Παρασκευή 1 Μαίου 2020 στις 10.00 πμ
Συγκέντρωση
Η Πρωτομαγιά δεν είναι αργία! Είναι απεργία!**
Στις συνθήκες πανδημίας η κυβέρνηση σπεύδει να απαγορεύσει τις εκδηλώσεις μνήμης και τις συγκεντρώσεις. Η φετινή πρωτομαγιά θα είναι ίσως η πιο σημαντική των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα και διεθνώς καθώς υπό τις συνθήκες πανδημίας δημιουργήθηκαν ακόμα χειρότεροι όροι για τους/τις εργαζόμενους/ες, περισσότερη ανεργία, καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων και το επόμενο διάστημα διαφαίνεται ότι θα ενταθούν, ενώ από την άλλη εγκυμονούν νέες δυνατότητες και κινήματα για την εργατική τάξη και τους λαούς.
Από το Σικάγο του 1886, μετά την εξέγερση των εργατών/τριών και την αιματηρή καταστολή της, η Πρωτομαγιά ήταν και είναι η ημερομηνία, που συνδέει το χτες με το σήμερα στην ιστορία των αγώνων του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, ενάντια στην εξαθλίωση, την ανέχεια, την φτώχεια, την καταπίεση και την τρομοκρατία των καπιταλιστών και του κράτους τους. 134 χρόνια μετά και με τις νέες συνθήκες η μέρα αυτή είναι επίκαιρη και αναγκαία όσο ποτέ. Για εμάς αποτελεί ημέρα μνήμης και τιμής και όχι "συμβολικό εορτασμό" που μπορεί να μετακινηθεί οποιαδήποτε άλλη μέρα.
**Την 1η Μάη βγαίνουμε ξανά στον δρόμο. Έχουμε την ικανότητα, το κάνουμε ήδη εδώ και ένα μεγάλο διάστημα, να διασφαλίσουμε την υγεία όλων δίχως να θέσουμε κανέναν και καμία σε κίνδυνο, τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, τις απαιτούμενες αποστάσεις, και κάνοντας χρήση μασκών και γαντιών.**
Σε αυτές τις συνθήκες της πανδημίας ο καπιταλισμός ξεγυμνώνεται στα μάτια των λαών. Η ανεπάρκεια, η διάλυση των συστημάτων υγείας και η ιδιωτικοποίησή τους, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, αποτέλεσμα των πολιτικών λιτότητας και της νεοφιλελεύθερης επέλασης στις κοινωνικές δομές έχουν ως αντίκτυπο την ανικανότητα διαχείρισης της πανδημίας, τη ραγδαία εξάπλωσή της και το θάνατο τεράστιου πληθυσμού από τον Covid-19. Το πρόσημο αυτών των θανάτων και του κίνδυνου αύξησής τους είναι ταξικό! Η αντιμετώπιση της πανδημίας όσο και να θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο, είναι ταξική και πλήττει τις ευάλωτες ομάδες, τους πιο αδύναμους, τους οικονομικά ασθενέστερους, τους/τις άνεργους/ες και τους/τις μετανάστες/στριες. Επιτίθεται με πιο βάναυσο τρόπο σε εκείνους/ες που δεν έχουν την δυνατότητα να προστατευτούν, να εξεταστούν στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, να βρουν στέγη ή που στοιβάζονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σωφρονιστικά ιδρύματα και καταυλισμούς ή αναγκάζονται να επιβιώσουν δύο μήνες με επιδόματα των 800 ευρώ, αν δεν απασχολούνται με μαύρη εργασία και τα οποία ακόμα δεν έχουν δοθεί στο σύνολο τους. Ταυτόχρονα πλήττει και τις γυναίκες που, πέραν της άμισθης οικιακής εργασίας την οποία παραδοσιακά επωμίζονται, τώρα έχουν να αντιμετωπίσουν τα αυξημένα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας που συνεπάγονται της καραντίνας.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τον ιό με μοναδικό μέτρο την απαγόρευση της κυκλοφορίας, μεταβιβάζοντας την ευθύνη στις πλάτες του λαού για να καλύψει τις εγκληματικές ελλείψεις και τις επιλογές της, αφήνοντας στην τύχη την εξέλιξη της πανδημίας την ίδια στιγμή που η λήξη της απαγόρευσης κυκλοφορίας δεν συνοδεύεται από κανένα μέτρο ενίσχυσης του Ε.Σ.Υ. . Αποτέλεσμα των επιλογών αυτών είναι η άγνοια του πραγματικού αριθμού κρουσμάτων και η αδυναμία του Ε.Σ.Υ. να προστατέψει τον πληθυσμό. Ταυτόχρονα, η καταστρατήγηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων φέρνει στο προσκήνιο ξανά τις διαθέσεις και τον τρόπο που λειτουργούν τα όργανα εξουσίας, με τις αυθαιρεσίες της αστυνομίας να αυξάνονται καθημερινά.
