kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Heterotopia Festival

Ετεροτοπία (η) < έτερος + τόπος
"..Το πλοίο είναι η κατ' εξοχήν ετεροτοπία. Οι πολιτισμοί χωρίς πλοία είναι όπως τα παιδιά που οι γονείς τους δεν έχουν ένα συζυγικό κρεβάτι για να παίξουν. Τότε τα όνειρά τους μαραίνονται, η κατασκοπεία αντικαθιστά την περιπέτεια και η αθλιότητα της αστυνομίας παίρνει τη θέση της απόλυτης ομορφιάς των κουρσάρων.." - Μ. Φουκώ

Μετά από τρεις μήνες λειτουργίας, ως Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Ταράτσα» και Συνέλευση Πρωτοβουλίας Κατοίκων Καλαμάτας, έχοντας έρθει σε επαφή με εκατοντάδες ανθρώπους στη βάση της αλληλοβοήθειας, της αυτοοργάνωσης και της αυτομόρφωσης, και βιώνοντας την επίθεση που η κυριαρχία εξαπολύει πάνω στα σώματα και τις ψυχές μας, αποφασίσαμε τη διοργάνωση πολυθεματικού φεστιβάλ στην πόλη της Καλαμάτας στις 1, 2, 3 και 4 Οκτώβρη.

