kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[Αθήνα] Διαδήλωση αλληλεγγύης στους-ις αόρατους-ες αυτού του κόσμου

Πέμπτη 18 Ιουνίου - Μοναστηράκι 18:30

Το μεγαλύτερο ψέμα της περιόδου αυτής είναι πως απέναντι σε αυτήν την πανδημία είμαστε όλοι ίσοι. Κανείς φτωχός δεν έχει την ίδια πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και φάρμακα, τις ίδιες δυνατότητες καλής διατροφής και ισχυρού ανοσοποιητικού συστήματος, τις ίδιες δυνατότητες μη συγχρωτισμού και ελάχιστης έκθεσης στον κίνδυνο με έναν πλούσιο. Είναι τελικά αυτός, ο φτωχός, που, αν δεν είναι φυλακισμένος ή κρατούμενη μετανάστρια, θα βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς που αναγκάστηκαν να δουλεύουν σε συνθήκες μεσαιωνικής γαλέρας ή εντάχθηκε στις στρατιές των ανέργων που ήδη υπήρχαν. Είναι τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα αυτά που παγκοσμίως χτυπήθηκαν περισσότερο από την πανδημία του κορονοϊού, όπως δείχνουν οι χιλιάδες νεκροί του βιομηχανικού ιταλικού βορρά, οι ομαδικοί τάφοι των φτωχών στις ΗΠΑ και η εξάπλωση του ιού στους γκετοποιημένους αφροαμερικανούς, οι πληβείοι στη Λατινική Αμερική που έβαζαν τους νεκρούς σε χαρτόκουτα ή έκαιγαν τα πτώματα των συγγενών τους στον δρόμο.

Η προϋπάρχουσα ανυπαρξία υγειονομικών μέτρων, αλλά κυρίως η άρνηση του κράτους να ληφθούν μέτρα προστασίας των κρατούμενων αποτέλεσε δείγμα της φασιστικής της αντίληψης της κυβερνητικής πολιτικής για την μηδαμινή αξία της ανθρώπινης ζωής των εκτοπισμένων.

Καμία πειθαρχική δίωξη στις εξεγερμένες κρατούμενες της Θήβας

Κανένα καθεστώς εξαίρεσης

Καμιά πειθαρχική φυλακή στον Δομοκό ούτε πουθενά

*Προτείνουμε τη χρήση μέσων αυτοπροστασίας, ό,τι κρίνει ο/η καθένας/μια απαραίτητο, ώστε η πορεία μας να μας χωράει όλους/ες, ως έναν ακόμη τρόπο έκφρασης της αλληλεγγύης μας.

Ανοιχτή συνέλευση

για την διοργάνωση πορείας αλληλεγγύης στους-ις αόρατους-ες αυτού του κόσμου

H "συνέλευση για την διοργάνωση πορείας αλληλεγγύης στους-ις αόρατους-ες αυτού του κόσμου" προέκυψε μετά από ανοιχτό κάλεσμα σε ομάδες, συλλογικότητες και άτομα που έκανε η Συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές με στόχο την συνδιαμόρφωση και συνδιοργάνωση κεντρικής πορείας με βασική αιχμή την αλληλεγγύη σε όσους και όσες βιώνουν τον εγκλεισμό. Ιδιαίτερα στην παρούσα συγκυρία, όπου οι φυλακισμένοι-ες και μετανάστες τριές αποτέλεσαν και αποτελούν το πιο εκτεθιμένο κομμάτι απέναντι στην πανδημία.

* Επόμενη ανοιχτή συνέλευση Δευτέρα 1η Ιουνίου στις 7μμ στην πλατεία Πρωτομαγιάς.

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1605370/

Κάλεσμα στήριξης της πορείας αλληλεγγύης στους-ις αόρατους-ες αυτού του κόσμου

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Αν η καραντίνα έμοιαζε με εγκλεισμό, ας μιλήσουμε και για τον πραγματικό εγκλεισμό που υφίστανται διαχρονικά οι καταπιεσμένες/οι.

Η καπιταλιστική κανονικότητα είναι μια διαρκής παραγωγή πολεμικών συγκρούσεων, μεταναστευτικών ρευμάτων και οικονομικής εξαθλίωσης. Το απαιτούν οι ανάγκες του κεφαλαίου. Το επιβάλλουν οι κρατικές πολιτικές.

Τα κατώτερα στρώματα των εργαζομένων/ καταναλωτών καλούνται να συναινούν και να πειθαρχούν υπό το φόβο της επισφάλειας και τον εκβιασμό της επιβίωσης. Δίπλα τους οι στρατιές των ανέργων, των αστέγων, των προσφύγων, των μεταναστών, των εξαθλιωμένων που "περισσεύουν" εγκαταλείπονται στο περιθώριο ή κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές.

Μετατρέπονται σε αόρατους, εξοστρακίζονται από την πρόσβαση στο δημόσιο λόγο, στοιβάζονται στις φυλακές και ξυλοκοπούνται όταν διεκδικούν τα στοιχειώδη, αντιμετωπίζονται ως ασύμμετρη/εθνική απειλή από κρατικούς και παρακρατικούς δολοφόνους στα σύνορα, ονομάζονται υγειονομική βόμβα από τα ΜΜΕ και τους φασίστες, στερούμενοι όχι μόνο δικαιωμάτων αλλά σχεδόν της ανθρώπινής τους ιδιότητας.

