kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πανεκπαιδευτική διαδήλωση

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Σ.Φ. ΦΥΣΙΚΟΥ

Την Πέμπτη 4/2 ο σύλλογος φοιτητ(ρι)ών Φυσικού πραγματοποίησε την Γενική του Συνέλευση. Κατά τη διάρκειά της συζητήθηκε το νομοσχέδιο Κεραμέως- Χρυσοοχοϊδηγια την παιδεία. Για να μπορέσουμε να μετατρέψουμε την σχολή μας σε κέντρο οργάνωσης του αγώνα κατά του νομοσχεδίου, ο Σύλλογος αποφάσισε κατάληψη της σχολής, από την Παρασκευή5/2 έως Πέμπτη 11/2, με παράλληλη αναβολή των εξετάσεων των μαθημάτωντις αντίστοιχες ημέρες και να συμμετάσχουμε στη διαδήλωση της Τετάρτης, μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου.

Το νομοσχέδιο Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη για την τριτοβάθμια εκπαίδευση το οποίο θα ψηφιστεί την Τετάρτη 10/2, επιτίθεταιστη καθολικήδημόσια και δωρεάν εκπαίδευση καθώς και στις πολιτικές και πολιτιστικές ελευθερίες, καταπατώντας ακόμα και το ίδιο το αστικό σύνταγμα. Στόχος του νομοσχεδίου είναι η βίαιη προσαρμογή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς. Με την ανεργία να βρίσκεται στο 25 % , τα ποσοστά φτώχειας να ανεβαίνουν με όλο και πιο γρήγορους ρυθμούς όσο βαθαίνει η κρίση«ανάγκες της αγοράς» σημαίνει : Μείωση εισακτέων , κλείσιμο σχολών, 30 δις για εξοπλιστικά (στρατός, αστυνομία), δίδακτρα και κατάργηση των φοιτητικών κεκτημένων (σίτιση , στέγαση, δωρεάν συγγράμματα), προσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών και της λειτουργίας των σχολών στις ανάγκες τουντόπιου κεφαλαίου κτλ. Για να μπορέσουν να εφαρμόσουν αυτό το τερατούργημα, τους είναι απαραίτητο να καταστείλουν και να ποινικοποιήσουν μεταξύ άλλων και τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος.Το νέο νομοσχέδιο προβλέπει: θέσπιση ελάχιστης βάσης εισαγωγής, αλλαγές στον τρόπο συμπλήρωσης του μηχανογραφικού, διαγραφές φοιτητ(ρι)ών, ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας, ελεγχόμενη είσοδο και πειθαρχικάσυμβούλια.

Κάθε σχολή θα θεσπίζει κάθε χρόνο μια ελάχιστη βάση εισαγωγής(ΕΒΕ) ,ενώ παράλληλα θα θεσπίζει διαφορετικό συντελεστή βαρύτητας για κάθε πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα. Η ΕΒΕ θα προκύπτει από το μέσο όρο των βαθμών των πανελλαδικών μαθημάτων, που δίνουν οι μαθητές, επί έναν συντελεστή, που θα επιλέγεται σε κάθε μάθημα. Το μέτρο αυτό πετάει εκτός χιλιάδες παιδιά των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων εντείνοντας τον ταξικό αποκλεισμό των μαθητών από την τριτοβάθμια εκπαίδευση(γεγονός το οποίο οξύνεται και με τον περιορισμό επιλογών στο μηχανογραφικό).

Διαγραφές φοιτητών στα ν+2 χρόνια για σχολές 4ετούς φοίτησης και στα ν+3 για τις υπόλοιπες.

Οδηγούν μ' αυτό τον τρόπο χιλιάδες φοιτητ(ρι)ες εκτός πανεπιστημίων, αποκλείοντας από την εκπαίδευση τα πιο φτωχά κομμάτια της κοινωνίας, που αναγκάζονται να δουλεύουν για να ανταπεξέλθουν στο κόστος σπουδών. Οι φοιτητ(ρι)ες θα σπουδάζουν σε μία ακόμη πιο εντατικοποιημένη καθημερινότητα και δεν θα έχουν χρόνο να ασχολούνται με τίποτα άλλο πέρα από τα μαθήματα και τις εξετάσεις, όπως την κοινωνικοποίηση, την πολιτικοποίηση και την πολιτιστική δράση εντός των πανεπιστημίων, την βελτίωση των όρων διαβίωσης κ.α.

Ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας και πειθαρχικό δίκαιο

Ποινικοποιείταιοποιαδήποτε δράση εντός του πανεπιστημίουδεν εγκρίνεται από τις πρυτανικές αρχές ή την διοίκηση της εκάστοτε σχολής (κατάληψη σχολής, κινητοποιήσεις, συνελεύσεις, ακόμα και πολιτιστικές δραστηριότητες). Ενώ παράλληλαθεσπίζονται βαρύτατες ποινές,όπως απαγόρευση συμμετοχής σε εξετάσεις ,οριστική διαγραφή των φοιτητ(ρι)ών και επιβολή μέχρι 3ετούς φυλάκισης.Ταυτόχρονα, ιδρύεται πανεπιστημιακή αστυνομία που θα στελεχώνεται από 1000 ειδικούς φρουρούς, που θα ελέγχει ακόμα και την πρόσβαση στους χώρους του πανεπιστημίου. Καθώς και θα υπάρξει έλεγχος εισόδου με κάρτα και παρακολούθηση με κάμερες. Τα παραπάνω έρχονται σε συνέχεια της κατάργησης του ασύλου ως η βασική προϋπόθεση προκειμένου να κατασταλεί οποιαδήποτε αντίδραση από μεριάς των φοιτητών και να αποτελέσει το πανεπιστήμιο έναν αποστειρωμένο χώρο «τάξης και ασφάλειας». Στο «ευρωπαϊκό» τύπου πανεπιστήμιο που ονειρεύονται, όποιος/α αγωνίζεται είναι εχθρός.

