Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021 στις 13.00
(αλλαγή τοποθεσίας) Συζήτηση για τη διοργάνωση συγκέντρωσης/διαδήλωσης την 8/3
❗❗ΑΛΛΑΓΗ ΣΗΜΕΙΟΥ ΤΗΣ ΑΥΡΙΑΝΗΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑΣ
Λόγω της ανάγκης για υγειονομική περιφρούρηση του κόσμου που θα έρθει αύριο στην κουβέντα και καθώς θεωρούμε ότι αυτό δεν θα είναι εφικτό με τον τρόπο που απαιτείται εντός του πολιτικού ΄χωρου ''Ηλέκτρα Αποστόλου'' αλλά και επειδή θεωρούμε ότι η οργάνωση των ταξικών-λαϊκών μας αντιστάσεων και διεκδικήσεων πρέπει να γίνεται συλλογικά και δια ζώσης μετακινούμε την αυριανή κουβέντα στις φοιτητικές εστίες ΦΕΠΑ στη 1μμ .
*Ζητούμε συγνώμη για την αλλαγή της τελευταίας στιγμής*
Διεύθυνση: ΦΕΠΑ (είσοδος από Ούλωφ Πάλμε 2-4 | Ζωγράφου)
πηγή : https://www.facebook.com/taksiki8hmarth/
8 Μάρτη: Ημέρα Πάλης και Αγώνα
Το 1910 κατά τη Β' Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών στην Κοπεγχάγη, η επαναστάτρια Κλάρα Τσέτκιν προτείνει την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως ημέρα εορτασμού της Διεθνούς Ημέρας των Γυναικών τιμώντας την ηρωική θυσία των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης, η οποίες έπεσαν μαχόμενες από τα πυρά της αστυνομίας κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων διεκδικώντας '' δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών ''.
Η φετινή 8η Μάρτη μας βρίσκει σε συνθήκες εγκλεισμού και καραντίνας, απαγορεύσεων, τρομοκρατίας και κρατικής καταστολής. Η πανδημία του κορωνοϊού απειλεί τη ζωή μας αλλά για την κυβέρνηση και το άθλιο καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα που υπηρετεί, είναι χρυσή ευκαιρία για να επιτεθεί με πρωτοφανή αγριότητα και με κάθε μέσο στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις μας.
Οι γυναίκες του λαού, οι εργαζόμενες και οι άνεργες, είναι τα πρώτα θύματα της επίθεσης. Νιώθουν την εκμετάλλευση, την εργοδοτική ασυδοσία και την κοινωνική απομόνωση στο πετσί τους. Η μείωση μισθού, η ημιαπασχόληση, η αναστολή, η αδήλωτη εργασία, η ανεργία, η απόλυση κλπ. είναι τα μόνα ''μέτρα προστασίας" που παίρνει η κυβέρνηση. Ενώ στις συνθήκες αυτές του εγκλεισμού, της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής, της ανεργίας και της εξαθλίωσης ερχόμαστε αντιμέτωπες και με την κοινωνική αποκτήνωση και τη δραματική αύξηση της ενδοοικογενειακής/έμφυλης βίας, της κακοποίησης, των βιασμών και των γυναικοκτονιών.
Για το σύστημα που επιτίθεται συνολικά στην εργατική τάξη και τον λαό, αποτελεί επιπλέον εργαλείο αποδυνάμωσης του ταξικού του αντιπάλου, οι γυναίκες να υφίστανται διπλά την καταπίεση και την εκμετάλλευση (στο σπίτι και στην εργασία). Γι' αυτό και η επίθεση του συστήματος στοχεύει στα κερδισμένα με αγώνες δικαιώματά για την προστασία της μητρότητας (επιδόματα, άδειες, μειωμένο ωράριο), για το δικαίωμά στη δουλειά που καταλήγει να εξαρτάται από την πρόθεση ή όχι να κάνουν οικογένεια, ενώ σε πολλές χώρες τίθεται στην παρανομία το δικαίωμα στην ασφαλή, δωρεάν και προσβάσιμη άμβλωση. Την ίδια στιγμή, βέβαια, τα νομοθετικά τερτίπια και οι ποσοστώσεις (σε χώρους δουλειάς και στην πολιτική ζωή) παρουσιάζονται ως ''ισότητα'' στο πλαίσιο του συστήματος, που εντέλει μας εγκλωβίζει στα αδιέξοδα που το ίδιο δημιουργεί.
