kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάλεσμα σε συγκέντρωση ενόψει της 8ης Μάρτη

Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΛΕΥΡΑ

Περίπου ένα μήνα μετά την ανατριχιαστική αποκάλυψη της Σ. Μπεκατώρου για τον βιασμό που υπέστη στα 22 της χρόνια από τον παράγοντα της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, Αριστείδη Αδαμόπουλο , οι καταγγελίες για παραβιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές φτάνουν να είναι αναρίθμητες, ενώ αυξάνονται μέρα με τη μέρα. Κι ενώ η κοινωνία παρακολουθεί να αποκαλύπτονται βιασμοί , παρενοχλήσεις, σωματικές και λεκτικές επιθέσεις, συνειδητοποιεί πως η πατριαρχία λειτουργεί σε αγαστή συνεργασία με το κράτος και την εξουσία. Βλέπει να ξεσκεπάζονται κάποια μοτίβα γνώριμα, αλλά μέχρι τώρα καλά κρυμμένα. Το μοτίβο των περιστατικών που έχουν καταγγελθεί παρουσιάζει άτομα από θέση κύρους και εξουσίας να νιώθουν πως είναι τόσο ακλόνητοι και υπεράνω υποψίας , ότι έχουν τόσο καλές διασυνδέσεις με τους εξουσιαστές και είναι τόσο διάσημοι και τρανοί που όλοι και όλες θα τηρήσουν σιγή ιχθύος, ενώ εκείνοι θα ασελγούν και θα παραβιάζουν ψυχές και σώματα ανενόχλητοι. Όμως η κοινή γνώμη πλέον δεν μπορεί να εξαπατηθεί ούτε τα στόματα θα μένουν κλειστά, αφήνοντας τα θύματα να περιφέρουν αιώνια το τραύμα τους. Ας μιλήσουμε όμως με παραδείγματα…

Στον χώρο του θεάτρου υπήρξαν επώνυμες καταγγελίες προς το πρόσωπο του Γ. Κιμούλη για λεκτική και σωματική βία σε ηθοποιούς. Ο Κ. Σπυρόπουλος επίσης έχει καταγγελθεί για σεξουαλικές παρενοχλήσεις σε συναδέλφους του, ο Π. Φιλιππίδης για σεξουαλική και ψυχολογική παρενόχληση και για βιασμό (έως 100 καταγγελίες παρενοχλήσεων), ο Π. Χαϊκάλης για σεξουαλική παρενόχληση και απόπειρα βιασμού και η λίστα με το ονόματα πραγματικά είναι ατελείωτη. Ατέλειωτο βέβαια είναι και το θράσος των θυτών αλλά και όσων σπεύδουν να τους ξεπλύνουν. Όπως όπως τρέχουν να μαζέψουν τα σπασμένα οι ίδιοι και οι φίλοι τους , όπως ο Σταρόβας που δήλωσε ότι "ο Σπυρόπουλος είναι η φαντασίωση του μισού ελληνικού πληθυσμού", ο Χαϊκάλης που έσπευσε να αρνηθεί όλες τις καταγγελίες εις βάρος του, τονίζοντας τη φράση "δεν είμαστε όλοι ίδιοι" και ο Φιλιππίδης που γνωρίζοντας ο ίδιος τα αίσχη που έχει διαπράξει έστειλε προληπτικά εξώδικο σε όλα τα κανάλια να μην τον "τηλε-δικάσουν" και ταυτόχρονα, όπως ακούγεται, κάνει απειλητικά τηλεφωνήματα στα θύματα για να "μην το συνεχίσουν". Κι ενώ πραγματικά δεν προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε όλα τα ονόματα των θυτών που έχουν χαράξει ανεξίτηλα τις ψυχές και τα σώματα των θυμάτων με τις πράξεις τους, έρχονται αναρίθμητες καταγγελίες στην επιφάνεια οι οποίες αφορούν παιδοβιασμούς.