Επίθεση στις φοιτητικές παροχές

Ζούμε σε μία συγκυρία υποτίμησης των όρων διαβίωσής μας. Οι φοιτητικές παροχές (σίτιση,στέγαση, δωρεάν συγγράμματα) είναι όλο και πιο μειωμένες και υποχρηματοδοτούμενες.Ιδίως εν μέσω πανδημίας η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί. Οι εστιακές θέσεις είναι ελάχιστες , κόσμος που έχει ανάγκη αποκλείεται από εστίες.Δεν συντηρούνται ποτέ αν δεν αγωνιστούν οι οικότροφοι (εστίες ΑΠΘ,εστίες ΕΚΠΑ). Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, οι διοικήσεις των εστιών πανελλαδικά, εκβιάζουν τους αγωνιζόμενους/ες με διακοπή των αυτονόητων παροχών.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ!

Οι διαδηλώσεις της 4/2 είναι ένα επόμενο σημαντικό βήμα, μετά τις διαδηλώσεις των 14/1, 21/1 και κυρίως της 28/1. Δείχνουν μια δυναμική που μπορούν να αποκτήσουν τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, μέρος των οποίων είναι και το φοιτητικό κίνημακαι τις σημαντικές δυνατότητες που υπάρχουν, ώστε να αρχίσει να ξεδιπλώνεται η σύγκρουση με την πολιτική εξουσία και το κεφάλαιο σε όλα τα μέτωπα. Ιδιαίτερα, οι 2 τελευταίες διαδηλώσεις(28/1 και 4/2) είναι πολύ σημαντικές, γιατί ήταν μαζικότατες, δυναμικές και κατάφεραν να σπάσουν την απαγόρευση των διαδηλώσεων. Είναι σημαντικό για την συνέχιση του αγώνα οι σχολές να μετατραπούν σε κέντρα οργάνωσής του, μέσα από καταλήψεις και συντονιστικές επιτροπές. Για αυτό ως συντονιστική επιτροπή κατάληψης Σ.Φ. Φυσικού καλούμε και τους υπόλοιπους συλλόγους να πάρουν αντίστοιχες αποφάσεις, αλλά και όλους/εςτους/τιςφοιτητ(ρι)έςκαι αγωνιζόμενους/εςνα συμμετέχουν στις δράσεις τις κατάληψης μας.

Δράσεις:

• Συμμετοχή στην κινητοποίηση ενάντια στην καταστολή, για την ακύρωση προστίμων-διώξεων το Σάββατο 6/2 , 12:00 η ώρα , Πλατεία Αριστοτέλους, και δημιουργία πανό στις 10:00 την ίδια μέρα.
• Συζήτηση για τις συλλογικές διαδικασίες την Κυριακή 15:00 η ώρα
• Επόμενη συντονιστική επιτροπή , Δευτέρα 8/2 , 11:00 η ώρα.
• Συζήτηση για το νομοσχέδιο Κεραμέως την Δευτέρα 8/2στις 16:00 η ώρα.

ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 11/2, 17:30 ΑΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Υ.Γ.1 Νίκη στην απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα από 8/1

Υ.Γ.2 Να πέσει τώρα η σκευωρία στους 8 αγωνιζόμενους κατηγορούμενους για την παρέμβαση στο στέκι της ΑΣΣΟΕ.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ!

ΑΜΕΣΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ

Δύο λόγια για το νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο…
Όπως και στα περισσότερα κοινωνικά πεδία, έτσι και στην εκπαίδευση, το ελληνικό κράτος προσπαθεί, εν μέσω πανδημίας, να «κάνει την κρίση ευκαιρία». Το νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο επιχειρεί να επιβάλλει ό,τι δεν κατάφεραν τα προηγούμενα, λόγω των κοινωνικών αντιστάσεων που συνάντησαν, δηλαδή να μετατρέψει την εκπαίδευση σε μια αποστειρωμένη φούσκα σφοδρού ανταγωνισμού, με στόχο την κοινωνική ανέλιξη. Οι διακηρυγμένοι στόχοι, για άλλη μια φορά, είναι ο «εξορθολογισμός» και η «σύνδεση με την αγορά εργασίας».
Η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα, μαρτυρώντας ότι το ιδεολογικό πλαίσιο της αναδιάρθρωσης είναι, αυτή τη φορά, πιο ενισχυμένο από ποτέ. Με πρόσχημα την «πάταξη της ανομίας» το κράτος προσπαθεί να απονεκρώσει τα πανεπιστήμια από οποιαδήποτε δραστηριότητα δεν χωράει στα στενά πλαίσια της «έρευνας». Στην ουσία μας λέει ότι τα πανεπιστήμια θα πάψουν να είναι χώροι κοινωνικοποίησης, προβληματισμού, αμφισβήτησης και πειραματισμού και θα μετατραπούν σε ιδρύματα όπου θα παράγεται στείρα επιστημονική γνώση και θα σχεδιάζονται οι ατομικές διαδρομές καριέρας.
Πίσω λοιπόν από την αστυνόμευση, κρύβεται μια βίαιη διαδικασία εντατικοποίησης που αγγίζει όλες τις βαθμίδες. Ο νέος νόμος περιλαμβάνει αυστηροποίηση της εισόδου στα ΑΕΙ, θέσπιση κατώτερης βάσης, ελάχιστο χρόνο φοίτησης , πειθαρχικές ποινές ,κ.α. μετατρέποντας την εκπαίδευση σε έναν αγώνα δρόμου, που μόνο όσοι κοπιάσουν πολύ θα επιβιώσουν: εξαντλητικό διάβασμα στο σχολείο για να μπούμε στο πανεπιστήμιο, ασταμάτητη μελέτη για να πάρουμε το πτυχίο, ατελείωτο άγχος για να βρούμε δουλειά. Τεστ, διαγωνίσματα, εξετάσεις, εξεταστικές, απουσιολόγια, ποινολόγια, βαθμοί, αξιολογήσεις, συνεντεύξεις, πριμ αποδοτικότητας. Ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας αυτής της διαδικασίας απέχει πλέον χιλιόμετρα από την «ανάπτυξη μιας πολύπλευρης προσωπικότητας» και έχει συρρικνωθεί στην δημιουργία ενός πειθήνιου ανθρωπότυπου που θα είναι έτοιμος να υποστεί την χειρότερη εκμετάλλευση όταν και άμα «συνδεθεί» με την αγορά εργασίας. Οι ταξικοί φραγμοί σε αυτήν την κούρσα αντοχών είναι προφανείς. Όσοι μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια και ιδιαίτερα, όσοι δεν χρειάζεται να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές , ή να πληρώνουν νοίκια σε άλλες πόλεις, βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη θέση απέναντι στους υπόλοιπους.
…και τους αποκλεισμούς των μεταναστών
Την ίδια στιγμή, οι χιλιάδες μετανάστες που ζούνε στην χώρα αποκλείονται εξαρχής από αυτήν την διαδικασία, καθώς το ελληνικό κράτος έχει αδιαφορήσει πλήρως για την πρόσβαση τους στο εκπαιδευτικό σύστημα. Οι ανήλικοι (4-17χρ) μετανάστες υπολογίζονται περίπου στις 27.000 , εκ των οποίων, τα τελευταία χρόνια, λιγότεροι από τους μισούς ήταν εγγεγραμμένοι στα σχολεία. Ποσοστό πολύ χαμηλό αφού η σχολική ένταξη αφήνεται στα χέρια του κάθε δήμου (πρόσφατα το Δημοτικό Συμβούλιο Χαλκιδέων αποφάσισε τον ρατσιστικό αποκλεισμό των προσφυγόπουλων από τα δημοτικά), των διευθυντών, της περιφέρειας (η οποία είναι υπεύθυνη για τον πολύ σημαντικό παράγοντα της ικανότητας μετακίνησης από τα camps με λεωφορεία) και τώρα φυσικά του ΕΟΔΥ και της διοίκησης των camps. Εξαρτώμενη από τόσους παράγοντες η εκπαίδευση των μεταναστ(ρι)ών πλαισιώνει το φάσμα στο καθεστώς εξαίρεσης που ζουν και που γιγαντώνεται με την συνθήκη της πανδημίας. Μέσα σε αυτόν τον πληθυσμό δημιουργούνται διαφορετικού τύπου αποκλεισμοί από την εκπαίδευση.
Όσον αφορά τα παιδιά που διαμένουν εντός του αστικού ιστού, οι εγγραφές στα σχολεία φέτος σταμάτησαν πολύ νωρίς (περίπου στις 2 πρώτες βδομάδες του Σεπτέμβρη) σε αντίθεση με άλλες χρονιές που εγγραφές γίνονταν κανονικά μέσα στη χρονιά. Το γεγονός αυτό αιτιολογήθηκε στα πλαίσια των μέτρων προστασίας για την διασπορά του covid 19. Επιστρατεύθηκε δηλαδή το ρατσιστικό επιχείρημα που θέλει τους μετανάστες φορείς ασθενειών , που θα μολύνουν τον υγιή ντόπιο πληθυσμό. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην περίπτωση όσων διαμένουν σε ξενοδοχεία του ΔΟΜ ή δομές φιλοξενίας ανηλίκων. Άλλοτε επίσημες και άλλοτε ανεπίσημες κρατικές «οδηγίες», παρότρυναν τους διαχειριστές των δομών να μην στείλουν τα παιδιά στα σχολεία.
Την ίδια στιγμή, τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα για όσα παιδιά ζούνε σε καμπ. Τα απογευματινά τμήματα που λειτουργούσαν για τους μετανάστες σε ολοήμερα σχολεία, φέτος δεν άνοιξαν καθόλου, ενώ το γενικότερο καθεστώς καραντίνας που έχει επιβληθεί στα καμπ δεν επιτρέπει την έξοδο όσων διαμένουν εκεί, παρά μόνο υπό όρους.
Η απάντηση που έχει να δώσει το κράτος σε αυτήν την κατάσταση, είναι η προσπάθεια δημιουργίας χώρων διδασκαλίας στο εσωτερικό των καμπς, για όσους μένουν εκεί. Είναι προφανές ότι η κατεύθυνση αυτή εντείνει την γκετοποίηση των μαθητών, καθηλώνοντας τους εντός των δομών και περιορίζοντας δραστικά την κοινωνικοποίηση τους. Η τηλεκπαίδευση αναπαράγει ακριβώς το ίδιο πρόβλημα, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση προστίθενται και έξτρα εμπόδια, όπως η έλλειψη τεχνικού εξοπλισμού, η γραφειοκρατία που απαιτείται προκειμένου να αποκτήσει κανείς πρόσβαση στο ηλεκτρονικό σύστημα και η ακόμα πιο μεγάλη δυσκολία στην επικοινωνία που δημιουργείται.
Όλοι οι παραπάνω φραγμοί που τίθενται στην πρόσβαση των μεταναστών στην εκπαίδευση, δημιουργούν νέους διαχωρισμούς ανάμεσα σε αυτούς και τους ντόπιους. Η σημασία του να πηγαίνουν τα παιδιά των μεταναστών στα σχολεία (όταν αυτά είναι ανοιχτά) έγκειται στο γεγονός ότι εκεί μπορούν, εκτός των άλλων, να κοινωνικοποιηθούν, να επουλώσουν τα τραύματα τους, να εκφραστούν ανάμεσα σε άλλους και να δημιουργήσουν φιλίες. Για εμάς, η συνάντηση ντόπιων και μεταναστών μαθητών είναι απαραίτητη ως υπενθύμιση του ότι εδώ και καιρό ζούμε σε πολυεθνικές κοινωνίες.
Ας μην ξεχνάμε πως και τα ίδια τα παιδιά στα camps πολλές φορές αντιστέκονται στην απόσταση που δημιουργεί το κράτος μεταξύ αυτών και της σχολικής τους εκπαίδευσης. Με παράδειγμα παιδιά απ'το camp της Ριτσώνας όπου τα ίδια αυτομορφώνονται διοργανώνοντας κύκλους μαθημάτων μεταξύ τους και όχι μόνο (καλλιτεχνικές και περιβαλλοντικές δραστηριότητες με αποκορύφωμα και την κατασκευή μικρού χώρου που θα λειτουργεί ως σχολείο, με υλικά που βρίσκουν μέσα στο camp).
Συνοψίζοντας, βλέπουμε πως το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο (ελληνικός καπιταλισμός) δυσκολεύεται να βρει έναν τρόπο με τον οποίο θα καταφέρει να βγάλει κέρδος μέσα από την διαχείριση ενός πληθυσμού χιλιάδων μεταναστών που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην χώρα. Η «σύνδεση» τους με την αγορά εργασίας δια μέσου του εκπαιδευτικού συστήματος μοιάζει με μακροπρόθεσμη και αμφίβολη επένδυση. Προς το παρόν φαίνεται να αρκείται στο να λαμβάνει μερικά ευρωπαϊκά κονδύλια για να τους κρατάει φυλακισμένους , ενώ παράλληλα ωθεί ένα τμήμα τους στην μαύρη ή/και υποτιμημένη εργασία .
Όσοι και όσες, όμως, αδιαφορούμε για τα λογιστικά και τα αδιέξοδα τους κράτους, θα παλέψουμε για την άμεση πρόσβαση των μεταναστών στην εκπαίδευση. Έχουμε μάλιστα καλούς λόγους για να το κάνουμε αυτό. Αυτό που μας παρακινεί, δεν είναι μόνο το αίτημα για «ίσες ευκαιρίες» , το δικαίωμα στην εκπαίδευση και η αλληλεγγύη απέναντι σε όσους υφίστανται καθημερινά αποκλεισμούς. Είναι, κυρίως, το ότι ξέρουμε, πως μέσα από την συνάντηση, την συναναστροφή και το μοίρασμα εμπειριών με τους μετανάστες έχουμε να μάθουμε πολλά, τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και για τον κόσμο γύρω μας. Σίγουρα περισσότερα απ' όσα θα μάθουμε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προωθεί την ουδετερότητα, τον καριερισμό και τον κυνισμό, που μας μαθαίνει να συνηθίζουμε την βία αυτού του κόσμου.

