Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2020 στις 22.00
Μπαρ αλληλεγγύης για τον σύντροφο Ι.Κ.
Μπαρ αλληλεγγύης για τον σύντροφο Ι.Κ. στην κατάληψη 111 από τις 22.00 και μετά
Σχετικα με την εκδικητικη προσπαθεια απομακρυνσης του συντροφου Ι.Κ. απο την χωρα.
Τον Ιούλη του 2019 ο σύντροφος μας Irdi K., αλβανικής καταγωγής, επιχείρησε να ανανεώσει την άδεια παραμονής του, κάτι που υποχρεούται να κάνει ανά πενταετία για να μπορεί να παραμένει στον ελλαδικό χώρο. Όπως έμαθε, ωστόσο, η ανανέωση αυτή δεν μπορεί να γίνει, λόγω του ότι αποτελεί δημόσιο κίνδυνο, αφού είχε συλληφθεί στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη του 2014 και του είχαν αποδοθεί ως κατηγορίες μια σειρά απο πλημμελήμματα.
Η 6η Δεκέμβρη 2014 χαρακτηρίστηκε από ωμή αστυνομική βία, ξυλοδαρμούς, συλλήψεις στο σωρό, τραυματισμούς και πολλά ακόμη. Μέσα στις συλλήψεις της πορείας ήταν και ο ΙΚ, στον οποίο αποφάσισαν να χρεώσουν μια σειρά απο κατηγορίες (οπλοκατοχή, οπλοχρησία κτλ). Μετά από μια σειρά αναβολών, το δικαστήριο έλαβε χώρα και ο σύντροφος καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 27 μήνες. Στα πλαίσια του δικαστηρίου ανέλαβε την ευθύνη της πολιτικής του ταυτότητας ως αναρχικός αλλά όχι αυτή των κατηγοριών που του προσάπτονταν. Πολύ αργότερα έμαθε πως η απόφαση του δικαστηρίου δεν έχει καν καθαρογραφεί και , επομένως, δεν μπορεί καν να οριστεί το εφετείο.
Μετά την αρχική απόρριψη της ανανέωσης της άδειας παραμονής ακολούθησε μια σειρά απορριπτικών αποφάσεων που έκαναν αρκετά ξεκάθαρο πως όλο αυτό δεν είναι τυχαίο, δεν πρόκειται για κάποιο γραφειοκρατικό κώλυμα, δεν είναι παρεξήγηση, δεν αποτελεί απλά μια τυπική διαδικασία. Οι νόμοι τους έγιναν για άλλη μια φορά λάστιχο, εφαρμόστηκαν σύμφωνα με τα κέφια του κράτους και της καταστολής και στοχοποίησαν τον σύντροφο ώστε να τον κλονήσουν. Το παιχνίδι παίζεται δίχως καν τους κανόνες που οι ίδιοι έχουν θέσει - όχι ότι μας ενδιαφέρουν οι κανόνες αυτοί, απλώς είναι σημαντικό να καταδεικνύεται η κατάχρηση αυτή και να πέφτουν οι μάσκες. Φαίνεται πως ο μόνος λόγος που ο σύντροφος λαμβάνει αυτήτην αντιμετώπιση είναι οι πολιτικές του θέσεις σε συνδυασμό με μια βίαιη αντιμεταναστευτική πολιτική που ακμάζει τον τελευταίο καιρό. Τα συνηθισμένα τεκμήρια που αρκούν για να παρεμποδίσουν την αναγκαστική απομάκρυνση του ΙΚ από τη χώρα περιφρονήθηκαν με περίσσιο θράσος και ειρωνεία απο την δικαστίνα Κανίδου, η οποία δεν δίστασε να εξαντλήσει την προκατάληψη και το περιπαικτικό της ύφος στα πλαίσια της υπόθεσης αυτής.
