυτό που ξέρει καλά: την εμπεδωμένη, ως θεωρία και πρακτική, άσκηση ολοκληρωτικού ελέγχου των "άβουλων υπηκόων του" μέσω της καταστρατήγησης θεμελιωδών ελευθεριών και δικαιωμάτων και του τεμαχισμού των κοινωνικών δεσμών. Αν κάτι έφερε με εκκωφαντικό θόρυβο στο προσκήνιο η πανδημία είναι πως η περατότητα του πλανήτη και οι συνέπειες του κρατικο-καπιταλιστικού φαντασιακού της εκμετάλλευσης, της συσσώρευσης και της κερδοφορίας δεν έρχεται μόνο για τους μη προνομιούχους των μη δυτικών χωρών, αλλά έρχεται για όλους. Και πως η κοινωνική αλληλεγγύη και η συλλογική υπευθυνότητα των πολιτών είναι αυτή που εν τέλει θα πρέπει να ορίσει τις προκείμενες, ξεπερνώντας διλήμματα που τίθενται από πάνω, όχι γιατί δε θέλει να τα απαντήσει καταλήγοντας να έχει με αυτόν τον τρόπο μία παγιωμένη άποψη για τα πάντα, αλλά γιατί επιδιώκει να τοποθετήσει την κατάσταση στη βάση της αντιμετώπισης με όρους συλλογικοποίησης, αναζητώντας την ορθή ενημέρωση, ασκώντας κριτική στους άνωθεν σχεδιασμούς, προστατεύοντας όσους και όσες το έχουν ανάγκη.

Κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου - Νόμος για την Εκπαίδευση (Ν. 4777/2021)

Μόλις ένα μήνα μετά την εκλογή της κυβέρνησης, εν μέσω καλοκαιριού - με φοιτητές και πανεπιστημιακούς μακριά από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα - και παρά τις αντιδράσεις, η κυβέρνηση της Ν.Δ. καταργεί μια από τις θεμελιώδεις κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος, εντείνοντας την καταστολή του και δίνοντας στην αστυνομία την δυνατότητα να επεμβαίνει ελεύθερα στους χώρους των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και για αιτίες πέρα από αυτές του κοινού ποινικού δικαίου, όπως ίσχυε μέχρι πρόσφατα, ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο τον δρόμο για την συνέχεια που θα ερχόταν λίγους μήνες μετά.

Έτσι, εν μέσω σκληρού lockdown, με μία ολόκληρη χρονιά νέων φοιτητ(ρι)ών να μην γνωρίζουν καν πώς μοιάζουν οι σχολές τους από κοντά, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να βάλει ένα βασικό θεμέλιο στην αποδόμηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στέρησε ήδη σε πάνω από 40.000 νέους και νέες τα όνειρά τους, που θα κληθούν να τα κυνηγήσουν με μόνο κριτήριο πλέον την αγοραστική τους δύναμη. Η εξίσωση των πτυχίων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με πιστοποιήσεις ιδιωτικών σχολών μετατρέπει την πανεπιστημιακή εκπαίδευση σε εξαγοράσιμο αγαθό. Φυσικά, ο στόχος αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι διττός. Αφενός, αποδυναμώνεται το φοιτητικό δυναμικό σχολών, οδηγώντας πολλές από αυτές σε κλείσιμο (ούτε ένας εισακτέος στην σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών στο πολυτεχνείο Ξάνθης), ευνοώντας τα ενισχυμένα εκπαιδευτικά προγράμματα των ιδιωτικών Ι.Ε.Κ., τα οποία καρπώνονται τα κέρδη των «αποτυχημένων» μαθητ(ρι)ών. Αφετέρου, η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, έχοντας ήδη προσλάβει 400 από τους 1000 αστυνομικούς αυτής, στοχεύει ξεκάθαρα στην ισοπέδωση των πολιτικών αντιστάσεων μεγάλης μερίδας των κινημάτων που ξεκινούν, αναπτύσσονται και οργανώνονται μέσα στα πανεπιστήμια κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων. Βέβαια, όπως ανακοινώθηκε από τη νέα ηγεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, η εφαρμογή του μέτρου της πανεπιστημιακής αστυνομίας αναβάλλεται επ' αόριστον, υπό το βάρος των αντιδράσεων, καταδεικνύοντας, όχι μόνο την ανάγκη του κράτους για άσκηση ολοκληρωτικού ελέγχου, αλλά πως και αυτό το μέτρο αποτελούσε ένα μέσο ανοίγματος θέσεων εργασίας και δημιουργίας σχέσεων εξάρτησης μεταξύ των υποψηφίων και της κυβέρνησης προς εκλογική αξιοποίηση όταν αυτό χρειαστεί.

