Παρασκευή 12 Ιουνίου 2020 στις 12.00
Συλλογικό διάβασμα στο στέκι του πολυτεχνείου
Το διάβασμα για εμάς χρειάζεται παρέα
Μπήκαμε, λοίπον, στον Ιούνιο και η εξεταστική πλησιάζει απειλητικά για όλους μας. Πέρα από τα ζήτηματα που αναδιόνται με τις επικοίμενες εξ' αποστάσεως εξετάσεις ένα θέμα που μας απασχολεί είναι το πώς θα καταφέρουμε να διαβάσουμε όταν το πανεπιστήμιο κρατάει κλειστά τη κεντρική βιβλιοθήκη, όλες τις μικρότερες βιβλιοθήκες και διάφορες αίθουσες που χρησιμοποιούνται για αυτό το σκοπό τη περίοδο της εξεταστικής (πχ η Βαλεντή στο πολυτεχνείο) με αποτέλεσμα να αναγκαζόμαστε να διαβάζουμε στα σπίτια μας. Αυτό μπορεί για κάποιους να θεωρείται κάτι αρκετά αμελητέο αλλά για πολλές από εμάς το διάβασμα στο σπίτι αποτέλει κάτι αν όχι αδύνατο σίγουρα ανυπόφωρο. Πολλοί που αναγκάστικαν να δουλέψουν τους προηγούμενους μήνες μέσω τηλε-εργασίας μπορούν να αντιληφθούν ότι όταν εργάζεσαι στον χώρο που μένεις ο ελεύθερος χρόνος ρευστοποιείται με τον χρόνο εργασίας σου και γίνονται σαν ένα. Έτσι, καταλήγεις να μην μπορείς να διαβάσεις συγκεντρωμένα και τα διαλλείματα να μην σου δίνουν καμία δύναμη όσο μεγάλα και αν είναι σε χρόνο. Το σπίτι καταλήγει το κλουβί σου και όλη αυτή τη διαδικασία καλείσαι να την περάσεις τις περισσότερες φορές μόνος.
Θέλουμε να διαβάζουμε παρέα ώστε να μπορούμε να δώσουμε και να πάρουμε συμβουλές για τις ιδιαιτερότητες ενώς μαθήματος ή για να κατσούμε όλοι πάνω από μια άσκηση ώστε να την επιλύσουμε. Θέλουμε να είμαστε μαζί για να αλληλοστηρίχθουμε ψυχολογικά απέναντι στην τεράστια ύλη που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ή πολύ απλά για να έχουμε έναν άνθρωπο να πούμε δυο κουβέντες όταν κάνουμε διάλλειμα. Έτσι, ανοίγουμε το στέκι για να βρούμε ένα χώρο να συλλογικοποιήσουμε το διάβασμά μας και αυτή την εξεταστική.
Συλλογικό διάβασμα κάθε μέρα* μετά τις 12:00 στο στέκι του πολυτεχνείου (και όπου χρειαστεί)
*το ραντεβού θα αναναιώνεται κάθε βδομάδα
Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους-Μηχανολόγους
Ακολουθεί κείμενο υπεράσπισης του στεκιού απέναντι στις ενέργεις της Κοσμητείας για εκκένωση
Κατά τη διάρκεια της καραντίνας αντιλήφθηκαμε ότι τα λουκέτα που κλείδωναν το στέκι είχαν κοπεί και παρθεί. Από το στέκι δεν έλειπε τίποτα,το logo όμως και η ''πινακιδα'' του στεκιού επάνω στο ρολό είχαν όχι απλά σβηστεί πρόχειρα, αλλά βαφτει επιμελώς στο χρώμα του φόντου. Αμέσως μπήκαν καινούργια λουκέτα τα οποία είχαν την ίδια τύχη λίγες μέρες αργότερα. Η κοσμητεία είχε αρχίσει ύπουλα αναγνωριστικές κινήσεις με στόχο την εκκένωση του στεκιού. Μετά από ''συνάντηση'' με τον κοσμήτορα επιβεβαιώθηκε το αυτονόητο. Το στέκι στο φουαγιέ έπρεπε να βγει από τη μέση και τόσο το βολικό lockdown όσο και μια βολική αφορμή (ενός πραγματικού προβλήματος) συνέθεσαν το ιδανικό περιβάλλον για την απόπειρα εκκένωσης.
