Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2020 στις 18.00
Ανοιχτή Συνέλευση για την Αλληλεγγύη, ενάντια στον Ολοκληρωτισμό
Η ΥΓΕΙΑ,ΟΙ ΧΩΡΟΙ, ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ, Η ΙΔΙΑ ΜΑΣ Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΥΣ
Ήδη από τον περασμένο Απρίλιο, με την κήρυξη του πρώτου lockdown, άρχισαν να διαφαίνονται οι πραγματικές προτεραιότητες που θέτει το ελληνικό, αλλά και κάθε κράτος, αναφορικά με τη διαχείριση αυτής της πανδημίας. Δεν είναι άλλες από: 1.απρόσκοπτη συνέχιση της καπιταλιστικής παραγωγής, στο βωμό της οποίας θυσία αποτελούσαν διαχρονικά τα κορμιά και οι ζωές των από τα κάτω. 2. Η συνέχιση των πολιτικών λεηλασίας της ζωής μας και του φυσικού κόσμου ( νέος πτωχευτικός νόμος, αντεργατικά νομοσχέδια, συνέχιση επενδύσεων, περαιτέρω ιδιοτικοποιήσεις) 3. H ισχυροποίηση της ιδεολογικής του ισχύος και της κατασταλτικής του παρουσίας (απαγορεύσεις πορειών, επιθέσεις σε αγωνιζόμενους/ες, προστιμα, έλεγχοι κλπ.) και 4. η αναδιάρθρωση βασικών τομέων του καπιταλιστικού οικοδομήματος, με το βλέμμα σε μια επόμενη μέρα που ξεδιπλώνεται (με βασικότερες αιχμές την τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση).Οτιδήποτε εμπίπτει εκτός αυτής της σφαίρας, η ψυχική υγεία, η ψυχαγωγία και η κοινωνικοποίηση, σε μερικές περιπτώσεις ακόμη ολόκληρες οι ζωές των αόρατων και των απόκληρων στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών βαφτίζονται επικίνδυνες, τους φοριέται ο μανδύας της "υγειονομικής βόμβας" και παρανομοποιούνται. Ταυτόχρονα, άλλα πεδία της καθημερινότητας, αυτά που σχετίζονται με την παραγωγή, ως δια μαγείας κρίνονται «ασφαλή». Έτσι κάθε μέρα ακούμε από κυβέρνηση και ΜΜΕ ότι στα σχολεία «δεν κολλάει», στα μέσα μαζικής μεταφοράς «δεν κολλάει», στα εργοστάσια «δεν κολλάει», και δεν τους ενδιαφέρει και αν κολλάει στην πραγματικότητα. όπως «κολλάει» στις πλατείες και τα πάρκα. Με λίγα λόγια, η εργατική τάξη μπορεί να πεθαίνει, εφόσον ταυτόχρονα αναπαράγει το κεφάλαιο.
Αν μη τι άλλο, έχουν περάσει 9 μήνες από την έναρξη της πανδημίας στην Ευρώπη. Το ελαφρυντικό, αν υποθέσουμε ότι υπήρξε ποτέ, της πρωτόγνωρης συνθήκης δεν υπάρχει πλέον. Ωστόσο, αντί για το συμμάζεμα του συστήματος υγείας, το κράτος έχει επιλέξει αφενός να μοιράσει χρήματα μέχρι και στο τελευταίο διαδικτυακό μπλογκ, και αφετέρου να αμολήσει τους μπάτσους σε κάθε γειτονιά, με τον υπουργό δημοσίας τάξης να δηλώνει πως «Η Ελληνική Αστυνομία είναι τον καιρό της πανδημίας το ΕΣΥ της προστασίας μας». Είναι εμφανές, το κόστος για το κράτος δεν είναι ανθρώπινο, αλλά πολιτικό, αφού η κατάρρευση του ΕΣΥ συνδηλώνει και την κατάρρευση βασικών πυλώνων του κοινωνικού συμβολαίου. Κάπως έτσι, από τις 7 του Νοέμβρη μπαίνουμε σε ένα νέο lockdown για να «προστατευθεί η υγεία». Αυτό που φαίνεται παγκόσμια είναι η μονιμοποίηση ολοένα και πιο ολοκληρωτικών μορφών διακυβέρνησης, ολοένα και πιο δυστοπικών μορφών ζωής.