επειδή αυτή η κανονικότητα είναι εγκληματική και δεν την ανεχόμαστε,

επειδή γνωρίζουμε ότι οι φτωχοί και αυτές που περισσεύουν κάθε φορά είμαστε εμείς,

επειδή γνωρίζουμε ότι οι "αόρατοι" θα συνεχίσουν να αναπαράγονται όσο αναπαράγεται αυτό το σύστημα

ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ ΑΟΡΑΤΕΣ/ΟΥΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΠΕΜΠΤΗ 18/06, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, 18:30

(A)

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/82536/

Η συνεχιζόμενη πανδημία αναδεικνύει για άλλη μια φορά τις βαθιές ταξικές ανισότητες από τις οποίες διέπεται η κοινωνία μας, τη βαρβαρότητα που χαρακτηρίζει τον πυρήνα του καπιταλιστικού συστήματος. Μπροστά στην πανδημία, σημείο έκρηξης της καπιταλιστικής κρίσης, παρά τις εξαγγελίες των κυβερνητικών εκπροσώπων του κεφαλαίου, δεν είμαστε ούτε θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι μαζί, ούτε όλοι ίσοι. Οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν την τελευταία δεκαετία διέλυσαν το δημόσιο σύστημα υγείας, στερόντας από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα την πρόσβαση σε στοιχειώδη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Ταυτόχρονα, η ανάγκη του κεφαλαίου να αντέξει άλλον ένα γύρο οικονομικής κρίσης οδηγεί σε επιπλέον εντατικοποίηση της εργασίας. Οι εργαζόμενοι καλούνται να δουλεύουν όχι μόνο περισσότερο για λιγότερα λεφτά, αλλά και με ελάχιστα έως μηδαμινά μέτρα υγειονομικής πρόληψης, απολύτως εκτεθειμένοι στον ιό. Ο θάνατος από κορονοϊό του 52χρονου εργάτη στις 4 Απριλίου σε εργοστάσιο στη Σίνδο Θεσσαλονίκης δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα της πολιτικής διαχείρισης της πανδημίας που επέλεξε η κυβέρνηση, όπως και πολλές άλλες κυβερνήσεις διεθνώς.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι έγκλειστοι και οι έγκλειστες αποτέλεσαν και αποτελούν το πλέον απροστάτευτο απέναντι στον κορονοϊό κομμάτι της κοινωνίας. Η συστηματική περιστολή των δικαιωμάτων τους τούς στέρησε τα πλέον στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας και προσωπικής υγιεινής. Αντιμετωπιζόμενοι σαν περισσευούμενος πληθυσμός από το αστικό κράτος, αφέθηκαν σε κέντρα κράτησης μεταναστών και φυλακές, χωρίς την παραμικρή πρόνοια και υγειονομική προστασία. Δεν πρόκειται βέβαια για κάτι καινούριο. Εδώ και χρόνια, οι αόρατοι αυτής της κοινωνίας αργοπεθαίνουν στα κολαστήρια της αστικής δημοκρατίας, βαφτισμένα άλλοτε "σωφρονιστικά ιδρύματα" και άλλοτε "hot-spot". Ειδικά όμως κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας πανδημίας, η απάνθρωπη μεταχείριση μεταναστών και φυλακισμένων αναδεικνύεται ως δολοφονική πολιτική. Δεν πρόκειται για μεταφορά. Ο θάνατος της Αζιζέλ Ντενίρογλου στις φυλακές Θήβας το αποδεικνύει με τον πιο ηχηρό τρόπο. Η Αζιζέλ Ντενίρογλου είχε συμπτώματα κορονοϊού και δεν εξετάστηκε καν. Το μόνο μέτρο που είχε πάρει η κυβέρνηση άλλωστε ήταν να απαγορεύσει τα επισκεπτήρια και την παράληψη ειδών όπως τρόφιμα και ρούχα, γνωρίζοντας πολύ καλά οι ζωές των κρατουμένων κινδυνεύουν καθημερινά από τον κορονοϊό, καθώς βρίσκονται στοιβαγμένοι και στοιβαγμένες σε άθλιες συνθήκες, απουσία οποιασδήποτε υγειονομικής μέριμνας. Και σα να μην έφτανε που η κυβέρνηση και ειδικά οι αρμόδιοι υπουργοί έχουν την απόλυτη ευθύνη για το θάνατο της Αζιζέλ Ντενίρογλου, η εξέγερση των συγκρατουμένων της που διεκδίκησαν όχι απλά καλύτερες συνθήκες, αλλά στην πραγματικότητα το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή, αντιμετωπίστηκε με την πλέον ακραία βία, με μια δολοφονική επίθεση των ΜΑΤ που χτυπούσαν με μανία τις κρατούμενες στα κεφάλια.

