Παρασκευή 29 Μαίου 2020 στις 19.00
Μικροφωνική αλληλεγγύης στα φυλακισμένα
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΡΙΗΜΕΡΟ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΑ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΑ
29-30-31 ΜΑΙΟΥ 2020
Η παρούσα υγειονομική κρίση και η ως τώρα διαχείρισή της από τις κυβερνήσεις- σε παγκόσμιο επίπεδο- ξεσκέπασε το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας. Αυτό το εμφάνισε σ' εκείνους που πάντα δείχνει τα δόντια της σε όσες/όσους αντιστέκονται, σε όσες ομάδες αμφισβητούν τις πρακτικές της, σε όσα δεν εντάσσονται ή εξυπηρετούν το κάθε εθνικό αφήγημά της. Η κρίση αυτή αξιοποιήθηκε ως αφορμή ώστε να επιταθεί ο έλεγχος της ζωής και να επιβληθεί σε όλες τις κοινωνικές εκφράσεις της.
Το κράτος προωθεί τη ρητορεία μιας «κατάστασης ανάγκης» εξαιτίας της οποίας ζητά, δήθεν, κατανόηση για την καταπάτηση δικαιωμάτων, που το ίδιο θεσπίζει. Παράλληλα καρπώνεται τη διαχείριση της κατάστασης παρουσιαζόμενο ως σωτήρας - χωρίς παρόλα αυτά να έχει κάνει τίποτα ουσιαστικό για την αντιμετώπιση του ιού. Εξαναγκάζει, λοιπόν, σε απαγόρευση κυκλοφορίας όχι για να προστατεύσει τις ζωές μας αλλά για να καλύψει την αδιαφορία του γι' αυτές και την έλλειψη υποδομών. Έτσι, αφενός επιδιώκει να συντηρήσει την ύπαρξή του, αφετέρου να μας συνηθίσει σε υποταγή με πειθαρχικές ασκήσεις. Με την «ατομική ευθύνη», που προπαγανδίζεται σε πολεμικού τύπου δελτία ειδήσεων, απευθύνει σε μια κοινωνία φόβου τη διαταγή για πλήρη συμμόρφωση. Επενδύει, δηλαδή, στη συναίνεση προσβλέποντας σε στήριξη «όλων» (και) στην επερχόμενη «κρίση» και πολεμώντας για την εκρίζωση των αντιδράσεων. Σε αυτή την ακραία συνθήκη που ζούμε, αποδεικνύεται- γι' άλλη μια φορά- ότι το μοντέλο της φυλακής είναι το αληθινό κοινωνικό μοντέλο, το οποίο συγκαλύπτεται με την αποδοχή των υποστηρικτών του κράτους και κεφαλαίου.
Μέσα σε αυτήν την «αδυναμία» το κράτος δείχνει όλη τη πυγμή του, ειδικά στους ήδη έγκλειστους πληθυσμούς. Η όλο και εντασσόμενη καταστολή της όποιας ελευθερίας τους βαπτίζεται «προστασία», λες και η διακοπή των επισκεπτηρίων (ακόμα και των συνηγόρων), οι κομμένες άδειες, οι ξυλοδαρμοί, οι βιαστικές και βίαιες μεταγωγές είναι προς όφελoς των κρατουμένων.Το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και η Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής σε αγαστή συνεργασία υποκρισίας και εκδικητικότητας με το Υπουργείο Δικαιοσύνης εξαγγέλλουν αποσυμφόρηση και αποφυλακίσεις. Όμως πίσω απότα προσχήματα ενδιαφέροντος και τις φρούδες ελπίδες καθησυχασμού που μοιράζουν, βρίσκονται οι πραγματικές βλέψεις τους. Άλλωστε, η πρόσφατη ανακοίνωση δημιουργίας νέας φυλακής στη Δράμα και Πειθαρχικής Φυλακής Υψίστης Ασφαλείας στο Δομοκό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εύπεπτη μετονομασία των φυλακών τύπου Γ'- για τις οποίες, το 2014 - 2015 υπήρξε τεράστιο κύμα αγώνα του αναρχικού χώρου. Ήταν ένα κύμα νίκης ως αποτέλεσμα δράσεων τόσο "εντός των τειχών," με πολυήμερες απεργίες πείνας των πολιτικών κρατουμένων, όσο και "εκτός των τειχών" με πορείες, δράσεις και καταλήψεις.
