Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2020 στις 11.00
Δίκη σωματείου σερβιτόρων μαγείρων
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΚΑΙ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 21 ΦΛΕΒΑΡΗ, ΚΤΗΡΙΟ 13, ΑΙΘ. 106, ΩΡΑ 11:00
το κατηγορητήριο όχι μόνο κατέρευσε αλλά και αντιστράφηκε πλήρως κατά των εργοδοτών:
- ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΑΛΑΝΤΙΝ ΝΑ ΕΜΠΛΕΞΕΙ ΜΠΡΑΒΟΥΣ.
- ΨΕΥΔΗΣ Η ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΤΟΥ ΣΑΛΑΝΤΙΝ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤ' ΑΝΤΙΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ.
- ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ Η ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΣΑΛΑΝΤΙΝ. ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.
- ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΣΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΕΙΣΦΟΡΟ- ΚΑΙ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣ.
- ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ.
- ΑΘΩΟΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΕΔΡΑΣ.
Η δίκη του σωματείου, όπου 7 μέλη του κατηγορούνται για απόπειρα εκβίασης, απειλή βλάβης επιχείρησης και ηθική αυτουργία στα παραπάνω, συνεχίστηκε την περασμένη Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου. Τα όσα αποκαλύφθηκαν σε αυτή την ακροαματική διαδικασία οδηγούν στην κατάρρευση του κατηγορητηρίου με τρόπο παταγώδη.
Οι συνάδελφοι/ισσες κατέθεσαν στις απολογίες τους τα πραγματικά γεγονότα τα οποία και καταφανώς απέκλιναν από αυτά της κατάθεσης του Κωτσούλα, ενός εκ των εργοδοτών του Σαλαντίν. Η αντίθεση αυτή οδήγησε την Εισαγγελέα να ζητήσει την κατ' αντιπαράσταση εξέταση του Κωτσούλα με έναν από τους εργαζομένους του Σαλαντίν. Όσα ακλούθησαν ήταν αποκαλυπτικά:
Ο Κωτσούλας αποδέχθηκε ότι με δική του πρωτοβουλία κάλεσε τους εργαζόμενους σε συνάντηση στο Γκάζι και τους πρόσφερε έναν ροζ φάκελο που εμπεριείχε 1500 ευρώ «μαύρα» χρήματα, τα οποία οι συνάδελφοι δεν αποδέχτηκαν. Αντίθετα, όμως, με την παραπάνω μαρτυρία του, ο Κωτσούλας είχε δηλώσει, τόσο στη ΓΑΔΑ, όσο και στην πρώτη του κατάθεση στο δικαστήριο, ότι τα χρήματα που πρόσφερε στους εργαζομένους ήταν 600-800 ευρώ υπολογισμένα από τη λογίστριά του ως οι νόμιμες υποχρεώσεις του. Ούτε και αυτό όμως ισχύει, εφόσον ο συγκεκριμένος εργοδότης ουδέποτε παραδέχτηκε στους θεσμούς (Επιθεώρηση Εργασίας, Δικαστήρια) ότι χρωστούσε έστω και ένα ευρώ.
Στη συνέχεια η μαρτυρία του ήταν εξίσου αποκαλυπτική, καθώς ομολόγησε ότι πριν στραφεί στην αστυνομία (και εδώ εννοεί το τοπικό αστυνομικό τμήμα και όχι τη ΓΑΔΑ)
απευθύνθηκε σε μπράβους, οι οποίοι αρνήθηκαν να αναμιχθούν στην υπόθεση. Μάλιστα, μετά από απαίτηση της Εισαγγελέα κατονόμασε κάποιον από αυτούς.
