Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2021 στις 16.00
Συντονισμός δράσεων στο πλαίσιο αλληλεγγύης για τα αντισπισιστά Δ. και Θ.
Αλληλεγγύη σε Δ. και Θ. [Κάλεσμα Αντισπισιστικής Συνέλευσης]
Καλούμε σε συνέχεια της συνέλευσης για τον συντονισμό δράσεων στο πλαίσιο αλληλεγγύης για τα συντρόφια Δ. και Θ. Στο παρακάτω link ακολουθεί το κείμενο των δύο διωκόμενων σχετικά με την υπόθεση: https://athens.indymedia.org/post/1609553/
ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΩΣ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ.
Στις 26/12/18 στην περιοχή της Εύβοιας τα συντρόφια Δ. και Θ. που μάχονται ενάντια στην εκμετάλλευση των ζώων, ενεπλάκησαν με κυνηγό στην προσπάθειά τους να αποτρέψουν την δολοφονία μη ανθρώπινων ζώων. Η διαμάχη που υπήρξε εκείνη την ώρα με τον κυνηγό είχε σαν αποτέλεσμα η κυνηγετική του καραμπίνα να πεταχτεί μέσα στο δάσος. Τα συντρόφια στην προσπάθεια τους να διαφύγουν εγκλωβίστηκαν στην διαδρομή απο οχήματα της αστυνομίας όπου και συνελήφθησαν. Οι κατηγορίες για τις οποίες διώκονται είναι αυτή της ληστείας που αποτελεί κακούργημα (λόγω του χαμένου κυνηγετικού όπλου) και της κλοπής κινητού. Η δίκη τους έπειτα απο δύο χρόνια ορίστηκε στις 28/1/21 στο Μονομελές Εφετείο Κακουργημάτων στη Χαλκίδα. Με αφορμή την υπόθεσή τους έχουν συσπειρωθεί διάφοροι κυνηγετικοί σύλλογοι, με ενδεικτικό παράδειγμα τον τοπικό κυνηγετικό σύλλογο της Ιστιαίας καθώς και τη Δ' Κυνηγετική Ομοσπονδία Στερεάς Ελλάδος (Δ' ΚΟΣΕ) οι οποίοι έχουν αναλάβει τα νομικά έξοδα και την εκπροσώπηση της υπόθεσης ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των ''δραστών''. Οφείλουμε να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυα τόσο στα δύο συντρόφια, όσο και σε κάθε άτομο ανθρώπινο ή μη που μάχεται για να απεγκλωβίσει από τα δεσμά της κυριαρχίας το ίδιο ή κάποιο άλλο. Να μην χαρίσουμε σε κανένα κυνηγό, ψαρά, σφαγέα, γουναρά, φιλήσυχο πολίτη και οποιονδήποτε άλλο λεηλατεί τη φύση και τα ζώα, ούτε σπιθαμή από την άγρια ζώη και την ελευθερία.
Ζούμε σε μια κοινωνία όπου διώκονται ποινικά άτομα που προσπάθησαν να αποτρέψουν τη δολοφονία μη ανθρώπινων ζώων καθώς αντιλαμβάνονται ότι τα ζώα δεν είναι μέσα ψυχαγωγίας ή εργαλεία για ανθρώπινη χρήση. Ο κρατικός μηχανισμός έχει θεσπίσει νόμους υπέρ του κυνηγιού χαρακτηρίζοντάς το ως ψυχαγωγική αθλητική δραστηριότητα, η οποία επιτρέπει να δολοφονούνται μη ανθρώπινα ζώα με πρόσχημα την διαχείριση και προστασία της άγριας χλωρίδας και πανίδας, κατηγοριοποιώντας τα σε θηρεύσιμα και μη είδη, σε προστατευόμενα και μη είδη, ενώ όταν κριθεί "απαραίτητο" πολλά ζώα που δεν ανήκουν στην κατηγορία θηρεύσιμων ειδών δολοφονούνται για διδακτικούς και εργαστηριακούς σκοπούς εκπαιδευτικών ιδρυμάτων ή για τον εμπλουτισμό μουσείων.
