kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία για τον ένα χρόνο από τα γεγονότα στον Έβρο και τα νησιά

Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τα πολεμικά γεγονότα στα ελληνοτουρκικά σύνορα. Ένας χρόνος από τότε που χιλιάδες μετανάστες που προσέγγισαν τα ελληνοτουρκικά σύνορα, στον Έβρο και τα νησιά, προκειμένου να περάσουν στην ελληνική επικράτεια, αποτέλεσαν την αφορμή για την πραγματοποίηση μιας από τις εντονότερες, βιαιότερες και εντατικότερες πολεμικές επιχειρήσεις του ελληνικού κράτους, των μηχανισμών του και όσων παραστρατιωτικών, ένοπλων, φασιστικών ομάδων αποφάσισαν να "πάρουν το νόμο στα χέρια τους" και να συνδράμουν στην εθνική, δολοφονική ομοψυχία.

Τα γεγονότα

Στα τέλη Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου του 2020, πολλοί/ες μετανάστ(ρι)ες έφτασαν στα ελληνοτουρκικά σύνορα, ως αποτέλεσμα της απόφασης της Τουρκίας να μη μπλοκάρει την κίνηση των μεταναστών που θέλουν να έρθουν προς την Ευρώπη και της απόφασης της Ελλάδας να απωθήσει βίαια τους μετανάστες. Για πολλές μέρες, ολόκληρη η επικράτεια από τον Έβρο μέχρι το Καστελόριζο είχε μετατραπεί σε ένα πραγματικό "πεδίο βολής". Ο ελληνικός στρατός, η αστυνομία, οι παραστρατιωτικές οργανώσεις επιχείρησαν να καταστείλλουν όσους/ες περνούσαν τα σύνορα πετώντας δακρυγόνα, χτυπώντας και δολοφονώντας. Την 1η Μαρτίου, με επίσημη ανακοίνωση, ο στρατός γνωστοποίησε ότι "θα εκτελούνται βολές ευθυτενούς τροχιάς με πολυβόλα, τυφέκια και πιστόλια με πραγματικά πυρά, σε όλη την παρέβρια περιοχή". Στις Καστανιές του Έβρου, ο ελληνικός στρατός και κομμάτια της τοπικής κοινωνίας βρίσκονταν σε άριστη συνεργασία: το πρωί οι ντόπιοι καθοδηγούσαν τις δυνάμεις ασφαλείας καθώς γνώριζαν την περιοχή, και το βράδυ κυνηγοί με τις προσωπικές τους καραμπίνες φυλούσαν σκοπιά, πυροβολώντας εν ψυχρώ μετανάστες. Στις 29 Φλεβάρη η Nadera Almonla από τη Συρία χάθηκε στα νερά του Έβρου (και θεωρείται νεκρή) όταν έλληνες στρατιώτες πυροβόλησαν προς το μέρος της καθώς διέσχιζε το ποτάμι μαζί με την οικογένειά της, στις 2 Μάρτη δολοφονήθηκε ενώ βρισκόταν σε ελληνικό έδαφος ο Muhammad al-Arab από τη Συρία, στις 4 Μάρτη δολοφονήθηκε από σφαίρες στρατιωτικού όπλου ο Muhammad Gulzari από το Πακιστάν, γεγονότα τα οποία έχουν τεκμηριωθεί από διεθνείς οργανώσεις (πχ Foresnic Architecture) και τη Διεθνή Αμνηστία. Στα νησιά, ομάδες ντόπιων εμπόδιζαν τις βάρκες να φτάσουν στα λιμάνια και στη Λέσβο εμπόδιζαν τους μετανάστες που διέμεναν στη Μόρια να φτάσουν στην πόλη της Μυτιλήνης. Πολλές επιθέσεις σε μετανάστ(ρι)ες και σε εργαζόμενους/ες σε ΜΚΟ είχαν καταγγελθεί δημοσίως. Όσοι/ες μεταναστ(ρι)ες εισήλθαν στη χώρα μετά τη 1η Μαρτίου εγκαταστάθηκαν σε κλειστές δομές, αρχικά χωρίς δυνατότητα υποβολής αίτησης ασύλου, και για μεγάλο χρονικό διάστημα εγκλεστοι/ες, σε καθεστώς εξαίρεσης υπό άγνωστο νομικό καθεστώς.

Ο διακρατικός ανταγωνισμός πάνω στα σώματα των μεταναστ(ρι)ων

Από την αρχή των γεγονότων μέχρι και σήμερα, ενορχηστρώνεται μία συστηματική προπαγάνδα, σύμφωνα με την οποία οι μεταναστ(ρι)ες που ήθελαν να διασχίσουν τα σύνορα εργαλοιοποιήθηκαν από τον "άθλιο Ερντογάν" για να διαπραγματευτεί με την ΕΕ, αφήγημα που μετατρέπει τους μετανάστες ταυτόχρονα σε "υποχείρια" και "εισβολείς" που απειλούν την εθνική κυριαρχία και ομοιογένεια. Η θέση αυτή, όταν αναπαράγεται τόσο εντατικά στην Ελλάδα, δεν έχει άλλο σκοπό εκτός από το να συσκοτίσει την τρόπο με τον οποίο η ίδια εμπλέκεται στον αντιμεταναστευτικό πόλεμο. Τον τρόπο με τον οποίο το ελληνικό κράτος "εργαλειοποιεί" τους μετανάστες αντιμετωπίζοντάς τους ως «εισβολείς» και «ασύμμετρη απειλή», εντείνοντας την ξενοφοβική και ακροδεξιά ρητορική. Καθώς επίσης και τον τρόπο με τον οποίο η μεταχείριση των μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα, απέδωσε άμεσα κέρδος για το ελληνικό κράτος: ένα έκτακτο κονδύλι 700 εκατομμυρίων.