Σε καμία περίπτωση ο θάνατος αυτός δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Πληθώρα παραδειγμάτων επιβεβαιώνουν τα όσα λέμε. Σε σειρά από κέντρα κράτησης μεταναστών, με χαρακτηριστικές περιπτώσεις αυτά στην Μαλακάσα, τη Ριτσώνα και το Κρανίδι, εντοπίστηκαν κρούσματα κορονοϊού. Ελάχιστα έως μηδαμινά ήταν όμως τα μέτρα προστασίας και περίθαλψης των έγκλειστων μεταναστών. Αντίθετα, επιβλήθηκαν καραντίνες με απόλυτα κατασταλτικό χαρακτήρα που κάθε άλλο παρά στην κατεύθυνση της υγειονομικής μέριμνας για τους κρατούμενους δε λειτούργησαν. Τους απαγορεύτηκε μάλιστα να παραλαμβάνουν είδη πρώτης ανάγκης από το εξωτερικό των δομών, με την πρόφαση ότι αυτά μπορεί να μετέφεραν τον ιό, λες και ο καθαρισμός των ειδών δεν ήταν δυνατός, ή λες και μέσα στα κέντρα κράτησης δεν κινδύνευαν να κολλήσουν. Σα να μην έφτανε αυτό, οι έγκλειστοι μετανάστες λοιδωρήθηκαν στα μέσα ενημέρωσης ως ανεύθυνοι και επικίνδυνοι φορείς του ιού, θυμίζοντάς μας το ζόφο της διαπόμπευσης των οροθετικών σεξεργατριών το 2012.

Το σύστημα εγκλεισμού στον καπιταλισμό δεν αποτελεί απλά μια μορφή τιμωρίας ή καταστολής. Είναι κομμάτι της αστικής δικαιοσύνης και ως εκ τούτου πρόκειται για μια μορφή ταξικής βίας. Ο εγκλεισμός δεν είναι τόσο διαχείριση της παραβατικότητας, όσο διαχείριση πληθυσμών, κοινωνικών ομάδων που εν πολλοίς εγκληματοποιούνται από την ίδια την κοινωνική συνθήκη της ταξικής εκμετάλλευσης. Για τους μετανάστες και τις μετανάστριες, η εγκληματοποίηση αυτή αποτελεί γεγονός εκ των ουκ άνευ, καθώς εξαρχής αντιμετωπίζονται ως μη πολίτες, είτε λόγω της έλλειψης χαρτιών είτε λόγω του κυρίαρχου θεσμικού ρατσισμού. Ο εγκλεισμός έρχεται να επιτείνει την υποτίμηση, επιβάλλοντας ένα καθεστώς εξαίρεσης διαρκείας. Αν ο συστηματικός αποκλεισμός της εργατικής τάξης από το σύστημα υγείας παραμένει τουλάχιστον θέμα συζήτησης στο δημόσιο διάλογο, δεν ισχύει το ίδιο για τους φυλακισμένους και τους κρατούμενους. Δεν αποτελεί καν ζήτημα το γεγονός ότι, παρά τους χιλιάδες νεκρούς παγκοσμίως από το νέο ιό, οι έγκλειστοι δεν έχουν καν πρόσβαση σε μάσκες και αντισηπτικά. Το κράτος δεν βλέπει αυτούς τους ανθρώπους, δεν τους αντιμετωπίζει ως πολίτες και άρα τους αντιμετωπίζει ως κάτι λιγότερο από ανθρώπους.

Θα ήταν όμως λάθος να θεωρήσουμε ότι τα παραπάνω ζητήματα αφορούν μόνο κάποιους Άλλους που βιώνουν τον εγκλεισμό, ή ότι η ενασχόληση με αυτά είναι απλά θέμα ανθρωπισμού. Ιστορικά σε περιόδους κρίσης, η κατάσταση εξαίρεσης έχει την τάση να επεκτείνεται, να διευρύνεται στο σημείο να περιλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Η υποτίμηση της εργασίας, η εντατικοποίησή της, η συστηματική περιστολή των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια, καθώς και αυτή που έρχεται με αφορμή τη νέα κρίση, αποτελεί την πιο χαρακτηριστική εκδοχή αυτού του φαινομένου. Αν μη τι άλλο, τα κατασταλτικά μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας που επιβλήθηκαν για την αντιμετώπιση της πανδημίας, ενώ την ίδια στιγμή δεν ενισχύθηκε καθόλου η δημόσια υγεία ούτε λήφθηκαν ιδιαίτερα μέτρα για την προστασία των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, αναδεικνύουν ότι ο περιορισμός της ελευθερίας σε καιρούς κρίσης, είναι δομικό κομμάτι της λειτουργίας του αστικού κράτους.

Με λίγα λόγια, το αστικό κράτος, ως κόμμα του κεφαλαίου, είναι απολύτως διατεθειμένο να θυσιάσει τόσο την ελευθερία όσο και την ίδια τη ζωή των φτωχών, στο βωμό της κερδοφορίας. Αυτό ισχύει για ολόκληρη την εργατική τάξη και το λαό, αλλά ιδιαίτερα για τους "αόρατους αυτού του κόσμου", τους ανθρώπους που βρίσκονται έγκλειστοι σε φυλακές και κέντρα κράτησης μεταναστών.

