kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

1η Μαη Απεργιακή Συγκέντρωση

1 Μάη στην Καμάρα, 11 πμ
Κινητοποίηση με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας

Τα δικαιώματα μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα

Χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά

Αναμέτρηση με κυβέρνηση-ΕΕ-εργοδοσία για υπεράσπιση δημόσιας υγείας και εργαζομένων

Πρωτοβουλία για μια Ταξική Πρωτομαγιά

πηγή : email που λάβαμε στις 27 Απριλίου 20h

Συγκέντρωση για την Εργατική Πρωτομαγιά

Η 1η ΜΑΗ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Έχουν περάσει 134 χρόνια από όταν οι εργάτες στα εργοστάσια του Σικάγο οργανώθηκαν και αντιστάθηκαν δυναμικά στην καπιταλιστική καταπίεση διεκδικώντας καλύτερους όρους ζωής. Την πρωτομαγιά του 1886 απεργούν μαζικά και διαδηλώνουν με κεντρικό σύνθημα "8 ώρες δουλειά, 8 ώρες ύπνος, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος", θέτοντας τις βάσεις για μία από τις πιο ιστορικές κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, και δίνοντας ελπιδοφόρα πνοή στις επόμενες γενιές να αγωνιστούν για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. 50 χρόνια μετά, στη Θεσσαλονίκη του 1936, οι καπνεργάτες/-τριες, πληττόμενοι από την ανεργία και τους άθλιους μισθούς, στον απόηχο μάλιστα μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης, κηρύττουν απεργία. Μια απεργία που στη συνέχεια θα πάρει γενικευμένη μορφή και θα πλαισιωθεί από κινητοποιήσεις εργατών δεκάδων κλάδων σε όλη τη χώρα, δημιουργώντας -με αίμα- κεκτημένα που (μέχρι προσφάτως) μπορεί να θεωρούσαμε αυτονόητα.

Οι αγώνες που δόθηκαν για την εξασφάλιση καλύτερων όρων εργασίας και ζωής, μας δείχνουν πως όταν είμαστε ενωμένοι μπορούμε να νικήσουμε, μας θυμίζουν ότι τίποτα δεν μας χαρίζεται αλλά όλα κατακτώνται. Όσα χρόνια και αν περάσαν από το '86 και το '36 ένα πράγμα είναι σίγουρο : οι Μάηδες των εργατικών αγώνων δεν είναι πίσω μας αλλά μπροστά μας, χαράζοντας την προοπτική μιας ζωής χωρίς εκμετάλλευση.

Στο σήμερα, ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός η περιβαλλοντική μόλυνση και η αστικοποίηση αποτέλεσε το πρόσφορο έδαφος για τη δημιουργία και την ταχύτατη εξάπλωση του SARS-COV2 σε κάθε άκρη της γης. Μιας επιδημίας που λειτούργησε ως καταλύτης για το ξεγύμνωμα των συνεπειών της χρόνιας και μεθοδικής προσπάθειας αποσάθρωσης του δημόσιου συστήματος υγείας, αλλά και για το ξέσπασμα μιας νέας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, που βρισκόταν έτσι και αλλιώς προ των πυλών, και αναμένεται πλέον να είναι χειρότερη για τις ζωές μας κι από αυτή του 2008.

Το ποσοστό θνησιμότητας του ιού σχετίζεται με το επίπεδο του εκάστοτε συστήματος υγείας. Αυξάνεται όπου η υγεία αντιμετωπίζεται καθαρά με όρους αγοράς, κέρδους, και η δημόσια παροχή της απαξιώνεται. Στην Ελλάδα, ακόμα και πριν τα μνημόνια, υπήρχε διαρκής προσπάθεια υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας (οι δαπάνες για αυτή έχουν μειωθεί κατά 7% του ΑΕΠ, από το '79). Κι ενώ όλες οι κυβερνήσεις έβαλαν το λιθαράκι τους γι'αυτό, μόλις πριν λίγους μήνες είχαμε τις δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη περί ιδιωτικής πρωτοβουλίας που θα βοηθήσει τα δημόσια νοσοκομεία τις δηλώσεις Γεωργιάδη για μείωση προσωπικού, την τοποθέτηση μάνατζερ και στρατιωτικών στις διοικήσεις των νοσοκομείων στο δρόμο της μετατροπής τους σε Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, αλλά και τις μειώσεις εισφορών των εργοδοτών για τα ασφαλιστικά ταμεία. Αντιμέτωποι πλέον με την πανδημία, οι τωρινοί διαχειριστές της εξουσίας αντί να προχωρήσουν στην ενίσχυση του ΕΣΥ με προσωπικό και εξοπλισμό, επέλεξαν να σπαταλήσουν εκατομμύρια για να φανεί επικοινωνιακά ότι διαχειρίζονται καλά την κρίση. Τα παραδείγματα είναι υπερβολικά πολλά, ενδεικτικά αναφέρουμε τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν για την καμπάνια «μένουμε σπίτι» και τα «δωράκια» στα κανάλια που εντάχθηκαν στις πληττόμενες επιχειρήσεις και απαλλάχθηκαν από την υποχρέωση να πληρώσουν τις φετινές δόσεις για τις τηλεοπτικές άδειες, την ίδια στιγμή που η «ενίσχυση» του ΕΣΥ με προσωπικό έγινε με το σταγονόμετρο, ενώ πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε και ότι δε θα πληρωθούν το σύνολο των εφημεριών που κάνουν οι κατά τα άλλα «ήρωες» της πρώτης γραμμής που χειροκροτάμε στα μπαλκόνια.

Προσλήψεις μπορεί να μην έγιναν στα νοσοκομεία, έγιναν όμως με τη σέσουλα στα σώματα ασφαλείας, αφού σε αυτά στηρίζονται οι κυβερνώντες για τη διατήρηση της εξουσίας τους. Έτσι, ενώ έβγαιναν (και αποσιωπούνταν) η μία μετά την άλλη οι καταγγελίες των εργαζομένων στα νοσοκομεία, αναδεικνύοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, το κράτος επικεντρώθηκε στη μόνη εναλλακτική που είχε για την αποτροπή των χειρότερων, την κοινωνική απομάκρυνση. Την ίδια στιγμή βέβαια που παπαγάλιζε μέσω των ΜΜΕ την «ατομική ευθύνη», καλώντας μας να μείνουμε σπίτι και να μη συνωστιζόμαστε, για να καλύψει τις ευθύνες του, αδιαφορούσε για τις χιλιάδες μετανάστριες που στοιβάζονται σε κέντρα κράτησης, τους κρατούμενους που πεθαίνουν στις φυλακές, τους άστεγους που δεν έχουν σπίτι για να μείνουν -και σχεδιάζονται να αυξηθούν καθώς από την 1η Μάη απελευθερώνεται η προστασία της 1ης κατοικίας και συνεχίζονται οι πλειστηριασμοί κεκλεισμένων των θυρών- αλλά και για τους εργαζόμενους που συνωστίζονται στα εργασιακά κάτεργα που παραμένουν ανοιχτά.

Όπως προείπαμε, το ξέσπασμα της πανδημίας και η διαχείρισή της οδηγεί παγκοσμίως σε μια τεράστια οικονομική κρίση. Ήδη βλέπουμε το ελληνικό κράτος, σε συνεργασία με τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ, να εξαγγέλλει σειρά μέτρων για τη διευκόλυνση και προστασία των επιχειρήσεων. Ανάλογες κινήσεις δε γίνονται φυσικά για την προστασία των εργαζομένων, των ανέργων, των μεταναστριών, των συνταξιούχων, των άστεγων, των έγκλειστων, αλλά αντίθετα αρχίζουμε να ακούμε για άλλη μια φορά γνώριμες ατάκες του στυλ "πρέπει όλοι να κάνουμε θυσίες και να βάλουμε πλάτη στην οικονομία και στις επιχειρήσεις", πρέπει να μοιραστούμε όλοι το βάρος της κρίσης, και άλλα τέτοια όμορφα που θυμίζουν την επίθεση που δεχόμαστε την τελευταία δεκαετία. Βλέπουμε μέτρα που έχουν θεσπιστεί με την τακτική του κατεπείγοντος για την αντιμετώπιση της κρίσης του covid-19 να πηγαίνουν δεκαετίες πίσω τα εργατικά δικαιώματα. Αναβολή της καταβολής του δώρου Πάσχα, θέσπιση δυνατότητας μείωσης ωραρίου και μισθού κατά 50%, καθιέρωση πρακτικά υποκατώτατου μισθού στα 533 ευρώ, δυνατότητα εργοδοτών να μη δηλώνουν το ωράριο εργασίας και να επιλέξουν πόσους και ποιους εργαζόμενους που βρίσκονταν σε αναστολή επιθυμούν να απασχολούν, είναι ορισμένα μόνο από τα μέτρα που έχουν ληφθεί ήδη. Όπως και πριν την επιδημία, έτσι και τώρα, αλλά και μετά τη λήξη του συναγερμού, τα κράτη θα φροντίζουν πάντα να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των αστών. Δεν λέμε πως δεν υπάρχουν αστικές δυνάμεις που χτυπήθηκαν από την πανδημία. Λέμε πως για όλους αυτούς υπάρχουν οι μηχανισμοί να μετακυλήσουν το βάρος προς την κοινωνική βάση. Τι γίνεται όμως για όλους εκείνους που ο κορωνοϊός αποτέλεσε την κότα με τα χρυσά αυγά; Σούπερ μάρκετ, ηλεκτρονικό εμπόριο και κυρίως το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, τα μεγαλύτερα παράσιτα στον αστικό κόσμο που εκμεταλλεύονται τη βουτιά της τιμής του πετρελαίου νοικιάζοντας ως αποθηκευτικούς χώρους πετρελαίου τα δεξαμενόπλοια τους 250.000 την ημέρα (να σημειωθεί πως το 26% του παγκόσμιου στόλου των τάνκερ ανήκουν σε Έλληνες). Για τους νικητές της πανδημίας δεν υπάρχει απολύτως κανένας μηχανισμός που να οδηγεί έστω και ψίχουλα των κερδών αυτών προς τα κάτω.

Τα παραπάνω δεν εμποδίζουν την ελληνική κυβέρνηση να ευλογεί κάθε τρεις και λίγο τα γένια της, υποστηρίζοντας ότι ήταν η δική της διαχείριση ενάντια στον περιβόητο "αόρατο εχθρό" που αποσόβησε το να γίνουμε Ιταλία, ενώ είναι προφανές πως ο μόνος λόγος έγκαιρης λήψης μέτρων ήταν το ότι γνώριζαν καλά πως οι ελλείψεις σε κλίνες ΜΕΘ, διαγνωστικά τεστ, ιατρικό προσωπικό και απαραίτητο ιατρικό εξοπλισμό -τα οποία προωθούσαν τόσο καιρό- θα οδηγούσαν σε τραγικές καταστάσεις, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει η παραμονή της στην εξουσία. Και φτάνουμε στις 28/4 που ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε τη σταδιακή άρση των μέτρων. Παρότι όλοι επιθυμούμε να λήξει το ολοκληρωτικό μέτρο της απαγόρευσης κυκλοφορίας, ένα εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι τι άλλαξε και χαλαρώνουν τα μέτρα; Σύμφωνα με τον Μητσοτάκη είναι τα εξής: α) ο καλός καιρός, β) η ενσυναίσθηση του κόσμου, γ) η εμπειρία και η αύξηση γιατρών και εξοπλισμού στο ΕΣΥ, δ) περισσότερα τεστ, ε) η αναγκαιότητα επανεκκίνησης της οικονομίας. Δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι στην πράξη τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ο κίνδυνος του κορωνοϊού εξακολουθεί να υπάρχει, απλά η οικονομική ζημία της καραντίνας είναι μεγάλη (ειδικά με την έναρξη της τουριστικής περιόδου), οπότε δεν μπορούν να «συνεχίσουν να βάζουν την ανθρώπινη ζωή πάνω από την οικονομία», όπως υποτίθεται έκαναν μέχρι τώρα (μια καραμέλα που θα χρησιμοποιούν για να επιβάλλουν τα αντεργατικά μέτρα που ήρθαν και έρχονται).