Περιβαλλοντικός νόμος (Ν. 4685/2020)

Με μία πρωτόγνωρη πανδημία να μαίνεται στην Ελλάδα, η κυβέρνηση έφερε εν τάχει προς ψήφιση ένα νομοσχέδιο "μπαρούτι" για το φυσικό περιβάλλον. Με αυτό το νομοσχέδιο η κυβέρνηση διαλύει ακόμα περισσότερο τις αδειοδοτήσεις περιβαλλοντικών έργων. Πιο συγκεκριμένα, ο έλεγχος των Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) προσφέρεται απλόχερα σε ιδιώτες αξιολογητές, που θα μπορεί ο ίδιος ο επενδυτής να επιλέγει, ενώ παράλληλα καταργείται ο ρόλος των κατά τόπους αυτοτελών Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών. Με άλλα λόγια "Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει".

Επιπλέον, μέσω του Ν. 4685/2020 υπαγορεύεται η θεσμοθέτηση τεσσάρων ζωνών κλιμακούμενης προστασίας στις περιοχές Natura (απόλυτης προστασίας της φύσης, οικοτόπων και ειδών και βιώσιμης διαχείρισης φυσικών πόρων), διακριτοποιώντας ακόμα και εντός των περιοχών αυτών το επίπεδο της εκμετάλλευσης. Με αυτόν τον τρόπο ανοίγεται ο δρόμος δραστηριοποίησης τόσο βαρέων επενδυτικών δραστηριοτήτων (π.χ μεταλλευτικές δραστηριότητες, εξορύξεις υδρογονανθράκων) όσο και εγκατάστασης ανεμογεννητριών - μην ξεχνάμε ότι οι Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων θα μπορούν να διενεργούνται από ιδιωτικά γραφεία μελετών - εντός των εν λόγω, προστατευόμενων βάσει της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, περιοχών.

Παράλληλα, το καθεστώς νομιμοποίησης αυθαιρέτων, όχι μόνο δεν γίνεται αυστηρότερο, αλλά επαναφέρεται η ρύθμιση περί «οικιστικών πυκνώσεων» για άλλα 30 χρόνια και δίνεται η δυνατότητα για νομιμοποίηση αυθαιρέτων εντός δασικών εκτάσεων, με τις μνήμες από το Μάτι να είναι ακόμα νωπές, όπως επίσης και τα κροκοδείλια δάκρυα των τότε αντιπολιτευόμενων.

Προσφυγικό - pushbacks

Σε όλη τη διάρκεια της μέχρι τώρα θητείας της, η κυβέρνηση έχει ακολουθήσει ξεκάθαρη και σκληρή αντιμεταναστευτική πολιτική. Στοίβαξη μεταναστ(ρι)ών υπό άθλιες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (ακόμα κι εν μέσω πανδημίας, όταν ο ιός επέλαυνε), εξώσεις και εκκενώσεις καταλήψεων στέγης, όπου οι συνθήκες ζωής ήταν και είναι απείρως καλύτερες από αυτές των camps, και επαναπροωθήσεις, ενώ παράλληλα, όποτε χρειαστεί, καλλιεργείται η άποψη μέσω των Μ.Μ.Ε., ότι οι μετανάστες αποτελούν "τον εχθρό που επιδιώκει την ισλαμοποίηση της χώρας μας και την αλλοίωση του ευρωπαϊκού πολιτισμού". Επιπλέον, το νέο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν λίγες ημέρες που νομιμοποιεί τα pushbacks επικυρώνει το γρήγορο βηματισμό της κυβέρνησης στο δρόμο της βαρβαρότητας που έρχεται σε αντίθεση, πέρα από το διεθνείς δίκαιο, και με κάθε ιδέα ισότητας και αλληλεγγύης .