Νοσοκομειακοί γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό (ΟΕΝΓΕ), από την πρώτη μέρα που έκανε την εμφάνισή της η πανδημία, διαμαρτύρονται για τις ελλείψεις ατομικών μέσων προστασίας στα νοσοκομεία, την έλλειψη διαγνωστικών τεστ και την έλλειψη εντατικών κλινών, τα οποία είναι απαραίτητα για την αντιμετώπισή της. Καταγγέλλουν την επιλογή της κυβέρνησης να μην κάνει μαζικά τεστ στον πληθυσμό και την άρνησή της να επιτάξει κάθε ιδιωτική κλινική και εργαστήριο για τις ανάγκες της κοινωνίας.
Το κράτος κάνει τις επιλογές του! Νομοθετεί το βράδυ και το πρωί μοιράζει εκατομμύρια ευρώ σε κανάλια, ιδιωτικά νοσοκομεία, ιδιωτικούς φορείς εκπαίδευσης και επιχειρήσεις ενώ αφήνει τους/τις εργαζόμενους/ες έρμαια στις ορέξεις των αφεντικών. Απολύσεις, εκ περιτροπής εργασία, εκβιασμοί, διάλυση των μηχανισμών ελέγχου (ΣΕΠΕ) της αδήλωτης εργασίας είναι η άλλη όψη του νομίσματος των 800 ευρώ επιδόματος. Ταυτόχρονα, ακόμη και σήμερα τα μέτρα ενίσχυσης που πάρθηκαν για άνεργους για κλάδους εργαζομένων με ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας όπως τους καλλιτέχνες, καλύπτουν ελάχιστο αριθμό, αφήνοντας την πλειοψηφία αυτών να ζουν στα όρια της επιβίωσης.
Δε μας μένει άλλος δρόμος,
* Απαιτούμε άμεσα την προστασία και ενίσχυση του λαού, των εργαζομένων, των ανέργων, των πιο ευάλωτων ομάδων, των αστέγων, των ηλικιωμένων, των προσφύγων και μεταναστών, των φυλακισμένων, όλων εκείνων που μένουν απροστάτευτοι στην πανδημία.
* Απαιτούμε άμεσα την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Την προστασία του υγειονομικού προσωπικού και την κάλυψη των αναγκών τους. Μαζικά τεστ διάγνωσης στον πληθυσμό, αύξηση των κλινών εντατικής θεραπείας και επίταξη όλων των ιδιωτικών κλινών και εργαστηρίων άνευ όρων!
* Απαιτούμε άμεσα την προστασία των εργαζόμενων, καθολική απαγόρευση των απολύσεων ανεξαρτήτως σύμβασης και όρων και καταβολή των μισθών τους, επίδομα σε όλους τους ανέργους άνευ προϋποθέσεων.
Το μήνυμα της πρωτομαγιάς παραμένει πάντα επίκαιρο! Απέναντι στη βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου και των οργάνων του στα δικαιώματα του λαού και της εργατικής τάξης η αλληλεγγύη και ο αγώνας είναι μονόδρομος!
Ξεπερνάμε το φόβο και την αμηχανία που προκαλούν αυτές οι συνθήκες! Την ώρα που ετοιμάζονται να επιτεθούν ξανά με λύσσα στα εργασιακά, πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, την ώρα που ετοιμάζονται να ανοίξουν την τουριστική σεζόν χωρίς κανένα σχέδιο για την διασφάλιση της δημόσιας υγείας προκειμένουν α εξυπηρετήσουν την τουριστική βιομηχανία, την ώρα που ετοιμάζουν να πετάξουν έξω από τα σπίτια τους ανθρώπους με κόκκινα δάνεια, τώρα που ακόμα και σήμερα οι προσλήψεις ιατρονοσηλευτικού προσωπικού είναι ελάχιστες και όχι μόνιμες, η αντίσταση και η ανυπακοή είναι επιτακτική!
**Δεν θα μείνουμε σπίτι σιωπηλοί/ές, με κάθε τρόπο, με κάθε μέσο διεκδικούμε υγεία, ελευθερία και αξιοπρέπεια.**
**1 Μάη, Συγκέντρωση στην Πλ. Ελευθερίας στις 10:00 π.μ.**
**Προστατεύουμε την δημόσια υγεία και τους/τις γύρω μας - τηρούμε αποστάσεις ασφαλείας και όλα τα μέτρα ατομικής προστασίας.**
Κοινότητα Αλληλεγγύης Ηρακλείου Covid-19 > Κοινότητα Αλληλεγγύης Ηρακλείου "Δημήτρης Κορνάρος"
πηγή: https://hide.espiv.net?https://m.facebook.com…
------------------------------------------------------------------------------
Πρωτομαγιές στις γειτονιές
Είναι πιο εύκολο να συνηθίσεις την πραγματικότητα απ' ότι να την ερμηνεύσεις.
Όταν ο πόλεμος που βιώνεις καθημερινά παρουσιάζεται ως «ειρήνη» είναι πιο εύκολο να πιστέψεις ότι ο κορονοιός ξεκίνησε τον πόλεμο. Έναν πόλεμο που απειλεί την μέχρι τώρα «φυσιολογική» σου ζωή. Η κανονικότητα της μισθωτής εργασίας και της επιτήρησης των ζωών μας μέσω του εργασιακού ωραρίου, μας μαθαίνει να θεωρούμε φυσιολογικό να αφιερώνουμε τη ζωή μας στη δουλειά˙ να ονομάζουμε «ειρήνη» την βίαιη υποταγή του χρόνου μας σε δουλειές που στήνονται μόνο και μόνο για να γεμίζουν τις τσέπες των επιχειρηματιών που τις «ανοίγουν» και να τους λέμε και ευχαριστώ που δέχτηκαν να μας προσλάβουν. Όπως αποδεχόμαστε τη βία των αγχωμένων πρωινών ως φυσιολογική σε συνθήκες «ειρήνης», έτσι αποδεχόμαστε τη νέα επίθεση των αφεντικών ως αναγκαία στις συνθήκες του νέου «πολέμου» που υποτίθεται ότι μας κύρηξε ένας ιός.
Για να ερμηνεύσουμε την πραγματικότητα πρέπει να βρούμε τις σωστές λέξεις.
Τις λέξεις που περιγράφουν τα πράγματα από τη σκοπιά των δικών μας συμφερόντων. Των συμφερόντων των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Και για να τις βρούμε πρέπει αρχικά να κλείσουμε την τηλεόραση και να στραφούμε στην κοινότητα. Να συζητήσουμε, να μελετήσουμε, να οργανωθούμε. Κανάλια, κράτος και αφεντικά χρησιμοποιούν όρους σχεδιασμένους για να μας επιβάλλουν μια ερμηνεία που ταιριάζει στις δικές τους ανάγκες: την κερδοφορία και την κοινωνική πειθάρχηση. Αντί για κρατική αδιαφορία μας μιλάνε για «ατομική ευθύνη»˙ αντί για κρίση του καπιταλισμού μας μιλάνε για «οικονομική κρίση» γενικά και αόριστα, σάμπως την προκαλέσαμε εμείς με την κακοδιαχείριση του πενιχρού μισθού μας˙ αντί για συγκρουόμενα ταξικά συμφέροντα ανάμεσα σε εργαζόμενους και αφεντικά μας μιλάνε για «εθνικό συμφέρον» και «εθνική ενότητα».
Καληνύχτα λοκ-ντάουν, καλησπέρα κρίση
Για όποιον δεν το έχει καταλάβει μια νέα καπιταλιστική κρίση είναι προ των πυλών. Μια κρίση που τα αφεντικά θα προσπαθήσουν για άλλη μια φορά να φορτώσουν στις πλάτες μας. Πως; Θα μας πουν πάλι ότι «δεν βγαίνουν». Για να μπορέσουν έτσι να μειώσουν το μεροκάματο με τη συναίνεσή μας. Για να μας φορτώσουν υπερωρίες και να φάνε την καλοκαιρινή μας άδεια ζητώντας να δείξουμε «κατανόηση» για το γολγοθά τους. Συνηθισμένα όμως τα βουνά από τα χιόνια. Ανεξάρτητα από το πόσο καλά πάει η δουλειά, τα αφεντικά πάντα «δεν βγαίνουν».
Και τι σημαίνει δεν βγαίνουν; Σημαίνει ότι δεν βγάζουν όσο κέρδος θα ήθελαν για να κάνουν κι άλλες επενδύσεις, να επεκτείνουν την επιχείρηση, να ανακαινίσουν το σπίτι τους ή να αγοράσουν αμάξι στο παιδί τους. Και πότε αλήθεια μας είπαν ότι «βγαίνουν»; Πότε μας μίλησαν από μόνοι τους για αυξήσεις, μείωση ωραρίου, χαλάρωση της δουλειάς, μεγαλύτερες άδειες; Πότε ενδιαφέρθηκαν για τις ανάγκες μας και τα προβλήματά μας; Πότε μας ρώτησαν αν είμαστε καλά με τις εργασιακές μας συνθήκες και πότε έκαναν κάτι γι' αυτό; Ποτέ.
Ποτέ δεν μας καλούν να μοιραστούμε τα κέρδη τους, ακόμα κι όταν η δουλειά πάει καλά. Μας καλούν μόνο να μοιραστούμε τη χασούρα, όταν η κερδοφορία τους δεν είναι η επιθυμητή. Το «δεν βγαίνω» είναι απλά μια τακτική για να μας πείσουν ότι θα πρέπει για άλλη μια φορά να μπουν σε προτεραιότητα τα δικά τους συμφέροντα. Να μας πείσουν ότι θα πρέπει πάλι να βάλουμε πλάτη για να «κρατηθεί ζωντανή η επιχείρηση». Να ξεχάσουμε ότι εν μέσω πανδημίας το κράτος τους έδωσε με τον νόμο την ελευθερία να μειώσουν στο μισό τους μισθούς, να μας αναγκάζουν σε μαύρη εργασία ενώ η σύμβασή μας έχει ανασταλεί, να μας επιβάλλουν το ωράριο που θέλουν χωρίς να το δηλώνουν ή απλά να μας απολύουν. Και παράλληλα, εμείς καλούμαστε να πληρώσουμε το νοίκι και τους λογαριασμούς και να ζούμε με την αβεβαιότητα για το πότε και με τι όρους θα ξαναφορέσουμε τις αλυσίδες μας.
Αυτόνομη ταξική δράση στη γειτονιά
Οι γειτονιές υπήρξαν ιστορικά τα κύτταρα των κοινωνικών αγώνων. Ορμητήριο και καταφύγιο των αγωνιζόμενων κοινοτήτων και εχθρικό έδαφος για τον κόσμο των ισχυρών και των υπαλλήλων τους. Η φετινή 1η Μάη είναι μια καλή ευκαιρία να το κάνουμε ξανά ορατό. Να σπάσουμε τον φόβο και να υπενθυμίσουμε στο κράτος ότι οι γειτονιές μας ανήκουν στην εργατική τάξη και αναπνέουν ελεύθερες. Ελεύθερες από τους υποκριτικούς περιορισμούς ενός κράτους που αδιαφορεί για την υγεία και την ψυχολογία μας και ενδιαφέρεται μόνο για τα κέρδη των (μικρών και μεγάλων) αφεντικών. Ελεύθερες από τα βάρβαρα εμπορεύματα των πολυεθνικών που έχουν μετατρέψει τους κεντρικούς δρόμους της πόλης σε ένα καταναλωτικό λούνα παρκ. Ελεύθερες από τους μπάτσους που μας κυνηγάνε επειδή αράζουμε στο πάρκο ή επειδή απλά τους φαινόμαστε ύποπτοι. Ελεύθερες από τους εθνικιστές που δαινομοποιούν τους μετανάστες εργάτες και μας πουλάνε το παραμύθι της «εθνικής ενότητας», δηλαδή της υποταγής στα συμφέροντα των ντόπιων αφεντικών.
Καλούμε λοιπόν όσους/ες βιώνουν την ίδια καθημερινότητα να παρέμβουν στη γειτονιά τους. Αποκεντρωμένα, αυτόνομα, ταξικά. Και να δείξουν ότι ο κόσμος της αντίστασης και της αλληλεγγύης παραμένει ζωντανός και δυνατός. Ας επιστρατεύσουμε τη φαντασία μας και ας κάνουμε ορατό ότι η γειτονιά μας διαλέγει στρατόπεδο. Ότι επιλέγει τον αγώνα για μια ελεύθερη ζωή, ενάντια στην κοινωνία του ελέγχου και τα μεροκάματα του τρόμου.
*Παράλληλα στηρίζουμε τα καλέσματα της πρωτομαγιάς στο κέντρο της πόλης.
Να αντισταθούμε στον ιό της υποταγής και της εκμετάλλευσης
Δεν θα πεθάνουμε δουλεύοντας
Ζερμινάλ
Αυτόνομος Ταξικός Συντονισμόςστο Ηράκλειο