Τα περυσινά γεγονότα δεν είναι παρά το αποτέσμα μιας συνεχιζόμενης κρατικής αντιμεταναστευτικής επίθεσης. Ο θεσμικός και κοινωνικός ρατσισμός, τα δόγματα του ελληνικού στρατού που τυποποιούν τη "λαθρομετανάστευση" (sic) ως υβριδική απειλή ήδη από το 2001, η στρατιωτικοποίηση του συνοριακού καθεστώτος, το σύστημα hotspot-στρατοπέδων συγκέντρωσης/εκτοπισμού, ο φασισμός που συνεργάζεται ή/και ενσωματώνεται στη "δημοκρατική" διαχείριση των πλεοναζόντων πληθυσμών: όλα αυτά συναντήθηκαν και συνέθεσαν τη μεγάλη εικόνα των περυσινών γεγονότων.

Τα περυσινά γεγονότα ως αρχή μιας αναδιάρθρωσης ενάντια στους/ις μετανάστ(ρι)ες

Αμέσως έπειτα από τα γεγονότα στον Έβρο και τα νησιά και τα ρατσιστικά αντανακλαστικά που αυτά πυροδότησαν, το ελληνικό κράτος φρόντισε να αναβαθμίσει το θεσμικό και στρατιωτικό-αστυνομικό οπλοστάσιο ενάντια στους/ις μεταναστ(ρι)ες. Οι "εισβολείς" έγιναν υγειονομική βόμβα που κλείστηκε σε υποχρεωτικό lockdown στις πιο ακατάλληλες συνθήκες, που διαρκεί ουσιαστικά μέχρι τώρα. Η συνθήκη του lockdown και το καθεστώς αορατότητας επέτεινε και μαζικοποίησε τα παράνομα pushbacks προς την Τουρκία. Το νέο "μεταναστευτικό" νομοσχέδιο που ψηφίστηκε την περασμένη άνοιξη αυστηροποιεί τις διαδικασίες χορήγησης ασύλου (βλ. πχ κατάργηση του ασύλου για ανθρωπιστικούς λόγους, απόρριψη ασύλου για "μη συνεργάσιμους" με τις αρχές κτλ). Τα καμπ γίνονται όλο και πιο κλειστά, και με πρόσχημα την πανδημία παύει οποιαδήποτε εκπαιδευτική, σχολική δραστηριότητα και εντείνεται ο ήδη υπαρκτός ρατσιστικός αποκλεισμός των μεταναστ(ρι)ών από την εκπαίδευση. Η «λύση» που πλασάρει το ελληνικό κράτος κατευθύνεται στην γκετοποίηση των μαθητών, καθηλώνοντάς τους εντός των-ολοένα και πιο απομονωμένων-δομών και περιορίζοντας δραστικά την κοινωνικοποίησή τους. . Το διάστημα που πέρασε είδαμε τα ΜΜΕ να χρησιμοποιούν τα περυσινά γεγονότα ως δικαιολογία πρόσληψης συνοριοφυλάκων, αστυνομικών, αγοράς νέων τεχνολογιών επιτήρησης και ελέγχου των συνόρων (θερμικές κάμερες, "μη-φονικά" όπλα ήχου), του χτισίματος "νέου φράχτη στον Έβρο". Είδαμε τους κυβερνητικούς αξιωματούχους να συγχαίρουν το στρατό και το ναυτικό για την αντιμετώπιση των "ροών", εξαγγέλωντας τη νέα επάνδρωσή τους, με στόχο (και) την αναβάθμιση αυτού τους του ρόλου.

Κοινοί αγώνες ντόπιων-μεταναστ(ρι)ών

Πέρυσι, στο θέαμα των πολεμικών επιχειρήσεων και στο ασφυκτικό κλίμα εθνικής ενότητας, υπήρχαν κάποιοι/ες ντόπιοι/ες που δε νιώθαμε τόσο Έλληνες/ίδες. Υπάρχουν κάποιοι/ες ντόπιοι/ες που μισούμε τον ελληνικό εθνικισμό και την ελληνική αστυνομία γιατί και οι δύο καταστέλλουν τους αγώνες μας, που νιώθουμε ότι με τους/ις μετανάστ(ρι)ες μοιραζόμαστε έναν κοινό κόσμο. Ο κόσμος που θέλουμε δεν ξέρει από σύνορα, ρατσισμό, camps και εγκλεισμό. Ο κόσμος που θέλουμε δεν περιλαμβάνει την εργασιακή εκμετάλλευση ντόπιων και μη, πλεοναζόντων πληθυσμών.

-Χαρτιά για όλους/ες, ελευθερία μετακίνησης, ανοιχτά σύνορα

-Να κλείσουν οι χώροι εγκλεισμού/αποκλεισμού μεταναστ(ρι)ών

-Αξιοπρεπής πρόσβαση σε υγεία, στέγαση, παιδεία για όλες/ους. Ίσα εργασιακά δικαιώματα.

Να τελειώσουμε για πάντα με τους εθνικισμούς.

ONE YEAR SINCE THE DEADLY EVENTS AT EVROS BORDER AND THE AEGEAN ISLANDS

A year has already passed since the war-like scenery on the greek-turkish land border. A year since the days when thousands of migrants approached the greek-turkish borders (mainly at Evros but also in the Aegean) in order to cross into greek territory, and were met with the most intense, violent and intensive military operations carried out by the greek state and its mechanisms, aided by paramilitary, armed, fascist groups who decided to "take the law into their own hands" and contribute to the promoted murderous and suffocating national unity at all costs.