ΟΥΤΕ ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΟΥΤΕ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ-ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ-ΓΙΑ ΝΤΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΥΣ

MIGRANTS' CHILDREN: ACCESS TO EDUCATION AND SOCIAL LIFE NOW!

The new education bill and the creation of "university police" by decision of the government show that fewer and fewer of us fit in the "new normality" that they impose, a "normality" that is not so "new" for some others. For migrants, this "normality" has been a common reality for years.
Thousands of migrants' children living all over the greek territory are excluded from the learning process, as the Greek state has completely ignored their right for access to the education system. The underage (4-17 years) migrants are estimated at about 27,000, of whom, in recent years, less than half were enrolled in schools. One reason why school integration is so low, is that it has been handed to municipal authorities (recently the Municipal Council of Chalkida decided the racist exclusion of refugee children from primary schools), school directors, regional authorities (responsible for moving children by buses from the camps to the schools) and now of course the State Health Organisation (EODY) and the administration of the camps. By depending on so many factors, the education of migrants contributes to the state of exclusion they live in, a state of exclusion magnified by the pandemic. Within the migrant population, different types of exclusion from education are created.
School enrollment for migrants' children living within greek cities stopped very early this year (in the middle of September), unlike other years, when they could enrol at any time during the year. This was justified in the context of the protection measures to prevent covid-19 from further spreading. In other words, the racist argument that migrants are carriers of diseases that will infect the healthy local population was used. Something similar happened to those who stay in IOM hotels and unaccompanied minors' shelters. In other cases, formal and sometimes informal government directives urged facility administrators not to send migrants' children to schools.
Things are even more difficult for children living in camps. The afternoon classes for migrants in "normal" greek schools were not realised at all this year, while the general quarantine imposed on the camps does not allow those who live there to get out of the camps, except under conditions.
The "solution" that the state is offering to address this situation is the decision to create "teaching spaces" inside the camps, for those who are obliged to live there. It is obvious that this intensifies the ghettoization of migrant schoolchildren, enclosing and limiting them within the "refugee structures" and drastically limiting their socialization. Tele-education reproduces exactly the same problem, except that in this case extra obstacles are added, such as lack of equipment and technical support, bureaucratic procedures required to access the digital education system and the even greater difficulties in enabling communication created.
All the above barriers that are placed on the access of migrant women to education, create new divisions between them and the locals. The importance of migrant's children going to school (when the schools are open) lies in the fact that there they can, among other things, socialize, heal their wounds, express themselves among others and make friends. For us, the meeting of local and migrant schoolchildren is a vital reminder that we have been living in multinational societies for a long time.
We must emphasise that the children in the camps often resist their state created exclusion from schooling and education. A great example are the children from Ritsona camp, who educate themselves by organizing courses among each other - and not only: hey also self-organise artistic and environmental activities. Migrants at Ritsona camp have even constructed a small space that will function as a school, using materials found in the camp.
We see that the Greek business genius (Greek capitalism) is finding it difficult to make a profit by managing a population of thousands of migrants trapped in the country. Migrants' "connection" to the labor market through the education system looks like a long-term and dubious investment. For the moment, it seems to be enough to receive European funds to keep migrants imprisoned, and at the same time push migrants, including minors, into illegal employment and unreported, low-paying, undervalued jobs.
However, those of us who don't care for the supposed financial shortcomings of the greek state, we will fight for the direct access of migrants to education. In fact, we have good reasons for doing so. What motivates us is not only the demand for "equal opportunities", the right to education and our solidarity with those who suffer daily exclusions. The reason, above all, is the fact that we know, that through meeting, socializing and sharing with migrants we have a lot to learn, both for ourselves and for the world around us. Definitely more than we will learn in an education system that promotes indifference, careerism and cynicism, that teaches us to get used to the violence of this world.

