kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/ις μεταναστ(ρι)ες

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Καθώς η ελληνική αστική τάξη και ορισμένα κομμάτια της κοινωνίας γιορτάζουν μεθυσμένα κάτω από πατριωτικές κορόνες τα 200 χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους η πολυεθνική εργατική τάξη παραμένει σακατεμένη με ανθρώπους της να βρίσκονται διασωληνωμένοι έξω από τις ΜΕΘ, στοιβαγμένοι σε φυλακές ή χρεωμένοι μέχρι το λαιμό και κλειδωμένοι στα σπίτια τους. Ταυτόχρονα η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους συνεχίζει να δολοφονεί κατατρεγμένους από τον πόλεμο και την φτώχια μετανάστες στον Έβρο, στην ανατολική μεσόγειο αλλά και μέσα στα κολαστήρια που ονομάζουν κέντρα φιλοξενίας. Με τις μνήμες του τελευταίου διπλού ναυάγιού που είχε ως προορισμό το ιταλικό νησί Λαμπεντούζα και κόστισε την ζωή σε 40 μετανάστ(ρι)ες να είναι ακόμα νωπές, δύο ακόμα περιστατικά ήρθαν να προστεθούν στην μακριά λίστα δολοφονιών που έχουν πραγματοποιηθεί για την «προστασία της Ευρώπης Φρούριο»

Παρασκευή 26/3/2021 Στο προαναχωρησιακό Κέντρο Κράτησης στην Κω αφήνει την τελευταία του πνοή ο Macky Diabete από την Γουινέα. Η ρατσιστική και δολοφονική αμέλεια των μπάτσων που εποπτεύουν τους κρατούμενους στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Κω οδήγησε στο θάνατο τον άτυχο μετανάστη αφού οι έντονοι πόνοι και οι κραυγές του δεν ήταν αρκετές για να τους πείσουν ώστε να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο όπου θα λάμβανε την απαραίτητη ιατρική περίθαλψη. Αιτία θανάτου του εν έτη 2021 οξεία σκωληκοειδίτιδα που εξελίχθηκε σε περιτονίτιδα λόγω μη ιατρικής φροντίδας. Τα βίντεο που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο και φυσικά όχι στα κανάλια των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι πραγματικά σοκαριστικά και παρουσιάζουν τον δολοφονημένο από το ελληνικό κράτος μετανάστη να σφαδάζει και να παρακαλάει να μεταφερθεί σε κάποιο γιατρό.

Σάββατο 27/3/2021 Το θλιβερό συμβάν λαμβάνει χώρα στο προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης Κορίνθου εκεί όπου ο χρόνος παραμένει παγωμένος για εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες που κρατούνται φυλακισμένοι σε άθλιες συνθήκες «κατηγορούμενοι για το γεγονός πως δεν έχουν χαρτιά». Πέρα από τις τραγικές συνθήκες διαβίωσης που επικρατούν σημαντικό κρίνεται το να αφουγκραστούμε τι σημαίνει για την ψυχολογία των ανθρώπων αυτών η άδικη φυλάκιση τους, η ρατσιστική βία που δέχονται από τις αστυνομικές δυνάμεις και φυσικά η απουσία οποιασδήποτε ενημέρωσης σχετικά με την πορεία των αιτημάτων τους αλλά και του χρόνου παραμονής τους εκεί. Στις 27/3 λοιπόν, 24χρονος μετανάστης κούρδικης καταγωγής μετά από 16 μήνες παραμονής στο κολαστήριο της Κορίνθου και περιμένοντας την απόφαση που θα τον οδηγούσε εκτός «φυλακής» ενημερώνεται για την παράταση της κράτησης του στο συγκεκριμένο κέντρο.

Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή για όποια πέτυχε την με ψιλά γράμματα είδηση σε κάποιο ειδησεογραφικό. Συγκρατούμενοι του, τον εντοπίζουν νεκρό στην τουαλέτα αφού ο ίδιος έχει θέσει τέλος στην ζωή του περνώντας θηλιά στο λαιμό του. Ακολουθεί εξέγερση στο κέντρο κράτησης με του μετανάστες να επιτίθονται στον εξοπλισμό της φυλακής τους, και φυσικά δέχονται την κρατική βία από τις αστυνομικές δυνάμεις.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

Για εμάς η αλληλεγγύη σε αυτούς τους ανθρώπους είναι αδιαπραγμάτευτη, ανεξάρτητα από το αν κατέληξαν εδώ για να γλιτώσουν από την εξαθλίωση που τους επέβαλε ή τις βόμβες που τους έριξε ο δυτικός κόσμος. Η αλληλεγγύη αυτή δεν εκπορεύεται από ανθρωπιστικά αντανακλαστικά, αλλά από την ταξική μας ανάλυση που αντικειμενικά τοποθετεί τους μετανάστες στον πάτο της εργατικής τάξης, καθώς είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς φωνή, χωρίς πρόσβαση στην κάλυψη πολύ βασικών αναγκών. Μια συνθήκη δηλαδή που αν και εκδηλώνεται με πολλαπλάσια σφοδρότητα στους μετανάστες, φαντάζει γνώριμη και στους ντόπιους προλετάριους.

Σήμερα που οι μεταρρυθμίσεις που ψηφίστηκαν την περίοδο της καραντίνας έχουν επιδεινώσει για τα καλά του όρους ζωής μας, σήμερα που η μπότα της κρατικής καταστολής έχει πλέον ξεφύγει από κάθε όριο και πατάει όποιον βρει μπροστά της, σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε πως αυτά που πραγματικά μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας λεν ότι μας χωρίζουν, ενάντια λοιπόν στους επίπλαστους αστικούς διαχωρισμούς με βάση το φύλο, την φυλή, την σεξουαλικότητα, τη θρησκεία, το χρώμα, την καταγωγή να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη χτίζοντας κοινότητες αντίστασης και αγώνα.

