Παρασκευή 1 Μαίου 2020 στις 10.30 πμ
1η ΜΑΗ: μέρα αντίστασης και αγώνα
1η ΜΑΗ: μέρα αντίστασης και αγώνα
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ, 10:30 π.μ.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
Κανένας άνεργος, απολυμένος, θυσιασμένος και μόνος.
-Κάτω τα χέρια από τις θέσεις εργασίας και τις κατακτήσεις των εργαζομένων.Την κρίση του κορωνοϊού να την πληρώσουν τα αφεντικά. Κοινωνική αυτοάμυνα - Ταξική αντεπίθεση!
-Άμεση απελευθέρωση όλων των προσφύγων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άμεση ικανοποίησητων αιτημάτων των κρατουμένων για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίώσης και αποσυμφόρηση των φυλακών.Να γκρεμίσουμε τις φυλακές και τα στρατόπδα συγκέντρωσης
-Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες που αγωνίζονται. Απέναντι στην πατριαρχία, την έμφυληκαι ενδο-οικογενειακή βία, μένουμε αλληλέγγυες. Καμία μόνη!
-Αλληλεγγύη στους υγειονομικούς. Πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, επίταξη ιδιωτικώννοσοκομείων και παροχή όλων των απαιτούμενων πόρων και μέσων. Βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα σε όλοτο προσωπικό υγείας.
…ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» / μέλος της ΑΠΟ & συντρόφισσες- οι
1η ΜΑΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ… Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Εδώ και δύο περίπου μήνες βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου υγειονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση εξαιτίας της πανδημίας του covid-19, η οποία αναδεικνύει με τον πιο τραγικό και ωμό τρόπο τις γιγαντιαίες αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του κρατικού και καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας, την παρασιτική, αντικοινωνική και δολοφονική του φύση.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το βασικό ζητούμενο για τους ισχυρούς της Γης, εν μέσω της πανδημίας, είναι η διαφύλαξη, σε πρώτο χρόνο, και εν συνεχεία η διεύρυνση των προνομίων τους. Ακόμα κι αν αυτή η επιδίωξη μεταφράζεται στην καταδίκη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε θάνατο από τον ιό, εξαιτίας των ανεπαρκών, προβληματικών και απαξιωμένων συστημάτων υγείας που δημιούργησαν οι αντικοινωνικές και εγκληματικές πολιτικές των κρατών μέσα στα χρόνια. Ακόμα κι αν κάτι τέτοιο σημάνει τη δημιουργία στρατιών εκατομμυρίων ανέργων, αστέγων και εξαθλιωμένων ανθρώπων, υποχρεωμένων να αντιμετωπίσουν μόνοι τόσο την πανδημία όσο και την κρίση που τη συνοδεύει βαθαίνοντας μέρα με τη μέρα. Για το λόγο αυτό, η στρατιωτικοποίηση της δημόσιας ζωής, η ένταση του ελέγχου του παγκόσμιου πληθυσμού και η παγίωση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης συνιστούν μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης από τη μεριά των παγκόσμιων κυρίαρχων, οι οποίοι, μπροστά στο ορατό πλέον ενδεχόμενο γενίκευσης των συνθηκών φτώχειας και ανέχειας, αλλά και μπροστά στην πιθανή όξυνση των κοινωνικών και ταξικών συγκρούσεων, χτίζουν στρατούς αντί για νοσοκομεία και χρηματοδοτούν μπάτσους αντί για γιατρούς. Ήδη, τα εξεγερτικά γεγονότα οργής στα γκέτο του Παρισιού και σε γειτονιές του Τορίνο, ως απάντηση στην ένταση της καταστολής, είναι προάγγελοι αυτής της όξυνσης.
Εξάλλου, την ώρα που οι ανθρώπινες κοινωνίες, μπροστά στον εκβιασμό της μισθωτής εργασίας και στις άπειρες δυσκολίες της καθημερινότητας εν μέσω πανδημίας, προσπαθούν να προστατευτούν από τη φονικότητα του ιού, λαμβάνοντας μέτρα αυτοπροστασίας και κοινωνικής αποστασιοποίησης για να την περιορίσουν, οι μηχανισμοί των κρατών και των αφεντικών όχι απλά δεν έχουν μπει σε καραντίνα, αλλά ήδη απεργάζονται νέα σχέδια επίθεσης στην κοινωνική βάση, προοικονομώντας την, πολυπόθητη για το κεφάλαιο, επανέναρξη της παγκόσμιας οικονομίας με όρους λεηλασίας για τους εργαζόμενους και την κοινωνική βάση.
