Σάββατο 11 Ιουλίου 2020 στις 18.00
Κάλεσμα στην πορεία του pride
από πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
Κρατάμε τη φλόγα της εξέγερσης του stonewall ζωντανή…ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Tους τελευταίους μήνες ζούμε σε μια συνθήκη ανυπολόγιστης ανθρωπιστικής καταστροφής και πρωτόγνωρης κοινωνικής κρίσης, όπου αναδεικνύεται με εμφατικό τρόπο η εγκληματική και δολοφονική φύση του κρατικού - καπιταλιστικού συστήματος για την πλειοψηφία της κοινωνίας και ειδικά για τα πιο ευάλωτα και φτωχά κομμάτια της. To κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα οργάνωσης της κοινωνίας, που ήδη καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους στο θάνατο από την πείνα, τις ασθένειες και τον πόλεμο, επιχειρεί για τη διατήρηση των προνομίων του και της θέσης εξουσίας του. Από τη διάλυση των δημόσιων δομών υγείας μέσω της υποχρηματοδότησης, των απολύσεων, του κλεισίματος νοσοκομείων με αποτέλεσμα να βρίσκονται διαθέσιμες ελάχιστες κλίνες εντατικής θεραπείας, σε σχέση με τις πραγματικές ανάγκες, μέχρι την ευνόηση των επιχειρήσεων και των αφεντικών, την ίδια ώρα που λεηλατούνται ακόμα περισσότερο τις εργατικές κατακτήσεις, με την εργοδοτική αυθαιρεσία και ασυδοσία να γιγαντώνεται εν μέσω πανδημίας, με απολύσεις, ανασφάλιστη εργασία, υπερεκμετάλλευση.
Η απάντηση του κράτους και του κεφαλαίου στις ανάγκες της κοινωνίας ήταν η επίκληση στην ατομική ευθύνη και ο υποχρεωτικός εγκλεισμός των ανθρώπων στα σπίτια τους με στόχο όχι την εξάλειψη της πανδημίας αλλά την πειθάρχηση και τον έλεγχο. Την ίδια ώρα, δεν έγινε καμία κίνηση στον τομέα της βελτίωσης του συστήματος υγείας, είτε με πρόσληψη νέου προσωπικού, είτε με άνοιγμα νέων κρεβατιών στις ΜΕΘ, είτε με προμήθεια ιατρικού εξοπλισμού.
Ταυτόχρονα το «Μένουμε Σπίτι» δεν ήταν εφικτό για πολλούς ανθρώπους, για τους άστεγους, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες/ριες, τους/τις κρατουμένους/ες και φυσικά για τις γυναίκες και τα παιδιά που βιώνουν την έμφυλη βία μέσα στο ίδιο τους το σπίτι. Οι κρατικές καμπάνιες για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας είναι τουλάχιστον υποκριτικές καθώς γνωρίζουμε πως το σύστημα αυτό καθώς τρέφει και τρέφεται από την πατριαρχία και δεν έχει καμία διάθεση ρήξης.
Εν συνεχεία, το «μένουμε σπίτι» δεν μπόρεσε να γίνει εφικτό και για όλες εκείνες που δούλευαν νυχθημερόν σε σουπερ μάρκετ, τηλεφωνικά κέντρα, στα νοσοκομεία κ.α. κάτω από εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και με ελάχιστα -έως μηδαμινά- μέτρα προστασίας. Ταυτόχρονα, η πατριαρχικά δομημένη κοινωνία θέλει τη γυναίκα να επωμίζεται ολοκληρωτικά το νοικοκυριό και την ανατροφή των παιδιών σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω. Με κίνδυνο τη ζωή τους, οι εργαζόμενες γυναίκες καθημερινά συνέχιζαν να πηγαίνουν στις δουλείες τους γεγονός που τις επιβάρυνε ακόμα περισσότερο ειδικά εάν πρόκειται για μονογονεϊκές οικογένειες.
Τέλος, οι εγκληματικές συνθήκες που αντιμετωπίζουν τόσο οι μετανάστες/στριες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όσο και οι έγκλειστοι/ες σε φυλακές και σε ψυχιατρικές κλινικές τοποθετούν τους ανθρώπους αυτούς σε μια διαρκή κατάσταση κινδύνου. Εκεί, ο τεράστιος συνωστισμός, οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης και η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης προμηνύουν ένα τρομακτικό μέλλον, καθώς η γρήγορη μετάδοση μοιάζει αναπόφευκτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο θάνατος της κρατούμενης Αζιζέλ Ντενίρογλου, η οποία πέθανε αβοήθητη στο κελί της, στις φυλακές της Θήβας. Ενδεικτικό, επίσης, είναι το γεγονός πως στέρησαν την δυνατότητα πρόσβασης στα νοσοκομεία στις γυναίκες μετανάστριες, κατά την διάρκεια της πανδημίας, ακόμα και για τη διαδικασία του τοκετού.
Μέσα σε αυτήν την πρωτόγνωρη, κοινωνικά, περίοδο η πατριαρχική βία που ήδη υπήρχε εντάθηκε για τις γυναίκες αλλά και για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Η πατριαρχία αποτελεί θεμέλιο λίθο του κόσµου της εξουσίας και βασικό στοιχείο κοινωνικής αναπαραγωγής του. Όπως και κάθε μορφή εξουσίας, υπάρχει, καλλιεργείται και επιβάλλεται σε κάθε επίπεδο της κοινωνικής οργάνωσης. Πέρα από την εκµετάλλευση και την καταπίεση που επιβάλλεται συνολικά στους από τα κάτω, υπάρχει και η καταπίεση στο πεδίο των διαχωρισμών βάσει φύλου και σεξουαλικότητας.
Ως απάντηση στην καταπιεστική φύση του πατριαρχικού συστήματος, στις 28 Ιουνίου του 1969, έλαβε χώρα η εξέγερση του Stonewall, με αφορμή την έφοδο της αστυνομίας στο Gay Bar ''Stonewall Inn'' της Νέας Υόρκης. Τα γεγονότα που έλαβαν χώρα εκείνες τις μέρες στους δρόμους της Νέας Υόρκης θεωρούνται καθοριστικά για την ανάπτυξη της οργάνωσης του αμερικανικού και διεθνούς ομοφυλοφιλικού κινήματος. Οι καταπιεσμένοι ομοφυλόφιλοι διεκδίκησαν στους δρόμους την ορατότητά και τα δικαιώματά τους. Στον απόηχο της εξέγερσης σχηματίστηκαν δεκάδες LGBTQ οργανώσεις που ενθάρρυναν τα άτομα να μην κρύβουν τις σεξουαλικές τους ταυτότητες και προπαγάνδιζαν την ενεργή συμμετοχή τους σε πρωτοβουλίες αγώνα. Αξίζει να σημειωθεί πως με την εξέγερση του Stonewall , το ζήτημα των σεξουαλικών προτιμήσεων απέκτησε πολιτική όψη. Η μνήμη της εξέγερσης του Stonewall μένει ζωντανή στο σήμερα με τη διεξαγωγή των pride κατά τόπους παγκόσμια. Η μνήμη της εξέγερσης του Stonewall δίνει έμπνευση σε όλους μας.
Σήμερα, εν μέσω πανδημίας, το κράτος εντείνει τον κατασταλτικό σχεδιασμό που είχε αρχίσει να υλοποιεί το προηγούμενο διάστημα. Η κατοχή ολόκληρων περιοχών, οι εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων και δομών του κινήματος, οι διώξεις και οι συλλήψεις αγωνιστών, η αναβάθμιση των κατασταλτικών σωμάτων, συνενώνονται τώρα σε ένα σχεδιασμό συνολικής αντιεξεγερτικής εκστρατείας, σε μια περίοδο που το κράτος ήδη πραγματώνει μια νέα σαρωτική επίθεση και σκοπεύει να την οξύνει. Έτσι, έρχεται το πρόσφατο νομοσχεδίο για την καταστολή των διαδηλώσεων που κατατέθηκε στη Βουλή και επιχειρεί να επιβάλει όρους στη διαξαγωγή διαδηλώσεων, ποινικοποιώντας τους φορείς τους με ιδιώνυμα αδικήματα, επιχειρώντας τον περιορισμό τους μέσα από τον εκφοβισμό και τη φυσική καταστολή των αγωνιζόμενων.
Σήμερα, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ να επαναφέρουμε τα χαρακτηριστικά των-τότε- εξεγερμένων. Να βρεθούμε στο δρόμο, να αγωνιστούμε όλοι μαζί: lgbtq+ άτομα, γυναίκες, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι των πληβειακών στρωμάτων απέναντι σε ένα σύστημα που γεννά την καταπίεση, γεννά τον σεξισμό και την ομοφοβία, απέναντι σε ένα σύστημα που δεν μας χωρά. Να αντισταθούμε στα καθεστωτικά πλαίσια που ορίζει η κυριαρχία και να οργανωθούμε με τα δικά μας χαρακτηριστικά αντιθεσμικά και αυτοοργανωμένα. Να οργανωθούμε και να συσπειρωθούμε ταξικά και μέσω της ύπαρξης μας στο δρόμο να παλεύουμε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης γνωρίζοντας πως μόνο ένας κόσμος ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης μπορεί να μας χωρέσει όλους.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΜΦΥΛΩΝ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ : ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ, ΤΩΝ LGBTQI+ , ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ-ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΤΑΓΗ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ , ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΠΟΡΕΙΑ: Σάββατο 11/07 στις 18:00 από την πλ. Όλγας.
Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
prwtovouliagynaikwn.wordpress.com