Με βάση τα παραπάνω, οφείλουμε να αντιληφθούμε την αλληλεγγύη στους έγκλειστους και τις έγκλειστες ως αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για την ανασυγκρότηση και την αντεπίθεση της τάξης μας. Να σταθούμε στο πλάι των κολασμένων της γης, των αόρατων αυτού του κόσμου, να παλέψουμε ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας και τον περιορισμό της ελευθερίας μας.

Αλληλεγγύη σε φυλακισμένους/-ες και μετανάστες/ριες

Δημόσια δωρεάν υγεία για όλους και όλες

Αποσυμφόρηση των φυλακών - Ανθρώπινες συνθήκες κράτησης

Κατάργηση των στρατόπεδων συγκέντρωσης μεταναστών

Η κοινωνική και ταξική αλληλεγγύη θα νικήσει!

Στηρίζουμε τη διαδήλωση αλληλεγγύης στους κολασμένους αυτού του κόσμου

Πέμπτη 18 Ιουνίου, Μοναστηράκι, 18:30

Ταξική Αντεπίθεση (ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών)

πηγή : https://taksiki-antepithesi.espivblogs.net/ar…
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Ιουνίου 20h

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν φοβήθηκαν τον θάνατο, αλλά την υποταγή τους. Υπάρχουν άνθρωποι που ο μόνος θάνατος που φοβήθηκαν είναι αυτός της ελευθερίας τους.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι σκοπίμως αόρατοι για αυτό τον κόσμο και τα κράτη του. Ας μην περάσει και από την κοινωνία μας, απαρατήρητος ο καθημερινός τους αγώνας για ελευθερία.

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ - ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ - ΚΑΛΟΥΜΕ

ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΑΟΡΑΤΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΠΕΜΠΤΗ 18 ΙΟΥΝΙΟΥ

ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 18.30

Όντας έρμαια των κυβερνητικών τακτικών, φυλακισμένοι, κρατούμενοι και έγκλειστοι, σε φυλακές και δομές εγκλεισμού, αφέθηκαν στην τύχη τους εν μέσω πανδημίας. Η προυπάρχουσα κατάσταση υγειονομικών μέτρων σε συνδυασμό με την αδιαφορία και την άρνηση του κράτους να ληφθούν μέτρα προστασίας, κατά την διάρκεια του COVID-19, καθέστησε σαφή την φασιστική και εκδικητική διάθεση που διακατέχει το κράτος απέναντι στην ανθρώπινη αξία των συγκεκριμένων συνανθρώπων μας.

ΚΑΜΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ ΣΤΗΝ ΘΗΒΑ.

ΚΑΜΙΑ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΟΝ ΔΟΜΟΚΟ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ.

There are people who were not afraid of death, but their submission. There are people that the only death they were afraid of is that of their freedom. These people are intentionally invisible to this world and its states. Let us not pass through our society, their daily struggle for freedom is unnoticed. PARTICIPATION - SUPPORT - CALL In the demonstration of solidarity to the invisible of this world THURSDAY 18 JUNE Monastiraki 18.30 Being in government tactics, prisoners, prisoners and inmates, in prisons and imprisonment structures, they were left to their luck in the midst of a pandemic. The pre-existing state of health measures combined with the indifference and refusal of the state to take protection measures, during covid-19, made clear the fascist and vengeful mood that the state has against the human value of our fellow people. NO DISSIDICAL PERSECTION TO THE REBELLISTED INMENTS IN THEBA. No disciplinary prison in DOMOKO AND NOWHERE.

Αναρχική Συλλογικότητα «ΜΑΣΟΒΚΑ»

πηγή : https://www.facebook.com/masovkaanarxikisillo…

Παρέμβαση στο σπίτι του υφυπουργού Δικαιοσύνης Δ. Κράνη ενόψει της πορείας αλληλεγγύης στους αόρατους αυτού του κόσμου

Παρέμβαση στο σπίτι του υφυπουργού Δικαιοσύνης Δ. Κράνη

ενόψει της πορείας αλληλεγγύης στους αόρατους αυτού του κόσμου

Την Τετάρτη 17/6 η "Συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές" προχώρησε σε παρέμβαση στο σπίτι του υφυπουργού Δικαιοσύνης Δ. Κράνη ενόψει της πορείας αλληλεγγύης στους αόρατους αυτού του κόσμου, που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 18 Ιουνίου στις 18:30 - Μοναστηράκι.

Έχουν περάσει λίγοι μήνες μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και ο κόσμος που ξέραμε φαίνεται να αλλάζει από πάνω μέχρι κάτω, με την κάτω μεριά του να υφίσταται τη μεγαλύτερη και βιαιότερη υποτίμηση, προκειμένου η πάνω να βγει και απ' αυτήν την κρίση όσο γίνεται πιο αλώβητη. Είναι ξεκάθαρο ότι το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης θα το πληρώσουν ξανά οι καταπιεσμένοι και οι εκμεταλλευόμενοι. Η έξαρση της πανδημίας ανέδειξε τις δομικές αντιθέσεις του καπιταλιστικού κόσμου και την καταστατική του απαξίωση για την ανθρώπινη ζωή.