NEITHER TELE-EDUCATION NOR ISOLATION IN THE CAMPS - MIGRANTS' CHILDREN MUST GO TO SCHOOLS!

COMMON STRUGGLES FOR EDUCATION WITHOUT CLASS BARRIERS FOR LOCALS AND MIGRANTS, WITHOUT EXCEPTIONS OR EXCLUSIONS!

Συνέλευση Stop War on Migrants

πηγή : email που λάβαμε στις 10 Φεβρουαρίου 21h

Πανεκπαιδευτική Διαδήλωση

Την Πέμπτη 11/2, με αιχμή τη στήριξη της απεργία πείνας του Δ.Κουφοντίνα, κατεβαίνουμε στον δρόμο.
Συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις εναντία στο νομοσχέδιο για την παιδεία και τη πανεπιστημιακή αστυνομία.
Για να επανακτήσουμε τον χώρο που χάσαμε λόγω των μέτρων καταστολής, με πρόσχημα την πανδημία.
Για να διεκδικήσουμε κεκτημένες ελευθερίες.

Άμεση μεταγωγή του επαναστάτη Δ.Κουφοντίνα στις φυλακές Κορυδαλλού. Απεργία πείνας από 8/1.

Ακολουθεί το κείμενο του Ταμείου Αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών

Στις 8/1/2021 ο επαναστάτης πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκινά για 5η φορά απεργία πείνας προκειμένου να θέσει το ίδιο το σώμα ως οδόφραγμα αξιοπρέπειας απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που επιθυμεί να τον εξουθενώσει ηθικά και ψυχικά με σκοπό τη μεθόδευση της σταδιακής του εξόντωσης. Η μεθόδευση αυτή εν προκειμένω ξεκινάει με τη ψήφιση του νέου νομοσχεδίου για τις φυλακές, νομοσχέδιο που καταργεί μια σειρά κεκτημένων των κρατουμένων και που εμπεριείχε φωτογραφική διάταξη ειδικά για την περίπτωση του συντρόφου, όσον αφορά τη δυνατότητα παραμονής του σε αγροτικές φυλακές. Ακολούθησε η βίαιη μεταγωγή του από τις αγροτικές φυλακές Βόλου όπου βρισκόταν για τουλάχιστον δύο χρόνια, στις φυλακές Δομοκού κάτι που ωστόσο συνιστά θεσμική παρατυπία, καθώς η ίδια η φωτογραφική διάταξη για όσους επαναμετάγονται από τις αγροτικές φυλακές, προβλέπει την επιστροφή τους στα καταστήματα κράτησης που βρισκόντουσαν προηγουμένως, στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα δηλαδή, στις φυλακές Κορυδαλλού.

Η πρωτοβουλία αυτή έχει ως ηθική αυτουργό τη συνήθη ύποπτο Σοφία Νικολάου, ως Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής, που με πρόσχημα μέτρα πρόληψης σχετικά με τον covid 19, υπέγραψε αυτήν την παράτυπη μεταγωγή-με χαρακτηριστικά απαγωγής- του Κουφοντίνα στις φυλακές Δομοκού. Γνωρίζοντας ωστόσο ότι η απόφαση αυτή αποκλίνει από το νόμο που η ίδια η κυβέρνηση προώθησε με εκδικητικές προθέσεις εναντίον του συντρόφου, επιχείρησε να καλύψει τα νώτα της για το τυπικό της υπόθεσης, με ένα ψευδές έγγραφο που φαίνεται ότι της μεταγωγή του στις φυλακές Δομοκού προηγήθηκε στάση στις φυλακές Κορυδαλλού.

Η νέα αυτή βασανιστική μεταχείριση του Δημήτρη Κουφοντίνα- προφανώς με τις ευλογίες της κυβερνητικής οικογενειοκρατίας- με τον τρόπο που υλοποιήθηκε και τα χαρακτηριστικά που είχε, ως συνέχεια δηλαδή ενός μόνιμου καθεστώτος εξαίρεσης στο πρόσωπού του, αποτέλεσε μονόδρομο ώστε να προχωρήσει στην απόφαση να διεκδικήσει πίσω την αξιοπρέπεια του, με έναν από τους ελάχιστους τρόπους που διαθέτουν οι κρατούμενοι, ως άνθρωποι πραγματικά στριμωγμένοι στον τοίχο, χωρίς πολλά περιθώρια κινήσεων, την απεργία πείνας.

Αυτή η οριακή απόφαση, που τοποθετεί εκ νέου το σύντροφο σε κίνδυνο για τη σωματική του υγεία και την ίδια του τη ζωή, είναι και το βήμα αντίστασης απέναντι στη συνολική αντιμετώπιση του από την πολιτική διαχείριση της εξουσίας και τα διάφορα θεσμικά και παραθεσμικά της κέντρα. Για αυτό η ικανοποίηση του αιτήματος του για άμεση μεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού δεν έχει μόνο τεχνικό χαρακτήρα, που είναι εξίσου σημαντικός, αλλά και βαθιά ουσιαστικό, καθώς θα είναι μια πρώτη μικρή νίκη απέναντι στο καθεστώς που επιλέγει να προβεί σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών μέσω ενός συστηματικού βασανισμού του.

Ως Ταμείο δε μπορούμε παρά να εκφράσουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, και να πιέσουμε με τις μικρές μας δυνάμεις για την ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος τους.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΑΜΕΣΗ ΜΕΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Πέμπτη11/2 στη 17:30 Άγαλμα Βενιζέλου. Όλοι/ες στο δρόμο.