Μετά το τέλος των απολογιών των συναδέλφων/ισσών μας που προσπάθησαν να καλύψουν όλες τις πτυχές της κατηγορίας, και ύστερα από τις παραπάνω ζοφερές αποκαλύψεις (που κατέστησαν ανυπόληπτους τους μάρτυρες κατηγορίας), η Εισαγγελέας πρότεινε την αθώωση των κατηγορουμένων. Επιπλέον, απευθύνθηκε στον Κωτσούλα λέγοντάς του ότι θεωρεί πως τα χρήματα που προσπάθησε να δώσει στους εργαζόμενους ήταν προσημειωμένα!
Συνοψίζοντας τις μέχρι τώρα εξελίξεις της ακροαματικής διαδικασίας μπορούν να ειπωθούν με βεβαιότητα τα παρακάτω:
(Α) Σύμφωνα με την κατάθεση της εργοδότριας του Σαλαντίν, Γεωργούλα, τα πρώτα περίπου 2 χρόνια της λειτουργίας της επιχείρησης εργάζονταν 10 περίπου άτομα. Τα αποδεικτικά στοιχεία, τα οποία προσκομίστηκαν από την υπεράσπιση, αποδεικνύουν ότι πρόκειται για αδήλωτη εργασία. Αυτή η παραδοχή από την πλευρά των εργοδοτών, πέραν του ότι δικαιώνει τις διεκδικήσεις των συναδέλφων μας και εδραιώνει δικαστικά το κίνητρο των κινητοποιήσεών μας ως νόμιμο εργατικό δικαίωμα, έχει δύο βαρύτατες συνέπειες για τους εργοδότες του Σαλαντίν: Αφενός καθιστά τις μαρτυρίες τους στα αστικά δικαστήρια ψευδείς και αφετέρου προκύπτει έμμεσα η παραδοχή εισφοροδιαφυγής και φοροδιαφυγής δεκάδων χιλιάδων ευρώ.
(Β) Η κατ' αντιπαράσταση εξέταση του εργοδότη του Σαλαντίν Κωτσούλα και όσα ο ίδιος ομολόγησε, οδηγούν στο αβίαστο συμπέρασμα, ότι οι μέχρι τώρα καταθέσεις του, τόσο στη ΓΑΔΑ όσο και στην αρχική του κατάθεση στο δικαστήριο, είναι ψευδείς. Αποδεικνύεται, επομένως, η κατασκευή των κατηγοριών και το στήσιμο της υπόθεσης εναντίον των συναδέλφων/ισσών μας, οι οποίοι/ες επιλέχτηκαν τυχαία, εφόσον ο στόχος αυτής της δίωξης είναι η διάλυση του σωματείου. Περαιτέρω, η ομολογία προσπάθειας εμπλοκής μπράβων από τον εργοδότη του Σαλαντίν χαρακτηρίζει τη συνολική στάση των εργοδοτών που κινήθηκαν εναντίον μας ως αδίστακτη και μοχθηρή -πόσο μάλλον όταν ο εργοδότης του Σαλαντίν δεν δίστασε στην αρχική του κατάθεση στο δικαστήριο να δηλώσει με κυνικό και χαιρέκακο τρόπο ότι θα έπρεπε να είχε βάλει δικηγόρο και να το είχε φτιάξει καλύτερα!
(Γ) Όπως ήδη έχουμε υποστηρίξει από την έναρξη της παρούσας υπόθεσης, ο ξεκάθαρος στόχος αυτής της δίωξης είναι η διάλυση του σωματείου και η εισαγωγή μιας νέας μεθόδου επίθεσης στον ακηδεμόνευτο και αγωνιστικό συνδικαλισμό μέσω της ποινικοποίησης της δράσης του. Βάσει των καταθέσεων των μαρτύρων και ιδιαίτερα της κατάθεσης του εργοδότη του Βοτανοπωλείου Κουρτάλη, το σωματείο παρουσιάζεται ως εγκληματική οργάνωση, αφού στις αέναες καταθέσεις του στη ΓΑΔΑ δηλώνει: «με το πρόσχημα ότι πρόκειται για ένα επίσημο σωματείο, με εκβιάζουν να τους δώσω χρήματα για να μη με καταστρέψουν» καθώς και «απαιτούσαν εκβιαστικά χρήματα που δεν τους ανήκουν και που δεν οφείλουμε, για να μην κάψουν το μαγαζί». Εξαιτίας της συνεχούς απουσίας του παραπάνω μάρτυρα από το δικαστήριο, τον ρόλο του προφανώς και ανέλαβαν να καλύψουν οι εργοδότες του Σαλαντίν με τις εξίσου γκεμπελικού τύπου κατηγορίες ότι «δεν τα πήραν από εμάς αλλά τα παίρνουν από άλλους». Ενισχυτικά των όσων εξαρχής πιστεύουμε, η Εισαγγελέας αναγνώρισε και επισήμανε πως οι καταθέσεις κατευθύνονται προς την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης.