Το μεγαλύτερο ψέμα της περιόδου αυτής είναι πως απέναντι σε αυτήν την πανδημία είμαστε όλοι ίσοι. Κανείς φτωχός δεν έχει την ίδια πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και φάρμακα με έναν πλούσιο. Είναι αυτός, ο φτωχός, που, αν δεν είναι φυλακισμένος ή κρατούμενη μετανάστρια, θα βρίσκεται ανάμεσα σε αυτούς που αναγκάστηκαν να δουλεύουν σε συνθήκες μεσαιωνικής γαλέρας ή εντάχθηκε στις στρατιές των ανέργων που ήδη υπήρχαν. Είναι τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα αυτά που παγκοσμίως χτυπήθηκαν περισσότερο όπως δείχνουν οι χιλιάδες νεκροί του βιομηχανικού ιταλικού βορρά, οι ομαδικοί τάφοι των φτωχών στις ΗΠΑ και η εξάπλωση του ιού στους γκετοποιημένους αφροαμερικανούς, οι πληβείοι στη Λατινική Αμερική που έβαζαν τους νεκρούς σε χαρτόκουτα ή έκαιγαν τα πτώματα των συγγενών τους στον δρόμο."Η διαχείριση της πανδημίας απέδειξε ότι η υπεράσπιση της αξίας της ανθρώπινης ζωής αποτελεί ένα μύθο για το κράτος και η κοστολόγησή της διαφέρει ανάλογα με τη θέση του καθενός στην κοινωνικο-ταξική πυραμίδα.

Οι φυλακές, τα κρατητήρια, τα κέντρα κράτησης μεταναστών και προσφύγων πάντα αποτελούσαν αποθήκες ανθρώπων και άτυπα γκέτο χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα. Με το ξέσπασμα της πανδημίας, οι φυλακισμένες και οι μετανάστες αποτέλεσαν το πιο εκτεθειμένο κομμάτι απέναντι στον ιό βρισκόμενο, έτσι κι αλλιώς, στη δεινότερη θέση της κοινωνικής πυραμίδας, δεχόμενο τις πιο σκληρές μορφές εκμετάλλευσης και καταστολής, με ελάχιστες δυνατότητες αντίδρασης και με περιορισμένες φωνές συμπαράστασης και αλληλεγγύης.

Τα μόνα μέτρα που πάρθηκαν στις φυλακές εν μέσω covid-19 ήταν μονομερή και αφορούσαν την περαιτέρω περιστολή των δικαιωμάτων των κρατουμένων, όπως το κόψιμο των επισκεπτηρίων και των αδειών. Αντιστρόφως ανάλογη της ατολμίας της κυβέρνησης για τη λήψη μέτρων για τον ιό ήταν η αντιμετώπιση των όποιων κινητοποιήσεων έγιναν ή αποπειράθηκαν να γίνουν σε διάφορες φυλακές. Εισβολές των κατασταλτικών δυνάμεων (ΜΑΤ, εξωτερική φρουρά κλπ), ξυλοδαρμοί, εκδικητικές μεταγωγές, απομονώσεις, πειθαρχικά, απειλές ήταν η άμεση απάντηση του κράτους στα αιτήματα των κρατουμένων.

Ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα μια σειρά αστυνομικών επιχειρήσεων σε φυλακές της χώρας έρχονται να παρουσιαστούν ως δείγμα πολιτικής μιας κυβέρνησης που και προεκλογικά έχει μιλήσει, μεταξύ άλλων, για αυστηροποίηση του ποινικού κώδικα και σωφρονιστικού, για νέες φυλακές τύπου Γ ΄και μεταφορά των μεγαλύτερων φυλακών υποδίκων της χώρας (Κορυδαλλός) εκτός πόλης. Οι νέες αυτές επιχειρήσεις, με τη μορφή εκτεταμένων ερευνών σε κελιά κρατουμένων, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις είναι στοχευμένα πολιτικοί κρατούμενοι, διαφημίζονται ως πάταξη της εγκληματικότητας εντός των τειχών, της συστηματικής διαφθοράς μέρους του φυλακτικού προσωπικού και της υποτιθέμενης ασυδοσίας που επικρατεί στις φυλακές της χώρας. Τα ευρήματα ωστόσο των ερευνών αυτών αφορούν κυρίως αντικείμενα μιας καθημερινότητας . Καθημερινότητα την οποία οι κρατούμενοι απλώς προσπαθούν να κάνουν πιο άνετη, και που ακόμα κι αν κάποια, όπως τα κινητά, μπορεί να είναι παράνομα, είναι κομμάτι μιας ευρύτερης συζήτησης για τα οφέλη που θα είχαν στη θετική ψυχολογία των εγκλείστων. Από την άλλη παρουσιάζονται ως ευρήματα, δήθεν αποκαλυπτικά της ανεξέλεγκτης κατάστασης που επικρατεί στις φυλακές, αντικείμενα που είναι καθόλα νόμιμα όπως τηλεοράσεις, σκληροί δίσκοι με δικογραφίες, και ψηφιακές συσκευές αναπαραγωγής ήχου και εικόνας (usb), τα οποία όχι μόνο δικαιούνται να έχουν οι κρατούμενοι, αλλά και ελέγχονται εξονυχιστικά από τεχνικούς για την πιθανότητα να έχουν κάτι ο επιλήψιμο.

