Πέμπτη 25 Μαρτίου 2021 στις 13.00
Άνοιγμα κατάληψης Ντουγρού
Στον χώρο της κατάληψης Ντουγρού λειτουργεί (οριζόντια και αδιαμεσολαβητα) το αυτοοργανωμένο χαριστικό παζάρι ρούχων.
Έλα να πάρεις αυτό που χρειάζεσαι ή έχεις ανάγκη, είτε ενημέρωσε κάποιον/α που γνωρίζεις.
Κάθε Πέμπτη 13:00-18:00 στον χώρο της κατάληψης Ντουγρού.
Συνέλευση Αλληλεγγύης Ενάντια στην Κοινωνική Απομόνωση
|| Self-Organized Giving Clothing Bargain || The self-organized clothing bargain works (horizontally and indirectly) in the area of occupation. Come get what you need or need, either let someone you know. Every Thursday 13:00-18:00 at the Dougru occupation site. Solidarity Assembly Against Social Isolation
πηγή : https://www.facebook.com/Συνέλευση-αλληλεγγύη…
Μπλουζάκια οικονομικής ενίσχυσης για την κάλυψη προστίμων και δικαστικών εξόδων.
Διανέμονται κάθε Πέμπτη από τις 13:00 έως τις 18:00 στην Κατάληψη Ντουγρού (Τζαβέλλα 52)
Financial support t-shirts to cover fines and court costs. Distributed every Thursday from 13:00 to 18:00 at the Dougru Takeover (Javella 52)
πηγή : https://www.facebook.com/ntougrou
Νέες παραλαβές προϊόντων από την ΒΙΟ.ΜΕ. διανέμονται κάθε Πέμπτη από τις 13:00 μέχρι τις 18:00 και τις υπόλοιπες μέρες κατόπιν επικοινωνίας, στην Κατάληψη Ντουγρού (Τζαβέλλα 52)
Περισσότερες πληροφορίες για την ΒΙΟ.ΜΕ. :
https://www.viomecoop.com/viome-cooperative/
πηγή : https://el-gr.facebook.com/ntougrou/
Συλλογή και διανομή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για όσους & όσες το έχουν ανάγκη
Είμαστε ατομικότητες που εξαρτώνται από τον μισθό τους, άνθρωποι που αντιλαμβανόμαστε ότι κάποιοι και κάποιες εκεί έξω εξαρτώνται από την αλληλεγγύη της κοινωνίας. Στην πρώτη καραντίνα συμμετείχαμε ενεργά στις αδιαμεσολάβητες, αντιιεραρχικές, μη θεσμικές πρωτοβουλίες και δομές αλληλεγγύης της πόλης και η δεύτερη καραντίνα μας βρήκε να έχουμε την διάθεση και την πολιτική βούληση να συνεχίσουμε.
Άλλωστε όπως επιλέγουμε να δρούμε ή όπως προσπαθούμε να ζούμε εκτός πανδημίας, δηλαδή αυτοοργανωμένα και ελεύθερα, έτσι επιδιώκουμε να δράσουμε και τώρα...
Η "διαχείριση" της πανδημίας από το κράτος, με κέντρο το κέρδος και την μη απώλειά του και όχι τον ίδιο τον άνθρωπο, μας εξοργίζει. Ακόμα και πως ορίζονται θεσμικά οι ευπαθείς ομάδες ή οι άνθρωποι που έχουν ανάγκες μας αφήνει αδιάφορους/ες. Από πότε ένσημα, ποσοστά, επιτροπές, γραφειοκρατικές συνθήκες και τροπολογίες νόμων ορίζουν τον πήχη κάτω από τον οποίο ο άνθρωπος παύει να είναι χρήσιμος ή ορατός ή να δικαιούται πρόνοιας και βοήθειας;
Ο ιός δεν γνωρίζει πορτοφόλια αλλά δεν κινδυνεύουμε όλοι και όλες το ίδιο και ο διαχωρισμός είναι και ταξικός (όπως και η δυνατότητα προστασίας μέσα στην καθημερινότητά ή η δυνατότητα θεραπείας αν νοσήσεις). Με νοσοκομεία στα όρια, με κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης και συνθήκες ντροπιαστικές, με φυλακές αποθήκες, ίσως είναι λίγα αυτά που μπορούμε να κάνουμε αλλά πολλά αυτά που θέλουμε να πούμε.