Βέβαια καθόλου εντύπωση δεν μας κάνουν τα παραπάνω, καθώς είναι γνωστή η στοργική σχέση που υπάρχει μεταξύ κράτους, επιστήμης, κυνηγετικών ομοσποδιών και συλλόγων. Εν μέσω πανδημίας κατά τη διάρκεια καραντίνας και ενώ για την πλειοψηφία ίσχυε το αυταρχικό μέτρο της απαγόρευσης μετακινήσεων, πολλοί κυνηγετικοί συλλόγοι απαίτησαν την παύση αναστολής του "χόμπι" τους και επιτράπηκε τελικά για ένα διάστημα σε κυνηγούς ξηράς και θάλασσας να δολοφονούν ανενόχλητοι ζώα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί και το κέντρο περίθαλψης άγριων ζώων ΑΝΙΜΑ που χρόνια τώρα λειτουργεί ως ξέπλυμα για κυνηγούς και θηροφύλακες, συνεργάζεται με συλλόγους και ομοσπονδίες και τάσσεται κατά του "παράνομου" κυνηγιού . Ενώ περιθάλπει τραυματισμένα ζώα, που πολλές φορές είναι θύματα των ίδιων των κυνηγών, στη συνέχεια τα απελευθερώνει μαζί με τους "ευσυνείδητους νόμιμους" κυνηγούς, συμβάλλοντας έτσι στην υποτιθέμενη προστασία της χλωρίδας και πανίδας. Οι κυνηγοί δεν έχουν διστάσει ακόμα και να προσηλυτίσουν παιδιά σε δημοτικά σχολεία μέσα από μαθήματα "φιλοζωίας" και "προστασίας περιβάλλοντος" έτσι ώστε να βγεί μία νέα γενιά κυνηγών που θα βοηθήσει στη διαιώνιση και διατήρηση της "ψυχαγωγικής" τους δραστηριότητας και των οικονομικών συμφερόντων τους.
Τα τελευταία χρόνια επίσης, βλέπουμε να ενισχύεται το κυνήγι ενήλικων αλεπούδων έναντι αμοιβής (50€ ανά αλεπού) σε κυνηγούς και θηροφύλακες. Με εγκύκλιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και σε αγαστή συνεργασία με κτηνιατρικούς φορείς, έχει θανατωθεί μεγάλος αριθμός υγειών αλεπούδων στο πλαίσιο προγράμματος εμβολιασμούτων κόκκινων αλεπούδων κατά της λύσσας, με σκοπό την εργαστηριακή εξέταση για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας του εμβολιασμού, παρόλο που το τελευταίο κρούσμα λύσσας καταγράφηκε το 2014.
Βλέπουμε επίσης να παραδίδονται χιλιάδες στρέμματα πλούσιων δασικών εκτάσεων στα χέρια των κυνηγών και να παίρνουν τη μορφή ελεγχόμενων κυνηγετικών περιοχών (ΕΚΠ), όπου με τη συνοδεία δασικών υπαλλήλων και την καταβολή αντιτίμου, μπορούν να εξασκούν το αγαπημένο τους "άθλημα" με στόχο την άγρια ζωή, ενώ ταυτόχρονα οι ΕΚΠ χρησιμοποιούνται για την εκγύμναση και τη διεξαγωγή αγώνων κυνηγετικών ικανοτήτων των κυνηγετικών σκυλιών. Η εμπορευματοποίηση της ζωής των μη ανθρώπινων ζώων είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό της νοοτροπίας των κυνηγών, καθώς χρησιμοποιούν ιδιωτικά ή κρατικά εκτροφεία, από τα οποία απελευθερώνουν ζώα για να αυξηθεί ο αριθμός των θηραμάτων τους, "χαρίζοντάς" τους λίγο χρόνο ελευθερίας μέχρι να τα εκτελέσουν. Eπιπλέον, τα σκυλιά που χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία απο τους κυνηγούς για να πιάσουν την λεία τους, τα οποία προέρχονται επίσης από εκτροφεία, αφού γεράσουν, τραυματιστούν ή αρρωστήσουν εγκαταλείπονται ή εκτελούνται καθώς αποτελούν άχρηστα πλέον "αντικείμενα". Για αυτό το λόγο, οι περισσότεροι κυνηγοί επιλέγουν τη χρήση κολλάρων εντοπισμού και όχι το τσιπάρισμα για να μπορέσουν να τα ξεφορτωθούν χωρίς κυρώσεις.