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών - συνέλευση θεσ/νίκης

ΝΑ ΑΦΕΘΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΧΘΟΥΝ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ

Όλοι/ες στις κινητοποιήσεις:

Αθήνα:ΠΕΜΠΤΗ 11/2, 17:00 , Σύνταγμα

Θεσσαλονίκη: ΠΕΜΠΤΗ 11/2, 13:00 , Άγαλμα Βενιζέλου

Πάτρα :Πέμπτη 11/2, 13:00 , Πλατεία Γεωργίου

Χαιρετίζουμε τους χιλιάδες φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενοι, που συμμετείχαν σήμερα(10/2) στις διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Καταγγέλλουμε το όργιο καταστολής και τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η κυβέρνηση της ΝΔ και η ΕΛΑΣ προς τις σημερινές φοιτητικές διαδηλώσεις, ενάντια στο χουντικό νομοσχέδιο των Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στην Αθήνα, οι συμμορίες των ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ επιτέθηκαν στη διαδήλωση προς τη λήξη της, στα Προπύλαια και στην Ομόνοια, κυνηγώντας φοιτητές στα στενά, χτυπώντας και συλλαμβάνοντας δεκάδες. Δεν δίστασαν να βγάλουν το μένος τους ούτε και στην συγκέντρωση αλληλεγγύης στην ΓΑΔΑ το απόγευμα της ίδιας μέρας, που επιτέθηκαν και πάλι με σφοδρότητα στο πλήθος. Στη Θεσσαλονίκη, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν στην κινητοποίηση όταν αυτή έφτασε έξω από το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, επίσης με συλλήψεις, βροχή χημικών και ξύλο.

Είναι ξεκάθαρο πως η ακραία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της ΝΔ ήθελε εδώ και καιρό να χτυπήσει τις μαζικές φοιτητικές διαδηλώσεις, καθώς εδώ και 1 μήνα αποτελούν ένα «αγκάθι», που «χάλαγε την εικόνα της». Οι συμμορίες της ΕΛΑΣ, γεμάτες από φασιστικά και χρυσαυγίτικα κατακάθια, ανυπομονούσαν να χτυπήσουν, για αυτό και έπεσαν με τόσο μένος στη νεολαία. Φυσικά δεν έλειψαν και τα χτυπήματα και οι διώξεις δημοσιογράφων, με βάση και το «νέο δόγμα της ΕΛΑΣ».

Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων, την παύση κάθε δίωξης και την απαλλαγή τους από όλες τις κατηγορίες. Το χουντικό νομοσχέδιο, η πανεπιστημιακή αστυνομία και η κρατική καταστολή δεν αντιμετωπίζονται μόνο με διαδηλώσεις, αλλά οικοδομώντας ένα κίνημα που θα διεξάγει έναν αγώνα διαρκείας. Ένα κίνημα που θα έχει ζωή στο εσωτερικό του, με δομές αυτοοργάνωσης, θα συντονίζεται με πραγματικά συντονιστικά και θα εφαρμόζει μαχητικές μορφές πάλης, όπως καταλήψεις, κλεισίματα δρόμων και εξώστρεφες δράσεις. Μόνο έτσι μπορούν να μαζικοποιηθούν οι αγώνες και να πραγματοποιηθεί μια πραγματική κλιμάκωση. Ως ΣΣΠ θα συνεχίσουμε να παλεύουμε σε αυτήν την κατεύθυνση, μέχρι την ανατροπή του χουντονομοσχεδίου, αλλά και της κυβέρνησης-τσίρκο της ΝΔ.

Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη (ΣΣΠ)

πηγή : https://sosialistiki-spoudastiki-pali.blogspo…

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 11/2 17:30 ΣΤΟ ΆΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΈΛΟΥ

Αν κάτι δεν μας εκπλήσσει πια είναι πως εν μέσω υγειονομικής κρίσης η κυβέρνηση καταθέτει άλλο ένα επίμαχο νομοσχέδιο (αυτή τη φορά για την αναδιάρθρωση της Παιδείας) το οποίο έρχεται να εγκαθιδρύσει νέα καθεστώτα ελέγχου και επιτήρησης , τα περισσότερα από τα οποία έχουν επιβληθεί με πρόσχημα την πανδημία. Για κάθε πτυχή του δημόσιου βίου, η κυβέρνηση νομοθετεί υπό την "ασφάλεια και την προστασία" της συνθήκης τόσο που έχει εγκαθιδρύσει όσο και εγκαθιδρυθεί με τον ιό και απαντά με εντεινόμενη αστυνόμευση, αυξημένη καταστολή και νέες περιφράξεις, επενδύοντας παχυλά ποσά, όχι στην υγεία οπως θα ήταν αναμενόμενο λόγω της συγκυρίας, αλλά σε έμψυχο και άψυχο αστυνομικό δυναμικό. Και έτσι, εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής ανασφάλειας, εμείς, τελικά, αναρωτιόμαστε: από την κρατική αυθαιρεσία, τελικά, ποιος θα μας σώσει;

Το νομοσχέδιο που τιτλοφορείται ως «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις» αφορά τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ορίζοντας παράλληλα τα χρονικά όρια φοίτησης, καθώς και πειθαρχικό δίκαιο για τους φοιτητές. Επιβάλλει ελεγχόμενη πρόσβαση και είσοδο, συστήματα παρακολούθησης και συμπληρωματικά την πρόσληψη ειδικής ομάδας αστυνομικών για διενέργεια περιπολιών εντός του πανεπιστημιακού campus. Οι πειθαρχικές ποινές, εκτός των άλλων μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και στην οριστική διαγραφή των φοιτητ(ρι)ών. Επίσης, απαγορεύονται οι καταλήψεις, που ανέκαθεν λειτουργούσαν ως μέσο πίεσης ενάντια στις κάθε τόσο δρομολογούμενες υποβαθμίσεις της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, ενώ η ριζοσπαστικοποίηση και ο φοιτητικός συνδικαλισμός τίθενται υπό αίρεση. Παράλληλα, οι διαμαρτυρίες, που συχνά αμφισβητούσαν τα κακώς ακαδημαϊκά κείμενα, ποινικοποιούνται και στοχοποιούνται συμπεριφορές αποκλίνουσες από τη στείρα εκπαιδευτική διαδικασία, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να άρουν την κοινωνικοπολιτική διάδραση του ατόμου τόσο με άλλα υποκείμενα (φοιτητές, καθηγητές) όσο και με πτυχές της κοινωνικής ζωής. Επιπρόσθετα, μέσω των αυστηρών ορίων φοίτησης, στην ουσία το Υπουργείο Παιδείας κωφεύει μπροστά στο υπαρκτό ζήτημα της οικονομικής διαβίωσης των φοιτητών, που πολλές φορές αναγκάζονται να εργάζονται, παρατείνοντας έτσι τα έτη των σπουδών τους και - βάσει του νέου νομοσχεδίου - να απειλούνται με διαγραφή. Και την ίδια στιγμή που επαναφέρεται η βάση του 10, τα πτυχία των δημόσιων ιδρυμάτων εξισώνονται με αυτά των ιδιωτικών φορέων, ανοίγοντας έτσι την πόρτα, σε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα, να "αγοράσουν" τις πανεπιστημιακές σπουδές, τονίζοντας τους ταξικά διαμορφωμένους συσχετισμούς που υφίστανται στον τομέα της Παιδείας - και όχι μόνο - που σύμφωνα τις νεοφιλελεύθερες επιταγές θέλουν τα πάντα να υπάγονται στους νόμους της αγοράς.