Last year's events

In late February-early March of 2020, many migrants arrived at the greek-turkish border, as a result of the turkish government decision to "not not stand in the way of migrants seeking to go to Europe" and the greek government's decision to violently "repel the incursion". For many days, ta huge part of the greek territory, from Evros regions to Kastelorizo island, was transformed into a shooting range. The greek army, the police, and paramilitary organizations repressed those who tried to cross the border using riot shotguns and grenade launchers, beating them, shooting at them, killing them. On March 1, the greek defense ministry issued an official statement announcing "military exercises across the land border and northeastern Aegean" with "live ammunition and point shooting," and the use of "guns, machine guns, rifles and pistols." At the area surrounding the border post of Kastanies (Evros), many locals and the Greek army were in excellent cooperation: in the morning the locals guided military forces through the area that they knew so well, and in the evening hunters with their own rifles were guarding the area, shooting migrants in cold blood. On February 29, 2020, Nadera Almonla from Syria went missing and presumed dead, after she and her husband were separated from their children while attempting to cross the Evros river. Greek soldiers fired shots towards her as she attempted to join their children on the greek side of the river. On March 2, Muhammad al-Arab, a 22-year-old migrant from Syria, was killed the moment he entered greek territory. On March 4, Muhammad Gulzari, a 43-year-old migrant from Pakistan, was shot dead as he attempted to cross into Greece at the Kastanies border crossing point, cf. Forensic Architecture documentation and Amnesty International report (April 3, 2020).
At the same time, on the Aegean islands, groups of locals were preventing boats from reaching the ports and in Lesvos they prevented the migrants living in the Moria camp from reaching the city of Mytilene. Many attacks on migrants and NGO workers were reported. Greek asylum procedure was suspended on March 1 and migrants who entered the country after that, were moved to closed structures, initially without the possibility of applying for asylum, confined for a long time, in a state of exception and without a clear legal status.

Interstate military competition: migrants pay the price

From those day until now, a systematic propaganda campaign is conducted, according to which the migrants who tried to cross the border were "weaponised by Erdogan", as a tool for EU-Turkey negotiations, a narrative that manages to transform migrants into victimised "pawns", who in the same time are "invaders" threatening national sovereignty and homogeneity. This narrative, intensively reproduced in Greece, has no other purpose than to obscure the way the greek state is involved in the war against migrants, the way the greek state is "weaponising" migrants, by treating them as "invaders" and an "asymmetric threat", in order to intensify xenophobic and far-right rhetoric. It also obscures the fact that the way migrants were "treated" on the borders, earned the Greek state a EU reward of an additional aid of 700 million euros.
Last year's events are the result of the war on migrants waged by the greek state for a long time now. Institutional and systemic racism, the greek military doctrine, according to which "illegal migration is a hybrid threat" (2004), the militarization of the border regime, the system of hotspots and displacement/detention, fascism as an integrated tool for the "democratic" management of the surplus populations: all these came together to form the big picture of last year's events.

Last year's events as the beginning of a "structural adjustment" against migrants

Immediately after the events at Evros and the islands and the racist reflexes that they ignited, the Greek state rushed to upgrade the institutional and military-police apparatus against migrants. With the arrival of Covid-19, "invaders" were once more transformed, this time into a "health bomb": they had to be locked down under quarantine-like terms and at the same time under the filthiest living conditions, a situation that continues until now. The lockdown intensified migrants' invisibility and paved the way for continuous illegal pushbacks to Turkey. The new anti-immigration law (passed last spring) tightens asylum procedures (for example, it removes the possibility for people whose asylum application is rejected to be considered for a right to remain on humanitarian grounds, applications of migrants who "failed to fulfil their duty to cooperate with the national authorities" are rejected). The migrants' camps are becoming more and more closed. The events at Evros and the islands were used by the mass media in order to promote the hiring of more and more border guards and police, to advertise the necessity of new border surveillance technologies (thermal cameras, "non-lethal" sonic weapons), and, of course the need to extend the Evros fence and build a new one. Government officials congratulated many times and in public the army, the navy and the cost guard on the way they are "dealing with the flows", announcing the hiring of more military personnel and the upgrading of its role.

Common struggles of locals and migrants

Last year, amidst the spectacle of military operations and the suffocating atmosphere of national unity, there have been many locals who did not feel so "Greeks". Locals who hate greek nationalism and the greek police because they both suppress our struggles, who feel that we and migrants share a common world. Locals who don't want to have anything to do with borders, racism, camps and confinement. The world that we want, does not include the labor exploitation of local and non-local surplus populations.

- Papers for all, freedom of movement, open borders
- Shut down all places of detention/internment of migrants
- Decent access to health, housing, education for all. Equal labor rights.

To put an end to all nationalisms, once and for all.

PROTEST: FRIDAY 12th OF MARCH, 17:00, KAMARA

Συνέλευση Stop War on Migrants

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Μαρτίου 21h

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

Τρεις πρόσφυγες βρέθηκαν σήμερα νεκροί σε κτήριο στη Θεσσαλονίκη, καθώς άναψαν φωτιά στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν και λίγο μετά ξεψύχησαν από τις αναθυμιάσεις. Λίγες μόνο ημέρες πριν μία πρόσφυγας αυτοπυρπολήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Καρά Τεπέ, διαμαρτυρόμενη για την κράτησή της όταν έμαθε ότι αναβλήθηκε η μετεγκατάστασή της στη Γερμανία. Η γυναίκα αντιμετωπίζει την κατηγορία του εμπρησμού και αυτή τη στιγμή βρίσκεται κάτω από περιοριστικούς όρους απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα.

Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο Καρά Τεπέ, στη Λέσβο αλλά και σε όλα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, όπου οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν έγκλειστοι, χωρίς ρεύμα, θέρμανση και τρεχούμενο νερό, στοιβαγμένοι σε σκηνές, ο παρατεταμένος εγκλεισμός τους μέσα στα κέντρα κράτησης με πρόσχημα την πανδημία, η παντελής έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης αλλά και οποιασδήποτε άλλης πρόληψης αναφορικά με τα μέτρα για την αποφυγή της διασποράς του covid-19, η συνεχής απομόνωσή τους από τα κέντρα των μητροπόλεων αλλά και της κοινωνίας της ίδιας και η καταστολή οποιασδήποτε αντίστασης είτε με την βία των ΜΑΤ είτε μέσω της τρομοκρατίας των pushbacks και των απελάσεων καθιστούν για μία ακόμη φορά έκδηλο το πλέον προφανές: η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών είναι μια διαχείριση εξόντωσης και το κράτος κατέχει το μονοπώλιο της βίας είτε απέναντι στους/στις μετανάστες/μετανάστριες είτε απέναντι στους αλληλέγγυους και σε όποιον επιχειρεί να σηκώσει κεφάλι ενάντια στις δολοφονικές προσταγές του.

Η κόλασης της Μόριας κάηκε. Η ίδια της η ύπαρξη ήταν ένα διαρκές κρατικό έγκλημα. Ένα έγκλημα που η κυβέρνηση της ΝΔ έρχεται να ολοκληρώσει, βαδίζοντας πάνω στο κόκκινο χαλί που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο μέσα από την απονεύρωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων όσο και με τα δεκάδες κατασταλτικά χτυπήματα που δέχτηκαν οι καταλήψεις και οι δομές του κινήματος κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του, επιδιώκοντας την εγκαθίδρυση ένα καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης, όπου όσοι περισσεύουν θα πετιούνται στο περιθώριο. Σε κάθε περίπτωση η Μόρια έπρεπε να καεί. Η φωτιά δεν ήταν τίποτε άλλο παρά μιαν απάντηση στην κρατική αντιμεταναστευτική πολιτική που στοιβάζει χιλιάδες ανθρώπους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, όπου η ζωή λιώνει μέρα με τη μέρα. Ωστόσο, αμέσως μετά κατασκευάστηκε το Καρα Τεπέ, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης ακόμη πιο βάρβαρο, ακόμα πιο απομονωμένο, ακόμη πιο σκληρό, για να θυμίζει ότι οι ζωές των μεταναστ(ρι)ων δεν έχουν καμία απολύτως αξία όταν δεν μπορούν να αποτελέσουν χαρτί πίεσης σε διακρατικές διαμάχες. Μέσα σε συνθήκες ολικού lock down, η κυβέρνηση καλούσε πρόσφυγες και μετανάστες να παραμείνουν στοιβαγμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε αντιστοιχία με την καμπάνια "μένουμε σπίτι" που απηύθυνε στον υπόλοιπο πληθυσμό, σε μια χυδαία και προκλητική συνδήλωση του καθεστώτος εξαίρεσης που επιβάλλει σε αυτούς τους ανθρώπους. Μετά τη λήξη της καραντίνας για το σύνολο της κοινωνίας ωστόσο, οι μετανάστες και οι μετανάστριες παρέμειναν σε καθεστώς απομόνωσης καθώς για τους ίδιους εξακολουθούσαν να ισχύουν όλοι οι περιορισμοί, ανεξάρτητα από τον αριθμό των κρουσμάτων στα κέντρα. Η φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, όπου απουσιάζουν ακόμα και οι στοιχειώδεις υποδομές κάλυψης των βασικών αναγκών και η διαρκής καταναγκαστική απομόνωση των ανθρώπων αυτών συνιστούν ένα ξεκάθαρο κρατικό-καπιταλιστικό έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα. Και συμβαίνει εδώ, στην Ελλάδα.