Προφανής σκοπός αυτού του κλίματος είναι να εμφανιστεί ως απαραίτητη και αναγκαία η θέσπιση πιο αυστηρού καθεστώτος κράτησης, όπως εξάλλου έχει εξαγγελθεί μεσούσης της καραντίνας, από το γραφείο της Γενικής Γραμματέως Αντεγκληματικής Πολιτικής Σόφιας Νικολάου, με χρονικό ορίζοντα εφαρμογής τον Ιούνιο. Την εικόνα αυτή λοιπόν μιας δήθεν ανεξέλεγκτης κατάστασης, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν, με την αγαστή φυσικά συνεργασία των ΜΜΕ, σε μια προσπάθεια να βρει κοινωνική γείωση το σχέδιο που ετοιμάζουν. Ένα σχέδιο για φυλακές, όπου πολιτικοί και άλλοι κρατούμενοι που δεν είναι κατάλληλα πειθαρχημένοι, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό, θα διαβιούν σε ειδικά διαμορφωμένες συνθήκες, με περισσότερα μέτρα ελέγχου και παρεμβατικότητας στην έτσι κι αλλιώς περιορισμένη ζωή τους. Μια φυλακή μέσα στη φυλακή, με ατελείωτους αυστηροποιημένους κανονισμούς, με την αστυνομία διαρκώς παρούσα και τη δυνατότητα να επεμβαίνει όποτε νομίζει.

Ο σχεδιασμός τέτοιων φυλακών, που ετοιμάζεται να λειτουργήσει πρότυπα για μια ακόμα φορά στο κατάστημα υψίστης ασφαλείας του Δομοκού, εντάσσεται και στη γενικότερη ατζέντα της παρούσας πολιτικής διαχείρισης της κεντρικής εξουσίας, όσον αφορά τον πόλεμο με το μέτωπο της "τρομοκρατίας" και του "εξτρεμισμού" αλλά και το επικοινωνιακό παιγνίδι χτισίματος του προφίλ μιας κυβέρνησης προσηλωμένης στην Τάξη και την Ασφάλεια. Είναι ακόμα ένας τρόπος να πάρει η άλλη πλευρά το προβάδισμα μέσα στο γενικότερο κοινωνικό ανταγωνισμό και να κατακτήσει περισσότερο έδαφος και χώρο πάνω σε κεκτημένα αγώνων που έχουν δοθεί με αγώνες τόσο των μέσα όσο και των έξω. Είναι μέρος μια γενικότερης προσπάθειας αντεπίθεσης ενάντια στον κόσμο που αγωνίζεται για ευγενείς αξίες, για αξιοπρέπεια, για ισότητα, δικαιοσύνη και ελευθερία, μέρος του γενικότερου κοινωνικού πολέμου που εντείνεται και οξύνεται με πρωτοβουλία των από τα πάνω σε μια χρονική συγκυρία που θεωρούν ευνοϊκή για τους ίδιους.

Καμία πειθαρχική δίωξη στις εξεγερμένες κρατούμενες της Θήβας

Κανένα καθεστώς εξαίρεσης - Καμιά πειθαρχική φυλακή στον Δομοκό ούτε πουθενά

Από τις ΗΠΑ ως την Ελλάδα αλληλεγγύη στους αόρατους αυτού του κόσμου

Διαδήλωση: Πέμπτη 18 Ιουνίου - Μοναστηράκι 18:30

Συνέλευση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους, φυγόδικους και διωκόμενους αγωνιστές

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1605811/

Συμμετέχουμε και καλούμε στην "Πορεία αλληλεγγύης στους αόρατους αυτού του κόσμου" Πέμπτη 18 Ιουνίου, Μοναστηράκι στις 18:30

Μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, τόσο εντός όσο και εκτός της Ελλάδας σε μια σειρά χώρες ανακοινώνεται ολική απαγόρευση κυκλοφορίας σε μια προσπάθεια πρόληψης μαζικών κρουσμάτων. Η "καραντίνα" έρχεται να αποτελέσει το δεκανίκι ενός διαλυμένου δημόσιου συστήματος υγείας, το οποίο είναι ανίκανο να περιθάλψει και να αντιμετωπίσει ενδεχόμενα μαζικά κρούσματα και εναποθέτει το κομμάτι της ατομικής ευθύνης αντί της δημόσιας υγείας κυρίως για τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνικής πυραμίδας. Το κράτος βρίσκει την κατάλληλη αφορμή και περίσταση από την μία για να "κανονικοποιήσει" μια συνθήκη εγκλεισμού και για τον κοινωνικό πληθυσμό εκτός φυλακής, επιβάλλοντας την καταγραφή και την ηλεκτρονική επιτήρηση των κινήσεων και των εξόδων του μέσω της επιβολής της καταγραφής των προσωπικών στοιχείων και του λόγου εξόδου από την καραντίνα του σπιτιού. Στα εργασιακά, την ίδια ώρα που πραγματοποιήθηκαν χιλιάδες απολύσεις εν μέσω καραντίνας, η κυβέρνηση περνάει μέτρα που διαλύουν το ήδη σαθρό εργασιακό περιβάλλον, με την ελαστική μορφή εργασίας και την τηλεργασία που επιβάλλονται σε διάφορους εργασιακούς κλάδους να παρουσιάζονται ως ιδανικές λύσεις, την ίδια ώρα που άλλες κατηγορίες εργαζομένων εγκλωβίζονται σε μια ιδιότυπη ανεργία πενιχρών επιδομάτων και άλλες μένουν εντελώς απροστάτευτες.

