Αντιπατριαρχική πορεία

Η εξουσία εισβάλλει καθημερινά σε όλες τις πτυχές των ζωών μας. Η πατριαρχία είναι μια μορφή εξουσίας που μας επιβάλλεται, κατασκευάζοντας έμφυλες ιεραρχίες ανάμεσα στα υποκείμενα. Δομεί ένα καθεστώς που επιβάλλει πρότυπα καταπίεσης. Διαμορφώνει ένα σύστημα το οποίο κανονικοποιεί κακοποιητικές, παραβιαστικές συμπεριφορές, διαιωνίζοντας τη θυματοποίηση και καταπίεση ορισμένων ταυτοτήτων.

Η έμφυλη βία παράγεται και συντηρείται μέσω της πατριαρχίας. Τη βιώνουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε, σε όλα τα πλαίσια στα οποία υπάρχουμε. Τη βλέπουμε να εκφράζεται συστημικά, αλλά και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις με τη μορφή ψυχολογικής, λεκτικής, σωματικής και σεξουαλικής βίας. Μας επιβάλλεται στους μηχανισμούς αστικής δικαιοσύνης, στην οικογένεια, στο σπίτι, στο σχολείο, στις εκκλησίες, στους χώρους εργασίας, στην αγορά, στους δρόμους, στα στενά, στις πλατείες, στα λεωφορεία, ακόμα και στις κινηματικές διαδικασίες. Ζούμε σε έναν κόσμο μη συμπεριληπτικό, όπου τα παιδιά, τα ανάπηρα, τα άτομα με Ψ θέματα, οι μετανάστ(ρι)ες, οι γυναίκες, οι γκέι, οι λεσβίες, τα transgender, τα intersex, τα ρευστόφυλα, τα αμφιλοφιλόφυλα, τα asexual, και γενικότερα τα άτομα που δεν χωράνε στα κουτάκια της ετεροκατονικότητας, υφίστανται καταπιέσεις στη βάση ακριβώς αυτών των ταυτοτήτων. Σε αυτό το πατριαρχικό σύστημα, οι cis straight άνδρες χαίρουν προνομιακότερης θέσης, ενώ τα πρότυπα ανδρισμού και θηλυκότητας λειτουργούν καταπιεστικά για όλες τις έμφυλες ταυτότητες. Μέσω αυτού του συστήματος επιβάλλεται ένα καθεστώς φίμωσης και ανελευθερίας, που δεν μας επιτρέπει να εκφραζόμαστε ελευθέρα και να υπάρχουμε με τους δικούς μας όρους. Οι τάσεις που κυριαρχούν φτάνουν σε επίπεδα να παραβιάζουν, ακόμα και να καταργούν, την αυτοδιάθεση μας.

Σε κρατικό επίπεδο, προπαγανδίζονται ή και ψηφίζονται νομοθεσίες, οι οποίες στοχεύουν στην άμεση υποταγή μας. Η υποχρεωτική συνεπιμέλεια, η αφαίρεση της έννοιας της συναίνεσης από τον ορισμό του βιασμού και η ποινικοποίηση της έκτρωσης είναι απλά τα πιο τρανταχτά παραδείγματα της επικαιρότητας. Όλη αυτή η προσπάθεια υποταγής δεν περιορίζεται όμως μόνο σε νομοθετικό επίπεδο. Το τελευταίο διάστημα έχουμε γίνει μάρτυρες πλήθους αποκαλύψεων βιαστών, παιδοβιαστών, κακοποιητών και γυναικοκτόνων για τους οποίους γίνονται τεράστιες προσπάθειες συγκάλυψης και αθώωσης σε συστημικό επίπεδο. Κυβέρνηση, μπάτσοι, δικαστικοί, εισαγγελείς, δημοσιογράφοι, παπάδες, νοικοκυραίοι προστατεύουν με ποικίλους τρόπους τους θύτες, ενοχοποιώντας και ρίχνοντας τις ευθύνες στα θύματα. Η άρνηση ορισμού των γυναικοκτονιών ως τέτοιων, παραπέμπει σε άρνηση ότι οι γυναίκες ακόμα και σήμερα δολοφονούνται ακριβώς επειδή είναι γυναίκες, οι οποίες πρέπει να τιμωρούνται όταν δεν συμμορφώνονται στους όρους που τους επιβάλλονται από τους άνδρες. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι προσπαθούν να τα παρουσιάσουν σαν μεμονωμένα συμβάντα, σε μια προσπάθεια να αποσιωπήσουν τη φύση του προβλήματος, που είναι η πατριαρχία.

Σε τοπικό επίπεδο, στο Ρέθυμνο συγκεκριμένα που αποτελεί μια ακραία συντηρητική και πατριαρχική κοινωνία, τέτοια περιστατικά αποτελούν κανονικότητα. Ολοένα και συχνότερα γινόμαστε μάρτυρες και θύματα επιθέσεων στο δημόσιο πεδίο, από τους άνδρες που σταματάνε με τα αγροτικά τους στην παραλιακή και μας παρενοχλούν μέχρι αυτούς που παίζουν το μόριο τους μπροστά μας στον δημοτικό κήπο. Ολοένα και συχνότερα πληθαίνουν οι καταγγελίες από θηλυκότητες σχετικά με ομοφοβικές και σεξιστικές επιθέσεις, παρενοχλήσεις, βιασμούς, κακοποιήσεις και ξυλοδαρμούς από αφεντικά, συναδέλφους μέχρι άτομα της διπλανής παρέας.

Από την ιδιωτική μέχρι τη δημόσια σφαίρα, από τα βλέμματα, τα σχόλια, τις σεξουαλικές επιθέσεις μέχρι τους ξυλοδαρμούς και τη γυναικοκτονία, η πατριαρχία είναι πάντα εκεί για να μας θυμίζει βίαια πως δεν είμαστε ελεύθερα. Όσο μας επιβάλουν την φίμωση τόσο θα φωνάζουμε και θα διεκδικούμε τα αυτονόητα. Σε κάθε προσπάθεια επιβολής, εμείς θα απαντάμε. Συλλογικοποιούμαστε και χτίζουμε κοινότητες αλληλεγγύης μέσα στις οποίες αποδεχόμαστε, πιστεύουμε, στηρίζουμε και προστατευουμε η μία το άλλο, γιατί στον κόσμο των εξουσιαστών το μόνο που μας μένει είμαστε εμείς. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΕΣ ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΕΣ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΟΧΙ ΓΕΝΝΑΙΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ ΤV ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ

ΧΤΥΠΑΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΟΛΑ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΔΡΑΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΕΡΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ

πηγή : email που λάβαμε στις 29 Ιουνίου 06h