Νομοσχέδιο «Χατζηδάκη»

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήρθε για να αφαιρέσει εργασιακά κεκτημένα δεκαετιών. Η κατάργηση του 8ώρου μαζί με την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας ανοίγουν τον δρόμο για την αναίτια νομική δίωξη όσων διεκδικούν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Επιπρόσθετα, το ωράριο γίνεται ακόμα πιο ευέλικτο αυξάνοντας το εβδομαδιαίο όριο ωρών εργασίας από 40 σε 45, ανάλογα με τις ανάγκες του εργοδότη. Οι τουλάχιστον εκτός τόπου και χρόνου δηλώσεις των κυβερνώντων για δήθεν συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη για το πόσο ευέλικτο θα είναι το ωράριο αυτό, στα αυτιά οποιουδήποτε εργαζομένου που ζει καθημερινά την βία της μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα της ανεργίας και της ανασφάλειας, στην Ελλάδα των εργατικών ατυχημάτων και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, ακούγονται σαν κάποιου είδους αστείο. Επιπλέον, επιμηκύνεται η λίστα με τις επιχειρήσεις που μπορούν να είναι ανοικτές τις Κυριακές, ενώ δίνεται η δυνατότητα λειτουργίας διευρυμένου ωραρίου σε αλυσίδες σούπερ μάρκετ (7:00 - 21:30), αυξάνοντας τις ώρες εργασίας και τελικά περιορίζοντας τον ελεύθερο χρόνο που έχουν στην διάθεση τους οι εργαζόμενοι για ό,τι αυτοί επιθυμούν να κάνουν.

Με αυτόν τον νόμο, ο οποίος είναι βγαλμένος από τα πιο τρελά όνειρα του μεγάλου κεφαλαίου, οι εργαζόμενοι γίνονται ακόμα πιο ευάλωτοι στις διαθέσεις των αφεντικών για μεγιστοποίηση της παραγωγής και της κερδοφορίας. Και στην περίπτωση που κάποιος σηκώσει κεφάλι, τότε αυτό θα κόβεται. Στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί - ακολουθώντας τον δρόμο που άνοιξε ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - και το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο εγκαινιάζει ένα νέο σύστημα ιδιωτικών συντάξεων, που μόνο ασφαλιστική σταθερότητα με συλλογικούς όρους δεν μπορεί να εγγυηθεί.

Πτωχευτικός κώδικας

Έχοντας εισέλθει σε περίοδο ύφεσης που, σύμφωνα με οικονομολόγους, μπορεί να είναι και χειρότερη από εκείνη του 2009, η κυβέρνηση της Ν.Δ. ψήφισε ένα αντιδραστικό - στην καλύτερη - νομοσχέδιο, που αποτελεί την ταφόπλακα των ευάλωτων νοικοκυριών. Με απόλυτο θράσος, άνοιξε τον δρόμο για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, δίνοντας την δυνατότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα να πλουτίσει πάνω στις πλάτες των χαμηλών τάξεων.

Υποχρεωτική συνεπιμέλεια

Την ίδια στιγμή που η ενδοοικογενειακή βία παίρνει διαστάσεις μείζονος προβλήματος με τις γυναικοκτονίες και τους βιασμούς να αποτελούν ένα σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, η κυβέρνηση ήρθε να ψηφίσει τον νόμο περί υποχρεωτικής συνεπιμέλειας (Ν. 4800/2021), προκαλώντας τις αντιδράσεις φορέων, συλλογικοτήτων, φεμινιστικών οργανώσεων, ακόμα και γυναικών εντός του κυβερνώντος κόμματος. Σε μία προσπάθεια που βρίθει πατριαρχικών αντιλήψεων περί πυρηνικής οικογένειας, τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας (είτε οι μητέρες είτε τα παιδιά) είναι νομικά εγκλωβισμένα στη διατήρηση σχέσεων με τον θύτη «για χάρη των παιδιών», σχετικοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το "συμφέρον" του παιδιού μακριά από το βίωμα του κακοποιημένου ατόμου. Είναι χαρακτηριστική, μάλιστα, η δήλωση του βουλευτή της Ν.Δ. Γιάννη Λοβέρδου πως «Ο κακοποιητής σύζυγος μπορεί να είναι καλός πατέρας», αποτυπώνοντας το βάθος των πατριαρχικών/σεξιστικών αντιλήψεων εντός του κυβερνώντος κόμματος και ενός μέρους του ακροατηρίου του.