Διανύουμε μια περίοδο όπου τα οικοσυστήματα λεηλατούνται με εντατικούς ρυθμούς. Η εξάπλωση των βιομηχανιών, τα οδικά δίκτυα, η ανάπτυξη της τεχνολογίας, οι εξορυκτικές διαδικασίες καθώς και η δημιουργία των υποτιθέμενων πράσινων δομών παραγωγής ενέργειας, αποτελούν κύριες αιτίες όπου διάφορα είδη ζώων εκδιώκονται απο το φυσικό τους περιβάλλον ή κάνουν δυσκολότερη την επιβίωσή τους. Η διάνοιξη δρόμων σε περιοχές που παλαιότερα ήταν δύσβατες έχουν δώσει την δυνατότητα για την δημιουργία νέων περιοχών για κυνήγι κάνοντας ορατό ότι όπου δεν έχει φτάσει ακόμα η βιομηχανική δραστηριότητα εμφανίζονται οι κυνηγοί. Επιπλέον, η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ενίσχυση του κυνηγιου. Νέα αποτελεσματικότερα όπλα, ραντάρ νυκτός, ελκυστικά φώτα, κασετόφωνα προσέλκυσης θηραμάτων με μιμητικές φωνές, υπερσύγχρονα αμάξια, κολλάρα εντοπισμού κυνηγετικών σκύλων και ομοιώματα, κάνουν το έργο τους πιο αποδοτικό οδηγώντας ολόκληρους πληθυσμούς σε αφανισμό, ενώ το αποτύπωμα μολύβδου που μένει από τα σκάγια των όπλων μετά από κάθε "εξόρμηση" και καταλήγει στη φύση, αποτελεί κίνδυνο μόλυνσης - δηλητηρίασης τόσο για τα μη ανθρώπινα όσο και για τα ανθρώπινα ζώα. Υπολογίζεται ότι κάθε κυνηγός καταναλώνει 5 φυσίγγια σε κάθε κυνήγι, που το καθένα περιέχει 35 γραμμάρια μολύβδου.
Συχνά χρησιμοποιείται το επιχείρημα πως το κυνήγι αποτελεί μια αναγκαία δραστηριότητα για την οικολογική ισορροπία περιοχών. Στον αντίποδα αυτού σε παγκόσμιο επίπεδο παρατηρείται ραγδαία μείωση του αριθμού συγκεκριμένων ζώων τα οποία πολλές φορές οδηγούνται ακόμα και στην εξαφάνιση σαν είδος απο το συγκεκριμένο "χόμπι". Διάφορα είδη ελεφάντων (οι οποίοι κυνηγιούνται κυρίως για τους χαυλιόδοντες τους), ρινόκερων (για το κερατό τους), τίγρεις, λιοντάρια, λύκοι, ιπποπόταμοι, καρχαρίες, αποτελούν λίγα μόνο απο τα είδη που τελούν υπό εξαφάνιση καθώς δολοφονούνται κατά χιλιάδες για να αποτελέσουν τρόπαια των κυνηγών. Δεν είναι λίγες οι φορές που τα διάφορα κράτη επικυρήσσουν ζώα έναντι αμοιβής για όποιον τα σκοτώσει. Σε ελλαδικό επίπεδο οι λύκοι, τα τσακάλια, τα ελάφια , τα κρι-κρι έχουν πληθυσμιακά μειωθεί κατά πολύ, είτε λόγω κτηνοτρόφων, είτε λόγω κυνηγών που τα σκοτώνουν απλά για να περάσουν μια περιπετειώδη μέρα στην φύση. Επίσης πολλά είδη αποδημητικών πτηνών που διαμένουν για κάποιες μέρες σε φυσικούς βιοτόπους καταλήγουν νεκρά ή σοβαρά τραυματισμένα απο τις σφαίρες των κυνηγών.
