Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2020 στις 19.00
Εργατική Πορεία
Προσυγκέντρωση: Πλατεία Λιονταριών
(ακολουθεί το κείμενο του καλέσματος)
Απέναντι σε έναν εχθρό με χίλια πρόσωπα
που κρύβεται πίσω από τα προβλήματα που ο ίδιος προκαλεί
Ζούμε όλοι και όλες μας σε έναν κόσμο που σίγουρα δεν πάει καλά. Από πού να το πιάσει κανείς και πού να το αφήσει; Πόλεμοι και ξεριζωμένοι, ανεργία και επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, μισθοί πείνας και ανασφάλιστη εργασία, άγχος και κατάθλιψη, νέοι γεμάτη ανασφάλεια και ηλικιωμένοι χωρίς συντάξεις, μετανάστες χωρίς πατρίδα, όλοι και όλες μας παλεύουμε καθημερινά για την επιβίωσή μας.
Στο όνομα άλλης μιας κρίσης που προκαλεί η ίδια η ελεύθερη αγορά, η εργασία μας υποτιμάται, η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, οι κορφές των βουνών καταλαμβάνονται από αιολικά. Η υγειονομική κρίση του κορωνοϊού γίνεται ευκαιρία για τα αφεντικά να τσακίσουν τις εργατικές κατακτήσεις και για το κράτος να επιβάλλει νέες μεθόδους κοινωνικής πειθαρχίας.
Το υπουργείο εργασίας προσπαθεί να μας πείσει ότι είμαστε ''συνεργάτες'' με τους εργοδότες μας (βλ. πρόγραμμα ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ) και το κράτος μας κοροϊδεύει με παραμύθια περί ατομικής ευθύνης την ώρα που σπαταλάει εκατομμύρια σε κανάλια και ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Ντόπιοι και ξένοι
Ο εχθρός αυτός είναι ίδιος σε όλο τον κόσμο. Παντοδύναμος και πανταχού παρών, γιατί είναι καλά κρυμμένος πίσω από τους φόβους που μας προκαλεί. Τους φόβους που κάνουν τους ανθρώπους πρόθυμους να απολέσουν την ελευθερία τους ή να μη τη ζήσουν ποτέ, αρκεί να έχουν μια υπόσχεση για μια ασφαλή ζωή. Διασπείρει τον φόβο για να λυγίζει ανθρώπινες ψυχές και να τις κάνει να στρέφονται η μία εναντίον της άλλης. Κι αν ένα πράγμα θέλει να φοβάσαι περισσότερο εσύ που διαβάζεις, αυτό είναι το ξένο, το διαφορετικό.
Καταρχάς είναι εύκολο, όπως όλες οι ψεύτικες λύσεις που μας προσφέρει. Μα ακόμη πιο σημαντικά, είναι απαραίτητο. Πρέπει να φοβάσαι το ξένο γιατί έτσι δεν θα δεις τίποτα που δεν ξέρεις και δεν θα δοκιμάσεις τίποτα από κείνα που η φαντασία σου θέλει να δημιουργήσει.
Θα μείνεις για πάντα στη θέση που ο εχθρός μας ορίζει για μας: φοβισμένοι και υπάκουοι, ήρεμοι καταναλωτές που πληρώνουν με χαρά τα πράγματα που οι ίδιοι έχουμε παράξει.
Θα τρέχεις και θα κυνηγάς τους μετανάστες στη Μόρια και το Τυμπάκι, για να μη σου θυμίζουν την κατάντια σου, που δεν τόλμησες να τα βάλεις με τον εχθρό με τα χίλια πρόσωπα.
Εργάτες ενωμένοι
Την ίδια ώρα, με την «αυταπόδεικτη» αίσθηση του κατεπείγοντος, το κράτος σφίγγει ακόμη περισσότερο τα δεσμά μας και κάνει δωράκια στους φίλους του τα αφεντικά. Θεσμοθετεί απλήρωτες υπερωρίες, μειώνει το δώρο των χριστουγέννων (για όσους το έπαιρναν), μειώνει τους μισθούς μας κατά 20% και μας καλεί μέσα από τους άλλους φίλους του, τα ΜΜΕ, να το λατρέψουμε σαν σωτήρα μας. Έχει μαγειρέψει καλά την πίτα που μας σερβίρει με μπόλικο φαρμάκι και με περίσσιο μίσος για τους συνανθρώπους μας.
Εμείς όμως δεν φοβόμαστε και δεν θα φάμε από αυτήν την πίτα. Θα βγούμε στο δρόμο και θα φωνάξουμε πως αν για κάτι έχουμε μίσος στις καρδιές μας, αυτό είναι η φυλακή στην οποία έχει εγκλωβίσει την καθημερινότητά μας η δουλειά. Η βία με την οποία ποτίζει τις ζωές μας: το άγχος, η κούραση και ο κλεμμένος χρόνος που δεν γυρνάει πίσω.
Ο καπιταλισμός - η συμμαχία κράτους και κεφαλαίου.
Αυτός είναι ο εχθρός με τα χίλια πρόσωπα: την εκμετάλλευση, τον εθνικισμό, την καταστροφή της φύσης, την απάθεια, τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Ενάντια λοιπόν στη βία της εργασιακής πραγματικότητας και της κρατικής αυθαιρεσίας καλούμε όλους και όλες να βγουν και να πουν πως δεν φοβόμαστε τίποτα, παρά μόνο το να περάσουν τα χρόνια και να λέμε ακόμη πως αυτός ο κόσμος σίγουρα δεν πάει καλά.
Αυτόνομη Πρωτοβουλία Εργαζομένων
πηγή : email που λάβαμε στις 22 Σεπτεμβρίου 15h