-Καμία κρατική δολοφονία να μην μείνει αναπάντητη

-Κοινοί αγώνες ντόπιων - μεταναστ(ρι)ών εναντία στα σύνορα, τους πολέμους, τις διακρίσεις, την καταπίεση, την εκμετάλλευση

-Ελευθερία μετακίνησης προς την ηπειρωτική χώρα και την Ευρώπη | νομιμοποιητικά έγγραφα για όλους/ες

-Αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, πρόσβαση σε σίτιση, στέγαση, περίθαλψη για όλους/ες

-Αγώνας μέχρι την αταξική κοινωνία όπου όλα θα είναι για όλους.

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΥΡΙΑΚΗ 04/04 ΣΤΗ 13:00 ΣΤΟ ΠΟΛΟΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥΜΠΑΣ

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

Μικροφωνική αλληλεγγύης στις μετανάστ(ρι)ες

Ούτε κέντρα κράτησης ούτε φιλοξενίας-Είμαστε με τις αόρατες αυτής της κοινωνίας

Από την έναρξη της πανδημικής κρίσης οι μετανάστες βιώνουν τα μέτρα του λοκντάουν στον πιο άγριο βαθμό, μαζί με τις απαράδεκτες συνθήκες που βίωναν έτσι και αλλιώς. Για τα camp και τα κέντρα κράτησης ο συνωστισμός συνεχίζεται, καθώς από τις ημερομηνίες της πρώτης καραντίνας, οι περιορισμοί στις μετακινήσεις τους αυξήθηκαν. Τους επιβλήθηκαν απαγορεύσεις εξόδου από τα καμπ, στα οποία κρατούνται για λόγους "δημόσιας υγείας" με μια υπουργική απόφαση, χωρίς καμία επεξήγηση ενώ την ίδια στιγμή το κράτος αδιαφορεί για την υγεία των ίδιων. Η (όχι και τόσο) νέα στρατηγική διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών αποκόβει τους/τις μετανάστ(ρι)ες από κάθε δυνατότητα νόμιμης ενσωμάτωσης στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Τους/τις στοιβάζει κατά εκατοντάδες-χιλιάδες σε "ανοιχτές" φυλακές, χωρίς πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτικές δομές, χωρίς δικαίωμα σε νόμιμη εργασία, σε εκπαίδευση ούτε για τα ίδια τα παιδιά που κρατούνται εκεί. Τόσο οι συνεχιζόμενες απαγορεύσεις κατά τη διάρκεια της καραντίνας όσο και το πάγωμα των διαδικασιών ασύλου, οδηγούν τους μετανάστ(ρι)ες στα όρια τους.

Η αυτοκτονία μετανάστη από το τούρκικο Κουρδιστάν στις 27/3 που βρισκόταν έγκλειστος για 16 μήνες σε κάμπ της Κορίνθου και η κρατική δολοφονία ενός ακόμα μετανάστη από τη Γουινέα Κονάκρυ στις 24/3 στο προαναχωρησιακό κέντρο κράτησης στην Κω, λόγω της άρνησης των ανθρωποφυλάκων να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο μετά από τις αλλεπάλληλες εκκλήσεις και κραυγές του ίδιου, αποτελούν τα τελευταία περιστατικά της δολοφονικής πολιτικής του κράτους στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού.

Το κράτος επιβάλλεται σε ταλαιπωρημένους ανθρώπους, καταπατώντας κάθε τους δικαίωμα. Καθημερινά έρχονται στο φως μαρτυρίες ανθρώπων που βρέθηκαν σε μια νύχτα στην Τουρκία, πριν καν προλάβουν να αιτηθούν άσυλο ή ακόμα και όταν κατέχουν τα απαραίτητα χαρτιά για την παραμονή τους στην Ελλάδα. Το ελληνικό κράτος εκμεταλλευόμενο την καραντίνα και με χουντικούς ελέγχους στα αστικά κέντρα, απαγάγει μετανάστ(ρι)ες και τους στέλνει στα κέντρα κράτησης ή και απευθείας στην Τουρκία. Οι εξεγέρσεις των μεταναστ(ρι)ών απέναντι σε αυτά που βιώνουν, είναι μονόδρομος.

Για όλους/ες εμάς, που μετράμε μόνο νεκρούς στα πεδία των δικών τους πολέμων, ο αγώνας για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και αυτοδιάθεσης, όπου δε θα υπάρχουν ντόπιες/οι και ξένες/οι, όπου η λέξη πόλεμος θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση του παρελθόντος , συνεχίζεται. Μέχρι τότε οφείλουμε να στηρίξουμε τους αγώνες των μεταναστ(ρι)ών. Μέχρι τα δικά μας αυτονόητα (ελεύθερες μετακινήσεις, εκπαίδευση, νοσηλεία …), να γίνουν κεκτημένα όλων.

Τα σύγχρονα κολαστήρια δεν εξανθρωπίζονται αλλά καταστρέφονται

Δεν υπάρχουν Έλληνες δεν υπάρχουν ξένοι, μόνο καταπιεστές και καταπιεσμένες/οι

Μικροφωνική αλληλεγγύης στις μετανάστ(ρι)ες

Κυριακή 4 Απρίλη, 13:00 Πολιτιστικό Κέντρο Τούμπας

κατάληψη Terra Incognita