Για ακόμη μια φορά, και μάλιστα με ξεδιάντροπο τρόπο το κράτος επιχειρεί να εξαντλήσει κάθε κατασταλτικό μέσο που διαθέτει εναντίον του '''αλλου'', όσων συνεκδοχικά δηλαδή θεωρεί απειλή, όσων αγωνίζονται, όσων αντιστέκονται, όσων γίνονται αντιληπτ@ ως εχθρικά, περιθωριακά, αντικοινωνικά, μη κανονικά. Ο ΙΚ βαπτίστηκε με το γνωστό τρομολαγνικό ύφος των σιχαμάτων δημόσιος κίνδυνος και βάσει αυτού του τίτλου του αφαιρείται η δυνατότητα διαμονής εντός του ελλαδικού χώρου. Τι σημαίνει, όμως, αυτή η φράση και τι ρόλο επιτελεί? Μέσω αυτού του φαιδρού επικοινωνιακού τρικ, το κράτος προσπαθεί να ενεργοποιήσει τα κοινωνικά αντανακλαστικά που το συντηρούν και το προστατεύουν. Καθονομάζοντας κάτι ως ''δημόσιο'' προσάπτοντας δηλαδή μια καθολικότητα στη φύση του κινδύνου και παράλληλα υπονοώντας μια άκριτη και γενικευμένη επιθετική διάθεση, προσπαθεί να στρέψει το βλέμμα μακριά από το ίδιο και το σαθρό του ρόλο. Η κυριαρχία προσπαθεί να αλλάξει την αφήγηση. Οτιδήποτε την απειλεί, σταμπάρεται ως αόριστος και ατέρμονος και ανεξέλεγκτος κίνδυνος που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσπάσει κατά πάντων με τρόπο αλλοπρόσαλλο.
Ας βάλουμε, λοιπόν, τα πράγματα στη θέση τους. Σε έναν κόσμο διαχυτο από εξουσία και εξουσιαστικές σχέσεις κάθε είδους, είμαστε όλοι, όλες και όλα δημόσιος κίνδυνος. Είμαστε δημόσιος κίνδυνος για την κυριαρχία, δημόσιος κίνδυνος για το κράτος, για τον πολιτισμό, για το υπάρχον. Είμαστε δημόσιος κίνδυνος διότι λόγος και πράξη και, το βασικότερο, οι συντροφικές σχέσεις που μας ενώνουν και μας κάνουν ένα, αποτελούν σταγόνες που σαπίζουν το οικοδόμημα που με τόση βία χτίσανε. Και αυτό τους είναι αρκετό για να μας φυλακίσουν, να μας εξορίσουν, να μας απελάσουν. Θέλουν να δημιουργήσουν απόσταση φαινομενική και πρακτική ανάμεσα μας, αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.
Ο πήχης ολοένα ανεβαίνει, τα δεδομένα διαρκώς μεταβάλλονται και πλέον δεν γλιτώνουν πολλοί από το εκδικητικό δρεπάνι. Εμείς από την πλευρά μας, όλα αυτά τα συνυπολογίζουμε και τα μετράμε - και έχουν πολύ μεγάλη σημασία από στρατηγική άποψη. Την ίδια στιγμή, βέβαια, εξακολουθούμε να βλέπουμε εχθρικά κάθε έκφανση και κάθε προσωπείο του νοσηρού θεσμού της δημοκρατίας και τίποτα δεν είναι λιγότερο άξιο του εξεγερτικού μας μένους.
Δεν κάνουμε επίκληση ούτε σε κάποια αθωότητα του συντρόφου, ούτε στα αστικά του δικαιώματα. Άλλωστε, άν οι ''αθώοι'' αξίζουν μια φορά την αλληλεγγύη μας, τότε οι ''ένοχοι'' την αξίζουν και με το παραπάνω.
Καλούμε σε πολύμορφη αλληλεγγύη με τον σύντροφο μας για να δείξουμε σε όσους προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας φιμώσουν, να μας αφοπλίσουν, να μας φοβίσουν και να καθαρίσουν τον τόπο από κάθετι που θεωρούν μιασματικό, τι σημαίνει αγώνας για απελεύθερη ζωή και αυτενέργεια και τι είναι ικανός να επιφέρει.
ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΜΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΣΥΝΟΡΟΥ, ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΚΛΟΥΒΙΟΥ,ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ (ΨΥΧΟ)ΚΕΛΙΟΥ , ΚΑΝΕΙΣ/ΚΑΜΙΑ/ΚΑΝΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟ
Καταληψη 111