Ο Κουρτάλης έχει πλέον καταδικαστεί για λιπομαρτυρία, αφού επέλεξε να μην παρευρεθεί στις δικάσιμους παρά τις συνεχείς κλήσεις του δικαστηρίου. Είναι προφανές ότι επέλεξε το μικρότερο κακό για το ατομικό του συμφέρον. Εάν μάλιστα κρίνουμε από την πανωλεθρία που υπέστησαν οι εργοδότες του Σαλαντίν, είμαστε σίγουροι πως θα ήταν αδύνατο να υποστηρίξει τις κατασκευασμένες κατηγορίες που τόσο λαλίστατα είχε ξεστομίσει στη ΓΑΔΑ.
Στο επόμενο δικαστήριο αναμένεται η ολοκλήρωση της αγόρευσης της πολιτικής αγωγής, η αγόρευση των δύο συνηγόρων υπεράσπισης και λογικά η απόφαση του δικαστηρίου.
Σωματείο σερβιτόρων μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού.
πηγή : http://somateioserbitoronmageiron.blogspot.co…
πηγή : email που λάβαμε στις 19 Φεβρουάριος 21h
Ο μόνος εκβιασμός είναι πράγματι η μισθωτή σκλαβιά
Εμείς λοιπόν στεκόμαστε αντίθετα σε οποιαδήποτε προσπάθεια από πλευράς αφεντικών και κράτους να ποινικοποιήσουν τις αντιστάσεις, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας. Στεκόμαστε αλληλέγγυα στα 7 διωκόμενα μέλη του ΣΣΜ και απαιτούμε την πλήρη απαλλαγή τους από οποιαδήποτε κατηγορία. Οι εργατικές διεκδικήσεις μας δεν είναι εκβιασμοί, είναι μονόδρομος όταν μας έχουν απλήρωτες, όταν μας κολλάνε μισά ένσημα, όταν δουλεύουμε μαύρα, όταν μας απολύουν επειδή διεκδικήσαμε, όταν απολύουν συναδέλφισσές μας επειδή έμειναν έγκυες. Οι εργατικές διεκδικήσεις μας είναι ό,τι πιο δίκαιο υπάρχει σε έναν κόσμο που σε αναγκάζει να πας κάθε μέρα για δουλειά παίρνοντας για μισθό κάτι ψίχουλα…
Ο μόνος εκβιασμός είναι πράγματι η μισθωτή σκλαβιά
Ιστορικό
Τον Ιανουάριο του 2014, 3 άτομα τα οποία εργάζονταν στο μεζεδοπωλείο Σαλαντίν και ήταν μέλη του ΣΣΜ ξεκίνησαν εργατικό αγώνα διεκδικώντας χρωστούμενα δεδουλευμένα, ασφαλιστική κάλυψη που να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ώρες εργασίας τους καθώς και επαναπρόσληψη εφόσον είχαν απολυθεί εκδικητικά. Λίγους μήνες αργότερα, τον Απρίλη του 2014, εργαζόμενη η οποία απολύεται από το Βοτανοπωλείο στα Πετράλωνα ξεκινάει και εκείνη εργατικό αγώνα, έχοντας την έμπρακτη στήριξη του ΣΣΜ, διεκδικώντας δεδουλευμένες οφειλές καθώς και την πραγματική ασφαλιστική της κάλυψη. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, τα εργαζόμενα άτομα έλαβαν τα δεδουλευμένα χρήματα. Στην περίπτωση του Σαλαντίν δικαιώθηκαν στο αστικό δικαστήριο το οποίο υποχρέωσε τον εργοδότη να καταβάλει όλο το διεκδικούμενο ποσό, ενώ στην περίπτωση του Βοτανοπωλείου η υπόθεση λύθηκε εξωδικαστικά.
