kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και τον αντι-μεταναστευτικό πόλεμο

Ας πάρουμε ανάσα βαθιά και ας ξεσπάσουμε απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τους φρουρούς τους, στεκούμενοι δίπλα η μία στον άλλο, δίπλα στους κολασμένους και κολασμένες. υπερασπιζόμενοι/-ες τις γειτονιές μας και τις δομές αλληλεγγύης και αγώνα. Με συνεχείς πρωτοβουλίες αλλά και μόνιμη οργάνωση, να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο και χώρο χτίζοντας τις εξεγερμένες και ελεύθερες κοινότητες χωρίς εθνικούς και έμφυλους διαχωρισμούς, χωρίς εκμετάλλευση και ιεραρχία.

Παρασκευή 29/ 5, 8 το βράδυ, Πλατεία Εξαρχείων

Πορεία ενάντια στην κρατική τρομοκρατία και τον αντι-μεταναστευτικό πόλεμο

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις

Αλληλεγγύη στους κατοίκους της κατάληψης Θεμιστοκλέους 58

Έξω οι μπάτσοι από τις γειτονιές και τις ζωές μας

Τη Δευτέρα 18 Μαΐου οι μισθοφορικές μονάδες καταστολής του ελληνικού κράτους, ΜΑΤ, ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ εισέβαλαν οπλισμένοι σε σπίτι στα Εξάρχεια όπου διέμεναν μετανάστες και μετανάστριες με τα παιδιά τους. Προχώρησαν σε εκκένωση του κτιρίου από τους κατοίκους του, κατάστρεψαν τις βασικές υποδομές (ρεύμα νερό) και σε κλίμα τρόμου τους οδήγησαν σε βαν ώστε να περάσουν πρώτα από τα κολαστήρια της Πέτρου Ράλλη και στην συνέχεια σε άγνωστο για αυτούς στρατόπεδο συγκέντρωσης ή στην αστεγία. Το κτίριο, το οποίο στα χαρτιά ανήκει στο Βουλγαράκη ενός από τους πιο διαπλεκόμενους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας (Μονή Βατοπεδίου, λίστα Λαγκάρντ), είχε εγκαταλειφθεί και ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 2016 να χρησιμοποιείται ως χώρος αγώνα και στέγασης ανθρώπων που είχαν ανάγκη, απαντώντας στην τότε στεγαστική ανάγκη. Στο παρόν, οι άνθρωποι που διέμεναν προέρχονταν από το Κονγκό και την Συρία. Οι επίσημες αστυνομικές πηγές χρησιμοποίησαν τον πλέον υποκριτικό λόγο για να δικαιολογήσουν την εκκένωση αναφερόμενοι σε "πραγματικά άθλιες συνθήκες διαβίωσης" χλευάζοντας ξεκάθαρα τους ανθρώπους που μόλις είχαν ξεριζώσει και οδηγήσει στην αστεγία. Ο ανθρωπισμός και η καταδίκη της βίας που πουλάει ο κρατικός συρφετός όπως και η αποδοχή στο διαφορετικό, η εξύψωση της μητρότητας και η προστασία των παιδιών καταρρέουν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα σε κάθε φωτογραφία που εικονίζει κουκουλοφόρους με αυτόματα όπλα να οδηγούν οικογένειες και άλλους κατοίκους στα στρατόπεδα. Κάποιοι από τους κατοίκους κρατούνται στην Αμυγδαλέζα ενώ άλλοι αφέθηκαν στο πουθενά μετά την Πέτρου Ράλλη και γύρισαν στο σπίτι τους μα το μόνο που αντίκρισαν ήταν τους τσιμεντόλιθους σε πόρτες και παράθυρα. Αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, σύντοφοι/-ισσες και κάτοικοι από την γειτονιά των Εξαρχείων ακόμα προσπαθούν να στηρίξουν τους μετανάστες και τις μετανάστριες σε αυτή την δύσκολη κατάσταση.