Σαν να μην έφταναν αυτά, ο Σ. Πέτσας ανακοίνωσε τη μεταφορά του «εορτασμού»(!) της πρωτομαγιάς για το Σάββατο 09/05 με την πρόφαση ότι τίθεται ζήτημα δημόσιας υγείας. Πέρα από την προσπάθεια υποτίμησης της εργατικής πρωτομαγιάς χαρακτηρίζοντάς την ως γιορτή, είναι προφανές ότι υπάρχει μεθοδευμένη προσπάθεια καταστολής των εργατικών αγώνων που οργανώνονται απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που έχουν κηρύξει κράτος και αφεντικά στην εργατική τάξη με πρόφαση τον κορωνοϊό, καθώς δε θεωρούμε ότι μπορεί να πιστέψει κανείς ότι αλλάζει κάτι σχετικά με την δημόσια υγεία μία βδομάδα μετά. Άλλωστε η προσπάθεια για την καταστολή των αγώνων είχε ξεκινήσει πολύ πριν τον ιό, με πιο πρόσφατη την κατάθεση προς διαβούλευση του νομοσχεδίου που περιορίζει και ποινικοποιεί τις διαδηλώσεις. Δεν είναι τυχαίο ούτε ότι η μέρα που επιλέγεται είναι Σάββατο, που λειτουργούν λιγότερες επιχειρήσεις από ότι τις καθημερινές, ενώ να υπενθυμίσουμε πως ένα από τα «έκτακτα μέτρα» δίνει το δικαίωμα στους εργοδότες να επιστρατεύσουν τους εργαζόμενους και να τους αφαιρέσουν το δικαίωμα στην απεργία.

Οι ταξικοί αγώνες του παρελθόντος δεν αποτελούν για εμάς απλά μια φιέστα που γιορτάζουμε μια φορά το χρόνο, αλλά είναι αποτυπωμένοι στη συλλογική μας μνήμη ως παράδειγμα για τη διεκδίκηση και την πάλη των από τα κάτω για τα δικαιώματά μας. Δε σκοπεύουμε να προχωρήσουμε σε μονομερή ανακωχή της ταξικής πάλης, ούτε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε και να οργανωνόμαστε στους χώρους εργασίας μέσω των σωματείων μας, αλλά και μέσω των συνελεύσεων. Τον επόμενο καιρό, με τα κάθε λογής οικονομικά μέτρα και με την καταστολή που μας επιφυλάσσει το κράτος, οι ταξικές διαφορές θα συνεχίσουν να οξύνονται και οι ζωές των προλετάριων θα συνεχίσουν να υποτιμούνται. Συνεπώς και αυτή η πρωτομαγιά όπως και οι προηγούμενες θα μας βρει στο δρόμο να διεκδικούμε όσα μας στέρησαν και όσα έχουμε ανάγκη, θέτοντας ταυτόχρονα -και όσο περνάει από το χέρι μας- τις βάσεις για το οριστικό ξεπέρασμα του κόσμου της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Και το ότι τους αγώνες μας αυτούς θα τους συνεχίσουμε με κοινωνική υπευθυνότητα δεν το κάνουμε επειδή μας το επιβάλλει κάποιο κράτος, αλλά επειδή γνωρίζουμε ότι πρέπει να προφυλάξουμε τις ευάλωτες ομάδες, αλλά και το σύστημα υγείας από την κατάρρευση. Γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως για εμάς, τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τις μετανάστριες, τους άστεγους, τους έγκλειστους, δε θα επιστρατευτεί κανένα σούπερ πούμα για να διασφαλιστεί η πρόσβασή μας στην περίθαλψη, όπως έγινε για γιο εφοπλιστή.

Με σεβασμό και συνείδηση προς τους πιο ευάλωτους και τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας

ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΔΥΝΑΤΟ ΤΡΟΠΟ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ:

-Ποιοτικό και δημόσιο σύστημα υγείας για όλους/ες, κατάλληλα μέτρα προστασίας, πλήρη δικαιώματα, άδειες, κανονικές πληρωμές μισθών και καμία απόλυση

-Αποσυμφόρηση των φυλακών, κλείσιμο των camps και ελεύθερη μετακίνηση των μεταναστών

-Στήριξη των οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑ ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ | ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/5, 11.00, ΚΑΜΑΡΑ

κάλεσμα : Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

επικοινωνία : anatolika.espivblogs.net

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/82239/

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ! ΤΡΟΦΗ - ΥΓΕΙΑ - ΣΤΕΓΑΣΗ !

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ !

Συγκέντρωση, Παρασκευή 1η Μαΐου, Καμάρα 11:00
(Τηρούμε όλα τα μέτρα προστασίας: κρατάμε αποστάσεις, φοράμε μάσκες και γάντια)

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό "Μαύρο & Κόκκινο"

μέλος Α.Π.Ο. - Ο.Σ.

Πρωτομαγιά 2019 στους δρόμους σπάμε τις απαγορεύσεις

Οι διαδηλώσεις της πρωτομαγιάς αποτελούν ορόσημα για την ιστορία των ριζοσπαστικών κινημάτων. Από την εργατική απεργία του Σικάγο το 1886 για την διεκδίκηση του 8 ώρου, στην απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936 και από τις μαχητικές διαδηλώσεις της πρωτομαγιάς σε Γερμανία και Ιταλία, στις πορείες της εργατικής πρωτομαγιάς στην Ελλάδα το αναρχικό κίνημα αποτέλεσε ενεργό και αδιάσπαστο κομμάτι των στιγμών αγώνα όλα τα χρόνια. Άλλοτε σε στήριξη των αγώνων που έτρεχαν και άλλοτε ως κορύφωση των ίδιων του των αγώνων με βάση τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις που επικρατούσαν κάθε φορά.

Σήμερα η νοηματοδότηση αυτή είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Την στιγμή που μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει τεθεί με κυβερνητικές εντολές σε κατοίκον εγκλεισμό/καραντίνα με πρόσχημα την προστασία της υγείας, τόσο του ίδιου όσο και των γύρων του, μια άλλη μερίδα του πληθυσμού αφήνεται στη μοίρα της. Οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι στη δημόσια υγεία, στην κθαριότητα, στον επισιτισμό, στις βιομηχανίες και τα εργοστάσια, στα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία βιώνουν ένα ιδιαίτερο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης. Έχουν κριθεί με συνοπτικές διαδικασίες ναι μεν αναγκαίοι αλλά και αναλώσιμοι. Αναγκαίοι για να μπορέσει ο καπιταλισμός να συνεχίσει να καρπώνεται την υπεραξία της παραγωγής τους, να επιβιώσει και να βγει πιο δυνατός, αλλά και αναλώσιμοι αφού είναι υποχρεωμένοι να φροντίσουν μόνοι τους για τα απαραίτητα Μέσα Ατομικής Προστασίας, κανόνες που δεν ισχύουν όμως για αόρατους πληθυσμούς όπως οι κρατούμενοι, οι μετανάστ(ρι)ες, οι άστεγοι κτλ.

Οι νόμοι καταργούνται στα οδοφράγματα.

Απέναντι στο καθεστώς εκτάκτου ανάγκης που τείνει να εδραιωθεί για το προσεχές διάστημα και την νέα κανονικότητα που έρχεται, οφείλουμε να βγούμε στο δρόμο. Να δείξουμε δυναμικά ότι η αλληλεγγύη δεν είναι μια λέξη αόριστη και ότι δε καθορίζεται από κυβερνητικές οδηγίες. Από την πρώτη στιγμή σε όλη την Ελλάδα συντρόφισσες και σύντροφοι στην πράξη έσπασαν τα μέτρα στήνοντας δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας σε ευπαθείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, αντέδρασαν με όλα τα μέσα σε περιστατικά εργοδοτικής ασυδοσίας, στήριξαν και στηρίζουν ακόμα τους ταξικούς αγώνες που τρέχουν αυτή την περίοδο.

Με γνώμονα την ασφάλεια όλων και τηρώντας τα μέτρα και μέσα ατομικής και συλλογικής προστασίας κατεβαίνουμε στο δρόμο. Δεν περιμένουμε κανένα κρατικό εκπρόσωπο να μας δώσει την άδεια για να συγκεντρωθούμε, τη στιγμή που τα μέτρα αυτά, ενώ δεν ισχύουν για όλες και όλους μας, δείχνουν να αποτελούν εργαλεία πειθάρχησης και ελέγχου και να είναι κομμάτι ενός νέου δόγματος καταστολής που τίθεται σε εφαρμογή σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η φετινή πρωτομαγιά οφείλει να αποτελέσει το διεθνές κινηματικό ορόσημο για το πέρασμα από την άμπωτη στην παλίρροια των κοινωνικών κα ταξικών αντιστάσεων.

Πρωτομαγιά 2019 11:00 Καμάρα

Σπάμε τις απαγορεύσεις κα τα μέτρα και κατεβαίνουμε στους δρόμους ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση και τη γενικευμένη καταστολή

κατάληψη Terra Incognita

1 Μάη 2020... στους δρόμους!

Επειδή η 1η Μάη δεν είναι γιορτή αλλά ορόσημο στον αγώνα για την χειραφέτηση των εργατών και μέρα μνήμης των αναρχικών μαρτύρων του Σικάγο που δολοφονήθηκαν από το κράτος επειδή αγωνίστηκαν για την κοινωνική απελευθέρωση.

Επειδή οι κατακτήσεις του παρελθόντος που κερδήθηκαν με αιματηρούς αγώνες σήμερα απειλούνται ευθέως από την συντονισμένη επίθεση της συμμαχίας κράτους και κεφαλαίου.

Επειδή μάταιος δεν είναι ο αγώνας αλλά το να αναμένουμε από τους δυνάστες να ελαφρύνουν τα δεσμά μας.

Επειδή όσο παραμένουμε φοβισμένοι, ανοργάνωτοι και άπραγοι μπροστά στον ευτελισμό της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας, η επίθεση κράτους και αφεντικών θα εντείνεται ακόμα περισσότερο επιδεινώνοντας όλο και πιο πολύ τους όρους σκλαβιάς μας.

Επειδή η κοινωνική μας συνείδηση και υπευθυνότητα απέναντι στους συνανθρώπους μας δεν σημαίνει παύση του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση και ανακωχή με τους ταξικούς μας εχθρούς.

Επειδή η οικονομική εκμετάλλευση της τάξης μας όχι μόνο δεν έχει ανασταλεί εν μέσω πανδημίας αλλά έχει ενισχυθεί.

Επειδή δεν ανεχόμαστε το κράτος να περιστέλλει τις κοινωνικά κεκτημένες ελευθερίες με οποιοδήποτε πρόσχημα και εν προκειμένω με το πρόσχημα της διασφάλισης της δημόσιας υγείας.

Επειδή δεν θέλουμε εμείς, οι καταπιεσμένοι/ες και εκμεταλλευόμενοι/ες να πληρώσουμε και την επερχόμενη οικονομική κρίση του συστήματός τους.

Επειδή δεν πρόκειται να ανεχθούμε την δυστοπία κράτους, καπιταλισμού και εξουσίας ως όρο ζωής.

Επειδή οι ανάγκες, οι διεκδικήσεις και οι αγώνες μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα.

Επειδή ο ορατός και πιο θανατηφόρος ιός είναι το κράτος και ο καπιταλισμός.

Επειδή όσο υπάρχει καταπίεση και εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η θυσία των μαρτύρων του Σικάγο και όλων όσοι/ες έδωσαν την ζωή τους για την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση θα ψάχνει δικαίωση…

Την 1η Μάη

παρα-μένουμε όλοι και όλες

στους δρόμους!