Απο όλα τα παραπάνω βλέπουμε ξεκάθαρα πως το κυνήγι δεν σχετίζεται με κάποιου είδους αναγκαιότητα ή προστασία της άγριας ζωής, αλλά ενισχύεται με την ανάπτυξη του τεχνοβιομηχανικού συστήματος και δικαιολογείται στην βάση της ανωτερότητας του ανθρώπινου είδους έναντι των άλλων.
Στο πρόσωπο των περισσότερων κυνηγών διακρίνεται άλλη μια μορφή εξουσιαστικού προτύπου που κυριαρχεί στο σήμερα, αυτού της πατριαρχίας. Ο άντρας μέσω του κυνηγιού (αν και ορισμένες φορές επιτελείται και από γυναίκες) επιβεβαίωνει και ενισχύει την αρρενωπότητα του, έχει την δύναμη να επιβληθεί και να κυριαρχήσει φτάνοντας ως την αιχμαλωσία, τον βασανισμό και την δολοφονία των μη ανθρώπινων ζώων. Χιλιάδες φωτογραφίες ανεβαίνουν καθημερινα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τους κυνηγούς να επιδεικνύουν τα δολοφονημένα ζώα ως ένδειξη κατορθώματος και ως μια έκφραση ανωτερότητας. Δεν λείπουν βέβαια και οι φορές που το μίσος τους επεκτείνεται και στα ανθρώπινα ζώα. Οι πρόσφατες εικόνες κυνηγών που τους δείχνουν να ποζάρουν στις πρώτες γραμμές των συνόρων, με λεία αυτή τη φορά τους μετανάστες, δείχνουν με αυτόν τον τρόπο ότι ο ρατσισμός αποτελεί κύριο στοιχείο της συμπεριφοράς τους. Το ιδεολόγημα που κατατάσσει τους ανθρώπους σε κατώτερους και ανώτερους, σε ξένους και καθαρόαιμους, σε χρήσιμους και άχρηστους επεκτείνεται και στα ζώα, δικαιολογώντας έτσι τον βασανισμό και την κακοποίησή τους από το ιεραχικά ανώτερο ανθρώπινο είδος.
Ο σπισισμός αποτελεί κύριο στοιχείο των σύγχρονων κοινωνιών. Ο άνθρωπος εξαρτημένος πλήρως απο την πολιτισμένη εξουσιαστική κοινωνική δόμηση φαίνεται να είναι πιο αποξενωμένος απο ποτέ από την φύση. Τα κράτη παίζουν κομβικό ρόλο σε αυτό, αφού προωθούν την εκμετάλλευση και την καταστροφή του φυσικού κόσμου και των οικοσυστημάτων στο βωμό της εξουσίας και του κέρδους. Η απελευθέρωση των μη ανθρώπινων ζώων, του ανθρώπου και της γης είναι αλληλένδετη και προϋποθέτει τον αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία. Αν δεν αντιληφθούμε ότι η άγρια ζωή και η φύση έχουν φτάσει σε οριακό σημείο για την επιβίωσή τους λόγω των κρατικών στρατηγικών, είμαστε καταδικασμένα να οριοθετούμε τους εαυτούς μας σε αγώνες ανθρωποκεντρικούς που κλείνουν τα μάτια στα καταπιεσμένα άτομα που είναι φυλακισμένα στα πειραματικά εργαστήρια, στις φάρμες, στις ιχθυοκαλλιέργειες, στα εκτροφεία, στους ζωολογικούς κήπους, σε αυτά που πέφτουν νεκρά απο τα σκάγια των κυνηγών και σε όλα όσα αποτελούν τους αναλώσιμους αυτού του κόσμου.