Καταλήξαμε συνειδητά στην απόφαση αυτή σε μια ομολογουμένως δύσκολη συγκυρία εν μέσω πανδημίας. Οι λόγοι για αυτό δεν βρίσκονται στην υποβάθμιση από μέρους μας του υγειονομικού παράγοντα, που συγκροτεί αυτή τη στιγμή σημαντικό κριτήριο για την υγεία και τη ζωή χιλιάδων συνανθρώπων μας. Από την άλλη, βλέπουμε πως η υγεία και οι ζωές μας είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει τους διαχειριστές του κράτους και κυρίους μας (αν μπορούμε πλέον να μιλάμε με όρους αυτοκρατορίας και όχι δημοκρατίας). Αυτές οι ζωές είναι πλέον καλές και άξιες να βιωθούν μόνο αν παράγουν μια στοιχειώδη υπεραξία για το εκάστοτε αγχωμένο αφεντικό, αν ζητωκραυγάζουν εθνικιστικά για τα πετρέλαια του Λάτση ή αν καταναλώνουν τα σκουπίδια που τους πλασάρουν στην αχανή αγορά των εμπορευμάτων ή την ακόμη πιο χυδαία τηλεαγορά των καναλιών. Η κατανάλωση, σα μόνη επιλογή ύπαρξης και διασκέδασης που πλέον έχει απομείνει στις μητροπόλεις, προσφέρει μια μικρή διέξοδο από το ζόφο της αναγκαστικής αναπαραγωγής της βιολογικής μας ζωής μέσω της -όλο και με χειρότερες συνθήκες- εργασίας. Το κόστος; Τίποτα λιγότερο από τον απόλυτο εξευτελισμό, το κάψιμο των σωμάτων και των εγκεφάλων μας, την έκρηξη των ψυχικών νοσημάτων και ζωές βαλμένες στον αυτόματο, ανάξιες για οτιδήποτε περισσότερο προσφέρουν οι δυστοπικές πραγματικότητες της καπιταλιστικής οικονομίας και του κρατικού ελέγχου.
Είναι μέσα σε αυτό το σύστημα σχέσεων που ο παραλογισμός και οι αντιθέσεις της κυριαρχίας έχουν φτάσει στο ζενίθ: ο κορωνοϊός κολλάει μετά τις 12 στις πλατείες ή σε καλλιτεχνικά φεστιβάλ, αλλά δεν κολλάει στα καθημερινά στοιβάγματα του μετρό και τις δουλειές που οι εργαζόμενες πέφτουν κυριολεκτικά η μία πάνω στην άλλη, στις «μαύρες» εταιρείες Teleperformance, τα mall και τις μεγάλες αλυσίδες σίτισης. Ο κορωνοϊός κολλάει από τον εργαζόμενο που δουλεύει ψήστης στους 140 βαθμούς κελσίου αν έχει κατεβασμένη τη μάσκα του, αλλά δεν κολλάει από τουρίστες που έρχονται στη χώρα χωρίς τεστ για να καταναλώσουν το εμπόρευμα «ελληνικό καλοκαίρι». Ο κορωνοϊός αντιμετωπίζεται με αβάστακτα πρόστιμα σε εργαζόμενους, φτωχούς και ανέργους, με χιλιάδες προσλήψεις αστυνομικών, με την ατομική ευθύνη της μάσκας ανεξαρτήτως ιατρικού ιστορικού, και όχι με τη δημιουργία ΜΕΘ, την πρόσληψη ιατρικού-νοσηλευτικού προσωπικού, τη δημιουργία ολιγομελών τμημάτων στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, την ασφαλή εργασία ή άδεια μετά αποδοχών σε εργαζόμενες που εκθέτουν καθημερινά την (σωματική και ψυχική) υγεία και ζωή τους σε κίνδυνο.
Παράλληλα με την «άριστη» διαχείριση της πανδημίας, βιώνουμε έναν άνευ προηγουμένου πόλεμο απέναντι στα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα, την τέχνη, το περιβάλλον, τους αγώνες και τις καταλήψεις. Γιατί ο μόνος πραγματικός πόλεμος που διεξάγεται καθημερινά δεν είναι απέναντι σε κάποιον «ξένο κατακτητή», αλλά απέναντι σε ό,τι αντιστέκεται ή δίνει δίοδο στην κριτική σκέψη και δράση. Ενδεικτικό το ότι αφαιρέθηκαν από τα Λύκεια τα μαθήματα της κοινωνιολογίας και των καλλιτεχνικών, ενώ προστέθηκε το cheerleading. Γιατί φυσικά το κράτος δε θέλει ανθρώπους να ασχολούνται με κοινωνικά ή αισθητικά ζητήματα, παρά μόνο υπήκοους που χορεύουν ξέφρενα με αλαλαγμούς προς τέρψη του αντρικού βλέμματος.
Οι καταλήψεις τις οποίες το κράτος παίρνει για να κάνει ξενοδοχεία ή να αφήσει τα κτήρια τους να (ξανα)ρημάξουν, είναι το ανεξίτηλο σημάδι των καιρών. Οτιδήποτε δεν ταιριάζει στην εμπορευματική σχέση, οτιδήποτε δε μπορεί να εκχυδαϊστεί και να καταναλωθεί χωρίς κόπο, οτιδήποτε δε χωράει στην κρεατομηχανή του κρατικού ελέγχου, όλοι οι ελεύθεροι χώροι και τα πεδία έκφρασης που έχουν απομείνει, ονομάζονται «εγκληματικές γιάφκες» και κυριολεκτικά γκρεμίζονται για να ζήσει η παντοκρατορία του θανάτου και της μιζέριας. Εγκληματικές γιάφκες όμως δεν είναι οι καταλήψεις και οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι, αλλά τα γραφεία των πολιτικών και των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τεράστιες βιβλιοθήκες, παιδότοποι, στεγαστικοί χώροι, θέατρα, εργαστήρια, πεδία συζητήσεων και δράσεων, μουσικά studio, αμπέλια, κήποι και κόποι δεκαετιών, δολοφονούνται από τους ένστολους εκτελεστές των κρατικών προσταγών, οι οποίοι καταστρέφουν με μανία τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό και τα βιβλία των καταλήψεων σαν άλλα τάγματα εφόδου. Άνθρωποι οδηγούνται στα δικαστήρια επειδή επέλεξαν να ζήσουν σε εγκαταλειμμένα κτήρια ή να τα κάνουν οάσεις πολιτισμού και πρασίνου μέσα στο αχανές γκρίζο των ερημικών μητροπόλεων. Μετανάστες αργοπεθαίνουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή ξυλοκοπούνται άγρια εκεί που τους στοιβάζει ή τους παρατάει το κράτος, το οποίο δεν τους αφήνει να βγουν από τη χώρα γιατί παίρνει κονδύλια από την ΕΕ. Η διάθεση για κάθε ζωή χάνεται μέσα στη θανατοπολιτική που επιβάλλει η κυριαρχία για χάρη των τραπεζών και της «ελεύθερης αγοράς». Μια «ελεύθερη αγορά» που βασίζεται υπερβολικά στο κράτος και το δημόσιο χρήμα για να λειτουργήσει, όπως και την αέναη εργασία των δημόσιων εκείνων λειτουργών που λέγονται αστυνομικοί, δικαστές, πολιτικοί και δημοσιογράφοι (η λεγόμενη 4η εξουσία).
Οτιδήποτε συνεισφέρει στην κατασκευή ενός φανταστικού εχθρού μπαίνει στο παιχνίδι, ώστε να στρέψει την προσοχή μακριά από τη βιωμένη ζωή και τα προβλήματά της, βαθαίνοντας το μίσος προς τον διπλανό και την αναζωπύρωση εθνικιστικών αισθημάτων. Μετά τα καλοσχεδιασμένα παιχνίδια των κρατών στο νοτιοανατολικό Αιγαίο για κάποιες εβδομάδες, ήρθε η συμφωνία της Ελλάδας με την Γαλλία για αεροσκάφη και φρεγάτες αξίας 10+ δισεκατομμυρίων ευρώ και οι συμφωνίες της Τουρκίας ως τεράστιου παραγωγού/καταναλωτή οπλικών συστημάτων με άλλα κράτη. Τα πνεύματα ηρέμησαν, όπως συμβαίνει πάντα. Ενδεικτικά, με τα 10 δις, ένα εκατομμύριο άνθρωποι θα μπορούσαν να παίρνουν 833 ευρώ το μήνα για ένα χρόνο. Η βιομηχανία των όπλων παραμένει η πιο κερδοφόρα επιχείρηση αυτή τη στιγμή στον πλανήτη (πάνω από 400 δις ετησίως, μιλώντας μόνο για τις συναλλαγές που φαίνονται). Λεφτά υπάρχουν για τις μπίζνες των όπλων, που, όλως τυχαίως, οδηγούν στις ίδιες off shore εταιρείες γνωστών επιχειρηματιών και κρατικών λειτουργών.