Πιο συγκεκριμένα, ο Νίκος Σ. αποκάλυψε ότι το 2019 είχε βιαστεί , όταν βρισκόταν σε ηλικία 19 ετών , από γνωστό σκηνοθέτη του Εθνικού Θεάτρου και ενώ αρχικά δεν κατονόμασε τον Δ. Λιγνάδη οι πληροφορίες που έδινε τον φωτογράφιζαν σε τέτοιο βαθμό που λίγες ώρες μετά ο ίδιος υπέβαλλε τη παραίτηση του. Μέσω αυτής της αποκάλυψης άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για την υπόθεση Λιγνάδη. Πρώτος κατέθεσε εναντίον του ο Β. Κυπαρισσόπουλος ο οποίος καταγγέλλει ασέλγεια κατ' εξακολούθηση όταν βρισκόταν στην ηλικία των 15. Ο Δ. Ανθής καταγγέλλει επίσης πως ο Λιγνάδης, τότε καθηγητής του, τον είχε καλέσει σπίτι του , τον χτύπησε και ασέλγησε πάνω του το 2006. Καταγγελία ήρθε επίσης στο φως για σεξουαλική παρενόχληση από τον Λιγνάδη στον Χ. Πέρρο όταν εκείνος βρισκόταν στην ηλικία των 14. Όπως έγινε έκδηλο όμως , όλα αυτά τα περιστατικά αποτελούσαν ένα ένοχο κοινό μυστικό το οποίο γνώριζαν πολλά άτομα , αφού έχει αναφερθεί πως είχε και συνεργούς. Η πρώτη καταγγελία εις βάρος του έχει γίνει ήδη από το 1984! Γεννάται εύλογα το ερώτημα πώς αφού πολλοί γνώριζαν (σε εκπαιδευτικά ιδρύματα στα οποία εργαζόταν -Αρσάκειο, Κολλέγιο Ψυχικού , Δραματικές Σχολές- υπήρχαν, πέρα από ψίθυροι, και καταγγελίες) γιατί και πώς αυτός ο άνθρωπος συνέχιζε τις αναίσχυντες πράξεις του και ποιοι τον συγκάλυπταν.

Όλα αυτά δεν αναφέρονται γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι οι μόνοι που παρενοχλούν/ βιάζουν ή γιατί το ζήτημα αφορά την εγχώρια σόου-μπιζ και τις τηλεοπτικές εκπομπές που έχουν πάρει ρόλο εξομολογητή-ψυχολόγου για τα θύματα. Μέσα από αυτά τα παραδείγματα αναδεικνύεται η συσχέτιση της κοινωνικο-οικονομικής θέσης των θυτών, της διασημότητας τους και της εξουσίας που νομίζουν ότι έχουν πάνω στις ζωές των άλλων, με τις πράξεις τους. Το φαινόμενο Λιγνάδης έχει, βέβαια, και κάποιες ιδιαιτερότητες αφού σύσσωμη η κυβέρνηση - και τα μίντια τα οποία ελέγχει - έσπευσε να τον συγκαλύψει. Σύσσωμη η καλλιτεχνική κοινότητα αλλά και ολόκληρη η κοινωνία, προβληματισμένη για τη σχέση που φαίνεται να είχε η Λ. Μενδώνη και ο Κ. Μητσοτάκης με τον βιαστή, έχουν αντιδράσει έντονα ζητώντας την άμεση παραίτηση της Υπουργού Πολιτισμού. Όχι μόνο δε φάνηκε ποτέ να είναι διατεθειμένη να παραιτηθεί η υπουργός, αλλά η Ν.Δ. διατήρησε αρχικά υπερασπιστική γραμμή προς το μέρος του βιαστή ή προσπάθησε να βγάλει την ουρά της απ' έξω, δηλώνοντας πως «Ο Λιγνάδης μας εξαπάτησε». Διαφαίνεται ένα ολόκληρο σύστημα διαπλοκών και συγκάλυψης στο οποίο συμμετέχουν και τα κυβερνητικά μίντια όπως για παράδειγμα το STAR το οποίο έβγαλε ρεπορτάζ με τίτλο: «Γνωστός καλλιτέχνης στο μάτι του κυκλώνα για το τίποτα». Μόνο για το τίποτα δεν φαίνεται να έχει ανοίξει όλο αυτό το ζήτημα. Το τραύμα το οποίο φέρουν τα άτομα που έχουν υποστεί όλες αυτές τις συμπεριφορές τα ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή με πολλά από αυτά να το λένε ανοιχτά. Καταγγέλλουν αυτούς που τους κατηγορούν ότι τώρα το θυμήθηκαν λόγω #metoo, δηλώνοντας ότι είναι κάτι που δεν ξέχασαν ποτέ. Βέβαια ενώ το τραύμα δεν παραγράφεται οι καταγγελίες και οι πράξεις φαίνεται πως μπορούν να παραγραφούν ανάλογα με το ποια θέση φέρει ο θύτης και πόσες διασυνδέσεις έχει, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις όντως παραγράφονται βάσει της υπάρχουσας νομοθεσίας.