Η αποσυμφόρηση εξαγγέλθηκε, αλλά δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, ενώ, όπως ανέφεραν σε κείμενό τους οι Κρατούμενες Γυναίκες των Γ.Φ.Κορυδαλλού: « [δεν] εφαρμόζονται αποτελεσματικά μέτρα προστασίας των κρατουμένων (…) εξακολουθούν οι φυλακές να είναι οι μόνοι χώροι που δεν γίνονται απολυμάνσεις(…) Έπρεπε να υπάρξει πίεση από εμάς για να γίνουν 2 φορές απολυμάνσεις, μία στους χώρους εισόδου και στα γραφεία και μία στο εσωτερικό της φυλακής. (…) Το κριτήριό τους στο υπουργείο είναι ότι πιο οικονομικό είναι να βάζεις συνεχώς περιορισμούς στους κρατούμενους παρά να ξοδέψεις χρήματα. Αυτή η στάση αντανακλά την αντίληψη της κυβέρνησης για εμάς.(…) θα μιλήσουμε στην γλώσσα που καταλαβαίνουν- πως το σύστημα των φυλακών κινδυνεύει, δεδομένου του υπερπληθυσμού αλλά και της υπερβολικής πίεσης που θα δημιουργηθεί στην ήδη επιβαρυμένη ψυχολογία των κρατουμένων (…)δεν υπάρχει ούτε νοσοκομείο για παθολογικές αρρώστιες και σοβαρά περιστατικά κρατούνται στις φυλακές. Και όλα αυτά θα συμβούν αν αυξηθούν τα κρούσματα στις φυλακές γεγονός για το οποίο καμία ευθύνη δεν φέρουν οι κρατούμενοι/ες αλλά το πρόβλημα θα έχει εισέλθει από έξω (…)Η ζωή μας δεν είναι μικρότερης αξίας από τους άλλους ανθρώπους. Όμως αντί να αποφυλακίζουν μαζικά κόσμο προφυλακίζουν περισσότερους. Κρατούμενοι/ες που θέλουν να αποφυλακιστούν, δεν αποφυλακίζονται, συγχωνεύσεις για αποφυλακίσεις δεν γίνονται καν. Επίσης οι αποφυλακίσεις δεν εξετάζονται, άνθρωποι που είναι προς απέλαση παραμένουν στη φυλακή»
Η πρώτη δράση αντίστασης και διεκδίκησης στις φυλακές συμβαίνει την Παρασκευή 20/3/2020, όπου οι κρατούμενες των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού αρνήθηκαν να μπουν στα κελιά κατά το μεσημεριανό κλείδωμα. Το ίδιο βράδυ πραγματοποιήθηκε μεταγωγή δύο γυναικών, μία εκ των οποίων η αναρχική Πόλα Ρούπα, προς τις φυλακές της Θήβας. Η κινητοποίηση έληξε την επόμενη μέρα μετά από απειλή εικοσιτετράωρου κλειδώματος στα κελιά για αόριστο χρονικό διάστημα.
Το βράδυ της 24ης/ 3απήχθει επίσης ο Νίκος Μαζιώτης από πάνοπλες ειδικές δυνάμεις που τον μετέφεραν από τις φυλακές Κορυδαλλού σε αυτές του Δομοκού, επαναφέροντας με πλάγιο τρόπο τις φυλακές τύπου Γ'. Όμως, δύο μέρες μετά, στις26/3, οι κρατούμενοι των φυλακών Χανίων αρνήθηκαν να μπουν στα κελιά τους για την μεσημεριανή κατάκλιση και καταμέτρηση ζητώντας από την Σωφρονιστική Υπηρεσία να λάβει μέτρα προστασίας. Ως απάντηση οι αρχές κλείδωσαν το προαύλιο στερώντας τους τον ήλιο του προαυλισμού, με ό,τι κινδύνους αυτό προκαλεί εν μέσω πανδημίας. Επίσης, τις επόμενες μέρες στα Χανιά έγιναν στοχευμένες έρευνες σε κελιά "ενοχλητικών" κρατουμένων.
Την Παρασκευή 27/3 οι κρατούμενοι της Γ' πτέρυγας των φυλακών Αγίου Στεφάνου Πάτρας πραγματοποίησαν αποχή συσσιτίου, αφού αρχικά αρνήθηκαν τη μεσημεριανή κατάκλιση και καταμέτρηση. Ήταν μια δράση αλληλεγγύης στις/στους άλλες/ουςκινητοποιημένες/ους κρατούμενες/ους και αίτηση να παρθούν μέτρα ενάντια στον COVID-19.Ασκήθηκε έντονη πίεση και ψευδείς διαβεβαιώσεις με αποτέλεσμα οι κρατούμενοι να κρατηθούν κλειδωμένοι και να εισβάλουν στα κελιά τους οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας κάνοντας έρευνα και καταστρέφοντας ό,τι έβρισκαν.
Την Τετάρτη 8/4 η κατάληψη Ντουγρού, ο αυτοοργανωμένος αθλητικός σύλλογος Μαρίνος Αντύπας και αλληλέγγυες/ους παρέδωσαν 800 υφασμάτινες, αποστειρωμένες μάσκες με οδηγίες χρήσης στις φυλακές Λάρισας. Ωστόσο, δύο μέρες αργότεραπληροφορήθηκανότι εξαιτίας εντολών του αρχιφύλακα, οι μάσκες δεν παραδόθηκαν στους κρατούμενους. Η δικαιολογία ήταν ότι θα χρησιμοποιούταν σε μια ενδεχόμενη εξέγερση για να καλύψουν τα χαρακτηριστικά τους…
Στις 09/4πέθανε η κρατούμενη ΑζιζέλΝτεμίρογλου στις φυλακές Θήβας. Πρόκειται για μια κρατική δολοφονία την οποία δε ξεχνάμε. Η Ντεμίρογλου είχε σοβαρά προβλήματα υγείας και είχε παραπονεθεί γι' αυτά αλλά η υπηρεσία την αγνόησε, δεν τη θερμομέτρησε και δεν την μετέφερε στο νοσοκομείο, αλλά της έδωσε μόνο Depon. Η ΑζιζέλΝτεμίρογλουεκλιπαρούσε όλο το τελευταίο της βράδυ για βοήθεια, υποφέροντας από πόνους στο στήθος και αδυναμία αναπνοής, αλλά η ανθρωποφύλακας της βάρδιας την απείλησε με αναφορά, γιατί την ενοχλούσε. Το επόμενο πρωί έσυρανμε σεντόνιτο άψυχο σώμα της έξω από το κελί της και μπροστά στα μάτια όλων τωνεμβρόντητων συγκρατούμενων της. Ακολούθησε εξέγερση εντός της φυλακής, η οποία αντιμετωπίστηκε με άγριο ξυλοδαρμό από ΜΑΤ που έστειλαν γυναίκες στο νοσοκομείο. Δε δίστασαν να χτυπήσουν ακόμα και επιληπτική γυναίκα στο κεφάλι.
Στις 10/4ξεκινά η εισαγγελική έρευνα γι όσες κινητοποιήθηκαν, με πρώτη να καλείται στο εισαγγελικό γραφείο η Πόλα Ρούπα.
Στις 12/4 οι κρατούμενοι των αντρικών φυλακών Κορυδαλλού ξεκίνησαν απεργία εργασίας και αποχή συσσιτίου με μια σειρά αιτημάτων σχετικά με την άμεση αποσυμφόρηση.
Το επόμενο βράδυ, στις 13/4,ΕΚΑΜ όρμησαν και απήγαγαν τον κρατούμενο Βασίλη Δημάκη, ο οποίος συμμετείχε ενεργά στην κινητοποίηση των κρατουμένων,και τον μετέφεραν στις φυλακές των Γρεβενών. Την ίδια νύχτα δεσμοφύλακες εισέβαλλαν στο θάλαμο του Γιάννη Μιχαηλίδη στις φυλακές Μαλανδρίνου και αφού αναστάτωσαν πλήρως τον χώρο, αποχώρησαν χωρίς να εντοπίσουν τίποτα. Να σημειωθεί πωςκαι στις φυλακές Μαλανδρίνου, όπως και Χανίων, Δομοκού και Κέρκυρας είχαν συντονιστεί κινητοποιήσεις κρατώντας ανοιχτούς τους θαλάμους και τις πόρτες των κελιών κατά της μεσημεριανές ώρες, προχωρώντας σε αποχές συσσιτίου και απεργία εργασίας.
Στις 16 και 17/4, ΕΚΑΜ και φρουρά εισέβαλλαν σε κελιά κρατουμένων για έρευνες. Ο Νίκος Μαζιώτης δέθηκε από ειδικές αστυνομικές δυνάμεις ΕΚΑΜ και εξωτερική φρουρά κατ' εντολή του υπουργείου, που του διαμήνυσαν ότι θα κρατούταν στο πειθαρχείο. Επίσης στις 17/4 οι κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού κινητοποιήθηκαν με στάσεις στο μεσημεριανό κλείσιμο της φυλακής και εξήγγειλαν αποχή εργασίας και συσσιτίου.
Στις 20/4 ο κρατούμενος στις φυλακές ΜαλανδρίνουΣελίμ Ζερολάρι, Ρομά και πατέρας πέντε παιδιών, ήταν ο δεύτερος νεκρός. Πέθανε 37 χρονών από φλεγμονή στο δόντι, για την οποία παραπονιόταν μια βδομάδα λαμβάνοντας αρχικά αδιάφορα σχόλια, ενώ στη συνέχεια- και πολύ καθυστερημένα- του χορηγήθηκε μόνο αντιβίωση.
Στις 14/5 έντεκα κρατούμενες από τις πτέρυγες Γ΄ και Δ΄ της Θήβας δικάστηκαν για την εξέγερση της 9ης Απρίλη. Παρόλο που καμία δεν ήταν πλήρως ενημερωμένη για το κατηγορητήριο, η δίκη ολοκληρώθηκε σε λίγα λεπτά. Κατά τη σύντομη αυτή δίκη ο εισαγγελέας της φυλακής Τριανταφύλλου δεν παρέλειψε να απαιτήσει από κάθε κατηγορουμένη να δώσει ονόματα άλλων συγκρατουμένων τους για να «ελαφρύνει την θέση της» και χωρίς να ακολουθήσει καμία αποδεικτική διαδικασία, δηλαδή χωρίς την παρουσίαση κανενός στοιχείου, να τις καταδικάσει όλες. Η καταδίκη τους ήταν ένας χρόνος στέρησης ημερομισθίων με επιβολή 12 πόντων και πειθαρχική μεταγωγή. Είναι διπλά εξοργιστικό πως η καταδίκη δεν επήλθε λόγω διαπίστωσης διάπραξης όσων αναφέρονταν στις κατηγορίες (αφού, άλλωστε, δεν αποδείχθηκε) αλλά στην άρνησή τους να καταδώσουν τις συγκρατούμενες.
Η εισαγγελέας Τριανταφύλλου, ο διευθυντής Γ. Μακρής και η προϊσταμένη της κοινωνικής υπηρεσίας της φυλακής Β. Καρακατσάνη είναι μερικοί μόνο από τους υποστηρικτές αυτού του άθλιου συστήματος κυριάρχησης και εξόντωσης. Η στάση τους ήταν να επιδιώξουν την όσο δυνατόν σκληρότερη τιμωρία όλων όσων αντέδρασαν οργανώνοντας συλλογικά τις αντιστάσεις τους ενάντια στην θανατική καταδίκη που τους επιφύλασσε το κράτος και μη δεχόμενες να ξεχάσουν την και τον κάθε δολοφονημένη/ο σύντροφο, συντρόφισσα και συγκρατούμενό τους. Το μένος τους δεν μας εκπλήσσει, αλλά αποδεικνύει πως υπάρχει εντολή να καταπνίγεται κάθε απόπειρα κινητοποίησης κυρίως εντός αλλά και εκτός των τειχών των φυλακών.
Είναι σαφές πως η φυλακή είναι η πιο ξεκάθαρη μορφή βιοπολιτικής διαχείρισης αλλά και εξόντωσης. Οι κρατούμενοι βρίσκονται υπό συνεχή επιτήρηση και έλεγχο, κατάσταση που επί καραντίνας επιχειρήθηκε να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την κοινωνία. Φυσικά, τα ΜΜΕ φρόντισαν να θάψουν ή να διαστρεβλώσουν αυτά τα γεγονότα και να αποκρύψουν τις κρατικές δολοφονίες. Άλλωστε, αυτό είναι η πάγια στρατηγική τους, αφού είχαν ήδη αποκρύψει τους θανάτους της Γ. Τριανταφύλλου και του Σ.Μαλτέζου. Ο Μαλτέζος πέθανε μόλις 26 χρονών στις 2 Φεβρουαρίου 2018 από οδοντική φλεγμονή, λόγω της αδιαφορίας των υπευθύνων. Να σημειωθεί πως ακόμα και σήμερα, δύο χρόνια από το θάνατό του, δεν έχει προσληφθεί οδοντίατρος στη φυλακή. Η Τριανταφύλλου πέθανε μόλις ενάμιση μήνα πριν τη Ντεμίρογλου. Οι αγώνες πρέπει να είναι κοινοί, γιατί ησιωπή που επικρατεί στους δρόμους, δίνει στο κράτος την δύναμη να καταστείλει τις φωνές όσων βρίσκονται μέσα στις φυλακές.
Ο εγκλεισμός ήταν πάντα και παραμένει βασανιστήριο και εργαλείο υποταγής στα χέρια της εξουσίας. Αν δεν αντισταθούμε στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό, θα ζούμε μόνιμα σε αυτή την κοινωνία-φυλακή που το κράτος διαχρονικά διαμορφώνει.
Υποστηρίζουμε τα φυλακισμένα συνδέοντας τους αγώνες μας εντός και εκτός των κελιών. Οι συνθήκες εντός των φυλακών ήταν ανέκαθεν φρικτές και σε αυτές αναγνωρίζουμε τα σχέδια για μια γενικευμένα εξαθλιωμένη κοινωνία ελέγχου και κανονικοποίησης. Με αφορμή την υγειονομική κρίση, επιχειρήθηκε για άλλη μια φορά να διευρυνθεί ο έλεγχος και διοχετευθεί το καθεστώς συνεχούς επιτήρησης σε κάθε όψη της ζωής. Μαχόμαστε μαζί με κάθε έγκλειστο ενάντια στην πειθάρχηση και επιτήρηση. Οι κοινωνικές μας σχέσεις και οι ατομικές συμπεριφορές συνθλίβονται εντός και εκτός των τειχών των φυλακών και κανένα, καμία, κανένας δε ζει ελευθέρα. Σε ολόκληρο τον πλανήτη, ενόψειτης απειλής του κωρονοϊού, αλλά όχι αποκλειστικά εξαιτίας αυτής, μα και κατά του κράτους, κρατούμενοι και κρατούμενες στοιβαγμένες σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών διεκδικούν:
Στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών Κορίνθου, Μάρτιος 2020: 1.200 μετανάστες προχωρούν σε απεργία πείνας.
Ιταλία, Μάρτιος 2020: 27 φυλακές σε εξέγερση λόγω του κωρονοϊού, τουλάχιστον έξι νεκροί κρατούμενοι στις συγκρούσεις, αλλά πολλοί περισσότεροι καταφέρνουν να αποδράσουν.
Βραζιλία, Μάρτιος 2020Εκατοντάδες κρατούμενοι αποδρούν από τις φυλακές του Σάο Πάολο.
Αργεντινή, Απρίλιος 2020: Εξέγερση στη φυλακή Concordia, οι δεσμοφύλακες απαντούν με σφαίρες.
Φυλακές Θήβας, Απρίλιος 2020: Εξέγερση των κρατουμένων μετά από θάνατο κρατουμένης, γιατί δε μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο.
Παλμασόλα Βολιβίας, Μάιος 2020: 2 κρατούμενοι αφήνονται να πεθάνουν από κωρονοϊό, προκαλώντας εξέγερση των κρατουμένων
Χιλή, Μάιος 2020: Απεργία στις φυλακές υψίστης ασφαλείας στο Σαντιάγκο.
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ
συντρόφια, αλληλέγγυα με τους αγώνες των κρατουμένων