Μέσα σε μια τέτοια συνθήκη τα άτομα που βιώνουν την στέρηση της ελευθερίας τους και κρατούνται στις ελληνικές φυλακές έρχονται αντιμέτωπα με μια ακόμα πιο δυσχερή κατάσταση και πραγματικότητα. Αυτή η νέα πραγματικότητα περιλαμβάνει την στέρηση των επισκεπτηρίων, τα οποία αποτελούν την μοναδική ευκαιρία συναναστροφής και επικοινωνίας με άτομα του οικογενειακού, φιλικού και πολιτικού τους περιβάλλοντος, και την στέρηση ολιγοήμερων αδειών. Αυτά τα νέα μέτρα θεσπίζονται σαν μια προσπάθεια ελαχιστοποίησης της πιθανότητας μετάδοσης και εξάπλωσης του κορονοϊού μέσα στις φυλακές. Επιπλέον σε όλες τις ελληνικές φυλακές δεν πάρθηκε κανένα μέτρο προφύλαξης (αποσυμφόρηση των φυλακών, αντισηπτικά υγρά , μάσκες κ.α.) παρόλο που οι επαφές των φυλακισμένων με άτομα από το εξωτερικό περιβάλλον των φυλακών, δηλαδή τους φύλακες, υπήρχε καθημερινά. Η κατάσταση στα κέντρα κράτησης μεταναστών δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Η ανυπαρξία ιατρικής περίθαλψης και του παραμικρού μέσου προστασίας από τον ιό, καθώς και ο συνωστισμός μεγάλου πλήθους ανθρώπων σε αυτά, δεν απασχόλησαν ούτε στο ελάχιστο κυβέρνηση και ΜΜΕ. Το μόνο ζήτημα ήταν η μη εξάπλωση των κρουσμάτων που υπήρχαν εντός των καμπ στον υπόλοιπο πληθυσμό, με αποτέλεσμα την αυξημένη φύλαξή τους και το ουσιαστικό κλείσιμο των ανοικτών δομών.

Στις φυλακές της Θήβας στις 9 Απριλίου πεθαίνει η κρατούμενη Αζιζελ Ντεμίρογλου και αμέσως οι συγκρατούμενές της στις περισσότερες πτέρυγες ξεσπούν σε εξέγερση διαμαρτυρόμενες για την νέα κρατική δολοφονία. Το κράτος επιβάλλει πειθαρχικές διώξεις και στοχοποιεί τις κρατούμενες που συμμετείχαν στην κινητοποίηση, σε μια προσπάθεια να τις καταστείλει. Στις περισσότερες φυλακές της χώρας ξεκίνησαν κινητοποιήσεις διεκδικώντας να μην αντιμετωπίζονται οι κρατούμενοι σαν πολίτες β' κατηγορίας και να παρθούν άμεσα μέτρα ως προς την αντιμετώπιση του κορονοϊου.

Μέσα σε μία τόσο έκρυθμη κατάσταση το κράτος απαντάει με περισσότερη καταστολή, με εκδικητικές μεταγωγές κρατουμένων με στόχο να καταστείλει τις κινητοποιήσεις που ξέσπασαν στις φυλακές ενώ παράλληλα εξήγγειλε την δημιουργία πειθαρχικών φυλακών για τους απείθαρχους κρατουμένους. Εξάλλου η μεταφορά των "απείθαρχων" κρατουμένων σε πιο "ενισχυμένες" φυλακές είναι η συνθήκη που θα κάνει κομμάτια της κοινωνίας να νιώθουν ασφαλή, και όχι ένα δημόσιο ολοκληρωμένο σύστημα υγείας.

Κατά την διάρκεια των κινητοποιήσεων όσο και μετά το τέλος τους, προέβει σε μια σειρά από επιλεκτικές "επισκέψεις" στα κελιά όπου κρατούνται αγωνιστές κρατούμενοι και όχι μόνο, με εξονυχιστικό έλεγχο των χώρων εγκλεισμού τους. Σε κάποιες περιπτώσεις οι επισκέψεις αυτές, προπαγανδίστηκαν στα ΜΜΕ παρουσιάζοντας αντικείμενα χρήσιμα για την καθημερινότητα των κρατουμένων ως πολεμικά λάφυρα. Η συγκεκριμένη τακτική του κράτους έχει πολλαπλές επιδιώξεις. Αφενός να παραδειγματίσει όσους βιώνουν τον εγκλεισμό και κυρίως να εκδικηθεί όσους συνεχίζουν να αγωνίζονται ακόμα και μέσα από τα τείχη όπου τους αιχμαλώτισε το κράτος. Αφετέρου στο να αποτελέσει αυτή η επικοινωνιακή προπαγάνδα το "κόκκινο χαλί" στα εγκαίνια των νέων φυλακών για όσους θα χαρακτηρίζονται ως απείθαρχοι, με ξεχωριστή θέση να κατέχουν οι πολιτικοί κρατούμενοι που ύψωσαν το ηθικό και ιδεολογικό τους ανάστημα και δεν υποτάχθηκαν στον φόβο και την εξουσία του κράτους που τους ασκεί μέσα από την συνθήκη του εγκλεισμού.