Τα λίγα μπορούν να γίνουν περισσότερα αν η προσπάθεια πλαισιωθεί και στηριχθεί και από εσένα που τώρα διαβάζεις αυτό το κείμενο. Άλλωστε δεν περιμένουμε σωτήρες, ό,τι έχουμε είμαστε εμείς...
Η αλληλεγγύη δεν είναι φιλανθρωπία, δεν είναι η καλή πράξη της ημέρας, δεν είναι πράξη για να βγάλουμε την υποχρέωση, δεν είναι μια πράξη για να νιώσουμε εμείς καλύτερα. Είναι μακριά από συσσίτια "μόνο για Έλληνες ", μακριά από πράξεις εταιρικής ευθύνης, μακριά από καμπάνιες που οργανώνονται από managers, διαφημιστές και λογιστές, μακριά από την εμπορευματοποίηση της αγάπης από την εκκλησία Α.Ε., μακριά από τη λογική των επιδομάτων των θεσμών και του κράτους που προσπαθούν να γιατρέψουν εκ των υστέρων με "ασπιρίνες" την ανίατη αρρώστια του καπιταλισμού. Συλλέγουμε τρόφιμα, ρούχα, είδη πρώτης ανάγκης και χρήματα για όσους και όσες το έχουν ανάγκη χωρίς κανένα κριτήριο φύλου και καταγωγής. Δεν θέλουμε απλώς να κάνουμε βιώσιμο τον βίο των δυστυχισμένων αυτού του κόσμου, θέλουμε να ανατρέψουμε το σύστημα εκμετάλλευσης που γεννά και συντηρεί τις ανισότητες.
Η αλληλεγγύη γίνεται πράξη σιωπηλά αλλά φώναζει,
Η αλληλεγγύη δεν θέλει ντροπές, έτσι χτίζουμε την αλληλεγγύη στις γειτονιές της πόλης, στις γειτονιές μας...
Η αλληλεγγύη θα νικήσει...
Συλλέγουμε και διανέμουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για όσους και όσες το έχουν ανάγκη χωρίς κανένα κριτήριο φύλου και καταγωγής
Κάθε Πέμπτη 13:00-20:00 και Σάββατο 12:00-16:00 στην Κατάληψη Ντουγρού (Τζαβέλα 52)
Κάτε Τρίτη 12:00-16:00 στο στέκι paratod@s (Φαρμακίδου 4)
We are individualities dependent on their salary, people who realize some and some out there depend on society solidarity. In the first quarantine we actively participated in the unmediate, anti-Nigerian, non-institutional initiatives and solidarity structures of the city and the second quarantine found us to have the mood and political willingness to continue. After all, as we choose to act or as we try to live out of the pandemic, i.e. self-organized and free, so we seek to act now... The state's ′′ management ′′ of the pandemic, centering its profit and non-loss and not the man himself, enrages us. Even how vulnerable groups or people in need are institutionalized leaves us indifferent. Since when do stamps, percentages, committees, bureaucratic conditions and amendment of laws set the bar under which man ceases to be useful or visible or entitled to welfare and assistance? The virus doesn't know wallets but we don't all risk the same and the separation is classy (as is the possibility of protection during everyday life or the possibility of treatment if you get sick). With hospitals on the border, with closed concentration camps and embarrassing conditions, with prisons warehouses, there may be little we can do but a lot of what we want to say. Little can be done more if effort is framed and supported by you who are now reading this text. After all, we do not expect saviors, what we have is us... Solidarity is not charity, it is not the good deed of the day, it is not an act to bring out the obligation, it is not a act for us to feel better. It's far from ′′ only for Greeks ′′ soup kitchens, away from corporate responsibility, away from campaigns organized by managers, advertisers and accountants, away from commercializing love by church A. Eh., stay away from the logic of institution s' and state's benefits that are trying to cure afterwards with ′′ aspirin ′′ the terminal illness of capitalism. We collect food, clothing, first need items and money for those who need it without any gender and origin criteria. We don't just want to make the life of the unhappy of this world sustainable, we want to overturn the exploitation system that gives birth and sustains inequality. Solidarity becomes an act in silence but shouts, Solidarity does not take shame, so we build solidarity in the city's neighborhoods, in our neighborhoods... solidarity will win... We collect and distribute food and items of first need for those who need it without any gender and origin criteria Every Thursday 13:00-20:00 and Saturday 12:00-16:00 at Dougru s' occupation (Javela 52) Do Tuesday 12:00-16:00 at the hangout paratod@s (Pharmakidou 4)