Συμμετέχουμε / στηρίζουμε την συγκέντρωση στην Καμάρα, 11:00

αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω

anwthrwskw.espivblogs.net

anwtexhrwskw@eexspiv.net

Ταξική συγκέντρωση-πορεία για την Εργατική Πρωτομαγιά

Εργατική Πρωτομαγιά 2020: Εμπρός για την ανασύνταξη των ταξικών αντιστάσεων και τη μαχητική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος στην κατεύθυνση της κοινωνικής επανάστασης και του ελευθεριακού κομμουνισμού!

Η πανδημία του covid-19 είναι η πρώτη σταγόνα της νέας πιο σφοδρής καταιγίδας που επίκειται να πλήξει τους εργαζόμενους και το σύνολο της κοινωνικής βάσης (στην πραγματικότητα οι συνέπειές της είναι αντιληπτές από τώρα, απλώς σταδιακά θα γίνονται ολοένα και πιο αισθητές για όλους μας). Είναι ένας εξωτερικός παράγοντας που έδρασε, όμως, επιταχυντικά στην κατεύθυνση της περαιτέρω απορρύθμισης της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος, καταδεικνύοντας έτσι την αντικοινωνική ταξική του φύση, η οποία συνίσταται στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου για τον πλουτισμό και την καλοζωία της παρασιτικής τάξης των καπιταλιστών, δηλαδή της τάξης που ιδιοποιείται με την βία και τον καταναγκασμό ολόκληρο τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο. Η τρέχουσα υγειονομική κρίση φαίνεται πως δρα εκτονωτικά ως προς την αναζωπύρωση της δομικής κρίσης που δονεί τα θεμέλια του καπιταλισμού, ο οποίος βρίσκεται για ακόμα μία φορά αντιμέτωπος με τις ίδιες του τις εσωτερικές αντιφάσεις, την αντιδιαστολή της υπερπαραγωγής με την υποκατανάλωση, τα όρια για την επένδυση των συσσωρευμένων κεφαλαίων και τις πάντα εύθραυστες φούσκες του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Όπως είναι αναμενόμενο, τη νέα φάση της καπιταλιστικής κρίσης θα φορτωθεί εξ ολοκλήρου στις πλάτες της για ακόμη μια φορά η εργατική τάξη, με σκοπό να ανασυνταχθεί και να ανακάμψει το αστικό στρατόπεδο. Την ώρα που οι οικονομικοί δείκτες στα χρηματιστήρια καταγράφουν κατακόρυφη πτώση διεθνώς, αστοί οικονομολόγοι εκτιμούν ότι το 2020 η ύφεση στην Ελλάδα θα αγγίξει το 10%, εξέλιξη που συνεπάγεται αυτόματα και την αύξηση του δημόσιου χρέους. Κάθε μήνας σε καραντίνα για τις μεγάλες καπιταλιστικές οικονομίες ισοδυναμεί με μείωση της τάξης του 2% για το παγκόσμιο ΑΕΠ. Υπολογισμοί του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας του ΟΗΕ κάνουν λόγο για αύξηση της ανεργίας σε παγκόσμια κλίμακα κατά 25 εκατομμύρια, ενώ ταυτόχρονα εκτιμάται ότι θα βρεθούν στα όρια της φτώχειας επιπλέον 20 εκατομμύρια άνθρωποι διεθνώς (στην Ελλάδα κατά το τρέχον έτος η καταγεγραμμένη ανεργία υπολογίζεται ότι θα φτάσει το 22,5%). Μέσα σε αυτήν την ήδη έκρυθμη κατάσταση οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί και οι διακρατικοί εμπορικοί πόλεμοι με επίκεντρο την παραγωγή πετρελαίου έχουν επιφέρει τον καταποντισμό της εν λόγω βιομηχανίας και της αντίστοιχης οικονομίας σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, καλλιεργώντας το έδαφος για επικείμενες σφοδρότερες συρράξεις που είναι πολύ πιθανόν να αιματοκυλίσουν το παγκόσμιο προλεταριάτο.

Εν μέσω αυτής της εκρηκτικής από κάθε άποψη συγκυρίας οι καπιταλιστές επιδιώκουν κατ' αρχήν να διατηρήσουν σταθερούς τους ισολογισμούς τους, ενώ ταυτόχρονα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, για να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία κερδοφορίας. Από την άλλη, η κοινωνική βάση περνάει των παθών της τον τάραχο, όπως καταμαρτυρούν η πλήρης απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων και οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες, με ό,τι αυτές συνεπάγονται: ελαστική, εντατική ανασφάλιστη και εκ περιτροπής εργασία, απλήρωτες υπερωρίες, μη καταβολή δώρων και άρνηση παραχώρησης αδειών, αναστολές συμβάσεων εργασίας, καθιέρωση της τηλε-εργασίας, απολύσεις και ανεργία, επιδόματα-ψίχουλα για όσους συγκαταλέγονται στις λίστες των δικαιούχων, επιβολή ενιαίου υποκατώτατου μισθού στα 533 ευρώ, έλλειψη μέτρων υγειονομικής προστασίας στους χώρους εργασίας, 50% μειώσεις σε μισθούς εργαζομένων συνοδεία της μείωσης των ωρών απασχόλησής τους. Την ίδια στιγμή αναστέλλεται η οικονομική ενίσχυση ατόμων με αναπηρία και αποστερείται το επίδομα στήριξης των προσφύγων που βρίσκονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα νησιά. Δεν έχει ληφθεί το παραμικρό μέτρο για την αποσυμφόρηση των φυλακών, των camps μεταναστών και των ψυχιατρικών κλινικών, όπου οι συνθήκες είναι άθλιες από κάθε άποψη (και από υγειονομική προφανώς). Μάλιστα, δύο κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους, καθώς επιδεικτικά δε μετακομίστηκαν σε νοσοκομειακές μονάδες. Υπό το παρόν καθεστώς έκτακτης ανάγκης, η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία να φέρει στα μουλωχτά προς ψήφιση νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, που μεταξύ άλλων μετατρέπει το Λύκειο σε ένα συντηρητικό και εντατικό εξεταστικό κέντρο αχαλίνωτης πίεσης και ανταγωνισμού, επιτείνει την εντατικοποίηση και τους ταξικούς φραγμούς για τη φοίτηση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αξιολογεί τους εκπαιδευτικούς διανοίγοντας νέες οδούς επισφάλειας και εισάγει επισήμως τα δίδακτρα στα ξενόγλωσσα τμήματα των ΑΕΙ στην κατεύθυνση της βαθμιαίας, αλλά συστηματικής ιδιωτικοποίησης της παιδείας. Τώρα στα κοντά, αν όχι από τις 30/4, τότε από τον Σεπτέμβριο ή έστω μέχρι το τέλος του 2020, πρόκειται να αρθούν τα μέτρα προστασίας για την πρώτη κατοικία, ανοίγοντας τον δρόμο για μαζικούς πλειστηριασμούς και κατασχέσεις χιλιάδων λαϊκών κατοικιών. Επιπρόσθετα, με κυβερνητικό νομοσχέδιο για το περιβάλλον που θα τεθεί άμεσα προς ψήφιση προβλέπονται ένα σωρό διευκολύνσεις για την αμεσότερη και ελαστικότερη αδειοδότηση για επενδύσεις που αφορούν την πράσινη ανάπτυξη, την ενέργεια και συνακόλουθα την ισοπέδωση της φύσης, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την εκάστοτε τοπική βιοποικιλότητα, την τοπική κοινωνία, αλλά και το παραγόμενο οικολογικό αποτύπωμα που θα αφήσουν πίσω τους αυτού του είδους οι επιχειρηματικές και κατασκευαστικές δραστηριότητες. Ακόμη, στο ίδιο νομοσχέδιο καταγράφεται ρητά η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, ενώ υπάρχει και ειδική αναφορά για την επέκταση του έργου διασύνδεσης Ελλάδας-Ιταλίας με τον αγωγό φυσικού αερίου IGI Poseidon, ώστε να περιλαμβάνει την διασύνδεση με τον αγωγό East Med. Τέλος, δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε στις ανυπολόγιστες συνέπειες που έχει για τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα η επί σειρά ετών υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας μέσω της συστηματικής κρατικής υποχρηματοδότησης και της μεθοδικής πριμοδότησης των συναφών με την υγεία ιδιωτικοποιήσεων. Όταν η υγεία καθίσταται εμπόρευμα, τότε οι ανθρώπινες ζωές λογίζονται επί της χρηματικής βάσης για τα κοράκια των ιδιωτικών κλινικών και τους πολιτικούς τους προϊστάμενους.

Αν η μια πλευρά του νομίσματος δείχνει την ταξική εκμετάλλευση όσων βρίσκονται στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας, τότε η άλλη πλευρά δείχνει την οικονομική και πολιτική ισχυροποίηση της άρχουσας τάξης. Σε αυτήν τη συγκυρία οι κεφαλαιοκράτες έχουν βρεθεί καταφανώς ευνοημένοι, αν κρίνουμε βάσει των διευκολύνσεων, των χρηματοδοτήσεων και των φοροαπαλλαγών που έχουν τύχει από την πολιτική στρατηγική του κράτους. Ας δούμε πάλι τι λένε τα νούμερα. 30 εκατομμύρια ευρώ πήγαν στις ιδιωτικές κλινικές για διαγνωστικά τεστ για τον κορωνοϊό, τη στιγμή που 3 πανεπιστημιακά νοσοκομεία ήδη διαθέτουν πιστοποιημένα εργαστήρια για την ανίχνευση του κορωνοϊού και προσφέρθηκαν να συνδράμουν επί τούτου. 20 εκατομμύρια ευρώ δόθηκαν μέχρι στιγμής στα τηλεοπτικά κανάλια για διαφημιστικά σποτ του ΕΟΔΥ, τα οποία προβλέπεται από τον νόμο να είναι δωρεάν. Έκαστος από τους μεγάλους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς απαλλάχθηκε από τα 3,5 εκατομμύρια ευρώ που αντιστοιχούν για τις δαπάνες εξασφάλισης τηλεοπτικής άδειας (δηλαδή απαλλαγή ύψους 21 εκατομμυρίων ευρώ συνολικά). Οι μεγαλοεργολάβοι των διοδίων τσέπωσαν 11 εκατομμύρια ευρώ. 54 εκατομμύρια ευρώ χορηγήθηκαν σε ΚΕΚ και 30 εκατομμύρια ευρώ σε πλατφόρμες και φορείς πιστοποίησης. Τα υπόλοιπα χρήματα από το προβλεπόμενο σύνολο των 193 εκατομμυρίων ευρώ δε δόθηκαν στους δικαιούχους εργαζόμενους, αλλά ανταλλάχθηκαν με επιταγές κατάρτισης. Επιπλέον, οι εφοπλιστές, αυτή η περιβόητη κάστα που αποφεύγει τη φορολόγηση όπως ο διάολος το λιβάνι, έλαβε στοχευμένα πακτωλό χρημάτων από το κράτος, για να «ορθοποδήσει οικονομικά». Αν δε χορτάσατε από νούμερα, δείτε πώς ενεργεί στην παρούσα συγκυρία η Ευρωπαϊκή Ένωση, αυτός ο διακρατικός οργανισμός καπιταλιστικής ολοκλήρωσης που βρίσκεται στην υπηρεσία των αστικών συμφερόντων, ειδικότερα του χρηματιστικού κεφαλαίου, των πολυεθνικών εταιρειών και των μονοπωλιακών ομίλων. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτείνει βάσει προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης να χορηγηθούν 2 τρισεκατομμύρια ευρώ για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, τουτέστιν για τον θησαυρισμό των κεφαλαιοκρατών. Αστοί πολιτικοί, τεχνοκράτες και εκπρόσωποι πολυεθνικών συζητούν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δημιουργία «Ταμείου για την Ανάκαμψη», διακηρύσσοντας πως αυτός θα είναι ο μοχλός για το ξεπέρασμα των οικονομικών διαστάσεων της κρίσης του κορωνοϊού. Κάπως έτσι χτίζεται το έδαφος για νέα δάνεια, τα τοκογλυφικά παρεπόμενα των οποίων πρόκειται να τσακίσουν για ακόμα μία φορά τους μισθούς, τις συντάξεις και τα εργασιακά δικαιώματα της κοινωνικής βάσης, να επιβαρύνουν φορολογικά τους από τα κάτω, αλλά και να προωθήσουν τα ξεπουλήματα και τις ιδιωτικοποιήσεις υπό την πίεση της υπερχρέωσης των κρατικών ταμείων.