Αντιλαμβανόμαστε την διώξη των Δ. και Θ. ως πολιτική, καθώς μια πράξη αποτροπής της δολοφονίας ενός ζώου αποτελεί μια κίνηση απελευθέρωσης και εντάσσεται στον ευρύτερο αγώνα ενάντια στην εξουσιά και τον ανθρωποκεντρισμό.
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΖΩΩΝ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ Δ. ΚΑΙ Θ.
Αντισπισιστική Συνέλευση
Ιανουάριος, 2021
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ Δ. ΚΑΙ Θ. ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙ-ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΥΒΟΙΑ
Με αφορμή την προσεχή εκδίκαση της υπόθεσης των ατόμων που αντιστάθηκαν στη δολοφονία μη ανθρώπινων ζώων από κυνηγό στην Εύβοια ήδη δύο χρόνια πριν (βλ. https://parasita.espivblogs.net/2019/03/11/gi…), αισθανόμαστε την ανάγκη να εκφράσουμε ξανά την αμέριστη αλληλεγγύη μας στα διωκόμενα άτομα, αλλά και να επισημάνουμε για ακόμη μία φορά ότι σ' αυτό το ζοφερό κόσμο που κινούμαστε δεν έχουμε άλλη διέξοδο παρά να παλέψουμε εναντίον του με πρόταγμα την ολική απελευθέρωση ανθρώπινων και μη ζώων. Δε θα σταθούμε στα περιστατικά της υπόθεσης αυτής, καθώς σ' αυτά αναφέρονται αναλυτικά τα ίδια τα διωκόμενα άτομα (βλ. link: https://athens.indymedia.org/post/1609553/). Μας ενδιαφέρει κυρίως να καταδείξουμε την πράξη αντίστασης απέναντι σε ένα κυνηγό, η οποία δεν είναι απλώς δίκαιη, αλλά και επιβεβλημένη.
Παγκοσμίως το κυνήγι αποτελεί μία αποτρόπαια δραστηριότητα, μέσα από την οποία δολοφονούνται καθημερινά αμέτρητα μη ανθρώπινα ζώα. Παρ' όλα αυτά, τόσο θεσμικά, όσο και, σε μεγάλο βαθμό, κοινωνικά αυτό τείνει να θεωρείται και να ορίζεται ως "άθλημα" και να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιο. Ο λόγος είναι πως κατά τη διεξαγωγή του, όπως σε όλα τα αθλήματα, τα άτομα που τα ασκούν αντλούν ευχαρίστηση απ' αυτό. Δηλαδή οι κυνηγοί ως επί το πλείστον απολαμβάνουν να σκοτώνουν μη ανθρώπινα πλάσματα και γι' αυτούς αυτή η πράξη είναι παντελώς νομιμοποιημένη ηθικά. Αυτή ακριβώς η νομιμοποίηση εδράζεται στο σπισιμό, δηλαδή στο σύστημα που επιτρέπει να βλέπουμε τα ζώα ως κατώτερα όντα και ως πόρους που μας ανήκουν, που υπάρχουν για εμάς - για να τα τρώμε, να τα εκμεταλλευόμαστε για παραγωγή οικονομικού κέρδους, για "ψυχαγωγία" στο εμπόριο του θεάματος ή στο πλαίσιο κάποιων "αθλημάτων" και πολλά άλλα. Με βάση το σύστημα αυτό τα μη ανθρώπινα ζώα δεν έχουν ανεξάρτητη αξία, αλλά παρουσιάζονται αποκλειστικά και μόνο ως αγαθά που προορίζονται για εμάς ως ανανεώσιμοι πόροι. Έχοντας αυτήν την οπτική για τα ζώα πολλοί καταλήγουν να γίνονται δολοφόνοι αυτών, ενώ αν το κυνήγι μπορεί να θεωρηθεί όντως άθλημα, τότε δε μπορεί παρά να είναι ένα κατεξοχήν άθλημα δολοφόνων.