Το σωματείο, προκειμένου να στηρίξει τους αγώνες αυτούς, κινήθηκε και θεσμικά και κινηματικά. Ως προς το κομμάτι της θεσμικής διεκδίκησης, τα εργαζόμενα άτομα έκαναν καταγγελία στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και στο ΙΚΑ. Στην περίπτωση του Σαλαντίν έκαναν και αγωγή στο αστικό δικαστήριο ενώ, στην περίπτωση του Βοτανοπωλείου κινήθηκε και η αυτόφωρη διαδικασία για τη μη καταβολή δώρου Πάσχα. Απευθύνθηκαν, με λίγα λόγια, σε όποιο αρμόδιο θεσμικό όργανο μπορούσαν να απευθυνθούν.
Πέρα όμως από τις θεσμικές αξιώσεις, το σωματείο και τα εργαζόμενα άτομα κίνησαν και συλλογικές κινηματικές διαδικασίες. Έκαναν παρεμβάσεις έξω από τα εν λόγω μαγαζιά, μοίρασαν κείμενα σε συναδέλφ@ και σε γύρω κατοίκους, φρόντισαν εν γένει για την επικοινώνηση και δημοσιοποίηση των διεκδικήσεων. Στην περίπτωση του Σαλαντίν έγινε επικοινωνία με το αφεντικό, έπειτα από προγραμματισμένο ραντεβού, ώστε να γίνουν γνωστές οι νόμιμες αξιώσεις από πλευράς εργαζομένων, ενώ στην περίπτωση του βοτανοπωλείου το σωματείο επικοινώνησε τηλεφωνικά με το αφεντικό για τον ίδιο λόγο.
Στοχοποίηση του σωματείου
Αυτές λοιπόν οι απολύτως νόμιμες και θεσμικά κατοχυρωμένες επικοινωνίες του σωματείου με τα εν λόγω αφεντικά, στάθηκαν αφορμή για να στηθεί σε βάρος του δικογραφία για ηθική αυτουργία σε απόπειρα εκβίασης με απειλή βλάβης της επιχείρησης(!), αδίκημα το οποίο θεωρείται μάλιστα κακούργημα. Και όχι μόνο μεθοδεύτηκε η ποινική δίωξη 7 μελών του σωματείου με την παραπάνω κατηγορία, αλλά την υπόθεση ανέλαβε το τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, στο οποίο κατέθεσαν ότι απειλούνται και εκβιάζονται και τα 2 αφεντικά. Φανταζόμαστε ότι το εν λόγω τμήμα ανέλαβε την υπόθεση με περισσή χαρά, παρόλο που είναι σούπερ άσχετο με εργατικές υποθέσεις.
Είναι σχεδόν αστείο θα λέγαμε να ανάγονται οι εργατικές διεκδικήσεις σε κίνδυνο για το δημοκρατικό πολίτευμα. Ωστόσο, καθόλου δε μπορούμε να γελάσουμε γιατί ακριβώς αυτή η σουρεαλιστική αναγωγή των εργατικών αξιώσεων σε κίνδυνο για τη δημοκρατία, είναι στην ουσία μια απροκάλυπτη προσπάθεια ποινικοποίησης και διάλυσης του σωματείου.
Γιατί και θεσμικές διεκδικήσεις;
Στο σημείο αυτό, θα θέλαμε να κάνουμε μια παρένθεση σχετική με τους λόγους για τους οποίους απευθυνόμαστε σαν εργαζόμενα άτομα ή σωματεία σε θεσμικά όργανα, παρόλο που δεν πιστεύουμε ότι αυτά έχουν δημιουργηθεί για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Καταρχάς, θεωρούμε πως θα ήμασταν εκτός πραγματικότητας αν πιστεύαμε πως δεν πρέπει να απευθυνόμαστε καθόλου σε θεσμικά όργανα και εκτός πραγματικότητας θεωρούμε πως είναι και όποιος καταγγέλλει τις πρακτικές απεύθυνσης σε αυτά ως μη επαναστατικές ή ρεφορμιστικές. Μακάρι να μπορούσαμε να ερχόμαστε σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τα αφεντικά μας στους χώρους δουλειάς και στον χρόνο που επιλέγουμε εμείς και αυτό να είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όχι πως δεν το κάνουμε και αυτό βέβαια! Αλλά επειδή σε αυτές τις αντιπαραθέσεις συνήθως είμαστε λίγα, το αποτέλεσμα είναι πολύ συχνά η απόλυση. Μακάρι να ήμασταν όλα τα εργαζόμενα άτομα μαζί και να αποτελούσαμε σε κάθε χώρο δουλειάς ενιαίο μέτωπο ενάντια στο εκάστοτε αφεντικό. Μακάρι οι συνάδελφοί μας να είχαν περισσότερη ταξική συνείδηση και να μην ήταν ορισμένοι από αυτούς ρουφιάνοι, ομοφοβικοί, σεξιστές ή ρατσιστές και τα πράγματα να ήταν καλύτερα. Μακάρι να είχαμε τόση δύναμη σαν εργάτ@ και να μη χρειαζόταν να διαμεσολαβούνται από το κράτος και τους θεσμούς του οι αξιώσεις μας. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα!
Εφόσον λοιπόν ζούμε σε εποχές ταξικής ήττας και υποτίμησης, εκ των πραγμάτων απευθυνόμαστε και σε θεσμικά όργανα για τις διεκδικήσεις μας. Εξαντλούμε, με λίγα λόγια, όποια οδό υπάρχει για να βρούμε το δίκιο μας.
Το ΣΕΠΕ και τα αστικά δικαστήρια δεν είναι φίλοι μας
Είπαμε όμως προηγουμένως πως θεσμοί όπως το ΣΕΠΕ και τα αστικά δικαστήρια, δεν έχουν φτιαχτεί για να εξυπηρετούν τα συμφέροντα μας. Αυτό δεν το λέμε λόγω κάποιας αφηρημένης εχθρότητας απέναντι στο κράτος αλλά επειδή πολλά από εμάς έχουμε απευθυνθεί σε αυτούς τους θεσμούς και έχουμε καταλάβει πολλά.
Ας ξεκινήσουμε από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Σε περίπτωση λοιπόν που το αφεντικό δεν τηρεί με κάποιο τρόπο την εργατική νομοθεσία, μπορεί όποιο δουλεύει να κάνει καταγγελία στο ΣΕΠΕ. Εφόσον γίνει η καταγγελία, ορίζεται ημερομηνία επίλυσης της εργατικής διαφοράς. Την ημέρα λοιπόν αυτή, πηγαίνει η πλευρά του αφεντικού, πηγαίνει και η πλευρά του εργαζομένου ατόμου και η κάθε πλευρά λέει τι θεωρεί ότι συμβαίνει κατ' εκείνη. Έπειτα, ο επιθεωρητής ή η επιθεωρήτρια γνωμοδοτεί υπέρ της μίας ή της άλλης πλευράς. Και το ρήμα «γνωμοδοτεί» έχει ιδιαίτερα μεγάλη σημασία. Το ΣΕΠΕ δεν υποχρεώνει το αφεντικό να πληρώσει ή να τηρήσει την εργατική νομοθεσία που τον προηγούμενο καιρό παραβίαζε. Απλώς γνωμοδοτεί. Ακόμη δηλαδή κι αν γνωμοδοτήσει φιλεργατικά, το αφεντικό μπορεί κάλλιστα να αγνοήσει τη γνώμη αυτή. Αυτά ως προς την εργατική διαφορά.
Βέβαια, εφόσον το ΣΕΠΕ διαπιστώσει πως πράγματι υπάρχει παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας με κάποιο τρόπο, μπορεί να κινήσει, μετά από απαίτηση του εργαζόμενου ατόμου, ποινικό δικαστήριο εναντίον του αφεντικού με στόχο να του επιβληθεί πρόστιμο λόγω παραβίασης της εργατικής νομοθεσίας. Αυτό όμως το πρόστιμο δεν έχει καμία σχέση με την διεκδίκηση από πλευράς του εργαζομένου ατόμου. Αν ,για παράδειγμα, το αφεντικό χρωστάει δεδουλευμένα και αυτός ήταν και ο λόγος που έγινε η καταγγελία στο ΣΕΠΕ, μπορεί μια χαρά να πληρώσει το πρόστιμο και να είναι εντάξει ως προς τις ποινικές κυρώσεις αλλά παρ' όλα αυτά να μην πληρώσει τα δεδουλευμένα. Είναι άλλο δηλαδή το ποινικό δικαστήριο που μπορεί να κινήσει το ΣΕΠΕ και άλλο η εργατική διεκδίκηση.
Με λίγα λόγια, είναι ιδιαίτερα πιθανό να αποδειχθεί πλήρως ατελέσφορη η διαδικασία απεύθυνσης στο ΣΕΠΕ. Φυσικά, αν το αφεντικό δεν έχει όρεξη, για όποιους λόγους, να τρέχει σε εργατικές διαφορές ή να στέλνει σε αυτές δικηγόρους ή λογιστές ή να ασχολείται με ποινικά δικαστήρια και πρόστιμα, μπορεί και να ικανοποιήσει τις εργατικές αξιώσεις. Αν όμως έχει πλήρως εκδικητική διάθεση, το ΣΕΠΕ δε μπορεί να τον υποχρεώσει να ικανοποιήσει τίποτα!
Άλλωστε το κράτος το κάνει πολύ σαφές από μόνο του. Η διαδικασία απεύθυνσης στο ΣΕΠΕ είναι μια συμφιλιωτική διαδικασία. Πήγαινε και ίσως γίνεις φίλη με το αφεντικό σου. Τώρα αν εσύ δε τα καταφέρεις να συμφιλιωθείς, τράβα στα αστικά δικαστήρια.
Ως προς τα αστικά δικαστήρια τώρα… Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε; Από τα υπέρογκα, συγκριτικά με τους μισθούς μας, ποσά; Από τις αλλεπάλληλες αναβολές και την εκδίκαση εν τέλει της υπόθεσης σε 2, 3, 5 ακόμη και 10 χρόνια; Από το γεγονός ότι ο χώρος και ο χρόνος ορίζεται πλήρως από το κράτος και μεταφέρεται σε ένα κυριολεκτικά δικό τους έδαφος, ελεγχόμενο από αυτό και όχι από την εργατική πλευρά; Από το γεγονός ότι η έκβαση της υπόθεσης κρίνεται όχι από το πόσο δίκιο έχουμε εμείς αλλά από το αν ο δικαστής είναι περισσότερο ή λιγότερο σκουπίδι και κυρίως από το πόσες «φιλεργατικές» και πόσες «αντεργατικές» αποφάσεις περιλαμβάνει η εκάστοτε κρατική στρατηγική; Νομίζουμε είπαμε αρκετά…
Γιατί συλλογική και κινηματική δουλειά;
Για όλους τους παραπάνω λόγους εμείς ξέρουμε πως η πραγματική μας δύναμη δε βρίσκεται σε όλους αυτούς τους κρατικούς θεσμούς. Η πραγματική μας δύναμη είναι οι συντροφικές και πολιτικές μας σχέσεις, η αλληλεγγύη και η φροντίδα. Η πραγματική μας δύναμη είναι οι συζητήσεις με συναδέλφους και συναδέλφισσες, η οργάνωση ενάντια στα αφεντικά και οι μεγάλες και μικρές εργατικές μας αρνήσεις, από την άρνηση να κάνουμε απλήρωτες υπερωρίες μέχρι ολόκληρους εργατικούς αγώνες που σηκώνουμε σφίγγοντας τα δόντια μας και βρίσκοντας την υπομονή και το κουράγιο που δεν έχουμε.