Το κράτος ανάμεσα στην επιλογή της ανασυγκρότησης του με όρους πρόνοιας και την αντίστοιχη με όρους καταστολής επέλεξε χωρίς καμία σκέψη το δεύτερο γιατί η κοινωνική πρόνοια θεωρείται μια παρωχημένη παραχώρηση που αναγκάστηκε να κάνει ο καπιταλισμός σε ένα προηγούμενο στάδιο. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός δεν χρειάζεται -και δεν μπορεί- να υποσχεθεί τίποτε. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και ενώ ήδη μετράει χιλιάδες θανάτους υπό τη διακυβέρνησή της επιχειρεί έτι μία φορά να αξιοποιήσει την πανδημία ως εργαλείο αντικοινωνικής επιβολής ώστε να προχωρήσει στην υλοποίηση των σχεδιασμών των κυρίαρχων για αφανισμό όλων των αντιστάσεων και για ολοκληρωτική επιβολή πάνω στο κοινωνικό σώμα, διαλύοντας πλήρως τη δημόσια υγεία, υποβαθμίζοντας ολοένα τη δημόσια παιδεία, περνώντας νομοσχέδια για τα εργατικά που επιτείνουν την ταξική εκμετάλλευση και ανοίγουν τις πόρτες στην πλήρη αυθαιρεσία των αφεντικών, ενώ αφοπλίζουν ολοένα τα σωματεία, εντείνοντας τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος και απαξιώνοντας την ανθρώπινη ζωή επιβάλλοντας ένα καθεστώς εξαίρεσης απέναντι στους πιο αόρατους αυτής της κοινωνίας, είτε πρόκειται για φυλακισμένους/ες είτε για πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες, είτε ακόμα και απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Είναι αυτό το καθεστώς που οδήγησε τη νεαρή γυναίκα να αυτοπυρποληθεί, μη μπορώντας να αντέξει άλλου τους όρους ζωής που της είχαν επιβληθεί και μέσα σε μια διεστραμμένη αντιστροφή της πραγματικότητας βρέθηκε να κατηγορείται για εμπρησμό. Το ίδιο καθεστώς που απαξιώνει καθημερινά τις ζωές χιλιάδων κρατουμένων, με αποκορύφωμα την εν εξελίξει δολοφονία του απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα. Το ίδιο καθεστώς που όχι μόνο καλύπτει καθίκια σαν το Λιγνάδη, αλλά του επέτρεπε να βρίσκει τα επόμενα θύματά του και στα πρόσωπα ανήλικων προσφυγόπουλων. Ένα καθεστώς εξαίρεσης που εξαπλώνεται συνεχώς, εγκαθιδρύοντας μια πολιτική καραντίνα, μέσα από την απαγόρευση και διάλυση των διαδηλώσεων, μέσα από την αστυνομική κατοχή στους δρόμους και τις γειτονιές, μέσα από ένα όργιο κατασταλτικής βίας, όπως το είδαμε να εκφράζεται και στη Νέα Σμύρνη απέναντι σε όσες και όσους αγωνίζονται, απέναντι σε όσους αρνούνται να σιωπήσουν μπροστά στον θάνατο, την εξαθλίωση και την υποταγή.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάποιο πρωτοφανές γεγονός, αλλά μία πάγια κατάσταση στη διαχείριση της ζωής των προσφύγων και των μεταναστών τα τελευταία χρόνια. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής του καθεστώτος εξαίρεσης. Σε μέρη αυτά η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία απολύτως αξία, καθώς το πλέον απαξιωμένο κομμάτι του πληθυσμού, οι αόρατοι αυτής της κοινωνίας στερούνται όχι μόνο τις στοιχειώδεις παροχές και δικαιώματα, όπως αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, περίθαλψης, εκπαίδευσης ακόμα και σίτισης αλλά και το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή. Η κατάσταση αυτή, και στην Ελλάδα, αλλά και σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, είναι πλέον η θεμελιωμένη (και νομικά θεσπισμένη) διαχείριση των ανθρώπων που κρίνεται ότι περισσεύουν μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς ονόματα και τέλος δίχως ζωές προσπαθούν να ξεφύγουν από τη φρίκη του πολέμου και της φτώχειας και πεθαίνουν, προσπαθώντας να κερδίσουν λίγη από την αξιοπρέπεια και τη ζωή που τους έχει στερήσει η βαρβαρότητα της εξουσίας είτε αυτή πετάει βόμβες είτε χτίζει κολαστήρια.

Από τη μεριά μας η αλληλεγγύη δεν γνωρίζει ούτε σύνορα, ούτε χρονικά περιθώρια. Είναι διαρκής, έμπρακτη και δεν εγκλωβίζεται σε κανενός είδους διαχωρισμούς (πρόσφυγες - μετανάστες). Καμία λύση δεν μπορεί να είναι προσωρινή μιας και το πρόβλημα δεν εμφανίστηκε τώρα αλλά δημιουργείται εδώ και χρόνια από τις χώρες που διαχειρίζονται τον παγκόσμιο πλούτο. Η κοινωνική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων ξένων ή ντόπιων αποτελεί το όπλο μας ενάντια στους εκμεταλλευτές. Οργανωνόμαστε και αγωνιζόμαστε μαζί με τους μετανάστες για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Αλληλεγγύη, κοινός αγώνας και κοινή ζωή. Αυτό τίθεται πλέον ως μια διαχωριστική γραμμή, που ορίζει τη διαφορά ανάμεσα στους ανθρώπους και τα καθάρματα.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ

ΠΟΡΕΙΑ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/03, 17:00 ΚΑΜΑΡΑ

κάλεσμα : Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό, "Μαύρο & Κόκκινο"

μέλος Α.Π.Ο. - Ο.Σ.

Κάλεσμα στήριξης του Stop War on Migrants στην πορεία για τον ένα χρόνο από τα γεγονότα στον Έβρο και τα νησιά

Αναρχική ομάδα Θεσσαλονίκης Πυρανθός

Φλεβάρης 2021: μια πρόσφυγας αυτοπυρπολείται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Καρά Τεπέ, διαμαρτυρόμενη για την κράτησή της.

Μάρτης 2021: Τρεις πρόσφυγες βρέθηκαν νεκροί σε κτήριο στη Θεσσαλονίκη, καθώς άναψαν φωτιά στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν και λίγο μετά ξεψύχησαν από τις αναθυμιάσεις.

Μία κοινωνία σε δύσκολους καιρούς, όπως μια πανδημία, θα είχε πρώτο της μέλημα να στηρίξει τις κοινωνικές ομάδες που παρουσιάζουν τις πιο επιτακτικές ανάγκες. Δυστυχώς, το κράτος (και το κάθε κράτος) όχι μόνο δεν προσφέρει βοήθεια, αλλά με την πανδημία βρίσκει ευκαιρία να αγνοήσει και να εξαθλιώσει ακόμα παραπάνω όσους και όσες βρίσκονται στο περιθώριο, στα δεινά των οποίων έχει πλέον προστεθεί και ο ιός.

Οι εικόνες από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Καρά Τεπέ καταφέρνουν κάθε φορά να σοκάρουν εκ νέου. Άνθρωποι μονίμως περιορισμένοι, χωρίς ρεύμα, θέρμανση, τρεχούμενο νερό και χωρίς καμία προφύλαξη απέναντι στην πανδημία, με την παροχή του κράτους να περιορίζεται σε καταστολή, pushbacks και απελάσεις. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μίας γυναίκας, η οποία, πριν λίγες μέρες, διαμαρτυρόμενη για την κράτησή της, όταν έμαθε ότι αναβλήθηκε η μετεγκατάστασή της στη Γερμανία, αυτοπυρπολήθηκε, για να έρθει στη συνέχεια αντιμέτωπη με την κατηγορία του εμπρησμού και αυτή τη στιγμή να βρίσκεται κάτω από περιοριστικούς όρους απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα. Το καθεστώς εξαίρεσης, που εδραιώθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ και η τωρινή κυβέρνηση συνεχίζει με περίσσιο ζήλο, εγκλωβίζει αυτούς τους ανθρώπους όχι μόνο σωματικά, αλλά και με κάθε άλλο πιθανό τρόπο, ενώ ταυτόχρονα καταπιέζει τη φωνή τους.

