Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2020 στις 14.00
Συγκέντρωση: 6 Δεκέμβρη
Κάλεσμα για την Κυριακή 6 Δεκέμβρη, Μεσολογγίου
από Anarchists.
Για τον Αλέξη, και για κάθε μέλλον που μας έχουν κλέψει. ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΑΠΟ ΤΙΣ 14:00, ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ, ΕΞΑΡΧΕΙΑ
Κάλεσμα για την Κυριακή 6 Δεκέμβρη, Μεσολογγίου
Η μπατσοκρατία δέρνει, σακατεύει και δέρνει στον δρόμο της προς την κανονικότητα, σε έναν αφύσικο καιρό.
Οι συνηθισμένοι ασήμαντοι εξουσιαστές χαίρονται, λες και σταμάτησαν επιτέλους την παλίρροια.
Είναι κρίμα που πρέπει να τους θυμίσουμε πως…
Κάθε ίνα της ύπαρξης μας ζει για να αρνιέται την τάξη τους.
Κάθε εκατοστό της ανθρωπιάς μας είναι ακίδα στο τσακισμένο οικονομικό όνειρο τους.
Δρούμε ενάντια στην ανάγκη τους για έναν κόσμο πνευματικής, ηθικής και ψυχολογικής τελειότητας, και το κάνουμε με απερίσκεπτη χαρά!
Κάθε μπάσταρδος μπάτσος στους δρόμους μας είναι ένα πεζό άγαλμα, είναι όλοι σάπια μνημεία στις πόλεις και τα καθεστώτα που σύντομα θα ξεχαστούν.
Κάθε μέρα είναι του Αλέξη σε αυτόν τον δρόμο προς την ελευθερία.
Κυριακή.
Για τον Αλέξη, και για κάθε μέλλον που μας έχουν κλέψει.
ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΑΠΟ ΤΙΣ 14:00, ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ, ΕΞΑΡΧΕΙΑ
Call for Sunday 6 December Messolongiou
The police regime beats, kills and maims their way toward normalcy in a time of abnormality.
Predictable petty authoritarians rejoice as if they finally stopped the tide from reaching shore.
It's a shame that we are here to remind them that...
Every fiber of our being exists to negate their order.
Every inch of our humanity is a splinter along the crease of their economic dream.
We act against their need for a world of spiritual, moral and psychologic perfection and we do so with reckless joy!
Every bastard cop on our streets is a walking statue, all of them decayed monuments to cities and regimes soon to be forgotten.
Every day for Alexis along this road toward freedom.
Sunday.
For Alexis. and for every single future they stole from us.
SUNDAY 6 DECEMBER, 2PM ONWARD, MESSOLONGIOU EXARCHEIA
Συγκέντρωση τιμής και μνήμης 6/12
Αύριο συμπληρώνονται 12 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στη συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου. Εκείνο το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη που το σάβανο της φρίκης και της απώλειας απλώθηκε αιφνιδιαστικά σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ελλάδας θα μας έβρισκε μόλις λίγα χρόνια μεγαλύτερους και άλλους συνομηλίκους με τον ίδιο τον Αλέξη. Η εικόνα του πεσμένος ανάσκελα στο οδόστρωμα με μία σφαίρα στην καρδιά σημάδεψε ανεπιστρεπτί μία εποχή που τίποτα πλέον με κανέναν τρόπο δεν θα μπορούσε να είναι το ίδιο.
Η δολοφονία του Αλέξη ξεσήκωσε μαζικές διαμαρτυρίες και εκτεταμένες συγκρούσεις απέναντι στην κρατική καταστολή που όπως έχει αποδειχθεί πάει χέρι χέρι με την πολιτική του κεφαλαίου. Χιλιάδες διαδήλωναν για μέρες και κατέλαβαν τους δρόμους διεκδικώντας πίσω τη ζωή τους, έξω από τα ασφυκτικά πλαίσια του καπιταλισμού που μέρα με την ημέρα τους ποδοπατούσε. Η δολοφονία του Αλέξη αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά με τον χειρότερο τρόπο πως η επίθεση στα δικαιώματα και την ίδια τη ζωή της νεολαίας και του λαού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κρατική βία και την αστυνομική αυθαιρεσία.