Γι' αυτό θα συνεχίζουμε να στηρίζουμε τα σωματεία βάσης, θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε και άλλα σαν και εμάς, να μοιράζουμε κείμενα, να κάνουμε παρεμβάσεις, να κολλάμε αφίσες γιατί αυτά είναι που μας δίνουν δύναμη, που μας φορτίζουν κουράγιο όταν αυτό μας τελειώνει…
Και αυτά είναι που στην πραγματικότητα φοβούνται και τα αφεντικά. Γι' αυτό λυσσάνε κάθε φορά που διεκδικούμε, γι' αυτό μας απειλούνε με απολύσεις σε κάθε μας αντίσταση, γι' αυτό μας απαγορεύουν να μιλάμε μεταξύ μας, γι' αυτό ψοφάνε να βρουν ρουφιάνους και να μας διαχωρίσουν από φόβο μην είμαστε ενωμένα, γι' αυτό απαντάνε με μηνύσεις σε κάθε μας διεκδίκηση. Κι πάνω από όλα, γι' αυτό δε γουστάρουν καθόλου τα σωματεία βάσης, γιατί φοβούνται τη συλλογική μας δύναμη.
Αλληλεγγύη στο ΣΣΜ
Εμείς λοιπόν στεκόμαστε αντίθετα σε οποιαδήποτε προσπάθεια από πλευράς αφεντικών και κράτους να ποινικοποιήσουν τις αντιστάσεις, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας. Στεκόμαστε αλληλέγγυα στα 7 διωκόμενα μέλη του ΣΣΜ και απαιτούμε την πλήρη απαλλαγή τους από οποιαδήποτε κατηγορία. Οι εργατικές διεκδικήσεις μας δεν είναι εκβιασμοί, είναι μονόδρομος όταν μας έχουν απλήρωτες, όταν μας κολλάνε μισά ένσημα, όταν δουλεύουμε μαύρα, όταν μας απολύουν επειδή διεκδικήσαμε, όταν απολύουν συναδέλφισσές μας επειδή έμειναν έγκυες. Οι εργατικές διεκδικήσεις μας είναι ό,τι πιο δίκαιο υπάρχει σε έναν κόσμο που σε αναγκάζει να πας κάθε μέρα για δουλειά παίρνοντας για μισθό κάτι ψίχουλα…
Καλούμε στη συνέχεια της δίκης την Παρασκευή 21/2 και ώρα 09:00 π.μ.Ευελπίδων, κτίριο 13, αίθουσα 106
λεζαμί
[1] Το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας υπάγεται στο Υπουργείο Εργασίας και έχει ως έργο την επίβλεψη της εφαρμογής των διατάξεων της εργατικής νομοθεσίας, την ανακάλυψη των παραβιάσεων και την δίωξη αυτών των περιπτώσεων. Έτσι μας λένε οι δημιουργοί του τουλάχιστον. Μη φανταστείτε πως είναι και κάνας τρομερός κυνηγός των αφεντικών που παρανομούν…