kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή Συγκέντρωση

Στις 16 Ιούνη η κυβέρνηση θέλει να ψηφίσει το αντεργατικό τερατούργημα. Το εργατικό κίνημα, οι εργαζόμενοι, έχουνε κάθε λόγο να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους για να μην περάσει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Για να μην περάσει ο εργασιακός μεσαίωνας! Η 16η Ιούνη, πρέπει να αποτελέσει συνέχεια της εργατικής-λαϊκής πάλης, κόντρα σε κάθε άποψη για αποκλιμάκωση του αγώνα, κόντρα σε κάθε αποδοχή του «αναπόφευκτου» της ψήφισης.

ΘΕΛΟΥΝΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ. Αξιοποιώντας την πανδημία, θέλουνε να στήσουνε ένα σύγχρονο εργασιακό κάτεργο, όπου οι εργαζόμενοι θα δουλεύουν όταν, όπως, και για όσο θέλει το κεφάλαιο. Και επειδή φοβούνται ότι θα βρούνε μπροστά τους αντιστάσεις και διεκδικήσεις, σπεύδουνε να βγάλουνε στην παρανομία αυτό που φοβούνται περισσότερο από όλα: το μαχόμενο ταξικό εργατικό κίνημα και τα μέσα πάλης του, τη συνέλευση, τη διαδήλωση, την απεργία, την περιφρούρηση.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• Να αποσυρθεί το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
• 5νθήμερο - 8ωρο.
• Καμία απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, της απεργίας, της συνέλευσης, της διαδήλωσης. Όχι στο ηλεκτρονικό μητρώο-φακέλωμα ,τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και το «50%+1». Καμία κρατική ανάμιξη στις διαδικασίες των Σωματείων.
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά.
• Συλλογικές Συμβάσεις με πραγματικές αυξήσεις αυξήσεις στους μισθούς.
• Επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους.
• Μέτρα εργασίας στους χώρους δουλειάς με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας. Δωρεάν και πλήρη περίθαλψη για το λαό, προσλήψεις και ΜΕΘ στα νοσοκομεία

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

• Απεργιακή συγκέντρωση την Τετάρτη 16 Ιούνη στις 11πμ στην Καμάρα.
• Διαδήλωση ενάντια στη ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου την Τετάρτη 16 Ιούνη στις 7μμ στην Καμάρα.

Ταξική Πορεία

πηγή : email που λάβαμε στις 14 Ιουνίου 18h

ΔΕΝ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

ΑΠΕΡΓΙΑ 16 ΙΟΥΝΗ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11.00πμ ΚΑΜΑΡΑ

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της πανδημίας μέχρι και σήμερα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο. Ο εργασιακός μεσαίωνας μονιμοποιείται και νομιμοποιείται με το τερατούργημα του υπουργού Εργασίας Χατζηδάκη. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο αυτό, κάθε επιχείρηση θα μπορεί πλέον να επιβάλει και νόμιμα το 10ωρο (έναν αιώνα μετά την κατάργησή του) μέσα από ατομική σύμβαση με τον εργαζόμενο, μετατρέποντας τη συζήτηση για συλλογικές συμβάσεις μια ακόμη πιο μακρινή προοπτική. Το όριο των υπερωριών αυξάνεται στις 150 ετησίως, με ταυτόχρονη κατάργηση του θεσμού της υπερεργασίας και του πενθήμερου. Θεσμοθετείται, έτσι, και με τη βούλα του νόμου ένα ωράριο-λάστιχο ανάλογα με τα κέφια του κάθε εργοδότη. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: σε θέλουν μόνο σου, να δουλεύεις μέχρι τελικής πτώσης.

Επιπλέον, σύμφωνα με το νομοσχέδιο, η ηλεκτρονική ψηφοφορία εξ αποστάσεως για κήρυξη απεργίας εισάγεται στη λειτουργία και στις συνελεύσεις των σωματείων, υπονομεύοντας το πιο ισχυρό μας όπλο, την απεργία. Η λογική αυτή της διάσπασης και των ψηφιοποιημένων σχέσεων έχει στόχο να αποτρέψει τους εργαζομένους από το να διεκδικήσουν και να διασφαλίσουν τα εργασιακά τους δικαιώματα. Επίσης, το νομοσχέδιο ποινικοποιεί την περιφρούρηση της απεργίας με συγκέντρωση στο χώρο εργασίας, βαπτίζοντάς τη «βιαιοπραγία». Τη μετατρέπει σε ποινικά κολάσιμη πράξη, για την οποία μάλιστα ενδέχεται να πρέπει να καταβληθεί και πρόστιμο στο αφεντικό, ενώ η απεργία θα χαρακτηρίζεται αυτομάτως παράνομη. Έχουμε φτάσει πλέον σε ένα σημείο στο οποίο διακυβεύεται όχι απλώς η υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά η ίδια μας η επιβίωση.