Στον ελλαδικό χώρο, η διάλυση του συστήματος υγείας και όλων των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας και φροντίδας, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων των προηγούμενων χρόνων, οδήγησε σε εμφανείς ελλείψεις, τόσο σε υλικοτεχνικές υποδομές και μέσα, όσο και σε έμψυχο δυναμικό, γιατρούς και νοσηλευτές. Εν μέσω πανδημίας, εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώθηκαν να ζουν σε συνθήκες φόβου και άγνοιας, χωρίς προληπτικά και διαγνωστικά ιατρικά τεστ, χωρίς άμεση πρόσβαση σε περίθαλψη και μέσα αυτοπροστασίας, ενώ για περισσότερο από δυο μήνες καταδικάστηκαν στην επιβίωση με επιδόματα των 800 ευρώ (κατώτερα και από τον κατώτατο μηνιαίο μισθό) ή, ακόμα χειρότερα, συνέχισαν κατ' ανάγκη να εργάζονται διακινδυνεύοντας την υγεία και τη ζωή τους σε συνθήκες αυξανόμενης εντατικοποίησης και επισφάλειας, ακόμα κι αν το αντικείμενο της εργασίας τους ολοφάνερα δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία κοινωνικά χρήσιμη και αναγκαία.
Ειδικά οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, με αυτοθυσία και τεράστια ατομική κόπωση δίνουν μέχρι σήμερα, στερούμενοι μέτρα αυτοπροστασίας και εξοπλισμό, κάθε ικμάδα της ενέργειάς τους, πολλές φορές νοσώντας οι ίδιοι, για να σώσουν ζωές. Ήταν οι πρώτοι που κινητοποιήθηκαν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα και αναγκαία για τους ίδιους και για την πληττόμενη κοινωνία και για αυτό συκοφαντήθηκαν από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και επιχειρήθηκε η καταστολή τους από τις αστυνομικές δυνάμεις, εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας και αγωνιστικών κινητοποιήσεων.
Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στα super market και σε βασικούς τομείς της εφοδιαστικής αλυσίδας, συνεχίζουν να εργάζονται υπό άκρως επικίνδυνες και εντατικές συνθήκες χωρίς επαρκή μέσα αυτοπροστασίας, χωρίς επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας, χωρίς διαγνωστικά τεστ. Στην ίδια συνθήκη, χιλιάδες εργαζόμενοι υποχρεώνονται να δουλεύουν από το σπίτι με τηλεργασία, χωρίς να παρέχεται η υλικοτεχνική υποδομή, με ασαφές ωράριο και υποχρεώσεις, ενώ είναι ήδη εδώ η δυνατότητα του εργοδότη για εκ περιτροπής ή μερική 15ημερη εργασία και για ακόμα πιο ευέλικτες μορφές που θα αποφέρουν μειώσεις σε παροχές και μισθολογικές αποδοχές.
Την ίδια ώρα οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί δεν σταματούν. Η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρνει προς ψήφιση το αντι-περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που διευρύνει το νομοθετικό πλαίσιο προς όφελος των επενδυτών και ανοίγει το δρόμο για την επέκταση των εξορυκτικών δραστηριοτήτων, τη γενικευμένη εγκατάσταση γιγαντιαίων αιολικών βιομηχανικών μονάδων και για οικοδομική δραστηριότητα παντού, καταστρέφοντας έτσι περιοχές απαράμιλλου φυσικού κάλλους και σημασίας.
Ακόμα, ένα νέο σαρωτικό νομοσχέδιο για την παιδεία δρομολογείται, το οποίο οξύνει ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς, την εντατικοποίηση και την αξιολόγηση στην εκπαίδευση, διαλύει τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα και υπονομεύει ακόμα περισσότερο το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας.
