Πέμπτη 10 Ιουνίου 2021 στις 18.00
Μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μετανάστες για την δίκη της Μόριας
Το βράδυ της 8 Σεπτέμβρη μια μεγάλη πυρκαγιά ξέσπασε στο κέντρο κράτησης μεταναστών της Μόρια και ένα μεγάλο μέρος του κάηκε ολοσχερώς. Με το ξέσπασμα της φωτιάς, οι άνθρωποι αυτοί βρίσκονται στους γύρω δρόμους, με την αστυνομία να τους εμποδίζει να πλησιάσουν τη Μυτιλήνη. Το έργο της αστυνομίας σπεύδει να βοηθήσει και μερίδα πολιτών, που "παίρνει το νόμο στο χέρια της". Το υπουργείο πολιτικής προστασίας κήρυξε το νησί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, δηλαδή στρατιωτική διαχείριση και καταστολή ενάντια στις μετανάστριες. Η συνέχεια ήταν η αναμενόμενη με την αντιτρομοκρατική και την ΕΥΠ, να "ταυτοποιούν" 6 αφγανούς μετανάστες 4 ενήλικες και 2 ανήλικους ως "εμπρηστές της Μόριας". Από την πρώτη στιγμή η αλληλεγγύη μας στους συλληφθέντες είναι δεδομένη.
Μετά από 6 μήνες προφυλάκισης οι 2 ανήλικοι μετανάστες καταδικάσθηκαν σε 5 χρόνια και οδηγήθηκαν στις φυλακές της αυλώνας. Η καταδίκη τους βασίστηκε στην κατάθεση δύο μπάτσων ότι αναγνώρισαν τον ένα κατηγορούμενο (βάσει ενός βίντεο που απλά δείχνει δύο άτομα που στέκονται με την πλάτη γυρισμένη στην κάμερα και φοράνε ρούχα που μοιάζουν μα αυτά των κατηγορουμένων). Ο μόνος μάρτυρας κατηγορίας που κατονόμασε το δεύτερο κατηγορούμενο, δεν εμφανίστηκε στο δικαστήριο. Παρ 'όλα αυτά, διαβάστηκε η γραπτή κατάθεσή του κατά τη διάρκεια της δίκης (κάτι πρωτάκουστο νομικά), με τον ισχυρισμό του εισαγγελέα ότι η απόπειρα εντοπισμού του μάρτυρα ήταν ανεπιτυχής. Ωστόσο, οι αιτούντες άσυλο υποχρεούνται να ενημερώσουν τις αρχές για τη διεύθυνση διαμονής τους, με το γεγονός ότι ο εν λόγω μάρτυρας δεν κατέστη δυνατό να εντοπιστεί. Η δίκη των υπόλοιπων 4 ξεκινάει την παρασκευή 11/6.
Η εξέγερση στην Μόρια και κάθε είδους αντίσταση αποτελούν συνέχεια των αγώνων των μεταναστριών. Αγώνες οι οποίοι, παρόλο που συχνά δεν είναι ορατοί στη δημόσια σφαίρα δεν παύουν να υπάρχουν. Δεν παύουν να υπάρχουν επίσης ούτε λόγω συγκυριών πανδημίας γιατί δε φέρουν το προνόμιο της υγειονομικής απομόνωσης. Το πλήθος διαμαρτυριών, διεκδικήσεων, απεργιών πείνας όλα αυτά τα χρόνια δεν είναι τίποτα άλλο από ρωγμές στη συνθήκη αποκλεισμού και αορατοποίησης που τους επιβάλλεται.
Η παραπάνω παράγραφος όμως δεν είναι μόνο δικιά μας διαπίστωση. Οι τελευταίες ενέργειες του ελληνικού κράτους στη διαχείριση των μεταναστών το αποδεικνύει. Οι πολιτικές του περιλαμβάνουν το πλήρες κλείσιμο των camps με τοίχο, την αναβάθμιση των συστημάτων ελέγχου εισόδου-εξόδου, την αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου και τον περιορισμό οποιασδήποτε κοινωνικής δραστηριότητας μέσα στα camps. Παράλληλα μια σειρά τακτικών όπως τα pushbacks και οι εξώσεις ενισχύουν τα πάραπάνω μέτρα. Οι πολιτικές αυτές όμως δεν ξεπήδησαν από το πουθενά, αλλά αντιθέτως αποτελούν κομμάτι ενός συνολικότερου πολέμου εναντίον των μεταναστριών, ενός πόλεμου που διεξάγεται χωρίς σταματημό εδώ και 30 χρόνια.