Καμία πειθαρχική δίωξη στις εξεγερμένες κρατούμενες της Θήβας

Κανένα καθεστώς εξαίρεσης - Καμιά πειθαρχική φυλακή στον Δομοκό ούτε πουθενά

Καμία κατασταλτική μεθόδευση δεν θα μείνει αναπάντητη

ΕΝΤΟΣ - ΕΚΤΟΣ

ομάδα αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1605810/

Κάλεσμα στήριξης και συμμετοχής στη διαδήλωση αλληλεγγύης την Πέμπτη 18 Ιουνίου, 18:30 στο Μοναστηράκι

Ενώνουμε τις φωνές μας με τους -ις αόρατους -ες αυτού του κόσμου Κάλεσμα στήριξης και συμμετοχής στην Διαδήλωση Αλληλεγγύης την Πέμπτη 18 Ιουνίου, 18:30 στο Μοναστηράκι

Σε αυτή την πανδημία δεν είμαστε όλοι ίσοι -ες.

Εν μέσω πανδημίας οι φυλακισμένοι και οι φυλακισμένες, οι πρόσφυγες και οι μετανάστριες είναι αυτοί που βιώνουν πιο πολύ από κάθε άλλο-η την έλλειψη στοιχειωδών μέτρων πρόληψης και προστασίας για την αντιμετώπιση του Covid 19. Ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας καταδικασμένοι από πάντα στη φτώχεια και την εξαθλίωση δεκάδες χιλιάδες φυλακισμένοι και πρόσφυγες βρίσκονται στοιβαγμένοι μέσα στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς καμία πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με σοβαρό κίνδυνο για την ίδια τους τη ζωή σε περίπτωση εξάπλωσης του ιού μέσα στα κολαστήρια.Στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης που επικρατούσαν ήδη στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης έρχεται να προστεθεί η άρνηση του κράτους για λήψη μέτρων προστασίας από τον Covid 19 και ο εμπαιγμός από τη γ.γ. αντεγκληματικής πολιτικής Σ. Νικολάου για μέτρα αποσυμφόρησης, που ποτέ δεν τέθηκαν σε ισχύ, θέτοντας τη ζωή των εγκλείστων σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο αδιαφορώντας πλήρως για την επιβίωσή τους. Ποδοπατώντας κάθε ίχνος ανθρώπινων δικαιωμάτων και αξιών. Η συνθήκη αυτή προκάλεσε ένα μεγάλο κύμα κινητοποιήσεων τόσο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών με εξεγέρσεις, συγκρούσεις με την αστυνομία και απεργίες πείνας, όσο και στις φυλακές με βασικά αιτήματα την αποσυμφόρηση και την τήρηση βασικών μέτρων προστασίας για τους φυλακισμένους -ες. Αφετηρία των κινητοποιήσεων υπήρξαν οι γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και στη συνέχεια εξαπλώθηκαν σε πολλές φυλακές της χώρας, με αποκορύφωμα την εξέγερση στις γυναικείες φυλακές της Θήβας ύστερα από την κρατική δολοφονία της κρατούμενης Αζιζέ. Η Αζιζέ παρότι ανήκε σε ευπαθή ομάδα και διαμαρτυρόταν τις αρκετές ημέρες για έντονους πόνους στην καρδιά της πέθανε αβοήθητη κλειδωμένη μέσα στο θάλαμο της πτέρυγας μετά από άρνηση της υπηρεσία να την διακομίσει στο νοσοκομείο.Η ταξική διαχείριση της πανδημίας είναι δεδομένη. Η απαξίωση του κράτους και των καπιταλιστών για την ανθρώπινη ζωή τόσο των κρατουμένων όσο και των χιλιάδων φτωχοδιαβόλων που κατά τη διάρκεια της πανδημίας εξαναγκάζονται να δουλεύουν σε συνθήκες εξοντωτικού εργασιακού μεσαίωνα χωρίς τη λήψη κανενός ουσιαστικού μέτρου για την προστασία της υγείας τους αποτελεί μια οριακή συνθήκη επιβίωσης για τους αόρατους αυτού του κόσμου. Μια συνθήκη που πολλές φορές έχει ως αποτέλεσμα την θανατική καταδίκη τους.

Από τις ΗΠΑ ως την Ελλάδα αγωνιζόμαστε ενάντια στην αδικία και την ανισότητα, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Ενώνουμε τις φωνές μας με τους αόρατους αυτού του κόσμου μέχρι να μπορούμε να αναπνέουμε όλοι -ες ελεύθεροι -ες.

Καμία πειθαρχική δίωξη στις εξεγερμένες κρατούμενες της Θήβας

Κανένα καθεστώς εξαίρεσης - Καμιά πειθαρχική φυλακή στον Δομοκό ούτε πουθενά

Διαδήλωση: Πέμπτη 18 Ιουνίου, 18:30, Μοναστηράκι

κάλεσμα : Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκόμενων Αγωνιστών -στριων