Με την είδηση αυτή γεννήθηκε αυτό το αυθόρμητο ξέσπασμα γιατί οι πολλοί ήταν ήδη φτωχοί πριν ακόμα την κρίση, βιώναν την καταστολή πολύ πριν την αυστηροποίηση της, κοιτούσαν το μέλλον με αμφιβολία και οργή γιατί έβλεπαν τον Αλέξη στον ίδιο τους τον εαυτό. Το αίμα της 6 Δεκέμβρη γέμισε τους δρόμους με ποτάμια οργής, έγινε υπόθεση όλης της νεολαίας που βγήκε και ζήτησε λογαριασμό για τα εγκλήματα σε βάρος της και από δίπλα της ένας ολόκληρος λαός.Όπως φέτος έτσι και κάθε χρόνο γίνονται με δυσκολία οι αναφορές στον Δεκέμβρη του 2008. Είναι πάντα μία επίπονη διαδικασία που επαναφέρει τις πιο ανατριχιαστικές αναπαραστάσεις της φρίκης του θανάτου και της απώλειας. Τέτοιες μέρες κάθε χρόνο η νεολαία, η εργατική τάξη, όλος ο λαός υποβάλλεται με ένα τρόπο πιο επιτακτικό στη φθορά της υπενθύμισης που συνοδεύεται από εικόνες με ισοπεδωτική λεπτομέρεια. Παρόλα αυτά γνωρίζει πως το να θυμάται με κάθε κόστος είναι καθήκον και αποτελεί μονόδρομο για να ανατραπεί όλη η εγκληματική πολιτική του κεφαλαίου και του κράτους του όπως και των κατασταλτικών μηχανισμών. Το να θυμόμαστε είναι μία διαδικασία που μας στρατεύει ανεπιστρεπτί. Ζούμε με τις εικόνες τόσων σκοτωμένων και αυτό δεν το κάνουμε από κυνισμό αλλά από βαθιά ανθρωπιά για την οποία θα δίνουμε μάχη πάντοτε για να μην χαθεί, άλλωστε αυτό είναι και το απροσπέλαστο σύνορο ανάμεσα σε 2 κόσμους, ο κυνισμός του ατομικού συμφέροντος απέναντι στην ανθρωπιά της συλλογικοποίησης.
Έχουν περάσει 12 χρόνια και η δολοφονία του Αλέξη είναι σαν να συμβαίνει τώρα την ίδια στιγμή που οι γραμμές αυτές γράφονται, συμβαίνει σε κάθε δρόμο που μπορεί να περπατηθεί. Κάθε χρονιά που περνάει περισσότερο από κάθε προηγούμενη τα ερωτήματα της εξέγερσης του Δεκέμβρη ψάχνουν και διεκδικούν την απάντηση, που δεν είναι άλλη από το να γίνει το αυθόρμητο, οργανωμένο, το μερικό, μαζικό και συσπειρωμένο και η εξέγερση καθημερινή δουλειά για την επανάσταση. Ώστε να βάλει τέλος σε αυτό το εκμεταλλευτικό σύστημα που έχει για ασπίδα προστασίας του τα δολοφονικά όργανα των μηχανισμών καταστολής, να τσακίσει μία και καλή τον παρασιτισμό του καπιταλισμού που γεννά φτώχεια, εξαίρεση, πανδημίες και θάνατο.
Ενότητα και αγώνας, μαζικότητα και οργάνωση.
Γιατί το δίκιο δεν χάνει όταν η μνήμη δεν ξεθωριάζει.
Όλοι στους δρόμους να τιμήσουμε τα περιεχόμενα του Δεκέμβρη του 08' Συγκέντρωση στο μνημείο του Αλέξη Γρηγορόπουλου, Μεσολογγίου και Τζαβέλλα 14.00
Στον δρόμο σπάνε οι απαγορεύσεις.
Εργατική Ομάδα Τ34