Από την πλευρά μας, οι από τα κάτω αυτού του κόσμου έχουμε να δηλώσουμε πως ξέρουμε πολύ καλά πως να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας. Η αλληλεγγύη, την οποία τόσο πολύ διατείνονται και χρησιμοποιούν στη ρητορική τους οι εξουσιαστές, δεν είναι παρά το εργαλείο με το οποίο συνδέονται οι αγωνιζόμενοι καθημερινά. Είναι το μέσο με το οποίο οι από τα κάτω μοιράζονται τις εμπειρίες τους, μοιράζονται και διαδίδουν τη σπίθα του αγώνα απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο, είναι ο συλλογικός τρόπος με τον οποίο φροντίζουν και αλληλοβοηθούνται,μακριά από δόγματα περί "ατομικής ευθύνης" τα οποία στοχεύουν στην μετάβαση των ευθυνών από την εξουσία στο κοινωνικό σώμα. Έτσι, στον αντίποδα της κρατικής αφήγησης ξεπήδησαν δομές αλληλοβοήθειας που έβαλαν στο τραπέζι επί της ουσίας το ζήτημα της αυτοπροστασίας και της αλληλεγγύης στο διπλανό μας. Απέναντι, λοιπόν στην κρατική αφήγηση και στη θανατοπολιτική που επιλέγουν κράτος και κεφάλαιο, έχουμε να δηλώσουμε πως δεν πρόκειται να μείνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, περιμένοντας το φυσικό και πνευματικό μας θάνατο. Δεν πρόκειται να μείνουμε σιωπηλοί και να αφήσουμε στο δημόσιο λόγο να κυριαρχεί ο φόβος, δε πρόκειται να αφήσουμε το ζωτικό μας χώρο, που είναι ο δρόμος και οι πλατείες, να καταλαμβάνεται από την κατασταλτική μπότα τους κράτους που, σαν λύκος που στην «αναμπουμπούλα» χαίρεται, περνάει εν μέσω πανδημίας πτωχευτικούς νόμους, εργασιακά νομοσχέδια και νομιμοποίηση του 10ωρου εργασίας. Αντιθέτως προτάσσουμε την κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των "από τα κάτω" της κοινωνίας που ιδιαίτερα στη τωρινή συνθήκη με τη πανδημία και τη κρατική διαχείρισή της εξαθλιωνόμαστε ακόμη περισσότερο(άνεργοι/ες,μετανάστες/στριες,κρατούμενοι/ες,ηλικιωμένοι/ες) καθώς και την έμπρακτη υπεράσπιση του προαναφερθέντα ζωτικού μας χώρου που ανέκαθεν αποτελούσε τόπο συνεύρεσης και ζύμωσης της τάξης μας μακριά από τις καταναλωτικές ζώνες των αστικών κέντρων. Γιατί ακριβώς μέσω των εργαλείων, των χώρων, του λόγου, των δράσεων μας αντανακλώνται οι αξίες του κόσμου που ονειρευόμαστε, ενός κόσμου μακριά από τις καπιταλιστικές λογικές του κέρδους,του ανταγωνισμού, του ατομισμού, ενός κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας.
Συγκέντρωση ενάντια στην καταστολή , τα lockdown και την κρατική διαχείριση των ζωών μας.
Σάββατο 7/11 στις 19:00 στην Πλατεία Όλγας.
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ "ΑΤΟΜΙΚΗ" ΕΥΘΥΝΗ ΠΟΥ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΝ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΝΑ ΠΡΟΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ -ΤΑΞΙΚΉ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
Ανοιχτή Συνέλευση για την Αλληλεγγύη, ενάντια στον Ολοκληρωτισμό
Τετάρτη 11/11 στις 18:00 στην Κατάληψη Παραρτήματος