Πέρα όμως από τη θεσμική επικάλυψη και την κοινωνική νομιμοποίηση του κυνηγιού ως αθλήματος, αυτό υποστηρίζεται επιπλέον και σαν μέσο για την ικανοποίηση των διατροφικών επιθυμιών των ίδιων των κυνηγών, στο πιάτο των οποίων ενίοτε καταλήγουν. Οι ίδιοι υποστηρίζουν πως το κυνήγι αποτελεί έναν "φυσικό" τρόπο εύρεσης τροφής σε αντίθεση με την αγορά πτωμάτων από σούπερ μάρκετ και κρεοπωλεία. Πέρα από το ότι ως επί το πλείστον η διατροφή τους δε βασίζεται αμιγώς στο κυνήγι, ξεχνούν, επίσης, πως τα υπερσύγχρονα όπλα που οι περισσότεροι από αυτούς απροκάλυπτα χρησιμοποιούν προέρχονται από ένα καλοστεκούμενο διεθνές εμπόριο, το οποίο σαφώς στηρίζεται σε ένα τεράστιο εξίσου σύστημα παραγωγής και όλων των απαιτούμενων για την κατασκευή τους μετάλλων. Παρόμοια συνθήκη ισχύει για τον επιπλέον εξοπλισμό που κάποιοι χρησιμοποιούν στο κυνήγι, όπως είναι οι ειδικές κάμερες που ανιχνεύουν την κίνηση των ζώων ακόμα και τη νύχτα και οι συσκευές που μιμούνται ήχους από ζώα με σκοπό την προσέλκυσή τους. Σε κάθε περίπτωση, είναι ευρέως γνωστό πως οι διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου μπορούν να καλυφθούν πλήρως από μη ζωικά προϊόντα, οπότε είτε με καραμπίνες είτε με τόξα και βέλη ουσιαστικό δίλημμα στην πραγματικότητα δεν υφίσταται. Αυτό που υφίσταται είναι μία προσπάθεια δικαιολόγησης μίας βάναυσης πρακτικής που εφαρμόζεται πάνω στα ζώα για την ευχαρίστηση δίποδων σκουπιδιών με επιχειρήματα που είναι πέρα για πέρα σαθρά.
Ταυτόχρονα, το κυνήγι χρησιμοποιείται και για εμπορικούς σκοπούς μέσα από την πώληση των μη ανθρώπινων ζώων από τους κυνηγούς σε τρίτα άτομα, καθώς και σε δομές καταπίεσης, υποδούλωσης και εκμετάλλευσης ζώων, όπως είναι οι ζωολογικοί κήποι, τα τσίρκο και τα pet-shop, όπου συνήθως πωλούνται ζωντανά αφού έχουν αρπαχτεί από τους ίδιους μέσω του κυνηγιού από το φυσικό τους περιβάλλον. Ομοίως με τα παραπάνω, οι κυνηγοί πιστεύοντας ότι είναι ανώτεροι από τα μη ανθρώπινα ζώα και ότι αυτά τους ανήκουν, συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες τους και αφού τα απαγάγουν τα χρησιμοποιούν σαν προϊόντα για παραγωγή οικονομικού κέρδους. Η δράση τους, μάλιστα, αυτή αποτελεί και την αρχή στην αλυσίδα μίας ζωής για τα ζώα αιχμάλωτης, βασανιστικής και ανελεύθερης.
Η αντίληψη των κυνηγών ότι τα μη ανθρώπινα όντα είναι κατώτερα από τους ίδιους και άρα δεν είναι υποκείμενα ζωής και εγγενούς αξίας μας θυμίζει άλλες εποχές δουλοκρατείας. Οι δούλοι/ες τότε αντιμετωπίζονταν ως "λιγότερο άνθρωποι" και εξομειώνονταν με τα άλλα μη ανθρώπινα ζώα ερχόμενοι/ες/α αντιμέτωποι/ες/α με τις ίδιες συνέπειες με αυτά, δηλαδή τα αφεντικά τους τους/τις/α μάρκαραν, τους ευνούχιζαν και τις/τους/τα κρατούσαν αλυσοδεμένους/ες/α. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως είναι το ότι αυτή η υποτιμητική αντιμετώπιση των σκλάβων μιμούνταν την ήδη εδραιωμένη πρακτική του ανθρώπου απέναντι στα ζώα, τα οποία πρώτα απ' όλα ήταν αποδέκτες μιας τέτοιας συμπεριφοράς, ακριβώς επειδή θεωρούνταν "κατώτερη μορφή ζωής" προορισμένη για κάθε είδους εκμετάλλευση.