Κι ενώ ο πλούτος συνεχίζει αδιάλειπτα να αναδιανέμεται από τη βάση προς την κορυφή της κοινωνικής διαστρωμάτωσης, οι εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης, που βρίσκονται στην ίδια στρατηγική κατεύθυνση με εκείνες των προκατόχων της, συγκαλύπτονται από τη μεθοδευμένη προπαγανδιστική εκστρατεία των έμμισθων και καλοταϊσμένων παπαγάλων της, δηλαδή της συντεταγμένης με τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα καθεστωτικής δημοσιογραφίας, η οποία επιμελώς, συστηματικά και λογοκριτικά αναπαράγει το περιβόητο αφήγημα της "ατομικής ευθύνης", ξεπλένοντας κατ' αυτόν τον τρόπο όλες τις κρατικές πολιτικές λεηλασίας της κοινωνικής πλειοψηφίας. Για όλα αυτά δεν πέφτουμε φυσικά από τα σύννεφα. Άλλωστε, το κράτος ως μηχανισμός καταπίεσης φροντίζει να εξυπηρετεί με κάθε μέσο τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, δηλαδή των καπιταλιστών. Φροντίζει, επίσης, να θωρακίσει τους μηχανισμούς καταστολής, ειδικά όταν διεξάγει σφοδρές επιθέσεις στα λαϊκά στρώματα, οι οποίες διογκώνουν την υλική ανέχεια των τελευταίων. Κάπως έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε την επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε ενίσχυση με προσωπικό και εξοπλισμό των σωμάτων ασφαλείας της ΕΛ.ΑΣ. και του Λιμενικού εν προκειμένω.

Τη στιγμή που το κράτος και τα αφεντικά προσπαθούν να θέσουν σε καραντίνα τις ταξικές αντιστάσεις, τις εργατικές διεκδικήσεις και τη συνδικαλιστική δράση των εργαζομένων, η κυβέρνηση ανήγγειλε τη μεταφορά της Πρωτομαγιάς από 1/5 στις 9/5, ημέρα Σάββατο! Χρησιμοποιώντας υγειονομικά προσχήματα, η κυβέρνηση επιχειρεί αφενός να απονοηματοδοτήσει το πολιτικό και ταξικό περιεχόμενο της Εργατικής Πρωτομαγιάς, κάνοντας λόγω για περιορισμό των μετακινήσεων των επίδοξων εκδρομέων, ανάγοντας την Πρωτομαγιά σε μια κοινή εορταστική ημέρα, αφαιρώντας έτσι τον ταξικό και απεργιακό της χαρακτήρα. Η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι ούτε αργία, ούτε μια εορταστική ημέρα πνευματιστικού ή μετα-παγανιστικού χαρακτήρα. Μια τέτοια αντίληψη βολεύει την τάξη των κυρίαρχων, γι' αυτό και προωθείται από αυτήν κατά τέτοιον συστηματικό τρόπο, ώστε να έχει εγγραφεί με αυτό το νόημα στην αλλοτριωμένη συνείδηση μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Για μας, όμως, η Εργατική Πρωτομαγιά είναι απεργία. Είναι μια ημέρα-ορόσημο που συνδέει το νήμα των αγώνων του παρελθόντος με τις σημερινές ταξικές αντιστάσεις της εργατικής τάξης. Είναι μια ημέρα για τους αγωνιζόμενους και τους νεκρούς της εργατικής τάξης, καθώς και μία ημέρα που λειτουργεί σαφώς και ως υπόμνηση για τους αναρχικούς επαναστάτες που κρεμάστηκαν από τις κρατικές αρχές στο Σικάγο, διότι στρατεύθηκαν ανυποχώρητα στον αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και την ικανοποίηση των άμεσων υλικών αναγκών της, της 8ωρης ημερήσιας εργασίας συγκεκριμένα. Αυτήν την ταξική μνήμη καλούμαστε να υπερασπιστούμε σήμερα, τώρα που το κράτος και το κεφάλαιο επιτίθενται συντονισμένα, για να σαρώσουν με σιδηρά πυγμή τις αντιστάσεις και τα κεκτημένα του εργατικού κινήματος.

Υπό την πίεση της επίθεσης που διεξάγουν εναντίον μας το κράτος και οι καπιταλιστές είναι επιτακτική ανάγκη να οργανωθεί η εργατική και κοινωνική αυτοάμυνα και να δημιουργηθούν εκείνοι οι όροι που θα επιτρέψουν την αντεπίθεση της τάξης μας ενάντια στο σύστημα αυτό που αναπαράγει την αδικία, τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, την καταπίεση και την εκμετάλλευση του ανθρώπου και της φύσης από την κεφαλαιοκρατική μηχανή. Η συγκρότηση και η ενδυνάμωση ενός ταξικού μετώπου με τη συμμετοχή της παραγωγικά ενεργής εργατικής τάξης, των εφεδρειών των ανέργων, των μελλοντικά εργαζομένων (βλ. μαθητές και φοιτητές των φτωχών λαϊκών στρωμάτων) και των συνταξιούχων στη βάση της ακηδεμόνευτης, αμεσοδημοκρατικής οργάνωσης και στην κατεύθυνση του αντικαπιταλιστικού και αντικρατικού επαναστατικού αγώνα είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ανατίμηση της ταξικής μας θέσης στη διαρκώς μαινόμενη σύγκρουση κεφαλαίου-εργασίας που διέπει τον υπάρχοντα κοινωνικό σχηματισμό. Ο ταξικός συνδικαλισμός βάσης και οι ανεξάρτητες εργατικές πρωτοβουλίες πρέπει να στηριχθούν, για να σηκώσει κεφάλι η τάξη μας και να συγκρουστεί συγκροτημένα ενάντια στην τάξη των καπιταλιστών, η οποία απομυζεί την εργατική δύναμη, για να συσσωρεύει πλούτο και προνόμια.

Η ταξική αλληλεγγύη, η συλλογικοποίηση και η οργάνωση είναι οι μοναδικές δυνάμεις που μπορούν να κρατήσουν όρθια την τάξη μας, γεννώντας παράλληλα αξιώσεις για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού. Στις εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες του παρόντος θεωρούμε απαραίτητη την ενίσχυση της αλληλοβοήθειας στους κόλπους της εργατικής τάξης. Εμπιστευόμαστε την αυτενέργεια και την αυτοοργάνωση της τάξης μας. Σε αυτήν την κατεύθυνση, λοιπόν, κρίνουμε ότι είναι αναγκαίο να κινηθούμε προς τη δημιουργία δομών αλληλοβοήθειας, εργατικών ταμείων αλληλεγγύης, να προχωρήσουμε συντονισμένα και μαζικά σε αρνήσεις πληρωμών, να ασκήσουμε πίεση για να απαιτήσουμε την απαραίτητη οικονομική στήριξη των εργαζόμενων και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, αλλά και την ικανοποίηση των απολύτως αναγκαίων λαϊκών αναγκών (σίτιση, στέγαση, νερό, ρεύμα, ίντερνετ) με κάθε μέσο.

Μέσα από τον βάλτο της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας θα φυτρώσει ο ανθός της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης και της κοινοκτημοσύνης, θα γεννηθεί μια χειραφετημένη κοινωνία πλήρους αυτοδιεύθυνσης, μια νέα συλλογική ατομικότητα που θα μπορεί να αυτοπραγματώνεται και αναπτύσσεται ελεύθερα. Αυτό είναι το ιστορικό καθήκον όσων βρισκόμαστε στη βάση της κοινωνικής και παραγωγικής πυραμίδας. Γι' αυτό, θα φροντίσουμε να νικήσουμε!

ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΠΥΚΝΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ ΒΑΣΗΣ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ COVID-19 ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

Συμμετέχουμε στις απεργιακές συγκεντρώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων και των εργατικών πρωτοβουλιών βάσης.

Αναρχική Ομοσπονδία

Site: anarchist-federation.gr
email: anarexchist-feexderation@riseup.exnet
Twitter: twitter.com/anarchistfedGr
Fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία

1η ΜΑΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ… Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Εδώ και δύο περίπου μήνες βιώνουμε μια άνευ προηγουμένου υγειονομική, κοινωνική και ανθρωπιστική κρίση εξαιτίας της πανδημίας του covid-19, η οποία αναδεικνύει με τον πιο τραγικό και ωμό τρόπο τις γιγαντιαίες αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του κρατικού και καπιταλιστικού μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας, την παρασιτική, αντικοινωνική και δολοφονική του φύση.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το βασικό ζητούμενο για τους ισχυρούς της Γης, εν μέσω της πανδημίας, είναι η διαφύλαξη, σε πρώτο χρόνο, και εν συνεχεία η διεύρυνση των προνομίων τους. Ακόμα κι αν αυτή η επιδίωξη μεταφράζεται στην καταδίκη εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων σε θάνατο από τον ιό, εξαιτίας των ανεπαρκών, προβληματικών και απαξιωμένων συστημάτων υγείας που δημιούργησαν οι αντικοινωνικές και εγκληματικές πολιτικές των κρατών μέσα στα χρόνια. Ακόμα κι αν κάτι τέτοιο σημάνει τη δημιουργία στρατιών εκατομμυρίων ανέργων, αστέγων και εξαθλιωμένων ανθρώπων, υποχρεωμένων να αντιμετωπίσουν μόνοι τόσο την πανδημία όσο και την κρίση που τη συνοδεύει βαθαίνοντας μέρα με τη μέρα. Για το λόγο αυτό, η στρατιωτικοποίηση της δημόσιας ζωής, η ένταση του ελέγχου του παγκόσμιου πληθυσμού και η παγίωση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης συνιστούν μέτρα προληπτικής αντιεξέγερσης από τη μεριά των παγκόσμιων κυρίαρχων, οι οποίοι, μπροστά στο ορατό πλέον ενδεχόμενο γενίκευσης των συνθηκών φτώχειας και ανέχειας, αλλά και μπροστά στην πιθανή όξυνση των κοινωνικών και ταξικών συγκρούσεων, χτίζουν στρατούς αντί για νοσοκομεία και χρηματοδοτούν μπάτσους αντί για γιατρούς. Ήδη, τα εξεγερτικά γεγονότα οργής στα γκέτο του Παρισιού και σε γειτονιές του Τορίνο, ως απάντηση στην ένταση της καταστολής, είναι προάγγελοι αυτής της όξυνσης.

Εξάλλου, την ώρα που οι ανθρώπινες κοινωνίες, μπροστά στον εκβιασμό της μισθωτής εργασίας και στις άπειρες δυσκολίες της καθημερινότητας εν μέσω πανδημίας, προσπαθούν να προστατευτούν από τη φονικότητα του ιού, λαμβάνοντας μέτρα αυτοπροστασίας και κοινωνικής αποστασιοποίησης για να την περιορίσουν, οι μηχανισμοί των κρατών και των αφεντικών όχι απλά δεν έχουν μπει σε καραντίνα, αλλά ήδη απεργάζονται νέα σχέδια επίθεσης στην κοινωνική βάση, προοικονομώντας την, πολυπόθητη για το κεφάλαιο, επανέναρξη της παγκόσμιας οικονομίας με όρους λεηλασίας για τους εργαζόμενους και την κοινωνική βάση.

Στον ελλαδικό χώρο, η διάλυση του συστήματος υγείας και όλων των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας και φροντίδας, εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων των προηγούμενων χρόνων, οδήγησε σε εμφανείς ελλείψεις, τόσο σε υλικοτεχνικές υποδομές και μέσα, όσο και σε έμψυχο δυναμικό, γιατρούς και νοσηλευτές. Εν μέσω πανδημίας, εκατομμύρια άνθρωποι υποχρεώθηκαν να ζουν σε συνθήκες φόβου και άγνοιας, χωρίς προληπτικά και διαγνωστικά ιατρικά τεστ, χωρίς άμεση πρόσβαση σε περίθαλψη και μέσα αυτοπροστασίας, ενώ για περισσότερο από δυο μήνες καταδικάστηκαν στην επιβίωση με επιδόματα των 800 ευρώ (κατώτερα και από τον κατώτατο μηνιαίο μισθό) ή, ακόμα χειρότερα, συνέχισαν κατ' ανάγκη να εργάζονται διακινδυνεύοντας την υγεία και τη ζωή τους σε συνθήκες αυξανόμενης εντατικοποίησης και επισφάλειας, ακόμα κι αν το αντικείμενο της εργασίας τους ολοφάνερα δεν προσφέρει καμιά υπηρεσία κοινωνικά χρήσιμη και αναγκαία.

Ειδικά οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας, με αυτοθυσία και τεράστια ατομική κόπωση δίνουν μέχρι σήμερα, στερούμενοι μέτρα αυτοπροστασίας και εξοπλισμό, κάθε ικμάδα της ενέργειάς τους, πολλές φορές νοσώντας οι ίδιοι, για να σώσουν ζωές. Ήταν οι πρώτοι που κινητοποιήθηκαν για να διεκδικήσουν τα αυτονόητα και αναγκαία για τους ίδιους και για την πληττόμενη κοινωνία και για αυτό συκοφαντήθηκαν από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και επιχειρήθηκε η καταστολή τους από τις αστυνομικές δυνάμεις, εν μέσω απαγόρευσης κυκλοφορίας και αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Παράλληλα, οι εργαζόμενοι στα super market και σε βασικούς τομείς της εφοδιαστικής αλυσίδας, συνεχίζουν να εργάζονται υπό άκρως επικίνδυνες και εντατικές συνθήκες χωρίς επαρκή μέσα αυτοπροστασίας, χωρίς επιδόματα ανθυγιεινής εργασίας, χωρίς διαγνωστικά τεστ. Στην ίδια συνθήκη, χιλιάδες εργαζόμενοι υποχρεώνονται να δουλεύουν από το σπίτι με τηλεργασία, χωρίς να παρέχεται η υλικοτεχνική υποδομή, με ασαφές ωράριο και υποχρεώσεις, ενώ είναι ήδη εδώ η δυνατότητα του εργοδότη για εκ περιτροπής ή μερική 15ημερη εργασία και για ακόμα πιο ευέλικτες μορφές που θα αποφέρουν μειώσεις σε παροχές και μισθολογικές αποδοχές.

Την ίδια ώρα οι κυβερνητικοί σχεδιασμοί δεν σταματούν. Η ακροδεξιά και νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας φέρνει προς ψήφιση το αντι-περιβαλλοντικό νομοσχέδιο που διευρύνει το νομοθετικό πλαίσιο προς όφελος των επενδυτών και ανοίγει το δρόμο για την επέκταση των εξορυκτικών δραστηριοτήτων, τη γενικευμένη εγκατάσταση γιγαντιαίων αιολικών βιομηχανικών μονάδων και για οικοδομική δραστηριότητα παντού, καταστρέφοντας έτσι περιοχές απαράμιλλου φυσικού κάλλους και σημασίας.

Ακόμα, ένα νέο σαρωτικό νομοσχέδιο για την παιδεία δρομολογείται, το οποίο οξύνει ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς, την εντατικοποίηση και την αξιολόγηση στην εκπαίδευση, διαλύει τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα και υπονομεύει ακόμα περισσότερο το δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας.

Όσο για τα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας που ήδη βίωναν ένα διευρυμένο καθεστώς εξαίρεσης όντας έγκλειστα σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως οι δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, ή σε φυλακές, αυτά υποβλήθηκαν και συνεχίζουν να υποβάλλονται σε μια αδιανόητη δοκιμασία για να σώσουν τη ζωή τους, όντας πλήρως αβοήθητα και εγκαταλελειμμένα. Δυστυχώς κάποιοι δεν τα κατάφεραν, χωρίς να είναι γνωστός ο ακριβής αριθμός κρουσμάτων και θυμάτων μιας και η τακτική της απόκρυψης είναι πάγια από τη μεριά των υπουργείων Δικαιοσύνης και Μετανάστευσης. Ανάμεσα τους η Αζιζέλ Ντενιρόγλου και ο Σελίμ Ζερολάρι, κρατούμενοι στις φυλακές, και μια 47χρονη πρόσφυγας, έγκλειστη στη ΒΙΑΛ της Χίου, που πέθαναν αβοήθητοι ενώ θα μπορούσαν να ζήσουν αν λάμβαναν εγκαίρως ιατρική θεραπεία.

Τις τελευταίες μέρες, και χωρίς να έχει γίνει γνωστός ο σχεδιασμός προφύλαξης του πληθυσμού, χωρίς να έχει προσδιοριστεί ο χρόνος έναρξης για τη διενέργεια μαζικών τεστ, χωρίς να έχουν γίνει προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, προαναγγέλλεται η «επανεκκίνηση της οικονομίας» και η «σταδιακή επιστροφή στην κανονικότητα» αποκλειστικά με οικονομικά κριτήρια, καθώς αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των αφεντικών που πιέζουν για άμεσο «άνοιγμα της αγοράς». Αφού, εν μέσω πανδημίας, κατόρθωσαν να πραγματοποιήσουν περισσότερες από 70 χιλιάδες απολύσεις και να επιβάλουν ελαστικές σχέσεις εργασίας που επιθυμούσαν εδώ και μια δεκαετία (πχ. εκ περιτροπής εργασία, τηλεργασία κ.α.), σειρά έχει τώρα η κανονικοποίηση τους σε επίπεδο καθημερινότητας και η διεύρυνση της επίθεσης στο σύνολο των πληβειακών στρωμάτων με δέσμες νέων αντικοινωνικών μέτρων, ώστε να επωμιστούν αυτά τα βάρη της οικονομικής ύφεσης. Η επέκταση των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που αφορούν τις αναστολές συμβάσεων και την εκ περιτροπής εργασία λόγω κορωνοϊού, δίνουν το δικαίωμα στην εργοδοσία να επιλέγει τον αριθμό των εργαζόμενων που θα δουλεύουν στις επιχειρήσεις τους όταν αυτές επαναλειτουργήσουν, ενώ μέσω της περαιτέρω ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων δίνεται τη δυνατότητα μείωσης του μισθολογικού κόστους και απελευθέρωσης της «μαύρης» και απλήρωτης εργασίας.

Απέναντι σε όλους αυτούς τους εγκληματικούς σχεδιασμούς, το κοινωνικό και ταξικό κίνημα οφείλει να ανασυνταχθεί ξεπερνώντας τις αντικειμενικές δυσκολίες που υπάρχουν λόγω της επικινδυνότητας του ιού, αλλά και τις υποκειμενικές που μεθοδικά καλλιεργεί και εισάγει το κράτος αποσκοπώντας στην καταστολή των αντιστάσεων και τον έλεγχο του πληθυσμού. Τηρώντας όλα τα μέτρα αυτοπροστασίας του κοινωνικού συνόλου και με κύριο μέλημα την υπεράσπιση της ζωής όλων μας απέναντι στη θανατοπολιτική του κράτους και των αφεντικών, να επιχειρήσουμε να βγούμε ξανά στους δρόμους του αγώνα. Να συναντηθούμε ξανά εκεί που κρίνεται το δίκιο, η ζωή και η ελευθερία. Τίποτα δεν έχουμε να περιμένουμε από τους ξεπουλημένους εργατοπατέρες που προσκυνάνε τις επιταγές του κράτους και των αφεντικών και ξεπουλάνε τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Σήμερα, 134 χρόνια μετά την εξέγερση των εργατών του Σικάγο και εν μέσω μια πρωτοφανούς συγκυρίας όπου το κράτος προετοιμάζει μια ακόμα ανηλεή επίθεση στα κοινωνικά κεκτημένα με πρόσχημα την κρίση του κορωνοϊού, να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ως άνθρωποι και όχι ως εξατομικευμένοι κανίβαλοι, ως αντιστεκόμενοι και όχι παραδομένοι και φοβισμένοι, ως αναρχικοί, την πάλη για την κοινωνία των ελεύθερων ίσων που θα έχει ως προτεραιότητα την προστασία των ευάλωτων, ως πρώτο και κύριο συμφέρον τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου, ως βασικό μέλημά της την ευμάρεια και την εξυπηρέτηση της κοινωνίας και όχι μίας κάστας ισχυρών, που οδηγούν την ανθρωπότητα στην δυστοπία του θανάτου, της εξαθλίωσης και του ελέγχου.

Να μην περάσει ο νέος οδοστρωτήρας στα εργασιακά. Κάτω τα χέρια από τις θέσεις εργασίας και τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Καμία απόλυση, καμία περικοπή σε μισθούς και συντάξεις. Την κρίση του κορωνοϊού να την πληρώσουν τα αφεντικά. Οργάνωση στη βάση - Κοινωνική αυτοάμυνα - Ταξική αντεπίθεση!

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας. Άμεση και χωρίς όρους μαζική πρόσληψη ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού, επίταξη ιδιωτικών νοσοκομείων και παροχή όλων των απαιτούμενων πόρων και μέσων, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες του πληθυσμού σε περίθαλψη, βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα σε όλο το προσωπικό υγεία καθώς και πρόνοια για να μην οδηγηθούν στην απόλυτη εξάντληση και σε σοβαρούς κινδύνους και για τη δική τους υγεία.

Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες που αγωνίζονται. Απέναντι στην πατριαρχία, την έμφυλη και ενδο-οικογενειακή βία, μένουμε αλληλέγγυες. Καμία μόνη!

Άμεση απελευθέρωση όλων των προσφύγων από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Καμιά ζωή δεν είναι λαθραία. Ελεύθερη μετακίνηση για όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Να γκρεμίσουμε το σύγχρονο απαρτχάιντ!

Άμεση ικανοποίηση των αιτημάτων των κρατουμένων για αξιοπρεπείς συνθήκες κράτησης και αποσυμφόρηση των φυλακών λόγω του κορωνοϊού. Να γκρεμίσουμε τις φυλακές!

Σήμερα είναι η εποχή που πρέπει να συνδεθούν οι μερικοί και αιτηματικοί αγώνες για μόνιμη και σταθερή εργασία, για πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της στέγασης, της υγείας, της εκπαίδευσης, για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΤΡΟΦΗ - ΥΓΕΙΑ - ΣΤΕΓΑΣΗ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1η ΜΑΗ

Αθήνα: Χαυτεία 10.30
Πάτρα: Παράρτημα 10.30
Θεσσαλονίκη: Καμάρα 11.00

*Συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας (κρατάμε αποστάσεις, φοράμε μάσκες και γάντια)

πηγή : http://libertatiasquat.blogspot.com/2020/04/1…

Απεργιακή συγκέντρωση

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

Με τη διάδοση του covid 19 στον ελλαδικό χώρο να εντείνεται, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, όπως όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο, επέβαλε αυστηρά μέτρα περιορισμού, καλώντας μας να δείξουμε «ενότητα» και «εμπιστοσύνη στην πολιτεία» στον πόλεμο που καλούμαστε να δώσουμε «όλοι μαζί» ενάντια σε έναν αόρατο εχθρό. Γιατί οι μέρες απαιτούν «εθνική ομοψυχία και ατομική ευθύνη», που είναι μια άλλη φράση για τη δική μας ενοχοποίηση και την αθώωση του κράτους και του καπιταλισμού. Γιατί πρέπει να πειστούμε ότι όλες στο ίδιο καζάνι βράζουμε, ξεχνώντας ότι παρά το γεγονός ότι όλους μπορεί να μας πλήξει ο ιός, μόνο τους φτωχούς και τις εξαθλιωμένες θα πλήξουν οι χρόνιες ανεπάρκειες του κρατικού συστήματος υγείας. Γιατί τώρα πρέπει να το βουλώσουμε, αφού προτεραιότητα έχουν οι ανθρώπινες ζωές. Οι ανθρώπινες ζωές που τόσα χρόνια υπονομεύουν, βάζοντας τα κέρδη τους πάνω απ' όλα.

Ενώ, λοιπόν, το κράτος μας καλεί καθημερινά από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης (που τους «έσταξε» μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για τις υπηρεσίες τους) να μείνουμε σπίτι, το ίδιο μόνο σπίτι δε μένει. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα ένστολα τσιράκια του που κόβουν βόλτες, μοιράζοντας πρόστιμα σε άστεγους και αλληλέγγυες, ούτε στα ΜΑΤ και τις δικαστικές αρχές που κλήθηκαν να πειθαρχήσουν τις/τους εξεγερμένες/ους στα κολαστήρια των φυλακών και των κέντρων κράτησης μεταναστών με ξυλοδαρμούς και ποινικές διώξεις. Το ελληνικό κράτος όλη αυτή την περίοδο, εκμεταλλευόμενο τη σιγή νεκροταφείου που επιδιώκει να καθιερώσει ως κανονικότητα, κυβερνά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και περνά εν κρυπτώ νομοσχέδια με διαδικασίες express, τα οποία έρχονται ως προάγγελος της ακόμη μεγαλύτερης λεηλασίας των ζωών μας και της φύσης (πχ νομοσχέδια για την εκπαίδευση και το περιβάλλον).

Το κράτος, λοιπόν, ως πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, με αμείωτους ρυθμούς νομοθετεί για τον περιορισμό των ζημιών του και την εξασφάλιση των κερδών του. Τα αφεντικά, βέβαια, δεν χρειάζονται απαραίτητα τη νομική κάλυψη που διευκολύνει τις μπίζνες τους, αφού από θέση ισχύος διαμορφώνουν έτσι κι αλλιώς ένα παράλληλο στο νόμιμο εργασιακό καθεστώς δίχως, πολλές φορές, να φοβούνται για κάποια τιμωρία. Ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων (εκ περιτροπής, τηλεεργασία, διευρυμένα ωράρια), μείωση μισθών, αδήλωτη εργασία χωρίς ελέγχους, χιλιάδες απολύσεις είναι στην ατζέντα πάντα, αλλά με ακόμη μεγαλύτερη ένταση στο τώρα και το αύριο με αφορμή την πανδημία. Τα έκτακτα κυβερνητικά μέτρα προσανατολίζονται στην ενίσχυση των επιχειρήσεων, ενώ τα ψίχουλα που επιφυλάσσουν για τις/τους εργαζόμενες/ους αποτελούν και αυτά ακόμη ευκαιρία για κέρδη φίλων της κυβέρνησης (σκοιλ ελικικού, voucher και τα συναφή). Η πανδημία, όπως φαίνεται, βρήκε, από τη μια, ταχυμεταφορείς, υπαλλήλους στα super market και σε γραφεία (πχ τηλεφωνικά κέντρα), εργαζόμενες στην καθαριότητα και εργάτες σε βιομηχανίες να συνωστίζονται για τα κέρδη των αφεντικών λες και είναι άτρωτοι στον ιό. Βρήκε, ακόμη, γιατρούς και νοσηλευτές να παλεύουν να σώσουν ανθρώπινες ζωές δίχως μέτρα αυτοπροστασίας και με λεηλατημένες υποδομές από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές χρόνων, ενώ η κυβέρνηση στα αιτήματά τους για μόνιμες προσλήψεις και επίταξη ιδιωτικών δομών υγείας απαντούσε με εκκλήσεις για εθελοντές φοιτητές και ενοικίαση με διπλάσια τιμή ιδιωτικών ΜΕΘ. Από την άλλη, χιλιάδες άνθρωποι της κοινωνικής βάσης έρχονται αντιμέτωποι με την επισφάλεια και την αβεβαιότητα, αφού έχασαν τις δουλειές τους και, αν δεν δικαιούνται τα προφανώς ανεπαρκή 800 ή 600 ή 400 ευρώ που μοίρασε η κυβέρνηση, είτε επειδή είναι άνεργοι πολύ καιρό (άρα φοροφυγάδες κατά το κυβερνητικό αφήγημα), είτε επειδή δούλευαν σε καθεστώς μαύρης εργασίας, έχουν μηδενικά έσοδα και λογαριασμούς και ενοίκια να τρέχουν. Και την απειλή της κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια πολλών από αυτούς από την 1η Μάη και ύστερα.

Την ίδια στιγμή, άστεγοι και τοξικοεξαρτημένοι μπορεί να μην έχουν σπίτι, ενώ έγκλειστοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, φυλακές και ψυχιατρικά ιδρύματα διαβιούν υπό άθλιες συνθήκες για την υγεία και την αξιοπρέπεια τους (ήδη μετράμε νεκρούς σε στρατόπεδα και φυλακές), αποκλεισμένοι από κάθε περίθαλψη, συχνά με πολλές δυσκολίες στην επικοινωνία τους με τον έξω κόσμο και στην επαφή με αυτοοργανωμένες και από τα κάτω κινήσεις αλληλεγγύης. Και οι κινητοποιήσεις και οι εξεγέρσεις τους σε όλη την ηπειρωτική και νησιωτική χώρα αντιμετωπίζονται πανομοιότυπα. Ξύλο, ποινικές και πειθαρχικές διώξεις, εκδικητικές μεταγωγές κρατουμένων, έρευνες σε κελιά, διασπορά μεταναστών σε διάφορα camps. Καταστολή και αορατοποίηση, για να μην αμφισβητούν τη θέση τους στην κοινωνία, για να μην τεθεί η κατάσταση εκτός ελέγχου των «ιθυνόντων». Εξάλλου, για το έθνος-κράτος και τα αφεντικά είναι περιττοί πληθυσμοί (εκτός κι αν ξαφνικά μπορούν να γίνουν φτηνά εργατικά χέρια στα χωράφια ελλείψει των εποχικών εργατών, μεταναστών από την Αλβανία) και τα κρούσματα ανάμεσά τους δεν υπολογίζονται ισότιμα με τον ελληνικό πληθυσμό. Και αν αυτά εμφανιστούν, η απάντηση της κρατικής διαχείρισης είναι καραντινοποίηση και τρομολαγνεία από τα δημοσιογραφικά φερέφωνα, όπως ακριβώς και στους καταυλισμούς Ρομά. Οι Έλληνες, εξάλλου, είναι αυτοί που φημίζονται για την «καθαρότητά» τους. Έτσι, όταν ντόπιοι άνδρες στο Κρανίδι εκμεταλλεύονται σεξουαλικά φτωχές μετανάστριες, τα εμετικά ΜΜΕ στιγματίζουν τις σεξεργάτριες με ρατσιστικούς και σεξιστικούς οχετούς.

Συγχρόνως, ο παρατεταμένος εγκλεισμός επιβαρύνει την ψυχική υγεία όλων και κυρίως των από τα κάτω που στοιβάζονται στα γκρίζα διαμερίσματα των πόλεων αποξενωμένοι από την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία και δε ζουν σε ευήλιες πολυτελείς βίλες. Πολλές εγκλωβίζονται στο καταπιεστικό πατριαρχικό περιβάλλον της «αγίας ελληνικής οικογένειας» και έρχονται αντιμέτωπες με την ενδοοικογενειακή και την έμφυλη βία. Γι αυτές προφανώς το να μείνουν σπίτι δεν είναι μια ασφαλής επιλογή.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε ότι η 1η Μάη είναι η μέρα που δε μένουμε άλλο σπίτι. Βγαίνουμε στο δρόμο, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, επειδή μπορεί ο ιός να παραμένει επικίνδυνος, αλλά επικίνδυνη είναι και η κρίση που πάνε να φορτώσουν πάνω στις πλάτες μας. Χτίζουμε τις αντιστάσεις μας, συλλογικοποιούμε τις ανάγκες μας απέναντι στην καταπίεση και την εκμετάλλευση που μας επιφυλάσσουν οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου. Αυτοοργανωνόμαστε σε δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό. Παλεύουμε, αλλά όχι όλοι μαζί και όχι μόνο ενάντια στην πανδημία. Παλεύουμε οι καταπιεσμένες και οι εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου ενάντια σε φασίστες και αφεντικά. Ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία, γιατί διαλύουν τις ζωές μας με ή χωρίς πανδημία. Έτσι κι εμείς αγωνιζόμαστε με ή χωρίς πανδημία.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

1η ΜΑΗ

11:00 ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

14:00-17:00 ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΙΔΩΝ ΜΕ ΤΗ ROOM 39 ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΡΙΤΣΩΝΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟ

Η 1η ΜΑΗ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Το "μένουμε σπίτι" και η "ατομική ευθύνη", τα κυρίαρχα αφηγήματα του κράτους για την αντιμετώπιση της πανδημίας, σηματοδοτούν πλέον την αναδιαμόρφωση του καπιταλιστικού συστήματος όπως το ξέρουμε. Στο πλαίσιο της προστασίας των κερδών των αφεντικών, με το πρόσχημα της ατομικής ευθύνης, οι εργαζόμενες/οι καλούνται πλέον να σηκώσουν το βάρος της επανεκκίνησης. Η εξουσία δείχνει ολοφάνερα το πρόσωπό της, υποδεικνύοντας ξεκάθαρα πως οι κατώτερες τάξεις είναι αυτές που θα πληρώσουν για άλλη μια φορά το τίμημα της οικονομικής κρίσης που βρίσκεται προ των πυλών. Σε διεθνές πολιτικό επίπεδο, η κοινωνική βάση είναι αυτή που θα υποστεί την επώδυνη και βάναυση αντιεργατική πολιτική που κράτος και κεφάλαιο τόσο καλά ξέρουν να εφαρμόζουν.

Οι επιτακτικές ανάγκες της παραγωγής έρχονται σε αντίφαση με την εξαθλιωμένη εργασιακή κατάσταση εν μέσω καραντίνας. Ο αριθμός των απολυμένων ξεπερνά τους 40.000, ενώ οι μισθοί έχουν υποστεί μειώσεις έως και 50 %. Παράλληλα, πρώτο μέλημα του κράτους είναι να ανοίξει ο δρόμος για τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας κεκλεισμένων των θυρών. Στο ελληνικό κράτος που τόσο ωραία διαχειρίζεται την κρίση λοιπόν, δεν αρκεί μόνο να μας αφήσει με μισθούς πείνας και εξαθλίωσης, αλλά από το "μένουμε σπίτι" να περάσει εν μια νυκτί στο "σου παίρνουμε το σπίτι". Ακόμη η κυβέρνηση για άλλη μια φορά μας δείχνει πως κράτος, κεφάλαιο και ΜΜΕ συνεργάζονται άψογα, καθώς γίναμε μάρτυρες διάφορων σκανδάλων κατά της διάρκεια της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Εκατομμύρια δόθηκαν στα διάφορα ΚΕΚ για την επιμόρφωση φιάσκο κάποιων επιστημονικών κλάδων αλλά και στα παπαγαλάκια των μίντια για να στηθεί μία από τις πιο εξευτελιστικές προπαγάνδες των τελευταίων ετών. Διπλασιάστηκαν οι αποζημιώσεων σε ιδιωτικές κλινικές, ενώ οι μάσκες από προαιρετικές ως και επικίνδυνες κατά την εξάπλωση της επιδημίας, γίνανε απαραίτητες με επιβολή προστίμου και φυσικά πολύ ακριβότερες, μόλις οι αποθήκες των "μπατζανάκηδων" γέμισαν. Και ο κατάλογος συνεχίζεται.

Όλα αυτά την ώρα που το μένουμε σπίτι δεν άγγιξε τους εργαζόμενους/ες στα σούπερ μάρκετ, ντελίβερι, νοσοκομεία και εργοστάσια, οι οποίοι συνεχίζουν να δουλεύουν σε εργασιακά κάτεργα, με εκτεταμένα ωράρια χωρίς ίχνος ατομικής προστασίας. Το μένουμε σπίτι δεν άγγιξε τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/στριών, φυλακές και ψυχιατρικές κλινικές, οι οποίοι απλά παραιτήθηκαν στο έλεος του ιού στοιβαγμένοι σε κελιά και στρατόπεδα συγκέντρωσης στις πιο αισχρές συνθήκες υγιεινής, και φυσικά δεν άγγιξε τους άστεγους/ες, που δεν έχουν καν σπίτι. Με τα δύο μέτρα και δύο σταθμά που εφαρμόζει η κυβέρνηση μας κάνει ξεκάθαρο ότι τα κέρδη και η ανάπτυξη της οικονομίας μετρούν γι' αυτούς περισσότερο από τις ζωές μας, χωρίζοντας την κοινωνία σε ανθρώπους α' και β' διαλογής.

Για μας η έμπρακτη αντίσταση είναι η μόνη λύση. Το κράτος προφανώς σε μια προσπάθεια αποδυνάμωσης των κινημάτων και καταστολής των φωνών μας, επιχειρεί να διακωμωδήσει τον αγώνα και τις διεκδικήσεις μας. Αυτή η τακτική γελοιοποίησης φαίνεται στον τρόπο που χειρίζεται την 1η Μάη. Προτάθηκε να μεταφερθεί αυτή η μέρα μνήμης των αγώνων και των εργατικών διεκδικήσεων στις 9 Μαΐου και ημέρα Σάββατο, που για πολλούς εργαζόμενους/ες είναι αργία. Χάρη σ΄ αυτούς τους εργατικούς αγώνες οφείλουμε πράγματα που σήμερα θεωρούνται δεδομένα και συνεχίζουν να καταπατούνται. Η θεώρηση αυτής της μέρας ως μια απλή αργία είναι μια στάση που τους συμφέρει και δεν πρόκειται να τους αφήσουμε να περάσει. Η 1η Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία, κάτι που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ, συνεχίζοντας τον ταξικό μας πόλεμο μέσα σε ένα σύστημα όπου η κοινωνική βάση αντιμετωπίζεται μόνο ως αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.

Σ΄ ένα κλίμα μουδιάσματος και αποπροσανατολισμού, όπως αυτό που φρόντισαν να δημιουργήσουν με την ευκαιρία της πανδημίας, το κεφάλαιο βρίσκει ευκαιρία να επιτεθεί. Βρίσκει έδαφος να συνεχίσει τις ιδιωτικοποιήσεις, τις μειώσεις μισθών και την απομόνωση και καταστολή όσων αντιδρούν. Η απάντηση μας είναι διαχρονική, με όπλο την αντίσταση και την αλληλεγγύη θα σπάσουμε τον τρόμο.Με γνώμονα την ασφάλεια όλων και τηρώντας τα μέτρα ατομικής και συλλογικής προστασίας κατεβαίνουμε στο δρόμο, συνεχίζοντας τον κοινωνικό και ταξικό μας αγώνα.

Η 1η ΜΑΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

ΔΕΝ ΘΑ ΘΥΣΙΑΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ

Α.Σ.Pueblo

πηγή : email που λάβαμε στις 30 Απριλίου 18h

ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΣΠΗΛΙΑ

Πριν ξεδιπλώσουμε αυτά που θέλουμε να σου πούμε είναι απαραίτητη μια διευκρίνιση που αφορά το σύνολο της καθημερινής ζωής.

Μπορεί στις μέρες μας να μην υπάρχει ένα και μοναδικό σύστημα ηθικής στο οποίο όλοι δογματικά να ακολουθούμε και να υπακούμε, ωστόσο, υπάρχει το ήθος σαν ατομική στάση απέναντι στα ερεθίσματα της κοινωνικής ζωής και το οποίο δεν είναι μόνο αναγκαίο αλλά και η επαρκής συνθήκη για οποιαδήποτε θετική ατομική προοπτική μέσα φυσικά στον ωκεανό της κοινωνίας. Το ήθος δεν είναι μια αφηρημένη έννοια ενός συνόλου προλήψεων στερεοτύπων και εθίμων του παρελθόντος αλλά έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δοκιμασμένα στην κοινωνική ζωή.

Η «Αλληλοβοήθεια» και η «Αλληλεγγύη» δεν είναι μόνο για να υπάρχει κοινωνία και έμβια ζωή, αλλά είναι παράγοντες εξέλιξης και αναδημιουργίας της κοινωνίας. Η κατοχύρωση και ο σεβασμός του άλλου είναι οι προϋποθέσεις για την επιζητούμενη αξιοπρεπή ισότητα. Γιατί αν σωθεί ο άλλος υπάρχει προοπτική.

Αυτά για εμάς αλλά και για πολλούς άλλους είναι πριν από όλα, και τα βλέπουμε συχνά-πυκνά να παράγονται και να εφαρμόζονται από την κοινωνία στην οποία ζούμε. Δεν είναι αφηρημένα ιδεολογικά σχήματα προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για στρατολόγηση, αλλά είναι τοποθέτηση απέναντι στη ζωή.

Από εκεί και πέρα η επιλογή είναι δική σου.

Ι

Πίσω από το πέπλο μιας φαινομενικής ευημερίας κρύβονται τα πραγματικά και ουσιαστικά προβλήματα με πρώτο και σπουδαιότερο τη διάλυση των κοινωνικών δεσμών που έφερε η χρόνια αρνητική εξατομίκευση. Προκειμένου να ενταχθούμε στον σύγχρονο κόσμο σπουδάζουμε για ένα χαρτί, δημιουργούμε οικογένεια για ένα παιδί, δουλεύουμε για επιβίωση και κάλυψη πλαστών και ατέρμονων αναγκών, και στο τέλος αυτό που έχουμε καταφέρει είναι η παραγωγή μιας ζωής χωρίς νόημα με κίνδυνο την κοινωνική και ψυχική ισορροπία. Το ερώτημα σήμερα είναι για το πώς παίζεται μια ζωή και γιατί το αφήνουμε να το απαντήσει το σύστημα μέσα από τον ανταγωνισμό όλων εναντίον όλων, και εμείς με την αδυναμία της μοναξιάς να ακολουθούμε τις προσταγές του.

ΙΙ

Στον αιώνα που μας πέρασε περάσαμε δύο πολέμους, τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και στη συνέχεια τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Τον Α΄ππ τον ονομάσαμε Μεγάλο πόλεμο γιατί τέτοια καταστροφή και τόσους θανάτους δεν είχαμε καταγράψει στον μέχρι τότε ιστορικό χρόνο. 20 χρόνια αργότερα έγινε ακόμα μεγαλύτερος πόλεμος ακόμα πιο καταστροφικός - λόγω φασισμού - λες και δεν καταλάβαμε τίποτα από τον προηγούμενο πόλεμο. Σαν να μην βγάλαμε κανένα συμπέρασμα και σαν να ήταν προδιαγεγραμμένο από κάποια μοίρα. Μόλις τελειώνουν οι πόλεμοι αρχίζουν τα ίδια. Ανάπτυξη, κερδοσκοπία, υπερεκμετάλευση, κατασπατάληση, υπερκατανάλωση σε ένα πεπερασμένο πλανήτη σε ένα πλαίσιο ανταγωνισμού αγορών και κεφαλαιοκρατικής οικονομικής δυναστείας. Πέραν του γεγονότος ότι αυτά αποτελούν αιτίες πολέμου, φτάσαμε σε τέτοια επίπεδα παραλογισμού όπου η παραγωγή μετά τον Α΄ππ ανέβηκε σε τέτοιο βαθμό που έμειναν αδιάθετα τα παραγόμενα προϊόντα στη αγορά υπερβαίνοντας τις ανάγκες αλλά και τις δυνατότητες των εργαζομένων ανθρώπων να αγοράσουν, φτάνοντας στο περίφημο ΚΡΑΧ του 1929, στο απόλυτο τέλμα και στην απόλυτη φτώχεια.

ΙΙΙ

Μετά την καταστροφή του Β΄ππ ξαναρχίζουμε πάλι τα ίδια με τις αξίες της οικονομίας και ανάπτυξης να είναι στην κορυφή και μέχρι σήμερα να έχουμε μείνει μόνο με αυτές εκτοπίζοντας όλες τις υπόλοιπες ανθρώπινες αξίες. Τις κατεστραμμένες χώρες από τον ΒΠΠ ανέλαβε το κράτος να τις ανασυγκροτήσει καθοδηγώντας το κεφάλαιο και αναδιατάσσοντας τη ταξική διαστρωμάτωση σε μια και μοναδική προοπτική. Την επιθετική ανάπτυξη με κινητήρια δύναμη το κέρδος. Αυτός ο Κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός ακολούθησε, χωρίς κανένα μέτρο και κανένα πλαίσιο, τους άξονες της ανάπτυξης σε ό,τι μπορούσε να αποφέρει κέρδος και σε ότι διευκόλυνε το κέρδος μέσα φυσικά από κρατικές και ιδιωτικές επενδύσεις. Πράγματι μέσα σε μια 20ετία η συσσώρευση κεφαλαίου έφτασε στο ζενίθ και η ραγδαία εκβιομηχάνιση και η ανάπτυξη της τεχνολογίας κατέκλυσε όλους τους χώρους από τις βιομηχανικές ζώνες μέχρι την αγροτική παραγωγή.
Και σαν να μην έφτανε αυτό πολλαπλασιάσαμε την κατασπατάληση ακόμη πιο ανεξέλεγκτα από τη δεκαετία του 80 και μέχρι σήμερα και ανεξαρτήτως πολιτικού πρόσημου. Το σύνολο των ευρωπαϊκών κρατών υιοθέτησε και εφαρμόζει μέχρι τώρα το δόγμα του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού των εμπνευστών Ρήγκαν-Θάτσερ ενισχύοντας την επιθετική οικονομία της ανάπτυξης κατασπαταλώντας ότι είχε απομείνει από τις προηγούμενες δεκαετίες, και με νέους πόρους από την αφαίρεση των εισοδημάτων των κατώτερων τάξεων, δίνοντας τη χαριστική βολή στην κοινωνία ως δομή. Οδηγηθήκαμε με τα καταναλωτικά αντίδωρα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού σε νέο ΚΡΑΧ το οποίο πλήρωσαν ακριβά οι χώρες του περιφερειακού καπιταλισμού σαν την Ελλάδα.

IV

ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ Ή ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ;
Την επίθεση που δέχτηκε το φυσικό περιβάλλον τους δύο προηγούμενους αιώνες δεν την είχε δεχτεί ούτε κατά το 1% τα τελευταία 20.000 χρόνια . Η ανάδευση του βιοτικού και αβιοτικού περιβάλλοντος μετέτρεψε την ίδια τη φύση σε γυμνή ύπαρξη. Το Βιομηχανικό μοντέλο γεωργικής και ζωικής παραγωγής και τα πολύπλοκα συστήματα της τροφικής αλυσίδας είναι υπεύθυνα για την διασπορά των ιών στον αστικό πληθυσμό. Οι πολυεθνικές με το πιο αδίστακτο τρόπο μετατρέπουν τα δάση σε λιβάδια και ανοιχτά ορυχεία, σε κερδοσκοπικα εδάφη εκεί όπου κατοικεί και αναπαράγεται κάθε μορφή ύπαρξης.
Σε αυτό το πλαίσιο εμφανίζονται διάφορα παθογόνα όπως ο ζίκα, ο έμπολα, οι κορωνοϊοί, ο κίτρινος πυρετός, η γρίπη των πτηνών και η αφρικανική πανώλη των χοίρων αλλά και αυτός ο κορωνοϊός που μας απασχολεί τα οποία έφυγαν από την «αιχμαλωσία» της φύσης και ταξίδευσαν στους ανθρώπινους πληθυσμούς ακριβώς γιατί η κερδοσκοπική μανία διέλυσε το φυσικό τους περιβάλλον. Παρόλα αυτά οι κυβερνήσεις, οι φαρμακευτικές εταιρείες, το Ιατρικό κατεστημένο προσανατολίζονται αλλού και όχι στις πραγματικές αιτίες των πολλαπλών παθογόνων που εμφανίζονται στο προσκήνιο με μεγάλη ταχύτητα.

V

ΕΠΙΣΤΗΜΗ - ΙΑΤΡΙΚΗ - ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
Η επιστήμη είναι μια δυναμική διαδικασία. Αποκατέστησε τον αισθητό κόσμο και αποκαθήλωσε προλήψεις και δεισιδαιμονίες. Εξήγησε τον φυσικό κόσμο και τα συμπεράσματά της εφαρμόσθηκαν στην κοινωνία. Γι' αυτό δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Οι αμφισβητήσεις και οι κριτικές προς την επιστήμη συνίσταται στο ποιόν υπηρετεί κάθε φορά και με ποιον τρόπο. Η Επιστήμη, η Ιατρική, τα Νοσοκομεία, οι ΜΕΘ με τον τρόπο και το λόγο που λειτουργούν δεν πρόκειται να μας σώσουν από τον αφανισμό όπως δεν το έκαναν ποτέ μέχρι τώρα παρά τις ηρωικές προσπάθειες και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό δίνοντας σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και τη ζωή τους.
Καταγραφές πανδημικών γεγονότων με εκατομμύρια θανάτους έχουμε τα τελευταία τουλάχιστον 1500 χρόνια, από την «Πανώλη του Ιουστινιανού» το 541, την ισπανική γρίπη το 1918 μέχρι τον HIV/AIDS το 1981. Μέσα σε αυτό το ιστορικό φάσμα ο έλεγχος και η προστασία των ΚΟΙΝΩΝ συνέβαλλαν αποφασιστικά στην μείωση της θνησιμότητας. Αναφερόμαστε στη χολέρα, στον τύφο, στη φυματίωση που είχαν φτάσει στο ελάχιστο όριο πριν καταπολεμηθούν με φαρμακευτικές παρεμβάσεις. Στη συνέχεια τα προγράμματα ανοσοποίησης συνέβαλλαν σημαντικά στον περιορισμό της θνησιμότητας των επιδημιολογικών εξάρσεων χωρίς ωστόσο να μπορούν να περιορίσουν τη συχνότητά τους. Και αυτό ακριβώς είναι το χαρακτηριστικό του 21ου αιώνα όπου η περιοδικότητα εμφάνισης ζωονόσων μετατοπίστηκε από τη μέση συχνότητα των 50-100 χρόνων σε μόλις μονοψήφιο αριθμό ετών: πανδημία SARS το 2003, πανδημία της γρίπης των χοίρων το 2009, σε 22 χώρες η επιδημία MERS το 2012, σε 10 χώρες ο Ebola το 2013, σε 76 χώρες ο Zika το 2015 και σήμερα η πανδημία του SARS-CoV-2.

Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας (ΠΟΥ) είχε εκδώσει σχετική ανακοίνωση από το 2007 προειδοποιώντας για τον άνευ προηγουμένου αυξανόμενο ρυθμό εμφάνισης ασθενειών, ακόμα και σε ρυθμό έτους. Το γεγονός ότι η επιστήμη και οι γιατροί (επιδημιολόγοι, λοιμωξιολόγοι κτλπ) δεν μπόρεσαν μέσα στη δεκαετία να αποτρέψουν μία υγειονομική κρίση είναι γιατί αυτό δεν είναι αποκλειστικά θέμα των ειδικών. Ακόμη και αν τα υγειονομικά συστήματα και τα συστήματα επιτήρησης των επιδημιών ήταν αναβαθμισμένα, που πρέπει να αναβαθμιστούν, αυτό που θα μπορούσαν να καταφέρουν θα ήταν μία καλύτερη διαχείριση της κρίσης και όχι την αποφυγή της ίδιας της κρίσης. Βέβαια όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές εννοείται πως και μια καλύτερη διαχείριση με γιατρούς, νοσοκόμες, ΜΕΘ είναι ζητούμενο αλλά δεν είναι από μόνη της η λύση.

Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι τα καταστροφικά αποτελέσματα της κυρίαρχης ιδεολογίας της απεριόριστης ανάπτυξης και οικονομικής μεγέθυνσης, της όλο και μεγαλύτερης παραγωγής και κατανάλωσης. Καλούμαστε να επαναφέρουμε την ισορροπία μεταξύ του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος. Δεν αντιλαμβανόμαστε την φύση ως μη κοινωνική με ποσοτικούς περιορισμούς, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής ανάλυσης. Για αυτό το λόγο πρέπει να κόψουμε το νήμα με τις αγροτοκτηνοτροφικές πολυεθνικές και τις πολιτικές επιβολής στο φυσικό περιβάλλον που είναι οι κύριες υπεύθυνες για την αυξανόμενη συχνότητα εμφάνισης και για τη διασπορά των ιών.

VI

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Η είσοδος του δυτικού κόσμου στην κρίση της πανδημίας αποκαθήλωσε την πολυεπίπεδη ανωτερότητά του έναντι του υπόλοιπου κόσμου και όλα τα συρματοπλέγματα συνετρίβησαν με τη μεταφορά του κορωνοϊού στο δικό του έδαφος. Έτσι, βρέθηκαν εκτεθειμένοι εκατομμύρια άνθρωποι που αδυνατούσαν να ορίσουν τον τρόπο αντιμετώπισης των κινδύνων που διέτρεχαν στο βαθμό που αυτός ο τρόπος είχε ανατεθεί στις κυβερνήσεις και είχε υπεξαιρεθεί από την κρατική μονοκρατορία. Συνέπεια όλου αυτού, ήταν τα κράτη να επιδοθούν σχεδόν ταυτόχρονα με το ίδιο μοντέλο διαταγμάτων και απαγορεύσεων ως την πιο φτηνή και γρήγορη λύση προβάλλοντας το δίπολο υγεία ή ελευθερία. Είναι το ιδεολογικό δίπολο που τις παρουσιάζει ως αντιτιθέμενες συνθήκες καταπατώντας σαν οδοστρωτήρας τη δεύτερη και προτάσσοντας, όπως όπως και μισερά την πρώτη, προκειμένου να νομιμοποιηθεί το καθεστωτικό οικοδόμημα.
Για εμάς όμως, αυτά τα αδιέξοδα και οι κατασταλτικές διαταγές, δεν μπορούν να έχουν έναν απλό καταγγελτικό χαρακτήρα αλλά πεδίο ιδεών και δράσεων για μία άλλη προοπτική. Γι' αυτό τίθεται άμεσα η οργάνωση της ζωής, όχι σε ένα ειδικό πεδίο αλλά στο σύνολό της. Δεν μπορούμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας χωρίς αυτοοργάνωση εάν θέλουμε να κρατήσουμε ζωντανά το νόημα και τη σημασία των λέξεων. Η αυτοοργάνωση θέλει έδαφος και αυτοθέσμιση μέσα σε ένα αμεσοδημοκρατικό πλαίσιο για να μπορεί να πάρει δομικά χαρακτηριστικά τα οποία την αναπαράγουν στο βάθος του χρόνου και όχι ως μία ευκαιρία της στιγμής. Δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας, που δεν προσβλέπουν στη θεσμική εξουσία, αλλά στη δυνατότητα που έχει η δύναμη των απλών ανθρώπων να δημιουργούν νέες σχέσεις κοινωνικής αντιεξουσίας. Η δύναμη αυτή δεν αποδέχεται το αξιακό σύστημα του καπιταλισμού, όπου η αγορά με βάση το δίπολο κέρδος-ζημιά, καθορίζει την αξία της ζωής και των αναγκών της (υγεία, κατοικία, τροφή, μετακίνηση, μόρφωση κλπ). Οι δομές αυτές αρνούνται να συμμετάσχουν σε αυτή τη λογική γιατί η δική μας είναι η λογική της φροντίδας του ενός για τον άλλον. Της φροντίδας που βασίζεται στην ικανότητα του ενός να βοηθάει τον άλλον και να στέκεται δίπλα στις ανάγκες του, όχι με όρους θυσίας και φιλανθρωπίας, αλλά ισότητας και αλληλεγγύης. Είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να είμαστε όλοι ενεργοί καταργώντας όλους τους ρόλους της παθητικότητας. Πρόκειται για ένα νέο αξιακό σύστημα μέσα στο οποίο οι σχέσεις εξουσίας και οι κανόνες ιεραρχίας διαλύονται και ξεμαγεύονται.

Η εμπειρία της πανδημίας μας έδειξε τον τρόπο που μπορεί να εδαφικοποιηθεί η αλληλοβοήθεια. Τόσο οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι όσο και οι πρωτοβουλίες στις γειτονιές και στις πολυκατοικίες, αποτέλεσαν και αποτελούν το πρόπλασμα ενός άλλου δρόμου που καταγράφεται στο τώρα. Κι αυτός ο δρόμος δεν λειτουργεί συμπληρωματικά μπροστά στα μεγάλα κενά που δημιουργεί η αγορά και το κράτος, αλλά δυνάμει σαν αντιθετικός, αντιεραρχικός και αντιεξουσιαστικός πόλος. Οι δομές αλληλεγγύης και αντίστασης μπορεί και πρέπει να απλωθούν μέσα στον αστικό ιστό ως δίκτυα αυτοοργάνωσης. Να συμπλέκουν δηλαδή σε ένα σύνολο αναγκών, όλους όσους αντιλαμβάνονται και συνειδητοποιούν, πως δεν υπάρχουν σωτήρες, ούτε υπέργειοι ούτε επίγειοι, όχι μόνο για τα σύνθετα αλλά και για τα πιο απλά προβλήματα της καθημερινότητας, που η ανάθεση τα καθιστά να φαντάζουν ανυπέρβλητα. Αυτά τα δίκτυα (στην πολυκατοικία, στη γειτονιά, στην πόλη) δημιουργούν τις νέες κοινότητες αγώνα που είναι ικανές να παρέμβουν επί της ουσίας και άμεσα στη δημόσια σφαίρα ως εστίες αντίστασης και εξόδου ταυτόχρονα από την τυραννία των ειδικών της εξουσίας. Αυτές οι αντιεξουσιαστικές δομές είναι τα δυναμικά κύτταρα του προτάγματος για έναν ριζικό κοινωνικό μετασχηματισμό. Ταυτόχρονα, είναι το πρακτικό παράδειγμα για μία άλλη προοπτική που σέβεται τη ζωή και προτάσσει την αλληλοβοήθεια και την αξιοπρέπεια ως το ήθος μίας νέας ανθρωπινότητας.

Κοινότητες αναγκών και επιθυμιών τώρα
Αντιεξουσιαστικές κινήσεις αλληλοβοήθειας και αντίστασης παντού

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

πηγή : https://www.antiauthoritarian.gr/βγαινοντασ-α…