Ο χώρος θα δινόταν στο τμήμα χωροταξίας για να καλύψει τις ανάγκες του. Βέβαια τα τόσα χρόνια που βρισκόμαστε εκεί ο χώρος πότε ''γινόταν'' αίθουσα δεξιώσεων,πότε ΄΄γινόταν'' κυλικείο καθηγητών και πότε ''γινόταν'' οτιδήποτε χρειαζόταν αρκεί να μην ήταν στέκι. Η πραγματικότητα όμως είναι πως για κοντά μια δεκαετία αυτός ο χώρος ήταν ένας εγκαταλελειμμένος διάδρομος που ρήμαζε, χωρίς ποτέ να ''αξιοποιηθεί''.Ένας διάδρομος που τσιμεντώθηκε για να γίνει ένα κυλικείο στο τρίγωνο που ποτέ δεν έγινε λόγω των τότε διεκδικήσεων.Όταν όμως αυτός ο χώρος ζωντάνεψε με όρους διαφορετικούς από αυτούς του πανεπιστημίου ξαφνικά η κοσμητεία γέμισε ιδέες και όνειρα για το ''φιλέτο'' του φουαγιέ με τα σπασμένα τζάμια και τους ριγμένους τοίχους. Ξαφνικά η αισθητική του στεκιού και ένα γκράφιτι με αρουραίο άρχισαν να είναι ενοχλητικά. Μάλλον η διαλυμένη πόρτα και ο νεκρός αρουραίος που βρήκαμε στο υπόγειο όταν μπήκαμε στο στέκι δεν χαλούσαν την εικόνα του πολυτεχνείου.
Μόνο ως εμπαιγμό και αστείο μπορούμε να διανοηθούμε ότι ο πραγματικός λόγος που η κοσμητεία το προώθησε είναι να στεγαστούν σε έναν μπαζωμένο διάδρομο 40 τετραγωνικών οι ανάγκες ενός τμήματος με 800 φοιτητές.Ένα πρόβλημα χρόνων που κανείς δεν ασχολείται με το να το λύσει ουσιαστικά αλλά μπαλώνεται συστηματικά προωθείται τώρα σαν η μοναδική λύση ενώ γνωρίζουμε ότι λεφτά και χώρος υπάρχουν.Οι προθέσεις είναι απλά συγκεκριμένες. Οπότε ας το πούμε σαν αυτό που είναι. Πρόφαση της κοσμητείας για να προωθηθεί περαιτέρω η δημιουργία του ''ιδανικού πανεπιστήμιου''. Αποστειρωμένο. Αποπολιτικοποιημένο. Κενό από οποιαδήποτε διαδικασία δεν έχει να κάνει με την στείρα γνώση και την κερδοφόρα έρευνα. Φιλόξενο για εταιρείες και αφιλόξενο για τον κόσμο ο οποίος θέλει να κάνει οτιδήποτε διαφορετικό. Με κλειδαμπαρωμένες σχολές και πειθαρχημένους φοιτητές. Και δυστυχώς το στέκι βρίσκεται σε πολύ κακό σημείο. Στην είσοδο του φουαγιέ. Στην βιτρίνα του πολυτεχνείου που θα έπρεπε να γυαλίζει για τον κάθε αξιολογητή. Και αυτό έχει γίνει ξεκάθαρο από όλες τις τελευταίες διοικήσεις της κοσμητείας. Άλλωστε μες στα σχέδια είναι και η αξιοποίηση του τριγώνου. Ενός από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους του πολυτεχνείου.
Τα χρόνια που λειτουργεί το στέκι, στεγάζει σταθερά σχήμα των Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων που συμμετέχει στον σύλλογο. Κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει και άλλες συνελεύσεις για διάφορα ζητήματα όπως της λέσχης και των κλειδωμάτων. Έχει γίνει χώρος συζήτησης, διαβάσματος και αράγματος. Έχει συνεισφέρει στο να ζωντανέψει έστω και για λίγες ώρες το πολυτεχνείο μέσα από προβολές,γλέντια, κουζίνες, καφενεία και πάρτι. Έχει φιλοξενήσει πολιτικές εκδηλώσεις και πρόβες μουσικών ομάδων. Έχει προσπαθήσει με λίγα λόγια να σπάσει όσο μπορεί τη ρουτίνα την πανεπιστημιακής κανονικότητας και να γίνει χώρος όπου ο κόσμος συναντίεται έξω από τους όρους του πανεπιστημίου.
Κάτω τα χέρια από τα στέκια και τους χώρους που στεγάζουν τις ανάγκες μας
Να σταματήσει κάθε προσπάθεια εκκένωσης του στεκιού
Αυτόνομη Παρέμβαση στους Ηλεκτρολόγους-Μηχανολόγους
πηγή : email που λάβαμε στις 8 Ιουνίου 23h