Όσο για τα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας που ήδη βίωναν ένα διευρυμένο καθεστώς εξαίρεσης όντας έγκλειστα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, ή σε φυλακές, αυτά υποβλήθηκαν και συνεχίζουν να υποβάλλονται σε μια αδιανόητη δοκιμασία για να σώσουν τη ζωή τους, όντας πλήρως αβοήθητα και εγκαταλελειμμένα. Δυστυχώς κάποιοι δεν τα κατάφεραν, χωρίς να είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός κρουσμάτων και θυμάτων μιας και η τακτική της απόκρυψης είναι πάγια από τη μεριά των υπουργείων Δικαιοσύνης και Μετανάστευσης. Ανάμεσα τους η Αζιζέλ Ντενιρόγλου και ο Σελίμ Ζερολάρι, κρατούμενοι στις φυλακές, και μια 47χρονη πρόσφυγας, έγκλειστη στη ΒΙΑΛ της Χίου, που πέθαναν αβοήθητοι ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν αν λάμβαναν εγκαίρως ιατρική θεραπεία.
Τις τελευταίες μέρες, και χωρίς να έχει γίνει γνωστός ο σχεδιασμός προφύλαξης του πληθυσμού, χωρίς να έχει προσδιοριστεί ο χρόνος έναρξης για τη διενέργεια μαζικών τεστ, χωρίς να έχουν γίνει προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, προαναγγέλλεται η «επανεκκίνηση της οικονομίας» και η «σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα» αποκλειστικά με οικονομικά κριτήρια, καθώς αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των αφεντικών που πιέζουν για άμεσο «άνοιγμα της αγοράς». Αφού, εν μέσω πανδημίας, κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν περισσότερες από 70 χιλιάδες απολύσεις και να επιβάλουν ελαστικές σχέσεις εργασίας που επιθυμούσαν εδώ και μια δεκαετία (πχ. εκ περιτροπής εργασία, τηλεργασία κ.α.), σειρά έχει τώρα η κανονικοποίηση τους σε επίπεδο καθημερινότητας και η διεύρυνση της επίθεσης στο σύνολο των πληβειακών στρωμάτων με δέσμες νέων αντικοινωνικών μέτρων, ώστε να επωμιστούν αυτά τα βάρη της οικονομικής ύφεσης. Η επέκταση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που αφορούν τις αναστολές συμβάσεων και την εκ περιτροπής εργασία λόγω κορωνοϊού, δίνουν το δικαίωμα στην εργοδοσία να επιλέγει τον αριθμό των εργαζόμενων που θα δουλεύουν στις επιχειρήσεις τους όταν αυτές επαναλειτουργήσουν, ενώ μέσω της περαιτέρω ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων δίνεται τη δυνατότητα μείωσης του μισθολογικού κόστους και απελευθέρωσης της «μαύρης» και απλήρωτης εργασίας.
Απέναντι σε όλους αυτούς τους εγκληματικούς σχεδιασμούς, το κοινωνικό και ταξικό κίνημα οφείλει να ανασυνταχθεί ξεπερνώντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν λόγω της επικινδυνότητας του ιού, αλλά και τις υποκειμενικές που μεθοδικά καλλιεργεί και εισάγει το κράτος αποσκοπώντας στην καταστολή των αντιστάσεων και τον έλεγχο του πληθυσμού. Τηρώντας όλα τα μέτρα αυτοπροστασίας του κοινωνικού συνόλου και με κύριο μέλημα την υπεράσπιση της ζωής όλων μας απέναντι στη θανατοπολιτική του κράτους και των αφεντικών, να επιχειρήσουμε να βγούμε ξανά στους δρόμους του αγώνα. Να συναντηθούμε ξανά εκεί που κρίνεται το δίκιο, η ζωή και η ελευθερία. Τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε από τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες που προσκυνάνε τις επιταγές του κράτους και των αφεντικών και ξεπουλάνε τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Σήμερα, 134 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών του Σικάγο και εν μέσω μια πρωτοφανούς συγκυρίας όπου το κράτος προετοιμάζει μια ακόμα ανηλεή επίθεση στα κοινωνικά κεκτημένα με πρόσχημα την κρίση του κορωνοϊού, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ως άνθρωποι και όχι ως εξατομικευμένοι κανίβαλοι, ως αντιστεκόμενοι και όχι παραδομένοι και φοβισμένοι, ως αναρχικοί, την πάλη για την κοινωνία των ελεύθερων ίσων που θα έχει ως προτεραιότητα την προστασία των ευάλωτων, ως πρώτο και κύριο συμφέρον τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, ως βασικό μέλημά της την ευμάρεια και την εξυπηρέτηση της κοινωνίας και όχι μίας κάστας ισχυρών, που οδηγούν την ανθρωπότητα στην δυστοπία του θανάτου, της εξαθλίωσης και του ελέγχου.
Να μην περάσει ο νέος οδοστρωτήρας στα εργασιακά. Κάτω τα χέρια από τις θέσεις εργασίας και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Καμία απόλυση, καμία περικοπή σε μισθούς και συντάξεις. Την κρίση του κορωνοϊού να την πληρώσουν τα αφεντικά. Οργάνωση στη βάση - Κοινωνική αυτοάμυνα - Ταξική αντεπίθεση!
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας. Άμεση και χωρίς όρους μαζική πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, επίταξη ιδιωτικών νοσοκομείων και παροχή όλων των απαιτούμενων πόρων και μέσων, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του πληθυσμού σε περίθαλψη, βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα σε όλο το προσωπικό υγεία καθώς και πρόνοια για να μην οδηγηθούν στην απόλυτη εξάντληση και σε σοβαρούς κινδύνους και για τη δική τους υγεία.
Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες που αγωνίζονται. Απέναντι στην πατριαρχία, την έμφυλη και ενδο-οικογενειακή βία, μένουμε αλληλέγγυες. Καμία μόνη!
Άμεση απελευθέρωση όλων των προσφύγων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Καμιά ζωή δεν είναι λαθραία. Ελεύθερη μετακίνηση για όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Να γκρεμίσουμε το σύγχρονο απαρτχάιντ!
Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των κρατουμένων για αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης και αποσυμφόρηση των φυλακών λόγω του κορωνοϊού. Να γκρεμίσουμε τις φυλακές!
Σήμερα είναι η εποχή που πρέπει να συνδεθούν οι μερικοί και αιτηματικοί αγώνες για μόνιμη και σταθερή εργασία, για πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της στέγασης, της υγείας, της εκπαίδευσης, για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΤΡΟΦΗ - ΥΓΕΙΑ - ΣΤΕΓΑΣΗ
ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1η ΜΑΗ
Αθήνα: Χαυτεία 10.30
Πάτρα: Παράρτημα 10.30
Θεσσαλονίκη: Καμάρα 11.00
*Συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας (κρατάμε αποστάσεις, φοράμε μάσκες και γάντια)
Πάτρα / 1H Μάη: Η θέση μας είναι στο δρόμο - Η μόνη προοπτική ζωής και ελευθερίας ανοίγεται με τον ταξικό - κοινωνικό αγώνα
1Η ΜΑΗ - 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
ΚΗΡΥΤΤΟΥΝ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ
ΠΟΥ ΡΙΧΝΕΙ ΤΑ ΒΑΡΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΣΤΗ ΘΑΝΑΤΟΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑΝΑΤΩΝΕΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
ΣΤΑ ΔΙΑΛΥΜΕΝΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ,ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ, ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΣΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΕΤΡΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
Η θέση μας είναι στο δρόμο!
Η μόνη προοπτική ζωής και ελευθερίας ανοίγεται με τον κοινωνικό - ταξικό αγώνα
Αντίσταση - Αυτοοργάνωση - Αλληλεγγύη - Αλληλοβοήθεια
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας / Κάθε Δευτέρα στις 19:00
στην κατάληψη Παραρτήματος (Κορίνθου & Αράτου) asapatras.espivblogs.net / asapatras@espiv.net
ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΠΑΤΡΑ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1 ΜΑΗ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ 10:30
Η συνθήκη της μισθωτής εργασιάς συνεχίζει ακάθεκτη να αφαιμάζει τις ζωές των εργαζομένων είτε σε καιρούς <<κανονικότητας>> είτε σε καιρούς έκτακτης ανάγκης.Η κανονικότητα που ευαγγελίζονται κράτος και κεφάλαιο δεν είναι κάτι παραπάνω απο τη λεηλασία των ζωών μας κλέβοντας το ζωτικό μας χρόνο και υποδεικνύοντας (μας) πόσα αγαθά αντιστοιχούν στον κάθε εργαζόμενο/νη.
Για εμάς ο ζωτικός χρόνος κάθε ατόμου είναι ισάξιος, επομένως η διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εκμετάλευσης φαντάζει στείρα και αποπροσανατολιστική αφού οι αγώνες μας πρέπει να κεντροβαρούν στην ολίκη κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, των σχέσεών και των αξιών που αυτή παράγει μέχρι τα πάντα να ανήκουν σε όλους.Άν η πρωτομαγία του 1886 μας έμαθε κάτι, αυτό ειναι οτι κανένα κεκτημένο εργατικό δικαίωμα δε παγιώνεται μέσα στο καπιταλισμό.(π.χ. οχταωρο). Έναν καπιταλισμό που συνεπώς πρέπει να καταστρέψουμε συθέμελα με άγριες γενικές απεργίες διαρκείας, με καταλήψεις και αναδιαμόρφωση των μέσων παραγωγής και εχθρική αγωνιστική στάση απέναντι στα αφεντικά και όποιον καταδυναστεύει τις ζωές μας.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί οτι απέναντι μας δεν είναι μόνο αυτός που κρατάει το μαστίγιο αλλα και αυτός που μαστιγώνεται αδιαμαρτύρητα, αποσκοπώντας στην εύνοια του αφεντικού ή στην προσωπική του ανέλιξη ώστε να κρατάει αυτός το μαστίγιο μια μέρα.Ως αντιεξουσιαστές δεν μας αρκεί απλώς η καταστροφή του καπιταλισμού αλλά η ολική κατεδάφιση του εξουσιαστικού οικοδομήματος (πατριαρχία, εθνικισμός, θρησκεία, εγκλεισμός, λεηλασία φυσης κλπ).Οι αρνήσεις δε μπορούν να είναι τμηματικές αλλά ολικές αφού η κάθε εξουσιαστική πρακτική ενισχύει και παγιώνει τη συνολική συνθήκη καταπίεσης.
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Αναρχικές ατομικότητες
Παρεμβάσεις εν όψη πρωτομαγιάς στην Πάτρα
Στις 29 Απριλίου εν όψη της πρωτομάγιας παρεμβήκαμε στην Πάτρα με μοίρασμα κειμένων και τρικάκια σε γειτονίες, ΙΚΑ, πλατείες, σούπερ μαρκετ, φαρμακεία, στο τμήμα κοινωνικής πρόνοιας στην Πατρών Αθηνών και στην Α` ΔΟΥ ΠΑΤΡΩΝ.
Παρασκευή 1/5 στις 10:30 στην κατάληψη Παραρτήματος.
Η πρώτη Μαίου δεν είναι αργία είναι μέρα μνήμης και αγώνα
Τους τελευταίους σχεδόν 2 μήνες το κράτος, οι δημοσιογράφοι ,τηλεπερσόνες, επιστήμονες μας έχουν βομβαρδίσει λέγοντας μας πως «είμαστε όλοι μαζί απέναντι στον κορωνοϊό », «να μείνουμε όλοι σπίτι για το κοινό καλό», « τα βάρη της οικονομικής κρίσης που έρχεται να τα σηκώσουμε όλοι μαζί» και τα λοιπά. Αυτά τα λόγια όμως τα συνοδεύουν τύμπανα του πολέμου. Γιατί ο πόλεμος του κράτους και των αφεντικών απέναντι στους από τα κάτω είναι συνεχής και αυτό αποδείχτηκε ακόμα μια φορά.
Η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας, η χρήση και επίκληση στην αυθεντία της επιστήμης, πόνταραν στο ότι θα ακούμε ακρίτα τα δελτία των 6, τον καταιγισμό ειδήσεων, τις συνεχείς ενημερώσεις και δεν θα αντιδρούμε. Ότι θα κινηθούμε εν τέλη στην γνωστή λογική του «πίστευε και μη ερεύνα». Κανείς και καμία από όλους αυτούς δεν μιλά για τις εκατοντάδες χιλιάδες εργατριών και εργατών στα εργοστάσια, των ντελιβεράδων, των καθαριστριών, των εργαζόμενων στα νοσοκομεία, των τηλεφωνητ(ρι)ών. Όλων αυτών που συνέχισαν να δουλεύουν κανονικά σε εξαντλητικούς ρυθμούς, με διευρυμένα ωράρια, με ελάχιστα μέτρα αυτοπροστασίας. Επίσης, μέσα σε κλίμα φόβου περάστικαν διατάγματα που επιτρέπουν την επιστράτευση απεργών, που μειώνουν σε εκατομμύρια εργαζόμενων τον μισθό στο μισό κτλ .Ολα αυτά μέσα στη σιωπή και στα κελεύσματα για εθνική συσπείρωση.
Για ακόμα μια φορά κράτος και αφεντικά εκμεταλλεύτηκαν μια συγκύρια ώστε να επιβάλλουν ένα καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Ένα καθεστώς ακόμα πιο έντονης καταστολής και εκμετάλλευσης. 10 χρόνια πριν με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης κεντρώες, δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις επέβαλαν 4 μνημόνια και επιτέθηκαν σκληρά σε όσους από τα κάτω βγήκαν στους δρόμους. Είναι έτοιμοι να κάνουν ακριβώς το ίδιο… Είναι στο χέρι μας να μην αφήσουμε τους σχεδιασμούς τους να περάσουν χωρίς να αγωνιστούμε .
Κοιτώντας πίσω στην ιστορία, μπορούμε να καταλάβουμε πως τίποτα δεν δόθηκε από την μεγαλοψυχία της δημοκρατίας, αλλά ήταν αποτέλεσμα μεγάλων αγώνων. Ένα από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα είναι το 1886 στο Σικάγο. Η εξέγερση των εργατ(ρι)ών, που δεν σταμάτησε, ούτε μετά την δολοφονία αρκετών από αυτούς από τα πύρα της αστυνομίας αλλά συνέχισε με αμείωτη ένταση. Κάτω από τον φόβο της γενίκευσης των εξεγέρσεων τα αφεντικά και το κράτος υποχώρησαν τελικά και δέχτηκαν να μειωθούν οι εργάσιμες ώρες στις οκτώ.Κάθε μείωση της εκμετάλλευσης κάθε μερικός αγώνας έχει την άξια του. Το στοίχημα είναι να μην πιστέψουμε πως το κράτος, τα αφεντικά και η εκμετάλλευση μπορούν να αποκτήσουν «ανθρώπινο πρόσωπο». Έχουμε δει πως η εκμετάλλευση συνεχίζεται όποια και αν είναι τα αφεντικά. Έχουμε δει πως οι κυρίαρχοι με την πρώτη ευκαιρία θα προσπαθήσουν να βρουν τρόπους και να ανοίξουν έδαφος προς όφελός τους.
Φέτος, το κράτος επιλέγει να <<γιορτάσει>> την 1 Μαϊου ξεκινώντας την διαδικασία των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Όσο και αν προσπαθούν να πείσουν ότι διαπραγματεύονται για αυτό που μας επέβαλαν κάποιοι/ες από το εξωτερικό, στην πραγματικότητα, η διαδικασία αυτή συμφέρει τόσο το ξένο όσο και το ντόπιο κεφάλαιο.
Αξίζει να πιστέψουμε οι εκμεταλλευόμενοι και εκμεταλλευόμενες στις δυνάμεις μας, να αγωνιστούμε, να απεργήσουμε, να οργανωθούμε σε σωματεία βάσης, να συλλογικοποιηθούμε, όσο και αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι τίποτα δεν αλλάζει.
Να οργανώσουμε χωρίς αρχηγούς και εργατοπατέρες τις αντιστάσεις μας στους χώρους εργασίας, ενάντια στην εκμετάλλευση, στον σεξισμό, τον ρατσισμό. Με ισότιμες σχέσεις, με αλληλεγγύη, να βαθύνουμε τον αγώνα μας . Με όπλο τις απεργίες, τις πορείες, τις συγκρούσεις, αγώνας στο εδώ και στο τώρα. Και επειδή αυτό το σύστημα, δεν εξανθρωπίζεται μόνο καταστρέφεται, κουβαλάμε στις καρδιές μας και αγωνιζόμαστε για την γενικευμένη ανατροπή. Για την κοινωνική και ταξική επανάσταση. Για την επανάσταση που θα ανοίξει τον δρόμο στην αναρχία. Για ένα κόσμο ισότητας, ελευθερίας που ο καθένας και η καθεμία θα προσφέρει ανάλογα με τις δυνατότητες του και θα λαμβάνει σύμφωνα με τις ανάγκες του/ης, όπου η φύση και όλα τα ζωντανά πλάσματα θα έχουν απελευθερωθεί από τα δεσμά της εκμετάλλευσης.
Ούτε εθνικός ούτε θρησκευτικός ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός
Όσες και όσοι αγωνίστηκαν και δεν είναι πια μαζί μας ζουν στα οδοφράγματα του μέλλοντος
Αναρχικές/αναρχικοί