Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2020 στις 19.00
Αν. συνέλευση για συνδιοργάνωση πορείας ενάντια στην κρατική διαχείριση του covid19
Πέμπτη, 1η Οκτωβρίου , στις 7μ.μ. στην ΑΣΟΕΕ καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση για την συνδιοργάνωση πορείας ενάντια στην κρατική διαχείριση του covid19.
Ακολουθεί κείμενο προς συνδιαμόρφωση.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΟΥ covid19
-Δεν αποδεχόμαστε την απαγόρευση κυκλοφορίας και την καραντίνα-εγκλεισμό.
-Δεν συναινούμε στην κρατική διαχείριση του covid19 για τα συμφέροντα της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
-Δεν τους δίνουμε το χώρο να επιβάλουν τους σχεδιασμούς τους χωρίς καμία αντίδραση.
-Δεν μένουμε σπίτι, γιατί στεκόμαστε και θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε δίπλα σε αυτούς και αυτές που όπως και εμείς, λαμβάνουν τη βία του κράτους, του φασισμού, της πατριαρχίας και των μηχανισμών τους, βυθίζονται καθημερινά στην εξαθλίωση και την φτωχοποίηση.
Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η "κατάσταση έκτακτης ανάγκης" που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση.
Βάλτερ Μπένγιαμιν
Έχουμε συνείδηση και ευθύνη για τις πράξεις μας. Ο μόνος παράγοντας που εμποδίζει την αυτοπροστασία μας είναι το κράτος, τα αφεντικά και αυτοί που παρουσιάζονται ως ειδικοί διεκδικώντας την απόλυτη αλήθεια και τη διαχείριση των ζωών μας. Αυτοί είναι που χρησιμοποιώντας τον φόβο που προκαλεί η ασθένεια και η απώλεια ζωής, επιβάλλουν φίμωση και εγκλεισμό και φυσικά διόγκωση του πλούτου και της δύναμής τους πάνω στις πλάτες μας. Και τελικά έχουν παρουσιαστεί ως αυτό που θέλουν και μπορούν να είναι: Ολοκληρωτικό καθεστώς. Το να μείνουμε σπίτι με τους όρους τους, λοιπόν, σημαίνει να αρνηθούμε την ζωή μας, τους αγώνες και την ελευθερία μας και να αποδεχτούμε την περαιτέρω εκμετάλλευση και τις απολυταρχικές τους πρακτικές, αφού πλέον έχουν ποινικοποιήσει μέχρι και την αμφισβήτηση τους!
Κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Κατά τη διάρκεια της κατάστασης εξαίρεσης -ή "κατάσταση έκτακτης ανάγκης"- η κυριαρχία εκκένωσε αρκετές καταλήψεις όπως την Θεμιστοκλέους 58 και την Δερβενίων 56 στα Εξάρχεια, την Rosa Nera στην Κρήτη, την Terra Incognita στην Θεσσαλονίκη και την Φιλολάου 99 στο Παγκράτι. Κάποιες από αυτές λειτούργησαν ως δομές αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια του πρώτου "lockdown" για τους ανθρώπους που αφέθηκαν στην μοίρα τους όπως επίσης λειτούργησαν και ως κέντρα αμφισβήτησης και αγώνα απέναντι στην κρατική διαχείριση.
Επίσης, κατάφερε να προχωρήσει την περαιτέρω καταστροφή και καταλήστευση του περιβάλλοντος από το κεφάλαιο. Πέρασε το κατάπτυστο αντι-περιβαλλοντικό νομοσχέδιο τον Μάιο εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας και όλους τους τελευταίους μήνες είδαμε δάση και βουνά να καταστρέφονται για να φυτρώσουν ανεμογεννήτριες και τουριστικά θέρετρα. Ένα απλό παράδειγμα αποτελεί η Τήνος όπου κατά την γενικευμένη απαγόρευση κυκλοφορίας ξεκίνησαν εργασίες για ανεμογεννήτρια ενώ μετέπειτα οι μπάτσοι χρησιμοποίησαν την απαγόρευση κυκλοφορίας χωρίς να υπάρχει γενικευμένο "lockdown" για τον ίδιο λόγο προσπαθώντας να καταστείλουν τις κινητοποιήσεις των κατοίκων απέναντι στην αιολική λαίλαπα που απειλεί το νησί τους, χωρίς βέβαια να καταφέρουν να τους υποτάξουν.
Το κράτος βρήκε άλλη μια φορά την ευκαιρία να δείξει τις διαθέσεις του πάνω στα σώματα και στον ψυχισμό των έγκλειστων σε φυλακές. Από τις έκτακτες μεταγωγές και την αναβολή των επισκεπτηρίων ή παράδοση τροφίμων -που διαρκούν μέχρι και σήμερα-, μέχρι την αδιαφορία για την άρρωστη κρατούμενη στις φυλακές της Θήβας που οδήγησε στον θάνατό της. Καλύπτοντας τα όλα κάτω από το πρόσχημα της μη διασπορά του ιού.
Στις εργασιακές σχέσεις, τα αφεντικά, με όπλο την τηλεργασία κάνουν μιας ιστορικής σημασίας προσπάθεια για γενική αναδιάρθρωση προφανώς εις βάρος των εργατικών συμφερόντων. Αποτέλεσμα είναι η διάσπαση της εργατικής κοινότητας σε όσο περισσότερα κομμάτια μέχρι την πλήρη εξατομίκευσή και αποξένωση της. Μια κατάσταση απόλυτης ευελιξίας και κατανάλωσης εργαζομένων. Εκτός αυτού, τα αφεντικά έχουν και άλλα υλικά οφέλη από την τηλεργασία όπως η μετακύλιση διάφορων λειτουργικών εξόδων τους -ρεύμα, ενοίκιο, κλπ- στις πλάτες των εργαζομένων. Μέχρι τώρα αυτό που έχουν καταφέρει είναι η περαιτέρω υποτίμηση των εργαζομένων με αναστολή χιλιάδων συμβάσεων, το πρωτόγνωρο κόψιμο της άδειας γιατρού για όσους παθαίνουν την εν λόγω ασθένεια, την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, την επιβολή απλήρωτων υπερωριών, το κόψιμο του δώρου για όσους/ες είναι σε αναστολή, και το κόψιμο των μισθών και αντικατάστασή τους με ψίχουλα-επιδόματα. Κάποια από τα τελευταία ψίγματα εργατικών διεκδικήσεων διαλύθηκαν σε μια νύχτα βάζοντας απλά την αιτιολόγηση "αντιμετώπιση του Covid19".
Μια άλλη επίθεση που λαμβάνει χώρα από την κυριαρχία και τους μπάτσους της είναι η επίθεση στο δημόσιο χώρο, στις πλατείες, στα πάρκα και αλλού. Αποκορύφωμα αποτέλεσαν τα γεγονότα στην πλατεία Aγίου Γεωργίου στην Kυψέλη και στην Αγία Παρασκευή, που δεν έμειναν αναπάντητα από τον κόσμο. Επίσης εντός του ίδιου πλαισίου ήταν και είναι το αναίσχυντο μέτρο του προστίμου, όπου η ίδια μας η ύπαρξη στον δημόσιο χώρο καθορίζεται ταξικά κάτω από την απειλή του.
Τέλος, ένας νέος γύρος επιτήρησης και καταστολής φαίνεται να ξεκινάει. Από την επιτήρηση που εντατικοποιείται στους δρόμους μέσω καμερών μέχρι την διαδικτυακή σφαίρα και τα social media. Αυτό αποτυπώθηκε στην εισαγγελική εντολή να χρησιμοποιηθεί ο νόμος περί διέγερσης σε ανυπακοή απέναντι σε όποιο αμφισβητεί το κράτος και τους ειδικούς του στο θέμα της διαχείρισης του Covid19!
Κρατικές αντιφάσεις
Οι αντιφάσεις του μηχανισμού της βίας είναι αμέτρητες, αλλά πάντα έχουν κοινούς παρονομαστές:Τη βία προς την κοινωνική βάση και την εξυπηρέτηση των καπιταλιστικών συμφερόντων.
Αρχικά δημιούργησαν καραντίνα-εγκλεισμό έξι (6) μηνών για τους μετανάστες/ριες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με πρόσχημα 'τη μη διασπορά του ιού', την ίδια ώρα που χιλιάδες τουρίστες ταξίδευαν από διάφορες περιοχές του κόσμου προς τη χώρα. Επιβάλανε την μάσκα στα ΜΜΜ που τα χρησιμοποιούν τα φτωχότερα στρώματα, την ίδια ώρα που δεν υπήρχε καμία πύκνωση των δρομολογίων αλλά κάτι ηλιθιότητες περί κενών θέσεων και αποστάσεων.
Επιπλέον, η επιβολή της μάσκας στα παιδιά του σχολείου και η επιχειρηματολογία υπέρ αυτού από τους επικεφαλείς ειδικούς, όπως και η στοχοποίηση της ευρύτερης νεολαίας γινόταν την ίδια ακριβώς ώρα που οι ίδιοι ειδικοί έλεγαν ότι οι μετανάστες "δεν χρειάζονται προφύλαξη από τον ιο γιατί είναι νέοι και παιδιά και αυτό που χρειάζονται είναι πολύ καλή περίφραξη" (Σίψας 15.09.2020 Σκάι).
Η επιβολή όλων αυτών των μέτρων ξεκινάει με το δήθεν επιχείρημα "για την προστασία των πιο ευάλωτων", την ίδια ώρα που επιστήμονες και καθεστωτικά media στοχοποιούν τους μετανάστες/τριες ως κύριους υπαίτιους της διασποράς του covid19. Λες και όλα αυτά τα πογκρόμ -κρατικά και παρακρατικά- που έχουν γίνει στη χώρα και η διαμονή τους στα κολαστήρια όπως η Μόρια δεν καθιστά τους μετανάστες/τριες "ευάλωτους" για τους ειδικούς. Το κράτος μιλάει για αποστάσεις την ίδια ώρα που στοιβάζει χιλιάδες κόσμου ντόπιους και μετανάστες, παιδιά, γυναίκες, άνδρες, όλων των ηλικιών, τόσο στις φυλακές όσο και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η ίδια κλίκα ειδικών που φυλάει τα χέρια των παπάδων και γλύφει κοινό κουτάλι καλεί τον κόσμο να μην αγκαλιάζει τα παιδιά του και στερεί την επαφή των φυλακισμένων με τους συγγενείς τους. Μας επιτρέπει να καθόμαστε 100 άτομα σε ένα μαγαζί δίπλα δίπλα -σε ξεχωριστό τραπέζι-, 25 σε ένα σχολικό δωμάτιο, 200 στις αποβάθρες του μετρό, αλλά μας επιτίθεται για συνάθροιση άνω των 9 στις πλατείες ή για κυκλοφορία μετά τις 12.
Τέλος, το κράτος διαμοιράζει τόνους χρημάτων που υφαρπάζει από την φορολογία των εργαζομένων στους κολλητούς του και στην προστασία τους. Σε επιχειρηματίες, μπάτσους και στρατό. -Μεγάλος Περίπατος, μάσκες-αλεξίπτωτα στα σχολεία, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ιδιωτικά νοσοκομεία, εξοπλισμός αστυνομικών, εξοπλιστικές μίζες, εποπ και πόσα άλλα- την ίδια ώρα που δεν κάνει τίποτα για τις δομές κοινωνικής φροντίδας που το ίδιο ελέγχει.
Όπως γίνεται κατανοητό, το κράτος δεν ενδιαφέρατε ούτε για την ζωή, ούτε για την υγεία κανενός και καμίας. Γι' αυτό, δεν πρόκειται να κάτσουμε να μας κάνει μάθημα προστασίας των πιο "ευάλωτων", εκείνος ο μηχανισμός της βίας που καθημερινά σκοτώνει -ή βάζει σε κίνδυνο θανάτου- μετανάστες/τριες στον Έβρο, τη Μόρια και το Αιγαίο. Ο ίδιος αυτός μηχανισμός της βίας είναι που επιτρέπει στους εργοδότες να δολοφονούνται εργάτες στα κάτεργα τους -τελευταία οδυνηρά παραδείγματα στον Άκτωρ στο μετρό Θεσσαλονίκης και στην Protergia στη Βοιωτία-. Αυτός που ο κόσμος σαπίζει και πεθαίνει στις φυλακές του. Αυτοί που καίνε δάση για να πλουτίσουν περισσότερο και αφήνουν περιοχές στην λάσπη και στην λαίλαπα γιατί δεν νοιάστηκαν ποτέ για μια κατάσταση που δεν επιφέρει άμεσο κέρδος. Με δύο λόγια εκείνος ο μηχανισμός της βίας που συντηρεί το μέχρι σήμερα σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης με αμέτρητη ψυχολογική φθορά και υλική ανέχεια για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας...
Και όμως, πάντα υπάρχει αντίσταση
Απέναντι στη βία ο κόσμος δεν έμεινε απαθής αλλά σε κάποιες περιπτώσεις απάντησε δυναμικά. Μια τέτοια δυναμική απάντηση ήταν η μνημειώδης εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Μόριας τον Σεπτέμβρη του 2020 που δημιούργησε ένα παγκόσμιο πολιτικό γεγονός και ένα πανευρωπαϊκό κύμα αλληλεγγύης. Με πρόφαση τον covid19, το κράτος στένευε ακόμα περισσότερο την εξαθλίωση και φυλάκιση των μετανάστων/ριών και εκείνοι/ες απάντησαν με ολοσχερές κάψιμο του κολαστηρίου-φυλακής τους.
Αντίστοιχα πραγματοποιήθηκε εξέγερση στις φυλακές Κορυδαλλού και στις φυλακές Θήβας τον Απρίλιο του 2020 καθώς και ατομικές αντιστάσεις όσο και μαζικότερες που συνέβαιναν στις φυλακές Χανίων, Πάτρας, Δομοκού και Κέρκυρας τον Μάρτιο και τον Απρίλιο του 2020.
Kινητοποιήσεις δεν έλειψαν και από άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης -όπως στην Αμυγδαλέζα- όπου το κράτος έκανε το παν για να τις απομονώσει και να τις καταστείλει, όπως το να κόβει το ρεύμα παντού στο στρατόπεδο για να μην μπορούν οι μετανάστες/ριες να επικοινωνήσουν με τον έξω κόσμο.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, Σεπτέμβρης του 2020, εκατοντάδες σχολεία βρίσκονται υπό κατάληψη. Αιτία είναι ότι τα μέτρα στα σχολεία με αφορμή τον covid19 έδεσαν με την ήδη καταπιεστική σχολική ιεραρχία και πειθαρχία, τα αδιάφορα και συντηρητικά περιεχόμενα της εκπαίδευσης, καθιστώντας την καθημερινότητά των μαθητών/τριών αβίωτη. Οι σχολικοί καταληψίες δεν έκρυψαν την χαρά και την απόλαυση του να καταλαμβάνεις τον χώρο και τον χρόνο του μηχανισμού που σε καταπιέζει απονεκρώνοντας τον. Παράλληλα όμως προώθησαν αιτήματα για μέτρα φροντίδας που αποτελούσαν ανέκαθεν στόχο του εκπαιδευτικού κινήματος.
Τέλος, δεν ήταν λίγος ο κόσμος ο οποίος κατά τη διάρκεια του πρώτου εγκλεισμού, μετά το πρώτο μούδιασμα, άρχισε να αγνοεί τις προσταγές του κράτους και να βγαίνει έξω στα πάρκα και στις πλατείες. Αυτή την μικρή κοινωνικοποίηση τη θεωρούσαν σημαντικό κομμάτι της ζωής τους και δεν προτίθονταν να την παραδώσουν αμαχητί στο κράτος.
ΑΜΕΣΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΣΤΟΠΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΡΙΖΑ ΤΗΣ
ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ
Ο ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΘΡΕΦΕΙ ΤΗ ΖΩΗ, Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΘΡΕΦΕΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ
κάλεσμα : Ανοιχτή Συνέλευση καταλήψεων, συλλογικοτήτων, διεθνιστών/ριών, μεταναστών/ριών και αλληλέγγυων