Ο πόλεμος εναντίον των μεταναστών βασίζεται και στο φόβο των ντόπιων που με τον οδοστρωτήρα της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης να περνάει πάνω από το κεφάλι τους βλέπουν στην εικόνα των μεταναστών την πιθανότητα της δικιάς τους περαιτέρω προλεταριοποίησης. Ο φόβος αυτός όμως δεν μπορεί να σπάσει ούτε με επικλήσεις σε μια αφηρημένη ταξική ενότητα ούτε με λογικές που ευαγγελίζονται άκριτα μια "πολυπολιτισμική κοινωνία" στα πλαίσια του υπάρχοντος κόσμου. Ο φόβος σπάει μόνο όταν η συνάντηση γίνεται πραγματικότητα, στους δρόμους, τις γειτονιές και τις πλατείες, εκεί που χτίζονται οι σχέσεις και οι κοινότητες αγώνα, εκεί που το μοίρασμα των εμπειριών και των βιωμάτων γεννάει την επιθυμία για ξεπέρασμα αυτού του κόσμου.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝΤΑΙ ΩΣ "ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ" ΤΗΣ ΜΟΡΙAΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
A great fire broke out on the night of September 8th in the migrants' detention center of Moria and a big part of it was burnt to the ground. With the fire breaking out these people got all over the nearby streets, while the police kept blocking them from getting to Mytilini. A number of locals run to aid this cause by the police and immediately took the law in its hands. The ministry of civil protection declared an ''emergency state'' on the island, which actually meant a militaristic management and oppression against the migrants. The situation continued as expected, the antiterrorist unit and the National Intelligence Service identified 6 migrants from Afghanistan, 4 of them adults and 2 minors, as the culprits for ''arsoning Moria''. From the first moment our solidarity with the detained goes without saying.
After spending 6 months in detention the 2 minors were sentenced to 5 years of imprisonement and were taken to Avlonas prison. Their condemn was based on the statements of two cops that testified to have recognized one of the defendants (based on a video that simply shows two persons standing with their back towards the camera and wear clothes that look like those of the two minors). The one and only witness that named the second defendant was not present in the court. Despite this, his written testimony was indeed read during the trial (something never seen before in a court), with the attorney claiming that any efforts of locating the witness were unsuccessful. The trial of the other 4 migrants is set for this Friday 11/06.
The revolt in Moria and any act of resistance come as a part of the continuity in migrants' struggles. Struggles that usually aren't visible in the public sphere but never cease to exist. They don't cease to exist in these times of the pandemic either, for the very simple reason that these people aren't privileged with the ability of sanitarian isolation. The number of protests, the claiming acts, the hunger strikes all these years are nothing more than breaches in the exclusion and invisibility condition that is being imposed on them.
The paragraph above is not just our own ascertainment. The last acts of the Greek state in the migrants' management proves it. Its policies include closing the camps with the construction of a wall around them, the upgrade of the control system for entrance/exit in the camps, the upgrade of its legal weaponry and the containment of any social activity within the camp's boundaries. At the same time, a series of practices like pushbacks and evictions are intensifying these measures. But these policies did not come out of nowhere, in contrast, they are being part of a broader war against migrants that has been going on, non-stop, for 30 years now.
The war against migrants is also based on the locals' fear that, caused by the capitalistic restructuring they are facing, they see a further possibility of proletarization upon their heads when they look at a migrant. This fear can't be broken by simply calling upon an abstract idea about class unity, neither by uncritically fantasizing about having a ''multicultural society'' in the context of the existent world. The fear is only torn apart when coming together becomes a reality, in the streets, in the neighbourhoods and the public squares, where relations are being built along the struggling communities, where sharing experiences about life gives birth to the wish of overcoming this world.
SOLIDARITY WITH THOSE WHO ARE BEING ACCUSED OF ''ARSONING MORIA''
COMMON STRUGGLES OF MIGRANTS-LOCALS
Συνέλευση Stop War on Migrants
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Ιουνίου 00h