Εμείς απέναντι σε αυτά και τον κόσμο της κυριαρχίας, απαντάμε:
• Αυτοοργάνωση εδώ και τώρα, μακριά από κόμματα και επαγγελματίες πολιτικούς, μακριά από ξεπουλημένα συνδικάτα, με οριζόντιες συνελεύσεις γειτονιάς, αδιαμεσολάβητους αγώνες και συντονισμούς!
• Αλληλοβοήθεια, που σημαίνει το σπάσιμο της απομόνωσης και του διαχωρισμού μας, τη συλλογικοποίηση των προβλημάτων μας, τη δημιουργία από τα κάτω τοπικών δικτύων για τους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης που απαντάνε στις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες μας!
• Αυτομόρφωση, που σημαίνει συλλογικό διάβασμα και κύκλους συν-έρευνας, την επιστημονική αναζήτηση της αλήθειας μέσα από την κριτική της ιδεολογίας και την κατασκευή εργαλείων που μας βοηθάνε να καταλάβουμε τον κόσμο και να τον αλλάξουμε!

Έχοντας δει τη δύναμη των συλλογικών μας αγώνων και των σπόρων που ανθίζουν μέσα στα ελεύθερα πεδία που δημιουργούμε από κοινού, αποφασίσαμε να ονομάσουμε το φεστιβάλ μας «Heterotopia» ή «Ετεροτοπία». Απέναντι στις υπαρκτές δυστοπίες των καιρών και τις φανταστικές ουτοπίες της «ελπίδας», επιλέγουμε να φτιάχνουμε τους «άλλους» τόπους μας στο εδώ και το τώρα. Βλέπουμε τις ετεροτοπίες σαν τους άλλους τόπους που υπάρχουν ήδη σπερματικά μέσα στους χώρους που ζούμε και κινούμαστε καθημερινά: στην ομορφιά της φιλίας και το πάθος των ερωτικών σχέσεων, στον αυθορμητισμό του παιχνιδιού και την ελεύθερη συνεργασία, στην queer συνύπαρξη και την απελευθερωτική τέχνη, στη συντροφικότητα και τη διάθεση για ζωή και δημιουργία! Οι έτεροι αυτοί τόποι λειτουργούν σαν αντίρροπες δυνάμεις, σαν το Άλλο απέναντι στην κυρίαρχη οργάνωση του χώρου και του χρόνου γύρω από το εμπόρευμα και τον έλεγχο που επιφέρουν οι σχέσεις που συντηρεί το κεφάλαιο, το κράτος και η πατριαρχία.
Εμείς βλέπουμε αυτούς τους τόπους σαν το πρόσφορο έδαφος για να ανθίσουν Άλλες σχέσεις, Άλλες ζωές, Άλλες αντιστάσεις, Άλλα προτάγματα.
Είναι τα εδάφη που απελευθερώνουμε, ώστε να πάρουμε το χώρο, το χρόνο και τις ζωές μας πίσω από την κυριαρχία!
Να βγούμε λοιπόν έξω με τους δικούς μας όρους, πριν ο κόσμος γύρω μας στενέψει αφόρητα!