Το νομοσχέδιο αυτό σε καμία περίπτωση δεν αναβαθμίζει την ποιότητα της εκπαίδευσης, αντιθέτως αποτελεί μέρος μιας γενικότερης κοινωνικο-οικονομικής πολιτικής που στόχο έχει την ιδιωτικοποίηση και τον έλεγχο κάθε τομέα των ζωών μας. Η κυβέρνηση αντιλαμβανόμενη τη σημασία του πανεπιστημιακού χώρου στον τομέα της πολιτικής και κοινωνικής ζύμωσης των ατόμων και ώσμωσής τους με την κοινωνική πραγματικότητα προσπαθεί με διάφορες δικαιολογίες, όπως "αιώνιοι φοιτητές", "εστίες ανομίας" κ.λπ. να παρέμβει και να διαμορφώσει τις νέες συνθήκες στα μέτρα της

Τα πανεπιστήμια αποτελούσαν ανέκαθεν χώρους ελευθερίας και πολιτιστικής έκφρασης, χώρους ανοιχτούς όχι μόνο για τους φοιτητές, αλλά για όλους και όλες. Παράλληλα, ως κοινωνική δομή αποτελούσαν και αποτελούν εστίες αντίστασης για αυτό και ήταν πάντα στο στόχαστρο της κυβερνητικης καταστολής.

Η σημερινή κατάσταση αποτελεί την κορύφωση μιας συνεχειας που διαφαινόταν ήδη από την κατάργηση του ασύλου και που ανέκαθεν προωθούταν από τις κυβερνήσεις και τα προσκείμενα σε αυτές ΜΜΕ ως πάγιο κοινωνικό αίτημα, μόνο που στην πραγματικότητα αποτελεί μία πολιτική ιδεοληψία που πηγάζει από την ανάγκη εξομάλυνσης των κοινωνικών αντιδράσεων. Αυτό που η κοινωνία ζητάει είναι η οικονομική ενίσχυση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και των σχολών, η αναβάθμιση του υλικοτεχνικού εξοπλισμού και η πρόσληψη διδακτικού προσωπικού και όχι αστυνομικών με σκοπό την παροχή ποιοτικής εκπαίδευσης. Να υπάρχει μέριμνα για παραβιαστικές συμπεριφορές και όχι μπάτσους-τραμπούκους για προστασία. Να έχουμε την επιλογή να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας στο χρόνο που επιθυμούμε, γιατί έτσι αναγκαζόμαστε, και όχι όποτε μας επιβάλλεται. Ο αγώνας αυτός, λοιπόν, δεν αφορά μόνο τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, αλλά όλο το κοινωνικό σύνολο, καθώς βιώνουμε καθημερινα την υποτιμηση των ζώων μας και την καταπάτηση των ελευθερίων μας, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν προπομπο των μέτρων που έρχονται να διαμορφωσουν το εργασιακό όσο και κοινωνικό γίγνεσθαι.

Καλούμε όσους και όσες αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα διατήρησης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου και αντιλαμβάνονται το πεδίο του πανεπιστημίου ως φορέα κοινωνικοπολιτικής έκφρασης, να συμμετέχουν στις κινητοποιήσεις των φοιτητ(ρι)ών ενάντια στο νομοσχέδιο της παιδείας.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

ΟΧΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΣΤΑ ΑΕΙ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΙΣΩΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΟΛΕΓΙΩΝ ΜΕ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Πανεκπαιδευτική διαδήλωση

Εν μέσω lockdown η κυβέρνηση, με τη δικαιολογία της υγειονομικής κρίσης, προχωράει στη θέσπιση νέων νομοσχεδίων που περιλαμβάνουν αποκλεισμούς από την παιδεία, ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας και παρακολούθηση των ιδρυμάτων και όσων υπάρχουν μέσα σε αυτά.

Παράλληλα, το άρθρο 8 του λεγόμενου «νομοσχέδιου Λιβάνιου», δεν αποτελεί παρά μια νέα σκοταδιστική απόπειρα χειραγώγησης της ελεύθερης έκφρασης. Ως προέκταση του ευρωπαϊκού τρομονόμου στρώνει το έδαφος για την ποινικοποίηση καλλιτεχνικών (sic) έργων που εμπεριέχουν «υποκίνηση σε βία ή μίσος και δημόσια πρόσκληση σε τρομοκρατικό έγκλημα», προβλέποντας λογοκρισία και ποινικές διώξεις.

Κατασκευάζεται έτσι ένα εργαλείο αποστείρωσης και απολύμανσης οποιασδήποτε φωνής αμφισβητεί, αντιστέκεται και οραματίζεται. Φιμώνει την ίδια στιγμή που το «καλλιτεχνικό» κατεστημένο ζέχνει σεξισμό.

Στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις εναντία στο νομοσχέδιο για την παιδεία και την πανεπιστημιακή αστυνομία και τη λογοκρισία της ελεύθερης έκφρασης.