Οι μετανάστες και οι μετανάστριες από λαούς εξαθλιωμένους από την οικονομική εκμετάλλευση και τον πόλεμο που δημιουργούν τα ανεπτυγμένα κράτη αναγκάζονται να έρθουν στην ανεπτυγμένη Ευρώπη, περνώντας αναγκαστικά από χώρες όπως η Ελλάδα για να βρουν μπροστά τους τη συνέχεια της κόλασης. Υποφέρουν στην εκμετάλλευση των χωραφιών και των οικοδομών και όταν η αγορά δεν τους χρειάζεται τους πετάει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης για εφεδρικό εργατικό δυναμικό και για ευρωπαϊκά κονδύλια και όταν δεν υπάρχουν ούτε αυτά τους εκτελεί στα σύνορα είτε βουλιάζοντάς τους είτε πυροβολώντας τους με πιο εμφανές παράδειγμα τις δολοφονίες στον Έβρο. Αφού το κράτος σπείρει τον ρατσισμό και επιβάλει τη βίαιη υποτίμηση τους, ρόλο αναλαμβάνουν τυφλωμένοι ρατσιστές και ναζιστικές συμμορίες για να ολοκληρώσουν την κοινωνική εξόντωση των ήδη εξαθλιωμένων μεταναστών.

Ανέκαθεν όμως, οι ξένοι/-ες -από τους μετανάστες/-ριες μέχρι τους έγχρωμους σκλάβους- διεκδικούσαν με αίμα την ορατότητά τους, την ελευθερία και την ισότητα τους με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Στο παρόν, οι διαμαρτυρίες, οι απεργίες πείνας και οι εξεγέρσεις στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσπαθούν να σπάσουν τον εγκλεισμό, την καταστολή, τον περιορισμό της κίνησης, τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης και την καταπάτηση των λεγόμενων βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Ούτε άσυλο, ούτε δωρεάν περίθαλψη, ούτε πρόσβαση στην παιδεία, ούτε εργασία, παρά μόνο παρανομιμοποίηση, σκλαβοπάζαρο, περισσότερο κυνήγι και εξευτελισμό στους δρόμους της μητρόπολης, όλο και περισσότερο εγκλεισμό και συγκέντρωση σε αποθήκες ψυχών. Αν και στην πραγματικότητα, τα υπάρχουσα δικαιώματα και παροχές είναι βυθισμένα στην ιεραρχία, τον αποκλεισμό και την εκμετάλλευση, οι αγώνες και τα αιτήματα των εθνοτικών μειονοτήτων, των μεμονωμένων ατόμων και των κοινοτήτων τους είναι δίκαια και απαραίτητα για την επιβίωση τους σε ένα σύστημα που η ζωή εξαρτάται από τους κυρίαρχους.

Τα προσποιητά δάκρυα της εξουσίας για την αξία της ανθρώπινης ζωής και της δημόσιας υγείας κατά την πανδημία δεν ξέπλυναν ποτέ το βαθιά ρατσιστικό της πρόσωπο. Τόσο πριν τον κορονοϊό όσο και κατά την διάρκεια, οι στατιστικές τους μίλαγαν ξεκάθαρα. Κρούσματα σε χ αριθμό ανθρώπων συν χ κρούσματα σε μετανάστες/-τριες. Ακόμα «ο αλλοδαπός» αποτελεί συνώνυμο υγειονομικής βόμβας, παρά το γεγονός ότι τελικά ο ιός διαδόθηκε από χριστιανικές συναθροίσεις και συνέδρια εμπόρων, πολιτικών και επιστημόνων. Καλούσαν να μείνουμε σπίτι και να κρατάμε αποστάσεις ενώ οι μετανάστες/τριες και οι φυλακισμένες/-οι ντόπιες και ξένες στοιβάζονταν στα κοντέινερς και στα κελιά με συνθήκες που καλοπροαίρετα και μόνο θα αποκαλούσαμε ανθυγιεινές.

Για πολλούς ανθρώπους αλλά ειδικά για τους μετανάστες και τις μετανάστριες, οι στεγαστικές καταλήψεις αποτελούσαν ανέκαθεν ένα καταφύγιο από το ρατσιστικό μίσος και την αντι-μεταναστευτική πολιτική, μία δίοδος αξιοπρεπούς ζωής και επαφής με την υπόλοιπη κοινωνία. Βρισκόμενες στο κέντρο της μητρόπολης επιτρέπουν στους μετανάστες και τις μετανάστριες να έχουν σχέση με τους ντόπιους/-ες, άλλες/-ους μετανάστες και εθνοτικές κοινότητες, να γίνονται κομμάτι των γειτονιών και της καθημερινής ζωής, να έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες και δομές αλληλεγγύης και να συμμετέχουν στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Κτίρια παρατημένα, πολλά εκ των οποίων κρατικά ή βουλευτικά, που χτίστηκαν από την ανελέητη φοροκλοπή των εργαζομένων και αφέθηκαν στην εγκατάλειψη, εντέλει πήραν ξανά ζωή, στέγασαν και στεγάζουν το πιο υποτιμημένο κομμάτι της κοινωνικής βάσης προτείνοντας ταυτόχρονα μια απάντηση στο ευρύτερο στεγαστικό πρόβλημα αλλά και στην ανισότητα και εκμετάλλευση που δημιουργεί η ιδιοκτησία. Η καταστολή που δέχονται οι καταλήψεις και ειδικά των μεταναστών/-ριων είναι η προσπάθεια του ελληνικού κράτους να θωρακίσει τον ρατσισμό και την εκμετάλλευση, να τρομοκρατήσει όλους και όλες τους καταπιεσμένους και εκμεταλλευόμενους. Η υποτίμηση της "ξένης" ζωής είναι κομμάτι της συνολικής υποτίμησης των ζωών μας.

Από την επίθεση στους δημόσιους χώρους μέχρι την επίθεση στην στέγαση και τους χώρους αγώνα, από την ιδιωτικοποίηση των χώρων πρασίνου μέχρι την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, από τις απολύσεις μέχρι τα απλήρωτα μεροκάματα, από τη στέρηση βασικών ελευθεριών μέχρι τη διάχυση του ηλεκτρονικού ελέγχου, από τις δολοφονίες «από πρόθεση» στα σύνορα Έβρου μέχρι τις δολοφονίες «από αμέλεια» στις φυλακές της Θήβας και τα χωράφια της Μανωλάδας, όλο και περισσότερο ο κόσμος της εξουσίας οδηγεί τους εκμεταλλευόμενους/ες σε μια κατάσταση αφόρητης ασφυξίας.

Ας πάρουμε ανάσα βαθιά και ας ξεσπάσουμε απέναντι στο κράτος, τα αφεντικά και τους φρουρούς τους, στεκούμενοι δίπλα η μία στον άλλο, δίπλα στους κολασμένους και κολασμένες. υπερασπιζόμενοι/-ες τις γειτονιές μας και τις δομές αλληλεγγύης και αγώνα. Με συνεχείς πρωτοβουλίες αλλά και μόνιμη οργάνωση, να πάρουμε πίσω τον κλεμμένο χρόνο και χώρο χτίζοντας τις εξεγερμένες και ελεύθερες κοινότητες χωρίς εθνικούς και έμφυλους διαχωρισμούς, χωρίς εκμετάλλευση και ιεραρχία.

ΧΑΡΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΑΞΙΔΕΨΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΝΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ-ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ-ΟΥΤΕ ΑΝΟΙΧΤΟ ΟΥΤΕ ΚΛΕΙΣΤΟ

ΚΑΜΙΑ ΣΤΕΡΗΣΗ ΣΤΕΓΗΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΣΤΕΓΗ-ΤΡΟΦΗ-ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

ΔΟΜΕΣ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

κάλεσμα : Δίκτυο Αλληλοβοήθειας και Αγώνα

επικοινωνία : synsexquat@risexeup.net / @AntiCovidAidNetwork

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1605284/

DEMO against state terrorism and the anti-immigration warPLATIA EXARHIA - FRIDAY - 20:00

DEMO against state terrorism and the anti-immigration war

PLATIA EXARHIA - FRIDAY - 20:00

Solidarity with the residents Themistocleous 58 Squat -

Hands off the squats - Cops out of our homes and neighborhoods

On Monday, May 18, the repression units of the Greek state, MAT, DELTA, OPKE and EKAM, stormed a house in Exarchia where immigrants with their children were staying. They evacuated the building from its inhabitants, destroyed the basic infrastructure (electricity-water) and in a climate of terror led them to a van to pass first through the hellhole of Petrou Ralli and then into an unknown to them concentration camp or homelessness. On paper, the building belongs to Voulgarakis, one of the most corrupt politicians of New Democracy, and it had been abandoned for more than a decade and began being used in February 2016 as a place of struggle and housing for people in need, in response to the migration "crisis" of the time. Today's inhabitants came from Congo and Syria. Official police sources hypocritically spoke of "truly miserable living conditions", clearly mocking people who had just been uprooted and led to homelessness. Humanitarianism and the condemnation of violence, the acceptance of the different, the elevation of motherhood and the protection of children, all the values that the state is promoting are collapsing like a tower of cards in every photo depicting hooded men with automatic weapons leading families and other residents to the camps. Some of these people are being held in Amygdaleza, while others have been released with nowhere to go after Petrou Ralli and went home to find cinder blocks on doors and windows. Self-organised projects, comrades and residents of the neighborhood of Exarchia are still trying to support the migrants in this difficult situation.

Immigrants from countries impoverished by economic exploitation and war orchestrated by developed countries are forced to come to developed Europe, necessarily passing through countries such as Greece to find the continuation of hell. They die in the exploitation of fields and construction work and when the economy does not need them, it throws them into concentration camps for reserve workers and European funds, and when they do not need them for this either, it executes them at the border, either by sinking them or shooting them with the most obvious example in Evros. After the state sows racism and imposes its violent devaluation, blinded racists and Nazi gangs play a role in completing the social extermination of already impoverished immigrants.

But foreigners-from immigrants to slaves of color-have always been demanding their visibility, freedom and equality with their blood. In the present time, protests, hunger strikes and riots in concentration camps are efforts to break imprisonment, repression, limitation of movement, miserable living conditions and violation of so-called basic human rights. No asylum, no free care, no access to education, no right to work, only illegalization, slavery, more hunting and humiliation on the streets of the metropolis, more and more confinement and concentration in warehouses of souls. Even though in reality existing rights and benefits are founded on hierarchy, exclusion and exploitation, the struggles and demands of ethnic minorities, isolated individuals, and their communities are just and necessary for their survival in a system where life depends on the rulers. And that's why we stand by the side of each other!

The crocodile tears of the authorities over the value of human life and public health during the pandemic never washed away its deeply racist face. Both before and during Coronavirus, their statistics were clear. Cases in x number of people plus x cases in immigrants. "The alien" is still synonymous with a health bomb, despite the fact that the virus was eventually spread by Christian gatherings and conferences of merchants, politicians and scientists. They were and still arecalling for us to stay home and keep our distance while the immigrants and the prisoners-locals and foreigners-were stacked in containers and in cells in conditions that only in good faith we would call unhealthy.

For many people, but especially for immigrants, housing squats have always been a refuge from racist hatred and anti-immigration policies, a way to have a decent life and interact with society. Located in the center of the metropolis, they allow immigrants to interact with locals, other immigrants and ethnic communities, to become part of neighborhoods and everyday life, to have access to services and structures of solidarity, and to participate in social and political life. Abandoned buildings, many of them belonging to the state or its politicians, built by the relentless taxation of workers and then neglected, have finally come to life again, housing the life of the most underrated part of the social base, offering at the same time an answer to the broader problem of housing, but also to the problem of inequality and exploitation caused by property. The violence against squats in general and migrants in particular is an attempt of the greek state to reinforce racism and exploitation, to terrorize all of the oppressed and exploited.

From the attack on public spaces to the attack on housing, from the privatization of green spaces to the destruction of the natural environment, from layoffs to unpaid wages, from deprivation of basic freedoms to the spread of electronic control, from the "intentional" murders at the border of Evros to the "negligent" murders in the prisons of Thiva and the fields of Manolada, more and more the people on power is leading the exploited to a state of unbearable suffocation.

Let us take a deep breath and violently break out against the state, its bosses and their guards, standing side by side, next to the wretched. With continuous initiatives but also permanent organization, let's take back the stolen time and space by building rebellious and free communities without national and gender divisions, without exploitation and hierarchy.

PAPERS TO ALL MIGRANTS AND THEIR CHILDREN

TRAVELING PAPERS FOR THEM TO BE ABLE TO GO IN AND OUT OF THE ISLANDS AND GREECE

NO DETENTION CENTERS

NETWORKS OF MUTUAL AID AND STRUGGLE IN EVERY NEIGHBORHOOD

FOR A WORLD OF EQUALITY FREEDOM AND SOLIDARITY WITHOUT BORDERS AND WARS

Network of Mutual Aid and Struggle / synsexquat@risexeup.net / @AntiCovidAidNetwork

source: http://athens.indymedia.org/post/1605294/