Αναλυτικό Πρόγραμμα Φεστιβάλ:
Πέμπτη 01/10: Συνάντηση Γνωριμίας (Πάρκο ΟΣΕ / χώρος πατινάζ)
19:00 - Αυτοπαρουσίαση Συλλογικοτήτων / Ανοιχτή πρόταση γιa Ελευθεριακό
Εργατικό Συντονισμό στην Πελοπόννησο / Κουβέντα

Παρασκευή 02/10: Φεμινισμός & Queer Ζωή (Ταράτσα)
18:00 - Εκδήλωση-συζήτηση «Queer Βίωμα, Πρωταρχική Συσσώρευση, Βιοεξουσία». Συμμετέχουν: Κ. Μ. - LGTBQ ακτιβίστρια / Ελευθεριακή Συλλογικότητα «Άγρια Νέδα» / Κύκλος Αυτομόρφωσης στη Βιοεξουσία & τον Κοινωνικό Έλεγχο. Βιντεοπαρέμβαση από Ηλία Γκιώνη / GingerΕλα.
20:00 - Προβολή Ντοκιμαντέρ «Νανά» (2015|40') & κουβέντα.
22:00+ - Queer Καραόκε & Queer Space Communism Party για την οικ. ενίσχυση στα δικαστικά έξοδα στην υπόθεση του/ης Ζακ/Zackie-Oh με DJs Sissy Stardust & Crystal Zero.

Σάββατο 03/10: Δημόσιος Χώρος, Μεταναστευτικό, Αντιφασισμός (Ταράτσα)
18:00 - Εκδήλωση-συζήτηση με μέλη από: Καμπάνια «Δεν είναι Αθώοι» , Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός», Solidarity with Migrants. Παρεμβάσεις από: Κατάληψη Terra Incognita (Θεσσ/κη) & Κατάληψη Rosa Nera (Χανιά).
21:00 - Live με: Τσικουάντα Ντράκμα, Anima, Sci-Fi River, rak., Χιπχοπαθής, Πρόμη . Τα έσοδα θα διατεθούν για τις ανάγκες εκκενωμένων καταλήψεων.

Κυριακή 04/10*: Κοινωνική Οικολογία, Περιβαλλοντικό, Οικοκοινότητες (Ταράτσα)
18:00 - Εργαστήρι Κομποστοποίησης από το Re:Think Project στο πάρκο Σιδηροδρομικού Σταθμού.
19:00 - Εκδήλωση-συζήτηση με: μέλη της ομάδας «Support Earth», Γ.
Κολέμπας (συγγραφέας-βιοκαλλιεργητής), Μ. (μεταπτυχιακός ερευνητής).
Προβολή Ντοκιμαντέρ «Οι Κοπρίτες (των Σταγιατών) / Ελεύθεροι Άνθρωποι - Ελεύθερα νερά» (2020|56').
*Καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας θα λειτουργεί παιδότοπος, συλλογική κουζίνα και μπαρ οικ. ενίσχυσης του χώρου.

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος «Ταράτσα»
Πρωτοβουλία Κατοίκων Καλαμάτας
Ελευθεριακή Συλλογικότητα «Άγρια Νέδα»
Ελευθεριακή Συλλογικότητα «Fiore Nero»
Κενό Δίκτυο