Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2020 στις 18.00
Μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην απεργό πείνας Didem Akman
Μικροφωνική συγκέντρωση στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης
Πέμπτη 10.09 - 18.οο
(Και θα παρακολουθήσει η συνέλευση στο Βιολογικό)
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΝΙΚΗ ΣΤΗ DİDEM AKMAN !
Η ΝΙΚΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ !
Στις 4 Σεπτεμβρίου σταμάτησε την απεργία πείνας μέχρι θανάτου ο σύντροφος Δικηγόρος του Λαού Aytaç Ünsal, καθώς στις 3 Σεπτεμβρίου 2020, αποφυλακίστηκε, όντας στις 214 μέρες απεργίας πείνας μέχρι θανάτου. Η αποφυλάκισή του αποτελεί μια νίκη της Αντίστασης, των μαρτύρων και της τεράστιας αλληλεγγύης, που αναπτύχθηκε σε όλα τα μέρη της γης. Μετά από αυτή την εξέλιξη σταμάτησε και ο σύντροφος, πολιτικός κρατούμενος Özgür Karakaya στις 199 μέρες, ο οποίος είχε μπεί στην απεργία ως αλληλέγγυος στα αιτήματα του Grup Yorum και των Δικηγόρων του Λαού. Συνεχίζει η συντρόφισσα Didem Akman η οποία βρίσκεται στις 200 μέρες, κρατούμενη σε λευκό κελί τύπου F, καθώς είχε θέσει και τα αιτήματα εναντιά στο ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατουμένων με βαριές ποινές, της πλήρης απομόνωσης και του προαυλισμού μόνο για 1 ώρα, καθώς είναι κλειδωμένη στο κελί για 23 ώρες τη μέρα. Διεκδικώντας τη βελτιστοποίηση των συνθηκών κράτησης.Κρατείται δια της βίας στο νοσοκομείο απειλούμενη με το βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης.
Η ΝΙΚΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
HELİN,İBRAHİM, MUSTAFA, EBRU, ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
O AYTAÇ ÜNSAL ΕΙΝΑΙ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ
H ANAΓΚΑΣΤΙΚΗ ΣΙΤΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΡΙΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ DİDEM AKMAN
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟYΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ
ΤΟ GRUP YORUM ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΙΜΩΘΕΙ
ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ ΚΑΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Λαϊκό Μέτωπο
πηγή : email που λάβαμε στις 5 Σεπτεμβρίου 14h
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Το τελευταίο διάστημα εξελίσσεται ακόμα μια πράξη του πολυετούς αγώνα που δίνεται στην Τουρκία, ενάντια στην αδικία, την καταπίεση, τον αυταρχισμό, την ταξική και ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση. Εδώ και πολλούς μήνες αρκετοί αγωνιστές βρίσκονται σε απεργία πείνας, προσπαθώντας να θέσουν ένα ανάχωμα στην άγρια καταστολή των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων, ειδικά των αγωνιζόμενων κομματιών τους, η οποία εκφράζεται με αμέτρητες δολοφονίες, εκτελέσεις, απαγωγές, βασανιστήρια, φυλακίσεις και διώξεις.
Κάποια από τα αιτήματα των απεργών αφορούν την καταστολή του συγκροτήματος Grup Yorum, που δέχεται την επίθεση του καθεστώτος επειδή τα τραγούδια του στέκονται με το μέρος των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Πιο συγκεκριμένα, διεκδικείται η άρση της απαγόρευσης συναυλιών για το Grup Yorum, το σταμάτημα των αστυνομικών εφόδων στο πολιτιστικό κέντρο Idil, η παύση των διώξεων και των επικηρύξεων καθώς και η απελευθέρωση των φυλακισμένων μελών του συγκροτήματος.
Ένα άλλο αίτημα είναι η απελευθέρωση των «δικηγόρων του λαού» οι οποίοι καταδικάστηκαν σε πολυετείς ποινές φυλάκισης για τρομοκρατία χωρίς κανένα στοιχείο, με αίολες καταθέσεις ανώνυμων μαρτύρων. Οι συγκεκριμένοι δικηγόροι ανήκαν σε δικηγορικές ενώσεις που στήριζαν το δικαίωμα όλων στη ζωή, τη μόρφωση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και υπερασπίζονταν τους πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους, τις οικογένειες των «αγνοούμενων» αγωνιστών.
Κάποιες ακόμα διεκδικήσεις είναι η αναίρεση άδικων δικαστικών αποφάσεων και η κατάργηση των πρακτικών που τις στηρίζουν και τις καλύπτουν, όπως η δίκη μέσω τηλεδιάσκεψης ή η χρήση προστατευόμενων «κρυφών» μαρτύρων που στην ουσία είναι είτε αστυνομικοί είτε άνθρωποι που αναγκάστηκαν να πουν ψέματα μέσω εκβιασμών, απειλών, βασανιστηρίων και δωροδοκίας. Οι απεργοί αγωνίζονται επίσης για την παύση των ειδικών δικαστηρίων και του καθεστώτος απομόνωσης που ισχύει για τους πολιτικούς κρατούμενους, καθώς και την κατάργηση της «λίστας τρομοκρατών» που βαφτίζει τρομοκράτες όσους αγωνίζονται και προσπαθεί να νομιμοποιήσει τις εκτελέσεις, τα βασανιστήρια και τις φυλακίσεις χιλιάδων ανθρώπων.
Σε αυτό τον ανυποχώρητο αγώνα για δικαιοσύνη και ελευθερία δώσανε πριν λίγους μήνες τη ζωή τους τα μέλη του Grup Yorum Helin Bölek και İbrahim Gökçek, καθώς και ο φυλακισμένος αγωνιστής Mustafa Koçak μετά από 288, 323 και 297 ημέρες απεργίας πείνας αντίστοιχα. Το απολυταρχικό καθεστώς του ΑΚP πριν δολοφονήσει τους απεργούς πείνας τους βασάνισε και προσπάθησε ή και κατάφερε να τους υποβάλλει στο μαρτύριο της αναγκαστικής σίτισης, ενώ μπροστά στο φόβο που του προκαλεί το παράδειγμά τους, δε δίστασε να επιτεθεί βίαια στις κηδείες τους με δακρυγόνα, ξύλο και συλλήψεις, φτάνοντας ακόμα και στην αρπαγή της σορού του İbrahim Gökçek.
Στις 27/08 έχασε τη ζωή της και η δικηγόρος του λαού Ebru Timtikέπειτα από 238 μέρες απεργίας πείνας.
Την απεργία πείνας σταμάτησε ο Δικηγόρος του Λαού, Aytaç Ünsal μετά απο 214 μέρες καθώς αποφυλακίστηκε, καθώς και ο πολιτικός κρατούμενος Özgür Karakaya μετά από 199 μέρες. Την απεργία πέινας μέχρι θανάτου συνεχίζει η πολιτική κρατούμενη Didem Akman ξεπερνώντας τις 200 μέρες πλέον (από μέσα Φλεβάρη) διεκδικώντας:
-Να γίνουν άμεσα δεκτά τα αιτήματα του Grup Yorum.
-Να αφεθούν ελεύθεροι οι δικηγόροι του Λαού.
-Να αρθεί το καθεστώς αδικίας στις πολιτικές διώξεις.
-Να ακυρωθούν όλες οι άδικες ποινές που δόθηκαν ως αποτέλεσμα των εκδικητικών δικών και να αρθούν τα εμπόδια που μπαίνουν στο δικαίωμα της δίκαιης εκδίκασης, όπως είναι οι κρυφοί μάρτυρες.
Ο αγώνας των Τούρκων αγωνιστ(ρι)ών δεν μπορεί να μην αγκαλιαστεί σαν ένας αγώνας που αφορά τους καταπιεσμένους και τις εκμεταλλευόμενες όλου του κόσμου, από όποια πλευρά των συνόρων κι αν βρίσκονται. Ο θάνατος της Ebru αποτέλεσε την αφορμή για το ξέσπασμα δράσεων διεθνιστικής αλληλεγγύης στον αγώνα των απεργών πείνας. Στη Θεσσαλονίκη στις 28/08 πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το τούρκικο προξενείο από το Λαϊκό Μέτωπο και πλήθος αλληλέγγυων. Μετά το τέλος της παρέμβασης και ενώ ο κόσμος αποχωρούσε δόθηκε εντολή για συλλήψη των 2 τούρκων συναγωνιστών ενώ έπειτα ακούστηκε από τον ασύρματο της αστυνομία και εντολή για 11 τυχαίες προσαγωγές. Η εντολή για τη σύλληψη των δύο τούρκων συναγωνιστών με τη πρόφαση της προσβολής φιλικού κράτους είναι εξοργιστική αλλά δείχνει ξεκάθαρα πώς τα κράτη, παρ' όλες τις μεταξύ τους κόντρες, συνεργάζονται άψογα όταν πρόκειται για την καταπολέμηση του "εσωτερικού εχθρού", δηλαδή των επαναστατών και των κοινωνικών αγωνιστών.
Η ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη όμως ξεπερνά την κρατική τρομοκρατία και τον ρατσισμό που καλλιεργούν τα κράτη και το κεφάλαιο, και θέλουν να εντείνουν εν μέσω της όξυνσης της καπιταλιστικής κρίσης και των ανταγωνισμών μεταξύ των αστικών τάξεων των δύο χωρών. Η ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη θα νικήσει.
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ DİDEM AKMAN
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ, ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ, ΠΕΜΠΤΗ 10/9 - 18.00
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά / anatolika.espivblogs.net
Μικροφωνική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην απεργό πείνας Didem Akman
Δίκιο έχουν όσοι και όσες αγωνίζονται με κάθε μέσο ενάντια στον ολοκληρωτισμό του κράτους και του κεφαλαίου!
Αμέριστη αλληλεγγύη στο επαναστατικό ταξικό κίνημα στην Τουρκία!
Το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016 άλλαξε άρδην το πολιτικό σκηνικό στη γειτονική χώρα. Με πρόφαση το πραξικόπημα ο Ερντογάν μέσω νοθευμένου δημοψηφίσματος έχει πλέον συγκεντρώσει όλες τις εξουσίες στα χέρια του, διευθύνοντας απολυταρχικά το τουρκικό κράτος. Με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου πάνω 140.000 δημόσιοι υπάλληλοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα ως αντικαθεστωτικοί. Εδώ και 4 χρόνια στην Τουρκία επικρατεί ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Οι συλλήψεις ξεπερνούν τις 500.000. Οποιαδήποτε φωνή αντικαθεστωτικής-αντικαπιταλιστικής αντιπολίτευσης φιμώνεται και οι οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς και του αναρχικού χώρου βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής. Η τουρκική αστική τάξη επιθυμεί τη συντριβή των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων στα μετόπισθεν, ώστε να μπορέσει το τουρκικό κράτος να επικεντρωθεί στην ιμπεριαλιστική επέλαση στη Μέση Ανατολή (ιδίως στη Συρία) και την Ανατολική Μεσόγειο. Κάπως έτσι σκιαγραφείται η προσπάθεια του τουρκικού ιμπεριαλισμού να αυτονομηθεί, τουλάχιστον μερικώς, από τον αμερικανικό και τον ρωσικό παράγοντα.
Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες στην Τουρκία δεν έπαψαν ούτε στιγμή να αντιμάχονται τον κρατικό και καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό. Οι ανυποχώρητες απεργίες πείνας των τελευταίων χρόνων έχουν καταφέρει ένα ηχηρό χτύπημα στον δεσποτισμό του τουρκικού κράτους εγείροντας ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας. Μετά την ηρωική απεργία πείνας των εκπαιδευτικών Nuriye Gülmen και Semih Özakça, αποφασιστικά πήραν τη σκυτάλη φυλακισμένα μέλη του επαναστατικού μουσικού συγκροτήματος Grup Yorum, ο κομμουνιστής αγωνιστής Mustafa Koçak και δικηγόροι του λαού. Σε αυτήν τη δύσβατη πορεία, αρκετοί απεργοί πείνας βασανίστηκαν και σιτίστηκαν βίαια και χωρίς τη θέλησή τους. Θέτοντας τις ίδιες τους τις ζωές ως ανάχωμα απέναντι στην αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση του τουρκικού κράτους έχασαν τελικά τη ζωή τους αγωνιζόμενοι και αγωνιζόμενες οι εξής συναγωνιστές και συναγωνίστριες: η Helin Bölek, τραγουδίστρια του Grup Yorum, o İbrahim Gökçek, μπασίστας του Grup Yorum, ο κομμουνιστής αγωνιστής Mustafa Koçak και η δικηγόρος του λαού Ebru Timtik. Πλέον αποτελούν σύμβολα αντίστασης που με τη θυσία τους εμπνέουν τους αγωνιζόμενους λαούς σε όλον τον πλανήτη.
Στις 4/9 σταμάτησε την απεργία πείνας ο δικηγόρος του λαού Aytaç Ünsal, αφού αποφυλακίστηκε τελικά στις 3/9. Μετά από αυτήν τη θετική εξέλιξη διέκοψε την απεργία πείνας και ο πολιτικός κρατούμενος Özgür Karakaya. Τώρα συνεχίζει την απεργία πείνας η πολιτική κρατούμενη Didem Akman. Έχει ξεπεράσει ήδη τις 200 μέρες απεργίας πείνας και απαιτεί να γίνουν δεκτά τα αιτήματα του Grup Yorum, να αφεθούν ελεύθεροι οι δικηγόροι του λαού, να αρθεί το καθεστώς αδικίας στις πολιτικές διώξεις, να ακυρωθούν όλες οι άδικες ποινές που έχουν επιβληθεί με τις εκδικητικές δίκες και να αρθούν τα εμπόδια που τίθενται στην εκδίκαση των υποθέσεων, όπως είναι οι κρυφοί μάρτυρες. Η Didem Akman κρατείται σε λευκό κελί τύπου F, διότι εναντιώθηκε στο ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατουμένων που αντιμετωπίζουν βαριές ποινές, στην πλήρη απομόνωση και στον περιορισμένο προαυλισμό διάρκειας 1 ώρας. Η ίδια είναι κλειδωμένη στο κελί της επί 23 ώρες ημερησίως. Αυτήν τη στιγμή κρατείται δια της βίας στο νοσοκομείο και απειλείται με το βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης, που μπορεί να αφήσει κάποιον τόσο σωματικά όσο και εγκεφαλικά ανάπηρο ή ακόμη και να προκαλέσει τον θάνατο.
Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της επαναστατικής αριστεράς στην Τουρκία αποτελούν υποδείγματα ανυποχώρητης πολιτικής στράτευσης στην υπόθεση της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης. Είναι πρώτα απ' όλα σάρκα από τη σάρκα του λαού, της εργατικής τάξης. Η νίκη του αγώνα τους θα αποτελέσει δικαίωση των αγώνων που απηχούν τα αιτήματα ενός ολόκληρου κινήματος.
Το δίκαιο καθορίζεται από το συσχετισμό ισχύος, από το ποιος κατέχει την πολιτική και οικονομική εξουσία. Γι' αυτό και στον καπιταλισμό η θεσμική δικαιοσύνη υπάγεται στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αστικής τάξης. Όσοι βρίσκονται, όμως, στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας γνωρίζουν πολύ καλά ποιοι είναι αυτοί που εγκληματούν εις βάρος μιας ολόκληρης κοινωνίας. Σε καμία περίπτωση δεν είναι εκείνοι που αγωνίζονται για να οικοδομήσουν/με συλλογικά έναν κόσμο για όλους και όχι για λίγους. Ένοχοι για όλα τα δεινά που μαστίζουν την κοινωνική βάση είναι οι στυλοβάτες του καπιταλιστικού συστήματος και αυτό θα το επισημαίνουμε πάντα.
Τη στιγμή που οξύνονται οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού κράτους με επίκεντρο την οριοθέτηση ΑΟΖ και τις εξορύξεις υδρογονανθράκων για λογαριασμό πολυεθνικών κολοσσών συνοδεία πολεμοκάπηλου και σοβινιστικού κλίματος και στις δύο χώρες, οι εργαζόμενοι και η νεολαία και από τις δυο μεριές των συνόρων οφείλουν να συνασπιστούν με βάση την κοινότητα των ταξικών τους συμφερόντων, ενδυναμώνοντας τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την κοινή τους αντικαπιταλιστική πάλη.
Οι αγώνες των κρατουμένων αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των αγώνων που δίνει εκτός των τειχών το εργατικό-λαϊκό κίνημα. Γι' αυτόν τον λόγο απευθύνουμε κάλεσμα σε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο, για να αγκαλιάσει τον αντικαθεστωτικό αγώνα που διεξάγουν οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της επαναστατικής αριστεράς στην Τουρκία. Να ενώσουμε τις φωνές μας, να συντονίσουμε τον βηματισμό μας και να διατρανώσουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα τους.
Οι αγωνιζόμενοι λαοί θα ζητήσουν λογαριασμό από τους δυνάστες τους! Έχουμε δίκιο, θα νικήσουμε!
ΟΙ ΑΠΕΡΓΟΙ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΑΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ/ΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΙ/ΕΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΗΣ DIDEM AKMAN
ΚΟΙΝΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ DIDEM AKMAN:
ΠΕΜΠΤΗ 10/9, 18:00 ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)
lib_thess@hotmail.com
libertasalonica.wordpress.com
Μικροφωνική συγκέντρωση
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην απεργό πείνας Didem Akman (200+ μέρες), Πέμπτη 10/9 στις 18:00 - τούρκικο προξενείο.
Δύναμη στους/ις αγωνιστές/τριες απο Τουρκία και Κουρδιστάν - Διεθνιστική αλληλεγγύη ενάντια σε φασισμό και κρατική καταστολή.
Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστών (συνέλευση θεσσαλονίκης)
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην αγωνίστρια απεργό πείνας Didem Akman
Ο αγώνας των Τούρκων αγωνιστριών και αγωνιστών ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και το καθεστώς εξαίρεσης που επιβάλλει ο Ερντογάν συνεχίζεται. Ένας αγώνας που μέχρι στιγμής έχει αφήσει πίσω του δεκάδες νεκρούς μάρτυρες και άλλους με ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία τους. Όμως το δίκαιο δε γονατίζει μπροστά στο θάνατο πόσο μάλλον στην καταστολή.
Εδώ και ένα χρόνο Τούρκοι αγωνιστές και αγωνίστριες πραγματοποιούν απεργία πείνας μέχρι θανάτου ζητώντας την άρση της τρομοκρατίας και της επικήρυξης των μελών του Grup Yorum αλλά και την πραγματοποίηση δίκαιων δικών εναντίον τους και όχι μυστικών έκτακτων τρομοδικείων. Μέχρι στιγμής μάρτυρες σε αυτόν τον αγώνα έχουν πέσει τα μέλη του Grup Yorum Helin Bölek και İbrahim Gökçek, ο αγωνιστής Mustafa Koçak και η δικηγόρος του Λαού Ebru Timtik. Η πρώτη νίκη όμως ήρθε όταν στις 3 Σεπτεμβρη και έπειτα από 214 μέρες απεργίας πείνας μέχρι θανάτου, ο δικηγόρος του Λαού Aytaç Ünsal αποφυλακίζεται σταματώντας την απεργία. Μαζί του σταματά επίσης και ο αγωνιστής Özgür Karakaya ο οποίος συμμετείχε για 199 μέρες ως αλληλέγγυος στα αιτήματα του Grup Yorum και των δικηγόρων του Λαού.
Στη μάχη για ζωή και ελευθερία παραμένει η αγωνίστρια Didem Akman η οποία αιτείται την άρση του καθεστώτος απομόνωσης. Η Didem η οποία πραγματοποιεί απεργία πείνας για πάνω από 200 μέρες βρισκόμενη αντιμέτωπη με το βασανιστήριο της αναγκαστικής σίτισης, βρίσκεται κρατούμενη σε λευκό κελί τύπου F με βάση το ειδικό καθεστώς κράτησης των πολιτικών κρατουμένων με βαριές ποινές, σε πλήρη απομόνωση και με δικαίωμα προαυλισμού μόνο για 1 ώρα, καθώς είναι κλειδωμένη στο κελί για 23 ώρες τη μέρα.
Ο αγώνας των απεργών πείνας που βασανίζονται και κακοποιούνται οδηγούμενοι στο θάνατο, δεν είναι ατομική υπόθεση αλλά ο φωτεινός σηματοδότης μέσα στη δυστοπία της δικτατορικής εκμετάλλευσης και της τρομοκρατίας που βιώνει η αγωνιζόμενη κοινωνία της Τουρκίας.
«…η Τουρκία τάσσεται εναντίον οποιασδήποτε εχθρότητας απέναντι στους Κούρδους. Είναι το PKK που αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό των Κούρδων. Στους δρόμους της Ελλάδας κυκλοφορούν τρομοκράτες»
Μελβούτ Τσαβούσογλου, υπουργός εξωτερικών Τουρκίας
Η αιμοβόρα διάθεση του δικτάτορα δε σταματά εδώ. Για δεκάδες μέρες οι ζωές χιλιάδων μεταναστών αποτελούσαν ανοιχτό πεδίο διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους και τη ΝΑΤΟϊκή συμμαχία. Ο ίδιος ο Ερντογάν για μήνες πριν την σύνοδο ασφαλείας του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο, με αφορμή την εισβολή στα συριακά εδάφη, απειλούσε τους συμμάχους του πως «θα πνίξει την Ευρώπη στους μετανάστες», αν δε δεχθεί στήριξη στον πόλεμο ενάντια στους Κούρδους. Παράλληλα και με αφορμή τις εντάσεις στην Μεσόγειο για τον καθορισμό των ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων, ο Ερντογάν είχε ξεκαθαρίσει προς το ελληνικό κράτος και την κυβέρνηση Μητσοτάκη πως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις μπορούν να βελτιωθούν άμεσα αρκεί να στηριχθεί το μέτωπο της αντιτρομοκρατίας, εκδίδοντας όλους τους Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές που βρίσκονται στην Ελλάδα, για να δικαστούν και να φυλακιστούν στην Τουρκία. Το δίλημμα του Ερντογάν προς τη διεθνή κοινότητα και οι κινήσεις θεάματος είναι ξεκάθαρες: διαλέξτε ποιόν θα στηρίξετε, τους συμμάχους σας στο ΝΑΤΟ ή τους τρομοκράτες;
Οι αντάρτες δεν είναι μέσο διαπραγμάτευσης και διπλωματίας
Έτσι και έγινε λοιπόν. Το πρωί της 19ης Μάρτη κατά τη διάρκεια επιχείρησης της αντιΤρομοκρατικής και της ΕΥΠ σε οίκημα στα Σεπόλια καθώς και στα γραφεία του Λαϊκού Μετώπου-Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν στα Εξάρχεια, προσήχθησαν πάνω από 25 αγωνιστές και αγωνίστριες καθώς και αλληλέγγυοι που συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία για να σταθούν δίπλα τους. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης στα Σεπόλια, βρέθηκε βαρύς οπλισμός και αντιαρματικά ενώ αξίζει να σημειωθεί πως στην έρευνα συμμετείχε και κλιμάκιο του Τάγματος Εκκαθάρισης Ναρκοπεδίων Ξηράς του ελληνικού στρατού. Μέσα από τα στόματα των έμμισθων κονδυλοφόρων της εξουσίας, η επιχείρηση που κατέληξε στη σύλληψη 11 αγωνιστ(ρι)ών αφορά την εξάρθρωση ένοπλου πυρήνα του DHKP-C. Το ελληνικό κράτος κάνει λοιπόν την επιζητούμενη κίνηση για την εκτόνωση της ελληνοτουρκικής έντασης, καταστέλλοντας δεκάδες Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές και αγωνίστριες με αφορμή το πρόσχημα της καταπολέμησης της διεθνούς τρομοκρατίας. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος επιλέγει στοχευμένες χρονικά συλλήψεις απέναντι σε Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές-χαρακτηριστικές είναι οι προηγούμενες συλλήψεις και φυλακίσεις αγωνιστών λίγες μέρες πριν την επίσκεψη Ερντογάν το 2017 που έπειτα από 2 χρόνια κράτησης αθωώθηκαν. Έτσι «και μέσα σε μια νύχτα» λοιπόν η Τουρκία ανέστειλε την πίεση στα σύνορα και τις διεκδικήσεις στη Μεσόγειο, οδηγώντας χιλιάδες μετανάστες σε κλειστά κέντρα κράτησης.
Από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία η ειρήνη για τους καταπιεσμένους θα έρθει μέσα από τον πόλεμο των τάξεων
Το τελευταίο διάστημα, ελληνικό και τουρκικό κράτος έχουν μετατρέψει το αιγαίο σε πολεμική σκακιέρα, προωθώντας εκατέρωθεν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Στήνουν συμμαχίες και κόβουν την πίτα για τα συμφέροντα τα οποία προδιαγράφουν τον κοινό μας χαμό. Από την Ελλάδα μέχρι την Τουρκία όμως μια θάλασσα δε μπορεί να χωρίσει ούτε τα συμφέροντα ούτε τη μοίρα και τις ζωές των καταπιεσμένων.
Οι κυβερνήσεις των δύο χωρών σπέρνουν το εθνικό μίσος και τον διχασμό για να αποπροσανατολίσουν τους εκμεταλλευόμενους από τον κοινό εχθρό που βρίσκεται μέσα στα ίδια μας τα κράτη και τις κοινές πολιτικό-στρατιωτικές συμμαχίες που συνάπτουν. Γιατί μπορεί η Ελλάδα να συμμαχεί στην τριμερή συνεργασία με την Κύπρο και το Ισραήλ για τη τροφοδοσά της ΕΕ με φυσικό άεριο, μπορεί να ορίζει από κοινού ΑΟΖ με την Αίγυπτο έχοντας τη στήριξη των ευρωπαίων συμμάχων όπως η Γαλλία (διάθεση κονδυλίων μέχρι και 10 δισ. από τον κρατικό προϋπολογισμό για αγορά όπλων, φρεγατών και μαχητικών αεροσκαφών Rafale) και η Γερμανία (αποστολή της φρεγάτας "Αμβούργο" για την επιχείρηση "Ειρήνη") που στέλνουν στρατεύματα για την ενίσχυση του αντίπαλου δέους απέναντι στην Τουρκία και να επεκτείνει θεαματικά τα κυριαρχικά δικαιώματα προς την Ιταλία όμως την ίδια στιγμή δίνει τυφλά διαπιστευτήρια ομόνοιας και φιλίας στο τουρκικό κράτος καταστέλλοντας τον εσωτερικό του εχθρό (όπως άλλοτε οι εκδόσεις αλλά και οι πρόσφατες διώξεις σε μέλη του Λαϊκού Μετώπου στις συγκεντρώσεις για τη δολοφονία της Ebru Timtik) και στηρίζει τις πολεμικές επιχειρήσεις στη μέση ανατολή.
Μια θάλασσα δε μπορεί να χωρίσει τις ζωές μας, την ίδια στιγμή που με τους κοινούς μας εχθρούς μας χωρίζουν ωκεανοί ολόκληροι. Ελλάδα και Τουρκία πλουτίζουν παράλληλα από τις μίζες και τη διαπλοκή που επικρατεί στην πολεμική προετοιμασία και το εμπόριο όπλων που κάνουν αλλά και την ασταμάτητη λεηλασία της Γης για τα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Από την άλλη όλοι εμείς πεθαίνουμε καθημερινά στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις φυλακές ως διαπραγματευτικό χαρτί στην επίλυση των διακρατικών εντάσεων. Ο κοινός μας εχθρός εξοπλίζεται και αναβαθμίζεται: ο φράχτης στον Έβρο επεκτείνεται ενώ οι περιπολίες και οι καταδιώξεις μετατρέπουν το Αιγαίου σε άτυπο ναρκοπέδιο. Από την άλλη όλοι εμείς παραμένουμε σιωπηλοί και διχασμένοι, ανίκανοι να αντιδράσουμε.
Καμία ανακωχή-καμία αναμονή
Νίκη στην απεργία πείνας της αγωνίστριας Didem Akman
Η οικοδόμηση της ειρήνης των καταπιεσμένων θα έρθει μόνο μέσα από την ενίσχυση του πολέμου των τάξεων, μέσα από τη διεθνιστική αλληλεγγύη και την επίθεση στην καρδιά της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Για να σταματήσει το αίμα μας να γεμίζει τις τσέπες τους.
Συγκέντρωση στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης-Πέμπτη 10-9 στις 18:00
Κατάληψη Terra Incognita
Το Τουρκικό κράτος εδώ και χρόνια έχει εξαπολύσει μία ολομέτωπη επίθεση σε όλο τον κινηματικό και προοδευτικό πληθυσμό του, επιχειρώντας να καταστείλει κάθε μορφή αγώνα και κάθε έκφραση δυσαρέσκειας ενάντια στο καθεστώς. Φυλακίζοντας, δολοφονώντας, διαλύοντας πορείες και κάθε προσπάθεια διαμαρτυρίας ξυλοκοπώντας τη και πνίγοντας τες στα χημικά προσπαθεί να επιβάλλει τον ολοκληρωτικό του χαρακτήρα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οποιαδήποτε έκφραση συμπαράστασης και αλληλεγγύης προς κάθε αγωνιζόμενο ποινικοποιείται και αποκαλείται τρομοκρατία. Όλα αυτά ενώ την ίδια στιγμή, το τουρκικό κράτος εμπλέκεται στις πολεμικές συρράξεις στην περιοχή της βόρεια Συρίας και του Κουρδιστάν, ενώ παράλληλα συνεπικουρεί το ελληνικό κράτος στην όξυνση των σχέσεων στην περιοχή της νοτιοανατολικής μεσογείου, στην προσπάθεια του να αναδειχθεί ως υπολογίσιμη δύναμη στα πλαίσια των ενδο-καπιταλιστικών ανταγωνισμών. Εν ολίγοις, στο όνομα των συμφερόντων του προπαγανδίζει την εθνική ενότητα, φιμώνοντας οποιαδήποτε φωνή αντίστασης.
Σε αυτήν την ασφυκτική συνθήκη, όπου οποιαδήποτε μορφή αντίστασης είναι επικηρυγμένη, δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν την απεργία πείνας μέχρι θανάτου ως το ύστατο μέσο διαμαρτυρίας. Μέλη των GrupYorum, η Helin Bölek, ο Ibrahim Göckçek και ο Mustafa Koçak, και των Δικηγόρων του Λαού, Ebru Timtik, έχουν ήδη χάσει τη ζωή τους μετά από πολύμηνη απεργία πείνας, αρνούμενοι να υποταχθούν στις επιταγές του καθεστώτος. Ακόμη και σήμερα, την απεργία πείνας συνεχίζει η Didem Akman, ενώ με την απελευθέρωση του Aytaç Ünsal, ακολούθησε η μεταγωγή στην απομόνωση δύο ακόμα κρατουμένων, κάνοντας ξεκάθαρο ότι η φαινομενική υποχώρηση της αδιαλλαξίας του Ερντογάν συνοδεύεται από ταυτόχρονη εντατικοποίηση της καταστολής.
Η σκληρή αυτή στάση του τούρκικου κράτους, παρόλο τον εξόφθαλμο ολοκληρωτικό της χαρακτήρα, δεν αποτελεί ξέχωρο κομμάτι από την παγκόσμια στρατηγική των κρατών. Στην προσπάθεια τους να προασπίσουν τα συμφέροντα των πολιτικών και οικονομικών ελίτ, εξαπολύουν ολομέτωπη επίθεση στους καταπιεσμένους του κρατικό-καπιταλιστικού συστήματος. Όσο περισσότερο στενεύει ο κλοιός και οι συνθήκες για όσους περισσεύουν γίνονται όλο και πιο ανυπόφορες, τόσο πιο αδίστακτη γίνεται η καταστολή του κράτους σε όσους υψώνουν την φωνή τους. Άλλωστε, παρά την φαινομενική αντιπαράθεση του τουρκικού και ελληνικού κράτους σε γεωπολιτικό επίπεδο, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφοροποίηση στην τακτική που επιλέγουν για την επιβολή της πολιτικής τους στο εσωτερικό, με το μεν τουρκικό κράτος να έχει κηρύξει επίσημα πόλεμο στον εσωτερικό του εχθρό και το δε ελληνικό να εκφράζει παρόμοιες διαθέσεις, αναβαθμίζοντας ολοένα παραπάνω την καταστολή ενάντια στους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους ντόπιους και μετανάστες.
Από την μεριά μας ως αναρχικοί, στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους τούρκους αγωνιστές, με καθέναν και καθεμία που αγωνίζεται και δέχεται επίθεση από τα κατασταλτικά όργανα των αφεντικών. Προτάσσουμε την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη, αντιλαμβανόμενοι ότι οι εθνικές ιδέες δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από προσχήματα που εξυπηρετούν την κάλυψη της αντιπαράθεση με στόχο την αναδιανομή του πλούτου ανάμεσα στους ισχυρούς.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΡΑΤΩΝ ΚΙ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης - Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία συλλογικοτήτων