Πέμπτη11/2 στη 17:30 Άγαλμα Βενιζέλου. Όλοι/ες/α στο δρόμο.

Biologica

Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝΑΒΑΛΛΕΤΑΙ ΛΟΓΩ ΠΟΡΕΙΑΣ.

Στηρίζουμε την πορεία ενάντια στο νεο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη στις 17.30 στο Άγαλμα Βενιζέλου

Το ελληνικό κράτος, σε περιόδους κρίσης, έχει ως πάγια τακτική να ανακηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης (Δεκέμβρης '08, οικονομική κρίση 2012, Έβρος-Covid19 2020) με άμεσο μέτρο την ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας. Η βιοπολιτική δυστοπία χτίζεται κάθε μέρα γύρω μας. Η κυβέρνηση απαξιώνει τη δημόσια υγεία, καταπατά ελευθερίες και εργασιακά κεκτημένα. Κλέβει τον δημόσιο χώρο και καταστέλλει κάθε φωνή αντίστασης μέσω του φόβου που επιβάλλει "ο νόμος και η τάξη", με διοικητικά πρόστιμα, προσαγωγές και συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, εκκενώσεις και απελάσεις.

Ο πανεπιστημιακός χώρος τα τελευταία χρόνια πλήττεται σφοδρά. Κράτος και πανεπιστημιακή διοίκηση σε συνεργασία, μετέφεραν τις ναρκοπιάτσες εντός του ΑΠΘ, κάτι που αξιοποίησαν σαν ευκαιρία ώστε να κλειδαμπαρώσουν (μόνο 5 από τις 65 πόρτες παραμένουν ανοιχτές) και να εντείνουν τον έλεγχο στο χώρο του campus. Κάτι το οποίο περίεργο φυσικά δεν είναι, μιας και η πανεπιστημιακή διοίκηση είναι κομμάτι του κρατικού μηχανισμού. Η κορύφωση αυτών των τακτικών, έρχεται να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία του πλήρως απονεκρωμένου από φοιτητικές και κοινωνικοπολιτικές δραστηριότητες πανεπιστημίου, με το επικείμενο νομοσχέδιο που θα επιβάλλει στους χώρους που υπάρχουμε 1000 μπάτσους (ειδικούς φρουρούς), σκουπίδια όπως αυτά που δολοφόνησαν τον Γρηγορόπουλο, έβγαλαν όπλο στην ΑΣΟΕΕ κλπ.

Το νέο νομοσχέδιο επίσης προβλέπει ελεγχόμενη πρόσβαση με μπάρες, κάρτες εισόδου, κυκλώματα παρακολούθησης και πειθαρχικά συμβούλια με σκοπό την αποστείρωση του πανεπιστημίου από οποιαδήποτε μη εγκεκριμένη από διοίκηση και αρχές δραστηριότητα. Με αυτό τον τρόπο θα καταργηθεί η ανοιχτότητα και ο δημόσιος χαρακτήρας του χώρου και θα γίνεται ευθεία επίθεση στους αγώνες που ξεκινούν ή στεγάζονται εντός του (φοιτητικοί σύλλογοι, στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις, αγωνιζόμενα υποκείμενα). Παράλληλα, εξυπηρετείται και διασφαλίζεται η περαιτέρω επέλαση των συμφερόντων των εργολαβιών (λέσχη, εστίες) και των εταιριών, του στρατού και της αστυνομίας μέσω των ερευνητικών εργαστηρίων (π.χ. drones), τα οποία φυσικά λειτουργούσαν κανονικά και εν μέσω πανδημίας.

Ταυτόχρονα γίνεται ξεκάθαρη η επιθυμία της κυβέρνησης να επιτεθεί εντονότερα στη δυνατότητα πρόσβασης στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, εγκαθιδρύοντας τη βάση του 10 και θέτοντας όριο φοίτησης στα ν+(ν/2) έτη. Έτσι εξαναγκάζουν τους/τις φοιτητ(ρι)ές σε πλήρη εντατικοποίηση, εντείνοντας το κλίμα ανταγωνισμού, στερώντας τους το χρόνο για πολιτικοποίηση και άλλες εξωφοιτητικές δραστηριότητες. Αποκλείουν επίσης από τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση τους/τις μαθητ(ρι)ές που δεν έχουν έχουν την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθούν φροντιστήρια ή φοιτητ(ρι)ες που δεν έχουν την δυνατότητα να σπουδάζουν χωρίς να δουλεύουν, επιδιώκοντας να "κολεγιοποιήσουν" τα πανεπιστήμια.

Την ίδια στιγμή, οι ανάγκες μας έρχονται ξανά σε δεύτερη μοίρα. Οι φοιτητικές εστίες δεν συντηρούνται και οι αγώνες των οικότροφων καταστέλλονται υπό την απειλή της παύσης παροχής νερού και φαγητού (βλ. ΦΕΠΑ) ή με την εισβολή μπάτσων. Από την λέσχη αποκλείονται άτομα που έχουν ανάγκη από φαγητό αλλά δεν ανήκουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα (άστεγοι, μετανάστριες κλπ) και οι πανεπιστημιακές υποδομές, τα εργαστήρια και το προσωπικό είναι υποχρηματοδοτούμενα και σε έλλειψη.

Μαζί με όλα αυτά, το νομοσχέδιο για την πανεπιστημιακή αστυνομία αποτελεί απειλή για όλες εμάς που υπάρχουμε μέσα στους χώρους του πανεπιστημίου.

-Στηρίζουμε την συγκέντρωση ενάντια στο νομοσχέδιο την Τετάρτη 10/02 στη 13.00 κ 17.30 στο άγαλμα Βενιζέλου.

-Καλούμε σε Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας , την Πέμπτη 11/02 στο αίθριο του Πολυτεχνείου στις 16:00.

-ΚΑΜΙΑ ΦΥΛΑΞΗ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

-ΟΥΤΕ ΚΑΜΕΡΕΣ ΟΥΤΕ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΟΥΤΕ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

-ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία