kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Εργατική συγκέντρωση

Απέναντι στην ασυδοσία κράτους και κεφαλαίου, εργατική οργάνωση και αντίσταση

Η περιστολή των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και οι ιδιωτικοποιήσεις στην υγεία, την παιδεία και γενικά στα κοινωνικά αγαθά βρίσκονταν πολύ ψηλά στην ατζέντα της κυβέρνησης και είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται πολύ πριν την επιδημία του κορονοϊού. Η επιδημία χρησιμοποιήθηκε από το κράτος και τους εργοδότες για να οξυνθεί αυτή η επίθεση απέναντι στους εργαζόμενους και την κοινωνία. Η κυβέρνηση ενώ βρισκόμασταν σε καραντίνα με κάθε δημόσια συνάθροιση και κινητοποίηση βολικά απαγορευμένη, αφενός περνούσε με συνοπτικές διαδικασίες «έκτακτες»διατάξεις για τα εργασιακά, όπως η εκ περιτροπής εργασία (50% εργασία με την αντίστοιχη μείωση μισθού) και αφετέρου έφερε στη βουλή το εκπαιδευτικό και το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που υποβαθμίζουν περαιτέρω παιδεία και περιβάλλον. Το ζήτημα της δημόσιας υγείας αντιμετωπίστηκεμε κεντρικό άξονα την ατομική ευθύνη για να καλύψουν οι κυβερνώντες τις τεράστιες ελλείψεις σε υγειονομικό προσωπικό και εξοπλισμό που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει όλα αυτά τα μνημονιακά χρόνια. Την ίδια ώρα που οι γιατροί μιλούσαν για ελλείψεις σε ΜΕΘ, σε προσωπικό, σε μέτρα προστασίας και διαγνωστικά τεστ, η κυβέρνηση χάριζε δεκάδες εκατομμύρια ευρώ σε ιδιωτικές κλινικές, επιχειρηματίες και φυσικά στα ΜΜΕ που φρόντιζαν να επιδοκιμάσουν το κυβερνητικό έργο.
Σήμερα που έχει επιστρέψει η δήθεν κανονικότητα, η εργατική τάξη και η κοινωνία βιώνουμε την προσπάθεια της κυβέρνησης και του κεφαλαίου να επιβάλλει χωρίς αντίσταση τις παραπάνω πολιτικές και οικονομικές επιλογές. Η ανεργία αυξάνεται συνεχώς, οι εργαζόμενοι δουλεύουν με εκ περιτροπής εργασία και με μειώσεις στους μισθούς, για πολλούς εξακολουθεί να ισχύει η αναστολή της σύμβασης και οι απολύσεις πλέον απελευθερώνονται. Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός μας ενημερώνει ότι η ιδιωτικοποίηση της υγείας θα προχωρήσει περαιτέρω, σε μια συγκυρία που αποδείχθηκε ότι μόνο ένα καθολικά δημόσιο και σύγχρονο σύστημα υγείας στο οποίο οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες έχουν τον πρώτο λόγο μπορεί να καλύψει της ανάγκες της κοινωνίας και να ανταπεξέλθει στην υγειονομική κρίση. Στο ζήτημα του περιβάλλοντος οι τοπικές κοινωνίες και οι άνθρωποι που αντιστέκονται στην καύση απορριμμάτων, την εγκατάσταση ανεμογεννητριών και τις εξορύξεις αντιμετωπίζονται με βία και καταστολή και φυσικά ο λογαριασμός όλο και μεγαλώνει με τις εξαγγελίες για την ιδιωτικοποίηση του νερού και της ΔΕΗ.
Η απάντηση σε όλα αυτά θα πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρα. Να μην πληρώσουμε πάλι εμείς και αυτή την κρίση του καπιταλισμού. Παλεύουμε συλλογικά μέσα από μαχητικά αυτό-οργανωμένα σωματεία βάσης για να σταματήσουμε την επίθεση των αφεντικών και την περαιτέρω υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων. Οργανωνόμαστε σε τοπικές συνελεύσεις και συνελεύσεις γειτονιάς για να σταματήσουμε το ξεπούλημα των δημόσιων αγαθών και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αγωνιζόμαστε μέχρι τα κοινωνικά αγαθά και ο παραγόμενος πλούτος να περάσουν στα χέρια των εργαζομένων και των τοπικών και περιφερειακών συνελεύσεων.
Αντιστεκόμαστε
• Στην εκ περιτροπής εργασία
• Στις μειώσεις μισθών
• Στην τηλε-εργασία
• Στις απολύσεις
• Στις ιδιωτικοποιήσεις σε υγεία, παιδεία και ενέργεια.
Διεκδικούμε
• Κλαδικές συλλογικές συμβάσεις
• Μείωση του χρόνου εργασίας
• Αυξήσεις στους μισθούς
• Δημόσια δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους/ες

Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση Θεσσαλονίκης

πηγή : email που λάβαμε στις 21 Ιουνίου 02h

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ or not

Με το πέρασμα της πανδημίας ,σταδιακά οι περισσότερες από εμάς επιστρέψαμε στις δουλείες μας ή μάλλον όχι όλοι και όλες, κάποιες απολύθηκαν, αναγκάστηκαν να παραιτηθούν ή βρίσκονται ακόμα σε αναστολή εργασίας .Νέα δεδομένα και αλλαγές ήρθαν να δυσκολέψουν κι άλλο την εργασιακή καθημερινότητα! Να θυμίσουμε πως είμαστε αυτοί που κατά βάση δουλεύουμε με μισά ένσημα, σε πολλαπλά πόστα και πολλές φορές με απολαβές κάτω του νόμιμου -χωρίς δώρα και επιδόματα. Άραγε σε ποια ακριβώς παραπάνω κανονικότητα να θέλουμε να επιστρέψουμε;

Όσοι/ες από μας δε βρεθήκαμε άνεργοι/ες ή δεν απολυθήκαμε ,φορέσαμε απλά μια μάσκα και γίναμε λάστιχο για να εξυπηρετήσουμε πελάτες, βρεθήκαμε με μειωμένες ώρες εργασίας και μειωμένους μισθούς και με ένα αίσθημα ανασφάλειας για το τι θα μας ξημερώσει (...) Από την άλλη, τα αφεντικά προσπαθώντας να μειώσουν το «εργατικό κόστος» , επικαλούνται ανελλιπώς , πως το μαγαζί δεν βγαίνει και πρέπει όλοι να κάνουμε υπομονή , λες και μοιραστήκαμε τα κέρδη για να μοιραστούμε και τις ζημιές.

Ίδια τακτική με τα αφεντικά ακολουθεί και το κράτος , μας τονίζουν πως πρέπει να κάνουμε υπομονή ,να βοηθήσουμε όλοι για την ανάκαμψη της οικονομίας. Κάθε φορά το ίδιο παραμύθι, είτε είναι ανάπτυξη είτε είναι ανάκαμψη, τις πλάτες θα πρέπει να τις βάλουμε εμείς! Ενώ βλέπουμε για ακόμη μια φορά, το κράτος να κλείνει το μάτι σε επιχειρήσεις και αφεντικά, με μέτρα όπως οι επιδοτήσεις μισθών και ασφαλιστικών εισφορών, φοροαπαλλαγές, μέτρα ρευστότητας , μειώσεις μισθών στο 20%, μειώσεις ενοικίων των επιχειρήσεων, επιστροφές φόρου. Άραγε θα είχε ενδιαφέρον να συγκρίναμε τον κατάλογο των μέτρων υπέρ των επιχειρήσεων σε σχέση με αυτά που πάρθηκαν για την επιβίωση και προστασία των εργαζόμενων και ανέργων ή ξέρουμε ήδη την απάντηση;

Μετά την καραντίνα, βλέπουμε την επιβίωση μας να γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, με την επιστροφή στην «κανονικότητα» τα έξοδα να επιστρέφουν αμείωτα, σε αντίθεση με το μισθό μας που παίρνει την κάτω βόλτα. Η ποιότητα ζωής μας εξοβελίζεται μαζί με το δημόσιο χώρο που παραχωρείτε με τη μορφή τραπεζοκαθισμάτων στα μαγαζιά και μετατρέπεται για εμάς σε εντατικοποίηση και επιπλέον εργασιακό φόρτο.

Μπορεί προ κωρονοϊού να αντιμετωπίζαμε μια πραγματική αύξηση των ενοικίων, όπου καλούμασταν να μισθώσουμε υπόγεια και τρύπες έναντι ανεξήγητων ποσών, πλέον όμως αντιμετωπίζουμε μια έμμεση αύξηση των ενοικίων. Με την μείωση του μισθού μας, ακόμα κι αν το ενοίκιο παραμένει σταθερό, δεσμεύει μεγαλύτερο ποσοστό του, αφήνοντας ακόμη λιγότερα για να καλύψουμε τις υπόλοιπες ανάγκες μας. Ακόμη ενώ τόσο καιρό έχουμε μείνει χωρίς εισόδημα ( ή την πενιχρή επιδότηση του κράτους ) συνεχίζουν να τρέχουν κανονικά οι λογαριασμοί. Έτσι δημιουργείται ένα ακόμα βάρος για εμάς καθώς για να επιβιώσουμε αναγκαζόμαστε να αφήσουμε απλήρωτους λογαριασμούς για να καλύψουμε έξοδα για τις βασικές μας ανάγκες.

Σίγουρα, τα μέτρα περί προστασίας των εργαζομένων, μας βρίσκουν όλους να αναρωτιόμαστε αν θα έχουμε δουλειά ή μισθό τον επόμενο μήνα και μας αφήνουν εκτεθειμένους σε εργοδοτικές αυθαιρεσίες. Καλούμαστε να επιβιώσουμε σε ένα περιβάλλον ακραίας εργασιακής επισφάλειας με μειώσεις μισθών και παγίωση της εκ περιτροπής εργασίας. Άλλη μια ευκαιρία για το κράτος και το κεφάλαιο, να χρησιμοποιήσουν εργαλιακά τα έκτακτα μέτρα για την ανακούφιση της οικονομίας καθώς και την συνολική εργασιακή συνθήκη, για τη δημιουργία ενός νέου φτηνού εργατικού δυναμικού ή ακόμα για την επιβολή νέων όρων και μειωμένων μισθών στις πιάτσες που δουλεύουμε. Ξέρουμε ότι από 15/7 που απελευθερώνονται οι απολύσεις, ημερομηνία που λήγουν τα μέτρα "υπεράσπισης των εργαζομένων" , πολλοί/ες από εμάς θα βρεθούμε χωρίς δουλειά. Είτε με την απευθείας απόλυση , είτε με τον εκβιασμό των μειωμένων ωρών εργασίας που θα μας οδηγήσει σε "οικοιοθελή αποχώρηση". Mέσα από την οργάνωση στη βάση και τους οριζόντιους αγώνες οφείλουμε να τους δείξουμε το κόστος (διεκδίκηση διαφοράς δεδουλευμένων, απλήρωτων επιδομάτων κ.α) των επιλογών των αφεντικών.

Έτσι λοιπόν, δεν θα τους πούμε και ευχαριστώ που τσακιζόμαστε για τα κέρδη τους, που δουλεύουμε με 3 ευρω/ώρα και ένα ένσημο τη βδομάδα. Η συλλογική μας δύναμη ,η αλληλεγγύη και οι αγώνες μας θα είναι η απάντηση και το όπλο μας απέναντι στη κρίση που καλούμαστε να πληρώσουμε για ακόμη μια φορά. Μπροστά λοιπόν σ΄ αυτή τη συνθήκη αντιλαμβανόμαστε πως αν δεν συναντηθούμε και με άλλους/ες συναδέλφους/ισσες να μοιραστούμε τις αγωνίες μας , αν δεν επιχειρήσουμε να συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες μας και τις διεκδικήσεις μας απέναντι στ αφεντικά , η κρίση αυτή θα πέσει να μας πλακώσει. Γι αυτό επιλέγουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους της δουλειάς μας χωρίς αυθεντίες και ειδικούς , διεκδικούμε :

Νόμιμες απολαβές , μέτρα προστασίας, δώρο πάσχα*.

Μείωση ωραρίων με πλήρη μισθό και ασφαλιστική κάλυψη.

Άδειες, μισθοί, επιδόματα και δώρα στην ώρα τους.

Μείωση ενοικίου.

Να εμποδίσουμε απολύσεις ,μειώσεις μισθών .

Καμία ανοχή στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες.

***Μην αφήνεις τα αφεντικό σου να σε κλέβει***

Έως το τέλος του μήνα, οφείλει η εργοδοσία να καταβάλει στους εργαζόμενους/ες το Δώρο Πάσχα και στη συνέχεια το κράτος θα πληρώσει στις επιχειρήσεις το μερίδιο που αντιστοιχεί στις ημέρες κατά τις οποίες ο μισθωτός τελούσε σε αναστολή. Όμως, ένας εργαζόμενος είτε βρισκόταν είτε όχι σε αναστολή ,δικαιούται ολόκληρο το επίδομα δώρου Πάσχα. Δε φτάνει που τις περισσότερες φορές αρνούνται την καταβολή του , δεν θα τους χαρίσουμε ούτε ένα ευρώ για τις επιχειρήσεις τους.

Καλούμε σε εργατική συγκέντρωση

Τρίτη 23/6 ΚΑΜΑΡΑ 7:00 μ.μ.

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.

*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς, τρανσφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.

Επικοινωνία με το σωματείο:

e-mail: swmaexteioservexitorwn@yexahoo.gr

site: http://ssmthess.espivblogs.net

fb: Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Θεσσαλονίκης

Μπορείς επίσης να μας βρεις στα γραφεία του σωματείου (Στρατηγού Μακρυγιάννη 7) κάθε τετάρτη 11:30 στην τακτική μας συνέλευση.

Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού Θεσσαλονίκης

Εργατική διαδήλωση αντίστασης και διεκδίκησης, 23/6, 19:00, Καμάρα

Το Σωματείο Βάσης εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ) στηρίζει το κάλεσμα σωματείων από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη για μια εργατική διαδήλωση στις 23/06. Αυτή η διαδήλωση είναι κομμάτι της προσπάθειάς μας για κοινή, οριζόντια συντονισμένη και οργανωμένη από τα κάτω δράση σε συνέχεια της διακλαδικής απεργίας της 1ης Νοεμβρίου 2018, των εργατικών συγκεντρώσεων το Νοέμβριο του 2019 και τη διακλαδικής απεργίας του περασμένου Μάρτη η οποία αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας.

Οι πάνω από δύο μήνες σε καραντίνα επέφεραν πολλές απότομες αλλαγές στην καθημερινή εργασιακή πραγματικότητα των περισσοτέρων από εμάς. Αλλαγές οι οποίες, είχαν πολύ λιγότερο να κάνουν με την προστασία τη δική μας και των εργασιακών μας δικαιωμάτων και πολύ περισσότερο με την προσαρμογή στις απαιτήσεις των προγραμμάτων στα οποία εργαζόμαστε - επί των πλείστων - και την διασφάλιση της κάλυψης των υποχρεώσεων των εργοδοτών μας απέναντι στους χρηματοδότες τους (είτε αυτό είναι το κράτος, είτε ευρωπαϊκοί θεσμοί και διεθνείς οργανισμοί).

Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, σε συνθήκες πανδημίας, δεν είχαμε να ανησυχούμε μόνο για το διαλυμένο σύστημα υγείας ή για τις σοβαρές ελλείψεις σε μέτρα προσωπικής προστασίας στους χώρους εργασίας μας, αλλά και για τις νέες σχέσεις εργασίας που συνεπάγονταν τα «προσωρινά μέτρα» που - όπως ήταν φανερό - θα ερχόντουσαν για να μείνουν! Οι «ρυθμίσεις» που εν μέσω καραντίνας περνούσαν σωρηδόν και με τη διαδικασία του κατ' επείγοντος (Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου) στην πραγματικότητα το μόνο που ρύθμιζαν ήταν την όλο και πιο άγρια εκμετάλλευση και υποτίμηση των εργαζομένων, απορυθμίζοντας παράλληλα τα εργατικά κεκτημένα και δικαιώματα. Εκτίναξη των απολύσεων και της ανεργίας, εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση της εργασίας, μείωση ωραρίου και μισθών, καθυστερήσεις καταβολής μισθών, αναγκαστικές άδειες, και η τηλεργασία να καθιερώνεται ως μόνιμο γεγονός (καταργώντας τα όρια μεταξύ ελεύθερου και εργάσιμου χρόνου και παγιώνοντας τα σπαστά ωράρια,).

Στον κλάδο μας βλέπουμε ολοένα και συχνότερα συναδέλφους/ισσες να εργάζονται με μισθούς κατώτερους από τον βασικό, με το πρόσχημα της "εργασίας για απόκτηση προϋπηρεσίας". Δεν είναι λίγα δε τα προγράμματα που απαιτούν την κάλυψη μέρους των θέσεων εργασίας ανα κλάδο από "εθελοντές" και "εθελόντριες" (βλ. χρηματοδοτήσεις AMIF). Την ίδια στιγμή, τα αφεντικά στις ΜΚΟ και στα κέντρα παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας, όπως και σε πολλά κέντρα λογοθεραπείας πληρώνουν τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες με 2,5 ή 3 ευρώ την ώρα, τη στιγμή που αυτά αμείβονται με 10πλασια ποσά από τους λήπτες των υπηρεσιών.

Οι συνθήκες εργασίας είναι τόσο αβέβαιες -καθώς συχνά δουλεύουμε με κυλιόμενες μηνιαίες συμβάσεις, με συμβάσεις έργου ή με μπλοκάκι- που δεν γνωρίζουμε καλά-καλά αν θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε την επόμενη μέρα. Προφανώς δεν λείπουν και οι υπερωρίες (συνήθως απλήρωτες), τα σπαστά ωράρια και οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Με λίγα λόγια, οι τύχες μας, εξαρτώνται καθαρά και μόνο από τα κέφια των αφεντικών μας.

Όσες και όσοι ασχολούμαστε ενεργά με το ΣΒΕΨΥΚΟΙ, καλούμε τις εργαζόμενες στον χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας να συμμετέχουν στη συγκέντρωση της 23ης Ιούνη με κεντρική αιχμή την αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας, την κατάργηση των μαζικών απολύσεων και της εντατικοποίησης, την καθιέρωση συλλογικών συμβάσεων εργασίας και τις αυξήσεις στους μισθούς μας σύμφωνα με τις ανάγκες μας.

Καιρός λοιπόν να οργανώσουμε τα απαραίτητα βήματα για την ταξική οργάνωση και αντεπίθεση, τα απαραίτητα βήματα που θα σπάσουν το φόβο που νοιώθει ο καθένας μας μόνος του, τα απαραίτητα βήματα που θα κάνουμε όλοι και όλες μαζί.

• Αυξήσεις σε μισθούς και αμοιβές
• Συλλογικές συμβάσεις εργασίας σύμφωνα με τις ανάγκες μας
• Ενάντια στις απολύσεις
• Ενάντια στην ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων
• Μείωση του χρόνου εργασίας
• Σταθερή εργασία - Όχι στην ελαστικοποίηση - Όχι στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου

ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ

ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΠΩΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΕΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ & ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ

κάλεσμα : Σωματείο βάσης εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας & κοινωνικής πρόνοιας

πηγή : https://svepsykoi.espivblogs.net/2020/06/21/e…