Τρίτη 30 Ιουνίου 2020 στις 20.30
Προβολή Ταινίας: Φυλακές Carandiru, Η Ημέρα Της Σφαγής
από Σειρά προβολών για την επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων
ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 30-6
Ζώντας μέσα σε ένα ακραία νεοφιλελεύθερο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό τοπίο, που τα πάντακοστολογούνται και η αξία τους ορίζεται βάσει του κέρδους, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να διεκδικήσουμετη θέση μας στο δημόσιο χώρο. Να αντισταθούμε στη λογική του στυγνού εμπορίου και της απρόσωπηςκερδοφορίας, που θέλει την διασκέδαση, την ψυχαγωγία και την ευρύτερη ανθρώπινη συνεύρεσηαποκλειστικά προϊόν στα χέρια των μαγαζιών, αναπαράγοντας μοντέλα κοινωνικής επαφής τα οποίαπροσομοιάζουν σε προκάτ συναναστροφές όπου ο σύγχρονος εργασιακός μεσαίωνας είναι κανονικότητα καιοι «πρόθυμοι» υπάλληλοι «εκεί να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του πελάτη» - σαν άλλοι σύγχρονοι δούλοι.
Είναι επιτακτική η ανάγκη της διεκδίκησης των χώρων μας περισσότερο από ποτέ, τώρα που το δεξιό,νεοφιλελεύθερο, χριστιανοσυντηρητικό εξουσιαστικό συρφετό σπέρνει την κατασταλτική του μανία,χτυπώντας καθημερινά όποια και όποιον αντιστέκεται και αγωνίζεται απέναντι σε κράτος και κεφάλαιο,όποια και όποιον περισσεύει ανήκοντας στους από τα κάτω, στον πάτο της κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας.
Στο πλαίσιο αυτό, διοργανώνουμε σειρά προβολών για την επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων. Δίνουμεζωή στο δημόσιο ανοιχτό πεδίο, επικοινωνούμε τις αντιλήψεις μας, αυτοοργανώνουμε την καθημερινότηταμας, οριζόντια, χωρίς ιεραρχίες, με γνώμονα την αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων καιεκμεταλλευόμενων, πέρα από διακρίσεις βάσει, φύλου, καταγωγής, σεξουαλικότητας.
Την Τρίτη 30-6, προβάλλεται η ταινία Φυλακές Carandiru. Η ταινία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα καισυγκεκριμένα στην εξέγερση στις φυλακές Carandiru του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, το 1992. Την εξέγερσηακολουθεί κρατική καταστολή με τραγικό απολογισμό την εν ψυχρώ δολοφονία 111 κρατουμένων.Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες και πιο βίαιες κρατικές κατασταλτικές επεμβάσεις σε φυλακή, τουτελευταίου αιώνα. Oι δίκες των εμπλεκόμενων στη σφαγή αστυνομικών έγιναν τουλάχιστον 20 χρόνια μετάενώ αν και αρχικά αποδόθηκαν κάποιες ποινές σε ορισμένους από τους κρατικούς δολοφόνους, εν τέλει ηετυμηγορία από τα αστικά δικαστήρια της Βραζιλίας ήταν πως επρόκειτο για νόμιμη άμυνα (!),αποδεικνύοντας με τον πιο ειρωνικό τρόπο την ταξικότητα της αστικής δικαιοσύνης.
Η ταινία ακολουθεί τα ιστορικά γεγονότα μεταφέροντας μας το κλίμα των φυλακών σε μια περίοδο μάλισταέξαρσης του AIDS μέσα σε αυτές. Παρακολουθούμε τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τωνκρατουμένων, την ιεραρχία που αποτελεί πραγματικότητα επιβίωσης μέσα σε ένα σκληρό και πατριαρχικόπεριβάλλον, τις διακρίσεις βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου, την ταξικότητα τηςδικαιοσύνης και εν τέλει την εξέγερση και την ακραία σφαγή.
Η προβολή γίνεται σε αλληλεγγύη με τις ανά τον κόσμο έγκλειστες και καταπιεσμένους που αόρατοι καιαόρατες βιώνουν το πιο σκληρό και εκδικητικό πρόσωπο της εξουσίας, ενώ στεκόμαστε αλληλέγγυες-οι στιςεξεγερμένες κρατούμενες των γυναικείων φυλακών της Θήβας.
Να οικοδομήσουμε τον κόσμο της ελευθερίας πάνω στα συντρίμμια αυτού μας καταπιέζει. Να χτίσουμε μεοδηγό την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση τη πραγματικότητα που αξίζει να βιώσουμε, πέρα από κράτος,κεφάλαιο και κάθε λογής εξουσία.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΕΡΒΕΝΙΩΝ 56
Αναρχικές