Ο σύγχρονος πολιτισμός θέτοντας στο επίκεντρο την ανθρώπινη ύπαρξη και τις ανάγκες της, μας φέρνει αντιμέτωπα με μια άβολη αλήθεια, ότι αυτός έχει οικοδομηθεί πάνω στις εκατόμβες μη ανθρώπινων ζώων. Η συνειδητοποίηση ότι το θεμέλιο του βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην εφαρμογή της βαναυσότητας πάνω στα όντα αυτά, αλλά και στη φύση που μας περιβάλει γενικότερα, δεν μας αφήνει άλλη επιλογή από το να εναντιωθούμε σ' αυτόν τον πολιτισμό και τις αξίες του. Ειδικότερα, σήμερα η χρήση των μη ανθρώπινων ζώων έχει πάρει τις μέγιστες δυνατές διαστάσεις της και τα παραδείγματα είναι αμέτρητα, όπως το κυνήγι και το ψάρεμα- που από μόνα τους στηρίζουν μία τεράστια βιομηχανία παραγωγής του αντίστοιχου εξοπλισμού-, η βιομηχανία κρέατος, γάλακτος, αυγών, γούνας, οι ιχθυοκαλλιέργειες, τα τσίρκο, οι ζωολογικοί κήποι, οι αγορές άγριων ζώων, τα πειράματα στα ζώα για ιατρικούς, ερευνητικούς λόγους, για την παραγωγή καλλυντικών, καθαριστικών, όπλων, δηλητηρίων κτλ.
Όλοι οι τρόποι εκμετάλλευσης των μη ανθρώπινων ζώων είναι παντελώς αποκρουστικοί σ' εμάς και δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι να σταματήσουν. Τασσόμαστε επίσης αλληλέγγυα σε κάθε πράξη αντίστασης απέναντι σε κυνηγούς, ψαράδες και άλλους δολοφόνους - βασανιστές ζώων και θα προτάσσουμε ολικοαπελευθερωτικούς αγώνες για ένα κόσμο που θα αφουγκράζεται και θα συναισθάνεται τις ανάγκες όλων μας -ανθρώπινων και μη ζώων.
Στηρίζουμε το κάλεσμα της Aνοιχτής Aντισπισιστικής Συνέλευσης που (σε συνέχεια του προηγούμενου καλέσματος) έχει προγραμματιστεί για την Τετάρτη 27.1.2021 στις 16:00 στη ΦΕΠΑ με θέμα το συντονισμό δράσεων στο πλαίσιο αλληλεγγύης για τα αντισπισιστά Δ. και Θ.
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ Δ. ΚΑΙ Θ.
ΚΑΝΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΠΑΡΑΣΙΤΑ - Αναρχική Συλλογικότητα για την Ολική Απελευθέρωση
Στο τέλος θα βρείτε συνημμένα τα κείμενα που έχουν δημοσιεύσει τα ίδια τα άτομα για την υπόθεση, σε ελληνικά και αγγλικά.
Solidarity for D. and Th. who are being prosecuted for the anti-hunting action in Euboea
With regard to the upcoming trial in the case of the defendents who intervened in the prevention of the murder of non human animals by a hunter in Euboea two years ago see (https://parasita.espivblogs.net/2019/03/11/gi…), we feel the need to voice our unreserved support for these persecuted individuals, and to stress once again that in this dismal world we occupy we have no choice but to fight for the absolute freedom of human and non human animals. We won't go into the details of the incident as it is documented clearly here (https://athens.indymedia.org/post/1609553/) by the involved individuals, but what interests us more is to point out the act of resistance against the hunter, which is not only just but also necessary.