Όμως θα μας βρουν απέναντί τους! Η οικονομική και ψυχολογική πίεση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά, δεν είναι λόγος για να δεχτούμε τα ελάχιστα που θέλουν να μας πλασάρουν, αλλά η αιτία για να αγωνιστούμε για όσα μας ανήκουν. Δεν μας «ταιριάζουν» οι ατομικές συμβάσεις, γιατί σε αυτή την κοινωνία δεν είμαστε μεμονωμένα άτομα αλλά η τάξη που παράγει τον πλούτο αυτής της κοινωνίας, η εργατική τάξη. Δεν είμαστε μόνοι/ες μας, αλλά βρισκόμαστε με τους συναδέλφους και συνειδητοποιούμε τη δύναμή μας.

Γι' αυτόν τον λόγο, οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, όπου παίρνουμε ισότιμα και από κοινού τις αποφάσεις μας. Δεν θέλουμε μια ζωή που σπαταλιέται μέσα σε ατελείωτη κούραση και καταναγκασμό, αλλά παλεύουμε για μια ζωή με αξιοπρέπεια και όνειρα, μια ζωή απαλλαγμένη από τον φόβο αν θα «τη βγάλουμε» και αυτόν τον μήνα ή πώς θα «την παλέψουμε» και σήμερα στη δουλειά.

Ξεκάθαρα εχθρός μας είναι πλέον η ΓΣΕΕ και οι παρατάξεις της ήττας και της συνδιαλλαγής με την εργοδοσία και την κυβέρνηση. Ενώ ο εργασιακός μεσαίωνας γίνεται «κανονικότητα» η εργοδοτική ΓΣΕΕ δεν βάζει καν απεργία για την μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου ενώ η προηγούμενη απεργία στις 10/6 είχε σημαντική συμμετοχή και μεγάλες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας. Η απόφαση αυτή είναι ιστορική καθώς αντί για μετωπική αντιπαράθεση συνολικά με το νόμο που καταργεί το 8ωρο και βάζει απεργίες και συνδικάτα στο γύψο, η ΓΣΕΕ αποφασίζει να δώσει μάχη κατά «ορισμένων επίμαχων διατάξεων του νόμου». Κι αντί για ανατροπή της εργασιακής ζούγκλας παλεύει «για τη μη χειροτέρευση της», δηλ. την αποδέχεται αρκεί …να μπει κλιματιστικό στην κόλαση.

Δεν θα ακολουθήσουμε σε αυτόν τον δρόμο της υποταγής.

ΣΤΙΣ 16 ΙΟΥΝΗ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

Καμιά αύξηση χρόνου δουλειάς. Κάτω τα χέρια απ το 8ωρο! Όχι στην «ευέλικτη απασχόληση». Όχι στην ζωή λάστιχο! Νομοθετική κατοχύρωση της κυριακάτικης αργίας . Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας - (5ημερο, 6ωρο, 30ωρο) - σταθερή και ασφαλισμένη δουλειά για όλους.

Όχι στις ατομικές συμβάσεις εργασίας. Πλήρης επαναφορά της ισχύος των ΣΣΕ, κατάργηση όλου του αντεργατικού μνημονιακού πλαισίου. Αύξηση του βασικού μισθού, πλήρης επαναφορά της υποχρεωτικότητας τωνκλαδικών συμβάσεων.

Κάτω τα χέρια από τους αγώνες και τα σωματεία. Καμιά κυβερνητική/κρατική παρέμβαση. Όχι στον εργοδοτικό κυβερνητικό συνδικαλισμό.

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΧΑΡΤΟΥ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

πηγή : email που λάβαμε στις 14 Ιουνίου 19h

[Θεσσαλονίκη] Τετάρτη 16/6, 11:00 | Καμάρα | Κάλεσμα στην απεργιακή συγκέντρωση-διαδήλωση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο.

Ανακοίνωση για το νέο εργασιακό νομοσχέδιο

Έναν χρόνο τώρα, με το ξέσπασμα και την εξάπλωση της πανδημίας του covid-19, η διαχείρισή της σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αναδείξει με τον πλέον προφανή τρόπο την εγκληματική φύση του κράτους και του καπιταλιστικού συστήματος. Η νεοφιλελεύθερη διαχείριση έρχεται να υλοποιήσει με τους σκληρότερους όρους μια οικονομική και κοινωνική αναδιάρθρωση που συνθλίβει τα κατώτερα στρώματα, φτωχοποιεί μεγάλο μέρος του πληθυσμού και έχει ως πρωταρχική έγνοια τη μεγιστοποίηση του κέρδους των ισχυρών και τη διαφύλαξη των προνομίων των οικονομικών και πολιτικών ελίτ.

Μέσα σε αυτό το γενικότερο πλαίσιο εντάσσεται και το ελληνικό κράτος και η διαχείριση της πανδημίας από την ακροδεξιά-νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Δεν έχει υπάρξει καμιά μέριμνα για την ανθρώπινη ζωή και την περίθαλψη των χιλιάδων κρουσμάτων, με το σύστημα υγείας να έχει αφεθεί στις εντατικές προσπάθειες των εργαζόμενων και με τις ΜΕΘ να είναι ασφυκτικά γεμάτες. Παράλληλα, δεν έχει γίνει καμία επίταξη των ιδιωτικών κλινικών που διεκδικούν οι υγειονομικοί από την αρχή της πανδημίας, καθώς κάτι τέτοιο θα ερχόταν σε σύγκρουση με το ιδιωτικό κεφάλαιο, ενώ δεν έχει παρθεί κανένα ουσιαστικό μέτρο για την ενίσχυση του συστήματος υγείας. Την ίδια στιγμή η ανεργία γιγαντώνεται και το μεγαλύτερο μέρος των ανέργων μολονότι κομμάτι της εργατικής τάξης είναι εγκαταλελειμμένοι στην τύχη τους, οι συνθήκες στους χώρους δουλειάς συνεχώς επιδεινώνονται και υποβαθμίζονται, ιδιαίτερα στα μεγάλα εργοστάσια, ενώ στα μέσα μαζικής μεταφοράς, με τα οποία μετακινούνται χιλιάδες εργαζόμενοι, τα μέτρα προστασίας και περιορισμού της πανδημίας είναι ελάχιστα έναν χρόνο μετά. Την ώρα που το μεγαλύτερο ποσοστό των εργαζόμενων βρίσκεται σε αναστολή σύμβασης και υποχρεωτική τηλεργασία. Παράλληλα, η λίστα των εργατικών ‶ατυχημάτων" και θανάτων συνεχώς μεγαλώνει. Τον τελευταίο μήνα μόνο, συνέβησαν 2 εργοδοτικά εγκλήματα με αποτέλεσμα τον θάνατο 5 εργαζόμενων της ΔΕΗ (3 στην Εύβοια, 2 στην Κοζάνη).

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη η κυβέρνηση, μετά το νομοσχέδιο για την περιστολή των διαδηλώσεων, τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο και τον νέο εκπαιδευτικό νόμο, ετοιμάζεται να φέρει προς ψήφιση και νέο νομοσχέδιο για τα εργασιακά, το ασφαλιστικό και τη συνδικαλιστική δράση το οποίο μάλιστα αποτελεί συνέχεια και εξειδίκευση του εργασιακού πολυνομοσχεδίου που είχε περάσει επί ΣΥΡΙΖΑ. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί μια προσπάθεια κατάργησης του εργατικού ωραρίου του 8ώρου κι επιχειρεί να θεσμοθετήσει την (ήδη) απλήρωτη υπερωρία την οποία συμψηφίζει με άδειες και ρεπό. Ταυτόχρονα επιχειρείται η στοχοποίηση και ο περιορισμός των απεργιών και των ριζοσπαστικών διεκδικήσεων του εργατικού κινήματος. Κινήσεις που αποτελούν πάγια αιτήματα της άρχουσας τάξης εδώ και καιρό, με σκοπό να εντείνουν την εργασιακή εκμετάλλευση και να ξεριζώσουν κάθε μορφή αντίστασης που μπορεί να αναπτυχθεί στους χώρους δουλειάς.

Πιο συγκεκριμένα, προβλέπεται πως ο εργοδότης θα μπορεί "κατόπιν συνεννόησης" να απασχολεί δύο ώρες επιπλέον την ημέρα το προσωπικό και στη συνέχεια αυτές οι ώρες να συμψηφίζονται για το επόμενο αντίστοιχο διάστημα με μείωση ωραρίου ή με ρεπό ή με ημέρες άδειας. Προσπαθεί έτσι να καθιερώσει τις ατομικές συμβάσεις για τις ώρες εργασίας του κάθε εργαζόμενου. Παράλληλα αυξάνεται το ετήσιο πλαφόν των υπερωριών στις 150 ώρες ανά έτος. Μέχρι σήμερα το ανώτατο όριο είναι 48 ώρες ανά 6μηνο για εργαζομένους σε βιομηχανικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις και 120 ώρες ανά έτος στους υπόλοιπους κλάδους. Αυτό θα ισχύει και για την εργασία τις Κυριακές και φυσικά χωρίς μισθολογική προσαύξηση, που ίσχυε μέχρι πρότινος. Επομένως οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες θα δουλεύουν περισσότερες ώρες και θα έχουν μικρότερες αμοιβές. Το ελαστικό ωράριο σε συνδυασμό με την αύξηση του ορίου υπερωρίας θα μειώσει το κόστος εργασίας για τις επιχειρήσεις εις βάρος των εργαζομένων, δηλαδή θα μειωθεί το εισόδημά τους. Το νομοσχέδιο, την ίδια στιγμή που καταπατά το 8ωρο, επιχειρεί την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και ακυρώνει το δικαίωμα στην απεργία. Αυτό στην πράξη πραγματοποιείται με την ηλεκτρονική ψηφοφορία, την αύξηση στο 40% του προσωπικού ασφαλείας, το δικαίωμα του εργοδότη σε λοκ-άουτ και την απαγόρευση της κατάληψης ή της παρεμπόδισης της εισόδου του εργασιακού χώρου. Αναιρεί λοιπόν θεμελιώδεις συνδικαλιστικές ελευθερίες μέσω της στοχοποίησης των απεργιών και των εργατικών και συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων αλλά και εργαζόμενων που αντιστέκονται, με πρόσφατα παραδείγματα τις εκδικητικές απολύσεις των υγειονομικών που αγωνίζονται καθημερινά.

Είναι φανερό πως ο συγκεκριμένος νόμος έρχεται να καταπνίξει κάθε εργασιακό δικαίωμα και κατάκτηση καθώς και να στοχοποιήσει τον κόσμο του αγώνα και τις αντιστάσεις που οργανώνονται από τα κάτω, τις απεργίες των σωματείων βάσης, τις ταξικές πρωτοβουλίες, τις κινητοποιήσεις συλλογικοτήτων και συλλογικών οργανώσεων. Η μόνη πραγματική προοπτική για να ζήσουμε με αξιοπρέπεια είναι η κοινωνική, πολιτική και ταξική οργάνωσή μας. Με σωματεία βάσης, εργατικά συμβούλια, ακηδεμόνευτα, αδιαμεσολάβητα, οριζόντια και αντι-ιεραρχικά σχήματα, από κοινού φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι, άνεργοι, να δώσουμε στους χώρους εργασίας, τα σχολεία, τις σχολές, στις γειτονιές και τους δρόμους τη μάχη του ταξικού και κοινωνικού αγώνα. Η λύση βρίσκεται πάντα στον δρόμο του αγώνα, για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Ενάντια στην μισθωτή σκλαβιά, την εργοδοτική τρομοκρατία και την κρατική καταστολή
προτάσσουμε την ταξική αλληλεγγύη, υπερασπιζόμαστε τα εργασιακά δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας, παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας.

Ακηδεμόνευτοι, αδιαμεσολάβητοι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες μέχρι την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

ΧΑΣΑΜΕ ΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΩΡΩΝ

10 ΝΑ ΝΑΙ ΟΙ ΩΡΕΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Έχει περάσει ένας χρόνος από το ξέσπασμα της πανδημίας, ένας χρόνος χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας, ένας χρόνος και βάλε "ατομική ευθύνη" , σχεδόν ένα χρόνο που "μένουμε σπίτι" ,είμαστε σε αναστολή εργασίας ή χωρίς εισόδημα, δουλεύουμε σε πιο εντατικές συνθήκες (κούριερ/ ντελίβερι) και σίγουρα ζούμε μέσα στην επισφάλεια για το τι μας ξημερώνει. Μέσα σε αυτόν το χρόνο το κράτος έχει βρει την ευκαιρία να περάσει μια σειρά νομοσχεδίων, όπως ο πτωχευτικός κώδικας, νόμος Κεραμέως-Χρυσοχοίδη και ο αντεργατικός νόμος που θα ψηφιστεί το επόμενο διάστημα. Νομοσχέδια που έρχονται σε σύμπνοια με τα συμφέροντα των αφεντικών και υποτιμούν την παιδεία, την εργατική μας δύναμη και συνολικότερα τις ζωές μας.

Γιατί δεν γουστάρουμε το εργασιακό νομοσχέδιο Χατζηδάκη :

Αύξηση χρόνου εργασίας:

Η νομιμοποίηση του 10ώρου εργασίας/ήμερα είναι μία αλλαγή που άτυπα μπορεί εδώ και χρόνια να εφαρμόζεται σε διάφορους κλάδους (όπως τον δικό μας), αλλά σε θεσμικό επίπεδο γυρνάει τα εργασιακά κεκτημένα πάνω από έναν αιώνα πίσω. Οι ώρες που κάποτε θα πληρωνόμασταν ως υπερωρίες θα αντισταθμίζονται με λιγότερες ώρες εργασίας σε άλλες μέρες ή περισσότερα ρεπό. ∆ηλαδή, ακόμα πιο ελαστικά ωράρια με τη νομιμοποίηση του κράτους, ακόμα πιο μικρός μισθός (εφόσον χάνουμε την προσαύξηση 25% του ωρομισθίου που πληρωνόμαστε ως υπερωρία) για εμάς και σαφώς λιγότερη χασούρα για τα αφεντικά. Το παραπάνω παρουσιάζεται από την κυβέρνηση ως ατομική επιλογή του εργαζόμενου ενώ ξέρουμε πως οι συμφωνίες με τα αφεντικά δεν γίνονται υπό ίσους όρους ούτε έχουμε πολλές επιλογές όταν πρέπει να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Επίσης προτείνεται η αύξηση των ωρών των υπερωριών από 120 σε 150 ανά χρόνο. Και όλα αυτά γεννούν συλλογικά ερωτήματα όπως αν θα μας απομείνει χρόνος για να ζήσουμε(;) , πως θα ορίζουμε εμείς τα ρεπό και τον ελεύθερο χρόνο μας όταν γινόμαστε λάστιχο για τα κέρδη τους (;) με μισθούς που ίσα ίσα καλύπτουν βασικές ανάγκες!

Κάρτα εργασίας

Για την καταπολέμηση της υποασφαλιζόμενης/μαύρης εργασίας προτείνεται η χρήση ηλεκτρονικής κάρτας η οποία θα ελέγχεται από το Σ.Ε.Π.Ε. για την τήρηση του ωραρίου. Όσο καινοτόμο και να παρουσιάζεται το συγκεκριμένο μέτρο από την κυβέρνηση για την προάσπιση των εργαζομένων από τις αυθαιρεσίες των αφεντικών , είναι αναμφίβολο το πώς αυτό θα εφαρμοστεί και κατά πόσο θα ελέγχεται από το ΣΕΠΕ κρίνοντας και τι γίνεται στο τώρα. Σίγουρα δεν θα βρεθούμε προ εκπλήξεως ακόμα και αν θεσμοθετηθεί στον κλάδο μας η κάρτα εργασίας , να βρεθεί στα χέρια των αφεντικών αντί για τα χέρια των εργαζομένων δίνοντας τους την ευκαιρία να αυθαιρετούν ηλεκτρονικά και να κάνουν ότι γουστάρουν με τις δηλώσεις των ωραρίων μας.

Αλλαγές στο Σ.Ε.Π.Ε.

To Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας φεύγει από τον έλεγχο του Υπουργείου Εργασίας και μετατρέπεται σε "Ανεξάρτητη Αρχή". Το ΣΕΠΕ είναι ένας κρατικός φορέας που στόχος του είναι να διαφυλάσσει και να γνωμοδοτεί υπέρ των εργασιακών δικαιωμάτων του εργαζομένου. Πολλές φορές όμως έχουμε δεί να μη παίρνει ξεκάθαρη θέση υπέρ των εργαζομένων ή ακόμα να παραβλέπει αυθαιρεσίες των αφεντικών σε ελέγχους, τώρα μένει να δούμε αν αυτή η αλλαγή θα λειτουργήσει επιταχυντικά ως προς τη διάλυση του αφήνοντας ακόμα πιο εκτεθειμένο τον κόσμο της εργασίας στις αυθαιρεσίες των αφεντικών.

Συνδικαλιστικός νόμος

Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο όπως και προηγούμενα που είχαν περάσει επί Σύριζα προσπαθούν να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο επιλέγει η εργατική τάξη να συνδικαλιστεί και να οργανωθεί. Αυτό φαίνεται άλλωστε και από την υποχρεωτικότητα του ηλεκτρονικού μητρώου μελών για κάθε σωματείο, το οποίο αν δεν καταθέτει ηλεκτρονικά χάνει τη θεσμική δυνατότητα διεκδίκησης δεδουλευμένων, Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κήρυξης απεργίας. Ακόμα προωθείται η ηλεκτρονική ψηφοφορία και η απαραίτητη πλειοψηφία 50%+1 των εγγεγραμμένων μελών για την κύρωση αποφάσεων. Προσπαθούνε με κάθε τρόπο να παρεμβαίνουν στις διαδικασίες μας, να τις αποδυναμώσουν να δυσκολέψουν την κήρυξη απεργίας και να φακελώσουν συνδικαλιστές και εργαζόμενους. Οι συνελεύσεις μας οι οποίες λειτουργούν χωρίς ιεραρχίες και ισότιμα προς όλα τα μέλη είναι ο τρόπος που λαμβάνουμε κάθε απόφαση, είναι μια ζωντανή διαδικασία που συζητάμε ,συνδιαμορφώνουμε και άλλοτε διαφωνούμε και δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικατασταθεί από μια διαδικτυακή ψηφοφορία. Αλλά και ούτε θα δώσουμε την ευκαιρία σε φιλοεργοδοτικούς εργαζόμενους, το κράτος και αφεντικά να σπάσουν ή να ελέγξουν δυναμικές αποφάσεις των σωματείων.

Παράνομες απεργίες/ Ποινικές διώξεις εργαζόμενων

Η απεργία, το μπλοκάρισμα της παραγωγής και της κυκλοφορίας του κεφαλαίου, ήταν, είναι και θα είναι εργαλεία αγώνα απαραίτητα για τις νικηφόρες μέρες του εργατικού κινήματος. Με τις αλλαγές που φέρει το νομοσχέδιο Χατζηδάκη οι απεργίες μας κηρύσσονται παράνομες όταν παρακωλύεται η λειτουργία της επιχείρησης και οι απεργοί θα διώκονται ποινικά. Οι απεργίες δεν γίνονται για να πάρουμε ρεπό, ούτε για να κάνουμε περίπατο στην πόλη είναι το μέσο που θα ακουστούν οι φωνές μας και θα ασκήσουμε πίεση και κόστος στα κέρδη τους, όταν αυτά κερδίζονται στις πλάτες μας. ∆εν είναι λίγες οι φορές που έχουμε μπλοκάρει τη λειτουργία κάποιου μαγαζιού ως μέσο πίεσης για την πληρωμή δεδουλευμένων ή για τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν σε αυτό και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε .

Άνοιγμα εστίασης

Ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο Τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στην επιστροφή μας στην "νέα εργασιακή κανονικότητα", όπου δεν ξέρουμε πού, με τι μισθό ,για πόσο θα δουλεύουμε και με τι μετρά προστασίας. Με το άνοιγμα του επισιτισμού βρεθήκαμε στις ίδιες και χειρότερες συνθήκες με μειωμένα μεροκάματα, απλήρωτα νυχτερινά και τις αυθαιρεσίες των αφεντικών να εντείνονται, πατώντας ακόμα και στην κρατική διαχείριση της πανδημίας, συνεχίζοντας να αδιαφορούν για τις ζωές μας μπροστά στα κέρδη τους. Το κράτος συνεχίζει να μεταφέρει την ευθύνη για τη διάδοση της πανδημίας στους εργαζόμενους, με αμφιβόλου αποτελέσματος self test που είναι στην ευθύνη μας να κάνουμε και όχι από κάποιο εξειδικευμένο προσωπικό. Το αφήγημα της ατομικής ευθύνης χτυπά κόκκινο, αφήνοντας εκτεθειμένους τους/τις εργαζόμενους/ες σε αμέτρητες αυθαιρεσίες υγειονομικού περιεχομένου αυτή τη φορά, όπως η άρνηση κάλυψης του δεύτερου εβδομαδιαίου τεστ από την εργοδοσία ή η αδυναμία λήψης αναρρωτικής άδειας σε περίπτωση που κάποια/ος νοσήσει. Παράδειγμα αν κάποιος εργαζόμενος βγει θετικός στον covid-19 μπαίνει σε καραντίνα και οι μέρες αυτές δεν αναγνωρίζονται ως αναρρωτική άδεια αλλά υποχρεούται να τις αναπληρώσει το επόμενο διάστημα δουλεύοντας απλήρωτες υπερωρίες κάτι που έρχεται να νομιμοποιηθεί με τις αλλαγές ωραρίου στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο. Και αν κάποια δουλεύει σεζόν εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα αφού συνάδελφοι/ισσες αναγκάζονται όχι να μείνουν σπίτι τους αλλά να βγάλουν την καραντίνα χωρίς ουσιαστική περίθαλψη ,στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον.

Απέναντι στην υποτίμηση της εργασιακής μας δύναμης, την εργασιακή αναδιάρθρωση και τις αυθαιρεσίες των αφεντικών οφείλουμε να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε όλα όσα μας έχουν κλέψει τα αφεντικά. Με όπλο μας τη συλλογική μας δύναμη, να αντισταθούμε σε ότι έρχεται, χωρίς να μοιρολατρούμε ή να αναθέτουμε τους αγώνες μας σε ξεπουλημένους εργατοπατέρες.

Ενάντια στο νέο εργασιακό πολυνομοσχέδιο

Ενάντια στη θέσπιση του 10ώρου - Ενάντια στη διάλυση των ΣΕΠΕ

Κάτω τα χέρια από τις απεργίες, τα σωματεία και τους αγώνες μας

Άμεση ενίσχυση του ΕΣΥ. Κανένας αποκλεισμός από την δημόσια περίθαλψη

Συγκέντρωση ενάντια στο νεο αντεργατικό νομοσχέδιο Τετάρτη 16/6 11:00 π.μ. Καμάρα

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού Θεσ/νικης

mail: swmaexteioservexitorwn@yexahoo.gr

site: ssmthess.espivblogs.net

fb: Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης

*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς, τρανσφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.

ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας και με πρόσχημα την προστασία της δημόσιας υγείας, κράτος και κεφάλαιο επιδόθηκαν σε έναν αγώνα δρόμου ώστε να προλάβουν να περάσουν νομοσχέδια με την ελπίδα αποφυγής οποιασδήποτε αντίστασης. Καθώς βρισκόμαστε έναν χρόνο σε lockdown, η κυβέρνηση έχει βαλθεί να υποβαθμίσει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας από την επαφή μας με τον φυσικό κόσμο και την περιστολή των διαδηλώσεων μέχρι την υποβάθμιση των σπουδών μας και την γενικευμένη επίθεση στα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα. Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης, και συνέχεια των νεοφιλελεύθερων πολιτικών των τελευταίων δεκαετιών, αποτελεί το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο που τίθεται προς ψήφιση τις ερχόμενες εβδομάδες.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο καθ' υπόδειξη ντόπιου και ξένου κεφαλαίου έρχεται να καταργήσει το 8ωρο, να αντικαταστήσει την καταβολή των υπερωριών με την "ανταλλαγή" τους με ρεπό, και να εγκαθιδρύσει την Κυριακάτικη εργασία για ακόμα περισσότερους κλάδους. Ταυτόχρονα επιτίθεται στον συνδικαλισμό, τις απεργίες και εν γένει τις εργατικές διεκδικήσεις. Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο βασίζεται στην ιδέα μιας δήθεν ισότιμης ατομικής διαπραγμάτευσης ανάμεσα σε αφεντικά και εργαζόμενες. Το δόγμα αυτής της "ισότιμης" διαπραγμάτευσης καταλήγει και στο να καθιστά "συνυπεύθυνο" τον εργαζόμενο ακόμα και για το καθεστώς μαύρης εργασίας στο οποίο μπορεί να δουλεύει. Κομμάτι αυτού του νομοσχεδίου είναι και η μετατροπή του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας από σώμα που υπάγεται στο υπουργείο εργασίας σε ανεξάρτητη αρχή, γεγονός που δημιουργεί προβληματισμούς σχετικά με την πρόσβαση των εργαζομένων στα μέσα και τις διαδικασίες αντιπαράθεσης με τα αφεντικά τους.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο προπαγανδίζεται ως θετικό και αισιόδοξο για την εργασιακή πραγματικότητα. Ωστόσο, τα περιεχόμενα του αλλά, κυρίως, η συγκυρία στην οποία ψηφίζεται αποδεικνύουν το αντίθετο. Το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, σε συνέχεια του προηγούμενου αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, έρχεται να αποτελέσει το νομικό επιστέγασμα των εργοδοτικών αυθαιρεσιών του ελαστικού ωραρίου, του εργασιακού μεσαίωνα που παίρνει την μορφή των αυξανόμενων εργατικών ατυχημάτων, των παρενοχλήσεων στους χώρους δουλειάς, των τραμπουκισμών και των ξυλοδαρμών. Άλλωστε, δεν έχει περάσει καιρός από τις δολοφονίες εργατ(ρι)ών σε εργοτάξια του Μετρό και του ΔΕΔΔΗΕ, από την κανονική λειτουργία και την απόκρυψη κρουσμάτων σε σούπερ μάρκετ και εργοστάσια όπου τα ελλιπή μέτρα προστασίας οδήγησαν ακόμη και στον θάνατο εργαζομένων. Μέσα σε αυτή τη σύγχρονη κανονικότητα το νομοσχέδιο προβλέπει επίσης την επέκταση της Κυριακάτικης εργασίας σε καινούργιους κλάδους πέραν του εμπορίου (π.χ. μεταφορικές, πληροφορική, logistics, data center, τηλεφωνικά κέντρα, ψηφιοποίηση έγχαρτου αρχείου, παραγωγή έτοιμου σκυροδέματος κ.α.) θεσμοθετώντας έτσι την έμμεση κατάργηση της πενθήμερης εργασίας.

Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ΚΥΑ που προβλέπει την επέκταση του ωραρίου σε καταστήματα τροφίμων (σούπερ-μάρκετ, φούρνους κλπ.) από τις 7:00 π.μ. έως τις 10:00 μ.μ. νομιμοποιώντας ουσιαστικά τα ελαστικά ωράρια και το ακόμα μεγαλύτερο ξεζούμισμα των εργαζομένων. Η επέκταση του ωραρίου στα σούπερ-μάρκετ μπορεί να πέρασε υπό το πρόσχημα της πανδημίας, είναι όμως πλήρως συνυφασμένη με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη και γενικότερα με τις ανάγκες της αγοράς, δείχνοντας μας για ακόμα μια φορά τη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού συστήματος πάνω στις ζωές μας.

Δεν έχουμε αυταπάτες σχετικά με τις εργασιακές συνθήκες και τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι ζωές μας όταν στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς μπαίνουν τα κέρδη των αφεντικών. Το ξεζούμισμα των εργαζομένων, ακόμη και ο θάνατος από εργατικά ατυχήματα, ως αποτέλεσμα της επιδίωξης όλο και χαμηλότερου κόστους παραγωγής, αποτελούν κομμάτι της καπιταλιστικής νόρμας έτσι όπως έχει χτιστεί εδώ και αιώνες. Υπεύθυνοι για κάθε εργατική δολοφονία ήταν, είναι και θα είναι για πάντα οι κρατικοί μηχανισμοί και το κεφάλαιο. Η αντίσταση, η συλλογικοποίηση, η οργάνωση στη βάση και ο αγώνας των εργαζομένων και των καταπιεσμένων είναι ο μόνος δρόμος όταν δεν θέλουμε να θρηνήσουμε άλλους νεκρούς εργάτες και εργάτριες στο βωμό των κερδών της αστικής τάξης.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

ΤΕΤΑΡΤΗ 16/06 ΣΤΙΣ 11:00 ΚΑΜΑΡΑ

κάλεσμα : Συνέλευση ενάντια στο νέο αντεργατικό νομοσχέδιο

πηγή : email που λάβαμε στις 15 Ιουνίου 17h

Τετάρτη 16/06

Ημέρα ψήφισης του νέου αντεργατικού νομοσχεδίου

Καλέσματα στην απεργιακή διαδήλωση

// 11:00 | Καμάρα

// 19:00 | Καμάρα

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

«Οι δρόμοι δεν ξεχνούν ποτέ των εργατών το πνεύμα πορείες, οδοφράγματα, των κολασμένων αίμα»

Οι προηγούμενοι μήνες χαρακτηρίζονται από μια αρκετά ιδιόμορφη εντεινόμενη καταστολή που εξαπλώνεται σε κάθε πεδίο. Από την απαγόρευση κυκλοφορίας, τους μπάτσους που τοποθετούνται ως τοποτηρητές τους μέχρι την εκμετάλλευση αυτής της συνθήκης για την ανασυγκρότηση του κράτους και του κεφαλαίου. Παρά τον ένα χρόνο πανδημίας, τους χιλιάδες νεκρούς και τις δολοφονικές ελλείψεις στο σύστημα υγείας, ο κρατικός σχεδιασμός συνεχίζει ακάθεκτος. Σειρά νομοσχεδίων που ψηφίζονται μέσα στη συνθήκη της πανδημίας υπαγορεύουν την επίθεση στην κοινωνική βάση. Ο «εκσυγχρονισμός» του πανεπιστημίου με όρους κέρδους για το ιδιωτικό κεφάλαιο και τις επιχειρήσεις παραδίδει τη σκυτάλη στο «μεσαιωνικό» μετασχηματισμό της εργασίας. Γι' αυτό, και λίγο μετά τη ψήφιση της νέας εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης έρχεται η ψήφιση του αντεργατικού νομοσχεδίου, το οποίο αντίστοιχα επιδιώκει την κατάργηση αγωνιστικών κεκτημένων των εργατών και την επίθεση στους συνδικαλιστικούς αγώνες τους.

Το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο επεκτείνει την επίθεση που υπαγορευόταν από το νομοσχέδιο Βούτση επί Σύριζα, θεσμοθετώντας την κατάργηση του 8ώρου και την επιστροφή στην 10ωρη εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή αλλά με αντίστοιχη μείωση του χρόνου εργασίας σε άλλη ημέρα ή ρεπό ή πρόσθετη άδεια μέσα στο ίδιο εξάμηνο. Προωθεί, δηλαδή, τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας όπως και τη στοχοποίηση του εργαζομένου που θα απεργήσει και θα αγωνιστεί για τα δεδουλευμένα του. Ο εργάτης/τρια πλέον δεν θα έχει το δικαίωμα να απεργήσει ούτε να συνδικαλίζεται στον χώρο εργασίας του. Κάθε τέτοιου είδους προσπάθεια όχι μόνο θα κρίνεται παράνομη αλλά για να συμμετέχουν οι εργαζόμενοι σε σωματεία, θα πρέπει να έχει προηγηθεί ηλεκτρονική συνέλευση δημιουργώντας ένα είδους ηλεκτρονικό φακέλωμα, συμβάλλοντας στη στοχοποίηση όσων συμμετέχουν σε απεργίες ή συνδικαλιστικά όργανα. Ταυτόχρονα οι εργατικές διεκδικήσεις παύουν να υπάγονται στην Επιθεώρηση Εργασίας και μεταβιβάζονται στο αυτόνομο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου Ο.ΜΕ.Δ. (Οργανισμός ΜΕσολάβησης και Διαιτησίας). Το κράτος έτσι δίνει το πάτημα στα αφεντικά να εκμεταλλεύονται ακόμα περισσότερο τους «μισθωτούς σκλάβους» τους χωρίς αμοιβή και χωρίς καμία δυνατότητα διεκδίκησης. Επιδιώκει να δημιουργήσει ένα νέο μεσαιωνικό πρότυπο «ανάπτυξης» και «εργασιακής προοπτικής», όπου οι εργαζόμενοι θα είναι έρμαια των ορέξεων του κράτους και του κεφαλαίου.

Το νέο εργασιακό νομοσχέδιο είναι η συνέχεια όλων αυτών των νομοσχεδίων που περνιούνται και στον χώρο της εκπαίδευσης. Ξεκινώντας από εκεί λοιπόν το κράτος προσπαθεί να δημιουργήσει ένα σχολείο κι ένα πανεπιστήμιο που να ευθυγραμμίζεται με τις σκληρές ανάγκες της αγοράς υποβαθμίζοντας το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας και επιβάλλοντας την πειθάρχηση οποιασδήποτε φωνής αντίστασης ενάντια σε αυτούς που μας καταπιέζουν. Σε αυτό το πλαίσιο, βλέπουμε να περνάνε διατάξεις για όριο φοίτησης σε σχολές, για διαγραφές φοιτητών ή και μείωση των εισακτέων κατά μεγάλο αριθμό πετώντας έξω μεγάλο αριθμό μαθητών χάνοντας το δικαίωμα τους για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στη συνθήκη που επιβάλλεται από τα δύο αυτά νομοσχέδια, οι μαθητές, οι νέοι/ες είναι σχεδόν αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν την ανεργία η την χαμηλόμισθη εργασία με περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα. Η επίθεση στους συλλογικούς αγώνες των καταπιεσμένων σε κάθε κοινωνικό πεδίο που συναντιούνται αποτελεί το μέσο για την προώθηση αυτής της βίαιης επίθεσης ενάντια στην κοινωνική βάση.

Η μόνη λύση απέναντι στην επίθεση κράτους και αφεντικών είναι ο δρόμος του αδιαμεσολάβητου αγώνα, των συλλογικών μαχητικών διεκδικήσεων, της απεργίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης. Να οργανώσουμε και να πυροδοτήσουμε τις κοινωνικές - ταξικές αντιστάσεις, ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, τις συνθήκες σκλαβιάς και εξαθλίωσης. Ούτε βήμα πίσω από τα κεκτημένα αγώνων.

Οργάνωση & Αγώνας σε χώρους εργασίας, σχολές, σχολεία, γειτονιές.

Μέχρι την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς και κάθε εξουσίας.

Οργάνωση στη Βάση, Ενότητα στη Δράση.

κάλεσμα : Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»