Στη σωρεία καταγγελιών του τελευταίου διαστήματος για σεξουαλική και εργασιακή βία και κακοποίηση (κυρίως στον καλλιτεχνικό χώρο) ο κοινός παρονομαστής είναι η θέση εξουσίας του θύτη απέναντι στο θύμα. Η λέξη ''εργοδότης'' που αποφεύγεται μανιωδώς από τα κανάλια είναι που ορίζει τη δυνατότητά του να επιβάλλει τους όρους της εκμετάλλευσης στις εργαζόμενες/ους του ενώ η ''συγκρότηση αγώνων'' είναι η απάντηση που δεν πρέπει με τίποτα να δοθεί.
Τα προτάγματα που θέτει η σοσιαλδημοκρατία σε καμιά περίπτωση δεν αφορούν τις γυναίκες του λαού. Άλλωστε, κάθε διεκδίκηση που υιοθετεί ακίνδυνες και βολικές για το σύστημα διαταξικές αντιλήψεις στοχεύοντας αποκλειστικά και μόνο σε νομοθετικές αλλαγές και τη δημιουργία ''ίσων ευκαιριών'', δεν παλεύει ενάντια στην ανισότητα και την καταπίεση. Αντίθετα την ξεπλένει, την παγιώνει και την αναπαράγει, δημιουργώντας αυταπάτες για θεσμικές και άμεσες απαντήσεις που θα ανατρέψουν τις ανισότητες χωρίς πάλη. Το ίδιο και οι αντιλήψεις που μανιωδώς προσπαθούν να αποκρύψουν την ταξική ρίζα του γυναικείου ζητήματος, βάζοντας ως κέντρο το άτομο και όχι τη συλλογική διεκδίκηση ώστε να μη μπορεί να βρεθεί το έδαφος των κοινών διεκδικήσεων απέναντι σε ένα πάνοπλο σύστημα. Εμείς ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό που μας ενώνει δεν είναι το φύλο γενικά και αόριστα αλλά η τάξη.
Το γυναικείο ζήτημα δε λύνεται με λογικές συμβιβασμού και διαπραγμάτευσης, ούτε με τον άντρα εχθρό ή αλληλέγγυο αλλά συνοδοιπόρο στους αγώνες του λαϊκού-εργατικού κινήματος. Καλούμε την Κυριακή 21/2, στις 13.00 στον πολιτικό χώρο ''Ηλέκτρα Αποστόλου'' (Ιωάννου Σούτσου & Κάλβου, Γκύζη) πολιτικές οργανώσεις, στέκια, εργαζόμενες/άνεργες, αγωνίστριες και συντρόφισσες σε κουβέντα ώστε να συγκεντρωθούμε και να διαδηλώσουμε την 8η Μάρτη με οργανωμένο, μαζικό, μετωπικό και δυναμικό χαρακτήρα αναδεικνύοντας την ανάγκη να θέσουμε το γυναικείο ζήτημα από ταξική σκοπιά και να παλέψουμε ως διακριτό τμήμα του εργατικού και λαϊκού κινήματος, του λαού και της νεολαίας ενάντια στον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό, τον φασισμό και την καταστρατήγηση των δημοκρατικών- λαϊκών ελευθεριών.
Πρωτοβουλία για μια Ταξική 8η Μάρτη
πηγή : email που λάβαμε στις 17 Φεβρουαρίου 13h