Globally hunting constitutes a dispicable activity through which countless non human animals are murdered. Even so officially and to a large extent in society it is considered and catagorised as a "sport" and treated as such. The reason is simply because as in all sports in it's participation the individual draws pleasure from this, an act which for them is legitimately ethical. This legitimacy is based on speciesism, in other words on doctrine that allows us to view animals as inferior entities and as a resource for our use to eat or exploit in the production of wealth, for entertainment or in the context of some "sports" and much more. Based on this doctrine the non human animals have no independent value but are viewed purely as a commodity that is meant solely as usable asset. Having this perspective of animals there is no doubt why many end up murdering them and if hunting is considered a sport it can only be a sport of murderers.
Setting aside the lawful and social construct of hunting as a sport, another justification expressed is that it is done as a means for hunters to feed themselves. They support that hunting constitutes a more "natural" way of obtaining food comparing to buying dead flesh from super markets and meat markets. However, except for the fact that for most of them their diet is not entirely based on hunting, they seem to forget that their hyper-modern weapons which most of them use are coming from a well-established international trade market, which of course is based upon an equally huge production system for all the necessary for their construction metals. Similar conditions are true also for the additional equipment that plenty of them use in hunting, such as the special cameras that detect animals' movements even at night, as well as the devices which imitate animals' voices in order to attract them. In any case, it is widely known that human's nutritional needs can be completely covered by non-animal products, so either with shotguns or with bows and narrows, real dilemma does not exist. What exists, though, is nothing more than an effort to a brutal practice exercised on animals for the pleasure of worthless bipods with a use of totally feeble and hypocritical excuses.
At the same time hunting is used for commercial purposes as in the sale of non human animals to third parties as well as to organizations of oppression such as circuses, zoos and pet shops where they are sold alive after being captured and taken from their natural habitat during hunting. Similarly, hunter believing that they are superior from the non-human animals and that they belong to them, they behave as their owners and after they kidnap them they use them as commodities for economical profit. Their actions moreover constitute the first stage in a life-chain for the animals which is completely stripped of their freedom and consists solely of captivity, brutality and torture.
The belief of the hunters that non human animals are inferior to them, that they are not living subjects and thus, they have no inherent value reminds us bygone times when slaves were considered a inferior human and were equated to other non-human animals and treated much like them, that is, with their bosses marked them, castrated them and kept them chained. What we must not overlook, though, is the fact that this degrading use of slaves mimicked the already established practice exercised by humans on animals, which were the first to be treated like that, exactly because they were regarded as an "inferior form of life" made for every kind of exploitation.
Modern civilization putting human being and its needs in the center of everything, brings as in a situation to face an inconvenient truth, that this civilization is constructed based on the slaughter of non human animals. The realization that its foundation is mostly based on this brutality enforced on these creatures, but also on the nature that generally surround us, leaves us no choice but to oppose this culture and it's values. Today especially the exploitation of non-human animals has reached extreme levels and the examples are endless, hunting and fishing for example -which themselves support a huge production of the relevant equipment- and of course the meat, dairy, egg, fur and fish industries as well as the circuses, zoos, wildlife trade, animal testing for cosmetics, pharmacy, detergents, poisons and many more.
All forms of exploitation of non human animals are totally disgusting to us and we will never stop fighting until they stop. We therefore stand in solidarity with any act that prevents hunters , fishermen and other animal murderers and torturers of carrying out their plans, and we will put forward the total liberation fights for a world that will understand and be sensitive to everyone's needs, be they human or non-human animals.
We support the call of the open antispeceisist assembly which has been scheduled for Wednesday 27.1.2021 at FEPA and will be focused on organizing actions for solidarity to the antispeceisists D. and Th.
IT'S TIME TO HUNT THE HUNTERS
SOLIDARITY TO D. and Th.
NO ONE ALONE AT THE STATE'S HANDS
PARASITA - Anarchical Collective for the Total Liberation
In the end you will find attached the texts that the prosecuted individuals have published in both greek and english language.