Για εμάς, η αλληλεγγύη με τους καταπιεσμένους και η σύνδεση των επιμέρους αγώνων αποτελεί χρέος του κινήματος και έμπρακτη εφαρμογή των ιδεών μας. Πόσο μάλλον τώρα, απέναντι σε ένα απροκάλυπτα φασίζον κράτος, που δολοφονεί αγωνιστές, δέρνει φοιτητές, συγκαλύπτει βιαστές και, εδώ και χρόνια, εξαθλιώνει πρόσφυγες.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ, ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ

Πορεία Αλληλεγγύης στους Μετανάστες - Παρασκευή 12/03, 17:00 Καμάρα

Libertatia, συλλογικότητα για τον ελευθεριακό κομμουνισμο - μέλος της ΑΠΟ-ΟΣ

πηγή : http://libertatiasquat.blogspot.com
πηγή : email που λάβαμε στις 11 Μαρτίου 19h

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ένα χρόνο πριν, στις 28 Φεβρουαρίου του 2020 διαχέεται η ψευδής είδηση πως το ελληνικό κράτος έχει ανοίξει τα σύνορα του. Όπως ήταν αναμενόμενο δεκάδες χιλιάδες μετανάστες προσεγγίζουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου αναζητώντας την ελπίδα για να έρθουν τελικά αντιμέτωποι με την σκληρή βία της ελληνικής και ευρωπαικής αντιμεταναστατευτικής πολιτικής. Η κατάσταση που επικράτησε εκείνες τις μέρες ήταν πραγματικά δυστοπική. Τα κανάλια παρουσίαζαν τους μετανάστες και τις μετανάστριες ως οργανωμένους και οπλισμένους εισβολείς ενώ ο ελληνικός στρατός αλλά και στρατοί άλλων ευρωπαϊκών χωρών επιχειρούσαν από κοινού εναντίον τους. Δεκάδες φασίστες του ελλαδικού χώρου μετακινούνται στα σύνορα οπλισμένοι και με την ανοχή της αστυνομίας αλλά και γενικότερα κάτω από το αφήγημα του ελληνικού εθνικισμού επιτίθονται και ξυλοκοπούν βάναυσα δεκάδες άτυχους μετανάστες που βρέθηκαν μπροστά τους. Η μαύρη αυτή σελίδα της ιστορίας είχε τελικά ως αποτέλεσμα τον θάνατο τριών (ο θάνατος των οποίων επιχειρήθηκε να συγκαλυφθεί από τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης) και αμέτρητους ακόμη τραυματίες.

Η προσπάθεια του κεφαλαίου να αυξήσει την κερδοφορία του, είτε μέσω πολέμων είτε μέσω της επιβολής συνθηκών ακραίας φτώχειας αναγκάζει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, κυρίως από τις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, να μπουν σε μια βάρκα ρισκάροντας τη ζωή τους, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τις οικογένειες τους στις χώρες της Ε.Ε. Όσοι προσπαθούν να εισέλθουν στην Ε.Ε. μέσω της Ελλάδας βρίσκονται αντιμέτωποι με κοινές περιπολίες εθνικού στρατού και Frontex, που, με τις ενέργειές τους για την «προστασία των συνόρων» από την είσοδο των μεταναστών, έχουν οδηγήσει σε θάνατο έναν τρομακτικό αριθμό εξ αυτών. Παρ'όλα αυτά ένα μεγάλο κομμάτι των μεταναστών καταφέρνει να εισέλθει στην ελληνική επικράτεια όπου και καταλήγει να εγκλωβίζεται.

Η διαχείριση των μεταναστριών τόσο από το ελληνικό κράτος όσο και από την Ε.Ε κινείται στην ίδια κατεύθυνση. Η Ελλάδα λειτουργεί ως αποθήκη του πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού - μεταναστών και η ΕΕ με τη σειρά της ανοίγει και κλείνει τα σύνορά κατά το δοκούν με βάση τις ανάγκες των αφεντικών για φθηνά εργατικά χέρια (χαρακτηριστικό είναι ότι εν μέσω πανδημίας έγιναν προσπάθειες αξιοποίησης των διαμενόντων σε camp σε αγροτικές εργασίες όπου υπήρχε έλλειψη), ενώ η αστική τάξη και το κράτος απολαμβάνουν τεράστια οικονομικά οφέλη τόσο από τη διαχείριση όσο και από την εξαθλίωση των μεταναστών.

Προκειμένου να εξυπηρετηθούν όμως αυτοί οι σκοποί, το κράτος πρέπει να διατηρεί τους μετανάστες πειθαρχημένους και πλήρως εξαρτημένους από αυτό. Γι' αυτό και κρατάει το μεγαλύτερο κομμάτι εξ αυτών σε καθεστώς παρανομίας, ενώ χτυπάει με μεγάλη σφοδρότητα όσους επιλέγουν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους ή να αγωνιστούν. Έτσι, έχουμε δει δεκάδες ξυλοδαρμούς αγωνιζόμενων μεταναστ(ρι)ών από μπάτσους (στη Μόρια και αλλού), εκκενώσεις αυτοοργανωμένων δομών στέγασης, και εξαγγελίες για τη δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης με fast track διαδικασίες. Προκειμένου όμως όλη αυτή η βία να ξεπλυθεί και να νομιμοποιηθεί κοινωνικά, προκειμένου να μπορεί να ξεζουμιστεί μια μετανάστρια για 1,5€ την ώρα, χρειάζεται η κοινωνία να αντιλαμβάνεται τους ανθρώπους αυτούς ως απειλή, κάτι που επιτυγχάνεται με την καλλιέργεια του ρατσισμού και συγκεκριμένων στερεότυπων που αναπαράγει η αστική τάξη μέσω της Εκκλησίας, των ΜΜΕ, του κράτους.

