kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ: ΠΕΜΠΤΗ 6 ΜΑΗ ΣΤΙΣ 10:00 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤ' ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Η 1η του Μάη είναι ημέρα ιστορικής μνήμης, αντίστασης και αγώνα για όλες τις εργάτριες που αργοπεθαίνουν κάτω από τη μπότα του κεφαλαίου σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Είναι μια ημέρα ιστορικά φορτισμένη από τους μαχητικούς και ανυποχώρητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων ενάντια στους δυνάστες της εποχής τους, για μια ζωή πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή. Από τις μαζικές απεργίες στο μακρινό Σικάγο του 1886 μέχρι τη Θεσσαλονίκη του 1936, τα αίτια, τα διακυβεύματα και οι στόχοι των αγώνων παραμένουν ίδιοι και απαράλλαχτοι. Κοινωνικός και ταξικός αγώνας για την κοινωνική χειραφέτηση και τη συλλογική απελευθέρωση των από τα κάτω ή αλλιώς εκμετάλλευση, καταπίεση και θάνατος. Ημέρα ιστορικής μνήμης, γιατί είναι καταγεγραμμένη στη συλλογική μνήμη της εργατικής τάξη η ακλόνητη πίστη και η αυτοθυσία των επαναστατημένων εργατών οι οποίοι ανά τις εποχές προσπάθησαν να αναχαιτίσουν την καταπίεση και την υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, λιγότερο εργάσιμο χρόνο και μεγαλύτερους μισθούς.

Ημέρα αγώνα, γιατί οι φτωχοδιάβολοι όλης της οικουμένης καλούνται να την επανατροφοδοτήσουν με την σπίθα του αγώνα στο σήμερα, προσθέτοντας τα δικά τους επίκαιρα αγωνιστικά νοήματα στα ήδη υπάρχοντα, έχοντας για οδηγό τα βιώματα και τις πλούσιες συλλογικές εμπειρίες που αποκτήθηκαν μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανά τους αιώνες.

Ιδίως στις μέρες μας, όπου η κυριαρχία επιχειρεί έντεχνα και μεθοδικά να απογυμνώσει την εργατική πρωτομαγιά από τα ριζοσπαστικά πολιτικά νοήματα και τη σημασία της, καθιστώντας την κενή περιεχομένου και ακίνδυνη για τo status quo, όλες εμείς οι από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας καλούμαστε να διαφυλάξουμε τα ριζοσπαστικά στοιχεία της καθιστώντας την κάτι πολύ περισσότερο από μια ημέρα αργίας και ανάπαυσης. Όσο το αδηφάγο κεφάλαιο μαζί με το κράτος εξακολουθούν να είναι οι κυρίαρχοι ρυθμιστές των σχέσεων και της ζωής μας της ίδιας, όσο οι εργάτριες σκοτώνονται στις εργασιακές γαλέρες των εργοδοτών με τις πλάτες του κράτους, τόσο έχει νόημα να βροντοφωνάζουμε πως η εργατική πρωτομαγιά είναι η μέρα εκείνη κατά την οποία οι εργάτες συνειδητά μπλοκάρουν την παραγωγή αναδεικνύοντας την 1η του Μάη ως τέτοια που είναι, δηλαδή ως ημέρα απεργίας, αγώνα και αντίστασης.

Εξάλλου, στη συγκεκριμένη συγκυρία φαίνεται ξεκάθαρο πως η συλλογική αντίσταση των εργατριών είναι μονόδρομος, την ώρα που η κυβέρνηση φέρνει προς ψήφιση ένα εργασιακό νομοσχέδιο που θα γυρίσει το χρόνο πίσω, επιχειρώντας να διαλύσει τις όποιες εναπομείνασες εργασιακές σχέσεις. Τη στιγμή δηλαδή που επιχειρεί να καταργήσει το κερδισμένο με αίμα 8ωρο, όπως και την πενθήμερη εργασία, να διαλύσει όσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας έχουν απομείνει, να λύσει τα χέρια στους εργοδότες να απολύουν ελεύθερα τους εργάτες, όταν χτυπά τις Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων, όταν επιχειρεί, σύμφωνα με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, να στήσει απεργοσπαστικούς μηχανισμούς στους χώρους δουλειάς θεσμοθετώντας την ποινικοποίηση της απεργίας. Όταν, επίσης, διαφαίνεται η συνέχιση της σύνδεσης της εργασίας με την παραγωγικότητα που οδηγεί τον κόσμο της εργασίας να υφίσταται στυγνή εκμετάλλευση στη δουλειά του, δουλεύοντας υπερωρίες, οι οποίες δεν θα αναγνωρίζονται καν ως τέτοιες, επιστρέφοντας στις εργάτριες ως αποζημίωση μόνο κάποια ρεπό μέσα σε βάθος 6μήνου, στο βαθμό που η εργοδοσία δε θα έχει και τόσο ανάγκη την εντατικοποιημένη εργασία ή όταν, τέλος, η επιχειρούμενη γενίκευση της τηλεργασίας πρακτικά κάνει τους εργάτες να δουλεύουν απ΄το σπίτι χωρίς ουσιαστικά ωράριο για την αύξηση των κερδών των αφεντικών.

Ενάντια στην εντεινόμενη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και την επαναρρύθμισή τους προς όφελος του κεφαλαίου, ενάντια στη νεοφιλελεύθερη επίθεση που δέχεται ο κόσμος που παράγει όλον τον κοινωνικό πλούτο, ενάντια στην υποτίμηση της εργασίας μας και τη γενίκευση των νέων μορφών εργασιακής εκμετάλλευσης οφείλουμε να υψώσουμε συλλογικά αναχώματα αντίστασης.

Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους - κεφαλαίου που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι η εξαθλίωση, η καταπίεση και ο θάνατος, τη συγκυρία κατά την οποία η κυριαρχία επιχειρεί να επιβάλλει την κοινωνική υποταγή και σιωπή, η μόνη διεξοδική προοπτική αντίστασης είναι η αυτοοργάνωση όλων των καταπιεσμένων στα φυσικά τους πεδία. Στους χώρους δουλειάς, σχολές, πανεπιστήμια και γειτονιές. Με ταξικά σωματεία βάσης και αυτόνομο επαναστατικό συνδικαλισμό, με λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αντίστασης και κοινωνικά ιατρεία να πορευτούμε στην κατεύθυνση του γκρεμίσματος αυτού του σάπιου κόσμου. Με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη και τις άγριες απεργίες διαρκείας οφείλουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τον φόβο, την μοιρολατρία, την παθητικότητα και την ιδιώτευση στην κατεύθυνση της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ

ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΕΣ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Προλέτ-acciόn: Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών

και την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς / prolexetaccion@espiv.nexet

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/84633/