Πυρκαγιές

Αν πρέπει να αποδώσουμε κάπου τα κύματα φυσικών καταστροφών που πλήττουν όλο και περισσότερο τον πλανήτη και ακόμα πιο άμεσα την ανθρωπότητα, θα τα αποδίδαμε στο σύγχρονο εκμεταλλευτικό σύστημα που πηγάζει στην συνεχή ανάγκη του για κερδοφορία. Αυτό το πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικό σύστημα μέσα στους τελευταίους τουλάχιστον δύο αιώνες έχει επηρεάσει τόσο το περιβάλλον που έχει οδηγήσει σε μια βίαια κλιματική αλλαγή συνέπεια της οποίας κατά ένα μεγάλο κομμάτι είναι και οι φετινές πυρκαγιές - αν λάβουμε υπόψη μας και την έντασή τους. Φυσικά ξέρουμε πολύ καλά πως η κατάσταση αυτή εργαλειοποιείται από το κεφάλαιο ώστε να δημιουργήσει καινούρια πεδία κερδοφορία δίνοντας σε όλο αυτό την ονομασία "πράσινη ανάπτυξη". Με άλλα λόγια το σύστημα δεν μπορεί να ξεπεράσει το δομικό πρόβλημα του και να δώσει πραγματικές λύσεις στην κλιματική αλλαγή και την περιβαλλοντική καταστροφή.

Σε σχέση με τις πρόσφατες πυρκαγιές, το μέγεθος της κυβερνητικής ολιγωρίας είναι συγκρίσιμο με τα 1.200.000 στρέμματα καμένης γης. Άλλωστε, η ανανέωση των συμβάσεων 5.000 εποχικών δασοπυροσβεστών το 2020 φάνταζε πλεονάζον χρήμα για το κράτος, την ίδια στιγμή που έχει δοθεί αμέτρητο δημόσιο χρήμα για πολεμικά εξοπλιστικά συστήματα (π.χ. αγορά πολεμικών αεροσκαφών τύπου «Rafale») και προσλήψεις κάθε λογής αστυνομικών (και όχι ιατρών, δασκάλων/καθηγητών κ.α.). Η ολιγωρία αυτή, όμως, του χιλιοδιαφημισμένου "επιτελικού κράτους" (αυτού που θα άδειαζε το Μάτι σε 20 λεπτά, ενώ άφησε την Εύβοια να καίγεται για 2-3 ημέρες με ελάχιστο αέρα) δεν περιορίζεται στην έλλειψη δασο-πυροσβεστικού προσωπικού και κεντρικού σχεδιασμού κατάσβεσης, αλλά συνεχίζεται με την κάλπικη έγνοια της κυβέρνησης για τις ζωές των κατοίκων (σε αντίθεση με την πολιτική ευθύνη) των καμένων περιοχών, που μεταφράστηκε σε εκατομμύρια στρέμματα καμένης γης και δεκάδες οικίες και οικισμούς να έχουν παραδοθεί στις φλόγες. Και η κατάσταση σίγουρα θα ήταν πολύ διαφορετική, αν τα αντανακλαστικά του κόσμου των περιοχών αυτών, καθώς επίσης και από όλη την Ελλάδα που έσπευσε να βοηθήσει, δεν ήταν τέτοια που να βασίζονται στην χωρίς διακρίσεις κοινωνική αλληλεγγύη, οπότε και μπόρεσε να σωθούν οικίες και χωριά. Σε διαφορετική περίπτωση, θα είχαμε ακόμα μερικές χιλιάδες ανθρώπους, εν μέσω οικονομικής κρίσης, να ανησυχούν για την επιβίωσή τους.

Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση και την εγκληματική αδιαφορία και ανευθυνότητα, είτε προέρχεται από το κράτος και το κεφάλαιο είτε από την ανάδυση ατομικιστικών λογικών και πρακτικών στον δημόσιο βίο, εμείς επιλέγουμε να απαντάμε με την συλλογική οπτική περί πραγματικότητας και την κοινωνική αλληλεγγύη που δεν στέκεται σε διακρίσεις.

Απέναντι στην κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία, τον ολοκληρωτικό έλεγχο των ζωών μας, την περιστολή ελευθεριών και με αίμα κεκτημένων δικαιωμάτων, να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας σε σχολεία, σχολές, γειτονιές, χώρους εργασίας, στον δρόμο, ώστε να μην αφήσουμε χώρο στη βαρβαρότητα.

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ Δ.Ε.Θ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 11-09-2021 | 18:00 | ΚΑΜΑΡΑ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο