kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

8η Μάρτη: Δεν γιορτάζουμε, Δεν δουλεύουμε, Διαδηλώνουμε!

Την Κυριακή 8 Μάρτη 2020 θα συμμετάσχουμε για μια ακόμα χρονιά ως Σύλλογος, από κοινού και με άλλα εργατικά σωματεία, στη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας. Η αρχική συγκέντρωση θα είναι στην πλ. Κλαυθμώνος, στις 12.00. Καλούμε όλες τις συναδέλφισσες και όλους τους συναδέλφους μας να βρεθούμε μαζί στον δρόμο…

Ανακοίνωση του Συλλόγου μας (γραμμένη απο συναδέλφισσα στο χώρο του Βιβλίου):

8η Μάρτη: Δεν γιορτάζουμε, Δεν δουλεύουμε, Διαδηλώνουμε!

«Στα κορίτσια από εκεί για να κόψετε το τιμολόγιο»· «Μία να έρθει για ταμείο παρακαλώ»· «Δεν πειράζει, κύριε! Θα το καθαρίσουν οι γυναίκες που έρχονται το βράδυ όταν κλείσουμε».

Στον κλάδο του Βιβλίου, όπως και στους περισσότερους κλάδους του Εμπορίου, η πλειονότητα των συναδελφισσών έχει βιώσει πολλές και διαφορετικές μορφές σεξισμού με πρώτο και κύριο τον καταμερισμό εργασίας κατά φύλο.

Ακριβώς επειδή η γυναικεία εργασία -όπως και το γυναικείο εισόδημα- θεωρείται κάτι σαν συμπληρωματική, υποστηρικτική, και σίγουρα όχι ως η βασική μορφή εργασίας μιας επιχείρησης, πολλές συναδέλφισσες εργάζονται στους εκδοτικούς οίκους και στις «Επιχειρήσεις Εμπορίας και Διακίνησης Βιβλίου» σηκώνοντας για 8 ώρες τηλέφωνα, στέλνοντας emails (αυτά τα emails πια!) και εκδίδοντας τιμολόγια-δελτία αποστολής. Αυτή η πρακτική πηγάζει από την παλαιά πίστη ότι οι γυναίκες υπάλληλοι προορίζονται για «γραμματειακή υποστήριξη» σε αντίθεση με τους άντρες συνάδελφούς τους που θα ασχοληθούν με τα πιο «σοβαρά» της δουλειάς.

Πόσες φορές δεν έχει ειπωθεί η φράση από το αφεντικό «εδώ στο Μαράκι για τιμολόγιο» ακουμπώντας «φιλικά» στον ώμο, χαμογελώντας ταυτόχρονα στον υποψήφιο πελάτη-αγοραστή, ακόμα και αν το βιβλίο προς πώληση πραγματεύεται «τις πιο σκοτεινές εκφάνσεις της αλλοτριωμένης ανθρώπινης ψυχής». Και φυσικά αν το Μαράκι αντιδράσει, διεκδικώντας ως ίση το δικαίωμα να αντιμετωπίζεται σαν «Μαρία, υπάλληλος με σύμβαση μισθωτής εργασίας στον αλλοτριωμένο κόσμο που είχε την ατυχία να γεννηθεί και η ίδια, όπως οι άντρες συνάδελφοί της», θα ακούσει τις κατηγορίες περί «υπερευαισθησίας», και άλλες κλασικές φράσεις του τύπου «σιγά μωρέ δεν είπαμε και τίποτα, για καλό ήταν». Φράσεις που βγάζουν το σεξισμό έξω από την εξίσωση της αλλοτρίωσης, παρότι διαδραματίζει κορυφαίο ρόλο σε μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την ύπαρξη της: τη μισθολογική διαίρεση της εργατικής τάξης ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες!

Η διαίρεση των εργαζομένων με βάση το φύλο όμως στον κλάδο μας δεν περιορίζεται στη γραμματειακού τύπου εργασία για τις γυναίκες.

Ως πωλήτριες σε βιβλιοπωλεία και πολυκαταστήματα, όπως και στις περισσότερες επιχειρήσεις λιανικής πώλησης, γινόμαστε ορατές στο χώρο εργασίας μας στο βαθμό που εντασσόμαστε στη κατηγορία «Εξυπηρέτηση Πελατών και Ταμείο». Μια κατηγορία που προϊδεάζει σε μια εικόνα ευπαρουσίαστης με αυτοπεποίθηση, κατά προτίμηση νέας, μυρωδάτης γυναίκας, πάντα με χαμόγελο στον πελάτη, έτοιμης να πει τη φράση «πως μπορώ να εξυπηρετήσω;», ακόμα και όταν ο πελάτης έχει δηλώσει εξ αρχής ρητά ότι «δεν θέλει βοήθεια και απλώς θέλει να χαζέψει». Η κάμερα όμως γράφει και θα πρέπει να ορμήσουμε εκ νέου στον πελάτη, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να φύγει χωρίς να αγοράσει βιβλίο, έχουμε δεν έχουμε περίοδο, έχουμε δεν έχουμε το μωρό με πυρετό στο σπίτι και «δεν βρίσκουμε από το πρωί τον παιδίατρο *@ %&», γιατί διαφορετικά μπορεί να έχουμε την τύχη της «Σοφίας που δεν χαμογελούσε», αυτής της αδελφής μας, της συναδέλφισσάς μας, που υπενθύμισε στην κοινωνία ολόκληρη αυτό που κάνει ότι δεν ξέρει: δεν γίνεται 8 ώρες για 500 ευρώ να χαμογελάς όρθια και να δέχεσαι ένα σωρό καπρίτσια από πελάτες, που αξιώνουν ότι πληρώνουν για την «εμπειρία της αγοράς», όχι για την αγορά την ίδια.

Όταν δεν απαιτείται από τις γυναίκες στους εργασιακούς χώρους της λιανικής πώλησης να είναι ορατές με τρόπο που να κάνει «ευχάριστη» την αγορά-εμπειρία του υποψήφιου καταναλωτή, τότε έχουν την «επιλογή» να γίνουν αόρατες με βάση έναν από τους πιο εμβληματικούς έμφυλους καταμερισμούς στην εργασία. Στα καταστήματα όπου εργαζόμαστε, ιδιαίτερα στις μεγάλες αλυσίδες, βλέπουμε μια διάκριση που μιλάει από μόνη της: «άντρες υψηλόμισθα στελέχη στη διοίκηση, γυναίκες χαμηλόμισθες στην καθαριότητα».

Σε κάθε χώρο εργασίας, όταν η συζήτηση φθάνει στον τομέα της καθαριότητας, τότε, με μεγάλη ευκολία, σαν δεύτερη φύση, οι συναδέλφισσες στην καθαριότητα γίνονται αόρατες, ακριβώς όπως η γυναικεία οικιακή εργασία είναι αόρατη. Με τον ίδιο μαγικό τρόπο που θα βρεθεί καθαρός ο νεροχύτης στο σπίτι (!), θα βρεθεί ομοίως το επόμενο πρωί η σκάλα του πολυκαταστήματος καθαρή, η λιμνούλα από το χυμένο καφέ εξαφανισμένη, το χαρτί υγείας πλούσιο και γεμάτο στη θήκη του και η λεκάνη λαμπερή με τρόπο που τίποτα δεν μπορεί να μαρτυρήσει «τον χαμό που έγινε χθες». Και όμως αυτή η εργασία, όχι μόνο είναι αόρατη, αθόρυβη, κρυφή (πώς τις λένε αυτές τις γυναίκες;), είναι κυρίως η πιο χαμηλόμισθη και κακοπληρωμένη. Είναι η προέκταση αυτού που θεωρείται «γυναικείο» και άρα λιγότερο σημαντικό για να πληρωθεί αξιοπρεπώς. Είναι η προέκταση στους εργασιακούς χώρους αυτού που ονομάζουμε απλήρωτη οικιακή εργασία.

Είναι αυτή η αόρατη μορφή εργασίας μαζί με τις τόσες πολλές μορφές σεξιστικών διακρίσεων στους χώρους εργασίας που βγάζει εμάς από τον κλάδο του βιβλίου στους δρόμους αυτή την 8η Μάρτη μαζί με συναδέλφισσες και συνάδελφους από άλλους εργασιακούς κλάδους. Όλα τα παραπάνω είναι οι λόγοι που μας οδηγούν να διαδηλώνουμε για τα δικαιώματά μας και να φωνάζουμε ένα μεγάλο «φτάνει πια» στα στερεότυπα που μας θέλουν σούπερ-πωλήτριες και σούπερ-νοικοκυρές. Βγαίνουμε στο δρόμο για να παλέψουμε για την ορατότητά μας σαν εργαζόμενες και για την αξιοπρεπή αμοιβή της εργασίας μας. Διαδηλώνουμε γιατί δεν έχουμε καμία ανοχή στο σεξισμό και τα αστειάκια του στους χώρους εργασίας και οπουδήποτε αλλού με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που παλεύουμε ενάντια σε όλες τις μορφές διακρίσεων ανθρώπου από άνθρωπο.

Καμία Συναδέλφισσα μόνη της!

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια - Αθήνα | 210-3820537 & 6980182255 | sylyexp_vivlioexu@yahoo.exgr | bookworker.wordpress.com

>> Από την αντίστοιχη διαδήλωση της 8ης Μάρτη 2019, στην οποία συμμετείχαμε ως ΣΥΒΧΨΑ με κοινό εργατικό μπλοκ

πηγή : https://bookworker.wordpress.com/2020/03/02/8…

8 Μάρτη - Παγκόσμια Ημέρα των Γυναικών 2020

Ισοτιμία στη Δουλειά στην Οικογένεια, στην Κοινωνία

Προσυγκέντρωση/Συνέλευση: 11.00 στα γραφεία μας Λόντου 6, στα Εξάρχεια

Διαδήλωση: Κυριακή 8 Μάρτη Παγκόσμια Μέρα Γυναικών, 12 το μεσημέρι Πλατεία Κλαυθμώνος

Σωματείο Εργαζομένων στην Εταιρεία Retail World Α. Ε. - Καταστήματα Public publexic.wor@gexmail.com τηλέφωνο 6948375566

[Σύντομα θα δημοσιευθεί εδώ και σχετική ανακοίνωση του Σωματείου]

Όλες οι ανακοινώσεις του Σωματείου Εργαζομένων Public φιλοξενούνται εδώ:
https://bookworker.wordpress.com/tag/swmateio…

πηγή : https://bookworker.wordpress.com/2020/03/02/8…

8 Μάρτη: Μέρα της Γυναίκας, μέρα αγώνα

8η ΜΑΡΤΗ: ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ, ΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

Συγκέντρωση: Αθήνα, 12:00, πλατεία Κλαυθμώνος

Παρά την προσπάθεια της αστικής τάξης να αλλοιώσει και να εκφυλίσει τον χαρακτήρα της 8ης Μάρτη, υποβιβάζοντάς τη σε μια γιορτή γενικόλογου αταξικού χαρακτήρα για το «γυναικείο φύλο», η ημέρα αυτή έχει βαθιά ταξικές ρίζες: είναι η μέρα που τιμούμε τις εργάτριες γυναίκες που αγωνίστηκαν, αγωνίζονται και θα αγωνίζονται ενάντια στην ταξική καταπίεση.

Η 8η Μάρτη ως διεθνής μέρα γυναικείων αγώνων και διεκδικήσεων θεσπίστηκε το 1910 στην Κοπεγχάγη από τη Β' διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, ύστερα από πρόταση του βορειοαμερικανικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και της γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Τσέτκιν. Έχει τις ρίζες της στους αιματοβαμμένους αγώνες των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία των ΗΠΑ τον 19ο αιώνα. Στις 8 του Μάρτη 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία στη Νέα Υόρκη κατέβηκαν σε απεργία διεκδικώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερες συνθήκες και υψηλότερους μισθούς. Στην Ελλάδα, η πρώτη γυναικεία απεργία που έχει καταγραφεί είναι όταν απέργησαν οι υφάντρες στο εργοστάσιο των αδελφών Ρετσίνα στον Πειραιά στις 13 Απρίλη το 1892, επειδή η εργοδοσία ήθελε να μειώσει τις αποδοχές τους. Το 1952, οι γυναίκες καταφέρνουν να αποκτήσουν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι».

Το γυναικείο κίνημα είναι απ' τους πιο σημαντικούς πυροδότες του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.

Από τις πιο σημαντικές γυναικείες απεργίες, είναι η απεργία των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας στην Πετρούπολη στις 23 Φλεβάρη (8 Μάρτη με το νέο ημερολόγιο). Ο ξεσηκωμός των εργατριών στα κλωστοϋφαντουργεία της Πετρούπολης -με βασικά αιτήματα το ψωμί, την ειρήνη και το τέλος του τσαρισμού- σηματοδότησε την αρχή της Φεβρουαριανής επανάστασης και την πτώση του τσάρου.

Το γυναικείο κίνημα έχει προτάξει ιστορικές διεκδικήσεις όπως το δικαίωμα ψήφου, την ισότητα μισθών και εργασιακών δικαιωμάτων, την ελευθερία συνδικαλιστικής δράσης, την πάλη ενάντια στον μιλιταρισμό και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, την κατάργηση αντιδραστικών νόμων ενάντια στις γυναίκες, την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και περίθαλψης κ.ά.

Παρά τις κατακτήσεις, η ισότητα στην εργασία, στην οικογένεια, στη ζωή είναι ακόμη ζητούμενο.

Οι γυναίκες πλήττονται με μεγαλύτερη σφοδρότητα από τη φτώχεια, την ανεργία, τη μερική απασχόληση και την ανασφάλιστη εργασία. Η μισθολογική ψαλίδα μεταξύ γυναικών και ανδρών ανοίγει ολοένα και περισσότερο. Σύμφωνα με το Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ, σε παγκόσμιο επίπεδο οι γυναίκες κατά μέσο όρο κερδίζουν οριακά τα μισά για την ίδια παροχή εργασίας καθώς το μισθολογικό χάσμα για το 2018 αγγίζει το 51%. Οι γυναίκες καταλαμβάνουν τις περισσότερες θέσεις εργασίας μερικής απασχόλησης, όπως και θέσεις που συγκαταλέγονται ανάμεσα σε αυτές με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας, όπως ο επισιτισμός και το εμπόριο. Στην Ελλάδα παρά τα κούφια λόγια της κυβέρνησης της ΝΔ περί ανάπτυξης, η ανεργία έχει χτυπήσει κόκκινο με τις γυναίκες να είναι τα πρώτα θύματα των αντεργατικών μέτρων που επιβαρύνουν συνολικά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων. Τον Ιανουάριου του 2020 (σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ), οι γυναίκες αποτελούν το 62,58% του συνόλου των ανέργων που αναζητούν εργασία…

Σεξουαλικές παρενοχλήσεις, εκφοβισμοί και εκβιασμοί, βίαιες ή και δολοφονικές επιθέσεις, καταπάτηση των εργασιακών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι η μαύρη καθημερινότητα της πλειοψηφίας των γυναικών, των εργαζόμενων, μεταναστριών κ.λπ. Φτάνουν στο σημείο να απολύουν μέχρι και έγκυες, με τις ευλογίες του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και του Αρείου Πάγου.

Ταυτόχρονα οι γυναίκες εργαζόμενες δεν έχουν καταφέρει να αποδεσμευτούν από την σκλαβιά του νοικοκυριού. Πέρα από την καταπίεση στη δουλειά, κάθε μέρα τις περιμένει η οικιακή εργασία, η οποία φυσικά είναι απλήρωτη. Η φροντίδα των παιδιών, των ηλικιωμένων και των ασθενών πέφτει σε μεγάλο βαθμό κι αυτή στις γυναίκες. Η ενδοοικογενειακή βία, οξυμένη την περίοδο της κρίσης, αποτυπώνεται πρώτα στα σώματα των γυναικών.

Οι γυναίκες, πρώτα θύματα του πολέμου και της προσφυγιάς

Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και η κολοσσιαία επίθεση ενάντια στην εργατική τάξη έχουν επιβάλλει βαρύ φόρο αίματος στις γυναίκες. Πάνω από 585.000 άνθρωποι έχουν σφαγιαστεί στη Συρία και 12 εκ. άμαχου πληθυσμού -στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά- αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Ο εφιάλτης συνεχίζεται με τις καθημερινές δολοφονίες μεταναστών/στριών στη Μεσόγειο από τους «σωτήρες» της FRONTEX και του ΝΑΤΟ, τη δια της βίας κράτησή τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Μόριας, τη βίαιη επαναπροώθηση τους σε περιοχές που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο. Για τις γυναίκες, ο κίνδυνος είναι διπλός, καθώς τα αρπαχτικά του δουλεμπορίου κάνουν χρυσές δουλειές εξαγοράζοντας, απαγάγοντας και εξαναγκάζοντας μετανάστριες -και όχι μόνο- να ζήσουν μια ζωή χειρότερη κι απ' το θάνατο.

Η ελπίδα βρίσκεται στην οργάνωση και τους αγώνες

Αυτή τη στιγμή, όπου ένα νέο κύμα αγώνων και εξεγέρσεων ξεδιπλώνεται (Χιλή, Εκουαδόρ, Λίβανος, Γαλλία κ.ά.) η αστική τάξη ρίχνει τις μάσκες, επιτίθεται χωρίς κανένα έλεος. Χιλιάδες διαδηλώτριες και διαδηλωτές έχουν τραυματιστεί, βασανιστεί, δολοφονηθεί. Σοκαριστικό παράδειγμα είναι και η αγωνίστρια Λα Μίμο, που βρέθηκε νεκρή, κρεμασμένη από χειροπέδες σε φράχτη, φέροντας σημάδια σε όλο της το κορμί από τα βασανιστήρια των αστυνομικών της Χιλής, επειδή είχε ενεργό συμμετοχή στο κίνημα.

Απέναντι σ' αυτές τις κτηνωδίες, το γυναικείο και εργατικό κίνημα πρέπει να απαντήσει. Οι καπιταλιστές προσπαθούν με όλα τα μέσα να μας διαιρέσουν (με βάση το φύλο, το έθνος κ.ά.) με σκοπό μας να αποπροσανατολίσουν από την κύρια διαίρεση στην κοινωνία, αυτή των εργατών με τα αφεντικά, αυτών που παράγουν τον πλούτο και αυτών που τον αρπάζουν. Μέχρι και η κυβέρνηση Μητσοτάκη νομίζει ότι μπορεί να παίζει εσαεί με την νοημοσύνη μας. Στο όνομα της αστικής «ισοτιμίας των φύλων», η κυβέρνηση της ΝΔ σε πλήρη σύμπνοια με τον Σύριζα, εξέλεξαν Πρόεδρο της Δημοκρατίας γυναίκα (την Α. Σακελαροπούλου), θεωρώντας ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να ισοφαρίσει την ανελέητη εκμετάλλευση που έχουν υποστεί οι εργαζόμενες/οι από το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης της Εργασίας και τα σωρηδόν αντεργατικά μέτρα, που καταργούν θεμελιώδη εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα ακόμα και το κοινωνικό αγαθό της ασφάλισης.

Το γυναικείο κίνημα πρέπει να ξεπεράσει τα εμπόδια που συνειδητά σπέρνουν οι καπιταλιστές αλλά και οι ρεφορμιστές. Ο αγώνας των γυναικών πρέπει να στρέφεται ενάντια στις επιπτώσεις της ταξικής εκμετάλλευσης, αλλά και ενάντια στη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Πρέπει στην πράξη να συνδέεται με τους εργατικούς αγώνες ενάντια σε καταπίεση, πόλεμο, φτώχεια, ρατσισμό, περιβαλλοντική καταστροφή. Εργαζόμενες και εργαζόμενοι, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Να βαδίσουμε όλοι μαζί στο δρόμο των εξεγερμένων εργαζομένων σε Χιλή, Γαλλία κ.τ.λ. Με όπλα την αλληλεγγύη και αυτόοργάνωσή μας, να παλέψουμε για την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης, για έναν κόσμο Σοσιαλιστικό.

-

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ/ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

• ΚΑΜΙΑ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ - ΑΥΞΗΣΗ ΜΙΣΘΩΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΛΟΥΣ - ΡΙΖΙΚΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ, ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.
• ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ - ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΣΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ
• ΔΗΜΟΣΙΑ-ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΔΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΤΗΝ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΟΛΟΗΜΕΡΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ/ΣΧΟΛΕΙΑ, ΚΕΝΤΡΑ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ Κ.ΛΠ.)
• ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΤΩΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΩΝ ΠΑΡΕΝΟΧΛΗΣΕΩΝ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗΣ ΒΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
• ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ/ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ
• ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ/ΣΤΡΙΩΝ, ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - ΣΥΝΟΡΑ ΑΝΟΙΧΤΑ, ΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ, ΑΣΦΑΛΗ, ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ - ΠΛΗΡΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ -ΕΠΑΝΕΝΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ - ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ - ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΕΕ. ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ - ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.
• ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ
• ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΕΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

-

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

-

πηγή : https://www.okde.gr/archives/11044

Το κάλεσμα από την Συνέλευση Φεμινιστικών και Εργατικών Συλλογικοτήτων :

Η παγκόσμια φεμινιστική απεργία της 8ης Μάρτη αποκτά ιδιαίτερη σημασία στις μέρες μας που η καπιταλιστική κρίση αυξάνει τις ταξικές ανισότητες και αναπαράγει με μεγαλύτερη ένταση διακρίσεις με βάση το φύλο και ενάντια σε ότι δεν θεωρείται «κανονικό» σε ότι αφορά στην ταυτότητα φύλου και στον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η φεμινιστική απεργία στη δουλειά και στο σπίτι -στην παραγωγή αλλά και στην αναπαραγωγή- καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία να συνενώνει το σύγχρονο, μαχητικό φεμινιστικό κίνημα με τους εργατικούς αγώνες από την βάση, σε χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Χιλή και αλλού.
Οι συλλογικότητες και τα άτομα που συναντήθηκαν και δημιούργησαν την συνέλευση φεμινιστικών και εργατικών συλλογικοτήτων, θεωρούμε ότι το φεμινιστικό και το εργατικό κίνημα χρειάζεται από κοινού και συντονισμένα να αντιπαλεύουν τις καταπιέσεις που γεννά το σύστημα σε όλες τις πλευρές της ζωής και της δραστηριότητάς μας αλλά και να μαθαίνουν το ένα από το άλλο. Στόχος μας είναι ο αγώνας να περάσει στα χέρια των φεμινιστικών συλλογικοτήτων και των εργατικών σωματείων βάσης, ενάντια στην ανάθεση (και) της φεμινιστικής απεργίας στην συνδικαλιστική γραφειοκρατία, η οποία φέρει ευθύνες για την επέλαση των βάρβαρων αντεργατικών μέτρων των τελευταίων ετών.
Στην Ελλάδα της κρίσης, η επίθεση στις εργατικές κατακτήσεις έχει δημιουργήσει ένα τοπίο ανεργίας, επισφάλειας, ελαστικής και κακοπληρωμένης εργασίας, με ευθύνη των πολιτικών των διαδοχικών κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών. Μια εγκυμοσύνη, ακόμα και πιθανολογούμενη, αποτελεί αιτία εργασιακής διάκρισης ή και απόλυσης και το δικαίωμα στη μητρότητα - γονεϊκότητα όχι μόνο δεν προστατεύεται στις νέες εργασιακές συνθήκες αλλά ακόμα και τιμωρείται, την ώρα που μπαίνει στο στόχαστρο έως και η νομιμότητα της έκτρωσης. Η κατάρρευση του κράτους πρόνοιας οδηγεί στην ανάληψη των ευθυνών της φροντίδας ατομικά, κυρίως από τις γυναίκες.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προωθεί επιπλέον όλων αυτών και κάθε νέο-σκοταδιστικό ιδεολόγημα που αμφισβητεί τον έλεγχο της ζωής και του σώματος των γυναικών, ενάντια και σε ότι ξεφεύγει από την ετεροκανονικότητα, ενώ και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, απολύτως συνυπεύθυνη για το σημερινό εργασιακό τοπίο ζούγκλας, προωθούσε την αλλαγή προς το χειρότερο του Ποινικού Κώδικα για τον βιασμό, πριν αναγκαστεί να αναδιπλωθεί από τις πιέσεις του κινήματος.
Απέναντι σε όλα αυτά, χρειάζεται ένα εργατικό κίνημα ταξικό και ένα φεμινιστικό κίνημα μαχητικό, που θα βασίζεται στα ίδια τα εκμεταλλευόμενα υποκείμενα και την οργάνωσή τους, μακριά από το λόμπινγκ και την αναζήτηση κυβερνητικών λύσεων εντός του καθεστωτικού κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Συμπεριληπτικό, που θα περιλαμβάνει ρητά τα ΛΟΑΤΚΙΑ+, όπως και κάθε ταυτότητα και καταπίεση. Που θα παλεύει ενάντια στην εργασιακή εκμετάλλευση μαζί με τις καταπιέσεις λόγω φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, φυλής, θρησκεύματος, σωματικής ικανότητας, ηλικίας, κ.ά. και στο οποίο οι ντόπιες θα είναι μαζί με τις προσφύγισσες και τις μετανάστριες.
Καθώς οι εκμεταλλεύσεις και οι πολλαπλές καταπιέσεις αλληλοενιχύονται, ενιαία θα πρέπει να είναι και η απάντηση, βάζοντας στο στόχαστρο και το ίδιο το σύστημα που τις γεννά και τις αναπαράγει.

-Με τις σερβιτόρες είμαστε μαζί: παρέμβαση στην Καπνικαρέα στις 10.30 στα καταστήματα εστίασης
-Καλούμε σε συγκέντρωση στις 12 στην Κλαυθμώνος και πορεία
-Απεργία στην κουζίνα: τρώμε συλλογικά με τις κουζίνες "άλλος άνθρωπος" και mano aperta μετά την πορεία

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Μάρτιος 00h

Φεμινιστική Απεργία - Διαδήλωση, «Οι γυναίκες θα αλλάξουν τον κόσμο!»
Κυριακή 8 Μάρτη 2020 - 12 μ.μ., πλατεία Κλαυθμώνος

Ενάντια στον καπιταλισμό, το έθνος κράτος, την αποικιοκρατία, μαζί με τις προσφύγισσες, τις μετανάστριες και όλες τις καταπιεζόμενες θηλυκότητες, κρατάμε γερά το νήμα, επιδιώκοντας να κάνουμε ορατό και εδώ, τον σπουδαίο αγώνα των αγωνιζόμενων συντροφισσών μας στη Ροζάβα.

Έναν επαναστατικό αγώνα για γη και ελευθερία σε μια εμπόλεμη περιοχή. Έναν - μεταξύ των άλλων- πολιτικό, γυναικείο αγώνα, για τη δημιουργία μιας άλλης μορφής πολιτειακής - αντιπατριαρχικής ,κοινωνικής οργάνωσης, στο εδώ και τώρα. Ενάντια στην κυρίαρχη, ιεραρχική, αρσενική νοοτροπία, εξουσιαστικής επιβολής, οι αδελφές μας, παίρνουν τη ζωή στα δικά τους χέρια- σε όλους τους τομείς της ζωής- και χτίζουν με αλληλεγγύη, σεβόμενες τις μεταξύ τους διαφορές, έναν άλλο ανθρωπολογικό, γυναικείο τύπο και τρόπο ύπαρξης στη βάση του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού.

Καλούμε στη Φεμινιστική Απεργία - Διαδήλωση,
στις 8 του Μάρτη , 12 μ.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Ο Αγώνας είναι Ελευθερία, η Αντίσταση είναι Νίκη

Γυναίκα - Ζωή - Ελευθερία -- Jin - Jiyan - Azadi

Women Defend Rojava - Επιτροπή Αθήνας

Κοινή δήλωση των επιτροπών Women Defend Rojava:

Χαιρετισμούς και αγάπη σε όλες σας για την 8η Μάρτη. Σήμερα είναι μια μέρα συνάντησης. Αγωνιζόμαστε καθημερινά, όλο το χρόνο, για ελευθερία και εναντίον της πατριαρχίας. Αλλά σήμερα δηλώνουμε ότι γιορτάζουμε, και βγαίνουμε στους δρόμους για να πάρουμε πίσω τον κόσμο μας. Η ιστορία της 8ης Μαρτίου είναι σαν την ιστορία των γυναικών και όλων εκείνων που καταπιέζονται από την πατριαρχία. Είναι ιστορία αγώνα. Ταξικός αγώνας, αγώνας για την υπεράσπιση του πλανήτη μας, αγώνας ενάντια σε κάθε καταπίεση και αγώνας για την απελευθέρωση των φύλων. Η δύναμη και η συλλογικοποίηση των γυναικών είναι από μόνη της αντίσταση. Στη ΒΑ Συρία σήμερα το σύνθημα του γυναικείου κινήματος είναι «Ο αγώνας είναι ελευθερία, η αντίσταση είναι νίκη!». Συμμετέχουμε στις διαδηλώσεις φωνάζοντας ότι «Οι γυναίκες θα αλλάξουν τον κόσμο!». Είμαστε η μόνη δύναμη που μπορεί να το κάνει, και αν βρούμε τη συλλογική μας δύναμη και οργανωθούμε ενάντια στην καταπίεση, τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει. Διαιρεμένες μας αφομοιώνει το σύστημα, μας επιτίθεται, ή και τα δύο. Ενωμένες, θα είμαστε η πιο επαναστατική δύναμη. Τα καταπιεστικά συστήματα του καπιταλισμού, της αποικιοκρατίας και του έθνους-κράτους, βασίζονται στην κυρίαρχη αρσενική νοοτροπία και την πατριαρχική καταπίεση για να διαιρέσουν τις γυναίκες. Έτσι, όταν ενωνόμαστε και εναντιωνόμαστε στην πατριαρχία, δεχόμαστε επίθεση. Έτσι αν ενωθούμε είναι η πρώτη πράξη αντίστασης και υπεράσπισής μας. Στη ΒΑ Συρία οι γυναίκες εξετάζουν το θέμα της αυτοάμυνας για την 8η Μαρτίου. Πρέπει να είμαστε έτοιμες να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας και τους αγώνες μας. Αυτό σημαίνει ότι η σωματική, ψυχική, κοινωνική και ιδεολογική αυτοάμυνα μας είναι ζωτικής σημασίας για τον αγώνα μας, όπου και αν βρισκόμαστε.

Η καμπάνια Women Defend Rojava αφορά στην αλληλεγγύη προς τη BA Συρία, αλλά και πολλά άλλα ακόμη. Οι γυναίκες υπερασπίζονται τη Ροζάβα επειδή η επανάσταση της Ροζάβα έχει γίνει παράδειγμα για τις γυναίκες, τις φεμινίστριες, τις επαναστάτριες και όσες αναζητούν την ελευθερία σε όλο τον κόσμο. Το μέλλον της Ροζάβα είναι σημαντικό για το συλλογικό μας μέλλον. Οι γυναίκες υπερασπίζονται τη Ροζάβα επειδή οι δράσεις αλληλεγγύης και η δική μας οργάνωση τοπικά πρέπει να θέσουν πρώτα σαν κεντρικό ζήτημα την ελευθερία των γυναικών και τον αντι-πατριαρχικό αγώνα, όπως η επανάσταση στη ΒΑ Συρία. Η συμμετοχή στις επιτροπές Women Defend Rojava σημαίνει τοπικές οργανώσεις παντού. Ο καλύτερος τρόπος για την υπεράσπιση της Ροζάβα είναι η εξάπλωση της επανάστασης σε όλο τον κόσμο.

Οι δυνάμεις της καταπίεσης επιτίθενται. Επιτίθενται στην κοινωνία, στην ελευθερία και στον ίδιο τον πλανήτη, και για να το κάνουν αυτό κάθε φορά επιτίθενται στις γυναίκες. Η βία με βάση το φύλο και οι γυναικοκτονίες σε όλες τις μορφές τους εντείνονται σε όλο τον κόσμο. Στη Μέση Ανατολή και στον αποικιοκρατούμενο κόσμο, ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος προχωρά καθώς οι ηγεμονικές δυνάμεις ανταγωνίζονται για τον έλεγχο. Αυτοί και οι πολιτοφύλακες και οι συμμορίες που χρηματοδοτούν, διαπράττουν τις χειρότερες φρικαλεότητες, απαγάγουν, βιάζουν και βασανίζουν. Η εισβολή του τουρκικού κράτους στη ΒΑ Συρία αποτελεί ένα ολοφάνερο παράδειγμα για το πού βρίσκονται οι προτεραιότητες και η αφοσίωση των παγκόσμιων δυνάμεων. Ο τουρκικός κρατικός φασισμός είναι μισογυνιστικός, ιμπεριαλιστικός και θανατηφόρος, αλλά χωρίς την υποστήριξη των διεθνών δυνάμεων δεν θα μπορούσε να πραγματοποιήσει γενοκτονία και γυναικοκτονίες (στη ΒΑ Συρία). Στο κέντρο του λεγόμενου «ανεπτυγμένου» κόσμου, οι γυναίκες αγωνίζονται για να θρέψουν τις οικογένειές τους και εκατοντάδες γυναίκες και άλλα άτομα καταπιεσμένα από την πατριαρχία υφίστανται καθημερινά επίθεση και βία.

Αλλά αντιστεκόμαστε. Ο καπιταλισμός, το έθνος-κράτος και η κυρίαρχη αρσενική νοοτροπία δεν μπορούν από μόνα τους να παράγουν ή να δημιουργούν το οτιδήποτε. Η κοινωνία παράγει, αναπαράγει και δημιουργεί. Και οι γυναίκες είναι ο πυρήνας της κοινωνίας. Δεν μπορούν να ξεφύγουν από την αντίστασή μας και αυτή η αντίσταση χτίζεται μέρα με τη μέρα. Η απάντηση στην εισβολή του τουρκικού κράτους στη ΒΑ Συρία ήταν παγκόσμια και ισχυρή. Οι γυναίκες και οι άνθρωποι που αναζητούν την ελευθερία σε όλο τον κόσμο έχουν σταθεί πλάι-πλάι με την επανάσταση στη Ροζάβα. Βλέπουμε την αλήθεια, ξέρουμε ποιοι είναι οι σύντροφοι, οι φίλοι και οι σύμμαχοί μας, και γνωρίζουμε και τους εχθρούς μας.

Στο Κουρδικό γυναικείο κίνημα λέμε Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία - Jin, Jiyan, Azadi. Θα αντισταθούμε στο πατριαρχικό καθεστώς του θανάτου και θα δημιουργήσουμε ζωή, θα ενωθούμε και θα απελευθερώσουμε η μία την άλλη και τις εαυτές μας. Θα αλλάξουμε τον κόσμο.

Jin, Jiyan, Azadi - Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία

Women Defend Rojava - Επιτροπή Αθήνας

Αθήνα, 8 Μάρτη 2020

πηγή : https://www.facebook.com/Women-Defend-Rojava-…
πηγή : email που λάβαμε στις 5 Μάρτιος 13h

Κάλεσμα Για Συμμετοχή Στην Πορεία Της 8ης ΜΑΡΤΗ - Παναττική Στάση εργασίας 12:00-16:00

163 χρόνια πριν στη Νέα Υόρκη, οι εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία εξεγέρθηκαν διεκδικώντας μείωση των ωρών εργασίας και εξίσωση των μισθών τους με εκείνους των ανδρών. Παρά τις ομαδικές απολύσεις που ακολούθησαν και το ότι η εξέγερση του 1857 βάφτηκε στο αίμα, οι εργάτριες που συμμετείχαν, συνέχισαν τον αγώνα τους για χειραφέτηση, οργανώνοντας το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών δύο χρόνια αργότερα. Πλέον, η 8η Μαρτη "γιορτάζεται" παγκοσμίως ως Ημέρα της Γυναίκας, με τρόπο ωστόσο, που επιβεβαιώνει και αναπαράγει τα επιβεβλημένα από την πατριαρχία έμφυλα στερεότυπα και που αποριζοσπαστικοποιεί το χαρακτήρα της ως ημέρα αναφοράς στους συλλογικούς αγώνες και τα γυναικεία κινήματα.

Σήμερα, στο έδαφος της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, η θέση των γυναικών και των θηλυκοτήτων στους χώρους εργασίας όχι μόνο παραμένει δυσμενής, αλλά επιδεινώνεται συνεχώς. Μισθολογικό χάσμα, ελαστικές μορφές εργασίας, απλήρωτη οικιακή εργασία, απολύσεις εγκύων και νέων μητέρων, έμφυλοι αποκλεισμοί και σεξιστικές συμπεριφορές συνθέτουν το σκηνικό της καθημερινής εργασιακής μας πραγματικότητας. Ταυτόχρονα, περιστατικά σεξουαλικών παρενοχλήσεων και έμφυλης βίας (λεκτικής/σωματικής/ψυχολογικής) στους χώρους δουλειάς πληθαίνουν. Ενώ η κοινωνική πίεση που μας ασκείται και οι πολλαπλοί ρόλοι στους οποίους καλούμαστε να ανταποκριθούμε στην προσωπική και την εργασιακή μας ζωή ήδη μας εξαντλούν, επιπλέον χρειάζεται να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι είμαστε "καλές στη δουλειά μας", ότι "αξίζουμε να πληρωνόμαστε", ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε στο ρόλο της super woman που μας επιβλήθηκε.

Οι γυναίκες και οι θηλυκότητες, οι μετανάστριες, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα που εργαζόμαστε σε ΜΚΟ, εργαζόμαστε επισφαλώς, εντατικοποιημένα και υπό το φόβο της απόλυσης. Συνήθως, αναγκαζόμαστε να υπογράφουμε πολλαπλές, επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, ενώ αρκετά συχνά υποχρεούμαστε σε ελαστικές μορφές εργασίας (πχ μπλοκάκι) και αυτασφάλιση. Επιπλέον πληθαίνουν τα περιστατικά απολύσεων νέων μητέρων κατά τη διάρκεια άδειας μητρότητας, κάνοντας ξεκάθαρο το γεγονός ότι οι ΜΚΟ -παρά το σαθρό ανθρωπιστικό προσωπείο που προβάλλουν- δεν αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα της ευρύτερης εργασιακής βαρβαρότητας.

Όλα τα παραπάνω δε θα σταματήσουν, αν δεν τα σταματήσουμε εμείς.

Για τις 8 Μάρτη δε θέλουμε ευχές, λουλούδια και σοκολάτες. Μέχρι την άρση κάθε έμφυλης διάκρισης και την εξάλειψη βίας και καταπίεσης στην εργασία, στο σπίτι και στο δημόσιο χώρο, επιλέγουμε να επανοικειοποιηθούμε τη μέρα και τον αγωνιστικό της χαρακτήρα. Επιλέγουμε να διεκδικούμε συλλογικά, να προτάσσουμε την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς, αλλά και σε κάθε έκφανση της κοινωνικής και προσωπικής μας ζωής

Διεκδικούμε:

-Μόνιμη και σταθερή δουλειά - Κατάργηση των ελαστικών μορφών εργασίας -Εξάλειψη μισθολογικών διακρίσεων και κάθε διάκρισης λόγω ταυτότητας φύλου/σεξουαλικού προσανατολισμού -Αδιαπραγμάτευτη προστασία του δικαιώματος στη μητρότητα -Καμία ανοχή στην έμφυλη βία

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΕ ΜΚΟ ΣΤΗN ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΗΝ ΠΛ.ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ, ΟΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ, ΣΥΓΚΡΟΤΩΝΤΑΣ ΚΟΙΝΟ ΜΠΛΟΚ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΤΕΤΡΑΩΡΗ ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ 12:00-16:00

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΣΒΕΜΚΟ)

πηγή : https://svemko.espivblogs.net/?p=1475

Κυριακή 8 Μάρτη 2020 - Συμμετέχουμε στη διαδήλωση | συγκέντρωση: 12μ, πλ. Κλαυθμώνος

Την Κυριακή 8 Μάρτη, στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για μια παγκόσμια φεμινιστική απεργία, συμμετέχουμε στη διαδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο κέντρο της Αθήνας, με αρχική συγκέντρωση στις 12.00 στην Πλ. Κλαυθμώνος.

Εργατική Λέσχη Ν.Ιωνίας (Υδραγωγείο)

πηγή : http://ydragogeio.gr/8-3-march/

ΕΝΑΝΤΙΑ

ΣΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ που παρουσιάζουν τους αγώνες για τη γυναικεία χειραφέτηση ως αίτημα συνδιαχείρισης της κρατικής, καπιταλιστικής και πατριαρχικής βαρβαρότητας, για να αποσιωπήσουν την ιστορία αιματηρών αγώνων, απεργιών και εξεγέρσεων γυναικών από τα κάτω.

ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ σε βάρος των εργαζόμενων, άνεργων και φτωχών γυναικών (τη μαύρη εργασία, τη μισθολογική ανισότητα, τις απολύσεις εγκύων, τις σεξιστικές παρενοχλήσεις, την υποτίμηση και τη δίωξη των μεταναστριών εργατριών

ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ και τη στοχοποίηση των αγωνιζόμενων γυναικών, τις σεξιστικές επιθέσεις της αστυνομίας με ξεγυμνώματα, ξυλοδαρμούς και εικονικούς βιασμούς σε βάρος διαδηλωτών και διαδηλωτριών.

ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ Στον εγκλεισμό γυναικών, αντρών και παιδιών σε απάνθρωπες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως στη Μόρια ή στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη, στην απαγόρευση μετακίνησης και την παρανομοποίηση που οδηγούν στο θάνατο, στις εκκενώσεις των καταλήψεων προσφύγων και μεταναστών και στον αποκλεισμό τους από την πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση.

ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ που τροφοδοτείται και νομιμοποιείται από τους θεσμούς με στόχο τον κατακερματισμό του σώματος των καταπιεσμένων, με την προώθηση του ρατσισμού και του σεξισμού, με τη στοχοποίηση όσων θεωρούνται «αδύναμοι» στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, τις δολοφονίες και τους βιασμούς γυναικών, όπως με τον μαρτυρικό θάνατο της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο.

ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ που θέλουν τους καταπιεσμένους να αλληλοσπαράσσονται στο βωμό των συμφερόντων των αφεντικών και τα γυναικεία σώματα μηχανές αναπαραγωγής υπηκόων για το έθνος.

EΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΡΙΑ ΩΣ ΤΗ ΡΟΤΖΑΒΑ, ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΩΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ 8 ΜΑΡΤΗ

ΑΘΗΝΑ: 12μ., ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 11π.μ., ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΠΑΤΡΑ: 12μ., ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ομάδα ενάντια στην πατριαρχία-

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

Ακολουθεί η ανακοίνωση:

8 Μάρτη - Ημέρα Αντίστασης και Αγώνα

Πίσω από τους βολικούς για την κυριαρχία µύθους, που διαστρεβλώνουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης παρουσιάζοντάς την ως αίτηµα "ισότητας" στη διαχείριση της εξουσίας, κρύβεται η ιστορία αιματηρών, μαχητικών αγώνων και εξεγέρσεων γυναικών από τα κάτω. Οι ρίζες της 8ης Μάρτη, ως ημέρας μνήμης των γυναικείων αγώνων και αντιστάσεων, βρίσκονται στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες μεταναστριών εργατριών που ξέσπασαν στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Αγώνες ριζοσπαστικοί και μαχητικοί, που ξεσπούσαν μέσα από τους κόλπους του πιο άγρια εκµεταλλευόµενου κοµµατιού της κοινωνίας, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες και ωράρια εργασίας, αξιοπρεπή μεροκάματα, ίση αντιμετώπιση με τους άντρες εργαζόμενους, τη συμμετοχή τους στα σωματεία και σεβασμό στο χώρο εργασίας.

Διανύοντας μία περίοδο όπου το κράτος και τα αφεντικά επιτίθενται με όλο και μεγαλύτερη σφοδρότητα στην κοινωνία, στη φύση, στον κόσμο της εργασίας, οι αγώνες του παρελθόντος αποτελούν έμπνευση και πηγή δύναμης για τους αγώνες του παρόντος, για την υπεράσπιση όσων έχουν κατακτηθεί στο χθες, για το στήσιμο των αναχωμάτων στην κρατική και καπιταλιστική επέλαση στο σήμερα, για την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας τώρα, αύριο και για πάντα. Κομμάτι αυτών είναι και οι γυναικείοι ταξικοί αγώνες που στρέφονται ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις στους χώρους εργασίας, ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση σε βάρος εργαζόμενων, άνεργων και φτωχών γυναικών, με τη μαύρη εργασία, τις μισθολογικές ανισότητες, τις απολύσεις εγκύων, τις σεξιστικές παρενοχλήσεις, την υποτίμηση και δίωξη των μεταναστριών εργατριών, συνθήκη που εξώθησε στον θάνατο τη Γκαϊανέ Κασαρτζιάν, μετανάστρια από την Αρμενία, όταν πήδηξε από το παράθυρο του νοσοκομείου, κατά τη διάρκεια της βάρδιας της ως αποκλειστική νοσοκόμα στο Νοσοκομείο της Νίκαιας, προσπαθώντας να διαφύγει τη σύλληψη για παράνομη εργασία και άρα την απέλασή της.

Μέσα στις συνθήκες προϊούσας αποσύνθεσής του, το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται αναδεικνύοντας την ωμή βαρβαρότητα που πάντοτε το χαρακτήριζε, εντείνοντας την καταστολή και προωθώντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό με στόχο αφενός τον κατακερματισμό του σώματος των καταπιεσμένων και την εξόντωση των πιο αδύναμων κομματιών στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, όπως καταδεικνύει το λιντσάρισμα και η δολοφονία του οροθετικού ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, και αφετέρου την εξουδετέρωση των αντιστεκόμενων γυναικών και αντρών. Η έμφυλη βία έχει απογειωθεί σε συνθήκες κρίσης του συστήματος, κάτι που αναδεικνύεται μέσα από τους βιασμούς και τις δολοφονίες γυναικών, όπως με τον μαρτυρικό θάνατο της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο. Γιατί η πατριαρχική σεξιστική βία δεν είναι ένα φαινόμενο που πηγάζει αυθόρμητα, αλλά προωθείται, ασκείται και νομιμοποιείται θεσμικά. Οι βιασμοί, οι δολοφονίες, η κακοποίηση γυναικών, το trafficking, η δικαίωσή τους από τη δικαστική εξουσία και η ενοχοποίηση των «θυμάτων» είναι κομμάτι του κοινωνικού κανιβαλισμού, κομμάτι της κυριαρχίας και της διαίρεσης του κοινωνικού σώματος.

Ανεξάρτητα από το εκάστοτε προσωπείο της εξουσίας, η πατριαρχική βία συνιστά διαχρονικά συστατικό στοιχείο του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος και ως τέτοιο επιστρατεύεται από τους μηχανισμούς καταστολής για να πειθαρχήσουν και να συμμορφώσουν μεταξύ άλλων όσες γυναίκες επέλεξαν και ως τέτοιες να αντισταθούν στην βαρβαρότητα της εξουσίας.

Ακόμα ένας τρόπος με τον οποίο το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται στοχεύοντας στον κατακερματισμό του σώματος των καταπιεσμένων είναι η διάχυση της μισαλλοδοξίας, του εθνικισμού και του φασισμού με στόχο την καθυπόταξη του «εσωτερικού εχθρού» κραδαίνοντας την απειλή εξωτερικών κινδύνων και προτάσσοντας την φαντασιακή κοινότητα εθνικών συμφερόντων κυρίαρχων και κυριαρχούμενων στη θέση της πραγματικής κοινότητας διεθνιστικών συμφερόντων της τάξης των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών. Στο όνομα της υπεράσπισης του γνωστού φασιστικού τριπτύχου «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», ανασύρονται από το χρονοντούλαπο της ιστορίας απόψεις περί απαγόρευσης των εκτρώσεων που αναιρούν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση των σωμάτων τους και μετατρέπουν τη μητρότητα από επιλογή σε «ιερό καθήκον». Για τις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων, η εθνικιστική αφήγηση επιφυλάσσει τα χειρότερα: πίσω από τον καθαγιασμό του ρόλου της γυναίκας ως σεμνής και αφοσιωμένης μητέρας κρύβεται η θλιβερή πραγματικότητα της μετατροπής της σε φορέα γέννησης και ανατροφής ζωών που προορίζονται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κρατικού και καπιταλιστικού μηχανισμού.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία (η οποία σαφώς προϋπήρχε του καπιταλισμού, αλλά εδραιώθηκε -κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο- μαζί με την εγκαθίδρυση του θεσμού της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους), αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να έχει καμιά απελευθερωτική προοπτική παρά μόνο εάν συνδέεται με τον ευρύτερο αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, για τη δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας που θα χωρά πολλούς κόσμους.

Εμείς, ως αναρχικές, θεωρούμε πως η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης είναι και θα είναι πάντα κομμάτι του αγώνα από τα κάτω ενάντια σε κάθε μορφή ταπείνωσης, ανισότητας και εξουσίας. Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, προτάσσουμε την οργανωμένη και συγκροτημένη παρουσία στο δρόμο, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας. Στην κρατική, καπιταλιστική και πατριαρχική βαρβαρότητα, αντιτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζόμενων γυναικών, την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων γυναικών και ανδρών.

Η φλόγα της αντίστασης από την οποία «γεννήθηκε» η 8η Μάρτη παραμένει ζωντανή και θεριεύει μέσα στους αγώνες των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων που ξεσπούν καθημερινά ανά τον κόσμο, με τις γυναίκες να συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή. Γυναίκες, που παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά τους, δεν σκύβουν το κεφάλι στην εξουσία του κρατικού, καπιταλιστικού και πατριαρχικού συστήματος. Εκείνες που δεν σταματούν να αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την εξαθλίωση και τις έμφυλες διακρίσεις.

Χαιρετίζουµε τους αγώνες των γυναικών σε όλη τη γη: από την Τσιάπας και τη Χιλή ως τη Ροτζάβα και την Τουρκία, από τη Μόρια και την Πέτρου Ράλλη ως τα Εξάρχεια. Για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αξιοπρέπειας, ελευθερίας, για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

Από την Χιλή μέχρι την Τουρκία, Αγώνες Γυναικών για την Ελευθερία

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΕΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία

- Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1603484/

Κυριακή 8 Μάρτη.

Στο κοινό μπλοκ των εργατικών σωματείων στην Κλαυθμώνος.

Σωματείο Εργαζομένων Πλαισίου Αττικής

πηγή : https://www.facebook.com/groups/somateioplais…

Κοινό κάλεσμα σωματείων στη διαδήλωση (12μ., πλ. Κλαυθμώνος)

Την Κυριακή 8 Μάρτη, την παγκόσμια μέρα αγώνα των Γυναικών και στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για μια παγκόσμια φεμινιστική απεργία, συμμετέχουμε μέσα από ένα κοινό εργατικό μπλοκ στη διαδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο κέντρο της Αθήνας, με αρχική συγκέντρωση στις 12.00 στην Πλ. Κλαυθμώνος.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΤΑΞΙΚΟΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών (ΣΜΕΔ)
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΣΒΕΜΚΟ)
Σωματείο Εργαζόμενων στα Public
Σωματείο Εργαζόμενων στην εταιρεία Πλαίσιο Ν. Αττικής
Σωματείο Εργαζομένων στη Nokia Ελλάδος

[Οι σχετικές ανακοινώσεις-αφίσες των σωματείων συγκεντρωμένες όλες στο κοινό blog για τη διακλαδική και οργανωμένη από τα κάτω απεργία της 19ης Μάρτη 2020]

πηγή : https://apergia19martiou.wordpress.com/2020/0…

Ανακοίνωση για την 8η Μάρτη και κάλεσμα στη διαδήλωση

H 8η Μάρτη δεν είναι μια μέρα απλά αφιερωμένη στις γυναίκες ή ευκαιρία κατανάλωσης και εμπορικών προσφορών, αλλά αφιερωμένη στις γυναίκες που βιώνουν την εκμετάλλευση, την κοινωνική καταπίεση και τις διακρίσεις και αγωνίζονται για να ζήσουν αξιοπρεπώς.

Ιστορικά στοιχεία

Η μέρα αυτή γιορτάστηκε πρώτα στις ΗΠΑ και σταδιακά και σε άλλες χώρες μέχρι την υιοθέτησή της από τα Ηνωμένα Έθνη το 1975. Η πρωτοβουλία στον εορτασμό της ανήκει στο Σοσιαλιστικό Κόμμα Αμερικής στις αρχές του 20ου αιώνα ωστόσο οι ρίζες της απλώνονται ως τις αρχές του 19ου αιώνα και συνδέονται με μαζικές και μαχητικές απεργίες γυναικών - εργατριών των μεγάλων βιομηχανικών κέντρων της εποχής σε Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ και άλλες χώρες. Τα αιτήματα ήταν καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθοί και μικρότερα ωράρια. Ήδη στην Ελλάδα, η πρώτη απεργία εργατριών έγινε στις 13 Απριλίου του 1892, από τις υφάντριες του δεύτερου εργοστασίου υφαντουργίας των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά. Παράλληλα σε αυτές τις εργατικές διεκδικήσεις είναι σημαντικό να αναφέρουμε και το ευρύ και μαζικό κίνημα δικαιώματος ψήφου των γυναικών ανά τον κόσμο. Στην Ελλάδα οι γυναίκες ψήφισαν πρώτη φορά σε βουλευτικές εκλογές, χωρίς περιορισμούς και προϋποθέσεις, το 1956.

Σήμερα

Η κοινωνία μας δεν πρέπει να εφησυχάζει, καθώς έχει ακόμα να κάνει βήματα προκειμένου να απαλλαγεί από την πατριαρχία. Οι γυναίκες μέχρι και σήμερα έχουν πολλούς ακόμα λόγους να συνεχίζουν να διεκδικούν και να αγωνίζονται για ίσα δικαιώματα. Στην καθημερινότητα η συσσώρευση πολλαπλών ρόλων επιβάλλει στην εργαζόμενη ένα ρυθμό που δεν της επιτρέπει να καλύψει αρμονικά τις προσωπικές της ανάγκες και να αξιοποιήσει δημιουργικά τον ελεύθερο χρόνο της. Ο συνδυασμός των παραδοσιακών καθηκόντων με τις υποχρεώσεις της μισθωτής εργασίας έχει σαν συνέπεια ακόμη και την υπερκόπωση σε σωματικό και ψυχολογικό επίπεδο, η οποία απομονώνει την γυναίκα από κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες.

Κάτω από τις σύγχρονες επισφαλείς εργασιακές συνθήκες είναι προφανής η ευάλωτη θέση των γυναικών στο εργασιακό τοπίο, κάτι που βλέπουμε καθημερινά εδώ στη ΝΟΚΙΑ τις συναδέλφισσές μας που εργάζονται μέσω εργολάβων στην καθαριότητα, τη φύλαξη και τη σίτιση για ελάχιστη αμοιβή και με συνεχή φόβο μήπως χάσουν τη δουλειά τους. Ειδικά σε μία περίοδο έντονης οικονομικής κρίσης, που οι γυναίκες βλέπουν να ακυρώνονται στην πράξη τα κεκτημένα δικαιώματά τους όπως πχ. η άδεια εγκυμοσύνης/λοχείας και η προστασία από την απόλυση, περιθωριοποιούνται ευκολότερα, γίνονται αποδέκτες απολύσεων και οδηγούνται μαζικότερα στην ανεργία. Ο αγώνας για τα δικαιώματα των γυναικών ήταν και είναι πάντα μέρος του συνολικού αγώνα για τα εργατικά δικαιώματα. Το δικαίωμα της ίσης αμοιβής, ίσης μεταχείρισης στις εργασιακές σχέσεις και η ύπαρξη των προστατευτικών διατάξεων που αφορούν την εργαζόμενη γυναίκα και μητέρα πρέπει να μπουν μπροστά στα αιτήματα μας.

Έμφυλη βία

Δυστυχώς ένα ακόμα σοβαρό θέμα που οφείλουμε όλοι και όλες να αντιμετωπίσουμε είναι η έμφυλη βία κατά των γυναικών. Η βία αυτή έχει ένα ευρύ φάσμα που μπορεί να ξεκινά από την παρενόχληση και να φτάνει μέχρι τον βιασμό και την γυναικοκτονία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα έμφυλης βίας στη χώρα μας είναι ο βιασμός και η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη. Ο χώρος για την τέλεση τέτοιων φρικτών εγκλημάτων κατά γυναικών δημιουργείται από ένα ευρύτερο κοινωνικό και θεσμικό πλαίσιο που είτε αποσιωπάει είτε ενθαρρύνει τέτοιες συμπεριφορές. Έτσι θα τονίσουμε ότι η Ελένη Τοπαλούδη δεν έλαβε την απαιτούμενη φροντίδα και προστασία από την αστυνομία όταν κατήγγειλε τον πρώτο βιασμό της. Επίσης σύμφωνα με την Ελληνική Αστυνομία και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, μέχρι το Μάιο του 2019 , έγιναν συνολικά 48 βιασμοί και 23 απόπειρες και εξιχνιάστηκαν 49 περιπτώσεις.

Τη στιγμή που οι επίσημα καταγεγραμμένοι βιασμοί ανέρχονται σε 139 για το 2018, οι επιστήμονες κάνουν λόγο για πάνω από 4.500 βιασμούς που γίνονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, αλλά δεν καταγγέλλονται. Η κουλτούρα του βιασμού είναι μια σεξιστική συμπεριφορά, επιθετική και στοχευμένη. Δεν είναι αποκομμένη από τη θέση που κατέχουν οι γυναίκες. Όσο υπάρχουν τέτοια φαινόμενα, ο φεμινισμός κρίνεται αναγκαίος και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν κάτι ξεπερασμένο. Είναι μάχη διεκδίκησης ίσων δικαιωμάτων, ανεξαρτήτως φύλου.

Αυτοδιάθεση

Τέλος θέλουμε να τονίσουμε την σημασία της αυτοδιάθεσης και του αυτοελέγχου των γυναικών σε σχέση με το σώμα τους και την σεξουαλικότητά τους. Υποστηρίζουμε αφενός το δικαίωμα τους να ελέγχουν την κύησή τους και την πιθανή απόρριψή της χωρίς να υπόκεινται σε ψευδο-ηθικούς περιορισμούς αφετέρου το να εκφράζουν την σεξουαλικότητά τους ή όχι, χωρίς τους περιορισμούς ή τα "standards" που αξιώνει να επιβάλει η μάτσο-αντρική ματιά και διάθεση για τα γυναικεία σώματα.

Την Κυριακή 8 Μάρτη, την παγκόσμια μέρα αγώνα των Γυναικών και στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων για μια παγκόσμια φεμινιστική απεργία, συμμετέχουμε μέσα από ένα κοινό εργατικό μπλοκ στη διαδήλωση που θα πραγματοποιηθεί στο κέντρο της Αθήνας, με αρχική συγκέντρωση στις 12.00 στην Πλ. Κλαυθμώνος.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

ΤΑΞΙΚΟΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ - ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ - ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Σύλλογος Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών (ΣΜΕΔ), Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ), Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΣΒΕΜΚΟ), Σωματείο Εργαζόμενων στα Public, Σωματείο Εργαζόμενων στην εταιρεία Πλαίσιο Ν. Αττικής, Σωματείο Εργαζομένων ΝΟΚΙΑ Ελλάδος

Συναδελφικά,

Το ΔΣ

Σωματείο Εργαζομένων στη Nokia

πηγή : https://apergia19martiou.wordpress.com/2020/0…

Κυριακή 8 Μάρτη, 12:00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος

Αν σταματήσουμε εμείς, σταματάει ο κόσμος!

Κυριακή 8 Μάρτη, 12:00 στην Πλατεία Κλαυθμώνος

Στις 8 Μάρτη του 2019 έγινε η πρώτη φεμινιστική απεργία στην Ελλάδα με πλήθος εργαζόμενων και άνεργων γυναικών,φοιτητριών και μαθητριών, μέλη φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙΑ+ συλλογικοτήτων, σωματείων, πολιτικών οργανώσεων, δημοτικών σχημάτων, μετανάστριών και προσφυγισσών. Πιάνοντας το νήμα των φεμινιστικών απεργιών που ξεκίνησαν το 2016 σε χώρες, όπως η Ισπανία, η Ελβετία, η Αργεντινή, η Πολωνία, η περσινή κινητοποίηση επιχείρησε να ανοίξει το ζήτημα της διπλής εκμετάλλευσης των γυναικών ως εργαζόμενες στη δουλειά αλλά και στο σπίτι, στους χώρους της παραγωγής και της κοινωνικής αναπαραγωγής.

Οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ υποκείμενα, στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων, έχουν πληγεί δυσανάλογα. Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις έχουν επιφέρει διάλυση των ελάχιστων [ούτως ή άλλως] δημόσιων κοινωνικών δομών και οι γυναίκες βρίσκονται να καλύπτουν δωρεάν και «εθελοντικά» όλες τις ανάγκες της κοινωνικής στήριξης και πρόνοιας: παιδιά, ηλικιωμένους, ασθενείς και ανήμπορους της κάθε οικογένειας, παρέχουν από ψυχολογική στήριξη, μέχρι κάθε είδους φροντίδα, που λογίζεται στην ιδιωτική σφαίρα, στον «αόρατο» χώρο του σπιτιού. Ακόμη, το δικαστήριο της ΕΕ πριν δύο χρόνια νομιμοποίησε τις απολύσεις εγκύων, τη στιγμή που στους εργασιακούς χώρους οι γυναίκες εργαζόμενες κατέχουν τις περισσότερες θέσεις επισφαλούς εργασίας, έρχονται πολύ περισσότερο αντιμέτωπες με την ανεργία, ενώ, για τη συντριπτική τους πλειοψηφία, η προστασία της μητρότητας και των παροχών, που θα έπρεπε να τη συνοδεύουν, αποτελούν αντικείμενο προσωπικής διαπραγμάτευσης με τον εκάστοτε εργοδότη. Μάλιστα, ακόμη κι όταν οι παροχές δίνονται αφορούν μόνο τη γυναίκα, μετακυλώντας όλο το φορτίο της ανατροφής σε εκείνη. Η κακοπληρωμένη εργασία, οι προσφύγισσες που ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισμούς ή εκδιώκονται μαζί με τα παιδιά τους από χώρους φιλοξενίας, τα πολυάριθμα περιστατικά βιασμών και γυναικοκτονιών είναι η καθημερινότητα για πολλές γυναίκες σήμερα. Την ίδια στιγμή τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα βρίσκονται και αυτά στο στόχαστρο του πατριαρχικού καπιταλιστικού συστήματος, αντιμετωπίζοντας φοβερές διακρίσεις και αποκλεισμό στους χώρους δουλειάς, στο σπίτι, στο δρόμο.

Η σεξιστική βία και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους δουλειάς φανερώνουν το ρόλο που επιφυλάσσει στις γυναίκες ένα σύστημα, το οποίο βασίζεται στη διπλή εκμετάλλευσή τους. Ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης, η σεξιστική βία αυξάνεται με τον εκβιασμό της ανεργίας, αφήνοντας τις γυναίκες εργαζόμενες ακόμη πιο εκτεθειμένες στους ανεξέλεγκτους κι ασύδοτους εργοδότες. Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, η υποτίμηση, οι βιασμοί, η έμφυλη βία στο σπίτι, στο δρόμο, στη δουλειά αποτελούν τραγική καθημερινότητα.

Οι κυβερνήσεις, όπως και η ΕΕ, είναι συνένοχες σε αυτό το παιχνίδι,καθώς όχι μόνο δεν επιδιώκουν έστω και νομοθετικά να άρουν κάποιες έμφυλες διακρίσεις, αλλά αντίθετα ενισχύουν το πλαίσιό τους. Άλλωστε, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προωθεί κάθε νέο-σκοταδιστικό ιδεολόγημα που αμφισβητεί τον έλεγχο της ζωής και του σώματος των γυναικών, ενώ και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, απολύτως συνυπεύθυνη για το σημερινό εργασιακό τοπίο ζούγκλας, προωθούσε την αλλαγή προς το χειρότερο του Ποινικού Κώδικα για τον βιασμό, πριν αναγκαστεί να αναδιπλωθεί από τις πιέσεις του κινήματος. Ο κόσμος της εργασίας δεν έχει τίποτα να κερδίσει από την έμφυλη εκμετάλλευση και καταπίεση. Αντίθετα έχουμε περισσότερο από ποτέ ανάγκη από την έμπρακτη αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνατου εργατικού και φεμινιστικού κινήματος, έναν αγώνα οργανωμένο από τα κάτω χωρίς ανάθεση στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία ή κάποια κυβερνητική εναλλαγή, για την εξάλειψη κάθε μορφής σεξιστικής βίας και έμφυλων διακρίσεων στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών καλεί στη στήριξη των κινητοποιήσεων της παγκόσμιας φεμινιστικής απεργίας στις 8 Μάρτη, στις 12:00, στην πλατεία Κλαυθμώνος.

Αγωνιζόμαστε ενάντια στη γυναικεία καταπίεση και εκμετάλλευση.

Διεκδικούμε:

• Ίση αμοιβή για ίση εργασία ανεξαρτήτως φύλου και συνολικά σεξουαλικού προσανατολισμού. Ίσα δικαιώματα για όλες/ους σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μόνιμη και σταθερή δουλειά. Κατάργηση της ελαστικής εργασίας.
• Δημόσια υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες κοινωνικής φροντίδας (για παιδιά, ηλικιωμένους και ΑμΕΑ). Πλήρη προστασία της μητρότητας, άδειες επιμέλειας και φροντίδας των παιδιών χωρίς περιορισμούς και για τους δύο γονείς, πλήρη δημόσια και δωρεάν ιατροφαρμακευτική κάλυψη, επιδόματα για όλες τις οικογένειες που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους. Πλήρη κατοχύρωση των εργαζόμενων μητέρων με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, εξασφαλίζοντας πλήρη προστασία μαζί με όλες τις άδειες και τα επιδόματα. Επίδομα γέννας σε όλες τις γυναίκες ντόπιες και μετανάστριες χωρίς κανένα αποκλεισμό.
• Προστασία στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος και στην έκτρωση
• Καμία διάκριση βάσει φύλου και σεξουαλικού προσανατολισμού σε κανένα χώρο. Αποφασιστικό χτύπημα του σεξισμού σε κάθε του έκφραση
• Καμία ανοχή στην κουλτούρα του βιασμού, αποφασιστική σύγκρουση μαζί της. Σε κάθε νομό να λειτουργήσουν με κρατική χρηματοδότησηιατροδικαστικά κέντρα και να ανοίξουν τώρα δωρεάν δημόσιες δομές νομικής, ιατρικής και ψυχολογικής υποστήριξης για θύματα έμφυλης βίας κάθε μορφής
• Να αναγνωριστεί νομικά η γυναικοκτονία και το δικαίωμα στην αυτοάμυνακαι σε περιπτώσεις έμφυλης βίας

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΜΑΡΤΗ, 12:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

Απεργία στο σπίτι, απεργία στη δουλειά!

Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών

πηγή : https://apergia19martiou.wordpress.com/2020/0…

Στις 8η Μάρτη δεν γιορτάζουμε, δεν δουλεύουμε, διαδηλώνουμε!

Την Κυριακή 8 Μάρτη 2020 η ΕΣΕ Αθήνας θα συμμετάσχει από κοινού και με άλλα εργατικά σωματεία και συλλογικότητες στη διαδήλωση στην πλ. Κλαυθμώνος, στις 12.00.

ΕΣΕ Αθήνας

πηγή : https://ese.espiv.net/2020/03/07/7-3-20v/

Ο αγώνας για τη γυναικεία απελευθέρωση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού επαναστατικού αγώνα!

Η 8η Μάρτη είναι ημέρα μνήμης των γυναικείων αγώνων του παρελθόντος, αλλά και μια ακόμη ευκαιρία οικοδόμησης αγώνων στο σήμερα. Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μας βρίσκει σε μια κοινωνική συγκυρία όπου η επίθεση στη γυναικεία υπόσταση είναι ολομέτωπη και τα ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας είναι οξυμένα. Στη σημερινή Ελλάδα κάθε τι που ξεφεύγει από τα αυστηρά κουτάκια της κανονικότητας αντιπροσωπεύει το βρώμικο και το επικίνδυνο που πρέπει να εξαφανιστεί. Όσο κι αν η φιλελεύθερη αφήγηση πουλάει το παραμύθι της ισότητας, ξέρουμε καλά ότι ζούμε μια πραγματικότητα γεμάτη καταπίεση και βία, στην οποία το σώμα μας δέχεται απανωτές επιθέσεις από το κράτος, το κεφάλαιο και την οργανωμένη θρησκεία.

Το τελευταίο διάστημα εμφανίστηκαν στο μετρό της Αθήνας αφίσες ενάντια στις αμβλώσεις, που ποινικοποιούν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση του σώματός τους και διαδίδουν σκοταδιστικά ψέματα. Η συγκεκριμένη εκστρατεία ήταν το κερασάκι στην τούρτα σε μια περίοδο που οι εθνορατσιστικές αντιλήψεις περί αλλοίωσης του πληθυσμού προωθούνται απροκάλυπτα από την ακροδεξιά κυβέρνηση της ΝΔ και έχουν εμποτίσει σε επικίνδυνο βαθμό την ελληνική κοινωνία. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, η οποία συνδιοργάνωσε από κοινού με 22 χριστιανικά σωματεία μία δημόσια εκδήλωση σκοταδιστικού τύπου, μέσω της οποίας αναπαρήγαγε στο ακέραιο την παραδοσιακή ατζέντα του εθνικιστικού σκοταδισμού, αναθεματίζοντας την επιλογή της άμβλωσης και τους μετανάστες. Οι ηθικιστές χριστιανοπατριώτες που με μανία κηρύσσουν την ιερότητα της μητρότητας είναι τα ίδια εθνικιστικά κατακάθια που πολεμάνε τις άμαχες εγκύους μετανάστριες και τους μετανάστες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα σύνορα. Είναι αυτοί που θέλουν να πειθαρχήσουν τα σώματά μας για να τα μετατρέψουν σε μηχανές αναπαραγωγής Ελλήνων αντρών στην υπηρεσία του έθνους-κράτους και γυναικών υποτελών στην τοξική πατριαρχική παράδοση.

Φυσικά, η επίθεση που δεχόμαστε δεν θα μπορούσε παρά να στοχεύει και στο πεδίο της εργασίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που για να μπορέσουμε να προσληφθούμε καλούμαστε να απαντήσουμε αν είμαστε παντρεμένες ή αν σκοπεύουμε να κάνουμε παιδί. Ζούμε σ' ένα καθεστώς επισφάλειας όπου το σώμα μας και οι επιλογές για την ζωή μας καθορίζονται από τα συμφέροντα των αφεντικών. Βιώνουμε την υποτίμηση της εργασίας μας με έμφυλες μισθολογικές ανισότητες και υψηλότερα ποσοστά ανεργίας σε σχέση με τους άντρες. Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά τα σεξιστικά αστεία, τα χυδαία σεξουαλικά υπονοούμενα και οι παρενοχλήσεις στον χώρο εργασίας αποτελούν άρρητο κομμάτι του συμβολαίου.

Η πατριαρχική επίθεση όμως δεν σταματά ούτε στην δουλειά. Στο πεδίο της προσωπικής ζωής ερχόμαστε συνεχώς αντιμέτωπες με κάθε λογής σεξιστικό στερεότυπο. Στο δημόσιο χώρο και στην νυχτερινή ζωή οι σεξουαλικές επιθέσεις είναι κανονικότητα. Ακόμα και στο σπίτι, στο υποτιθέμενα «ασφαλές καταφύγιο της οικογένειας» πολλές από εμάς βιώνουμε λεκτική, συναισθηματική, ψυχολογική ακόμα και σωματική βία. Δεν ξεχνάμε τα σώματα των χαμένων γυναικών, όλες δολοφονημένες από τον πατέρα, τον σύζυγο, τον γνωστό ή τον άγνωστο βιαστή. Δολοφονημένες, επειδή δεν ανέχτηκαν τη συστηματική βία που βίωναν και προσπάθησαν να ξεφύγουν, επειδή είχαν μια σχέση που ο πατέρας τους δεν ενέκρινε, επειδή «απάτησαν» το σύζυγο- «ιδιοκτήτη» τους, επειδή αντιστάθηκαν στο βιασμό τους, επειδή ήταν «διαφορετικές» από αυτό που η ετεροκανονικότητα επιβάλει σε όλες/ους μας.

Απέναντι σε αυτήν τη βία, συλλογικοποιούμε τις ανάγκες και τις αντιστάσεις μας. Αρνούμαστε να υποταχθούμε σε μια συνθήκη που μας θέλει με σκυμμένο το κεφάλι και υποτιμάει την αξία της ύπαρξής μας. Ενδυναμωνόμαστε και ενώνουμε τις φωνές μας με τις φωνές όλων των κατατρεγμένων που βιώνουν τη βία της εθνοπατριαρχικής επίθεσης. Γιατί για το έθνος-κράτος δεν έχουν όλες οι ζωές την ίδια αξία. Κι εμείς στεκόμαστε δίπλα στις υπάρξεις που ο εθνοφιλελευθερισμός πετάει στο καλάθι των αχρήστων. Στεκόμαστε δίπλα στα ταξικά μας αδέρφια, τις μετανάστριες και τους μετανάστες που υποφέρουν και δέχονται την επίθεση του ελληνικού και τουρκικού κράτους και της ΕΕ, δίπλα στους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες που βιώνουν την επισφάλεια κάθε μέρα αλλά βρίσκουν τη δύναμη να αντέξουν, στους αντιφασίστες και τις αντιφασίστριες που υπερασπίζονται τις γειτονιές τους, στις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ υποκείμενα που μάχονται με κάθε μέσο για να μπορούν να ανασάνουν. Γιατί όλοι και όλες αυτές που αγωνίζονται για μια ζωή γεμάτη αξιοπρέπεια είναι κομμάτι μας και εμείς είμαστε κομμάτι τους.

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΤΗΣ 8ης ΜΑΡΤΗ:

• Αθήνα: 12:00, Πλατεία Κλαυθμώνος
• Θεσσαλονίκη: 12:00, Τσιμισκή με Αγίας Σοφίας
• Ηράκλειο: 13:00, Πλατεία Λιονταριών

Κάτω τα χέρια από τα σώματά μας

Αλληλεγγύη στις μετανάστριες και τους μετανάστες

Ζήτω ο μαχητικός φεμινιστικός & αντιφασιστικός αγώνας

Αναρχική Ομοσπονδία

site: www.anarchist-federation.gr/

email: anarexchist-feexderation@riseup.exnet

twitter: twitter.com/anarchistfedGr

fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015

Youtube: Αναρχική Ομοσπονδία

8 Μάρτη: "Yes, you better scream about it"

Woman is the slave to the slaves
Yes she is, if you believe me, you better scream about it

Την 8η Μάρτη του 1857 ξέσπασε η απεργία των εργατριών στα εργοστάσια υφαντουργίας της Νέας Υόρκης ενάντια στους μισθούς πείνας και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Οι εργάτριες κατέβηκαν στους δρόμους λευκοντυμένες δημιουργώντας μια τεράστια διαδήλωση η οποία στο τέλος βάφτηκε στο αίμα. Λίγα χρόνια αργότερα την ίδια μέρα του 1908, 15000 γυναίκες με το σύνθημα "Ψωμί και Τριαντάφυλλα" παρέλασαν διεκδικώντας το δικαίωμα για καλύτερη ποιότητα ζωής. Αυτές οι δύο μαζικότατες κινητοποιήσεις αποτελούν ορόσημο για τον αγώνα των δικαιωμάτων των γυναικών.

Σήμερα, πάνω από 150 χρόνια μετά την απεργία, ο αγώνας των γυναικών για ίσα δικαιώματα και αξιοπρεπή διαβίωση συνεχίζεται. Στην ψηφιακή εποχή, η τρομερή ανάπτυξη της τεχνολογίας, έχει δημιουργήσει τα μέσα έτσι ώστε ο σύγχρονος άνθρωπος να μπορεί να δουλεύει λιγότερο και με καλύτερες συνθήκες απολαμβάνοντας τον πλούτο που παράγει. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν οι υλικές συνθήκες έτσι ώστε όλες οι γυναίκες να έχουν σταθερή δουλειά, αρκετό ελεύθερο χρόνο, κοινωνικές παροχές και μισθούς για να μπορούν να ζουν μια αξιοπρεπή ζωή.

Αντιθέτως, οι έντονες ανισότητες που επικρατούν τόσο σε επίπεδο κεφαλαίου - εργασίας όσο και οι έμφυλες ανισότητες, συνεχίζουν και κρατούν τη γυναίκα σε υποβαθμισμένη θέση. Ακόμη και στους δήθεν προοδευτικούς χώρους εργασίας που προάγεται η πολυπολιτισμικότητα και οι ίσες ευκαιρίες για όλες και όλους, η πραγματικότητα δείχνει το ανάποδο: από το κίνημα #MeToo μέχρι την απεργία εργαζομένων στην Google κατά του σεξισμού και της ανισότητας και άλλα παραδείγματα.

Ο δικός μας κλάδος, αυτός της πληροφορικής - τηλεπικοινωνιών, είναι ένας βαθιά ανδροκρατούμενος κλάδος, με καθημερινά περιστατικά κεκαλυμμένου ή μη σεξισμού. Χαρακτηριστικό είναι, ότι μέχρι τα μέσα του 1970 το συντριπτικό ποσοστο των εργαζόμενων στην πληροφορική ήταν γυναίκες, προγραμματίστριες και χειρίστριες. Μόλις όμως η πληροφορική έκανε το "καπιταλιστικό μπαμ" της κερδοφορίας, η πατριαρχική κοινωνία μίλησε: τώρα αναλαμβάνουν οι άνδρες.

Οι εργαζόμενες γυναίκες πέρα από τους ήδη μειωμένους μισθούς, έχουν να αντιμετωπίσουν μια τρομερή μισθολογική ανισότητα - με ότι αυτό συνεπάγεται και για την κοινωνική ασφάλιση- μαζί με αυξημένη επαγγελματική στασιμότητα. Είναι οι πρώτες που απολύονται γιατί κοστίζουν, είτε σε επιδόματα, είτε γιατί βγαίνουν εκτός παραγωγής για μεγάλο χρονικό διάστημα λόγω εγκυμοσύνης με αποτέλεσμα να εκβιάζονται ουσιαστικά από την εργοδοσία να επιλέξουν μεταξύ τεκνοποίησης και εργασίας. Και σε ένα τοπίο ήδη απειλητικό, όπου οι εργαζόμενοι εκβιάζονται ψυχολογικά να είναι πιο «ανταγωνιστικοί», να δουλεύουν περισσότερο γιατί αλλιώς ανοίγει η πόρτα της ανεργίας - οι γυναίκες δέχονται επιπλέον και την υποτίμηση των ικανοτήτων από τους άντρες συναδέλφους και τους εργοδότες.

Από την άλλη, βιώνουν με πολλούς τρόπους την έμφυλη καταπίεση και τη βία με ολέθρια αποτελέσματα για την σωματική και ψυχική τους υγεία και πολλές φορές για την ίδια τους τη ζωή. Τα περιστατικά γυναικοκτονιών και σεξουαλικής βίας ξεσπάνε το ένα μετά το άλλο συμπληρώνοντας έναν μακρύ κατάλογο δολοφονιών λόγω φύλου όπου το γυναικείο σώμα θεωρείται ιδιοκτησία και η γυναίκα αντικείμενο που μπορεί να κακοποιηθεί σωματικά ή/και ψυχολογικά.

Σε αυτή την εποχή των τεράστιων δυνατοτήτων αλλά και του ολοένα αυξανόμενου σκοταδισμού, των τρομακτικών ανισοτήτων και των αυξανόμενων πολέμων - σε αυτή την εποχή των τεράτων όπου δίνεται χώρος σε καμπάνιες κατά των εκτρώσεων, που δολοφονούνται ΛΟΑΤΚΙ άτομα εν ψυχρώ στο δρόμο, που η δικαστική εξουσία συγκαλύπτει βιαστές, που έγκυες γυναίκες μετανάστριες προπηλακίζονται στα σύνορα και που ο πνιγμός ενος παιδιού στη θάλασσα αποτελεί ανακούφιση - εμείς ορθώνουμε το ανάστημα μας και λέμε: "ως εδώ!"

Στεκόμαστε μαζί με όλες τις γυναίκες που διεκδικούν το δικαίωμα στην εργασία, τη μόρφωση, για αυτοδιάθεση του σώματος και καλύτερη ποιότητα ζωής. Για μια κοινωνία έξω από τα δεσμά του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης.

Διεκδικούμε:

• Ίσα δικαιώματα στην εργασία και την ασφάλιση
• Υποστήριξη της μητρότητας και απαγόρευση των απολύσεων στις έγκυες γυναίκες
• Μείωση του εργάσιμου χρόνου σε νέους γονείς χωρίς αποκοπή των αποδοχών
• Εξειδικευμένα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους εργασίας για την προστασία των γυναικών και τη διασφάλιση ομαλής εργασίας
• Απαγόρευση της εκ περιτροπής εργασίας σε εγκύους όπως και σε γονείς με μικρά παιδιά
• 5ημερο - 8ωρο για όλες και όλους με αξιοπρεπείς μισθούς

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ "ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ 8 ΜΑΡΤΗ", 12μμ, ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

We make her paint her face and dance If she won't be aslave, we say that she don't love us If she's real, we say she's trying to be a man While putting her down we pretend that she is above us Woman is the n*gger of the world, yes she is If you don't believe me take a look to the one you're with Woman is the slave to the slaves Ah yeah, better scream about it We make her bear and raise our children And then we leave her flat for being a fat old mother hen We tell her home is the only place she should be Then we complain that she's too unworldly to be our friend Woman is the n*gger of the world, yes she is If you don't believe me take a look to the one you're with Oh woman is the slave to the slaves Yeah, alright We insult her everyday on TV And wonder why she has no guts or confidence When she's young we kill her will to be free While telling her not to be so smart we put her down for being so dumb Woman is the n*gger of the world, yes she is If you don't believe me take a look to the one you're with Woman is the slave to the slaves Yes she is, if you believe me, you better scream about it Yoko Ono, John Lennon

Radical I.T.

πηγή : https://www.radicalit.gr/2020/03/07/yes-you-b…

H oρμή της αλληλεγγύης σβήνει τα σύνορα - Προσφύγισσες και μετανάστριες αυτή η φεμινιστική απεργία είναι για εσάς

Το αυγό επωάστηκε, το φίδι βγήκε και σέρνεται στα εδάφη του Έβρου και της Μυτιλήνης εδώ και μερικές μέρες σκοτώνοντας πρόσφυγες. Ο ελληνικός στρατός μέχρι στιγμής έχει δολοφονήσει έναν πρόσφυγα από την Συρία, τον Moχάμεντ αλ Άραμπ και το ελληνικό κράτος, έχοντας συμμάχους της καθάρματα των ΜΜΕ, διαψεύδουν ένα έγκλημα που έχει αποδειχθεί, αναγνωριστεί και καταδικαστεί διεθνώς. Ο ελληνικός στρατός, συνεχίζει να διψάει για αίμα και βασανίζει απελπισμένους φτωχούς ανθρώπους σε συνεργασία με φασίστες, οργανωμένους σε «συλλόγους κυνηγών λαθρομεταναστών».

Σε αυτό το κλίμα, των αλλεπάλληλων πογκρόμ, της συνολικής εκμηδένισης της ανθρώπινης ζωής, της κυριαρχίας στην ελληνική κοινωνία μιας φασιστικής κουλτούρας ακραίου ανταγωνισμού «να πεθάνουν οι πρόσφυγες, να ζήσουμε εμείς», όλες οι ευάλωτες κοινωνικά ομάδες ζουν σε κίνδυνο μιας αναβαθμισμένης υποτίμησης της ζωής τους. Διότι, η απαρχή του φασισμού είναι ότι η ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας και όχι αγώνας για ζωή και συγκεκριμένα αγώνας για εξουδετέρωση οποιουδήποτε κοινωνικού υποκειμένου έχει καθιερωθεί ως διαφορετικό, ξένο ή αδύναμο. Οι γυναίκες, είμαστε ένα τέτοιο κοινωνικό υποκείμενο και αυτή την στιγμή οι προσφύγισσες και οι μετανάστριες είναι ο πρώτος στόχος αυτής της βαρβαρότητας.

Βάρβαροι ελληναράδες τραμπουκίζουν και βρίζουν με την χειρότερη σεξιστική φρασεολογία έγκυες και μη προσφύγισσες έχοντας δολοφονικές διαθέσεις για τις ίδιες και τα μωρά που θα γεννήσουν. Είναι οι ίδιοι που φωνάζουν πως η άμβλωση είναι δολοφονία, διεκδικούν από το ελληνικό κράτος την απαγόρευση της υπό την απειλή πως το ελληνικό έθνος «ισλαμοποιείται», ενώ παράλληλα κυνηγούν ανθρώπινες ζωές. Είναι αυτοί που δεν τους ενδιαφέρει η ανθρώπινη ζωή τελικά και πάνω από αυτήν βάζουν το έθνος, μία ιδέα που δεν υπάρχει πέρα από την ανάπτυξη του ελληνικού κεφαλαίου. Αυτοί είναι τα αφεντικά ή ταγοί των αφεντικών και βάλλονται κατά όλων των γυναικών, στο όνομα του έθνους.

Δεν έχουν καταλάβει όμως, διότι η ηλιθιότητα τους δεν τους το επιτρέπει, πως η ορμή της αλληλεγγύης σβήνει τα σύνορα και οι ντόπιες συντασσόμαστε απόλυτα στο πλευρό των προσφυγισσών. Διότι, εμείς οι γυναίκες, είτε ντόπιες είτε προσφύγισσες έχουμε κοινές πληγές στα σώματά μας, αυτές που η πατριαρχία και ο καπιταλισμός έχουν προκαλέσει. Από το 2017, αυτή η ορμή αλληλεγγύης έχει διαμορφώσει ένα διεθνιστικό, ταξικό φεμινιστικό κίνημα χωρίς σύνορα, που έχει συμπεριλάβει μέσα του όλες τις γυναίκες: προσφύγισσες, μετανάστριες, ΛΟΑΤΚΙ+ και ανάπηρες, και με όπλο την γενική απεργία, την απεργία από την δουλειά και το σπίτι, διεκδικεί την ισότητα, την δικαιοσύνη και την ελευθερία όλων των ανθρώπων ενάντια στην πατριαρχία και τον καπιταλισμό.

Η ομάδα γυναικών της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε καλεί όλες τις γυναίκες την Κυριακή 8 Μάρτη στην πλ. Κλαυθμώνος στις 12.00, να απεργήσουν από την δουλειά και το σπίτι τους, να καταγγείλουν τις φασιστικές πολιτικές του ελληνικού κράτους, να αφιερώσουν αυτήν τους την απεργία στις προσφύγισσες και τις μετανάστριες που η ζωή τους κινδυνεύει από τον διάχυτο στην ελληνική κοινωνία ρατσισμό και φασισμό, να ανοίξουν τις αγκαλιές τους και να φωνάξουν: Είστε ευπρόσδεκτες όλες και όλοι, είμαστε στο πλευρό σας!

-Ανοιχτά σύνορα και ελεύθερη μετακίνηση σε όλη την Ευρώπη, καμία αναστολή στη χορήγηση ασύλου, ταξιδιωτικά έγγραφα για τους πρόσφυγες και τις προσφύγισσες
-Να καταργηθεί τώρα η απάνθρωπη ευρω-τουρκική συμφωνία, κάτω η εργαλειοποίηση των προσφύγων-ισσών από την Τουρκία
-Κανένας άνθρωπος σε στρατόπεδο. Καμία κλειστή δομή. Κονδύλια για την υγεία, τη σίτιση, τη στέγαση και την εκπαίδευση των προσφύγων-ισσών και όχι για τη μιλιταριστική αποτροπή.
-Πλήρη οικονομική ισότητα ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες, καμία διάκριση λόγω φύλου, ίση αμοιβή για ίση εργασία, ίσες ευκαιρίες σε όλους τους κλάδους.
-Συλλογικές συμβάσεις για όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, η ατομική σύμβαση είναι κίνδυνος για διάκριση λόγω φύλου.
-Άμεση δικαίωση σε περιστατικά σεξιστικών, εργοδοτικών αυθαιρεσιών
-Καμία ποινικοποίηση της άμβλωσης, κάτω το σεξιστικό άρθρο 31 του Νόμου 3418/2005, σύμφωνα με το οποίο «ο ιατρός μπορεί να επικαλεσθεί τους κανόνες και τις αρχές της ηθικής συνείδησής του και να αρνηθεί να εφαρμόσει ή να συμπράξει στις διαδικασίες τεχνητής διακοπής κύησης, εκτός εάν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της υγείας της»
-Απαιτούμε οι εκτρώσεις να είναι προσβάσιμες για όλες τις γυναίκες, να είναι δωρεάν, ασφαλείς και να καλύπτονται πλήρως από το κράτος
-Υποχρεωτική σεξουαλική διαπαιδαγώγιση και ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις μορφές αντισύλληψης για όλες τις γυναίκες
-Πλήρη οικονομική προστασία της μητρότητας από το Κεφάλαιο και το Κράτος, καμιά έγκυος στον δρόμο, καμιά μητέρα οικονομικά εξαρτημένη, δωρεάν και ασφαλείς δομές για την φύλαξη παιδιών και ηλικιωμένων.
-Οργανώνουμε καμπάνιες κατά της σεξουαλικής καταπίεσης, αναδεικνύουμε το φαινόμενο της γυναικοκτονίας, του βιασμού και της σεξουαλικής παρενόχλησης σε όλες τις γειτονιές, ενημερώνουμε για τα γυναικεία δικαιώματα.
-Καλούμε όλους τους άντρες να σταματήσουν κάθε σεξιστική συμπεριφορά, η πατριαρχία καταπιέζει την ανθρωπότητα στο σύνολο της.
-Προτάσσουμε την σεξουαλική απελευθέρωση, τον επαναπροσδιορισμό της σεξουαλικής ηθικής και της αναπαραγωγικής διαδικασίας.
-Γυναίκες, οργανωνόμαστε σε φεμινιστικούς συντονισμούς, στα συνδικάτα μας, δημιουργούμε ομάδες γυναικών εντός αυτών, διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.

Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε

πηγή : http://rocinante.gr/h-ormi-tis-allilengiis-sv…

8 Μάρτη: όχι μια θεματική επέτειος αλλά σταθμός για το εργατικό κίνημα

Η 8η Μάρτη, καθιερωμένη ως η ημέρα της γυναίκας, δεν αποτελεί γιορτή, ούτε μια ακόμα θεματική επέτειο. Είναι μια μέρα σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Στις 8 Μαρτίου του 1857 ξέσπασαν οι μεγάλες απεργίες του εργατικού δυναμικού των υφαντουργείων και των ραφτάδικων της Ν. Υόρκης, που αποτελούνταν αποκλειστικά από γυναίκες. Οι γυναίκες εργάτριες ήταν αυτές που πρωτοστάτησαν διεκδικώντας την μείωση των ωρών και ημερών εργασίας, την αύξηση των μισθών, την ύπαρξη ανθρώπινων συνθηκών εργασίας στις άθλιες φάμπρικες καθώς και την κατάργηση των φυλετικών και έμφυλων διαχωρισμών. Με αυτόν τον τρόπο, και παρά την άγρια καταστολή των αγώνων εκείνης της περιόδου, αυτή η μέρα αποτέλεσε μία από τις φωτεινότερες στιγμές στην μακρά ιστορία του εργατικού κινήματος.

Η 8η Μάρτη δεν πρέπει να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας θεματικής επετείου, αλλά να γίνει ξανά ημερομηνία σταθμός για το εργατικό κίνημα. Ειδικά μέσα στην κρίση βλέπουμε πως καταστρατηγούνται όλα τα εργατικά δικαιώματα στον βωμό του κέρδους, με τις εργαζόμενες γυναίκες να βρίσκονται στον πυρήνα της επίθεσης. Η διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής δουλειάς, η διασφάλιση του δικαιώματος στην μητρότητα, η ισότιμη πρόσβαση στην αγορά εργασίας αλλά και η ίση αμοιβή με τους άντρες, αμφισβητούνται διαρκώς σε όλο και περισσότερους εργασιακούς χώρους, δημιουργώντας την ανάγκη επανακατοχύρωσης τους. Πρόσφατα μάλιστα έγινε γνωστή η απόφαση του δικαστηρίου της Ε.Ε., που νομιμοποιεί τις απολύσεις εγκύων εργαζόμενων στο πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων, δίνοντας έτσι νομική κάλυψη σε μιας σειρά εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Δεν είναι λίγες οι φορές εξάλλου που μάθαμε για απολύσεις εγκύων συναδέλφων μας στον κλάδο μας και δεν ξεχνάμε τους δίκαιους αγώνες που έχουμε δώσει και θα συνεχίσουμε να δίνουμε σαν ΛΑΝΤΖΑ ενάντια σε τέτοιες απολύσεις.

Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία δείχνουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και των άνεργων για μια ζωή με δικαιώματα. Μας δείχνουν το δρόμο που οφείλουμε να ακολουθήσουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα ενάντια σε Κυβέρνηση - Ε.Ε. - Εργοδοσία που διαλύουν τις ζωές μας. Με ασπίδα λοιπόν τους αγώνες του παρελθόντος βγάζουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα και παλεύουμε μέχρι τα δικαιώματα και η αξιοπρέπειά μας στους χώρους δουλειάς να μην αμφισβητηθούν ξανά.

Ξαναπιάνοντας, λοιπόν, το νήμα από τις εργατικές διεκδικήσεις των γυναικών του 1857 και εμπνεόμενοι από το σθένος και τη μαχητικότητα τους σαν ΛΑΝΤΖΑ παλεύουμε ώστε να είναι η 8η Μάρτη υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος.

Λάντζα

πηγή : https://www.lantza.org.gr/8-μάρτη-όχι-μια-θεμ…