Κ ενώ όλα αυτά συμβαίνουν στο χώρο των διασήμων πραγματικά από τη πλευρά μας αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες , τι συμβαίνει στον δρόμο, τι συμβαίνει μέσα στα πλαίσια των εργασιακών-ακαδημαϊκών σχέσεων, στις ερωτικές, φιλικές καθημερινές αλληλεπιδράσεις των ατόμων μέσα σε μια πατριαρχική κοινωνία. Τι συμβαίνει για εκείνα τα άτομα με τα οποία τα κανάλια δεν θα ασχοληθούν ποτέ γιατί δεν είναι ονόματα «που πουλάνε». Βλέπουμε πώς σε ένα τέτοιο σύστημα οι εξουσιαστικές, παραβιαστικές και κακοποιητικές συμπεριφορές κανονικοποιούνται σε κάθε επίπεδο της ζωής μας. Έφτασε η στιγμή πλέον να σπάσει η σιωπή, τα στόματα να ανοίξουν και ο φόβος να αλλάξει πλευρά. Γνωρίζουμε ότι δεν γίνεται να εναποθέτουμε τον λόγο για τις ζωές μας ούτε στους μπάτσους , ούτε στο δικαστικό σύστημα , ούτε σε κανέναν προστάτη. Γνωρίζουμε ότι σε μια καταγγελία η πρώτη αντίδραση τους θα είναι η αμφισβήτηση , η υποτίμηση του συμβάντος και η στοχοποίηση του θύματος. Τα καθιερωμένα αντανακλαστικά ψάχνουν να βρουν τι έκανε το θύμα για να προκαλέσει, πού έχει φταίξει εκείνο. Φτάνει πια! Στον δρόμο, τη δουλειά, το πανεπιστήμιο και στις σχέσεις μας θέλουμε να είμαστε ελεύθερα άτομα. Να σπάσουμε τον φόβο, να σπάσουμε την ανασφάλεια, μέσω της αλληλεγγύης και της αλληλοϋποστήριξης μεταξύ μας. Να αλλάξει ο φόβος μεριά, να φύγει από μέσα μας και να αρχίσουν να φοβούνται εκείνοι που τολμάνε να κακοποιήσουν λεκτικά, ψυχικά και σωματικά. Δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον αγώνα όσων ατόμων βγήκαν μπροστά και μίλησαν. Να καταστρέψουμε όλα μαζί την κουλτούρα του βιασμού, την πατριαρχία και την εξουσία για μια κοινωνία ισότητας, αυτονομίας και αξιοπρέπειας. Να βρεθούμε σε κοινό τόπο και κοινούς αγώνες οι οποίοι θα βγαίνουν από οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες-συνελεύσεις.

Για την ισότητα , την χειραφέτηση και την αυτοδιάθεση των σωμάτων μας!

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

Ο ΦΟΒΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΠΛΕΥΡΑ, Η ΣΙΩΠΗ ΕΣΠΑΣΕ.