Παρά τους διαφορετικούς διαχειριστές του, το κράτος ακολουθούσε ανέκαθεν αντιμεταναστευτική πολιτική. Τον τελευταίο καιρό η πολιτική αυτή κλιμακώνεται, ενώ φασιστικές επιθέσεις έρχονται να συμπληρώνουν το παζλ της κρατικής στρατηγικής, η οποία συμπυκνώνεται στο «να κάνουμε τις ζωές των μεταναστών κόλαση, ώστε να σταματήσουν να έρχονται». Ας δούμε όμως με ποιους τρόπους κλιμακώθηκε η αντιμεταναστευτική πολιτική τον τελευταίο χρόνο:

Pushbacks - Επαναπροωθήσεις

Η ιστορία με τις παράνομες επαναπροωθήσεις δεν είναι άγνωστη. Οι ελληνικές αρχές απαγάγουν μετανάστες πριν αυτοί καταγραφούν κοντά στα σύνορα του Έβρου και στη συνέχεια, αφού συνήθως τους ληστέψουν και τους αφήσουν γυμνούς, τους πετάν από την απέναντι πλευρά των συνόρων. Το ελληνικό κράτος έχει πραγματοποιήσει αμέτρητα παράνομα pushbacks προς την Τουρκία τα τελευταία δύο χρόνια, κάτι που φυσικά αρνείται. Η Ευρώπη προφανώς σιωπά και οποιοσδήποτε καταγγέλλει τις επαναπροωθήσεις κατηγορείται ως «πράκτορας της προπαγάνδας του τουρκικού κράτους». Πέρα από την δραματική αύξηση των pushback, έχουν υπάρξει καταγγελίες και για ανθρώπους οι οποίοι απήχθησαν ακόμα και από τα κέντρα μεγαλουπόλεων όπως η Θεσσαλονίκη, προκειμένου να εγκαταλειφθούν στα σύνορα του Έβρου. Στις 18 Μαΐου 2020 μάλιστα πραγματοποιήθηκε μία από τις πιο μαζικές επαναπροωθήσεις περίπου 100 μετανάστ(ρι)ών από το camp στην Ηγουμενίτσα, ενώ αντίστοιχη επιχείρηση έγινε και γύρω από τον καταυλισμό των Διαβατών αλλά και στο Παρανέστι, με καταγγελίες για νεκρό μετανάστη κατά τη διάρκεια της επιχείρησης.

Κορωνοϊός - Λήψη μέτρων

Είναι δεδομένο πως το κράτος έχει την δυνατότητα να χρησιμοποιεί τις διάφορες κρίσεις οποιουδήποτε τύπου προς όφελός του. Το ίδιο είδαμε να συντελείται μπροστά μας και με την έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού. Με πρόφαση την προστασία της δημόσιας υγείας, βιώσαμε το δόγμα «νόμος και τάξη» και την οικονομική αφαίμαξη των από τα κάτω να εντείνονται, κάτι που φυσικά δεν άφησε ανεπηρέαστους τους μετανάστες.

Παρά τις εξαγγελίες ενάντια στον συνωστισμό κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι μετανάστες συνεχίζουν να βρίσκονται εγκαταλειμμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στην άλλη με σχεδόν ανύπαρκτη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη. Η ειδοποιός διαφορά είναι πως πλέον, με αφορμή τον κορωνοϊό, το κράτος βρήκε επιτέλους την ευκαιρία να περιορίσει την μετακίνηση τους, κάτι που υπήρχε σαν στόχος εδώ και μήνες. Σε συνέχεια προηγούμενου νομοσχεδίου που έδινε τη δυνατότητα στο κράτος να μην εξετάζει την χορήγηση ασύλου σε όσους θεωρεί «απείθαρχους» (αυτούς που σύμφωνα με το νόμο «δε συνεργάζονται» με τις εθνικές αρχές, χωρίς πουθενά να ορίζεται τι νοείται ως «μη συνεργασία»), ήρθαν και οι δηλώσεις Μηταράκη ότι το «σπάσιμο των μέτρων» («αναίτια μετακίνηση» όσο υπήρχε η απαγόρευση μετακινήσεων, σπάσιμο της καραντίνας, έξοδος από τα camp μετά τις 19:00) μπορεί να θεωρηθεί ως «μη συνεργασία» και άρα να δράσει ανασταλτικά για τη χορήγηση ασύλου. Χαρακτηριστική της κρατικής στρατηγικής που αναφέραμε, ήταν και η εικόνα της Υπηρεσίας Ασύλου την πρώτη μέρα λειτουργίας της μετά από σχεδόν ένα μήνα κλεισίματος λόγω της πανδημίας. Ελλιπής ενημέρωση στους ανθρώπους που κατά δεκάδες περίμεναν από τα μεσάνυχτα για να εξυπηρετηθούν και ελλείψεις σε διερμηνείς και στο υπόλοιπο προσωπικό είχαν σαν αποτέλεσμα την απίστευτη ταλαιπωρία και την αύξηση του κινδύνου από τον συνωστισμό για τους μετανάστες αλλά και τους εργαζόμενους.

Νέο Νομοσχέδιο για το άσυλο - Πρόγραμμα φιλοξενίας προσφύγων και φασιστικές επιθέσεις

Στην φαρέτρα της αντιμεταστευτικής πολιτικής προστέθηκε νομοσχέδιο που προκρίνει την εξέταση των αιτήσεων ασύλου των ασυνόδευτων παιδιών με ταχύρρυθμες διαδικασίες, ενώ ταυτόχρονα καταργεί τη δυνατότητα προτεραιοποίησης της εξέτασης των αιτημάτων ασύλου για τους ευάλωτους. Πέρα από τα παραπάνω, συρρικνώνει περαιτέρω τις προθεσμίες, ιδίως της προσφυγής, και θέτει παραπάνω δυσκολίες σε ότι αφορά την έκδοση άδειας διαμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Μια από τις σημαντικότερες όμως πτυχές του νομοσχεδίου αφορά τη διεύρυνση του καθεστώτος κράτησης σε όλο και περισσότερες περιπτώσεις, εντέχνως ασαφώς ορισμένες για να μπορεί να επιβάλλεται κατά βούληση.

Παράλληλα, στις 7 Απρίλη 2020 δημοσιεύτηκε κοινή υπουργική απόφαση που αφορά το πρόγραμμα ESTIA, μέσω του οποίου παρέχονται διαμερίσματα σε ευάλωτες περιπτώσεις αιτούντων άσυλο. Με βάση αυτήν, οι πρόσφυγες που μένουν σε σπίτια μέσω του συγκεκριμένου προγράμματος υποχρεούνται να αποχωρήσουν από το σπίτι τους εντός 30 ημερών από την στιγμή που λαμβάνουν τη θετική απάντηση στο αίτημα ασύλου τους. Με το μέχρι πρότινος καθεστώς υπήρχε δυνατότητα παράτασης στις εξαιρετικά ευάλωτες περιπτώσεις, όπως θύματα βασανιστηρίων ή ανθρώπων που έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας, κάτι που πλέον καταργείται. Ταυτόχρονα με το διωγμό τους από το μέρος που τον τελευταίο καιρό θεωρούσαν σπίτι κόβεται και το επίδομα το οποίο δικαιούνταν ως αιτούντες άσυλο. Εν ολίγοις, το ελληνικό κράτος πετάει στο δρόμο χωρίς καμία μέριμνα τους πιο ευάλωτους ανθρώπους της τάξης μας, κόβοντας τους ακόμα και το επίδομα φτώχειας που λάμβαναν μέχρι σήμερα. Το μέτρο ισχύει και αναδρομικά, με τους ευάλωτους ανθρώπους που είχαν λάβει παρατάσεις, να πετιούνται στο δρόμο. Όλα αυτά την ίδια στιγμή που το κράτος κλείνει το μάτι στις επιθέσεις φασιστών, όπως ο εμπρησμός ξενοδοχείου στην Πέλλα όπου επρόκειτο να φιλοξενηθούν μετανάστες ή οι οργανωμένες επιθέσεις φασιστών με αλυσοπρίονα στο νησί της Κρήτης, που για άλλη μια φορά βαπτίστηκαν ως διαμαρτυρίες αγανακτισμένων πολιτών, και διορίζει ως διοικητές σε camp ανθρώπους που διαμαρτύρονταν ενάντια στη δημιουργία τους (στο Κλειδί Σερρών), ακόμα και συνεργάτες φιλοναζιστικών εκδόσεων (στον Πύργο Ηλείας).

Αδιαπραγμάτευτη η αλληλεγγύη μας

Για εμάς η αλληλεγγύη σε αυτούς τους ανθρώπους είναι αδιαπραγμάτευτη, ανεξάρτητα από το αν κατέληξαν εδώ για να γλιτώσουν από την εξαθλίωση που τους επέβαλε ή τις βόμβες που τους έριξε ο δυτικός κόσμος. Η αλληλεγγύη αυτή δεν εκπορεύεται από ανθρωπιστικά αντανακλαστικά, αλλά από την ταξική μας ανάλυση που αντικειμενικά τοποθετεί τους μετανάστες στον πάτο της εργατικής τάξης, καθώς είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά, χωρίς φωνή, χωρίς πρόσβαση στην κάλυψη πολύ βασικών αναγκών. Μια συνθήκη δηλαδή που αν και εκδηλώνεται με πολλαπλάσια σφοδρότητα στους μετανάστες, φαντάζει γνώριμη και στους ντόπιους προλετάριους.

Σήμερα που οι μεταρρυθμίσεις που ψηφίστηκαν την περίοδο της καραντίνας έχουν επιδεινώσει για τα καλά του όρους ζωής μας, σήμερα που η μπότα της κρατικής καταστολής έχει πλέον ξεφύγει από κάθε όριο και πατάει όποιον βρει μπροστά της, σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε πως αυτά που πραγματικά μας ενώνουν είναι πολύ περισσότερα από αυτά που μας λεν ότι μας χωρίζουν, ενάντια λοιπόν στους επίπλαστους αστικούς διαχωρισμούς με βάση το φύλο, την φυλή, την σεξουαλικότητα, τη θρησκεία, το χρώμα, την καταγωγή να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη χτίζοντας κοινότητες αντίστασης και αγώνα.

-Κοινοί αγώνες ντόπιων - μεταναστ(ρι)ών εναντία στα σύνορα, τους πολέμους, τις διακρίσεις, την καταπίεση, την εκμετάλλευση

-Ελευθερία μετακίνησης προς την ηπειρωτική χώρα και την Ευρώπη | νομιμοποιητικά έγγραφα για όλους/ες

-Αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, πρόσβαση σε σίτιση, στέγαση, περίθαλψη για όλους/ες

-Αγώνας μέχρι την αταξική κοινωνία όπου όλα θα είναι για όλους.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12/03 ΣΤΙΣ 17.00 ΚΑΜΑΡΑ

κάλεσμα : Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά/anatolika.espivblogs.net